Hægt er að taka undir með þeim sem segja að Covid-19 hafi verið ímyndunarveiki, miðað við fuglaflensuna, sem er skyld Spænsku veikinni, eins og vísindamenn halda fram

Þetta er alvöru drepsótt í dýrum og yrði frekar mjög skæður heimsfaraldur í fólki, meira en helmingur deyr sem smitast af þessu, eitthvað svipað og Spænska veikin sem stráfelldi fólk í stórum hópum, enda af sömu tegund og stofni, eftir því sem hægt er að fræðast um.

Í DV er svipuð frétt og þar komu athugasemdir um að Bill Gates og fleiri slíkir stæðu á bakvið þetta. Það efast ég raunar stórlega um. Þetta er svo alvarlegt mál að þótt tæknin sé til staðar, sýklavopn svokölluð, þá er ótrúlegt að slíkt komist ekki upp, ef rétt er að þau séu notuð, og uppspretta svona sýkinga og farsótta. Búið er að leiða allsterkar líkur að því að Covid-19 hafi verið þannig búin til, enda tilraunastofa skammt frá þar sem hún byrjaði, og matarmarkaðurinn hefur verið sýknaður, að minnsta kosti af mjög mörgum sem um þetta hafa fjallað, og það eru um það bil helmingslíkur á manngerðri Covid-19 útbreiðslu, þannig að það er nokkuð ljóst að þar má vel tala um samsæri. Einnig þegar um er að ræða væga sýkingu eins og Covid-19 sem drap tiltölulega fáa, en þó fjölmarga, vegna þess hversu þjóðirnar á Vesturlöndum eru farnar að eldast mikið, meðalaldurinn kominn yfir 40 ár. Í Afríku fann fólk varla fyrir Covid-19, enda meðalaldurinn þar lágur, og veiran frekar að drepa fólk með Neanderdalsmannagen, sem algengust eru á Vesturlöndum.

Allt þetta bendir á það sama, að þeir sem tala gegn mengandi Vesturlandabúum vilji fækka þeim með mátulega vægri veiru eins og Covid-19 og telji að slíkt verði aldrei hægt að sanna, sem kannski er raunin.

Hitt er þó allt annað mál, að halda því fram að fuglaflensan nýja, ef hún fer að verða að drepsótt meðal manna og eins og Spænska veikin, að slíkur hryllingur geti verið manngerður. Í fyrsta lagi er slíkt óhjákvæmilegt, gerist í náttúrunnar ríki bæði fyrir dýr og menn, þetta eru einfaldlega slæmar flensur, sem hafa gengið eins lengi og elztu menn muna. Það er því langsótt að nýjar drepsóttir séu manngerðar, hafi hinar fyrri ekki verið það, nema Guð almáttur, Jahve, hafi komið þar að, eða Djöfullinn, nema hann sé sá sami, eða einhver annar af geimverutegundinni, djöfull eða guð.

En ef svona pest verður að drepsótt er full ástæða til að hræðast, og loka næstum öllum samskiptum á milli þjóða, og reyna að stöðva útbreiðsluna með öllum ráðum, ef sagan á ekki að endurtaka sig, með ógurlegu mannfalli og þjáningum, og hruni samfélagsins eins og við þekkjum það, verzlun og viðskipti, og hringrás efnahagsins.

Óttast að fuglaflensa breiðist meira út til manna

Crowds If Wrong, ljóð frá 8. janúar 2019.

Throughout lost but lives are great,

less than mile from other souls.

If I lose the greedy goals,

get it by the shade...

Feeling low when frameworks go,

Friends and lovers, rich or poor,

Waiting by the war room score,

wishing for a peace and youth to show...

 

Only choose you woman, wife,

wealth of happiness and trust.

Others changes, rain and rust,

reeling for the life.

Can't see eye to eye on that,

only pirates garden, dear.

How they control, hell and fear,

Heaven never in the smallest tat.

 

Crowds if wrong may never nail,

newer truths or victory real.

Tell them how in Hell you feel,

hanging from the rail.

Heroes they are hard to find,

how they suffer, bullied, shamed.

Will there be the newer named?

Never for the one to be so kind?

 

Cheap in numbers, young, just all?

only for the knowledge true.

Let it be the latest you.

Lards will try and fall...

For the kindness love will last,

like the first to go in hard.

See the hole and crying card,

come and make it, don't be such a nast.

Húsbændur á sínum heimilum

Fáir verja eingyðistrú og feðraveldi (líka með afneitun á því síðarnefnda) af eins mikilli hörku og Guðjón Hreinberg, hvort sem fólk trúir honum eða ekki. Það er hægt að virða slík skrif, því einnig þegar maður fer offari getur verið sannleikskorn í því.

