Sjö Þjóðverjar búnir að fá nóg af mengun

Ástæðan fyrir því að mengunin eykst á heimsvísu, hamfarahlýnunin heldur áfram og plastnotkun eykst er að ekki er tekið á vandanum í heild. Það eina rétta er að hverfa aftur til einfaldari lifnaðarhátta, sveitastarfa, að minnsta kosti eins og þörf krefur. Það þarf að banna kjarnorku, útrýma henni alveg og plasti eins og hægt er, og þessum mengandi efnum sem brotna ekki niður í náttúrunni eins og eðlilegt er. Maðurinn er dýr og á að vera hluti af náttúrunni þannig áfram.

En flest bendir til að mannkynið muni útrýma sér. Of skammur tími virðist til stefnu og of lítið er gert, það er viðurkennt í alþjóðastofnunum ýmsum.

Svifryksmengun og köfnunarefnisdíoxíð (NO2) um 5 sinnum meiri en Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin telur öruggt í Þýzkalandi. Í þessu efni treysti ég þeirri stofnun fullkomlega.

Sjö Þjóðverjar kæra þýzka ríkið vegna málsins í ýmsum borgum.

Oft hefur það komið í fréttum hvernig sprengingar á gamlársdag valda óheyrilegri mengun í Reykjavík.

Í raun er mannkynið búið að skemma fyrir sjálfu sér með því að fara úr dreifbýlinu og kjósa verksmiður og hátækni í staðinn.

Sjömenningarnir krefjast úrbóta, en í raun er þetta alþjóðlegt vandamál og WHO hluti af vandanum sem alþjóðastofnun. Kapítalisminn, ofurgróðinn, billjónamæringarnir, alþjóðavæðingin, þetta er hluti af því sama.

Þetta er eins og að berjast gegn skrímsli sem fær fleiri þreifara eftir því sem fleiri eru hoggnir burt af hetjunum. Kapítalisminn er vandamál þegar sífellt er krafa um nýrri tækni, meiri hraða, meiri græðgi, eitthvað sem er meira töff og kúl.

En Þjóðverjar eru virðingarverðir. Þeir hafa lengi staðið framarlega í mörgu, og ef þeim tekst að vinda ofanaf ESB og leyfa þjóðríkjunum aftur að blómstra yrði það mikið framfaraskref. Já, því stundum eru framfaraskrefin þau að viðurkenna mistök og snúa til baka til fortíðarinnar að einhverju leyti.

 

Borgarbúar kæra þýska ríkið vegna slæmra loftgæða

Bólusetningar landsmanna minna á herkvaðningu

Nýr sóttvarnarlæknir hefur alveg sömu stefnu og Þórólfur. Ekki er tekið mark á gagnrýni eða fólki sem kemur með upplýsingar um skaðsemi bóluefnanna. Haldið er áfram að bólusetja að erlendri fyrirmynd. Gagnslítil, skaðleg bóluefni til að auka gróða lyfjarisanna segja margir, en opinberlega eru þau sögð virka og draga úr smitum. Í þessu máli eins og mörgum öðrum er erfitt að ákveða sig og vita hvað er rétt og hvað er rangt.

Ég þekkti Svavar Pétur lítillega sem frétt kom um að sé dáinn úr krabbameini. Hann var með tónleikastað í Austurstræti árið 2010 undir nafninu Havarí, og þegar ég gaf út diska um þetta leyti bauð hann mér að spila þar sem ég þáði. Hann var góður maður fannst mér, og kunni ýmislegt fyrir sér. Ég votta fjölskyldu hans og nánum vinum samúð, heyrði bara af honum í fjölmiðlum síðan. Hans tónlist er sérstök og mun lifa áfram með þjóðinni, sérstakur húmor og sýn á hversdagslífið sem fólk tengir við.

Sumir hér á blogginu hafa fjallað um að tengsl séu á milli Covid-19 bóluefnanna og krabbameinstilfella og það finnst mér ekki ótrúlegt, miðað við að það er verið að hræra í erfðaefnunum á fólki, og einmitt það hlýtur að auka líkurnar á stökkbreytingum og krabbameinum, og ábyggilega einnig mjög mörgum öðrum sjúkdómum.

Einn frændi minn, Sigurður Ingvarsson, dó fyrr en ætlað var úr krabbameini í miðju kófinu. Síðan frétti ég af því að ung kona fékk Covid-19 8 sinnum þótt hún væri margbólusett! Það er margt svona sem fólk veit um og er undarlegt. Þeir sem vilja trúa á bóluefnin gera það hvað sem tautar og raular. Einn vinur minn fékk Covid-19 talsvert eftir bólusetningu, en sagði svo að hann hefði ábyggilega fengið það vægar út af sprautunni.

Málið er bara að umfjöllunin er fullkomlega einhliða á elítufjölmiðlunum. Það er bara Útvarp Saga eða Fréttin sem eru með fleiri hliðar en birtast í þessum vinstristefnufjölmiðlum elítunnar.

Það er býsna skuggalegt hvernig almenningi er stjórnað með ýmsum hætti. Það eru ekki sýndar heimildamyndir á RÚV um rökin með og á móti þessum bóluefnum til dæmis, látið er í veðri vaka að þessi mRNA bóluefni séu ekki nýjung, sem þau eru vissulega.

Kannski er það ósiður að taka of mikið mark á samsæriskenningum. En hinsvegar ef allir væru eins væri ekkert lýðræði, og svo rétt er að halda því á lofti sem reynt yfirvöldin kalla rangt en virkar sannfærandi og gæti verið mikilvægt.

Það er ekki rétt að fólk geti sætt sig við ástvinamissi auðveldlega og þaðan af síður ef eitthvað er hæft í þeim kenningum sem gefa til kynna að margt sé gruggugt í samfélaginu erlendis og innanlands, og sem flestir treysta og þarf að vera í lagi.

En þetta er eins og með kjarnorkuógnina og margt annað sem maður verður að sætta sig við og ræður ekki við, maður vonar það bezta, en maður sér að helstefna er ríkjandi, og margt er ekki sannfærandi sem haldið er að fólki.

Um tvö þúsund bólusett í Laugardalnum í dag

Snilldargrein sem gefur innblástur og dulhyggja

Löngu hugleiðingarnar vekja sérstaka athygli mína. Einn af mínum uppáhaldsbloggurum er með eina slíka í dag. Ja, menn hafa eitthvað að segja ef þeir nenna að lýsa því í löngu máli.

