Grein um Rósu Björk í DV.

Rósa Björk hefur mikla samúð með flóttamönnum, þingmaður utan flokka, umdeild og heldur áfram að vekja á sér athygli. Hún er einn þingmaður af mörgum sem er í krossferð fyrir betri heimi, og sér hún aðallega eymdina utanlands en ekki innanlands.

 

DV segir frá því hvernig fram kemur í Morgunblaðinu að Staksteinahöfundur telur rétt að hún eigi að íhuga afsögn eftir að hafa lagt til að hætt verði að notast við aldursgreiningu flóttamanna með tanngreiningu eins og tíðkast víða. Hún virðist hafa tekið þennan sótthita að brenna fyrir málefnum þeirra sem hún þekkir ekki, sem fer svo illa með marga. Jæja, en eins og kemur fram í frétt DV er talið að þetta geti auðveldað leiðina fyrir glæpamenn að flykkjast til landsins, það sem hún vill að verði gert, sem hver maður getur skilið, og tæplega er þetta það mikilvægasta á krepputímum þjóðarinnar frekar en annað sem Rósa Björk hefur lagt áherzlu á að undanförnu. Þetta er langsótt flóttamannaást af hennar hálfu, þetta heitir að leita með stækkunargleri að hverju einasta smáatriði sem hægt er að fá af hrósi og hrifningu frá ákveðnum hópi NO BORDERS liða.

 

Hætt er við því að einmana þingmenn utan flokka vilji sýna og sanna að þeir búi yfir meiri góðmennsku en aðrir af ákveðinni minnimáttarkennd fyrst þeir hafa hrakizt úr flokkum sínum. Kommentakerfið á DV sýnir þó og sannar að hún á sér ekkert alltof marga stuðningsmenn meðal almennings, flestir virðast úthrópa hana sem "skaðræði" og "þingmann sem bullar og endar með að hrökklast af þingi", en Baldur Steingrímsson nokkur, sem býr víst erlendis stendur með henni, enda er hann þekktur fyrir að vera mjög vinstrisinnaður í athugasemdum. Nokkrir aðrir styðja hana að vísu, og ýmsir vegna þess að hún vill endilega að pólskar konur komist í fóstureyðingar á Íslandi ókeypis, sem mælzt hefur sérlega illa fyrir af flestum.

 

Velmegunarvíman hefur ekki farið af góða fólkinu ennþá. Það lifir í þeim draumi að engin takmörk séu fyrir því hvað Íslendingar geti gert í mannréttindamálum heimsins. Dapurlegar tálsýnir þar.

Um stjórntæki og andstæðar stjórnmálafylkingar.

Fyrst VG hefur unnið prýðilega með Sjálfstæðisflokknum má búast við að aðrir vinstriflokkar geti það, jafnvel Samfylkingin þrátt fyrir yfirlýsingar formanns hennar. Heiða Björg hefur verið mildari í afstöðu sinni og talað um skoðanaágreining frekar en að útilokað sé að vinna með flokknum.

 

Píratar eru ekki taldir stjórntækir af mörgum, ekki að ástæðulausu. Upphlaup þeirra hafa ekki verið traustvekjandi. Sömuleiðis eru yfirlýsingar Þorgerðar Katrínar um að Viðreisn sé hinn eini sanni frjálslyndi flokkur landsins ótrúverðugar, þegar maður sér að aðrir flokkar feta sömu braut, meira og minna.

 

Það er áhugavert að bera þessa þrjá flokka saman, Samfylkinguna, Pírata og Viðreisn. Samfylkingin byggir á elzta grunninum, sem arftaki Alþýðuflokksins, sem Jónas frá Hriflu átti þátt í að stofna. Föðurfjölskylda mín er mjög tengd Alþýðuflokknum og Samfylkingunni, enda er ég skyldur Guðmundi Gíslasyni Hagalín rithöfundi, hann var bróðir ömmu minnar í föðurætt, og var virkur í Alþýðuflokknum á sínum tíma.

 

Þar sem ég ólst upp var þó alltaf keypt Morgunblaðið. Ekki var þó sú stefna sem réð á því heimili gróðahyggja heldur sveitarómantík hins gamla Sjálfstæðisflokks.

 

Eru Píratar stjórntækir eða Viðreisn? Ef miðað er við unga ráðherrann okkar hana Áslaugu Örnu getur maður ekki séð árekstra við þannig flokka. Sjálfstæðisflokkurinn er ólíkindatól og flokkur ólíkra sjónarmiða. Bjarni Ben umber margt í þeim flokki.

 

Ég hélt að þetta yrði miklu íhaldssamari ríkisstjórn en hún hefur reynzt. Kannski er það rétt hjá Þorgerði Katrínu að þrír Framsóknarflokkar skipi hana. Ekki er það þó rétt að ófrjálslynd sé þessi ríkisstjórn, öðru nær. Verkin sanna merkin. Frjálslyndi hefur aukizt eiginlega á öllum sviðum undir henni, fóstureyðingar gefnar næstum frjálsar, meiri rýmkun á réttindum margvíslegra hópa, og hitt og þetta "uppfært" sem talið hefur verið "úrelt", (þótt ekki sé ég sammála slíkum skilgreiningum).

 

Mér finnst ríkisstjórnin hafa staðið sig vel í sóttvarnaraðgerðum sínum. Ég er eiginlega bara prýðilega sáttur við ríkisstjórnina á þessu ári, og útspil Bjarna Benediktssonar til að koma til móts við tekjulægstu hópana spilar þar mikið inní.