Ég held þó að langflestir séu sammála um að feðraveldið sé til, hafi verið til og hafi ríkt á jörðinni, sérstaklega innan trúarbragðanna þriggja sem spruttu uppúr gyðingatrúnni og hún er hluti af.

En sérhver manneskja er aflsvið sannfæringar sem getur verið margskonar. Það er ekki nema með nauðgun, sem byrjar alltaf sem andleg nauðgun, sem það aflsvið er rofið og utanaðkomandi skoðanir drottna yfir persónunni.

Þannig hefur það komið skýrt fram hjá vísindamönnum eða þeim sem um þetta fjalla að kynferðisleg nauðgun er næstum alltaf háð misskilningi og hálfgildings undanlátsemi af konunnar hálfu, sem þó er oft þvingun hálfgildings, og viljaleysi sem síðar er leiðrétt, það er að segja, að ef konan er ekki uppdópuð eða í áfengisvímu eða þannig ófær um að verja sig, þá sparkar hún og lemur ef hún er 100% andvíg samförum.

Af þessu má ljóst vera að mannleg samskipti eru mun meira samkomulagsatriði en margir halda fram. Áður fyrr var sjaldgæft að nauðganir væru kærðar, því menningin var þannig, þetta var hluti af samskiptum, að frekir karlar kæmust upp með flest eða allt, eftir því í hvernig stöðu þeir voru.

Valdefling kvenna og femínisminn hafa búið til menningu þar sem konur kæra nauðganir og kalla sem flest nauðganir, því það bætir félagslega stöðu þeirra, þeim er trúað, og það er hluti af þessu sama, jafnrétti, til að breyta feðraveldinu, sem langflestir eru sammála um að hafi ríkt, þótt leifar þess séu orðnar fátæklegar núna, en það er misjafnt eftir fólki og þjóðfélagshópum að vísu.

Húsbændur ríktu vissulega á eigin heimilum. Nú held ég að konur séu meiri húsbændur en karlar, því húsmóðir er hugtak sem lýsir konu sem býr til matinn, er heimavinnandi og sér um börnin, jafn margir karlar eru þannig í dag, held ég.

Auðvitað voru menn húsbændur á eigin heimilum í feðraveldinu, sem ríkti öldum saman, kannski allt frá landnámi eða lengur.

Hafa ekki allir séð eiginkonur sem læðast eins og hræddar mýs á eigin heimilum, dauðhræddar við eiginmenn sína? Það væri öfugmæli að segja að frekir eiginmenn þeirra séu ekki húsbændur á eigin heimilum. Þessar týpur eru kannski orðnar fágætari en þær voru, en að sjálfsögðu eru þær enn til, því þessu er ekki hægt að útrýma, þetta er hluti af mannssálinni og mannlegum eiginleikum, sumir vilja láta undan drottnun, aðrir vilja stjórna. Það fer ekki svo mjög eftir kyni, en ég held að það sé þó eðilegra að karlar vilji stjórna, hormónin ráða því og menningin líka, hefðir og trúarbrögð sem við öll þekkjum og gefa fyrirskipanir um slíkt.

Að segja að eitthvað hafi aldrei verið til er rangt, sem allir vita að var til og er enn til, eins og feðraveldið.

Þær konur voru uppnefndar rauðsokkur og kvenréttindakonur sem dirfðust að vinna úti fyrir 50 árum eða meira. Þá var það sjaldgæft að ráðsettar konur og heimavinnandi ynnu úti, nema kannski þær yngstu sem voru smám saman að læra nýja siði. Þótt ýmislegt væri komið í lögin þegar ég fæddist, þá var öll alþýða kvenna ekki þannig að hún lifði samkvæmt því, sízt þær sem eldri voru.

En ég man nú samt eftir því í mínum uppvexti að þá voru til ákveðnar konur af öllum tegundum ekki síður en nú, og þessar konur sem voru heimavinnandi höfðu sitt skap, sínar skoðanir, sitt sjálfstæði og pólitíska sannfæringu af margvíslegum toga, og þekkingu, ekki sízt. Þessvegna upplifði ég það sjaldan að konur væru kúgaðar í því samfélagi, því þær höfðu eiginlega sterkari persónuleika en margar nútímakonur.

En þá voru líka til litríkari og ákveðnari karlmenn, sönn karlrembusvín í góðri merkingu þess orðs.

