Mál skipstjórans var loks í Kastljósi

Viðtalið í Kastljósi í kvöld við Aðalstein Kjartansson varaformann Blaðamannafélags Íslands og ákvörðun hans að fara með þetta fyrir Mannréttindadómstólinn í Evrópu, hvort það sem lögreglan gerði í sambandi við skýrslutöku standist lög hefur komið þessu loksins á áberandi stað í fjölmiðlana, þetta sem Páll Vilhjálmsson hefur verið að blogga um lengi og benda á, nema viðtalið í Kastljósi var frekar á þeim forsendum hvort blaðamenn séu alveg undanskildir lagagreinum um brot á friðhelgi einkalífs og slíkt.

En allavega er þetta stórt mál greinilega sem fær sívaxandi athygli í fjölmiðlum. Það er einnig mjög greinilegt að þetta er hápólitískt mál sem skiptir fólki í hægri og vinstri ágreiningsefni, þar sem framgangur þessara blaðamanna er í þágu vinstriafla þjóðfélagsins á meðan skipstjórinn sem kærði stuld á símanum er starfsmaður Samherja og tengdur hægriöflunum.

Mér fannst blaðamaðurinn Aðalsteinn Kjartansson býsna sannfærður um að ekkert hafi verið athugavert við framgang fjórmenninganna. Hann talaði um að ekkert liggi fyrir um að ummælin sem voru viðhöfð á Whatsappinu hafi komið úr umræddum síma skipstjórans eða nokkrum síma. Þetta fannst mér nokkuð grunsamlegt, því hann sagði að ekkert lægi fyrir um þessi tengsl, og fullyrti einnig að síminn hefði verið í fórum skipstjórans allan tímann, þannig að allt er þetta bogið mál. Orð gegn orði, fullyrðingar gegn fullyrðingum. En maður gat þó greint þrátt fyrir rólegt yfirborðsfas hans að honum var ekki alveg rótt, og var umhugað um að blaðamenn væru undanskildir þessum lagagreinum um persónuvernd, og lagði áherzlu á að Bjarni Benediktsson og fleiri úr hans flokki hefði komið að því að setja þessi lög sjálfir.

En er ekki munur á því þegar blaðamenn neyðast til að koma með persónulegar upplýsingar í fréttum vegna fréttagildis sem þær hafa og svo að rannsakað sé hvort þeir hafi tekið síma skipstjórans traustataki eða ekki og notað upplýsingar úr honum, þótt ekki sé auðvelt að sanna það?

RÚV fjallaði um þetta sem frekar léttvægt og vafasamt deilumál um Skæruliðadeild Samherja, eða eitthvað slíkt, en þó var spyrillinn Baldvin Þór Bergsson frekar beittur og hvass í spurningum, stóð sig frekar vel, en blaðamaðurinn Aðalsteinn vék sér fagmannlega undan þeim öllum, með svör á reiðum höndum.

Er Mannréttindadómstóll Evrópu hlutlaus? Er nokkur alþjóðastofnun hlutlaus?

Það eru takmörk fyrir réttmæti ágangs blaðamanna. Sérstaklega vegna þess að sumir blaðamenn reka erindi vinstriaflanna eingöngu, eins og þessir fjórir eru taldir gera.

Sennilega má segja að bloggarinn Páll Vilhjálmsson hafi hjálpað til að koma þessu máli meira í kastljósið.

Ég segi það enn að mér finnst Kveikur með því betra sem RÚV sýnir og Þóra hefur gert þar góða hluti, en það hvernig vinstrimafían og RÚV fóru  með Sigmund Davíð á sínum tíma fannst mér svívirðilegt. Því verða blaðamenn einnig að hafa hemil á sér og geta farið framúr réttvísinni í æsifréttastíl.

Aðalsteinn yfirheyrður eftir frávísun Hæstaréttar

Rússland er ekki fallið enn, þótt gagnsókn Úkraínuhers hafi gengið í austri

Azov hermennirnir úkraínsku aðhyllast öfgaþjóðernishyggju, nazisma jafnvel og eru ekki venjulegir og værukærir nútímaletihaugar sem vilja frekar horfa á sjónvarp en að berjast. Nazisminn er í raun ósigrandi og það er mikil þjóðsaga að Bandamenn hafi sigrað hann í seinni heimsstyrjöldinni. Kvenréttindi og annað slíkt hefur lagt Vesturlönd í rúst eftir seinna stríð og grafið undan lífi germanskra einstaklinga, og hugmyndafræði "norræna módelsins" sem Jón Baldvin trúir enn á er löngu orðin að sama öskuhaug sögunnar og kommúnisminn.

Vestræn mjúkhyggja, kvenleiki og værukærð hafa grafið innviði Rússlands í sundur og gert hermenn þess lélega.

"Rússar svara gagnsókn Úkraínu með árás á innviði", er fyrirsögn á frétt á Fréttablaðinu frá 16. september síðastliðnum. Einnig leikur grunur á því að Rússar geri árásir nálægt kjarnorkuverum annaðhvort til að valda viljandi stórslysi eða ýta af stað orkukreppu með því að þeim kjarnorkuverum þurfi að loka.

Árangurinn af gríðarlegum vopnasendum til Úkraínumanna eru meðal annars þær að í stað þess að sprengja kjarnorkusprengju með tilheyrandi hryllingi eru Rússar að gera leik að því að kjarnorkuslys verði fyrir slysni, næstum því, með því að gera árásir nærri þessum kjarnorkuverum, ellegar þá að þetta séu falsfréttir og Úkraínumenn geri árásirnar, eins og Rússar halda fram. Hvernig sem það er þá eru þessar árásir nálægt öllum kjarnorkuverum brjálæði og fásinna, fordæmanlegar gjörsamlega og ætti að hafa alþjóðalög yfir slíkt. En í svona styrjöld ná jafnvel ekki alþjóðalög yfir það sem gerist, Rússland er of stórt til þess og voldugt, sem sýnir enn fram á tap hugmyndafræði eftirstríðsáranna í Evrópu, ESB, NATÓ, Sameinuðu þjóðanna, það tókst ekki að forða styrjöld af þessu tagi í Evrópu þótt allt væri gert til þess og ESB stofnað í þeim tilgangi sérstaklega.