 

Ekki hefur fréttzt af áætlunum dómsmálaráðherra um að leysa upp íslenzku nafnahefðina, eða hvort það hefur gengið eftir. Góðir ráðherrar hlýða ekki lýðskrumi og duttlungum stjórnleysingja heldur koma því í gegn sem jafnvel stjórnleysingjar þola ekki en er gott fyrir land og þjóð, og eflir þann grunn sem þjóðræknin þarfnast.

 

Það er þannig með allar ríkisstjórnir að verk þeirra eru bæði góð og slæm. Sumt er þó afleitt. Þetta tvennt hefur mér þótt arfaslæmt, að gefa eftir meðgöngurofið svokallaða svo snemma og svo að vilja leysa upp nafnahefðina og mannanafnanefnd. Ýmislegt annað hefur mér heldur ekki litizt of vel á en þagað yfir.

 

Ég er þó viss um það að réttlætið sigri að lokum og komi í ljós, þessa heims eða annars. Ég er alveg handviss um það, að ef Sjálfstæðismenn eru ekki staðfastir verði það verst fyrir fylgi flokksins, því það eru engin takmörk fyrir því hversu langt sumir aðrir flokkar og fylgismenn þeirra vilja ganga í "frjálslyndisáttina" eða stjórnleysisáttina öllu heldur. Það verður gengið á lagið, ef undan verður látið með ýmis mál, það hlýtur bara að vera.

 

Hvernig flokkur er Vinstri grænir núna? Manni virðist þetta hópur einstaklinga sem koma sínum hugðarefnum á dagskrá, sem að vísu standa á svipuðum hugmyndafræðilegum grundvelli, en virðast þó óhræddir við að láta undan frjálshyggjunni í íhaldinu. Mér finnst sennilegt að Sósíalistaflokkurinn dafni á þeirra kostnað næst, þar er þessi klassíski kommúnismi sem margir elska, sem eru sanntrúaðir í þeim efnum.

 

Áslaug Arna er mjög öflugur stjórnmálamaður, og ég vona að hún eigi eftir að eflast að vizku og þroska. Það er heldur engin skömm að því að skipta algerlega um skoðun og leggja fram frumvörp og mál sem endurheimta það sem tapazt hefur og glatazt í heimskupörum ráðherra þar á undan.

 

Ég trúi því að Samfylkingin sé ábyrgari flokkur en Píratar og Viðreisn. Hann byggir á eldri grunni og þar er margt reynt fólk innanborðs. Stundum finnst mér bera á persónulegri óvild Þorgerðar Katrínar í garð fyrrverandi samherja í Sjálfstæðisflokknum. Píratar minna á uppreisnarunglinga á sterum.

Innan við helmingur Svía vill bóluefni.

Væri ekki rétt að Íslendingum byðust fleiri bóluefni en frá Evrópusambandinu, til dæmis þetta Spútnik frá Rússlandi sem komin er einhver reynsla af, eftir því sem sagt er í Útvarpi Sögu? Úr því að margir eru smeykir við þessa hraðmeðferð sem þróun lyfjanna hefur fengið auk samsæriskenninganna sem lengi hafa verið á sveimi um farsóttina og tilurð hennar ættu einhverjir sjálfstæðir vísindamenn að upplýsa almenning um kosti og galla mismunandi bóluefna eða hætturnar við þau.

 

Það er býsna mikill galli á opinberum starfsmönnum sem hafa hagsmuni að því að fylgja einni línu að þeir leyfa oft ekki nema einni skoðun að komast að. Til að sannfæra einstaklinga sem eru tortryggnir þarf meira til, eins og umsagnir sjálfstæðra vísindamanna sem hafa mismunandi sjónarhorn fram að færa.

 

Innan við helmingur Svía hyggst láta bólusetja sig gegn Covid-19 og það er merkilegt, oft hafa Íslendingar tekið sér Svía til fyrirmyndar. Anders Tegnell hefur ekki aðeins á samvizkunni dauðsföll af völdum Covid-19 sem ætti að vera nóg til að víkja honum úr starfi, heldur drómasýkitilfelli 2009 - 2010 af völdum bólusetningarherferðarinnar gegn svínaflensunni þá.

 

Upplýsingafundir almannavarna voru merkilegastir í fyrstu bylgju Covid-19, þegar Björn Ingi Hrafnsson var hæddur fyrir að bera samsæriskenningar á borð fyrir þríeykið, en það var einmitt sú gagnrýna umræða sem mér finnst góð, að koma með hinar hliðar málanna. Eftir þetta háð hefur heldur betur hægzt á honum, því miður, og hann spyr jafn venjulegra spurninga og aðrir. Þetta er dæmi um það þegar hæfileikar eru kæfðir niður vegna öfundar og hjarðhegðunar hins minnsta samnefnara.

„Aldrei aftur“

Hverjum ógnar Inga Sæland svo fólk þurfi að hæða hana?

Íslendingar eru sauðir leiðitamir, Þjóðfylkingin, Flokkur fólksins og Frelsisflokkurinn eiga miklu meira inni ef fólk sýndi kjark og uppreisnarvilja. Það verða engar breytingar ef litlu flokkarnir komast ekki inná þing. Þar eru sóknarfærin, að ógna valdinu og koma að nýju fólki.

 

Undarlegt að ráðast á svo lítinn flokk sem ekki hefur komizt í ríkisstjórn ennþá og óvíst er að nái fólki næst inná þing. Það sýnir þó að minnsta kosti að flokkurinn bankar á dyrnar í alvöru og gæti gert sig gildandi. Valdhafarnir finna fyrir ólgu og óróleika hjá fólki, vita að fylgið getur dreifzt í næstu kosningum á ólíklega staði.