Það má lesa útúr orðum Guðjóns um að karlar hafi aldrei verið húsbændur á sínum heimilum, að konur hafi alltaf ráðið því sem þær vildu ráða í gegnum tíðina, þótt svigrúmið hafi verið minna, og völdin innan heimilisins eingöngu þá jafnan.

Ég skil þannig merkinguna, þótt orðavalið finnist mér ekki rétt.

Ég skil þetta þannig, eins og ég man hvernig þetta var, að innan feðraveldisins voru til óteljandi litbrigði af karlrembu og feðraveldi.

Ákveðin tegund af heimilum voru þó vissulega þannig að konurnar voru undirgefnar í öllum skilningi þess orðs, og þannig konur eru enn til. Sumar þeirra eru lesbískar í dag eða komnar í karlmannslíkama eftir kynleiðréttingu. Aðrar eru í sínum upprunalegu líkömum og stjórna jafnvel sínum eiginmönnum - eða ekki.

Fólk er mjög misjafnt og ég vil ekki halda öðru fram.

Fólk er misjafnt og ólíkt í dag. Málið er bara að búið er að næstum útrýma allskonar sálum og persónuleikum sem voru til áður, flatneskjan er orðin miklu meiri í mannlífinu með allskonar pólitískum rétttrúnaði.

Í stað þess að konur hlýði feðrum og eiginmönnum eins og þær gerðu áður, þá eru þær að hlýða reglum útlendum og innlendum í dag, þær eru ekki frjálsari heldur ófrjálsari.

En það er sama í hvaða þjóðfélagi við lifum. Alltaf verður karlmaðurinn að láta undan konunni að einhverju leyti til að eignast með henni börn og kvænast, ganga inní kvennaheiminn og kvennamenninguna, ef svo má segja, og því skil ég hvað átt er við, þótt ég myndi orða þetta á annan hátt.

Jafnvel í múslimskum samfélögum eru þannig samskiptareglur. Þar er bara meiri áherzla lögð á karlmennskuna, eins og áður tíðkaðist á Vesturlöndum. Menning er margskonar og kimarnir margir og blæbrigðin. En konur á Vesturlöndum eru kallaðar hórur af múslimakonum hefðbundnum oft, því þær karlgera sig. Sú gagnrýni á rétt á sér.

Þegar konur eru útivinnandi og þénandi jafnvel meira en karlar, þá verður ruglingur á ferðinni, sem ekki er búið að fínstilla, því samskipti kynjanna innan feðraveldisins eru aldagömul, og enn er fólk ekki búið að fóta sig á Vesturlöndum í þessum femíníska og breytta heimi, og þunglyndislyfjaátið ein afleiðing af því.

Aðalmálið er að vestrænar konur eru ekkert sérlega hamingjusamar, þótt rangar og falskar niðurstöður í könnunum geti gefið það til kynna. Femínisminn hefur leitt af sér óendanlega margar bölvanir en engar blessanir.

Tyranny merkti upphaflega Guðsstjórn, mild stjórn en ekki hörð, réttlát stjórn eftir Guðs lögum, Týs lögum

Fréttirnar eru endurtekning á því sama, svo heimsspekin vekur fremur áhuga minn, hún er eilíf.

"Mann-kynið er dáið og mann-fólkið er við það að deyja", skrifaði Guðjón Hreinberg, einn af fáum heimsspekingum sem við eigum. Heims-spekingur er sá sem lærir og spáir í speki heimsins en heim-spekingur er spekingur til heimabrúks, sem allir eru.

Ekki margir skilja setningu hans. Mann-kynið, það eru geimverur, eða öllu heldur samlagað fólk, yfirtekið, andsett, mann-fólkið er veiðibráð þess, og er komið í algeran minnihluta. Mann-kynið er sterkt og sprelllifandi, líkamlega, ekki andlega.

Þetta með djöflana sem yfirtaka mannkynið, allt er rétt með að kosningarnar eru fullkominn skrípaleikur eins og þjóðfélög okkar. Ég hef aðrar skýringar á ástæðunum fyrir þessu.

Mann-kynið vinnur gegn sér og öðrum. Það er fólkið sem kemur á lagasetningum um ófrjósemiaðgerðir á Íslendingum, kynbreytingar, fóstureyðingar og slíkt. Slíku fólki er ekki sjálfrátt, og skýringin er sú að slíkt sálarleysi er til komið vegna andsetningar, eða samlögunar. Þegar sálin er alveg farin er aðeins eftir skel, sem er líkaminn, sem hlýðir framandi skipunum. Skiptisálir er orð sem var notað yfir þetta fyrir fáeinum áratugum og þá var reynt að telja fólki trú um að þetta væri eitthvað jákvætt og andlegt til að lyfta mannkyninu á hærra stig. Öllu má nú nafn gefa.