Þetta mikla stríð hefur kostað gríðarlega fjármuni og mannslíf. Það hefur gert Selensky Úkraínuforseta, þennan mikla grínleikara, að einni mestu sjónvarpshetju Vesturlanda, andlit hans er stöðugt á skjánum eins og hann sé hinn nýi Winston Churchill. Á bakvið hann falla landar hans stöðugt í þessu blóðuga stríði og flóttamannastraumurinn þyngist til annarra landa.

Það er ekki hægt að segja að Vladimir Pútín hafi rangt fyrir sér þegar hann segir að Selensky sé strengjabrúða Vesturlanda og allt sé þetta staðgengilsstríð. Þetta er blóðugur leikþáttur og raunveruleikasjónvarp til að stýra stjórnmálaskoðunum og skapa samúð og andúð eftir hentugleika.

Hverskonar hræsni er það í vestrænum stjórnmálaskýrendum og fræðimönnum að fordæma nazismann almennt, en standa með Úkraínu sem notast við Azov-herdeildina þar sem þessi hugmyndafræði er drifkrafturinn og styrkleikinn sem er vestræn ríki reiða sig á?

Þetta er aðeins eitt af fjölmörgu sem sýnir að vestræn heimsmynd eftir 1945 byggist á lygi og blekkingum, og söguskoðunin eins og hún leggur sig, enda er sagan alltaf skrifuð af sigurvegurunum.

Jafnvel þótt Úkraína myndi vinna aftur allt sitt land og jafnvel þótt Pútín yrði að segja af sér vegna stjórnarbyltingar í Rússlandi útaf þessu, þá eru Vesturlönd jafn töpuð sem fyrr, og femínisminn jafn eyðileggjandi hugmyndafræði, verri en nazismi, rasismi, fasismi, hvaðeina.

 

Skelfileg skipulagning orðið Rússum að falli

Skírnin

Eins og margir vita merkir orðið skírn hreinsun. Jafnvel enska orðið baptism þýðir skírsla og hreinsun. Það er dregið af gríska orðinu baptismos sem þýðir helgisiðahreinsun, af baptizein, sökkva, dýfa, kaffæra, skíra, og baptizo, dýfa í vökva. Baptizo er talið dregið af indóevrópsku sögninni guabh, dýfa. Gríska orðið getur þýtt að fara í kaf, farast, eyðast, (drukknun manneskju eða sökkvun skips), að vera yfirtekinn af, og upprunalega ekki notað í trúarlegum tilgangi.

Guðfræðingar útskýra skírnina oft sem athöfn til að hreinsa barnið eða þann fullorðna sem skírist frá syndugum og óhreinum anda, heiðnum. Það er svo oft ekki útskýrt nánar hvaða andi það er sem verið er að hreinsa af, eða reyna að gera það.

Skírnin á sér sennilega fyrirmynd og upphaf í heiðnum athöfnum, manndómsvígslum.   Það sem bendir sérstaklega til þess er hversu rótgróin sú hugmynd er í heiðnum trúarbrögðum að með sársaukanum komi gróði eða verðlaun, það sem eftir var sózt.

En það sem mér finnst augljóst er að tilgangurinn með skírninni í öllum tilfellum hlýtur að vera að losa barnið eða þann fullorðna sem skírist við eigingirnina. Þetta er ekki nógu skýrt útskýrt á þennan veg af guðfræðingum, því það er svo innihaldslaus og fordómafullur frasi að segja að skírnin eigi að hreinsa börn eða fullorðna undan heiðnum anda. Þar með er verið að segja að öll börn fæðist heiðin en ekki kristin, og gefið í skyn að skaparinn sé heiðinn frekar en guð kristninnar.

Eina skýringin á skírninni sem virkar er að hún eigi að frelsa undan eigingirninni, nokkuð sem hún gerir aldrei, miðað við að nútíminn er troðfullur og stútfullur af eigingirni sem aldrei fyrr.

Fólk var gott í gamla daga vegna þess að það ólst upp við erfiðar aðstæður. Það er ein af stóru blekkingunum í nútímanum að mótlæti herði hvorki né bæti, heldur eigi að forðast allt mótlæti í uppeldinu.

Það eru aðeins foreldrarnir sem geta beitt réttum aga og tyftun, með hæfilegri ástúð í bland. Áfangaheimi og meðferðarstofnanir sem nú er svo mikið fjallað um í fréttum þar sem ofbeldi var viðvarandi vandamál eru allt saman kommúnískar stofnanir. Þar var kuldi en ekki ástúð, og það var vandamálið. Agi og tyftun verða aðeins til bóta þar sem hvatning og ástúð eru með í uppeldisaðferðunum.

Þakklæti á fullorðinsárum verður til þegar börnum er kennt að lífið er ekki dans á rósum og að nauðsynlegt er að fyllast af þakklæti. Ég þekkti mann sem var mikið karlrembusvín og ég nefni hann ekki á nafn, en hann var reiður útí allt og alla og taldi alla skulda sér eitthvað, og lét reiðina bitna á sínum nánustu, eiginkonunni og fleirum.

Femínistar eru fullir af þessum sama reiðianda í raun, það er þessi tilfinning að vera fullur af sjálfsvorkunn, telja aðra hafa farið illa með sig, sem oft er ýkt skynjun og tilfinning.

Í raun er þetta spurning um að telja sér trú um eitthvað með sjálfsefjun, eða aðrir telja manni trú um eitthvað í pólitískum tilgangi.

Konum var kennt að gera uppreisn gegn feðraveldinu til að kommúnistar og jafnaðarmenn kæmust til valda, hinir sönnu arðræningjar.

Hamingjan er hugarástand og sjálfsefjun.

Ég fer kannski betur útí þetta seinna.

 

Ónæming?

