Fjölmiðlafólk hefur markað Höllu forseta bás sem kapítalíski forsetinn

Vigdís var virðulegur femínisti. Ólafur Ragnar var bragðarefurinn sem skaut pólitíkusum ref fyrir rass og tók þátt í stjórnun landsins sem forseti, og aðeins hæfileikamaður var fær um það sem þekkti reglur og takmörk embættisins, en hafði einnig metnað og skilning á þjóðarviljanum. Guðni forseti var fjölmenningarforsetinn og barnvæni forsetinn, sá sem minnti kasnnski mest á Kristján Eldjárn í alþýðleika sínum.

Bæði Stöð 2 og RÚV gerðu þessari frétt góð skil framarlega í sínum fréttatímum. Mér fannst örla á óvild í garð Höllu, en viðurkenni að þetta er gagnrýnivert fyrir forseta landsins, jafnvel verðandi forseta, að tengjast einhverju sem minnir á útrásina, hannaða og smíðaða hrunið 2008 og kapítalisma eða nýfrjálshyggju.

En skrefið er stigið og með þessum samræmda fréttaflutningi allra stórra fréttamiðla landsins er búið að brennimerkja Höllu sem mikinn kapítalisma, jafnvel þótt auglýsingin sé rafbíll.

Samkvæmt öðrum fréttum var auglýsing þessi birt án hennar vitundar. Auk þess hefur hún verið fjarlægð af Fésbókinni, þannig að öllum er ljóst að þetta orkaði tvímælis.

Held að það hafi komið fram í sjónvarpsfréttum að Halla þekki Egil, forstjóra Brimborgar, en að hennar ósk var auglýsingin fjarlægð.

En hvernig ætti þetta að gleymast? Allir sem verða fjölmiðlafígúrur á Íslandi fá ákveðna ímynd í fjölmiðlum, oft er sú ímynd ýkt og einstaka sinnum kannski alröng, en oftast er ástæða fyrir þeirri ímynd.

Heiða Kristín Helgadóttir sagði eitthvað á þá leið á kosninganóttinni að henni fyndist Halla Tómasdóttir hafa bandarískt yfirbragð, eða áherzlur hennar minntu svolítið á þær bandarísku. Ég tel rétt að taka mark á hennar orðum, því hún fæddist þar westra og er hálfbandarísk því í eðli sínu og kallar Bandaríkin annað heimaland sitt.

Síðan var tekið viðtal við Höllu, verðandi forseta á bandarískri sjónvarpsstöð nýlega og hún tjáði sig um Biden og Trump. Hún kemur úr viðskiptalífinu og bjó í 10 ár í Bandaríkjunum. Það er svo sem ekki óalgengt með Íslendinga, en ég er að draga saman myndina sem fjölmiðlar eru að draga upp af okkar verðandi forseta, og hvað lagt er áherzlu á.

Það sem fólki finnst miður er að þetta skuli minna á Hrunið 2008 og Ólaf Ragnar, sem kallaður var klappstýra Útrásarvíkinganna bæði í gamni og alvöru. Er þetta enn eitt merkið um að verið sé að tromma upp í nýtt hrun, eða er það kannski hafið nú þegar?

Sjálfur finnst mér það jákvætt af Höllu að auglýsa rafbíl, því ég vona að þeir minnki mengun og geri sitt gagn, þótt sagt sé að þeir mengi ekki síður en hinir bílarnir, vegna landanna þar sem raforka er framleidd með mengandi hætti, svo sem kolaverum og olíubrennslu.

En ég er að spá í fjölmiðlafólkið hvernig það býr til fígúrur úr fólki. Nú verður fylgzt með Höllu og sennilega eitthvað notað á hana sem finnst í framtíðinni af þessu tagi. Forsetinn á reyndar að vera hafinn yfir auglýsingamennsku og kapítalisma, en einnig kommúnisma eða að auglýsa eina pólitík fram yfir aðra.

Það er vinstrislagsíða á fjölmiðlunum. Því er reynt að gagnrýna kapítalisma.

En ég vil gagnrýna fyrirsögn fréttarinnar.

Af hverju skrifaði ekki blaðamaðurinn "Á sérkjörum?" Það er bara málfar sem er hvorki gamaldags né úrelt. Jæja, öllum getur orðið á í messunni. Kannski gerði hann þetta fyrir rímið og það er afsakanlegt.

 

Halla fær rafbíl á sérdíl

Píratar eru búnir að þróast í venjulegan vinstriflokk

Píratar gáfu sig í upphafi út fyrir að vera fylgjandi ýmsum hægrimálum. Þeir töluðu um frjálst niðurhal og heim án höfundarréttar og netið sem vettvang þar sem algert frelsi ætti að ríkja eða því sem næst. Það myndi ég telja hluta af hægristefnunni.

Ef maður kynnir sér heimasíðu þeirra sem nú er uppi sér maður fljótt að hefðbundin vinstrimálefni eru mest áberandi, svo sem flóttamannamál og mannréttindabarátta.

Að þeir skuli nú leggja niður Pírataspjallið sem var fyrir alla gæti bent til þess að þeir séu að lokast enn meira inní bergmálshelli og séu ekki tilbúnir að hlusta á rök annarra.

Svo mikið er víst að þeir hafa stutt vinstrimenn og vinstriflokka mjög oft, og talað eins og vinstrafólk.

Mér fannst meiri þörf fyrir þann Pírataflokk sem var öðruvísi, og opinn fyrir hægrimálefnum líka.

Ég tel ekki líklegt að Pírataflokkur sem er nákvæmlega eins og Sósíalistaflokkurinn vinni almennan stórsigur og fái til sín fylgi úr öðrum flokkum.

Sögulegt spjallsvæði lagt niður

Netanyahu á sína áköfustu aðdáendur í Bandaríkjunum

Netanyahu fékk mikið lófaklapp er hann ávarpaði Bandaríkjaþing. Efast má um að hann fái svo góðar viðtökur heima hjá sér í Ísrael. Hann var eins og heimsfræg poppstjarna á tónleikum, svo mjög hylltu þau hann í Bandaríkjunum.

En eins og fréttakonan kom inná þá fór hann í þessa för til að fá viðurkenningu og stuðning erlendis frá vegna þess að hann er umdeildur í heimalandi sínu.

Nú er mjög áhugavert að bera saman Selenskí Úkraínuforseta og Netanyahu forsætisráðherra Ísraels. Jafnvel mætti bera saman Pútín og Netanyahu, kannski er það nær sanni.

Pútín fer til einræðisherranna vina sinna í Kína og Norður Kóreu og Netanyahu fer til sinna beztu vina í Bandaríkjunum. Er mikill munur á því? Nei.

Munurinn er sá að Netanyahu fær stuðning í Bandaríkjunum og víðar í hinum vestræna heimi en Pútín fær ekki stuðning í vestrinu.

Þó er margt hliðstætt sem þarna hefur verið að gerast. Jafnvel má segja að Ísraelsmenn séu að sprengja á smærra svæði en Pútín.

Sérfræðingur í málefnum Austurlanda sagði að Ísraelsmenn reyndu nú að kremja vonir Palestínumanna um heimkynni á þessu svæði.

Já ef þetta er borið saman þá er staðan ójafnari á Gazasvæðinu. Þótt hryllilegt sé ástandið í Úkraínustríðinu er þar miklu stærra svæði sem fólk býr á, og þó stendur hinn vestræni heimur frekar með Ísraelsmönnum en Rússum.