Samt vil ég segja að við erum öll "mennsk" upp að vissu marki, hvort sem við erum hluti af mann-kyninu eða mann-fólkinu. Þetta byrjar nefnilega allt fyrir fæðingu, fólk velur sér foreldra áður en það fæðist, og örlög, eða tilheyrir þróunarbrautum sem það er sátt við fyrir fæðingu sína, ef það nennir ekki að dútla við svona djúp mál og lætur berast á bylgjum lífsorkunnar einungis eins og dýrin.

Það er mikill leyndardómur fólginn í skírninni og heiðnum uppruna hennar, hvað hún þýddi meðal heiðingja, og þýðir enn.

Eigingirnin og sjálfhverfan er nokkuð sem er manninum meðfætt. Skírninni er ætlað að hafa hemil á þessum hvötum, en í djöflaríki nútímans er slíkt fyrir bí.

Því má segja að púkarnir sem hafa yfirtekið fólk nútímans límist fastir við barnssálirnar sem eru óvarðar, og dýrslegar, því þjóðir okkar eru aðeins kristnar á yfirborðinu.

Eins og heimsspekingurinn sem ég vitnaði í skilur, þá er trúin á Guð ekki marxískar innleiðingar sem þekktar voru í mannkynssögunni og voru þekktar á nornaofsóknum og eyðileggingu á heiðnum menningarverðmætum eða ofsóknum á fólki eins og kerfið hefur tekið við kirkjunni að sjá um síðan.

Guð er Sannleikurinn. Þetta skrifaði Emanuel Swedenborg um og það á enn við í dag, fullkomlega. Það þýðir að hann úthýsir ekki heiðingjum eða einhverjum sem ekki eru í sama trúarhópi og hann er sagður tilheyra, þeir sem taldir eru trúa á hann rétt.

Skorturinn á kynþáttahyggjunni er erfðasyndin, svo einfalt er nú það. Aðrar útskýringar eru umbreyttar og rangar.

Guðirnir skópu fólk til að sanna sig, til að sýna styrk sinn og hæfni. Til þess að slíkt gangi upp þarf tegundin kynþáttaskyn. Þegar kynþáttaskynið hverfur deyr tegundin út, og skorturinn á kynþáttaskyninu er því erfðasyndin.

Ég get útskýrt þetta á vísindalegri og einfaldari hátt svo fólk skilji þetta betur.

Hvað er kynþáttaskyn? spyrja þá kannski einhverjir?

Jú, það er hæfileikinn til að vilja berjast fyrir sigri þeirrar tegundar sem líkist manni í útliti. Það er skynsamlegast að gera það án stríða, en ekki alltaf hægt.

Sönn heimsspeki gefur mér innblástur og áhuga á að fræða aðra.

Margir kristnir menn eða annarra trúarbragða, fara mjög nálægt sannleikanum. Sérstaklega ef þeir kafa djúpt.

Þeir sem þekkja mig vel vita ekki alltaf hvort ég er eingyðistrúar eða fjölgyðistrúar. Ég hef kafað svo djúpt í heiðna speki að munurinn á þessu tvennu er ekki lengur eins augljós og áður.

Ég hef leitað að hinum eina sanna guði síðan amma dó, þá kom þessi tilvistarangist sem gerir mann að heimsspekingi og sönnum listamanni. Ég veit hvaða guð hún trúði á, en hvort hann er til, það er spurningin.

Hinn mikli verundur er hugtakið sem dr. Helgi Pjeturss notaði um fyrirbærið guð, sem hann virðist þó hafa trúað á, svona á sinn hátt eins og fleiri. Hinn mikli verðundur hef ég stundum skrifað, sá sem verður.

Á einhverjum stað lýsir dr. Helgi Pjeturss guði almáttugum sem alheiminum sjálfum, sem bæði er fullkominn og ófullkominn í senn. Hinn mikli verundur er sá sem er og er fullkominn, en hinn mikli verðundur er alltaf ófullkominn og er alltaf að skapa sig og endurskapa, og aðra með.

Guð Biblíunnar minnir stundum á óþægan krakka sem pirrast ef hann fær ekki sínu framgengt, stundum minnir hann á kærleiksríkan föður, en stundum á skapvont gamalmenni með allt á hornum sér, garðyrkjumann sem þolir ekki þegar borðað er af röngum eplategundum í garðinum hans. Einnig er honum stundum lýst sem harðstjóra, grimmum einræðisherra. Eymdin er slík í heiminum að það virðist ekki passa að hann sé bæði almáttugur og algóður í senn.