Það kom mér skemmtilega á óvart að Metoomálin tvö, kirkjan og Flokkur fólksins og umdeildir menn þar innanborðs fengu ekki mikla umfjöllun á RÚV eða Stöð 2 um helgina. Það var fjallað um þetta á föstudaginn og þar áður, en ekkert núna á sunnudaginn og lítið á laugardaginn.

Séra Gunnar Sigurjónsson á sitt stuðningsfólk og ekki eru allir sannfærðir um að hann sé eins hræðilegur maður og óvinir hans vilja vera láta. Svo eru það þessir menn á lista Flokks fólksins, á fréttavefnum Mannlífi kallar Hjörleifur Hallgríms Herbertsson þær svikakvendi sem koma með ásakanirnar á þá, einn af hvatamönnum flokksins á Akureyri. Það er tákn um breytta tíma að nú er tekið viðtal við hann, sem borinn er sökum, en ekki Öfga eða önnur femínistafélög og talsmenn þeirra. Það er vissulega hann sem er auga stormsins í þessu Metoomáli innan Flokks fólksins, ásamt nokkrum öðrum. Inga Sæland styður konurnar, en þessu er vísað til lögreglurannsóknar og hún ásamt honum styðja það ferli.

Sú var tíðin að Metoomálin voru fyrstu fréttir allsstaðar. Það er ekki lengur þannig. Það er komin einhver þreyta í fólk í sambandi við þetta. Jafnvel var ekki eitt orð um þetta á föstudaginn í Hringbraut á fréttavaktinni, þegar farið var yfir fréttir vikunnar, merkilegt nokk, daglega fréttaþættinum þeirra. Hringbraut er jú sjónvarpsútgáfa Fréttablaðsins, en femínisminn er sennilega allsstaðar að detta úr tízku, ekki bara hjá Fréttablaðinu og DV.

Á laugardaginn á RÚV var fyrsta frétt á dagskrá viðtal við Sjöfn Evertsdóttur sem fjallaði um ofbeldi barna og unglinga gegn foreldrum sínum, þarft mál og tímabært að beina athygli að því.

Það var hún sem kom með nýyrðið sem ég vitna í og nota sem yfirskrift þessa pistils. Hún talaði um ónæmingu gagnvart svona ofbeldisfréttum, hversu mikið og oft er búið að ræða um eitthvað slíkt og fólk er farið að lýjast, lítill árangur.

Ég hef svo sem ekkert á móti því að þetta nýyrði sé notað, en orðið ónæmi nægir reyndar alveg, en ónæming hljómar örlítið fyllra og fagmannlegra, þannig að það er bara prýðilegt orð yfir þetta.

En getur verið að fjölmiðlafólk og jafnvel þjóðin öll sé komin með ónæmi fyrir Metoofréttum og jafnvel ofnæmi?

Það er nú eðli byltinga að þegar þær hafa heppnazt verður byltingafólkið óþarft og snýr sér að öðru, og félög þess eru lögð niður.

Sú breyting hefur vissulega orðið á Metoomálunum enn fremur að bæði dómstólar taka þetta meira og betur til greina en áður og einnig eftirlitsteymi innan kirkjunnar og sambærileg félög sem vinna að innra eftirliti hér og þar.

Þessu til stuðnings vísa ég í þá ánægju sem konurnar sýndu í fjölmiðlum að biskupinn skyldi taka umkvartanir þeirra til greina og þetta teymi innan kirkjunnar sem fjallar um svona mál. Einnig kom það mörgum á óvart að Ingó veðurguð tapaði meiðyrðamálinu með þeim rökum að meiðyrðin gegn honum væru mikilvæg í samfélagsumræðu um byltingu í samfélaginu. Ekki er hægt að segja annað en að Öfgar hafa náð árangri og sambærileg félög og ættu að geta hrósað happi. En á sama tíma og bylting þeirra er hér um bil unnin er eins og fólk sé farið að sjá fleiri hliðar á málunum, að gerendurnir svonefndu eru líka menn og þolendur líka um leið jafnvel.

Því er spurningin þessi, eru Metoomálin eins og Covid-19, pest sem gengur yfir og hjarðónæmi myndast gegn femínisma og Metoohneykslum, eða verða þessi mál eins og umgangspestir sem ganga yfir þjóðina reglulega án þess að neitt verði gegn því hægt að gera?

Eða er búið að bólusetja þjóðina fyrir þessu með of mikilli reiði og heift í of langan tíma þannig að athyglin og áhuginn beinist annað? Vonandi. Þetta er mannskemmandi og ekki kirkjunni til sóma, þar sem fyrirgefningin er kennd, ástin og kærleikurinn eiga að vera alltumlykjandi þarna. Séra Gunnar Sigurjónsson hefur reynzt mörgum vel sem prestur, þótt hann sé galgopi og óvenjulegur prestur, með áhuga á kraftlyftingum og mótorhjólum.

En RÚV og Stöð 2 hafa breytt um stefnu. Kannski eru þessi mál að verða hallærisleg þrátt fyrir allt.

Ónæming fyrir ofbeldisfréttum í fjölmiðlum, hvort sem það eru svona fréttir eða aðrar. Þetta orð Sjafnar Evertsdóttur römmuðu þetta inn og hittu alveg í mark. En það er líka allt annað hvað kallað er ofbeldi nú en áður. Miklu fleira er kallað ofbeldi en áður, réttilega eða ekki.

Annars var viðtalið við Sjöfn á laugardaginn mjög merkilegt. Hún sagði að kerfin til að bregðast við þessu væru komin yfir þolmörk. Það þýðir gríðarlega fjölgun í málaflokknum. Hvað er að í þjóðfélaginu, er ekki þörf á að ræða það meira? Mjög gott hjá RÚV að beina athyglinni að þessu frekar en síbyljunni í óhamingjusömum konum, femínistum og slíkum.

Almennt er það talið gott ráð að fólk líti í eigin barm sem mest og reyni að bæta sjálft sig. Einnig held ég að Píratar og Samfylkingin hafi eitthvað breytt um stefnu í þessu, og séu eitthvað örlítið að slaka á í þessum efnum.