 

Það þarf að byggja upp flokka eins og Þjóðfylkinguna og Frelsisflokkinn frá grunni til að þeir komist inná þing og nái jafnvel 10 prósenta fylgi, eins og flokkar í Evrópu sem starfa á raunverulegum þjóðernisgrundvelli, en ekki hræsnigrundvelli fortíðarinnar í þeim efnum.

 

Vigdís Hauksdóttir í Miðflokknum hefur vakið virðingu mína. Hún kemur fram sem sterk kona sem starfar á jafningjagrundvelli en kvartar ekki í femínískum vælutóni. Hún sýnir það sem femínisminn ætti að vera, samstaða og virðing, en vissulega má segja að það sé alveg á mörkunum að hún sé órétti beitt í flokknum sínum.

 

Aftur að Þjóðfylkingunni og Frelsisflokknum. Nú um stundir er femínisminn svo mikið í tízku að mér finnst að þörf sé á að formenn flokkanna fái konur til jafns við sig til að gegna einhverjum embættum þar í flokkunum til að auka vinsældir þeirra, án þess að fara útí þá öfga sem sjást í stóru flokkunum í þeim efnum.

 

Einnig væri gott að fá reynda stjórnmálamenn sem tala traustvekjandi um efnahagsmál og annað sem myndi laða að ákveðna tegund kjósenda. Það er nefnilega mikið verkefni að stækka stjórnmálaflokka og láta þá hafa sem breiðasta skírskotun til sem flestra hópa. Grunnurinn er samt góður sem þessir þrír flokkar byggja á, grunnur sem stóru flokkarnir hafa hent á haugana, en sem kom landinu og þjóðinu upp úr fátækt, eymd og volæði. Valdhafarnir tala um það á hátíðisstundum en gera lítið með það annars.

Inga Sæland höfð að háði og spotti

Listin sem áskorun, klisjur eða eitthvað nýtt?

Ljóðlistin rétt eins og aðrar bókmenntagreinar spratt upp úr goðafræðum mannættanna. Í upphafi var bara til goðafræði af ýmsum tegundum, hjá ýmsum þjóðflokkum. Goðafræðin kvíslaðist svo í allt hitt.

 

Enn þann dag í dag er því trúað að beztu ljóðin séu þau sem eru margræð, sem hægt er að læra af allt sitt líf, sem kenna manni helzt alltaf eitthvað nýtt. Sem sagt, að það sem standi á milli orðanna sé mikilvægara en það sem orðin ein og sér tjá.

 

Ég hef í raun aldrei ætlað mér að verða ljóðskáld eða að metnaður minn hafi stefnt í þá átt. Rétt eins og Megas, sem ég þekki, hef ég neyttðzt til að setja saman texta til að syngja við lögin mín, úr því að það áhugamál varð ríkjandi í lífi mínu þegar ég var unglingur að vilja verða poppari, sem aldrei tókst til fullnustu, vinsældarlega séð, að minnsta kosti.

 

Kannski eru flestir söngtextarnir mínir þannig sem ég hef samið, flatir og einfaldir eins og dagbókarfærslur.

 

Mér hefur þó lærzt með tímanum að hugsanlega kunni útgefnu kvæðin mín og söngtextarnir á tóndiskunum að vera dýrmætari en mér hafi fundizt í fyrstu.

 

Tökum til dæmis diskana mína um jafnréttið. Þar fjalla ég um ofbeldismenn jafnt og kröfur um rétttrúnað jöfnum höndum, enda finnst mér þetta tvennt óaðskiljanlegt.

 

Ég hef reynt í þessum textum að lýsa mannlífinu í nöturleika sínum og draga ekkert undan, enda hef ég dýrkað Megas svo mikið og Sverri Stormsker að þeir hafa verið lærimeistarar mínir.

 

Mér finnst allt of mikið um miðjumoð í þeirri ljóðlist sem mest er hampað. Vissulega hef ég notað alþýðumál og jafnvel talmál í sumum textum, en það hefur verið til að þjóna einhverjum sérstökum tilgangi.

 

Ég hélt að ég væri að nálgast fólk með því að syngja um þessa hluti, en ég hefði kannski átt að vera eins og hinir, að syngja innihaldslitla ástarþvælu, endurtaka sömu frasana og klisjurnar til að ná vinsældum, en mér fannst það bara ekki nógu spennandi. Mér fannst listin þurfa að vera áskorun, að gera eitthvað sem ekki hafði verið gert áður.

 

Mér þykir þó vænt um að nokkur lög hjá mér slógu í gegn, ef svo mætti segja, á tónleikum að minnsta kosti, þótt ekki hafi þeir fengið massífa útvarpsspilun nokkrusinni.

 

Lagið "Hvenær mun hér á Íslandi rísa stjörnusambandsstöð?" þótti og þykir enn einlægt, grípandi, fyndið, fáránlegt, heillandi og framandi í senn, og kannski eitthvað enn fleira.

 

Lagið "Adolf Hitler" sló í gegn á tónleikum vegna þess að það þótti fallegt lag, og fólki þótti skrýtið að textinn skyldi varla innihalda neitt nema nafn þessa fræga manns. Ég þreytist þó aldrei á að segja sköpunarsögu þessa lags. Upphaflega var það samið sem "Jesús Kristur" og átti að vera gospellag, en svo breytti ég því í "Helgi Pjeturss" og loks í "Adolf Hitler", til að forðast óþarfar klisjur, því mér fannst nóg komið af einföldu og auðskildu gospeli. Lagið breyttist þannig sama daginn og það var samið, í marz 2001.