Þó er að verða þar breyting á. Eins og kom fram í fréttum þá er mikil óánægja einnig innan Bandaríkjanna með það sem gerist á Gaza, og heimsókn Netanyahus.

Svo mikil er andstaðan í Ísrael sjálfu gegn þessari stjórn og þessum hryllilegu atburðum að búast má við að í framtíðinni komi stjórn til valda í Ísrael sem heimilar tveggjaríkjalausnina og að Palestínumenn eignist þarna einnig landsvæði og sjálfstæði.

Það mátti heyra á ýmsum í Bandaríkjunum sem rætt var við í fréttunum að þessir atburðir á Gaza væru að valda óánægju sem muni ekki minnka svo glatt í framtíðinni.

Þegar stuðningur við lönd eða stjórnmál verður bara útskýrður með pólitík og trúarafstöðu eða menningaráhrifum þá er hægt að draga þá ályktun að engin raunveruleg mannúð búi að baki.

Þar af leiðandi er allt þetta mannúðartal innantómt kjaftæði, þessar miklu peningasendingar í mannúðarskyni eða allskyns hjálparstörf.

 

Harris verður ekki viðstödd ávarp Netanjahús

Amma og afi, pistill í tilefni af afmæli afa, fæddist 24. júlí 1916.

Afi minn Jón Agnarsson á það alveg skilið að ég minnist hans á afmælisdegi hans sem er 24. júlí. Hann fæddist 1916 en lézt 2015. Hann varð næstum 99 ára. Hann hefði sennilega lifað af hjartaþræðingu, en það var ákvörðun læknanna að fara ekki útí hana vegna þess að hann var orðinn svona aldraður, en hann var af þeirri gerðinni að hann hefði talsvert líklega lifað hana af.

Það er einmitt vegna þess að mannkostir hans eru sjaldgæfir í nútímanum sem maður minnist hans, en þeir voru mjög algengir í upphafi 20. aldarinnar og fyrr á öldum býst ég við.

Til dæmis á ég við vinnusemi og heiðarleika, sjálfstæði og stolt yfir því að vera Íslendingur. Hann vildi alltaf vinna fyrir sér og ekki þiggja hjálp eða ölmustu ef hann gat undan því komizt. Það sem gerðist í Hruninu 2008 var vegna þess að manngerðir voru þá uppi sem voru öðruvísi en þetta gamla fólk.

Húsið okkar var eins og skip sem hélzt á floti vegna hans. Hann byggði húsið sjálfur, að Digranesheiði 8, Digranesvegi 92 áður, og 46 þar áður.

Hann var trésmiður, vélvirki, járnsmiður, pípulagningamaður, uppfinningamaður, rafvirki og margt fleira, alhliða reddari sem sá um að allt væri í lagi.

Ég ætla ekki að gleyma ömmu, Sigríði Tómasdóttur. Hún var frá Snæfellsnesi. Bæði voru þau fátæk, amma ólst upp í torfbæ en afi í bóndabæ sem var steinhús en einnig að hluta til úr torfi og timbri.

Amma var ári eldri, fæddist 1915 en dó 1985.

Í gær fann ég ljóðabók í Góða hirðinum sem heitir "Kveðjubros" eftir skáldkonuna Guðrúnu Guðmundsdóttur frá Melgerði. Í formálanum kemur fram að hún var frá Ströndum eins og afi, en Kollafirði og því ekki sömu slóðum, afi var frá Trékyllisvík.

En það sem heillaði mig við þessa ljóðabók er sama trúræknin og hjá ömmu, Sigríði. Skáldkonan Guðrún mætti miklu mótlæti í lífinu en varð 93 ára, en var lömuð stóran hluta ævi sinnar og rúmliggjandi. Engu að síður reiddist hún ekki Guði eða Kristi heldur bar í brjósti eilífa trúarvon og trúarhita ef marka má kvæði hennar.

Þessar gömlu konur lærðu aldrei að hata karlmenn og eignuðust mörg afkvæmi. Að missa ekki vonina er dýrmætt. Böl kulda og trúleysis læsti helköldum klóm sínum í þjóð okkar síðar, er hún var farin á vit feðra sinna og mæðra.

Hún bjó á Elliheimilinu Grund lengi eftir að maður hennar dó og orti þar á meðan heilsan leyfði. Er hún af mörgum talin kvenhetja, jafnvel nútímakonum.

En amma Sigga og Jón afi voru alltaf samhent. Bar held ég aldrei skugga á hjónaband þeirra.

Það heyrði ég frá mömmu og öðrum að amma hafi verið of nægjusöm og ekki heimtað nýjar mubblur eða annað af afa eins og hún hefði átt að gera. Um þetta má deila.

Eitt sinn spurði nágrannakona okkar mig að því sem hafði verið góð vinkona ömmu löngu eftir að amma var dáin hvort afi hafi ekki verið karlrembusvín eins og margir voru taldir af hans kynslóð, reyndar ekki með þeim orðum, en ég skynjaði að hún meinti það, en ég tók af allan vafa að svo hafi ekki verið.

Nei, málið var það að þau voru svo samstíga, að ég held að amma hafi talið það frekju af sér að krefjast of mikils af honum. Þetta var bara tíðarandinn, að bera virðingu fyrir eiginmanninum og leyfa honum að ráða.

Mér er það ljóst að afi hefði virkilega getað orðið ríkur ef hann hefði bara viljað það og haft metnað í þá átt. Það má segja að hann hafi hugsað smátt í þeim efnum, en auk þess hafði hann óbeit á peningagræðgi sem maður fann á honum.

Það var líka annað sem einkenni afa, og það var að hann hafði óbeit á því að láta á sér bera. Hann var ímynd hógværðarinnar. Hann neitaði blaðamönnum um viðtöl sem vissu að hann var einstakur uppfinningamaður. Það var ekki nema ef þeir tóku mynd af bílnum hans við bílastæði og spurðu hann spurninga án þess að taka það fram að þeir væru blaðamenn sem myndir birtust af honum í gegnum árin.

Ef afi hefði stækkað verkstæðið og fengið menn í vinnu þá hefði hann getað þénað vel. Um mjög langt árabil komust færri að en vildu.

Þegar ég var 10 ára ákvað ég að flytjast til ömmu og afa. Það var haustið 1980. Þegar húsið hans afa var rifið 2021 missti ég það æskuheimili sem veitti mér innri frið og var tákn um kærleika og frið fyrir mig. Það voru alltaf vondar minningar tengdar við Álfhólsveg 145 þar sem ég ólst upp frá 6 ára til 10 ára, því ekki var mamma í nógu friðsamlegri sambúð þar.

Kannski langar mig að gefa út ævisögu afa og ömmu sem ég hef skrifað, en ég hef ekki reynt að fara með handritið til útgefenda enn að minnsta kosti. Það er svolítið sem mig langar til að gera. Kannski læt ég verða af því, og vonandi finnst áhugi á að gefa þetta út.

Það eru svo sem til margar svipaðar ævisögur fólks frá þessum tíma, en saga hverrar ættar er sérstök og einstök út af fyrir sig, ekki er alltaf alveg sama sagan sögð.

