Ekki vantar stúlkur sem hafa áhuga á súludansi, burt með femínistana og þá kemur frelsi á ný

 

Þegar súludans er hluti af listrænum gjörningi er ekki amazt við honum af jafnarmönnum og vinstrimönnum. Þegar hann er hluti af frelsi kvenna til að þéna og frjálshyggjunni er sagt að hann tengist vændi og mansali, af þessu sama fólki.

Hægristefnan er orðin eins og barið hundshræ, og vinstriöfgarnir hafa vaðið uppi í áratugi.

Það yrði nú merkilegt ef öll Norðurlöndin myndu kveðja jafnaðaröfga og vinstriöfga. Það þýðir að endurmeta þyrfti ýmis gildi og þaðsem femínistar hafa amazt við. Þjóðernisstefnan yrði aftur númer 1, 2 og 3. Hún myndi blása lífi í hægristefnuna á ný.

Píratar vilja minnka fordóma gegn vímuefnum og neytendum þeirra, af hverju ekki minnka fordómana gegn þeim sem vilja súludans og slíkar skemmtanir?

Súludans á þaki Norræna hússins

Gréta Thunberg er góð fyrirmynd

Of margt fólk er á jörðinni og of mikil orkuþörf er hjá þjóðunum, orkufrekur iðnaður, lífsstíll kónga og drottninga fyrir almenning, á meðan reynt er að jafna alla, lækka rostann í elítunni, kóngum og drottningum og forsetum.

Sú var tíðin að vinstrimenn notuðu umhverfismálin sem tromp á hægrimenn, sem afneituðu hamfarahlýnuninni og vildu endalaust meiri gróða. Þetta var siðferðislegt tromp sem átti að sýna hvað kapítalistarnir væru vondir en jafnaðarmennirnir góðir.

Nú er þetta líka orðið viðkvæmt mál fyrir jafnaðarmenn og vinstrimenn, því það sýnir svart á hvítu að aðferðir elítunnar hafa ekki dugað. Það eru engar ástæður eftir til að kjósa vinstriflokka og jafnaðarflokka, því hægriflokkarnir svonefndu bjóða það sama, stuðla að jöfnuði á milli fátækra og ríkra, bótaþega og auðjöfra, bjóða flóttamenn velkomna, þykjast sinna umhverfismálum á yfirborðinu, nema hægrimenn eru skilvirkari og gera þetta hraðar en vinstrimenn einatt.

Ef eitthvað er til sem allir ættu að geta sæzt á þá er það að vinna gegn hamfarahlýnuninni og annarri mengun. Annað er fjöldasjálfsmorð. Til hvers að vinna að mannréttindamálum ef jörðin sem hýsir fólkið getur það ekki lengur?

Lengi hef ég gert mér grein fyrir mikilvægi umhverfisverndar, frá unglingsárunum. Þetta er það baráttumál sem hefur fylgt mér lengst. Enda er það alltaf að verða brýnna að sinna því.

Loftslagsmál smættuð niður í orkumál

Saga um frumkvöðul, sem fór ásamt samstarfsmönnum sínum með töfraformúluna að bláum Ópal yfir móðuna miklu

Aðdáendum blás Ópals get ég sagt að einn frændi minn í móðurættinni stofnaði það fyrirtæki árið 1944 ásamt tveimur öðrum. Það fyrirtækið rann saman við Nóa Síríus árið 1995 en árið 2021 keypti norska fyrirtækið Orkla Nóa Síríus, sem hefur leiðandi stöðu víða.

Ég man eftir því að þegar ég var ungur voru erlendu sælgætisfyrirtækin ekki ráðandi á íslenzkum markaði. Það var helzt þegar fólk kom úr Fríhöfninni sem útlent sælgæti kom á heimilið.

Frændi minn, Jón Guðlaugsson í Ópal, bróðir langömmu minnar, fann ekki upp súkkulaðihjúpinn en hann kom að uppfinningum upprunalegu Ópalgerðanna og þeirri bláu líka þar með. Þannig að við Íslendingar höfum lengi átt frumkvöðla á þessu sviði.

Það var ekki endilega vandamál að krakkar væru að ofnota sælgæti áður fyrr. Börnin voru nefnilega ekkert alltaf að fara í búðir né fengu þau að kaupa hvað sem var, og höfðu takmarkaða vasapeninga.

Amma mín Sigríður Tómasdóttir dó 1985, þá var ég 15 ára, en hafði alizt upp á því heimili frá barnæsku, fyrir utan 5 ár hjá mömmu og stjúppabba annarsstaðar.