Það er ekki hægt að afskrifa verk svona höfunda, sem aðhyllast eingyðistrú, en eru lausir við að vera í hönnuðu aldingörðunum. Þegar hann nefnir Jesús Jósúa Maríuson og fjallar um sviksemi postulanna ellefu sem Júdas reyndi að bjarga honum frá finnst mér öll ástæða til að veita því athygli, þótt fjölmargt annað sé áhugavert í þeim pistli.

Það sem mér hefur þótt einna áhugaverðast í seinni tíð er að komast að því sem ekki er hægt að komast að, eins og hvaða heimspeki og trúarbrögð það voru sem Júlíus Sesar lagði í rúst þegar hann lagði Gallíu undir sig. Mér hefur vissulega tekizt að komast að því að þessi fjölmenni hópur en sundraði átti að minnsta kosti einn guð sem ógnaði rómverska heimsveldinu og var ástæða fyrir því að Júlíus Sesar, einn þeirra mesti fjöldamorðingi, herforingi og snilldarstjórnandi þeirra, á við Klaus nokkurn í dag, lagði þeirra ríki í rúst og innlimaði í Rómarveldi, þannig að þeir misstu tungumál sitt með tímanum og trúarbrögð, urðu málaliðar Rómverja og urðu að gjalda þeim skatt, korn og náttúruauðlindir, rétt eins og Vesturlönd vilja nota Úkraínu í og svo Rússland og helzt allan heiminn.

Ég tel að ein af meginástæðunum fyrir því að kristni varð svo vinsæl og útbreidd sé guð sem nú er flestum gleymdur, Esus var hann nefndur og um hann ekkert skrifað af drúíðunum sjálfum, enda bönnuðu þeir að nokkuð væri niður skrifað af sínum fræðum og vísindum, og það eina sem eftir þá liggur eru veraldleg rit um viðskipti og tölur, en Júlíus Sesar skrifaði þó í einni bóka sinna að fáir eða engir jöfnuðust á við drúíða, sem hann þó réðst á. Þessi þversögn er mjög áhugaverð og sýnir að trúarbrögð Gaulverja og Kelta ógnuðu rómverska heimsveldinu að hans áliti, og Júlíus Sesar var snillingur andans, ekki aðeins fjöldamorðingi og herforingi. Af þessu má álykta að týnd trúarbrögð Gallanna voru fremri trúarbrögðum Grikkja og Rómverja, sem eru notuð sem sniðmát fyrir margt í fornum og heiðnum trúarbrögðum, sem þó höfðu áhrif á kristnina eitthvað.

Lucan var rómverskt skáld og fræðimaður sem dó 65 eftir Krist. Allt bendir til þess að 99% af öllum helgigripum og bókum um Esus hafi verið eyðilögð, ekki bara af Sesari heldur öðrum. Allavega eru örfáar línur eftir Lucan eitt af því fáa sem til er á prenti um Esus.

 

"Grimmileg skrín Teutatesar, Esusar og Taranisar, og ölturu, jafn skelfileg og þau sem elskuð eru af Díönu, hverri Scýþíanir dýrka, (hirðingjaþjóð suður Rússlands fyrir Krists burð sem geymdi menningarverðmæti), öllu hefur því verið eytt í stríði..."

 

Sumir þeir sem dulhyggju stunda vita að Íraksstríðið 2003 snérist ekki um Saddam Hussein heldur annað. George W. Bush var á kafi í kristinni öfgahyggju og dulhyggju og lét stjórnast af ráðgjöfum sínum. Íraksstríðið snérist um áframhaldandi tilraun til að þurrka út aría og þeirra menningu á þessum hnetti, og víðar, (þótt sjálfur George W. Bush tilheyri þeirri tegund, trúin er skynseminni æðri og sterkari eins og menn vita).

 

Úkraínustríðið snýst um eyðileggingu aðra og meiri en menn halda. Fer ekki útí það hér. Það verður að hafa sinn gang.

En um Íraksstríðið get ég sagt að það snérist um að finna geimskip í eyðimörkinni í Írak. Það mun eiga að gegna veigamiklu hlutverki í Armageddon styrjöldinni, hvort sem hún er nú hafin eða ekki. Það mun skera úr um hvaða aðilar sigra, hugsanlega. Hvort það fannst eru skiptar skoðanir um og hverjir geyma það.

 

Gáfaðir menn geta sagt sér það sjálfir að það sem reynt er að eyðileggja svo ítarlega opinberlega hlýtur að vera verðmætt og verðmætara en orð fá lýst. Athugum það að Vatikanið á gríðarlegar hirzlur fullar af heiðnum ránsfeng, þar sem helgimunir og allskyns rit eru og enginn fær að skoða, nema útvaldir gæðingar. Má gera því skóna að þarna sé eitthvað til af ritum um Esus, þótt þau séu talin glötuð af flestum.

 

Launhelgar á launhelgar ofan, og dularfélög inní dularfélögunum sjálfum.

 

Það sem finnst um Esus á netinu er sumt áhugavert, en flest allt skortir, og annað rangt.

 

Um heilaga þrenningu Galla er fátt sagt og vitað. Esus, Taranis og Teutates.

Eitt af því sem fræðimenn margir reyna að halda fram er að engar fornminjar bendi til þess að einn af þessum þremur guðum hafi verið álíka voldugur og Jahve gyðingdómsins og Abrahamstrúarbragðanna. Sem er ekki skrýtið miðað við það sem Lucan skrifaði, að því var kerfisbundið eytt.

Einnig er reynt að halda því fram að nafnið Esus eigi lítið eða ekkert skylt við Jesúm Krist. Síðan eru það íslenzkir og alþjóðlegir fræðimenn sem ekkert kannast við skyldleika Ásanna við þennan guð, og Æsir ekkert taldir hafa fengið nafn sitt af þessum guði, heldur er fáránleg skýring Snorra í formálanum af sumum talin gild, um að eitthvað sé þetta tengt Asíu.

En aðalmálið er þetta að næstum ekkert er vitað með vissu um goðsagnirnar sem þessum guðum liggja til grundvallar.

Ég hef komizt að ýmsu, en mundi ég græða eitthvað fjárhagslega á útgáfu bókar um slíkt eða fá enga athygli? Það er nú spurningin.