 

Fleiri lög eftir mig hafa öðlazt vinsældir á tónleikum. "Engar umbúðir" varð vel þekkt í Menntaskólanum í Kópavogi og sönglað þar af ýmsum. Textann samdi ég í Digranesskóla, eða í jólafríinu 1984 þegar mikill snjór var. Svo tók ég það upp á snældu, og notaði lítinn skemmtara til að semja lagið, en textinn kom á undan. Löngu seinna rokkaði ég lagið upp, hraðaði taktinum og gerði þetta að rokkslagara með gítarnum.

 

"Björgunarlagið" samdi ég á nýjársdag 1986, rétt eftir að amma dó, og þá til að semja mig frá sorginni, finna eitthvað uppbyggilegt til að gleyma kringumstæðunum, og sársaukanum. Ég samdi marga texta á ritvél þennan morgun, og notaði svo gítarinn til að glamra á og semja lagið. Það var í hægari takti upprunalega, og ekki jafn fýsilegt og síðar varð.

 

"Sonnettuna" samdi ég snemma árs 1990, og var þá að hugsa um Herdísi, (sem var nokkurskonar draumadís eða míusa, andagift mín sem skálds á þessum árum), enda sendi ég henni ljóðið síðar, og var vissulega að stæla Jónas Hallgrímsson og sonnettuna hans frægu, "Ég bið að heilsa". Þegar ég heyrði þá félagana Bubba og Megas taka það lag afburðavel á plötunni "Bláir draumar" frá 1988 fékk ég æði fyrir sonnettuforminu og fór að glíma við það mörg ár á eftir með misjöfnum árangri.

 

Ég held mikið upp á suma söngtexta mína sem ekki hafa öðlaðzt frægð. Mér finnst búa mikil dýpt í þessum grófu textu mínum um samskipti kynjanna, því í þeim reiðilestrum finnst mér búa þessi sannleikur sem ekki allir hafa tekizt á við í bókmenntum. Einungis með því að koma hryllingnum fram í dagsljósið í bókmenntum og listum getum við nálgazt skilning á honum, finnst mér.

 

Þetta lærði ég af Megasi og Sverri Stormsker. Þeir hafa svo oft litið á hina hliðina á málunum, sem flestum er hulin, eða sem fólk syngur síður um.

Stefnubreyting hjá Svíum, Löfven kallar sænsku leiðina ónothæfa loksins.

Er Stefan Löfven farinn að læra af Svíþjóðardemókrötum? Hann hefur lýst breyttum viðhorfum í veiruvörnum, nú eins og kemur fram í þessari frétt, og áður hafði hann lýst yfir örlítið breyttri stefnu í innflytjendamálum. Anders Tegnell hefur einnig viðurkennt að of margir hafi dáið af farsóttinni í Svíþjóð. Loksins núna verður stefnubreyting, svona seint. Það hefur kostað mörg mannslíf.

 

Anders Tegnell varð lýðhetja margra ungra og ábyrgðarlausra Svía, sem í bjartsýni sinni vildu trúa því að faraldurinn væri bara ímyndun. Nú eru tvær grímur farnar að renna á heldur marga sem fylgdu þeirri stefnu.

 

Nú bera margir Svíar myndir af böðli sínum á skrokknum. Það má nú segja að þar sé á ferðinni ákveðin kynslóð, Sorosarkynslóðin sem er í andstöðu við Biblíuna og hefðir fortíðarinnar.

 

Í ljósi undarlegrar hegðunar margra í nútímanum held ég að fólk ætti að skoða það vel hvort slík hjarðhegðun geti ekki verið fjöldasefjun og andsetning. Mannkynið er eins og svínahjörðin sem Jesús Kristur sendi vondu andana inní, sem hljóp fram af björgum og fyrirfór sér þannig sem afleiðing af því. Ennþá einu sinni lýsa frásagnir Biblíunnar nútímanum betur en flest annað.

Löfven: Mjög erfitt en nauðsynlegt

Ósköp af völdum Evrópusambandsins

Stundum ritar Styrmir Gunnarsson eitthvað bitastætt.

 

Nýleg grein hans finnst mér svo skemmtilega tvíræð að mig langar til að fjalla um hana.

 

Mærðarflærðarlof Styrmis Gunnarssonar um Angelu Merkel í nýjum pistli hans þarfnast andsvara. Mig langar til að leggja út af nokkrum setningum sem mér finnst fara hættulega nærri sannleikanum en þessvegna æsa mann til viðbragða og frekari útskýringa.

 

"Óhætt er að segja að Merkel sé einhver áhrifamesti þjóðarleiðtogi okkar tíma", skrifar Styrmir.

 

Já, hún er ekki aðeins þjóðarleiðtogi heldur óbeinn ríkjasambandsleiðtogi og það ríkjasamband er ekki af öllum talið fulllýðræðislegt, vel að merkja. Ég tel ESB skrumstælingu eða háðsádeilu á lýðræðið, það er fasískt í eðli og framgöngu, og mun fasískara en Þriðja ríkið, að mínu áliti, sérstaklega í ljósi undirförulla meðulana sem þar eru notuð til að ráðskast með fólk.

 

"Hún hefur skapað sér sérstöðu á margan hátt en ekki sízt með því hvernig hún gegnir embætti sínu" skrifar hann.