Það var alltaf fiskur og kjöt og hollur matur á boðstólnum hjá henni, meðal annars hvalkjöt, en þegar gjafasendingar komu frá þessum frænda mínum voru þær ekki lengi að klárast. Börn urðu að hlýða foreldrum sínum og ekki þýddi að nauða í þeim.

Þetta var auðvitað allt öðruvísi á heimili mömmu og pabba. Þar var meira frjálsræði og agaleysi.

Þessi frændi minn var bæði ákveðinn og viðfelldinn í senn. Maður bar óttablandna virðingu fyrir honum.

Mér datt aldrei í hug að blár Ópall yrði frægur þegar ég yrði eldri, eða eftirsóttur þannig að lykilbragðefnin í hann finnast ekki og framleiðslu er hætt.

Ég man vissulega eftir bragðbreytingunni þegar framleiðslunni var hætt 1982 og klóroformútgáfan kom 1984. Mér fannst alltaf klóroformútgáfan verri, sú yngri.

Ég skil ekki að enginn hafi spurt þessa snillinga, þessa þremenninga sem stofnuðu fyrirtækið, frænda minn og hina tvo hvaða framleiðsluleyndarmál bjó þarna að baki. Þeir voru þöglir um það.

Hvar væri Coca Cola fyrirtækið í dag ef það hefði týnt sinni töfraformúlu?

Annars er það sorglegt fyrir okkur Íslendinga þegar okkar upphaflegu og blómstrandi fyrirtæki eru keypt af erlendum risafyrirtækjum.

Dauðans della að Danir hafi verið fyrstir

Reykjavík og Svíþjóð - sama syndrómið, að kjósa böðla sína

Fyrirsögnin sem lýsir þessari staðreynd, að "hnífjafnt er milli fylkinga í Svíþjóð", segir okkur að ekki er allt með felldu. Vinstriflokkarnir hafa ekki unnið til neins annars en að þurrkast úr í Svíþjóð. Hversvegna fá þeir þá helming í skoðanakönnunum og komast jafnvel að og ná völdum eftir kosningar? Er til betri sönnun fyrir samsæri sem hefur heppnazt og gengið upp, lýðstjórnunarsamsæri? Veruleikinn er sönnunin, kosningahegðunin.

Svíar eru fórnarlömb alþjóðavæðingarinnar og stöðugs áróðurs. Margsinnis er búið að ræna sigrinum af Svíþjóðardemókrötum með fordómum og hatri í þeirra garð, en sá flokkur er eini flokkurinn í Svíþjóð sem EKKI er öfgaflokkur (vinstriöfgaflokkur).

Svíþjóðardemókratar eru rödd skynseminnar í Svíþjóð og þeirrar stefnu sem telst íhaldssöm og hefðbundin.

Tilhneigingin til að grafa hausnum í sandinn eins og strúturinn gerir hefur stjórnað Svíum frekar en raunsæið. Draumsýnin um frið og hrikaleg arfleifð Olofs Palme í þessa öfgaátt skipta einnig máli.

Það er sama hvernig úrslit kosninganna verður. Vandamálin verða ekki leyst í Svíþjóð með auðveldum hætti né annarsstaðar. Það hatur sem íhaldssamt fólk og raunsætt hefur mátt þola sem hefði getað hjálpað hefur valdið óendanlegum skaða og gert ýmsa óvinnufæra, hatursfulla, einangraða, eða komið fólki í gröfina, sérstaklega í kófinu.

Það skiptir jafnvel ekki svo miklu máli hvort Svíþjóðardemókratar komast í stjórn eða ekki. Svíþjóð er svo gegnsýkt af rangri stefnu að ekki virðist nein björgunarvon.

Tal um frjálsar kosningar er móðgun við allt raunsæi. Svíar eru hjörð sem hlýðir böðlum, og þannig erum við Íslendingar líka eins og Vesturlönd öll.

Eigum við ekki bara að búast við sigri vinstriflokkanna í Svíþjóð einsog annarsstaðar?

Og þó. Nú eru blikur á lofti. Efnahagsþrengingar breyta stjórnmálaástandi landa og þjóða. Ef kreppan verður ekki djúp og mikil sem byrjuð er, þá heldur vinstristefnan áfram að ríkja, með klækjabrögðum. En "við fengum hjarðhegðun en ekki hjarðónæmi" eins og menn komust að, og einn ágætur bloggari orðaði það. Æ minni von fyrir mannkynið.