Það eru til margar fallegar konur og stúlkur í nútímanum, en maður ber þær svolítið saman við ömmu. Hún fórnaði sér fyrir manninn sinn og börnin, fyrir heimilið. Ungar nútímakonur sem hugsa um kynlífið sem eitthvað sem eigi bara að gleðja þær og einnig sem halda að trúnaður og tryggð við sama makann sé ekki endilega sniðugt fyrirbæri þegar allir hugsa um að græða og tolla í tízkunni, þær standast ekki samanburðinn við ömmu sem ól mig upp jafnvel frekar en mamma. Eigingirni er ekki nógu gott fyrirbæri.

Einnig minnist ég þess hvernig amma og afi ræddu saman. Oft ræddu þau um pólitík áður en þau fóru að sofa og voru þá sammála. Afi var á verkstæðinu frá 8 á morgnana til kvölds. Amma tók á móti kúnnum og bauð þeim kaffi og meðlæti sem hún bakaði jafnvel sjálf  eða keypti úti í búð.

Amma talaði mikið um ættfræði. Hún spurði hverra manna fólk var og þekkti til örnefnanna á landinu og þekkti allskonar fólk hér og þar, eða kannaðist við það. Hún var eins og gagnabanki.

Amma var líka mjög lífsglöð og kát. Hún hló mikið og brosti, hún söng hárri sópranrödd þótt aldrei hefði hún lært söng. En hún mundi lög og texta sem hún heyrði í útvarpinu eða í leikhúsinu eða annarsstaðar.

Mamma var með allskonar mótþróahugmyndir. Hún byrjaði að vinna í mjólkurbúð sem unglingur og síðan við allskonar störf, sem hún hefur verið samvizkusöm að sinna.

En amma ætlaðist til að hún hjálpaði til við heimilisstörfin, en mamma var alltaf ófús til þess. Hún lá í ástarsögum daginn út og daginn inn, lét sig dreyma um draumaprinsa og fullkomna menn. Amma miðaði við kröfurnar sem hún sjálf ólst upp við.

Ég hef spurt mömmu nýlega að því hvort hún sé femínisti, en hún neitar því. Þó getur hún ekki neitað því að hún varð fyrir miklum áhrifum frá femínistum, og þótt hún neiti því að vera femínisti hafa femínistar stjórnað henni mjög mikið án þess að hún viðurkenni það.

Þessi pistill átti víst að vera um afa. En það lýsir afa líka mjög vel að fjalla um ömmu, eiginkonuna hans, og konuna sem hann elskaði alltaf.

Afi átti trúartraust en hann talaði sjaldan eða næstum aldrei um trúmál. Afi reyndar var þögull maður og talaði lítið yfirleitt.

Hinsvegar hlustaði hann vel og kom með eitt og eitt orð eða setningar sem oft gátu geymt merkilega og skemmtilega speki.

Oft hélt ég ræður um Ásatrú eða heiðni og hann hlustaði án þess að móðgast. Þá fór hann með kvæði sem hann kunni um Ásbrú, Óðin og Sleipni hestinn hans, kannski eftir Einar Benediktsson, en hann kunni mörg kvæði utanað.

Afi var opinn og frjálslyndur að mörgu leyti. Amma var sannkristin og móðgunargjörn og gat fordæmt trúleysingja eða þá sem ekki voru samkvæmt hennar stöðlum, eða kristinnar trúar almennt.

Áður en amma dó var ég kominn í uppreisn gegn henni. Kannski var það ekki fallegt af mér, en svona eru unglingar. Það var áður en ég heyrði fyrst í Sverri Stormsker. Það gerðist 1986, ári eftir að hún dó.

Uppreisn mín gegn ömmu fólst í því að ég rökræddi við hana um trúmál og efaðist, um það leyti sem ég fermdist, 1984. Það var svo margt sem ég gat ekki talið trúlegt. Amma kenndi Megasi um og vildi að ég hætti að hlusta á hann, en það gerði ég ekki, heldur varð æ ákafari aðdáandi hans eftir að við amma urðum ósáttari um trúmál.

Samt finnst mér gott að við amma sættumst alltaf. Hún áleit mig vera með unglingaveikina og fussaði bara og sveiaði og bað Guð að hjálpa mér og fyrirgefa ef ég guðlastaði eða sagði eitthvað sem hún var óánægð með.

Árið 1987 fór afi að huga að heilsunni og meðal annars með því að fara í jógatíma, Róshildur Sveinsdóttir kenndi honum jóga, en mamma var ekki hrifin af því, því mamma taldi jóga heiðið og austrænt og því ekki guði kristninnar þóknanlegt, en afi var ekki svo forhertur að láta það á sig fá og hélt áfram í jóga.

Ég held að góðir mannkostir komi oft þegar fólk elzt upp við erfiðar aðstæður. Amma mín Sigríður ólst upp við mikla stéttskiptingu. Hún bar alla tíð mikla virðingu fyrir prestum, bankastjórum og alþingismönnum.

Skólakerfi nútímans kennir jöfnuð og kommúnisma. Allir eiga að heimta sem mest fyrir sig.

Kosturinn við uppeldið sem amma fékk er að hún var auðmjúk og þakklát. Hún var ekki heimtufrek eins og kynslóðirnar sem komu á eftir.

Það er til mjög skemmtileg saga sem amma sagði og sem raunverulega gerðist.

"Eitt sinn stóð hann bara á tröppunum hjá okkur og vildi koma inn!" Amma var mjög stolt af því að hafa talað við einn ráðherra landsins, og auk þess mann sem hún hélt mikið upp á og var ein af sjálfstæðishetjum landsins að hennar mati.

Hún var að tala um einn RÁÐHERRA landsins, Hermann Jónasson, sem var pabbi Steingríms Hermannssonar. Já, hann kom víst einu sinni inn í stofu til ömmu þegar afi var ekki heima og það var víst á sunnudegi árið 1952, þegar hann var landbúnaðarráðherra.

Þessi saga er mjög merkileg. Kannski sýnir hún að Hermann Jónasson var við alþýðuskap og lét ekki undirtyllur gera allt fyrir sig.

En ég þekki ekki forsöguna, veit bara brot af þessu. Ég veit samt ástæðuna fyrir því að Hermann Jónasson kom í heimsókn.

Þegar afi var að byggja húsið að Digranesheiði 8 frá 1946 til 1950 þá var hann held ég of stoltur til að biðja um bankalán. Þá var það pabbi hans sem fór á fund einhvers bankastjóra eða ráðherra og fékk lán fyrir hann.

Finnbogi Rútur og Hannibal voru skyldir afa og það mun hafa hjálpað uppá lánið. En ég held að langafi hafi talað við Finnboga Rút eða einhvern háttsettan.

Allavega var það þannig að ég veit hvernig afi fékk efnið í þakið á húsinu. Það var bárujárn sem var sléttað og fengið úr bragga sem var verið að rífa um þetta leyti, árið 1949.

Þegar Hermann Jónsson kom var það eitthvað út af þessu, semja um eitthvað svona eða eitthvað tengt þakinu og bárujárninu sem var keypt í það og einhver ráðherrann hafði reddað held ég.

Þetta voru skrýtnir tímar. Íslendingar voru svo fáir. Það varð stundum að hafa sambamd við áhrifamikla menn og því var oft tekið vel.