Er fólk syndugt eða er það ekki syndugt? Erum við fórnarlömb djöfla eða erum við sjálf vond í grunninn? Ég hef talsvert velt þessu fyrir mér að undanförnu, á þessum tímum Harmageddonar.

Fólk virðist alltaf vera á þessum þröskuldi að geta valið á milli góðs og ills, nema það velur rangt næstum alltaf. Þá má spyrja sig hvort púkarnir veiða okkur til þess eða hvort ástæðan sé önnur.

Ástæðan fyrir því að guðirnir í Valhöll hjálpa okkur ekki lengur er sú að við erum gölluð vara. Mú mun vera fyrsti búlgurinn, síðan Le, síðan Lemúría, næst Atlantis og svo þessi sem við tilheyrum.

Strax í Mú varð syndafallið, sem var annað en segir í Biblíunni. Það fólst í að fólk hafnaði guðunum í Valhöll og fór að dýrka djöfla, eins og föður lyginnar, sem er Loki Laufeyjarson, öðru nafni Jahve, guð Biblíunnar.

Þar með hvarf sú náð sem er kynþáttaskynið og líkamlegur styrkur í kjölfarið, hreysti og heilbrigði, samstilling og kærleikur, en hatur kom í staðinn og allskyns óreiða í geði og líkömum, mannfélagi.

Þetta bendir til þess að allir á jörðinni séu gölluð vara. Þar með er ekki sagt að við séum búin að vera, heldur er verið að prófa okkur sífellt. Eins og í sigti, við erum sáldruð, og úr koma fáein sem fara á skárri staði, restin heldur áfram að þjást, og stundum fara flestir á verri staði.

Það er alveg í samræmi við öfugsnúning þessa mannkyns okkar að orðið tyranny merkir einræði og harðræði, en upphaflega þýddi þetta orð "öld Guðs", en síðan fóru menn að eigna sér gæðin sem Týr gaf og urðu harðstjórar, og Týr sjálfur, guðinn eini sanni, fékk á sig óorð.

Það sem af þessu hlýzt er einfalt. Maðurinn situr eftir í drullupollinum grenjandi en Guð er honum týndur. Þú sigrar ekki Guð með því að ræna hann heiðrinum, heldur lítillækkarðu þig og þína.

Það er nefnilega fullkomlega andstætt Tý að stunda harðræði. Hann er svo góður guð að hann er ekki að þröngva sér að okkur þegar við höfnum honum.

Ókeypis kynningar á RÚV fleyta fólki á Bessastaði og ekkert annað. Gullfiskaminni Íslendinga.

Segir lítið um hvað fólki finnst um þessa frambjóðendur. Þessar kannanir segja mest um félagsfræðilega og lýðfræðilega hegðun Íslendinga, að 50-70% Íslendinga hafa enga dómgreind, heldur nota gullfiskaminnið, hverjir hafa verið mest í fjölmiðlum. Jón Gnarr sem skemmtikraftur í Tvíhöfða, bíómyndum, leikritum, sjónvarpsþáttum, sem borgarstjóri, rithöfundur, jú hann fellur í þann flokk að hafa fengið ýkt mikla umfjöllun síðastliðin 30 ár, og Baldur Þórhallsson, jú, fenginn sem álitsgjafi hjá RÚV og Stöð 2 einatt þegar álit þarf í pólitík, mörgum sinnum á viku eða í mánuði, ókeypis auglýsingar fyrir hann í því formi, og Katrín Jakobsdóttir, á sjónvarpsskjánum hverja einustu viku, viðtöl við hana sem forsætisráðherra, eða mynd af henni þegar fjallað er um pólitík.

Samkvæmt þessu ætti Steinunn Ólína að vera vinsælli, en meira en 3% er allnokkuð, en hún var mest í fjölmiðlum fyrir 20 árum eða svo og gullfiskaminnið er því farið að verða óljósara hjá landsmönnum hvað hana varðar.

Arnar Þór fær einnig um 3% í könnunum, hann er virtur lögmaður og hefur fengið einhverja umfjöllun í fjölmiðlum auk þess að eiga stuðningsmenn í flokknum, Sjálfstæðisflokknum, hvað annað? Og er ekki kominn tími á hægrisinnaðan forseta eftir kommúnista eða jafnaðarmann í þessu starfi næstum alltaf?

Guðmundur Felix fær 0.4%, en það er óvenjulegt að sjúklingar, þótt hetjur séu, fái sömu athygli og daglegir gestir á skjám landsmanna.