Hnífjafnt milli fylkinga í Svíþjóð

Ný vísindi, hvað gerðist fyrir Miklahvell, er hægt að efast um hann?

Ég var að lesa umfjöllun um erlenda vísindagrein. Vísindamenn eru farnir að telja sig sjá lengra fram í tímann en að Miklahvelli og farnir að efast um hann. Ein af ráðgátunum sem þeir glíma við er sú að meira virðist af efni en andefni í þeim alheimi sem unnt hefur verið að mæla. Í upphafi mun hafa verið jafn mikið af efni og andefni.

Vitnað er í vísindakonuna Yanou Cui, prófessor í eðlisfræði og stjörnufræði, hún telur að yfirgengileg þensla hafi átt sér stað á undan Miklahvelli og orsakað margt af því sem vísindin eru að fást við núna.

Snorri Óskarsson fjallar um eitthvað svipað, kannski frá sömu vísindamönnum. Hreyfing er komin á Miklahvellsfræðin.

En hvort þetta sannar tilvist Guðs er annað mál. Svo ég haldi áfram að fjalla um það sem ég las um í þessari vísindagrein, þá heldur vísindakonan því fram, Yanou Cui, að útþenslualheimurinn hafi hegðað sér eins og orkuvíxlunarumhverfi, sem hafi búið til þungar nýjar eindir og komið af stað víxlverkun þeirra. Þetta kemur reyndar fram í fréttatilkynningu frá því í gær um vísindaefni.

Í þessari heimsmynd er engin þörf fyrir Guð eða guði eða gyðjur og ekki minnzt á þvílík öfl eða goð, en þeir sem kjósa að færa goðin inní jöfnuna geta gert það, og það er ekkert endilega ótrúlegra eða óvísindalegra en að trúa á þessi langsóttu fræði sem venjulegur leikmaður á erfitt með að gera sér í hugarlund og verður að taka langsóttar skýringarnar trúanlegar eða ekki frá þessum hámenntuðu vísindamönnum (og konur eru líka menn).

Talið er að útþenslualheimurinn hafi verið allt að 10 billjón sinnum stærri en nokkur manngerður hverfill einda. Sú tala er jafnvel vantáætluð, og gæti verið mun stærri, tel ég.

En það er pláss fyrir Guð, guði eða gyðjur í þessum fræðum. Hér er verið að fjalla um svo stór og stórkostleg fyrirbæri að venjulegar skýringar og náttúrulögmál duga ekki til. Yfirnáttúrulegt virðist þetta vera.

Arfur Elísabetar drottningar er skyldurækni, mjög mikilvæg dyggð

Ég ber virðingu fyrir konungsríkjum vegna þess að þau byggjast á aldagömlum hefðum. Þau eru margvísleg, en fyrirkomulagið er sögulega mjög merkilegt. Lýðræðið hefur reynzt misgott eftir löndum og tímum þótt sumir haldi mikið uppá það.

Ég vona að arfur Elísabetar drottningar lifi vel og lengi, hún var vissulega merkileg kona og sérlega hæfileikarík, henni tókst að sameina þegna brezka heimsveldisins á aðdáunarverðan hátt og vera sameiningartákn á tímum hinna nýju tízkustrauma og sundrungarafla, sem ekki allir eru færir um, fjarri því.

Þrátt fyrir að elzta þing í heimi sé íslenzkt, er okkar þjóð bernsk að mörgu leyti. Konungsveldin færa þjóðunum sjálfkrafa nokkurskonar samfellu, sé virðingin fyrir þeim til staðar.

Hún var að sjálfsögðu drottning Bretlands allt mitt líf, og á tímum Thatchers og Falklandseyjadeilunnar var hún áhrifarík og svo eftirminnileg þegar Díana prinsessar var umdeild sem uppreisnargjörn með því að umgangast fólk af lægri stéttum, eða þegar hún lézt langt fyrir aldur fram árið 1997, og Elísabet þótti ekki sýna viðbrögð fljótt.

Vonandi að við lærum af arfleifð þessarar merkilegu og hæfileikaríku konu, en skylduræknu umfram allt, að hefðarfesta er kostur og nauðsynleg, sérstaklega sem mótvægi við uppreisnargirni yngri kynslóða.

„Hún var hugrökk kona“

Menntunarvillan eitt meginstefsraus?, ljóð frá 25. maí 2022.

Hrokagikkir hugmyndanna

heldur falla en krjúpa nú.

Kynjastríðið krefst því fórna,

konurnar efla sig, hlutföllin breytast.

Enginn til er lýtalaus,

lítil stétt má upp sig hífa.