Það getur ekki verið að fólk vilji útrýma körlum úr kirkjunni og stjórnmálum, en sumir fá það á tilfinninguna þegar þessi mál komast í hámæli.

Krefjast afsagnar formanns Prestafélags Íslands

Heimspekin til hjálpar bágstöddu mannkyni, til að þroska og bæta mannlífið

Ég lenti inná mjög fróðlegum spjallþræði hjá Jónasi Gunnlaugssyni, en hann fer oft djúpt í málin og heimspekilega. Þar komu fram gullkorn hjá ýmsum sem vert er að ítreka og skoða betur.

Sigurgeir Árnason rifjaði um nokkuð sem ég hafði lesið í bókum Swedenborgs fyrir löngu, og er mjög merkilegt. Þar kemur fram þetta sem mér þótti undarlegt fyrst þegar ég las það, að djöflarnir í vítunum dragast þangað sjálfviljugir fyrir eigin heimsku og löngun til þess vonda.

Annað sem mörgum kemur spánskt fyrir sjónir er að Swedenborg skrifaði um það að Vítisdveljendum væri ekki refsað fyrir fólskuverk heldur fyrir að kjósa rangt aftur og aftur.

Vítin eru mörg og okkar jörð er eitt slíkt víti, því við mennirnir erum að eyðileggja hnöttinn og við veljum það ranga, það er helstefna ríkjandi.

Ef maður ritskýrir orð Swedenborgs væri hægt að orða þetta á annan hátt. Guð vill hjálpa en sumir þiggja ekki hjálpina. Það má kalla það þrjózku eða eigingirni eða eina af dauðasyndunum sjö, margar ástæður geta verið fyrir því.

Ef við viðurkennum að sú skýring sé rétt að þessi jörð sé helvíti af ákveðnu tagi verður þetta skiljanlegra.

Í þáttunum Supernatural, sem voru með kristilegan boðskap í upphafi en enduðu með því að láta guð Biblíunnar verða drepinn af hetjunum, kom fram í þáttaröð 4 að englarnir í Biblíunni hafi upphaflega ekki verið "elsku mömmu" týpur heldur hermenn Guðs sem gáfu framið fjöldamorð og lagt borgir í rúst ef Guð fyrirskipaði það.

Jesús Kristur orðar þetta þannig í Nýja testamentinu að aðeins Guð sé góður. Sósíalistar snúa þessu við, og segja að aðeins þeir séu góðir, en trúarbrögðin skáldskapur hinna ófullkomnu manna.

Flestir vita að gagnslaust er að rökræða um pólitík eða annað við þá sem eru sannfærðir, hvort sem það eru pólitískir andstæðingar eða aðrir sem eru ósveigjanlegir.

Af orðum Krists má ýmislegt læra, að aðeins Guð sé góður. Það merkir í raun að maðurinn á að vera auðmjúkur og viðurkenna ófullkomleika sinn, og þörfina á samskiptum við æðri máttarvöld.

Af þessum orðum Krists má hreinlega læra að sósíalismi sé synd, jafnaðarstefna, femínismi og annað slíkt, sem úthýsir trúarbrögðum en upphefur manninn sem æðstu veruna sem ber alla ábyrgðina, á mannréttindum og öðru.

Í þessum þræði var það ég sem kynnti kenningar dr. Helga Pjeturss um að framlífið væri efniskennt, á öðrum hnöttum.

Það má orða þannig að fólk sem mengar jörðina og tekur þannig líf af börnum sínum og komandi kynslóðum hafi framið morð af ákveðnu tagi og jafnvel fjöldamorð, og einnig þeir sem koma í veg fyrir getnað með hatri á hinu kyninu, og þeir sem styðja eða eiga hlutdeild í því sem kallað er af mörgum þungunarrof. Slíkt orðalag býður uppá þann misskilning að konan verði þunguð af eigin rammleik og geti endað ferlið eins og að hætta í tölvuleik, og að ekki þurfi aðkomu lækna að því. Ranghugmyndir viðurkenndar verða æ fleiri.

Allt sem maður gerir öðrum eða sjálfum sér kemur til baka.

Auðrónarnir hafa náð miklum árangri. Gúlagið sem við erum í er að vísu stærra en þetta sem Stalín bjó til, en þegar fer að þrengjast að fólki með aukinni mengun og öðrum hörmungum verður ekki lengur hægt að segja að þeir sem hönnuðu það hafi verið óeigingjarnir.

Fólk sem byggir sér einbýlishús leggur persónuleika sinn í steypuna og timbrið sem fer í veggina og gólfin. Það kostar blóð, svita og tár að reisa hús af eigin rammleik. Andi býr í slíkri byggingu, og oftar en ekki er sá andi byggður úr ást og kærleika, en ekki braski og myrkri.

Að gera fólki kleift að koma sér þaki yfir höfuðið er göfugt og eins að gera sem flestum kleift að vinna fyrir sér og fá þannig sjálfsvirðingu sem mesta. Þetta eru góðir þættir í frjálshyggjustefnunni. En að bindast á klafa alþjóðahyggjunnar og auðrónanna er að festa við sig akkeri sem dregur niður.

Lokaorð Jónasar sjálfs í umræðunum voru góð þar sem hann óskaði bæði Úkraínumönnum og Rússum friðar, og samvinnu við aðrar þjóðir. Hann kom einnig inná það að hatur Vesturlandabúa á Rússum hefur leitt þá útá þessa ógæfubraut. Þar berum við öll ábyrgð.

Þýzkaland er á vissan hátt ennþá örlagaríkið. Nú þegar vígvæðing og vopnvæðing fer þar fram mætti fólk þar spyrja sig hvort ekki sé hægt að bjarga bæði Evrópu og Rússlandi saman með því að bjóða Pútín að kaupa aftur olíu og gas ef hann sezt við samningaborðið ásamt Selenský og ef báðir leggja niður vopnin sem kröfu.