Ástþór Magnússon er með mjög góðan boðskap, en fær næstum bara athygli í tengslum við forsetaframboð sín ítrekuð. Auk þess fá sumir menn stimpil sem furðufuglar, ranglega eða réttilega, og hann er sennilega einn af þeim. Hann er bara með 0.4%, en persónulega fyndist mér hann eiga rétt á því að fá 40% að minnsta kosti, og verða forseti landsins, hann hefur boðskap sem mætti berast til annarra landa.

Ásdís Rán er vissulega fræg kona, en fær bara 0.9% ennþá, en hún er sennilega hægra megin í landslaginu, kona sem græðir á kynþokka sínum og útliti, og er því sjálfstæður atvinnurekandi en ekki kommúnismagróðafíkill, ríkisbáknsútþenjandi. Það gildir sama með hana og Steinunni Ólínu, að hún var meira í sviðsljósinu fyrir 20 árum eða svo, í glanstímaritum, Séð og heyrt og slíkt, og víðar, og er enn.

Halla Hrund fær um 12%, og hún býður af sér góðan þokka sem kurteis ung kona, sem virðist óflokksbundin, eða ekki rammpólitísk þannig að hún reki mjög pólitísk erindi sem forseti, eins og Vigdís Finnbogadóttir, hún virðist dæmi um hinn heiðarlega og venjulega Íslending, en hún hefur einnig verið í fjölmiðlum í starfi sínu sem Orkumálastjóri.

Halla Tómasdóttir fær 5%, hefur áður verið í framboði og virt kona á alþjóðavettvangi sem fyrirlesari, kennari og rekstrarhagfræðingur. Hún er samt ekki vikulegur gestur á RÚV.

En jafnvel Íslendingar á öllum aldri virðast börn í anda og huga samkvæmt þessu, því það er poppmenningin sem blívur samkvæmt þessu, ekki djúpar hugsjónir, speki eða endilega mannkostir, eða erindi í embættið.

Forsetafylgismenn dregnir í dilka

Líf að færast í kosningabaráttuna?

Ég hef ekki myndað mér mikla skoðun um Höllu Hrund sem forseta, en hún er að minnsta kosti ekki þannig fasttengd við vinstrielítuna eins og Jón Gnarr, Katrín eða Baldur. Kannski sýna þessar góðu viðtökur sem hún fær að líf er að færast í kosningabaráttuna, þannig að frambjóðendur hægramegin fái jafn mikið vægi og þeir sem heilla vinstrisinnað fólk. Það fyndist mér eðlilegt að til dæmis Arnar Þór fái svo mikið fylgi að það jafnaðist á við frambjóðendur frá vinstrivængnum, ef við trúum því að hægriöflin séu að minnsta kosti jafn sterk og vinstriöflin á Íslandi.

Það er eitthvað dularfullt við þessar kosningar ef aðeins fólk vinstramegin fær ríflegt fylgi.

Að minnsta kosti þótt maður þekki Höllu Hrund ekki út og inn og hennar innstu hjartans mál, þá hefur hún talað á nótum þjóðrækninnar, eins og langflestir frambjóðendur gera.

Hún kemur vel fyrir og minnir mögulega á Vigdísi forseta að einhverju leyti. Það eru meðmæli.

Hér eru nokkrar ástæður fyrir því að fá hvorki Jón Gnarr, Katrínu né Baldur sem forseta:

A) MJÖG stór hluti þjóðarinnar er óánægður með Katrínu Jakobsdóttur fyrrverandi forsætisráðherra. Er ekki undarlegt að mjög stór hluti fylgismanna hennar í þessu forsetaframboði koma frá Sjálfstæðisflokknum? Vinstri grænir eru í raun bara kjarnafylgið núna, traustasta fólkið. Ef Vinstri grænir eru 5% flokkur núna, þá eru að minnsta kosti 10% gufuð upp og farin á aðra flokka. Það fólk er tæplega að kjósa hana og telur hana hafa svikið málstað Vinstri grænna. Hún mælist með minna persónufylgi en þegar hún byrjaði í þessari ríkisstjórn sem hún hefur yfirgefið. VG er líka grindhoraður flokkur miðað við áður.

B) Það eru ekki allir hlynntir Gleðigöngunni og mannréttindamálum af því tagi, og því getur Baldur tæpast orðið óumdeildur sem forseti landsins, sem forsetinn þyrfti helzt að vera. Áherzlur hans eru líka finnst mér talsvert til vinstri og tengdar öðrum mannréttindamálum, sem ekki eru allra, fyrrverandi stefnumálum sumra í Samfylkingunni, og nokkurra þar enn.