Ingvar frændi, bróðir hans afa, hann erfði þennan metnað sem Agnar langafi hafði. Ingvar skrifaði í Morgunblaðið allskonar pistla, bæði um Nýalssinnamálefni og dýravernd og fleira. Ingvar bróðir hans afa vildi að Nýalsmálefnið yrði frægt um öll lönd og hafði þannig stórar hugsjónir.

Já ég man eftir fleiri smáatriðum úr þessari sögu sem amma sagði. Þetta var skömmu fyrir hádegi og hún var að elda matinn. Af einhverjum ástæðum var afi ekki heima, sennilega að sinna viðgerðum úti í bæ.

En ég vissi það líka að afi stóð í skilum og þetta varð ekkert vandamál, en í þetta eina skipti kom ráðherrann mikli í heimsókn sem amma bar mikla virðingu fyrir. Annað skipti þegar afi þurfti bankalán var 1992 til 1993, en þá voru vegirnir allir grafnir út og suður í brekkunni vegna viðgerða, og viðskiptavinirnir komust ekki. Afi fékk engar bætur fyrir það, nema malbikað planið til hálfs þegar vegurinn var malbikaður í kjölfarið árið 1993.

Já, talað var um það að Kópavogur hafi verið svefnbær þegar kommúnistarnir voru þar við völd, og göturnar ekkert malbikaðar og allt hafði staðið í stað, stöðnun á öllum sviðum.

Afi minn var alltaf vinnandi, en samt var hann ekki eins og pabbi sem sagði mér að tónlistarmenn (eins og ég) sem ekki urðu landsfrægir og gætu lifað af list sinni ættu að finna sér aðra vinnu.

Afi lifði samkvæmt því að allir væru mismunandi og ekki þýddi að reyna að breyta fólki. Þessvegna þrasaði hann eiginlega aldrei í mér, nema út af drasli og kenndi mér að vaska upp eftir sjálfan mig.

Það er margt fleira sem ég gæti skrifað um afa. Ég hef áður skrifað um það að hann var viðgerðarmaður af Guðs náð og einnig vel menntaður á því sviði.

Það var mikill missir að verkstæðið hans var rifið. Þangað sóttu margir til að gera við bílana sína, til að fá aðstöðu, jafnvel eftir að hann var dáinn. Öll verkfærin voru til staðar, og líka þessi sérsmíðuðu verkfæri og skrýtnu sem hann bjó til, en gerðu vissulega sitt gagn og biluðu aldrei.

Hann var þolinmóður og úrræðagóður. Ef eitthvað var ekki til smíðaði hann það bara sjálfur, en var ekki sáttur við þessa tölvuvæðingu í bílunum, því það var nokkuð sem hann réð ekki við, og hann hafði ekki heldur neina trú á rafbílum.

Hann hafði sennilega rétt fyrir sér að því leytinu til.

Nú er þörf á því að fá Íslenzku þjóðfylkinguna í næstu ríkisstjórn, Frelsisflokkinn og Miðflokkinn.

DV er með frétt sem er svona:"Ofbeldismaðurinn Kourani breytir um nafn - Mohamad Th. Jóhannesson." Um það bil allir sem koma með athugasemdir eru á því að íslenzk stjórnvöld taki linar og léttar á málum en erlendis og Ísland sé því að draga slíka menn (og konur) að sér. 

Mér er spurn: Hvers vegna eru Íslendingar meiri kommúnistaþjóð en nágrannaþjóðirnar? Hvað er það í íslenzka þjóðareðlinu sem gerir okkur að ósjálfstæðri þjóð?

Þegar jafnvel allir í athugasemdum DV eru sammála um þetta, þá segir það ýmislegt, því tæplega er hægt að kalla DV fréttablað Sjálfstæðismanna - eða Miðflokksins - eða Flokks fólksins.

Þetta er enn eitt dæmið um það að Sjálfstæðisflokkurinn er ekki það sem hann var. Fylgishrun Sjálfstæðisflokksins er ekki tilviljun. Stjórnarsetan með Vinstri grænum og Framsókn var ekki byrjunin á niðurferð flokksins, miklu frekar mætti segja að botninum sé vonandi náð og flóttanum frá hægripólitíkinni sem hann var stofnaður utanum.

Bjarni Benediktsson og Þórdís Kolbrún eða Áslaug Arna eru eins og Barbie og Ken, með gott útlit, en eins og fólk sem er að leika í leikritum, eða auglýsingum.

Dúkkulísur af báðum kynjum bera ekki ábyrgð. Þannig fólk getur ekki stjórnað landinu, það bara lætur að stjórn, dúkkulísum er stjórnað af börnum.

 

Erlend glæpagengi herja á verslanir

Reglur breytast í sífellu. Stríð eru háð til að réttlæta sigurvegurunum að breyta heiminum og kúga aðra

Hvaða reglur gilda í Úkraínustríðinu? Hvaða reglum fór Þórdís Kolbrún þegar hún lét loka rússneska sendiráðinu? Jafnvel álitsgjafar og athugasemdafólkið á DV taldi hana hafa þar gert mistök, næstum allir. Meðal beztu pistla sem hafa verið skrifaðir í DV er þessi frá 28. júní 2024:"Orðið á götunni:Glappaskot utanríkisráðherra hefur alvarlegar afleiðingar - ekki  öll sagan sögð enn". (Glappaskotið er að ergja Rússa).

Ef ríkisstjórn Íslands væri í lagi yrði Þórdís Kolbrún framseld til Rússlands og þeim leyft að gera við hana hvað sem þeim sýnist. Síðan yrði gefin út afsökunarbeiðni fyrir hönd Íslands.

Við höfum ömurlega ráðherra sem fremja landráð og heimskupör á færibandi, og við þetta fólk er rætt eins og það sé merkilegra en aðrir. Dómgreindarbresturinn er algjör.

Nú þegar Alþjóðadómstóllinn í Haag gefur út það ráðgefandi álit að landtaka Ísraelsmanna í Palestínu sé ólögmæt er gott tækifæri fyrir heimsbyggðina, Þórdísi Kolbrúnu hinni meðvirka með Nató þar með að skoða Úkraínustríðið í nýju ljósi.

Ég er farinn að líta á Úkraínustríðið meira frá báðum hliðum í seinni tíð, á hlutlausari máta, og skil þann flókna vef sem er undirstaða þess.

Maður vill styðja Úkraínu til sjálfstæðis, en á sama tíma er ekki hægt að búast við því að stórveldi OG kjarnorkuveldi eins og Rússland sé auðvelt viðureignar, eða að hægt sé að móðga slíka ráðamenn eins og ekkert sé og taka svarthvíta afstöðu í þessu máli.

Er hægt að líta þannig á að innrás Rússa í Úkraínu (eða sértæk hernaðaríhlutun) sé sambærileg við hryðjuverkaárásir Hamas eða árásir Ísraela sem virðast eftir sumum fréttum að dæma, þegar fórnarlömbin eru konur og börn frekar en hermenn miða að útrýmingu allra palestínskra Gazabúa kannski frekar en allra Hamasliða?

Með hverjum á maður að standa?

Greinilegt er að þessi stríð eru ekki sambærileg (eða manndrápin á Gazabúum eins og aðrir vilja orða þetta).

Sumir segja að útþenslustefna Pútíns og Rússa sé eina ástæðan fyrir árásinni á Úkraínu, og líkja henni við útþenslustefnu Hitlers 1939.