Dr. Helgi Pjeturss, hinn íslenzki snillingur og fyrsti heimspekingurinn okkar raunverulegi, komst að því að ekkert glatast í raun. Hann útskýrði hvernig hægt er að nálgast allar upplýsingar með miðilshæfileikum. Ingvar frændi kenndi mér þetta þegar ég var ungur og um gildi heiðinna trúarbragða en hann var þó ekki andvígur kristninni, en varaði mann við að taka þar öllu bókstaflega eða sem hinum eina sanna sannleika.

Þegar ég komst að því hver Esus er í raun og veru og fyrir hvað hann stendur fór ég að gefa kristninni aftur séns. Því öfugt við það sem haldið er fram af núverandi fræðimönnum opinberum var hann guð kærleikans og fyrirgefningarinnar eins og Jesús Kristur, ásamt öðru.

Það sem meira er. Trúarbrögð og heimspeki drúíða og Galla voru jafnvel fyllri af vöxtum en annað. Nú er ekkert eftir af því, opinberlega. Orðið skaði nær ekki einusinni hvað það þýðir.

Og ég get sagt meira. Drúízkan var ekki í andstöðu við fornar heimildir að sunnan sem kristnin styðst við. Nema þar voru upplýsingar sem settu ýmislegt í nýtt ljós. Guðir Rómverja og Grikkja urðu hlægilegir í því ljósi og almennur átrúnaður á Esus og fleiri gallversk goð var svo mikill að Júlíus Sesar taldi ekki mögulegt að sigra alla Gallíu án þess að leggja trúarbrögð þeirra í rúst í leiðinni.

Heimurinn er í hættu á okkar tímum. Hvernig skyldi standa á því? Aðalhættan felst í því að böðlar vilja frekar leggja þennan aldingarð í rúst með atómsprengjum en að sannleikurinn frelsi fólkið. Þó var það ekki upphaflega planið, heldur að hér yrði áframhaldandi helvíti, kvalastaður fyrir okkur sem eru syndug og getum ekki verið öðruvísi.

En eins og spakir menn vita þá er þetta aldrei einfalt og ekki einn vilji sem ræður. Þessvegna er talað um takmarkaða gjöreyðingu þannig að litlar kjarnorkusprengjur komi af stað krabbameinum og öðrum sjúkdómum svo lífið murrkist úr mannkyninu á sem ógeðslegastan hátt.

Vitfirringin eykst, ekki vafi á því. En það er sama hvernig á þetta er litið, það er ekki hægt að fara til baka af gjöreyðingarbrautinni, einmitt nú þegar velmegunin er sem mest, mannréttindin eru mest og mannúðin á jörðinni. Talið svo um framfarir, jafnrétti og bræðralag.

Hvernig á að vera hægt að fá leiðtoga nútímans til að efla afvopnunarviðræður og útrýmingu gereyðingarvopna þegar siðferðið er eins og á steinöldinni en tæknivæðingin eins og á 21. öldinni?

Jú við þurfum trú, vitnisburð, iðrun og bæn. Þetta eru öflug fyrirbæri fyrir einstaklingana. En fyrir mér vakir annað og óeigingjarnara, ef hægt er.

Við erum föst í Groundhog's Day endurtekningum í alvöru, þessi alheimur, sem réttnefndur er búlgur, efni sem afmarkast af heimsku og þröngsýni okkar sem honum tilheyra og ómöguleika til að fá almennilegar upplýsingar, hvort sem hann kólnar eða springur eða endurskapast innanfrá, sem vísindamenn deila um, en nóg um það af sinni.

Endurtekningarnar eru í smáatriðum. Þeir sem iðka það að rifja upp fyrri líf í smáatriðum, og það er hægt, rifja upp hvernig hin smæstu atriði geta skipt máli, hvað er ákveðið hverju sinni, hvaða fólki maður kynnist, hvað mistekst og hvað ekki.

Nóg að sinni. Það eru ekki mjög margir sem nenna að lesa til enda langa pistla, en hvernig er hægt að útskýra allt í smábútum?

Taprekstur almenningssamgangna og fleira

 

Kjósendur Dags B. Eggertssonar halda því fram eins og hann að allt sé í sómanum með rekstur Strætó, að þar sé alltaf að aukast farþegafjöldinn. Einn hér á blogginu heldur því líka fram, Þorsteinn Briem, og sennilega fleiri, en svo koma svona fréttir sem gefa það til kynna að "ógnvekjandi þróun" sé hjá fyrirtækinu, "ákveðinn vítahringur", (hækkun fargjalda, færri farþegar), og það hlýtur að vera til marks um vanda í rekstrinum þegar þessi mikla hækkun kemur.

Þessi viðmælandi, Sindri Freyr Ásgeirsson er formaður Samtaka um bíllausan lífsstíl, og því langmestar líkur á að hann kjósi Samfylkinguna og Dag B. Eggertsson, sem reynir að útrýma einkabílnum úr borginni, koma á Borgarlínu og gera almenningssamgöngur vinsælli.

Hann er sammála mér um að lágt fargjald sé mikilvægt til að fjölga farþegum fyrirtækisins.

En enn og aftur segir þetta að málflutningur Dags B. Eggertssonar og fylgismanna hans sé ekki alveg réttur um að Borgarlínan gangi upp, og hægt sé að gera almenningssamgöngur vinsælli með því að fækka akgreinum og þrengja að einkabílnum.

Það var Vigdís Hauksdóttir sem var mest áberandi í öflugri gagnrýni á Dag B. Eggertsson, og þessa Borgarlínu. Var hún flæmd úr borgarpólitíkinni með einelti og erfiðum starfsskilyrðum? Það er nú svo merkilegt að hægrimenn eru oft síður að kvarta yfir því sem þeir lenda í.

Það er merkilegt hvað það er mikil þögn um vinnubrögð Dags B. Eggertssonar núna þegar Vigdís er ekki þarna lengur, og það er merkilegt hvað margir eru tilbúnir að gagnrýna Lilju Alfreðsdóttur, því hún er ekki nógu vinstrisinnuð að þeirra mati.

Það má víst alveg orða það þannig að starfsskilyrði eru erfið fyrir suma.