 

Jú, hún er hrokafull og minnir á Adolf einræðisherra þegar hún rekur nefið uppí loftið, en án þess að fremja neina glæpi sem hægt er að benda á (nema þá sem falla utan skilgreininga) og snilldin felst í því. Hún leit ekki einu sinni á íslenzka blaðamenn þegar þeir reyndu að snapa af henni viðtal í fyrra en Mike Pence var ljúfari á manninn, sem vinstrifjölmiðlarnir úthúðuðu sem kvenhatara því hann er á móti fóstureyðingum. Hann virtist þó geðþekkari manneskja.

 

"Hún nýtur mikils trausts meðal þýzku þjóðarinnar", skrifar Styrmir.

 

Það held ég að staðfesti það sem margur maðurinn hefur sagt að þýzka þjóðareðlið hefur ekkert breyzt frá stríðslokum, þýzka þjóðin er öguð og leiðtogaholl, og Merkel er sterkur leiðtogi, því verður ekki á móti mælt.

 

"Hún er ekki til "sýnis" ", skrifar Stymir.

 

Nei, hún heldur sér til hlés og er ekki haldin athygliþörf. Í staðinn kemur hún fram af hörku með meitlaðar áætlanir sem ganga í gegn. Sérlega eftirtektarverðir leiðtogahæfileikar, enn og aftur, kuldalegur einræðisherra, Angela Merkel, kuldalegri en Dolli karlinn sem var rómantískur og mistakagjarn, mannlegur.

 

"Þjóðverjar eru heppnir að hafa eignazt slíkan leiðtoga". (Eignað + sig svo ég leyfi mér að bæta við zetunni sem hann jafnan notar rétt, en öllum verða á mistök, og mér líka, ég hef gert fjölmargar villur í mínum pistlum sem ég hef séð eftirá, en leiðréttingar gerir maður í fullri vinsemd og virðingu).

Nei, þarna er ég einna mest ósammála. Þjóðverjar eru óheppnir að hafa eignazt slíkan leiðtoga, fjöldamorðingja, sem elskar ábyggilega fóstureyðingar. Þjóðverjum hefur fækkað meira undir stjórn Angelu Merkel en undir stjórn Adolfs Hitler og tölfræðin sýnir og sannar allt um það.  Femínisminn er milljón sinnum hættulegri en nazisminn svo því sé haldið til haga.

 

Að einu leyti eru þó Þjóðverjar heppnir eins og heimsbyggðin að Angela Merkel skuli hafa komið fram. Útlendingastefna hennar hefur sýnt afleiðingar sínar, og eftir er aðeins að koma upp öðrum Nüremberg réttarhöldum yfir jafnaðarmönnum og femínistum sem framið hafa þá glæpi gegn mannkyninu að hækka meðalaldurinn og elda þjóðirnar, úrkynja þær og skemma fram úr hófi, skapa hatursfullt samfélag, upplausn og borgarastyrjaldir, ofdekur og allrahanda djöfuldóm, sem lætur nazismann blikna sem saklaust barn í samanburði við þá niðurrifsstarfsemi og hryðjuverkastarf.

 

Ábyrgur leiðtogi?

 

Já, ábyrgur og fullkominn leiðtogi, sem skilur eftir sig spor sem hræða. Samvizkulaus fjöldamorðingi sem drepur með því að heilaþvo fólk og lætur það missa lífsviljann, allt saman gert löglega og fyrir augum almennings, hinn fullkomni glæpur með hjálp alþjóðastofnananna sem eiga að boða frið og bjarga heiminum.

 

Leggur áherzlu á hófsemi og heilbrigða skynsemi?

 

Já, en Angela Merkel er ekki hugsuður, hún er aðeins framkvæmandi og böðull eins og Jósep Stalín. Hún framkvæmir hryllingsverk femínismans og jafnaðarstefnunnar. Ég tek undir orð Styrmis, að hún "leggur áherzlu á hófsemi og heilbrigða skynsemi" innan sjúks ramma þess kerfis sem hún hlýðir.

 

"Merkel ætti að vera fyrirmynd þeirra, sem veljast til forystu í lýðræðisríkjum", eru lokaorð pistilsins.

 

Ég hélt að Styrmir væri andvígur Evrópusambandinu? Á þetta að vera háð hjá honum? Kannski ekki. Allavega lít ég ekki á Evrópusambandið sem lýðræðislegt og hrífst einmitt þess vegna af því, hvernig það kemst upp með hina fullkomnu glæpi fyrir allra augum, maður hlýtur að hrífast af slíku, í alvöru.

 

Já, gott og vel, ég skal taka undir þetta hjá honum. Angela Merkel er snillingur að mörgu leyti, en kannski er ekki við hana að sakast hvernig stefnan er sem hún fylgir og ég er einn af mörgum sem sjá afleiðingarnar af stefnunni sem hún fylgir, jafnaðarstefnunni og femínismanum.

 

Svo er spurning, vill fólk bera ábyrgð eða vera ábyrgðarlaust eins og Angela Merkel og aðrir á sömu línu?

 

Ég þakka Styrmi Gunnarssyni fyrir grein sem hlægir og grætir í senn og vekur viðbrögð, þörf fyrir andsvör þeirra sem eru sammála honum um að Evrópusambandið sé ekki allra. Hann samþykkir kannski ekki að Evrópusambandið valdi "ósköpum", en ég hef þó útskýrt það í þessum pistli hvers vegna það er staðreynd en ekki skoðun eða samsæriskenning.