Aðrir segja að Rússar hafi aðeins ætlað að vernda rússneskumælandi íbúana sem urðu fyrir ofsóknum Vesturlandadýrkandi, öfgasinnaðra Úkraínumanna, sem einnig eru nefndir Úkranazistar eða Úkraínunazistar af ýmsum, og ekki að ástæðulausu, því margir öfgafullir þjóðernishópar eru starfandi í Úkraínu, og núverandi stjórnvöld af sumum talin öfgasamtök jafnvel.

Deilurnar á milli Palestínuaraba og Ísraelsmanna eiga sér enn eldri rætur. Því hefur verið haldið fram og mestmegnis af vinstrisinnum og jafnaðarmönnum, "góða fólkinu" eins og það er stundum kallað, að Palestínuarabarnir séu frumbyggjar svæðisins og Ísraelsmenn innrásarlið og stofnun Ísraelsríkis mistök.

Margir hafa mótmælt því, held að Snorri í Betel hafi gert það, og vissulega mjög margir aðrir.

Ég tel það rétt hjá þeim sem þannig skrifa og tala að auðvitað bjuggu gyðingar þarna frá upphafi, og á tímum Biblíunnar ekki síður en arabarnir. Þannig að þetta er ekki einfalt mál.

En ljóst finnst mér að vefnaður sá sem birtist í stríðum nútímans snýst um vestræn gildi ekki síður.

Það er hægt að skilja að fólk vilji styðja sjálfstæði Úkraínu. Nema það þjónar engum tilgangi að vera einfeldningur og halda að þannig fullyrðing sé ein í alheiminum og án tengsla við önnur atriði.

Sjálfstæði Vesturlandabúa er mikilvægt atriði. Ég tel að við séum ekki sjálfstæð, allrasízt sjálfstæð.

Það er hægt að tala um sjálfstæði einstaklinga og þjóða. Rússahatarar segja gjarnan að Úkraína hafi verið sjálfstætt og fullvalda ríki þegar Rússland gerði "óréttmæta" árás á hana.

En fullkomið sjálfstæði er útópísk hugmynd sem fólk trúði á í blindni á 19. öldinni og þeirri 20. Síðan þegar Vesturlöndum og Nató hentar er rykið dustað af þessari hugmynd, þótt þessi sömu Vesturlönd vilji lítið með sjálfstæðið gera þegar kemur að ESB og Nató eða slíku.

Bjarni nokkur án föðurnafns sem ég er farinn að bera meiri virðingu fyrir eftir að ég les meira eftir hann taldi það firru af mér að telja hernaðarstefnu Nató og ESB sambærilega við þá rússnesku. Gott og vel, hann hefur sumt til síns máls, en ekki allt.

Innrás Rússa var á yfirborðinu stríðsyfirlýsing og brot á alþjóðalögum, en hún átti sér samt aðdraganda sem gerir Nató og Vesturlönd sek um ögranir og jafnvel brot á samþykktum gagnvart Rússum áður.

Málið er það að mér finnst við ekki vera sjálfstæð undir Nató eða hér í Vestrinu, hvort sem við erum þátttakendur í ESB eða ekki.

Bezta dæmið um skortinn á sjálfstæðinu hér á okkar satanísku Vesturlöndum er þetta hvað maður gerir við líkama sinn undir yfirskini frelsisins.

Tvennt og raunar fleira ber að nefna sem útskýrir hvað ég á við.

Annað eru fóstureyðingar, hitt er líkamsskraut eins og húðflúr, sem áður voru hluti af villimannasamfélögum frumstæðum, en eftir að Vesturlönd urðu afhuga kristninni og urðu femínísk varð það að tízku á Vesturlöndum.

Ég hef spurt mig og aðra að þessum spurningum sem eru heimspekilegar í eðli sínu:

A) Er það frjáls vilji að skaða líkama sinn?

B) Er það frjáls vilji að drepa afkvæmi sín áður en þau fæðast?

C) Er það frjáls vilji að skipta um kyn? (Eða fara í kynleiðréttingu?)

D) Er það frjáls vilji að fara í ófrjósemiaðgerð?

E) Er það frjáls vilji að fara útí dópneyzlu?

F) Er það frjáls vilji að fara útí glæpi?

G) Er það frjáls vilji að fremja sjálfsmorð?

 

Fólk á kannski erfitt með að trúa mér þegar ég segi að við Vesturlandabúar séum andsettir af Djöflinum öll sem eitt, (allir sem einn) fyrir utan örfáa. Þó veit ég að til eru sannkristnir menn sem eru þakklátir mér fyrir að halda slíku fram, því þeir eru sammála mér (þeir, konur eru líka menn).

En það er ekki samsæriskenning mín þegar ég segi að átökin á milli Rússa, Afganista og annarra sem eru á móti Vesturlöndum snúast að talsvert miklu leyti um þessi atriði sem ég nefndi, því þetta er jafnan talið sem synd eða fráhvarf frá réttum gildum, kristilegum eða heiðnum eða heilögum gildum að minnsta kosti.

Eitt af því sem fer í taugarnar á Þórdísi Kolbrúnu við þessa innrás Rússa er vafalaust það að hún fer þvert gegn því sem henni var kennt um "Endalok sögunnar", "aldrei aftur stríð", "ESB er endalok stríða í Evrópu" og svo framvegis.

Jú mér var kennt þetta líka í skóla.

Í menntaskólanum var manni kennt að Norðurlöndin færu aldrei í stríð, þar væri paradís á jörð og eilíf velmegun, jöfnuður sem tæki það bezta úr kommúnisma og kapítalisma, eilífðarríkið, paradísin. Oft var því bætt við að Svíþjóð væri fremst í flokki þegar kæmi að hinni himnesku jafnaðarstefnu. Það var í félagsfræði og skyldum greinum. Í mannkynssögunni lærði maður samt að Norðurlöndin höfðu oft tekið þátt í stríðum á 19. öldinni og þar á undan.

Þvermóðskufull afstaða Þórdísar og margra annarra gæti stafað af afneitun og brenglun á því að viðurkenna breytta tíma.

Eitt sinn hélt ég að stríð myndu aldrei aftur geisa í Evrópu vegna fælingarmáttar kjarnorkuvopnanna og gereyðingarvopnanna hjá stórveldunum tveimur. Auðvitað var það einfeldni. Heimsmyndin breytist í sífellu og nú eru ekki lengur tveir stórir pólar, Bandaríkin og Sovétríkin, heldur ýmsir aðrir, Indland, Kína, og fleiri.

Brot á alþjóðalögum og alþjóðasamþykktum eins og innrásin í Úkraínu breytir heiminum til frambúðar. Jafnvel þótt Rússar drægju sig í hlé hefur fordæmi verið skapað. Einnig hafa ýmsir Rússar orðið að afbrotamönnum samkvæmt alþjóðareglum ESB. Þetta verður ekki leitt til lykta með einföldum hætti þar af leiðandi.

"Crossing the Rubicon" er engilsaxneskur málsháttur. "Teningnum er kastað" segja Íslendingar í staðinn. Málshátturinn lýsir því að heimurinn hafi breyzt til frambúðar út af einhverju og ekki verði aftur snúið.

Hroki vestrænna leiðtoga er ekki ímyndun. Angela Merkel vildi hafa Rússa í rassvasanum eins og þægan kjölturakka sem skaffaði orku á sæmilegu verði og önnur hráefni, en undir niðri var kjaftað um hann eins og villimann og jafnvel Rússa yfirleitt. Ástæðurnar fyrir þessu voru sögulegar án efa eins og Rúnar Kristjánsson hefur fjallað um í sínum pistlum.