Erlent dæmi um þegar viðmælendur fréttamanna snúa sannleikanum á hvolf, á Stöð 2 var leikið fréttaskot af dönskum hermanni, Anders Puck Nielsen, sem hélt því fram að tengsl væru milli þess að opnuð var gasleiðsla frá Noregi til Póllands og að sama dag voru sprengdar olíuleiðslur Rússa, Nordstream 1 og 2, sem Rússar tapa á, því eins og kom fram í Útvarpi Sögu í dag var Pútín búinn að gefa það í skyn að hann gæti verið tilbúinn að selja Þýzkalandi gas í gegnum leiðsluna þrátt fyrir viðskiptaþvinganirnar.

Samt sagði þessi undarlegi maður, Anders Puck Nielsen að þeir einu sem græddu á upplausn af þessu tagi væru Rússar! Tengslin benda þó fremur til þess að Danir sjálfir hefðu framið þessi hryðjuverk til að ganga í augun á Joe Biden, enda sterk tengsl á milli Bandaríkjanna og Danmerkur, og Danir vilja flest fyrir Bandaríkjamenn gera, viðskiptatengslin náin og allt það. Eða voru Norðmenn að þessu til að græða sem mest á sínu gasi?

Hverskonar fréttaflutningur er þetta? Segja ekki allir sér það sjálfir sem horfa á svona fréttir að fráleitt er hægt að treysta á viðmælendur lengur á sjónvarpsstöðvunum, þegar þeir halda einhverju fram sem stangast á við það sem haldið er fram?

Hækkunin knýr áfram vítahring

Æ augljósara er að efnahagsstríðið og stjórnmálastríðið við Rússland er ekki að skila árangri fyrir ESB eða femínista og jafnaðarmenn annarsstaðar

Gunnar Rögnvaldsson hefur oft lýst vandanum í ESB. Nú væri áhugavert að lesa eftir hann pistil. Þegar hann lýsir vandkvæðum ESB er mjög skemmtilegt og fróðlegt að lesa það, ekki kommaáróður þar.

Burtséð frá öllum hræðsluáróðri um brotthvarf mannkynsins til fjórða áratugarins á tuttugustu öldinni og fasismans sem einkenndi hann er augljóst að breytingar eru óhjákvæmilegar innan ESB eftir þetta og annað sem hefur verið að gerast að undanförnu, til dæmis í Svíþjóð í nýafstöðnum kosningum þar.

Evrópusambandið virðist hrunið og dautt miðað við að það hefur misst tilgang sinn í tvennskonar ósigri. Sjálfur Pútín drap Evrópusambandið með Úkraínustyrjöldinni, og jafnvel þótt vandinn skeki Rússland sem aldrei fyrr eftir að stríðið byrjaði hlýtur að vera hægt að viðurkenna það, að það var Pútín sem rak síðasta líkkistunaglann í ESB. Það hangir reyndar saman ennþá, en minnir æ meira á Sovétríkin á lokametrunum, áður en Berlínarmúrinn fór veg allrar veraldar árið 1989.

Tvennskonar ósigur Evrópusambandsins er þessi:

A) Það var stofnað til að viðhalda friði í Evrópu, að átök sem minntu á seinni heimsstyrjöldina hæfust aldrei aftur. Úkraínustríðið leiddi það í ljós að þetta markmið náðist ekki og var blekking frá upphafi.

B) Það var stofnað til að öfl sem að engu leyti gætu kallazt fasísk (nazísk eða hægriöfgatitluð ranglega eða réttilega) yrðu aftur sterk í álfunni. Jafnvel þótt Svíþjóðardemókratar og Bræðralag Ítalíu séu sárasaklausir flokkar ennþá miðað við flokka Frankós, Mússólínis, Hitlers og Stalíns og fleiri  (ó)(heiðurs)manna þá sér það hvert mannsbarn að þróunin stefnir í ákveðna átt og öll sú þráhyggja sem beindist að því að gera þessa þróun ómögulega var til einskis.

Hvað er ESB í dag? Kommúnistaflokkur nútímans, í nánu sambandi við Kína, þar sem mannréttindi eru ekki í heiðri höfð. Ef Evrópusambandið ætlar að tóra lengur verður það að taka tillit til þjóðerniskenndarinnar, þessa sama vilja og rak Breta úr því. Að öðrum kosti er Evrópusambandið jafn mikið búið að vera og Sovétríkin sálugu.

Skriftin á veggnum er skýr. Evrópusambandið er fortíð, draumsýn og hugmynd sem gekk ekki upp, einsog Sovétríkin sálugu.

Þau lönd sem opnuðu uppá gátt, Svíþjóð og Ítalía hafa nú innanborðs svo stóran hluta almennings sem hefur skipt um skoðun og yfirgefið hatrið á þjóðerniskenndinni og breytt því hatri í hatur í jafnaðarstefnunni, þannig að ekki verður aftur snúið.

Með því að jaðarsetja rasista og þjóðernissinna á heimsvísu hafa þeir verið gerðir ofbeldisfyllri í fyrsta lagi, og fleiri hafa bæzt í þeirra hóp með alþjóðalögum sem hefta hatursáróður svonefndan og svo í öðru lagi hefur máttur þeirra aukizt þar sem almenningur hefur séð sannleikann í málflutningi þeirra, sem ofsótts minnihlutahóps. Oft getur verið skynsamlegra að hleypa spennunni út með því að leyfa tjáninguna frekar en að bæla hana þangaðtil allt springur út.

Með því að kalla alla rasista sem hafa fiskað drjúgt eða lítið á fiskimiðum íhaldssemi og þjóðerniskenndar á heimsvísu hefur vinstriöfgaliðið framleitt í stórum stíl harðlínumenn í hægröfgaflórunni. Þórhildur Sunna kom inná þetta í Silfrinu á sunnudaginn, og loksins finnst mér Píratar farnir að ná vopnum sínum aftur, hún var róleg og yfirveguð í settinu, sannfærandi en ekki æst og stressuð eins og stundum.

Það skynsamlegasta sem fjölmenningarsinnarnir gætu gert núna væri að afturkalla alþjóðalög um hatursáróður og tala um þetta á samfélagsmiðlunum við þjóðernissinna og rasista ánþess að fara niður í skítkast og fúkyrðaflaum. Eða hræðast þeir að það myndi auka vinsældir "lýðskrumsflokka?" Með því að vinna með hófsömum þjóðernisstefnuflokkum er verið að milda reiði fólks og koma í veg fyrir uppreisn til hægri, eða þjóðernisbylgjur almennings.

Aðeins með stórfelldum breytingum lifir Evrópusambandið af þessari breytingar. Ítalía er stofnríki ESB, og jafnvel þótt Ítalía haldi þar áfram koma nú kröfur um breytta stefnu. ESB er farið að minna á Titanic.