Mann þann ekki muntu hrífa.

(Mengunarstrætin vill kanna).

Menntunarvillan eitt meginstefsraus?

Margur var kvaddur til órna.

Jafnvel sú er brotin brú,

bölvun tíkin kaus?

Hetjurnar hötuðu þreytast,

hér er sú afleiðing, skilur þú?

 

Einhverf menning, enginn slökun?

Aðeins reglur kynja enn?

Ekki minnkun? - munu kynnast?

Mannvirðing, fortaktin, glæpirnir, bönnin.

Finndu upp þá eitthvert brot,

ætíð breyttu gildismati.

Jafnvel helzt þeim hugnast snati,

og hrikaleg mannsbarna þjökun.

Menningin komin í makalaust þrot?

Marklausar gryfjur þar finnast?

Varla vakna dekursmenn,

vinna sig í rot?

Kemur svo fárviðrafönnin?

fortíð að læra af við þurfum senn!

 

Forrit æsku, festist villa?

falla vötn í sömu átt?

Móðgast hún og maður líka?

Musterið, embættið, staðan og hlekkir.

Hata þær oft góðan gaur,

gjarnan vilja öllum stjórna.

Öllu réttu einnig fórna.

Ókomin sálnanna hilla?

Hámenning einungis heimskunnar kaur?

Hefur þig sigrað ný klíka?

Betri er þó sálnasátt,

en synda og flónskuaur.

Einfeldning efsta lag blekkir,

allt hefur velmegun leikið grátt.

 

Orðskýringar: Kaur: Hávaði, brak, búkhljóð. Órn, hvk eða kk: Óri, flt, órnar, órar.

LXS-þátta gagnrýni Salvarar Gullbrár á fullan rétt á sér, og boðskapurinn um heiminn andspænis trúnni í sértrúarsöfnuðunum

Ég var að horfa á Hringbraut í gær, jafnvel þótt mér misbjóði sú breyting sem hefur orðið á stöðinni eftir að Sigmundur Ernir varð ritstjóri Fréttablaðsins og fréttastefnan var samþætt þarna á milli.

Hringbraut var nokkuð frjáls og góð stöð fyrir þann tíma, en einhver dauð hönd kerfishugsunar og ESB-þrælkunar hefur lagzt yfir hana núna, en Sigmundur Ernir var ráðinn ritstjóri Fréttablaðsins í ágúst 2021, fyrir rúmlega ári síðan.

Einhverjar fjárhagskröggur Hringbrautar hljóta að hafa legið þarna til grundvallar. Uppi eru getgátur um að erlent ESB-áróðursfé hjálpi Fréttablaðinu og kannski fleiri fjölmiðlum á Íslandi, sennilega Hringbraut eftir umskiptin, hvort sem hægt er að rekja það eða ekki. Slíkt er hægt að gera í nafni einstaklinga, séu þeir í starfi sem þeir sinna vel að öðru leyti og sé aðeins búið að kaupa sál þeirra og sannfæringu, þá er ekkert óeðlilegt við það, nema umbreytt sál sýnir umbreytt viðhorf, eins og þegar Kölski keypti sálir mannanna í gömlu sögunum.

Þetta er í raun hliðstætt því þegar kommúnistar í Sovétríkjunum í kalda stríðinu studdu kommana á Íslandi.

Nú er það oft þannig að ég byrja að horfa á Hringbraut en svo nenni ég ekki lengur, því allt sem er sagt er endurtekið, síbylja, þannig að maður horfir á í fáeinar mínútur en fer svo að gera eitthvað annað, sjónvarpið verður óáhugavert.

Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir fékk á sig hörð viðbrögð dívanna í LXS þáttunum eftir að hafa vogað sér að gagnrýna þær fyrir lélega þætti og yfirborðmennsku að hennar áliti, þar sem hún miðaði við erlenda raunveruleikasjónvarpsþætti þar sem handrit er notað til að skapa spennu, og skúrkar eru í hverjum raunveruleikaþætti, erkitýpur, til að efnið verði meira spennandi.

Um þetta var fjallað í gær á Hringbraut og álitsgjafarnir nokkuð góðir. Ég hef horft á einn þátt og aðeins meira af þessum LXS þáttum, en í gær lærði ég að skammstöfunin á sennilega að þýða lúxus, og lýsir glamúrtilveru þessara svonefndu áhrifavalda, en það orð er auðvitað of rausnarleg lýsing á þessum stúlkukindum, eins og annar bloggari benti mér á sem oft hefur verið með snjallar athugasemdir.