Heimspekingar mannkynsins og aðrir meistarar komu með lausnir. Við þurfum að rifja upp þeirra speki.

Það væri gott ef Kristrún Frostadóttir myndi enda útilokunarstefnu Samfylkingarinnar.

Kristrún Frostadóttir gæti verið tákn breyttra tíma hjá Samfylkingunni. Ekki er enn ljóst hvernig hún myndi breyta flokknum endanlega, ef hún yrði næsti formaður, en þær breytingar eru hafnar sem miklu varða, en með yfirlýsingunum um þjóðaratkvæðagreiðslu um ESB og minni áherzlu á nýju stjórnarskrána er hún að færa Samfylkinguna nær Framsóknarflokknum, sem er sveigjanlegri í svona málum, sem hljómar skynsamlega miðað við gríðarlega kosningasigra hjá Framsókn að undanförnu en ekki Samfylkingunni. Fólk virðist kunna að meta sveigjanleika og samstarfsvilja Framsóknarflokksins en ekki útilokunarstefnu Samfylkingarinnar eða harða prinsippafstöðu, sem er vond íslenzka, harða grundvallaratriðaafstöðu.

Síðan á það eftir að koma í ljós hvort Samfylkingin myndi stækka mikið undir forystu Kristrúnar, sem vel gæti orðið næsti formaðurinn, eða forstýran.

Katrín Jakobsdóttir hefur að minnsta kosti gert sitt bezta til að koma stefnu síns flokks til framkvæmda í þessu samstarfi. Þótt grasrótin í flokknum sé óánægð hefur Samfylkingin jafnvel enn óljósari stöðu og fylgi.

Ég er ekki til í að afskrifa Samfylkinguna ennþá eins og sumir gera, og miðað við hversu stór hluti Íslendinga er farinn að kjósa frjálslega en ekki af hollnustu lengur er alveg líklegt að næsta ríkisstjórn verði Píratar og Samfylking og svo einhverjir flokkar með. Jafnvel er ekki útilokað að Kristrún myndi starfa með Sjálfstæðisflokknum. Hennar tal er meira á hagfræðilegu og lausnamiðuðu nótunum, frekar en harðlínufemínísku nótunum, sem hefur fælt flokkinn frá samvinnu við hægriöflin. Það yrði einnig gott fyrir Sjálfstæðisflokkinn ef útilokunarstefna Samfylkingarinnar hætti. Samfylkingin var stofnuð til að komast í ríkisstjórn, sennilega.

En það er svolítið hlálegt að á meðan Kristrún vill gera Samfylkinguna að stórum jafnaðarflokki á okkar landi heldur kratisminn áfram að vera meira og minna dauður í Evrópu þar sem hann varð til.

 

Helga Vala „innilega ósammála“ Kristrúnu

Menningin rifin niður í óðaönn.

Þau eru falleg þessi gömlu hús og synd að það sé krotað svona á þau. Það er meira en nóg landrými á okkar landi, og óþarfi að klessa öllum á Stórreykjavíkursvæðið. Það er beinlínis óskynsamlegt miðað við hættuna á stórum jarðskjálftum hér á þessu svæði og eldgosum tíðum, einmitt nú þegar nýtt virknitímabil er hafið sem getur staðið í nokkur hundruð ár þessvegna, og bæði valdið manntjóni og eignatjóni gríðarlegu.

Umhverfisóráð og skipulagsmistakaklíkur ráða hér of miklu. Dagur B. Eggertsson á sér þann draum heitastan að Reykjavík breytist í erlenda stórborg með tilheyrandi glæpum og menningu, eða það er auðvelt að halda. Þeir ráðamenn sem þrá að búa í erlendum stórborgum ættu að flytjast þangað en leyfa Reykjavík að hafa sín sérkenni.

Útlendingar koma ekki til að sjá eftirlíkingar af erlendum stórborgum. Þeir koma til að sjá allt hið séríslenzka og skrýtna, eða flestir að minnsta kosti, eða það kemur fram þegar þeir eru spurðir að þessu.

Ferðamenn koma ekki til að sjá stórhýsi heldur kofa og sérstakt mannlíf, eitthvað sem er gamalt og þjóðlegt.

En Íslendingar eru sveitamenn með minnimáttarkennd sem er að drepa þá.

Íslendingar rífa niður eigin menningu, hús og annað og leyfa aðeins froðusnökkum að fá athygli í RÚV, og útrýma sér með femínisma og sjálfsfyrirlitningu pólitískri úr vinstriflokkunum. Fyrir hvern er verið að byggja þessi ferköntuðu risaháhýsi? Innfæddum Íslendingum fækkar stöðugt en þeim aðfluttu fjölgar æ meira.

Það er verið að byggja þessi stórhýsi á Íslandi fyrir umhverfisflóttamenn framtíðarinnar, þegar önnur lönd verða óbyggileg vonast menn til að Golfstraumurinn verði ekki kominn úr skorðum og næsta ísöld ekki komin þannig að hægt sé að fylla landið af þeim sem verða að flýja náttúruhamfarir annarra landa.

Hvaða hópar frá útlöndum skyldu nú helzt sækja í að búa á þessu litla skeri í framtíðinni eftir nokkra mannsaldra ef jafnaðarþróunin sænska heldur áfram? Jú, einstaklingarnir sem fá ekki vist annarsstaðar, þar sem Píratar og aðrir jafnaðarmenn vilja hafa lægsta þröskuldinn á Íslandi. Hvað merkir það á mannamáli? Hvað gerist ef Ísland verður með frjálslyndustu innflytjendalöggjöfina? Ísland verður nýlenda þeirra sem fremja glæpi, og fá ekki að búa í öðrum löndum af þeim ástæðum. Allavega ef frjálslyndasta fólkið fær að ráða, en ekki er mikið viðnámið hjá Sjálfstæðisflokknum eða öðrum flokkum hér þrátt fyrir allt. Svíþjóð verður þá hátíð miðað við ástandið hér, eða svo gæti allavega farið að minnsta kosti.