Tapið á Úkraínustríðinu er gígantískt. Tapið á útgöngu Breta einnig. Hvernig getur ESB þrjózkast áfram með sínar gömlu hugsjónir um að berja niður allar skoðanir sem ekki falla að harðlínujafnaðarstefnunni sem beið skipbrot í Svíþjóð endanlega, jafn mikið og kommúnisminn í Sovétríkjunum á sínum tíma?

Aðferðirnar sem Angela Merkel notaði hafa látið stefnuna sigra sem hún barðist gegn. Jafnaðarfasisminn, sem hefur valdið meiri fólksfækkun innfæddra Þjóðverja en mannfallið í seinni heimsstyrjöldinni verður að vera dæmdur af mannkyninu verra fyrirbæri en það sem búið er að útmála sem stefnuna sem allir þurfa að berjast gegn, þjóðernisfasisminn.

Eftir seinni heimsstyrjöldina kom mikið "baby boom"(frjósemi) tímabil bæði í Þýzkalandi og annarsstaðar. Náttúran græddi sárin eftir stríðin. Það gerir hún ekki þegar ráðizt er gegn kynhvötinni og samskiptum kynjanna eins og kynjafræðingar gera og femínistar. Útkoman er augljós: Femínismi er hin eina sanna gereyðingarstefna ásamt jafnaðarstefnunni. Gegn þessum fyrirbærum ætti að berjast frekar en vinstriöfgum eða hægriöfgum.

Við lifum nú á tímum þegar fólk er farið að vakna til vitundar um annað en dægurmenninguna. Það er alltaf sársaukinn sem vekur fólk og sýnir fleiri en eina hlið á veruleikanum.

 

Berlusconi snýr aftur eftir útskúfun

Vandamál mömmu og samtíminn

Lengi hefur mér fundizt að vandamál mömmu endurspegli vandamál samtímans. Femínisminn er vandamálið og hann á sér jafnvel djúpar vandamálarætur í feðraveldinu og næstum allri sögu Íslands, að minnsta kosti eftir að við komumst undir útlend yfirráð eftir kristnitökuna, urðum andlegir menningarþrælar og fátæklingar Noregskonungs og loks Danakonungs.

Við fengum sjálfstæðið aftur um skamma hríð frá 1918 til 1960, um það bil, en misstum það svo aftur í hendur eigingjarnra og sjálfselskra femínista og jafnaðarmanna, sem rifu niður þjóðernishyggju 19. aldarinnar og sigrana sem unnust með henni. Eða svo þetta sé orðað á annan hátt, skólakerfi í anda Frankfurt skólans upp úr 1960 og til dagsins í dag eyðilagði þann árangur sem náðist með sjálfstæðisbaráttunni á sínum tíma.

Nú erum við einskonar skrípamynd af Bandaríkjunum og Evrópu, með lundabúðir og túristasjoppur á hverju einasta götuhorni, talandi afbaka íslenzku og enskuskotna, þar sem börnin og unglingarnir kjósa í sumum tilfellum frekar að tala ensku við vini og kunningja en íslenzkuna. Jafnvel foreldrarnir vita meira um raunveruleikaþætti og Netflixdrama en um hvað sjálfstæðisbarátta og þjóðerniskennd snýst.

Ég lenti nýlega í rifrildi við mömmu um hennar vandamál, þegar ég reyndi að hjálpa henni með ráðleggingum, og kunningi hennar var með henni. Þá ljóstraði hún því upp þannig að það fór ekkert á milli mála að hún var beitt minnstum aga á heimili ömmu og afa. Hún var sú eina sem aldrei var rassskellt og hún var sú eina sem átti í agavandræðum allt sitt líf og á enn. Hún minnir á óþægan krakka, á köflum sem stjórnar sér ekki. Að minnsta kosti í samskiptum við hitt kynið og þegar kemur að fjármálum, að safna ekki skuldum.

Hversu alröng er sú nálgun að stjórnsamir foreldrar séu að búa til vandamál? Hvar er hægt að finna rót vandans hjá fólki sem er óhamingjusamt og lendir í allskonar erfiðleikum?

Afi minn Jón Agnarsson var næstum því femínisti, en ekki var gert safn úr verkstæðinu hans, ekki var þessi femíníski samtími okkar að launa honum ævistarfið með því að koma hans hlutum á söfn og minnast afreka hans.

Það sem ég á við með þessum orðum er það að mjög margir karlmenn af hans kynslóð og ýmsum kynslóðum létu konur stjórna sér í raun, mæður sínar, eiginkonur, vinkonur, dætur, og svo framvegis. Ég bjó til nokkur dægurlög til að kenna sjálfum mér og öðrum að berjast gegn svona femínisma, að láta konur stjórna sér og öðrum. "Aldrei skaltu elska hana", "Kúgaðu allar konur", "Allar konur elska ofbeldi,", til dæmis, til að láta þá réttu söguskoðun ekki týnast að karlmenn eins og afi sem gera allt fyrir dætur sínar og samfélagið njóta ekki sannmælis, þeir gleymast, þeirra afrek lifa ekki eilíflega á söfnum eða annarsstaðar. Það eru kúgararnir sem sigra í heiminum.

Ég varð vitni af því sem sumir kalla sjúklega ást mömmu í garð ofbeldisfullra sambýlismanna. Hún var alveg vitlaus í svona menn, dýrkaði þá, en smánaði og fyrirleit þá sem snérust í kringum hana og vildu allt fyrir hana gera. Þessi lífsreynsla og ákveðinn sársauki í sambandi við kvenfólk í mínu lífi urðu til þess að ég setti saman þessa hnitmiðuðu lífsreynslu sem ég lýsi í lagi eins og "Allar konur elska ofbeldi". Þegar flestir í samfélaginu gangast undir samfélagslygar, þá er nauðsynlegt móteitur að lýsa raunveruleikanum með þveröfugum orðum og skoðunum, til að verða ekki meðvirkur fasismanum í samfélaginu.

Af því að mamma er ofbeldiskona hef ég eins lítil samskipti við hana og hægt er í seinni tíð. Ég vil hjálpa henni, en það er ekki hægt á meðan hún er föst í rugli. Flestir eða allir í kringum hana beita hana ofbeldi því hún ögrar og reitir til reiði, virðist ekkert geta að því gert.