Rússar hafa aldrei notið sannmælis hér á Vesturlöndum fyrir þeirra stóra framlag í seinni heimsstyrjöldinni. Mesta lofið hafa Bretar og Kanar fengið.

Enda sú söguskoðun verið lífseig að Hitler og Stalín hafi verið af sama sauðahúsi, frumstæðir villimenn án siðmenningar og þeirra þjóðir jafnvel með, að hinn bandaríski og engilsaxneski friður sé siðmenningin, Pax Americana.

Það sem Þórdís Kolbrún þarf að skilja eins og aðrir sem telja Nató réttlátt og gott bandalag er að sennilega var það alltaf óhjákvæmilegt að þessar alþjóðareglur yrðu brotnar einhverntímann, og þessi draumsýn yrði rofin um eilífan frið, eftir seinni heimsstyrjöldina, í Evrópu að minnsta kosti.

Þar með er það 100% ljóst að Nató er úrelt fyrirbæri. Það var stofnað til að tryggja frið í Evrópu. Jafnvel þótt Finnar og Svíar hafi hoppað upp í bælið þeirra eins og hræddar kellingar undan úlfahjörð þá er Nató jafn misheppnað eftir sem áður að tryggja evrópskan frið.

Það er hjáróma og hjákátlegt að segja að ESB hafi aldrei verið sterkara en nú og að Nató hafi aldrei verið sterkara en nú. Þegar menn steyta hnefana í hatri og vígbúast er það vegna þess að þeir eru skíthræddir, og menn eru ekki skíthræddir nema gildin þeirra séu að skolast í burtu og undirstaða heimsmyndarinnar að hrynja í rúst.

Nató breytist því úr bandalagi draumóramanna með friðarvímuna í augunum í bandalag bændadurga á nærbuxunum sem vita ekki hvaðan á sig stendur veðrið, sem taka upp ryðgara framhlaðninga og ónýta og framleiða nýja.

Allsstaðar í heiminum sjáum við endurspeglast þetta sama og í stríðinu á milli Rússa og Úkraínumanna. Frakkland, Þýzkaland, Bandaríkin. Sumir vilja halda í Biblíuna en aðrir húmanismann, mannlegar reglugerðir, frjálslyndi Vesturlandanna.

Mér finnst það svolítið óréttlátt að Úkraínumenn þurfi að deyja fyrir átök hugmyndafræðikerfa sem hægt væri að leiða öðruvísi til lykta, til dæmis með samræðum á milli fólks inni á heimilum á Vesturlöndum, eða samvinnu ólíkra stjórnmálaflokka.

„Í stríði gilda ákveðnar reglur“

Orðsifjar

Ungverskan tilheyrir úralísku málunum, en sú nafngift mun vera uppruninn úr þýzku, "Urheimat"), upprunalegt heimaland, kannski nálægt Úralfjöllum í Rússlandi.

Finnskan mun vera hluti af þessum málum einnig.

Engu að síður hef ég fundið skyldleika við íslenzkuna.

Orðsifjabók Blöndals segir um íslenzka orðið koss að uppruni sé óljós. Tiltekur þó latínu, basium, en telur þá skýringu hæpna hjá sjálfum sér og játar sig sigraðan á að finna skyld orð í öðrum málum.

Á ungversku er til orðið köszönöm, sem þýðir takk eða kær kveðja. Þykir mér einsýnt að orðið koss á íslenzku er ekki komið úr ungversku, heldur náskylt, frá fornmálinu sem var talað fyrir 5000 árum og jafnvel meira.

Ásgeir Blöndal fann ekki þennan skyldleika.

Annars eru mörg önnur áhugaverð orð í ungverskunni sem vekja upp minningar um Ásatrúna og fleira, hið forna líf og sígilda.

Köze þýðir á milli, eða tengsl, og er mikið notað forskeyti í ungversku. Yrði það of langt mál að fara útí stafavíxl og þróun tungumála, enda aðrir fróðari mér, engu að síður, ljóst er mér að þetta er stórmerkilegt.

Gyðjan Bil kann að vera skýrð svona, því á mjög löngum tíma breytast samhljóðar og þegar þjóðirnar umbreyta orðunum mikið eftir flutninga á milli landsvæða.

Z í orðinu köze kann að geyma leyndan staf eins og l. B og k eru samhljóðar sem voru til í elztu tungumálunum, telja fræðingar. Umbreytingar á þeim eru ekki óþekktir yfir langan tíma.

Orðið jól er til í ungversku og það hljómar eins og á íslenzku. Fræðingar eru enn að deila um ætterni orðsins í norrænu og upprunalega merkingu.

Á ungversku merkir orðið rétt, prýðilega, án mistaka, fullkomlega.

Er hér merkilegur stofn dreginn af ungverska orðinu jó sem þýðir góður. Rétt er að geta þess í framhaldi að ungverska orðið jóllakott sem minnir óneitanlega á orðið jólaköttur þýðir fullnægður eða saddur á ungversku. Tilviljun? Kannski ekki.

Lengi hef ég leitað að sönnun þess að orðið Ísland þýði land guðanna, eins og ég hef lært hjá Nýalssinnum. Í ungverskunni fann ég sönnunina.

Is er atviksorð á ungversku, og þýðir einnig. Þó virðist dýpri merking liggja til grundvallar eins og sést þegar betur er skoðað. Þetta grunaði mig strax og ég sá orðið jól á ungversku.

Iskolai þýðir skóli á ungversku. Blöndal taldi í sinni orðsifjabók að þetta væri tökuorð úr fornensku, scol, jafnvel forngrísku, skholé, frí frá starfi, tómstundaiðja.

Nú gæti maður haldið að iskolai á ungversku hljóti að vera tökuorð úr ensku eða skyldum málum. Þó kannski ekki.

Merkilegasta orðið í þessari orðafjölskyldu er án efa orðið isten á ungversku, sem þýðir guð, heiðinn guð eða guð Biblíunnar. Istennó þýðir síðan gyðja.

Nú er það alveg ljóst að þessi orðstofn er ævaforn. Is forskeytið gæti verið eldra en Íslands byggð og virðist mér það. Virðist mér jafnvel sem Ungverjar hafi varðveitt upprunalegri merkingu en aðrar þjóðir.

Sé ég greinilega hvernig orðið isten er upp byggt.

Það þýðir að ég hygg hinn vitri Þór eða öllu heldur hinn vitri Taranis, sem þekktur er úr gaulverskri goðafræði og fornfranskri þar með. Hann var og er Vanur, Vanaguð.

Tonarus eða Tonaros er eldri orðmynd.

Ismerós er að skilja eða vita og þekkja á ungversku.

Af öllum þessum dæmum má slá því föstu að is-forskeytið er mjög svo jákvætt og hafði aðra merkingu til forna en orðið is í nútímaungversku, einnig.

Smáorð eru oft skemmtileg. Þau hafa oft umbreyzt mjög hastarlega og höfðu allt aðra merkingu til forna, voru jafnvel þrungin merkilegri merkingu.

Áherzluforskeyti hefur þetta orðið. Upphafleg merking er auðvitað óljós.