Óvæntir Bandaríkjaforsetar aftur og aftur

 

Á einhvern undarlegan máta má segja að Bandaríkjamenn hafi valið sér forseta af umburðarlyndi síðastliðin þrjú skipti. Barack Obama, blökkumaður með múslímskt nafn, Donald Trump, úthrópaður sem karlremba, rasisti, fjárglæframaður, ruddi, og loks Joe Biden, tapari (saga hans geymir mikið andstreymi og verður ekki forseti fyrr en núna), umdeildur, háaldraður með elliglöp... undarlegt allt saman.

 

Sumir efast um að Joe Biden verði annað en forseti í aftursætinu, að Kamala Harris muni stjórna honum.

 

Eftirminnilegt er atvikið sem var sýnt um gervallan heim í sjónvarpinu, þegar Kamala Harris hringir í Joe Biden og tilkynnir honum að hann verði forseti: "Joe, you're gonna be a president... ha... ha... ha...!" Hláturinn í enda setningarinnar finnst mér segja allt: "Þú verður þykjustuforseti en ég stjórna þér".

 

Já, eitthvað er talið undarlegt við þetta, en áherzlur Joe Bidens í umhverfismálum lízt mér vel á.

Tónlistarsjálfsævisaga, myndi hún seljast?

Mér finnst ég eiga nógu skrautlegan feril sem tónlistarmaður að hann eigi erindi í bók, sjálfsævisögu. Frá því ég kom fyrst fram í Digranesskóla 1985, þá 15 ára hef ég sungið mitt frumsamda efni sem hefur vakið athygli og oft orðið vinsælt í litlum hópum og ekki verið gefið út fyrr en löngu síðar eða alls ekki, og þá án aðstoðar stórra útgáfufyrirtækja, auglýsingastofa eða dreifingaraðila þannig að þeir tóndiskar hafa farið framhjá flestum.

 

Ég hef aldrei verið nægilega duglegur að umba fyrir sjálfan mig, eða bóka mig á staði til að halda tónleika. Það hefur jafnan verið að annarra áeggjan sem ég hef gripið gítarinn og raulað þessar tónsmíðar, og þá hef ég afsakað það fyrir sjálfum mér þannig að ég hefði boðskap fram að færa, að textarnir væru að segja fólki eitthvað mikilvægt.

 

Þegar maður er kominn á ákveðinn aldur finnst manni sem maður hafi misst af ákveðinni lest hvað varðar frægð og frama. Maður er ekki lengur tvítugur eða þrítugur, en nýir tónlistarmenn eru í tengslum við tíðarandann en síður við sem erum orðnir miðaldra.

 

Að vera hér á blogginu hjálpar mér að meta það hvort áhugi væri hjá fólki fyrir einhverjum bókum sem maður gæti sett saman eða er búinn að skrifa. Ef maður er listamaður eða vill vera listamaður þarf maður að hafa eitthvað skyn fyrir markaðslögmálunum líka. Ég held jú að það væri einhver markaður fyrir til dæmis ljóðabók eða textabók eftir mig eða eitthvað annað.

 

Það hefur verið mér mjög hollt að hlusta og horfa á myndbandsupptökur af mér á tónleikum, þar hef ég séð hvað mætti betur fara og hvað hefur virkað vel. Því miður á ég ekki eldri upptöku en frá 1993, en sögufræg uppákoma frá 1991 var tekin upp, þegar ég kom fyrst fram á Myrkramessunni í MK. Þá söng ég fyrst lagið "Náttúran", hið heiðna lag.

 

Ég muldra mjög mikið á tónleikum, kann ekki textana og það er stór galli, og hann verður verri þegar fólk er að skvaldra í salnum.

 

Ragnheiður frænka mín gerði mér það gagn að gefa mér góð ráð árið 1992 sem ég gleymdi þó raunar aftur. Þá var ég í kór hjá Jóni góða, úr Nýdanskri í MK, og hann vildi fá snældu af mínum tónsmíðum, og bauð mér að gefa mig út ef honum litist vel á. Þá var ég engan disk búinn að gefa út. Ég var búinn að semja haug af lögum en átti erfitt með að velja og hafna, hvað væri skárra og hvað ekki. Ragnheiður frænka, systir mömmu, sagði að ég ætti að velja eins og 10 eða 20 lög, læra þau utanað og frændi minn Atli væri til í að taka mig upp á myndbandstökuvél, sonur hennar. Hann gerði það og Jón Ólafsson fékk myndbandið, sem ég hef að vísu ekki fengið aftur frá honum, og finnst mér það skaði.

 

Ég lagði það sem sagt á mig að læra ein 20 lög eftir sjálfan mig og örfá eftir aðra. Það var 30. september 1992 og 1. október 1992 sem þessar upptökur fóru fram. Mig minnir að ég hafi tekið viku í að læra lögin og textana, þramma um gólfin og þylja þetta unz ég mundi hverja setningu og hendingu rétt.

Þannig var að ég hafði skipulagt plötur nokkrum árum áður, párað niður nöfn nokkurra laga sem mér fannst útgáfuhæf, var með þemaplötur, og eina eða tvær um náttúruvernd. Að syngja nýlegri ástarsöngva um stelpur fannst mér of tilfinningaþrungið fyrir sjálfan mig, ég var ekki tilbúinn fyrir slíka opinberun, og kaus því að grípa til umhverfisverndarlaganna gömlu.

 

Að læra þessi lög og texta breytti öllu fyrir mig hvað varðaði tónleikahald næstu árin. Ég söng skýrar og þetta kom betur út. Það er þó efni í fleiri pistla hvernig þetta breyttist og hvernig ég lærði ekki ný lög utanað sem ég fór að kynna árin á eftir á tónleikum.