Afi gerði þau mistök að trúa lygum Biblíunnar og þessvegna neitaði hann að verða ríkur og trúði þeirri meginþvælu að sælir séu fátækir. Ekki að furða að ég snérist gegn kristninni, ég fattaði þetta snemma. 

Mamma stjórnaði foreldrum sínum með því að gráta. Hversu margir leiðast útí fíknir og vandamál seinna á ævinni vegna einhvers sem gerðist í bernsku? Ég man vel eftir Kvennafrídeginum 1975, og kjöri Vigdísar Finnbogadóttur sem forseta. Þá var mamma mikill femínisti og tók þátt í þessu, en núna er hún hætt að pæla í þessu að mestu, en þetta situr enn fast í henni, og hún losnar ekki við þetta og lifir samkvæmt þessu og þetta hefur neikvæð áhrif á samskipti hennar. Hún finnur vandamál hjá öðrum en ekki sjálfri sér.

Bylting kvenfólksins hefur falizt í því að skrímslavæða karlkynið. Þær hafa grætt óheyrilega fjármuni á því og komizt til valda næstum allsstaðar, og félagslega traðka þær á karlmönnum unnvörpum og við lifum í kvennaveldi Andskotans, kristnar kirkjur eins og önnur fyrirbæri. Það er í sumum tilfellum lítill peningur í því að lögsækja fátækar mæður fyrir ofbeldisverk eða mæður sem ekki eru ríkar og vel settar félagslega, fjárhagslega eða að öðru leyti. Ég hef meiri áhuga á því að finna út ástæðurnar fyrir óhamingju og vandamálum, en ég vil ekki falla í sama far og afi að trúa því að sælir séu fátækir. Ég vil græða peninga á list minni og verða þekktur tónlistarmaður, þótt ekki hafi það tekizt enn.

Að útskýra og skilgreina vandamál í samfélaginu, hjá fólki eða hópum, er eins og áhugamál mitt, eins og að gera við gömul segulbandstæki og annað slíkt, sem ég er orðinn nokkuð þjálfaður í.

"Raddir vorsins þagna", bókin sem enn hefur áhrif.

Eitt sinn efaðist ég minna um hamfarahlýnunina og mikilvægi náttúruverndarstefnu, nokkuð sem ég hafði lært af Árna Waag kennara sem innrætti okkur nemendum sínum í líffræði þegar ég var unglingur að mannkynið væri á rangri leið og við bærum ábyrgð á því að koma sem flestum í skilning um þetta.

Nú hef ég lesið allskonar pistla eftir fólk sem efast um þetta, og ég skil að nauðsynlegt er að efast, bæði vegna þess að vísindin geta stundum verið skeikul, og svo getur ein stefna valdsins eða fjöldans verið gagnrýniverð.

Samt er ég nokkurnveginn enn sannfærður um að vinstrimenn hafa rétt fyrir sér í þessu. Enda eru vísbendingarnar margar.

"Sögulegt veður" þýðir að það á sér varla hliðstæðu í þekktum heimildum. Vísbendingarnar um hamfarahlýnun eru margar, rétt að taka mark á þeim. Eins er þetta með breytingar á veðurfari á Íslandi, það vetrar seint og sumrar seint, talið merki um hnattræna hlýnun.

Samt veit ég að umhverfismálin eru inni í kvíðakerfi mínu og samvizkubitskerfi mínu, en þannig vil ég nefna þessa sálfræðilegu ferla sem eiga sér stað þegar maður verður fyrir áhrifum sem kveikja á sameiginlegri skyldu manns sem mannveru annarsvegar og svo frétt eða þekkingarbroti sem eykur kvíða manns, réttilega.

Mér finnst svolítið skrýtið að fólk láti sér ekki segjast sem lendir í atburðum sem eru taldir tengjast hamfarahlýnuninni. Að vísu er nú sagt að vinstriflokkar séu margir komnir til valda í Suður Ameríku. Vonandi að þeir hafi áhrif í rétta átt í umhverfismálunum. Fólkið þar mun þá vonandi skilja í vaxandi mæli að það er í allra þágu að taka mark á þessu.

„Sögulegur og öfgafullur“ fellibylur gengur yfir Kanada

Samsæriskenningar allsstaðar.

Gestir Gísla Marteins í settinu hans í gærkvöldi voru margir á því að eitthvað væri undarlegt við þetta sem yfirvöld kalla tilraun til skipulagningar hryðjuverka. Hin fræga Ragnhildur Gísladóttir var mjög efins um þetta og talaði um athyglisýki, og aðrir gestir lýstu því að þennan breytta veruleika væri erfitt að trúa á.

Að þessu sinni yfirtóku samsæriskenningar þátt Gísla Marteins. Eitt sinn þóttu þær rugl og órar hægriöfgamanna eða vinstriöfgamanna en nú eru þær orðnar áhugamál fólksins í landinu.

Spretta upp ýmsar samsæriskenningar hverjir raunverulega standa á bakvið þessar ætluðu árásir og hvaða ástæður reka þá áfram.

Ekki var minna um samsæriskenningar á Hringbraut þar sem Helgi Seljan og Þóra Arnórsdóttir létu ljós sitt skína og lýstu miklum samsæriskenningum sem þau væru fórnarlömb að, en yfirvaldið gerendur. Var Helgi Seljan sérlega fljótur að snúa þáttarstjórnandanum á sitt band, og fjalla um kælingu á Samherjamálinu, og að engin stoð væri í því sem þeim er borið á brýn.

Á þeim var að heyra að íslenzk yfirvöld væru ein allsherjar spillingarmafía. Samsæriskenning til vinstri dæmigerð. Ef satt er væri það mjög mikill áfellisdómur yfir öllum þeim sem koma að stjórn landsins í dag.

Eiríkur Bergmann stjórnmálafræðingur vildi ekki kannast við að hægriöfgahópar svonefndir beini spjótum sínum að lögreglunni eða Alþingi, miðað við það sem gerist í útlöndum í þessum málum.

Hér vakna því upp margar spurningar og samsæriskenningarnar þrífast af mörgu tagi.

Óttar Kolbeinsson Proppé, fréttamaður á Stöð 2 og sonur eins skólabróður míns, var með ágæta fréttaskýringu, hann rannsakaði málið og niðurstaðan var sú að mennirnir væru tengdir undirheimum landsins en ekki hatursglæpum eða hægriöfgum, að sögn þeirra sem þekktu annan þeirra að minnsta kosti.