Af öllu þessu má þó skilja að Ísland þýðir land guðanna eða land guðs, á fornu máli, sem Íslendingar töluðu þegar þeir fyrst námu land. Enda átti nafngiftin Grænland að laða að, af hverju þá ekki Ísland?

 

God, She's Gorgeous, ljóð (söngtexti), frá 3. janúar 2022.

Can you cool them down?

cruel and dead if they don't need,

We are waiting still,

women like that make us bleed.

Best the beauty,

bonds of truer kind.

So I saw her,

surprised, better twined.

 

chorus:

Dream, oh, drool and wish,

days are getting better.

Ever top this, always crawling,

are you gonna let her?

Feel though far too old,

for that kind of babe.

Others getting gold,

going maybe ape...

 

No, I'm saying not,

neither times are good for this.

Metoo maidens kill,

more to do? - You only wish...

Why, I'm waiting,

would it end so good?

God, she's gorgeous,

gives me happy mood.

 

So I'm sad and blue,

see I don't ask her at all!

We are wishful, tears...

once they knew, would try and call...

So I'm saying,

something not that big.

Tit for tat,

talking like the pig.

 

Við erum hjörð, og eigendur okkar útrýma okkur eins og við útrýmum riðuveikum kindum

Stöð 2 og RÚV voru með þessa frétt dag eftir dag en aulabárðahátturinn við svör og spurningar alveg með eindæmum. Ekkert mál er eins alvarlegt og þetta eða eins brýnt að ráða bót á. Reyndar kom það fram hjá þeim sem voru spurðir og allir sammála um það, en þegar kom að því að útskýra þetta var ekkert reynt af alvöru, heldur allir sammála um að greiða þyrfti hærri barnabætur og eitthvað slíkt. Síðan kom fram þetta dómadagsrugl að efla þyrfti kvenréttindin, en kvenréttindin eiga sök á þessu. Þetta er nákvæmlega það sama og að verða vitni af því að svín væru að drekkja sér með því að hlaupa í sjóinn og að segja að lausnin fælist í því að henda afgangnum af svínunum í sjóinn. Engin hugsun, engin rökhugsun, ekki vottur af skilningi hjá þeim sem spurðir eru um þetta, enda alltsaman háskólafólk sem er uppfullt af húmanískum fræðum sem gerir það viðskila við raunhugsun.

Ég hef oft fjallað um þetta hér á blogginu og af miklu meiri dýpt en útlærðu spekingarnir sem RÚV talar við, enda hef ég skrifað um þetta óútgefnar bækur, stuttar flestar, þær fyrstu fyrir 20-30 árum, um 1995 og eftir það, en kannski flestar ókláraðar.

Þetta var eitt af mínum helztu áhyggjuefnum fyrir Íslendinga og Þjóðverja hönd fyrir 30 árum. Ég hafði bara litla trú á því að slíkt yrði gefið út, og þaðan af síður keypt, því það skiptir engu máli hvað er skrifað eða sagt, það skiptir öllu máli hver skrifar það og gefur út. Íslendingar eru fávitar eins og aðrar þjóðir.

Til að byrja að skilja þetta vandamál þarf að skilja að fólk er eins og sauðfé og það þarf að taka ákvarðanir með hliðsjón af því. Ef þú ert með skepnur sem kunna ekki að hugsa sjálfstætt, fyrir utan fáeina, þá þýðir ekki að blekkja sig með því að þetta sé þannig.

Þegar ég byrjaði að skrifa um þetta löngu áður en þetta varð vandamál á Íslandi, þá var það vegna frétta frá Þýzkalandi, Japan og slíkum löndum, sem voru á undan í þróuninni, og ég heimfærði það uppá Ísland og taldi að þetta myndi gerast líka hér, og það gekk allt eftir.

Það kom fram í máli þeirra sem talað var við að þetta væri flókið vandamál. Ég er reyndar ekki sammála því. Þetta er sáraeinfalt í grunninn, en birtingamyndirnar eru margar.

Hér eru nokkrar birtingamyndir vandans:

1) Sífellt fleiri telja sig fæðast í röngum líkama og munu ekki eignast börn þar af leiðandi.

2) Börnum er kennt að ef þau efast um að þau séu gagnkynhneigð hljóti þau að vera hinsegin. Ekki munu þau fjölga sér, eða síður.

3) Konum er kennt að setja starfsframann í fyrsta sæti og fresta barneignum, þegar þær hafa öðlazt fjárhagslegt öryggi, lokið námi og komnar í gott starf.

Það kemur fram í þessari frétt að konur eignast almennt börn síðar á ævinni, og eins víðar í Evrópu. Það er hluti vandans.

4) Menn spyrja sig hversvegna vilja nú fleiri konur en áður vera barnlausar. Það er greinilega angi af sömu helvítis ómenningunni og er að drepa okkur öll, það er angi af wókógeðinu, vinstrisinnakjaftæði.

5) Ófrjósemiaðgerðum hefur fjölgað, getnaðarvarnir eru til af fleiri tegundum. Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttir kom þessu í gegn, helförin gegn íslenzku þjóðinni.

6) Lög hafa verið sett um rýmkaðan rétt til fóstureyðinga. Að sjálfsögðu einnig sökin hjá núveradi ríkisstjórn. RÚV talar við sérfræðinga sem telja að fóstureyðingum hafi ekki fjölgað. Miðað við ósannindi, rangfærslur og blekkingar útlærðra sérfræðinga í öðrum málum er ekki ástæða til að treysta þessum sérfræðingum.

Það er hægt að tína miklu fleira til sem miðar til útrýmingar íslenzku þjóðarinnar og íslenzka kynstofnsins, eins og Jónas frá Hriflu orðaði þetta, í bók sem heitir "Gamalt og gott" eða eitthvað slíkt og ég keypti í fornbókabúð sem unglingur.

Nú nenni ég ekki að skrifa athugasemdir við hvaða blogg sem er. Ef athugasemdirnar birtast ekki fyrr en seinna eftir að þær hafa verið samþykktar eða alls ekki, ef síðuhafinn leyfir aðeins útvalda, þá letur það mann til að skrifa athugasemdir.

Bloggið hans Jóns Magnússonar les ég af athygli, enda hefur hann verið miklu fremri í skrifum sínum en forsætisráðherrar landsins eða þeir sem véla um þessi mál, en ekki birtast athugasemdir hjá honum strax.

Allavega, núna nýlega skrifaði hann blogg sem heitir:"Ekki segja frá hverjir það voru", að vísu ekki alveg um það sem ég er að fjalla um, heldur Palestínumenn og fleira, en um athugasemdina fyrir neðan vil ég fjalla um.

Þetta var líka pistill sem annar tók fljótt við af. Þar af leiðandi fengu aðrir meiri athygli.

Guðmundur Ásgeirsson skrifaði þó eina athugasemd. Við athugasemdina vil ég gera athugasemd.

"Íslendingar eru af mörgum kynþáttum og það eru útlendingar líka, skiptingin fer því alls ekki eftir kynþáttum. Auk þess eru kynþættir ekki til í raunveruleikanum. Þeir eru bara ímyndun sem er engin vísindaleg stoð fyrir", skrifaði hann.

 

Hann tekur þó þátt í ímynduninni í fyrri hlutanum af því sem ég vitna í hann. Þetta er því útbreidd ímyndun, ef þetta er bara ímyndun og ekkert annað!

Þessi tilvitnun hans er ekki bein tilvitnun í vísindamenn nútímans, en svolítið í áttina.