 

Jafnaðarmenn og vinstrimenn hafa reynzt mér bezt í tónlistarbransanum, enda langflestir íslenzkir tónlistarmenn á þeim slóðum í pólitíkinni og erlendis líka.

 

Því má segja að ég hafi tafið eða hindrað frama minn í bransanum með því að voga mér að vera á móti kvenréttindum í textum og á móti fjölmenningunni. Það kallast víst félagsleg útskúfun, þegar fólk setur mann í skammarkrókinn fyrir að vera ekki með réttar pólitískar skoðanir og að vera að kynna þær og viðra.

 

Það er nú þetta með efann, þegar maður efast um almannaróminn. Sverrir Stormsker kenndi mér margt í því efni eins og meistari Megas, sem ég hélt samband við um langt skeið.

 

Skemmtilegustu andartökin á tónleikum hafa verið ógleymanleg, þegar ég hef tryllt salinn af hrifningu og fjöldasöng, en þetta hefur mér tekizt nokkrum sinnum, eins og í laginu "Engar umbúðir", "Frá stjörnunum berst lífið", "Adolf Hitler", "Ísland skal aría griðland" og "Hvenær mun hér á Íslandi rísa stjörnusambandsstöð?" Einnig hefur "Björgunarlagið" stundum vakið slík viðbrögð eða "Óðzonlagið".

 

Tilraunir mínar til að syngja um jafnréttið hafa allar farið fyrir ofan garð og neðan, eða kannski ekki allar, en fólk hefur fundið fyrir að ég er ekki nógu sanntrúaður í þeim efnum.

 

Hægrimenn þurfa að læra af vinstrimönnum að leggja rækt við menninguna, gefa tónlistarmönnum tækifæri til að syngja og veita þeim bakland og stuðning. Það myndi styrkja Sjálfstæðisflokkinn mikið eða aðra flokka hægramegin við miðjuna. Eyþór Arnalds er að vísu í pólitík, en mér vitandi hefur hann ekki verið hægripólitískur í textum sínum, sem hann alveg mætti vera, ef hann er ekki alveg hættur í tónlistinni.

 

Það er langt síðan jafnaðarmenn og vinstrimenn rændu menningunni af hægrimönnum. Hvernig er hægt að snúa því við?

Kári og undarleg góðsemi lyfjarisanna

Kári Stefánsson var spurður spjörunum úr á Hringbraut í vikunni, sjónvarpsstöðinni, um bóluefnin gegn Covid-19. Svör hans voru meira upplýsandi en það sem fólst í orðunum sjálfum. Þagnir og þversagnir sögðu mest.

 

Fram að þessu hef ég borið mikla virðingu fyrir gáfum Kára og geri enn, en óhjákvæmilega finnst mér ekki útilokað að hann sé sleginn menntablindunni, eða kommablindunni, að sjá ekkert gagnrýnivert við lyfjafyrirtækin bara af því að hann er hluti af þeirra elítu.

 

Það hefur mér virzt skynsamlegt þegar hann og aðrir vinstrimenn hafa talað fyrir lokunarstefnunni í Covidmálum. Þegar hann hins vegar sér ekkert grunsamlegt við að komið sé fram bóluefni við veikinni á örfáum mánuðum finnst mér tilefni til að almenningur fyllist grunsemdum yfir þeim viðbrögðum.

 

Það eru þversagnir að hann sem yfirleitt er kjaftfor og gagnrýnir menn vinstri hægri er allt í einu hið ljúfasta lamb í þessu efni og vill ekkert viðurkenna undarlegt við þetta ferli.

 

Hann sagði ekkert neikvætt um lyfjafyrirtækin og taldi þau vilja gefa bóluefnið frítt og gera þetta allt af góðmennsku. Hringir það ekki einhverjum viðvörunarbjöllum hjá fólki? Er þetta ekki undarlegt? Hann var spurður að því hvort ljón gætu breyzt í grænmetisætur og sagði nei, en að það væri hægt að lögsækja lyfjafyrirtækin ef dauðsföll eða veikindi kæmu í kjölfar bólusetningarinnar. En er það alveg víst, ef fólk verður að hlýðnum sauðum eins og trúverðugar samsæriskenningar segja fyrir um?

 

Síðan þegar hann ræddi um það í viðtalinu að bólusetja þyrfti alla heimsbyggðina fannst mér það grunsamlegt, eins og þegar í guðspjöllunum er talað um að á tímum fæðingar Jesú hafi átt að skrásetja heimsbyggðina. Það var einhver trúarblær yfir þessu hjá Kára eins og stórkostlegur atburður væri í vændum, að heimurinn væri skyndilega orðinn svo góður að kærleikur ríkti hjá risafyrirtækjum en ekki gróðahyggja, og svo framvegis.

 

Þversagnirnar í þessu eru þær að sagt er að svo fátítt sé að börn veikist eða deyi af sóttinni að óþarfi sé að bólusetja þau. Kári talaði eins og útsendari erlends lyfjafyrirtækis að auglýsa þeirra ókeypis stefnu. Af hverju ókeypis? Maður spyr eins og Linda Blöndal, breytast ljón í grænmetisætur á þessum tímum? Nei, svona hegðun lyfjafyrirtækjanna er mjög grunsamleg, að framleiða svona lyf ókeypis, dreifa þeim og finna þau upp. Hér hlýtur fiskur að liggja undir steini, því kostnaðurinn hlýtur að vera óheyrilegur á bak við þetta allt saman.