Að ræða um að fremja fjöldamorð er ekki það sama og að fremja þau, reyndar nokkuð langur vegur þar á milli. Af öllum þeim sem vilja gera eitthvað slíkt láta fæstir verða af því. Ég skal þó viðurkenna að þessir menn eru líklegri til þess en aðrir sem seljendur og framleiðendur svona vopna.

Helgi Seljan var að tala um það á Hringbraut að reynt væri að beina athygli almennings frá aðalatriðunum í þessu byrlunarmáli eða Samherjamáli, hvað sem fólk vill nú kalla það. Fólk spyr sig hvort það eigi við um önnur mál líka.

Kynbætur á kúm og kindum ganga með góðum árangri á okkar jörð og landi en ekki eru þær taldar leyfilegar á fólki, nema eigendur okkar á öðrum hnöttum stundi kynbætur á okkur, eða skipulagða úrkynjun, miðað við helstefnuna sem ríkir. Þar eru samsæriskenningar ýmsar einnig.

Sigurður G. Guðjónsson hæstaréttarlögmaður taldi framvirkar rannsóknarheimildir óþarfar og vafasamar í stjórnsýslulegu tilliti, sem Jón Gunnarsson dómsmálaráðherra vill koma á, sérstaklega í kjölfar þessa máls og umræðunni um það.

Í sama streng tók Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir þingmaður Pírata og mæltist henni vel. Hún kallar sig öfgafemínista á Twitter, lögfræðing, akademiker og móður, en það sýnir að stundum get ég verið sammála þeim sem titla sig öfgafemínista.

Málflutningur hennar var ekki ósvipaður mörgum sem kallaðir eru öfgahægrimenn og kalla fasisma flest eða allt sem yfirvöldin gera á þessu landi, sérstaklega í sóttvarnarmálum. Píratar teygja sig langt og víða í leit að fylgi, það er kannski bara ágætt, því oft kemur öðruvísi málflutningur frá þeim en öðrum og eldri flokkum.

En það er hver höndin upp á móti annarri og að búa til samsæriskenningar og halda þeim fram er eitt aðaláhugamál fólks, yfirvalda jafnt sem almennings. Jafnvel kjánaflissþátturinn ógurlegi sem Gísli Marteinn stýrir vikulega er orðinn að samsæriskenningaþætti.

Lögregla krafðist lengra varðhalds

Mikilvægt að sem flestir verði sammála um hættuna við hamfarahlýnunina

Það er aldrei of oft sem fjallað er um mengunina og hamfarahlýnunina. DV fyrirsagnir eru góðar og lýsandi, ættu að vekja fólk til umhugsunar og skilnings á þessu: "Rio de Janeiro, Miami og Jakarta gætu (geta var skrifað, gætu er réttara) verið farnar undir sjó um aldamótin." "Prófessor segir of seint að grípa í taumana". "Nokkrar Kyrrahafseyjar (eyjur skrifað, er röng fleirtala), geta horfið á næstu áratugum vegna loftslagsbreytinganna"."SÞ segja að heimurinn geti orðið "óbyggilegt helvíti" fyrir milljónir  manna." "Ný rannsókn - tæplega helmingur regnskóganna gæti breyst í steppur."

Dr. Helgi Pjeturss talaði um helstefnuna í upphafi 20. aldarinnar, "mannkynið á rangri braut" er fullkomin en einföld skýring á orðinu helstefna.

Eitt í þessu þarf að athuga. Sameinuðu þjóðirnar og aðrar alþjóðastofnanir tengjast, þetta snýst allt um femínisma, kvenréttindi, jöfnuð og það allt, en þeir minnast ekki á að stuðningurinn við Úkraínu í þessu skelfilega Úkraínustríði dregur átökin á langinn og eykur mengunina, olía er brennd, allskyns mengandi efni fara útí andrúmsloftið, gas er brennt í stórum stíl, og þannig mætti lengi telja.

Ef Evrópusambandið og Vestrið í heild hefði ekki sent Úkraínumönnum vopn væri stríðið kannski búið núna með sigri Rússa. Ekki væri hætta á að Rússar beittu gereyðingarvopnum eins og sýklavopnum, efnavopnum eða jafnvel kjarnorkuvopnum. Flutningur á matvælum frá Úkraínu væri í betra lagi.

Hversu líklegt væri að Rússar héldu hernaði sínum áfram í öðrum löndum? Það var lengi áætlun þeirra að ná Úkraínu, eftir að valdaránið (byltingarnar eða uppreisnirnar) 2013 og 2014.

Að öllum líkindum væru Rússar ekki að seilast lengra en til Úkraínu, en búast má við að uppreisnir Úkraínumanna í smærri stíl hefðu haldið áfram, en mannfallið þó verið minna en í svona stórri styrjöld þjóðanna.

Mun stuðningurinn við Úkraínu verða sama heimskulega klaufasagan og Víetnamstríðið eða Íraksstríðið eða svipaðar styrjaldir? Eða verður stuðningurinn við Úkraínu eitthvað enn verra, upphaf þriðju heimsstyrjaldarinnar og mestu hörmunga mannkynssögunnar?

Ég held að margir vildu á okkar tímum hverfa aftur um 20 ár til þess tíma þegar Pútín tók þátt í alþjóðasamstarfi meira og mengunin var minni.

Nú þegar allar þjóðir krefjast meiri orku er það ljóst að vinstrimenn og jafnaðarmenn gerðu mistök. Það var búið að spá því að mengun færi úr böndunum með hjálparstarfi í fátækari heimsálfum, með því að stuðla að iðnvæðingu alls staðar. Þess í stað hefðu ríku löndin átt að fara til baka til einfaldari lífshátta, ekki setja húmanisma í forgrunn, mannhyggju og mannréttindi eða kvenréttindi, heldur umhverfismál fyrst og fremst.

 

Mannkynið á rangri braut

Að læra af eldri kynslóðum

Ég tel að tvær meginástæður liggi til grundvallar aukinni útkallstíðni sérsveitarinnar og neikvæðri þróun, sem minnir á erlendar stórborgir.

Í fyrsta lagi er búið að flytja inn fjölmenna hópa mismunandi einstaklinga af mörgum þjóðernum svo hið einsleitna og sannkristna samfélag er orðið fjölbreytilegra. Spennuna er reynt að bæla niður með boðum og bönnum en það tekst aldrei til lengdar, eins og saga Bandaríkjanna kennir bezt.