Einhversstaðar las ég að fræðimaður úr Háskólasamfélaginu sagði að kynþættir yrðu ekki styddir erfðafræðilegum rökum en kynþáttahugtakið væri samt gilt og notað í félagsvísindum og daglegu tali fólks.

Ég skal á móti segja að ég trúi ekki erfðafræðingum nútímans. Ef menn vilja flokka eftir kyni og mismuna eftir kyni eins og kynjafræðingar vilja gera og femínistar, þá er enn meiri þörf að flokka eftir kynþáttum og mismuna eftir kynþáttum.

Það er búið að gjaldfella rasismahugtakið hvort sem er. Það eru notað um næstum hvað sem er, því miður, sem ber keim af einhverskonar mismunun. Það er almennt skammaryrði þegar rök þrjóta hjá mörgum. Hvernig er þá hægt að taka mark á því?

Hið rétta vísindalega er að þau gen sem stjórna útliti mannsins eru aðeins lítið brot af þeim genum sem hægt er að flokka eftir og sem ráða einhverju um heilbrigði, veikindi eða eiginleika fólks almennt. Það þýðir þó ekki að engin gen stjórni útlitinu, kynþáttum eða slíku, þvert á móti, þau gen eru margvísleg, og flokkunin er orðin flóknari erfðafræðilega en hún var á dögum nazistanna um 1940.

Um genin sem ráða og skera úr um hverjir eru aríar, miðaríar, háaríar eða lágaríar, það hefur verið ritað um, einnig á síðari tímum, þegar þessar efasemdir hafa fengið að ráða um flokkun í kynþætti yfirleitt.

Ég hef fundið upp þessa þríþættu flokkun aríakynstofnsins í háaría, miðaría og lágaría. Háaríi er sá sem er ljóshærður og bláeygur. Miðaríi er sá sem er skolhærður og móeygur ellegar bláeygur. Lágaríar eru dökkhærðir og brúneygir, en þó af þessari tegund sem vísindamenn telja Indverja einnig tilheyra, Írani og múslima, gyðinga og fleiri, en gömul flokkun var að telja slíka semíta.

Allt er þetta orðið flóknara í dag. Haplógrúppur er talað um og ritað nú til dags og þær eru margar og tengjast á margvíslegan hátt.

Erfðafræðilega er þetta þó þannig að skyldleiki getur verið í ýmsar áttir.

Enda er það svo að Íran, það merkir upphaflega "land aría", eða það hef ég lesið.

Innrás aría í Indland er þannig saga sem einnig er studd af erfðafræðinni, því talsvert margt er skylt með Indverjum og Norðurlandabúum.

Það er margt á huldu um aríska kynstofninn og hvernig hann varð til eða hvaðan hann kom. Moðhausar eru nútímavísindamenn, þeir þora ekki að rannsaka þetta almennilega, ellegar útskýra þetta á moðkenndan hátt, til að fá ekki á sig rasistastimpil eða slíkt.

Þó hefur komið fram margt merkilegt.

Fyrir ekki mjög löngu síðan kom fram að allir bláeygir menn væru komnir undan einni konu sem var uppi fyrir um það bil 10.000 til 6000 árum nálægt Svartahafinu! Sami erfðafræðilegi breytileikinn sé sameiginlegur öllum bláeygum einstaklingum!!! Ekki var einu sinni reynt að útskýra hvernig þetta væri mögulegt. Þessi Eva hlýtur að hafa verið gröð og frjósöm, heldur betur.

Þessi kenning kom fyrst fram 2008, held ég, og enn er hún talin gild. Mér virðist þetta sönnun fyrir því að geimverur hafi komið með okkur aría niður til jarðarinnar í geimskipum. Hvernig ætti þetta annars að vera mögulegt?

Þetta eru víkjandi gen, bæði þau sem búa til ljósa húð og blá augu. Ef maður á að trúa þessum vísindamönnum, þá hefur skyldleikaræktun verið svo mikil og langvinn hjá þessu fólki að það er með algjörum ólíkindum, og það kynslóð fram af kynslóð! Það stenzt mjög tæplega miðað við að talið er að sjúkdómar geti ágerzt og orðið til þess að fólk deyr út sem er hvert undan öðru í svo langan tíma. Þó telja vísindamenn nútímans þetta heilagan sannleika, þeir sömu og telja kynþætti ekki til.

Glufurnar í nútímavísindunum eru margar. Æpandi ósamræmi og þversagnir, sem segja manni að þetta eru falsvísindi, nútímavísindin, að einhverju leyti að minnsta kosti. Vísindamennirnir spartzla uppí glufurnar þegar hrófatildrin þeirra haldast ekki upprétt!!

Aríski kynstofninn telja vísindamenn að hafi orðið til úr samruna margra hópa á mörgum stöðum. Þó telja þeir að Kákasussvæðið gegni aðalhlutverki, enda aríski kynstofninn oft kallaður sá Kákasíski, þannig er þetta á ensku, eða var lengi tel. Orðfæri er tízkumálefni.

En aftur að því sem ég byrjaði að fjalla um.

Hvort sem maður kennir Jahve um útrýmingu mannkynsins eða kommúnistum, jafnaðarmönnum eða Marxistum, þá er útkoman sú sama. Útrýming mannkynsins blasir við.

Erfðasyndin er skorturinn á kynþáttaskyninu. Biblían er full af rangfærslum. Maður þarf að fara í upprunann til að skilja þetta rétt.

Við á jörðinni erum eins og kindur í fjárrétti einhvers bónda. Við höfum fallið á öllum prófum sem skipta máli. Aðeins fávitar eru eftir, svo maður vitni í Sólborgu Guðbrandsdóttur, hugtakið er ágætt, en auðvitað notar hún það ekki rétt, blessunin. Enda varla við öðru að búast.

Stærsta prófið sem við féllum á var sett fyrir okkur á fyrri hluta 20. aldarinnar. Niðurstaðan fékkst 1945, fullkomin falleinkun.

Það verður að lesa söguna rétt. Sumt tekur tíma að koma fram. Það sem menn telja í árum og öldum er hægt að túlka á annan hátt.

 

 

Frjósemi Íslendinga aldrei minni

Your Mighty... ljóð frá 26. marz 2023.

Look this place where loafers roam about,

locked up where the status calls you rich.

Not so very many make you right,

more than yesterday for low down bitch.

Sometimes we are worthless in a crowd,

windbags scared and acting like the sheep.

Your mighty, famous, killing creep,

king of tattoos, devils like that make you slaves just fight!

If my love is lowered, understand,

like the gods will no more show the band...

 

Can you judge them? - Care for mirror dear?

Confidence you gave me young and sweet.

Later as a feminist you failed -

faults and you ran, what a coward's deed!

Nothing's changed, you're no one, just the fear,

needed you, and lovers act so blind.

Thought you were so queenly, kind,

came the time when I saw how you only grabbed them, railed.

Angry maybe, all the same I miss,

all the times we had, and such a kiss...

 

She's not perfect, but so much i bear...

be this year a proof of how I'm good...

I can take it, all you say is wrong,

even though so cruel I maybe should...

Something proper devils dearly wear,

descry truths to use and throw away,

How could I then have that day?

hurting, taking, using, judging, ruling, never strong...

Little girl I loved your weakness, wait,

we could maybe stand and find the gate...