C) Jón Gnarr er kannski Jókerinn af þessum þremur, því hann er óútreiknanlegri. Sem grínisti og leikari hefur hann sýnt á sér margar hliðar, en hann hefur þó lýst andúð á mannanafnanefnd og öðru sem forsetinn ætti að standa vörð um, því það er hluti af íslenzkri menningu. Þar af leiðandi yrði hann tæplega uppáhald allra ef hann yrði kosinn.

Langskemmtilegast yrði það ef 5 eða fleiri frambjóðendur yrðu svo til hnífjafnir, þá yrði þetta spennandi keppni, og ef þeir yrðu ólíkir, ekki bara þrír úr sömu grautarskál.

Halla hrærð og vísar í íslensku gildin

Mannkynið grefur sér gröf

Ég var að horfa á gamlan Dallas-þátt úr 10. seríunni, frá 1986-1987, þegar ég var að byrja í MK. Í þessum þætti er mikið fjallað um hatur og ást á milli elskenda, en það er þetta sígilda sem flest dægurlög fjalla um og bíómyndir.

Í Dallas-þáttunum kemur fram þetta að mesta hatrið byggist á ást sem snúizt hefur í hatur, eins og þegar Katarína, systir Pamelu drepur Bobby í lok 8. seríu, en til að auka gróðann er hann fenginn aftur í 10. seríu, og 9. serían höfð sem draumfarir Pamelu, frá byrjun til enda.

Ég þekki hatrið í mínu lífi eins og flestir, en hef lært að láta það ekki stjórna mér lengur. Maður fór að hata gellur sem þýddust mann ekki. Jafnvel kvenkynið í kjölfarið.

Þegar ég kynntist sannkristnum stúlkum 1997 einsog einni þýzkri, frá Austur Þýzkalandi, þá sættist ég á að fara í kristilegan félagsskap. Til að halda geðheilsunni skipti ég Kristi ævinlega út fyrir Hitler, en kannski ekki ævinlega, heldur eins oft og ég gat. Andleg sambönd fékk ég sem voru merkilegri en margt sem þar kom fram.

Rasismi er ást en ekki hatur, því hann snýst um að elska eigin kynþátt. Aðeins þeir sem hafa ekki sjálfstjórn hella sér í taumlaust hatur. Það er nú ljóst af menningunni að ekki tekst Elítunni að hafa stjórn á henni, og árásir á skólana eitt dæmi um það, fólki líður illa, og það fær ekki aga í uppeldinu.

Fólk trúir mér kannski ekki, en það eru til aðilar á öðrum hnöttum sem aðhyllast stefnuna í Þýzkalandi um 1935, og lifa í friði og farsæld.

Jesús Kristur valdi þann Hitler á milli lífa sem fæddist og varð frægur hér á jörð og kom af stað voðaverkum. Hliðstæðir alheimar, búlgar, sanna þetta, að sú framvinda kemur sem að er stefnt. Jörðin er helvíti og því verða atvikin svona og framvindan.

Það er eftirtektarvert að öll mestu stríðin á jörðinni núna eiga það sameiginlegt að Abrahamstrúarbrögðin koma þar við sögu. Pútín er í rússnesku kirkjunni og telur Guð hjálpa sér að sigra, og tekur mark á þeim hluta Biblíunnar sem boðar hatur á samkynhneigðum og slíkum minnihlutahópum, og kúgun á konum. Pútín þolir ekki Vesturlönd út af þessum mannréttindahugsjónum sem hann kallar úrkynjun og hnignun. Hugmyndafræði árásarinnar á Úkraínu er því kristileg að allmiklu leyti.

Ég vil ekki neita því að Ísaelsmenn eiga fullan rétt á að verja sig. Hversu mikið og harkalega má deila um, en mjög margir eru á því að Netanjahú fari offari, og jafnvel Joe Biden Bandaríkjaforseti. Við því mátti búast að múslimaríki eins og Íran gerði árás á Ísrael.

Þetta er að stigmagnast uppí heimsstyrjöld, og má segja að Úkraínustríðið sé hluti af sama dæmi.

Rótin að þessu öllu er þó femínisminn, sem er hinn sanni satanismi, uppreisn Evu, sem er holdgervingur syndarinnar í Biblíunni, og holdgervingur uppreisnarinnar mennsku gegn Guði.

Því þegar betur er að gáð þá eru átökin á milli Rússlands og Vesturlanda átök sem eiga sér stað inni á öllum heimilum á milli kvenrembu og karlrembu. Vesturlandabúar standa þeim megin línunnar að hlýða frekum konum sínum, og það sama vilja frekar konur Rússlands, en hafa ekki náð því enn.

