Mikilvæg málefni fá ekki nægilega athygli. Umræður á Alþingi óvenju hefðbundnar í kvöld.

Þegar Berglind Festival Pétursdóttir í þætti Gísla Marteins vitnar í Davos-markmiðin um jafnrétti og hvar okkar land er á þeim skammarlega og vafasama lista minnist hún ekki á hversu mörg gögn styðja það að Covid-19 sprautuherferðin hafi verið skaðleg, en Endurræsingin mikla og Covid-19 sýklavopnahernaðurinn segja fróðir menn að hafi verið skipulögð af Davos brúðumeisturunum. Þarna finnst mér eiga mjög vel við það sem hann Magnús bloggari orðar svo vel, "Davos dúkkulísurnar", þannig að Berglind Festival er sem sagt komin í sama hóp og ráðfrýrnar, sem eru nefndar á þann veg.

Öllu efnisríkari er umfjöllun DV um Guðrúnu Bergmann þann 8. september, undir yfirskriftinni: "Alþjóðaheilbrigðisstofnunin komin með hálfgert alræðisvald".

Þarna fjallar DV um eitthvað bitastætt, aldrei þessu vant. Þarna fjallar Guðrún Bergmann um hvernig stjórnvöld grípa inní líf fólks með óvenjulegum hætti á okkar tímum.

Svo ég vitni í Guðrúnu Bergmann: "Við höfum svolítið verið stödd í Truman-Show og svo einn góðan veðurdag opnum við augun og sjáum hvað er að gerast. Fyrir tveimur árum voru allir sem töluðu um það sem er að gerast í Davos og hjá World Economic Forum kallaðir samsærisfólk, en nú er mjög margt af þessu orðið opinbert og liggur beinlínis fyrir."

Konur sem eru misnotaðar af geimverum þroskast ekki, þær ráðast á mennskar verur og eru ekki mennskar, en konur eins og Guðrún Bergmann þroskast, sem var misnotuð af mennskri veru, þótt það kostaði hana sársauka, enda kemst enginn í gegnum lífið án sársauka og enginn þroskast án sársauka.

Fastir liðir eins og venjulega í fjölmiðlunum. Sífellt er verið að losa sig við fleiri karla og rökhyggjunni ýtt lengra útí myrkrið. Auðvelt að sjá hvar það endar.

Það er eins og þetta byrji sjálfkrafa þegar þing kemur saman til að varna því að fólk geti beitt skynsemi sinni á raunverulega atburði, pólitíkina í landinu og heiminum. Athyglinni er drepið á dreif með móðursýki og rugli eins og venjulega.

Annars voru þessar umræður í kvöld á Alþingi ósköp venjulegar, jafnvel Sigmundur Davíð olli mér vonbrigðum, hann var óvenju þreytulegur og ekki eins hvass og oft áður.

Þetta kemur ekki á óvart, en er dapurlegt og veldur vonbrigðum. Eins og Guðrún Bergmann segir sjálf, heimurinn er breyttur eftir Covid-19, og ekki hægt að þegja þann stóra hóp í hel sem vill tjá sig og gagnrýna atburðina síðastliðin ár. Ætlar ekki RÚV að gera það? Síðasta vetur voru nokkrir góðir Kveiks-þættir á RÚV, þar sem bæði var reynt að leyfa bólusetningarandstæðingum að kynna sína afstöðu og einnig reyndi Þóra Arnórsdóttir að gagnrýna femínistana og Metoohreyfinguna, þegar hún fjallaði um leikarann Þóri Sæmundsson.

Mér finnst að Páll Vilhjálmsson ætti að leyfa Þóru og öðrum að njóta vafans þegar hann fjallar um þetta skipstjóramál. Þóra Arnórsdóttir er mjög hæf í sjónvarpinu og hvernig svo sem þetta Samherjamál fer getur öllum orðið á, og það er víst fleira gagnrýnivert  sem þarf að fjalla um.

Allavega fannst mér Kveikur sýna það síðasta vetur að þau eru ekki bundin af einni sannfæringu, heldur reyna að skoða málin frá mörgum hliðum. Er það ekki það sem allir vilja?