Bjöguð enska verður töluð á skerinu og allt fótum troðið sem áður var hampað, kirkjan og kristnin orðin að sérvizku örfárra.

Nema þá að sú þróun haldi áfram sem hófst með kjöri Donals Trump í Bandaríkjunum og Borisar Johnsons í Bretlandi, og með stórsigri Svíþjóðardemókrata í Svíþjóð á þessu ári, hvort sem þeir fá lítil völd eða mikil í kjölfarið.

Það er ljóst að margt ólíklegt getur skeð, og einnig að allt snúist á haus sem núna er talið gott og gilt.

 

Sagan víkur fyrir stórhýsi

Mikilvæg málefni fá ekki nægilega athygli. Umræður á Alþingi óvenju hefðbundnar í kvöld.

Þegar Berglind Festival Pétursdóttir í þætti Gísla Marteins vitnar í Davos-markmiðin um jafnrétti og hvar okkar land er á þeim skammarlega og vafasama lista minnist hún ekki á hversu mörg gögn styðja það að Covid-19 sprautuherferðin hafi verið skaðleg, en Endurræsingin mikla og Covid-19 sýklavopnahernaðurinn segja fróðir menn að hafi verið skipulögð af Davos brúðumeisturunum. Þarna finnst mér eiga mjög vel við það sem hann Magnús bloggari orðar svo vel, "Davos dúkkulísurnar", þannig að Berglind Festival er sem sagt komin í sama hóp og ráðfrýrnar, sem eru nefndar á þann veg.

Öllu efnisríkari er umfjöllun DV um Guðrúnu Bergmann þann 8. september, undir yfirskriftinni: "Alþjóðaheilbrigðisstofnunin komin með hálfgert alræðisvald".

Þarna fjallar DV um eitthvað bitastætt, aldrei þessu vant. Þarna fjallar Guðrún Bergmann um hvernig stjórnvöld grípa inní líf fólks með óvenjulegum hætti á okkar tímum.

Svo ég vitni í Guðrúnu Bergmann: "Við höfum svolítið verið stödd í Truman-Show og svo einn góðan veðurdag opnum við augun og sjáum hvað er að gerast. Fyrir tveimur árum voru allir sem töluðu um það sem er að gerast í Davos og hjá World Economic Forum kallaðir samsærisfólk, en nú er mjög margt af þessu orðið opinbert og liggur beinlínis fyrir."

Konur sem eru misnotaðar af geimverum þroskast ekki, þær ráðast á mennskar verur og eru ekki mennskar, en konur eins og Guðrún Bergmann þroskast, sem var misnotuð af mennskri veru, þótt það kostaði hana sársauka, enda kemst enginn í gegnum lífið án sársauka og enginn þroskast án sársauka.

Fastir liðir eins og venjulega í fjölmiðlunum. Sífellt er verið að losa sig við fleiri karla og rökhyggjunni ýtt lengra útí myrkrið. Auðvelt að sjá hvar það endar.

Það er eins og þetta byrji sjálfkrafa þegar þing kemur saman til að varna því að fólk geti beitt skynsemi sinni á raunverulega atburði, pólitíkina í landinu og heiminum. Athyglinni er drepið á dreif með móðursýki og rugli eins og venjulega.

Annars voru þessar umræður í kvöld á Alþingi ósköp venjulegar, jafnvel Sigmundur Davíð olli mér vonbrigðum, hann var óvenju þreytulegur og ekki eins hvass og oft áður.

Þetta kemur ekki á óvart, en er dapurlegt og veldur vonbrigðum. Eins og Guðrún Bergmann segir sjálf, heimurinn er breyttur eftir Covid-19, og ekki hægt að þegja þann stóra hóp í hel sem vill tjá sig og gagnrýna atburðina síðastliðin ár. Ætlar ekki RÚV að gera það? Síðasta vetur voru nokkrir góðir Kveiks-þættir á RÚV, þar sem bæði var reynt að leyfa bólusetningarandstæðingum að kynna sína afstöðu og einnig reyndi Þóra Arnórsdóttir að gagnrýna femínistana og Metoohreyfinguna, þegar hún fjallaði um leikarann Þóri Sæmundsson.

Mér finnst að Páll Vilhjálmsson ætti að leyfa Þóru og öðrum að njóta vafans þegar hann fjallar um þetta skipstjóramál. Þóra Arnórsdóttir er mjög hæf í sjónvarpinu og hvernig svo sem þetta Samherjamál fer getur öllum orðið á, og það er víst fleira gagnrýnivert  sem þarf að fjalla um.

Allavega fannst mér Kveikur sýna það síðasta vetur að þau eru ekki bundin af einni sannfæringu, heldur reyna að skoða málin frá mörgum hliðum. Er það ekki það sem allir vilja?

Vanatrú og Ásatrú gætu geymt einhverjar elztu trúarhugmyndir mannkynsins

Lengi hef ég spurt mig að því hvers vegna miðaldakirkjan hélt uppi þessum stöðuga áróðri gegn óvini kirkjunnar Satan, úr því að Biblían gefur ekki skýr svör um hann og jafnvel veigra prestar nútímans við að fjalla um hann eða helvíti.

En það sem mér hefur þótt alveg ljóst er þetta að allt það sem fólkið dýrkar og trúir á er þyrnir í augum valdhafanna. Þessvegna finnst mér það alveg deginum ljósara að dýrkunin á einhver heiðin goðmögn sem voru hyrnd hlýtur að hafa verið gríðarlega útbreidd, þannig að kirkjan og hennar forvígismenn hafi talið sig knúna til fordæmingar á öllu slíku og notað til þess nöfnin gömlu í Biblíunni, eins og Satan og Lúsífer.

Gríðarlega miklar heimildir skortir um trúarbrögð þjóða og ættbálka sem skildu ekki eftir sig neinar ritaðar heimildir. Það verður að gera ráð fyrir því að þarna hafi verið mikill menningararfur á ferðinni.