En ég er sammála Salvöru Gullbrá með það að mér finnst að þessir þættir séu jafnvel enn þynnri þréttándi en bandarískir svonefndir raunveruleikaþættir, en álitsgjafarnir á Hringbraut í gær sögðu nafnið raunveruleikaþættir rangt, því þeir væru ritstýrðir í hel, sem auðvitað er rétt.

En glamúrgellurnar í LXS, og það er þó réttnefni, segja að þeirra þáttur eigi að vera ekta raunveruleikaþáttur, enginn söguþráður, bara verið að fylgjast með þeim. Kannski ágæt hugmynd, en er líf þeirra nógu spennandi fyrir slíkt?

Ætli þær endi ekki með að setja söguþráð í þessa þáttaröð, og koma með skáldaðan óvin og spennu þar af leiðandi, allt til að fá meira áhorf og gróða?

En mér dettur í hug, getur verið að vampírurnar sem Linda Baldvins fjallar um í sínum pistli í dag séu svona athyglisjúklingar og glamúrfólk? Eða kannski meðal annars?

Allavega þá er sagan um dansinn í kringum gullkálfinn í Biblíunni nokkuð vel að tala inní þessar aðstæður nútímans og hvernig Satan er lýst sem nokkurskonar glamúreinstaklingi í sumum kristnum fræðum, allavega í sértrúarsöfnuðunum,  sem stjórnar menningunni á jörðinni, heiminum, og að kristnir menn eigi að vera andstæða við allt slíkt, tízkuna í heiminum, yfirborðsmennsku og fánýti.

LXS þáttunum mest lítið leikstýrt

Frábær listamaður á afmæli í dag

Meistari Sverrir Stormsker á afmæli í dag, og stórafmæli hjá honum á næsta ári. Hægrimenn ættu að sjá sóma sinn í því að koma honum til meiri vinsælda og öðrum hægrisinnuðum tónlistarmönnum. Langt er síðan vinstrimenn rændu menningunni, það þarf að lagfæra, hægrimenn þurfa aftur að ná stjórn á menningunni, meðal annars með yfirtöku RÚV á ný. Bókafélögin, bókaútgáfurnar, kvikmyndahúsin, galleríin, listir og menning, þetta þarf allt að komast undir yfirráð hægrimanna. Það myndi búa til betri list og menningu.

 

 

Lesið pistla Gunnars Rögnvaldssonar um efnahagsmál, hans sjónarhorn kennir margt

Það hvernig brugðizt er við stríðinu í Úkraínu kann að láta það gerast fyrir Evrópu sem opinberlega er reynt að forðast, að fólkið geri hægribyltingar.

Í stað þess að stytta stríðið með því að hjálpa Rússum við að leggja Úkraínu undir sig er það framlengt, kostnaðurinn í mannslífum og peningum talinn aukaatriði fyrir sigur hinna vestrænu gilda.

Hvorki Rússar né Úkraínumenn eru nazistar. Ofuráherzlan á hreinleika kynstofnsins er ekki þarna til staðar, heldur þjóðerniskennd sem hefur einkenni og áhrif frá þýzkum nazisma og ítölskum fasisma fyrri tíma.

Úkraínsk þjóðerniskennd tekur hinsvegar á sig margar myndir og rússnesk þjóðerniskennd einnig, og óheilbrigðar væri hægt að segja, en þjóðernisfasismi þarf að verða mjög sértækur og uppfylla mörg skilyrði til að hann geti flokkazt sem nazismi, sú trúarlega upplifun og foringjadýrkun og öllu sem því fylgir, efnahagsblómi, hernaðarhyggja, kynþáttahyggja, og dulhyggja allt í bland, en einnig trúin á einn sterkan guð. Miklar þverstæður þar sem öll stjórnmálaöfl þurrkast út því þjóðernisverkamannajafnaðarstefnan er nokkurskonar miðjustefna þjóðernishyggjunnar, sem laðar að sér fólk úr flokkum frá vinstri og hægri jafn mikið, fólk er ekki neytt til að kjósa, það lætur heillast.

Jafnaðarfasisminn er aftur á blómaskeiði sínu í okkar heimshluta, og þegar slíku heimskerfi er ógnað er auðvelt að líkja heimskerfunum sem byggja andstæðan strúktúr við valdakerfi liðins tíma. Nema sagan endurtekur sig yfirleitt ekki í smáatriðum, heldur með stórvægilegum breytingum með endurtekningu á ákveðnum grunnstefjum.

Óróinn í Evrópu er áhyggjuefni