 

Hvers vegna finnst Kára Stéfanssyni ekkert undarlegt eða grunsamlegt við þetta, hann sem er vanur að hafa skoðanir á öllu? Góðsemi hjá fyrirtækjum sem eru þekkt fyrir samráð, bolabrögð í viðskiptum, spillingu og kannski eitthvað verra? Nei, nú keyrir um þverbak og fólk þarf að staldra við og athuga þetta betur.

 

Reyndar var Kári spurður að því annað hvort í þessu viðtali eða öðru um sama leyti, þennan dag eða næsta, af hverju nauðsynlegt væri að bólusetja alla í Afríku, úr því að fáir þar hafa veikzt og látizt miðað við mannfjölda. Þá kom hann með þessa mjög svo óvísindalegu skýringu að hann teldi að Afríka hefði farið verr út úr faraldinum en fréttir segðu til um, en kom ekki með neinar sannanir máli sínu til stuðnings. Ekki mjög vísindalegt af vísindamanni í virðulegu embætti, verður maður að segja. Þetta svar hans var óskhyggjusvar, litað af hans stjórnmálaskoðunum, hlýtur að vera.

 

Svör Kára gefa það til kynna að gefin hafi verið út einhver lína hegðunar sem hann er að fara eftir, og að hún hafi verið gefin út af voldugum aðilum þar ytra. Eins og komið hefur fram er Þórólfur og þríeykið honum ekki endilega sammála í öllum efnum og er það ágætt.

 

Mín skoðun er sú að Covid-19 hafi verið sett af stað í þrennum tilgangi: A) Tryggja það að Donald Trump næði ekki kjöri með tvenns konar hernaði: A) Fella stóran hluta stuðningsmanna hans, því aðallega roskið fólk hefur látizt í faraldrinum, sem frekar hefði kosið hann, og B) Gefa demókrötum góða ástæðu til að gagnrýna hann, því vitað yrði um léleg viðbrögð hans við faraldrinum. Því væri búið að tryggja að hann yrði ekki endurkjörinn ef pestin yrði sett af stað.

 

B) Fækka ellilífeyrisþegum á vesturlöndum og hraða þeirri þróun að Afríkubúar, Asíubúar og aðrir sem hafa verið að auðgast og ná völdum sunnar í álfunni næðu heimsyfirráðum og ýttu gömlu vesturlandabúunum yfir í fátæktargildrur, samkvæmt stefnu samtaka Sorosar og annarra, og fækka vesturlandabúum það mikið að þeir yrðu aldrei annað en máttlaus minnihlutahópur í framtíðinni.

 

C) Að gera fólk auðsveipnara og hlýðnara bæði með Covid-19 veirunni, G5-netkerfinu og bóluefnunum, sem öll yrðu af svipaðri tegund.

 

Það er hægt að skipuleggja svona atburði. Til eru kenningar um að Covid-19 hafi verið framleitt fyrir löngu og virkni þess hafi verið þekkt lengi. Á erlendum síðum hef ég séð ljósrit af skjölum frá 2015 þar sem kemur fram einkaleyfi á Covid-19 og nafn Bill Gates þar undir. Þær eru að vísu margar þessar erlendu vefsíður þar sem rugl og falsfréttir eru í boði, en er þetta ómögulegt? Nei, þetta er nefnilega ekki ómögulegt, og þetta getur vel verið sannleikurinn, um það er erfitt að segja.

 

Það er vitað að vísindin hafa náð hraðvirkum framförum á síðastliðnum áratugum. Er það ekki mögulegt að efnið X-2000 komi inn í líkamana með húðflúrum og geri fólk auðsveipara, og að öll þessi tækni komi frá geimfarinu í Roswell 1947, jafnvel öll örtölvutæknin?

 

Til eru kenningar um að hrapið hafi verið skipulagt, til þess að breyta mannkyninu í þessar geimverur hægt og rólega. Það er mjög merkilegt að Akureyrarveikin gekk yfir á árunum 1948 - 1949, rétt á eftir atvikið í Roswell, og án efa engin tilviljun. Kórónaveirur uppgötvuðust 1968, samkvæmt vísindaritum, eða á þeim áratug, en ágizkanir eru um að veiran eða veirufjölskyldan hafi fylgt mannkyninu lengur en það. Úr því að kórónaveirur uppgötvuðust svo seint sem 1968 má setja fram þá tilgátu að þær hafi komið úr þessu geimfari sem hrapaði í Roswell, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir til að hrekja að sá atburður hafi átt sér stað. Það bara passar ekki, miðað við þann fjölda hnatta sem talinn er með vitibornum lífverum í alheiminum að þær hafi aldrei heimsótt jörðina.

 

Annað er mjög merkilegt í þessum fræðum. Frásagnir þeirra sem hafa lýst geimverum eða slíkum atburðum líkjast ofskynjunum margra sem annaðhvort hafa veikzt af taugasjúkdómum eða veirusjúkdómum. Margt í þessum fræðum skarazt og getur átt sér vísindalegar skýringar, eða upprunalega rót, sem er veruleiki af þessu tagi sem er okkur ekki kunnur enn, því við getum verið tilraunadýr eða eitthvað slíkt.

 

Margir af þeim sem eru ósammála því sem fjallað er um í þessari grein geta þó verið sammála um það að tilhneigingar vinstrimanna til að stjórna fólki eru orðnar fasískar. Er það tilviljun að háskólasamfélagið kemur úr þannig stjórnmálabakgrunni, Joe Biden og Evrópusambandið?