En sumt er varðveitt um þessi hyrndu og heiðnu goð. Pan úr grísku goðafræðinni er alþekkt slíkt goð, og svo Cernunnos úr keltneskri og gaulverskri goðafræði. Það má fullyrða það með vissu að slík hyrnd goð voru miklu, miklu fleiri, og gegndu ýmsum hlutverkum og mikill átrúnaður var á þau.

Það hefur nú tíðkazt nokkuð lengi að nota gyðjuheiti og guðaheiti sem mannanöfn á Íslandi, en á víkingatímanum var það álitið goðlast, eins og að leggja nafn Guðs við hégóma. Þó mátti kenna fólk við guðina og gyðjurnar með samsetningum úr þeirra heitum, en ekki kalla fólk nöfnum gyðja og guða.

Eitt slíkt gyðjuheiti sem er orðið nokkuð algengt kvenmannsnafn í nútímanum er Hörn, og talið Freyjuheiti, yfir Vanadísina og Vanynjuna Freyju. Uppruni þessa nafns er talinn óviss, en gizkað hefur verið á tengsl við hörplöntuna og vefnað.

Þó finnst mér ljóst að Hörn þýðir hin hyrnda gyðja. Cernunnos þýðir Horni, hyrndi guðinn. C breyttist í h í okkar heimshluta með tímanum. Þetta er sami orðstofninn og því er líklegt að Hörn merki "hin hyrnda gyðja".

Það er alveg útilokað að ekki séu vísanir í hyrnd goð í Sæmundar Eddu og Snorra Eddu, slíkt hefur þá frekar verið falið á kristnum tíma, en verið til staðar upphaflega. Samanburður á trúarbrögðunum leiðir þetta í ljós.

Ég tel að Helja sé elzta goð mannkynsins, leifar frá mæðraveldinu á ísöldunum, og styttan fræga, Venus frá Willendorf, 30.000 ára gömul, og aðrar slíkar lýsa hugmyndafræði mæðraveldis ísaldanna, en sú hugmyndafræði er að koma aftur með femínismanum, hugmyndafræði ísaldafólksins, mæðraveldið, endalok feðraveldisins, í bili.

Ef maður rekur sig í gegnum það sem kemur fram í Sæmundar Eddu og Snorra Eddu sér maður hvernig tröllatrú, jötnatrú og þursatrú eru elztu trúarbrögð mannkynsins, og trúin á Helju þar með. Einnig hefur Baldur verið dýrkaður á þeim tíma sem sólarguð, löngu áður en kristnin varð til, gyðingdómur eða Búddatrú, og önnur helztu trúarbrögð nútímans.

Vanatrú hefur tekið við af þessum trúarbrögðum og síðan babýlonsk og súmersk trúarbrögð, stríðstrúarbrögð og slíkt. Norðurlandabúar voru hinsvegar frumstæðir fram eftir öldum, og Vanatrúin ber slíkar leifar að hluta til.

Á ísöldunum hefur fólkið trúað á hina miklu móðurgyðju djúpt niðri í jörðinni sem hrærir í risastórum potti sínum, þar sem ævinlega er hlýja og nægur matur og drykkur, einmitt það sem ísaldarfólkið þráði, en þannig hafa þess hugmyndir um himnaríki verið. Þessi trúarbrögð hafa lifað um hundruð þúsundir ára sennilega.

Þegar Snorri Sturluson færði sína kennslubók í letur um skáldskaparfræði hefur hann lýst þessu. Helja er þetta fyrsta goðmagn mannkynsins. Henni er lýst fordómalaust í Snorra Eddu, en ranglega talin afkvæmi Loka, sem hlýtur að vera miklu yngra goð, og orðsifjafræðilega hugsanlega 3000 - 4000 ára, en á sanskrít merkir orðið loki reikistjarna, og bendir það til merkilegra hluta, passar vel inní það að guðir voru taldir reikistjörnur á þessum tíma.

Ásgeir Blöndal Magnússon fór kolranga leið í túlkun sinni á mörgum ævafornum orðum. Hann átti að leita miklu, miklu lengra aftur í fortíðina.

Grýla í Esjunni eða fjöllunum almennt er svo enn ein birtingarmynd þessara ævafornu trúarhugmynda. Það sem einusinni var heilagt breytist í forynjur og skrímsli eða þjóðtrú, barnafælur eða náttúruvætti.

Eins og séra Davíð Þór Jónsson, presturinn frægi hefur fjallað um þýðir ekki að nota fordóma miðalda og Endurreisnarinnar þegar um þetta er verið að fjalla. Fræðileg umfjöllun eins og það sem kennt er í guðfræðideildunum forðast slíka miðaldafordóma.

Reiðin gegn kirkjunni fyrr á öldum hefur verið til staðar, þegar fólk taldi Guð ekki hlusta á bænirnar eða svara þeim. Þá var gripið til svona fornra goðmagna, og árekstrarnir urðu margvíslegir, nornabrennurnar eitt frægasta og hræðilegasta dæmið.

Það má slá því föstu að gríðarlega mörg vinsæl goð af þessu tagi séu gleymd í sögunni, bæði vegna þess að bækur voru brenndar og líkneski og vegna þess að sumt var aldrei ritað. Þetta er risastór eyða í menningarsögunni, en þær eru svosem fleiri.

Ég tel að Njörður og Nerða eða Njörð, systir hans og eiginkona upprunaleg, hafi einnig verið svona goð, undirheimagoð, eins og Plútó og Hades. Plútó merkir "guð auðlegðarinnar", Dis Pater var einnig heiti yfir þetta goð.

Enn þann dag í dag er Satan talinn nátengdur peningum og ríkidæmi, samkvæmt hugmyndafræði aldanna, sem ekki var fundin upp með kristninni, en dafnaði meðfram kristninni, var innlimuð í kristna alþýðuspeki.

Rætur þessara goða tel ég ævafornar, frá ísöldinni, þegar nauðsynlegt var að trúa á slíka guði og slíkar gyðjur.

En grimmd og harðneskja fylgdi mæðraveldinu, mannfórnir og dýrafórnir. Hætt er við því að nútíminn gæti stefnt í sömu átt með því að hafna kirkjunni, feðraveldinu og menningunni sem þróaðist meðfram þessum fyrirbærum.