Í öðru lagi, og það er held ég veigamesta ástæðan, er að uppeldið er ekki eins hart og það var. Þegar ég var að skrifa ættarsögu ömmu og afa áttaði ég mig á því að sú breyting á uppeldi sem varð á 20. öldinni var mjög margþætt. Ekki er hægt að kenna foreldrum þess tíma um að hafa sýnt börnum sínum linkind eingöngu, vegna þess að áhrifin sem komu frá útlöndum báru sök á þessum breytingum einnig. Þannig má segja að öll hin vestræna menning hafi samtaka gengið í gegnum breytingar, með öllum þessum iðnbyltingum, miklum barnafjölda og svo takmörkunum á barneignum og réttindum kvenna og allskonar hópa sem áður var talið rétt að kúga, í harðasta feðraveldinu, þegar stéttskiptingin var sérlega hörð og allir urðu að samþykkja hana. Það var fyrir miðja 20. öldina sem slíkar reglur og hefðir voru sterkar, og þar á undan um margra alda skeið.

Síðan eru aðrar minni ástæður sem spila inní, eins og ofbeldiskvikmyndir í sjónvarpinu, rapptextar, og dægurmenning sem hefur ýtt undir dýrkun á því sem fyrri kynslóðir hafa talið synd, satanisma og öllu þvílíku. Það er nú ekki hægt að neita því að unglingauppreisnir hafa einkennt 20. öldina og kynslóðabil, sem merkir sífellda uppreisn gegn hefðum og venjum sem oftar en ekki hafa verið mikilvægar og nauðsynlegar, en heyra nú því miður sögunni til að miklu leyti.

Barn sem ólst upp við að þurfa að vinna um 1960 eða 1950 horfði þó á kvikmyndir og las barnabækur þar sem uppreisn gegn foreldrum var talin sniðug og jákvæð. Þannig má minnast á Georg eða Georgínu í bókum Enyd Blyton um Hin fimm fræknu, Fimm á Fagurey og allar þær bækur sem nutu vinsælda. Í dag hefði verið talað um transbarn í þessu tilfelli, því hún þoldi ekki að vera stelpa og vildi láta kalla sig strákanafni. Hinsvegar hefði hún ekki komizt upp með þetta 30 árum áður, og þar á undan, Georg, eða Georgína í þessum bókum. Þá var aginn enn harðari, nánast á öllum sviðum þjóðfélagsins. Þetta ætti að vekja alla til umhugsunar um þróun í þjóðfélaginu og hvert hún leiðir.

En fleiri dæmi má nefna úr bókum Enid Blyton. Baráttan við Gunnar lögregluþjón í Dularfullu bókunum ber gott vitni um þessa andúð á reglum og yfirvaldi og andúð á fullorðnum, nokkuð sem Blyton hefur nýtt úr sinni eigin barnæsku í ritverkum sínum fyrir börn sem urðu heimsfræg og vinsæl.

Í dag er þetta einkenni menningarinnar ýkt uppúr öllu valdi, þannig að kennarar mega ekki bysta sig við nemendur og hvað þá leggja hendur á þá, nema kallaðir ofbeldisfullir. Þannig var þetta ekki áður.

Nýleg frétt um aukið ofbeldi barna gegn foreldrum sínum vekur upp spurningar um uppeldisaðferðir í nútímanum, og hvort þær séu að virka.

Einnig vil ég minnast á kirkjuna og kristnina. Þótt ég hafi áhuga á mörgum trúarbrögðum viðurkenni ég góð áhrif kristinnar trúar, þegar slíkt hefur áhrif og aginn er til staðar meðfram.

Raunar er ég sannfærður um að harðar reglur hafi verið í Ásatrú og Vanatrú og öðrum heiðnum trúarbrögðum fyrir hinn kristna tíma, það hlýtur bara að vera, því ekki varð upplausn þá, heldur hélt ákveðinn samfélagssáttmáli í flestum tilfellum.

Þessi mál eru einsog umhverfismálin. Þetta byrjar ekki að versna að ráði fyrr en eftir ákveðinn tíma þegar ákveðið kaos myndast, eða skipulagsleysi, þegar hinir ófyrirsjáanlegu þættir fara að spila meira inní en fólk gerði sér grein fyrir. Magnús Þór Hafsteinsson og aðrir í Frjálslynda flokknum vöruðu við því að Ísland væri að stefna inní þróun sem væri þekkt erlendis. Þessi orð þingmanna Frjálslynda flokksins hafa ræzt, og þó voru þeir vinstrisinnuðustu að segja þessi varnaðarorð skammarlegan rasisma eða eitthvað þesslegt.

Jafnvel ef þjóðin væri enn eins kristin og hún var fyrir 50 árum væri samfélagið friðsamlegra. Ég man það svo vel hversu mikil samheldnin var í gamla daga, á heimili ömmu og afa. Nú er jafnvel minni samgangur á milli ættingja og vina og kunningja, nema þeir séu þeim mun nánari. Nú kom frétt um helgina um að um 60% fólks er farið að kynnast á stefnumótasíðum á netinu og allskyns samskiptaforritum þar. Er ekki eitthvað bogið við þetta í raun? Síðan hvenær getur ástin frekar kviknað ekki augliti til auglitis heldur í gegnum algóryðma og tæknitól?

Vandinn er sá að jafnvel þótt sérfræðingar viðurkenni vandann og komi sér saman um að úrbóta sé þörf er hraði breytinganna á samfélaginu orðinn svo mikill að erfitt er fyrir sérfræðinga eða aðra að hafa áhrif á samfélagið, en þó er það mögulegt, það hlýtur að vera.

Er þetta ekki eins og með málræktarátak og annað, að fyrsta skrefið er ábyrg forysta sem kemur með úrlausnir, tekur fyrir málvillur í samfélaginu og hvetur fólk til úrbóta? Vilji er allt sem þarf er ágætt orðtæki, allavega er allt betra en að fólk fljóti sofandi að feigðarósi, sama í hvaða máli það er.

Mér leizt vel á það að margir í forystu í atvinnulífinu sögðust ætla að setja kröfur um betri íslenzku á oddinn í framtíðinni, í umræðum um auglýsinguna á ensku, sem breytt var yfir á íslenzku, að sjálfsögðu, eftir dugnað og framtak fólks sem á þetta benti.

 

Áminning um alvarlega stöðu Íslands