Átökin á milli Ísraela og Palestínuaraba eru þó átök um landsvæði dæmigerð, en einnig eru það þessi sömu femínísku átök. Því þótt Netanjahú sé sennilega ekki nútímafemínisti frekar en Bob Dylan, miðað við það að hann er roskinn maður og tilheyrir íhaldssamri menningu og stjórmálaarmi þar í landi, þá hefur femínismi gegnsýrt Ísrael talsvert meira en múslimalöndin, held ég, nútímalega og unga gyðinga, sem eru andstæðir hans stjórnarháttum.

Ísrael er þannig talsvert vestrænna býst ég við en flest múslimaríki. Þessvegna á þetta sama við, að undirliggjandi ástæða fyrir 3. heimsstyrjöldinni, sem nú er að skella á af fullum þunga, og endar með kjarnorkustyrjöld og heimsendi sennilega, er femínisminn. Svona miklu er kostað til, og til einskis, því femínistar fara allir til Helvítis, og Vesturlandabúar eiga miða á fyrsta farrými til Helvítis, sem mestu andstæðingar Guðs Biblíunnar. Ekki má seinka þeirri för, heldur flýta henni sem mest, því heimskan er fullkomin meðal femínistanna sem næstum öllu stjórna á Vesturlöndum.

Eins og af þessum pistli sést er ég ekki að gagnrýna Ísrael neitt sérstaklega, eða Íran eða múslimaríkin, fólk hefur verið að grafa sig ofaní þessa gryfju um alla jörð, en sérstaklega á Vesturlöndum, með því að skapa andstæður á milli menningarheimanna, með því að skapa klofning sem nær frá Kína og Miðausturlöndum til Vesturlanda, og skipa Rússlandi í flokki með Kína og Miðausturlöndum.

Skýrt skref í átt að stigmögnun

Viðsnúningur

Góðir menn þurfa stuðning og hinn rétti málstaður. Það er almenningur sem ætti með kærleika og vizku að vera leiðarljós, því við höfum misst gúrúana, þeir fá ekki lengur fylgi fjöldans.

Það er ekki upphefð að njóta frægðar í svona þjóðfélagi, það er smán og minnkun. Sá sem áttar sig á því er tilbúinn að stíga til hliðar og afneita heiminum, eins mikið og hægt er.Ekki ætla ég að nefna nein nöfn eða dæmi, en nóg er að segja að kúgun ríkir á okkar landi, og meðvirknin eykst. Réttlætið er Guðs en ekki húmanistanna. Munurinn á einræðisríkjum og lýðræðisríkjum minnkar.

Skoðun þessa þrjá efstu forsetaframbjóðendur. (Katrín, Jón Gnarr, Baldur). Þeir koma allir úr einhverskonar vinstrikreðsum. Hvar er sjálfstraust hægrimanna að kjósa Katrínu frekar en Arnar Þór? (Ef skoðanakannanir gefa rétta mynd).

Hugleysið er áberandi og þrælsóttinn. Fólk hefur vit sem það notar ekki. Margt er augljóst.

Réttlætið er ekki heimsins. Satan stígur æ lengra fram í sviðsljósið og eðli hans verður æ skýrara, og skrímsli í mannsmynd eru afleiðingin.

Syndin er þannig. Skírninni er ætlað að hreinsa börnin af erfðasyndinni, eigingirninni, en hún virkar ekki þegar samfélagið lýtur Satan, Evu.

Brynjar Níelsson er hæfileikamaður hinn mesti, og mættu margir taka sér hann til fyrirmyndar

Mér finnst það skrýtið að fólk skuli hafa mestan áhuga á að nýta hæfileika Brynjars og dómgreind sem hann hefur umfram svo marga, nema til að lýsa Eurovision! Það er nú svona eins og til að gera grín að honum, því sú keppni er nú orðinn algjör brandari, eða atriði sem fólk deilir um.

Mér finnst Brynjar vera með albeztu mönnunum í Sjálfstæðisflokknum, og hefði hiklaust viljað hann sem formann flokksins.

En það er gott að hann er ekki gleymdur og að eftirspurn er eftir honum, og hann hefur sýnt að hann er húmoristi líka, þannig að þetta gæti hann einnig séð vel um, sammála er ég því.

„Brynjar getur sameinað alla þjóðina“

Verða ekki konur yfirleitt ríkari en karlmenn í framtíðinni?

Nú á tímum femínismans, þegar konur eru farnar að þéna jafnvel meira en karlmenn margar, er þá ekki dæmið farið að snúast við, að karlmenn ættu að leita að ríkum konum til að kvænast?

Leitar að ríkum eiginmanni