Það skásta í dagskrá RÚV um helgina voru rokktónleikar með Rolling Stones í Ríó árið 2006

 

Ég gaf mér loksins tíma til að horfa á tónleika Rolling Stones í Ríó árið 2006 sem voru á RÚV um helgina. Á RÚV er dagskráin orðin svo leiðinleg og stöðnuð, svo vinstrisinnuð og föst í sama farinu að ég nenni yfirleitt aldrei að horfa á kvikmyndir þar lengur. Ég nenni að horfa á Kappsmál og Gísla Martein, þar er lifandi menning, þótt hún sýni aðeins örlítið brot þjóðarinnar sem mest er í sviðsljósinu, og með röngum pólitískum skilaboðum. Það verður að hafa það, skárri þættir eru varla í boði í íslenzku sjónvarpi lengur. En aftur að Rolling Stones í Ríó 2006, mjög góðir tónleikar. Þeir voru tiltölulega unglegir og í toppformi, söngur, hreyfingar og hljóðfæraleikur. Þarna voru þeir heldur ekki búnir að missa Charlie Watts. Þessir tónleikar sýna að þeir eru enn meðal beztu rokkhljómsveita heims, tónleikaband sérlega gott.

Þegar ég kom reglulega fram á tónleikum fyrir rúmlega 10 árum á Melodica Accoustic Festival sem Svavar Knútur, trúbadorinn sem syngur svo ljúflega, bauð mér á árlega var ég vanur að spila smellina mína og slagarana mína síðast, alveg eins og Rolling Stones gerðu þarna.

Það er ekki gott að vera innhverfur og hlédrægur þegar maður syngur í hljóðnema fyrir framan fólk. Þó hefur mér oft tekizt að skapa frábæra stemmningu, þegar ég hef flutt grípandi stuðlög eftir sjálfan mig, eins og "Engar umbúðir", til dæmis, eða "Björgunarlag".

Síðan hefur það oftar jafnvel gerzt að fólk hefur ekki greint orðaskil og farið að skvaldra, sérstaklega á pöbbunum þar sem ég hef komið fram. Ef maður flytur lög sem eru lengri en 5 mínútur og jafnvel upp í 10 mínútur eða meira með engu viðlagi missir fólk oft þolinmæðina. Áhuginn fyrir góðum textum er ekki meiri en þessi, því miður.

En Bob Dylan gat gert þetta, hann var kennarinn í vönduðum textum og bókmenntalegum.

Það er margt við menninguna sem mér finnst ekki spennandi nú til dags og minnkar áhuga manns á að reyna að gefa út tónlist eða spila á tónleikum. Menningunni hefur hnignað svo mjög með femínismanum að hún er svo að segja hrunin og orðin að engu.

En að sjá þessa tónleika með Rolling Stones rifjar upp fyrir mér hvað það var sem dró mig að þessu upphaflega, draumurinn um að verða ekta rokkstjarna, með svona grúví sándi og troðfullum sal af æstum aðdáendum. En til að verða alvöru rokkstjarna þarf maður ekki bara hæfileika heldur allskonar kringumstæður sem virka og aðstoðarfólk á hverju strái.

Maður þarf sem sagt hvatningu til að láta til leiðast aftur að taka þátt í þessum skrípaleik og darraðadansi sem þetta er. Annað sem alltaf hefur verið heillandi við tónlistina er að þarna er Satan með allt á útopnu, eins og annarsstaðar þar sem opinber kynning er, netið, menning, listir, kirkjurnar, stjórnmálin, allsstaðar þarsem lygar og blekkingar blómstra og koma fólki til áhrifa og valda, osfv, allsstaðar þar sem hægt er að ná tökum á fólki, og það er heillandi að berjast gegn því valdi, en erfitt.

Fæstir virðast gera sér grein fyrir að Satan er að verki og púkar hans svo víða. Kristið fólk sumt að vísu, en svo margt hefur spillzt í trúmálum að maður getur spurt sig hversu mikið er þar óspillt og heilagt eftir. Jú, sumsstaðar að vísu eitthvað.

Mér finnst karlremban eiga fullan rétt á sér, karlamenningin og allt þetta sem femínistar berjast ranglega gegn, enda þarf ekki að efast um hver talar í gegnum femínista, Satan.

Í minni barnæsku sótti ég styrk og athvarf í plöturnar hennar mömmu, og sýrutónlist ásamt hippatónlist leiddu mig inní dularheima. Lagið "Strawberry Fields Forever" með Bítlunum til dæmis hafði mikil áhrif á mig.

Seinna kynntist ég tónlist Bob Dylans og Megasar. Þá fór ég að fást við þetta sjálfur. Það sem ég fattaði með tónlist Bob Dylans og Megasar að maður getur sungið um sársaukann, og þar með var komin brú fyrir mig til að tjá eitthvað annað en falska ást. Sem krakki skildi ég ekki ástarsöngvana sem 90% tónlistarmanna notuðu. Orðin voru eins og klisjur án merkingar.

En kvæði Bob Dylans og Megasar voru eins og litróf, þar sem hægt var að upplifa fleira en eina vídd. Þar kom að mér fannst þóknun í því að tjá eitthvað slíkt, og eftirsóknarvert að verða listamaður.

En það er nokkuð langt síðan list hætti að vera til og menning raunveruleg á Vesturlöndum. Ef maður er listamaður er maður það fyrir sjálfan sig. Ef maður er fyrir hringleikahús getur maður þénað eitthvað smávegis á því að selja sig fyrir Myrkravöldin, annars ekki.

Reyndar held ég að Björk sé undantekning á þessari reglu. Mér finnst hún sannur listamaður sem hefur verið trú sinni köllun í gegnum alheimsfrægð og auðlegð, en þó er hennar tónlist reyndar aðeins of nútímaleg fyrir minn smekk og tölvuvædd, en ég skynja það að hún er einlæg og fer sínar eigin leiðir.