Að meta æskuverk sín að verðleikum þótt einföld séu og jafnvel kjánaleg á köflum

Umhverfisverndarlögin mín fyrstu sem ég samdi næstum öll á unglingsárunum gerðu mig þekktan meðal jafnaldra minna. Mér þykir sérlega vænt um þau. Á seinni árum hef ég einnig gert fleiri umhverfisverndarlög sem tilheyra ekki þessum hópi sem upphaflega voru valin og send á myndbandsspólu til Jóns Ólafssonar, hins góða í Nýdanskri. Þau hafa ekki öll verið gefin út á hljómdiskum, en gott úrval þeirra er á disknum "Blóm, friður og ást" frá 2000, en þar eru fáeinir nýlegri blúsar einnig, samdir 1996 og 1997 og styttir síðar, þegar kom að útgáfu hljómdisksins. "Haltu áfram að trúa á tæknina", heitir einnig slíkur blús og er gagnrýni á veraldarhyggjuna. "Hættum að nota öll eiturefnin" heitir annar blús frá 1997 sem var styttur síðar, ári seinna.

Eitt af þessum lögum birti ég nýlega í bloggi með skýringum, það heitir "Náttúran" og var samið 1. janúar 1988 undir áhrifum frá meistara Sverri Stormsker. Einnig mætti nefna "Engar umbúðir" frá 10. janúar 1984 og "Trén bjarga okkur" frá janúar 1985, eða "Óðzonlagið" frá 2. janúar 1987, eða "Visthrun" frá nóvember 1989.

Þegar ég spilaði lagið og sagði frá því í partýi þar sem ég spilaði 2011 í Hafnarfirði að "Björgunarlagið" hefði ég samið bara 15 ára fannst mér eins og fólk sæi hversu barnalegur textinn er, sem hann vissulega er, en hann er ekki neitt verri fyrir því. Náði ekki Gréta Túnberg heimsfrægð fyrir sömu ákefð og trú á þessu málefni?

Það skiptir ekki máli á hvaða aldri maður semur lögin eða textana. Þetta á að standa fyrir sínu burtséð frá því hvað maður var gamall þegar maður samdi þetta. Björgunarlagið er mjög einlægt, og þótt laglínan sé svolítið lík "Let It Be" eftir Bítlana er hún alls ekki eins.

Betri tímar vonandi fyrir Grikkland eftir að fjármálaeftirliti ESB með landinu lýkur.

Jón Baldvin Hannibalsson hefur oft verið í ágætum viðtölum á Útvarpi Sögu, þar sem Arnþrúður hefur komið með rökréttar spurningar og viðtölin hafa verið áheyrileg og fróðleg. Í nýlegu viðtali, kannski fyrir mánuði talaði hann um Grikkland og hvernig hann hafi skipt um skoðun varðandi Evópusambandið meðal annars vegna vandamála Grikklands og hvernig vera þess í ESB hefur ekki hjálpað því heldur hefur dvöl þar verið eins og fyrir vímuefnanotanda sem ekki getur hætt að nota dópið sem er að leggja lífið í rúst. Orðalagið er mitt en í fáum orðum mátti skilja þetta á honum þó.

Ef Grikkland hefði ekki verið í ESB þessi tólf löngu og erfiðu ár væri staða þess eflaust betri nú. Minnumst þess einnig að erfitt hefur verið fyrir Breta að losna þaðan út og eftirleikurinn ekki auðveldur.

Er ekki hægt að læra af þessu að sjálfstæði utan kommúnisma og ESB hentar betur öllum þjóðum og löndum?

Stöðnun Grikklands senn á enda

Metooásakanaiðnaðurinn mikið gróðabrall?

Heimurinn er breyttur og menning okkar undarleg. Ekki er lengur hægt að skilgreina vinnu eða mannkosti með hefðbundnum hætti, hvorki samkvæmt menntun né hæfileikum, heldur er það eitthvað flóknara, og frægð í fjölmiðlum kemur þar sterkt inní, eða að vera af réttu kyni og minnihlutahópi sem er meira í tízku en aðrir minnihlutahópar.

Samkvæmt þessari frétt væri hægt að draga þá ályktun að metooásakanir séu gróðabrall, og að villidýrin í frumskógi vestrænnar menningar berjist um athygli og samúð, og lifi á frægð og athygli frekar en öðru, jafnvel samúð fjölmiðla og almennings. Þetta er ekki svo fjarri því sem virðist.

Þá þarf að endurskrifa félagsfræðibækurnar og ýmsar aðrar fræðigreinar þarf að endurskoða. Kristileg gildi um góðmennsku horfin útí veður og vind og Satan veður uppi sem aldrei fyrr.

Eins og Eva Hauksdóttir hefur bent á í DV og víðar þá eru femínistar ekki lengur minnihlutahópur heldur lítill en sérlega hávær sérhagsmunahópur sem berst um athygli og völd.

Frumskógarlögmálið um athygli gildir. Að taka fræga menn niður og karlmenn almennt gefur þér fleiri stig sem vinsæll femínisti sem hefur barið á öðrum og fengið félagslega yfirburði, með umdeilanlegum aðferðum. Einnig eru konur teknar niður fyrir það sama eða níddar að minnsta kosti, ef það reynist femínistunum kostur, ef þær sýna ekki femínistunum næga undirgefni.

Það versta er þó að dómstólarnir opinberu eru farnir að leika með í þessum skollaleik þar sem dómstóll götunnar er að verða virtari og öflugri en þeir sem starfa á grundvelli fagmennskunnar. Þá á ég við til dæmis að Ingó veðurguð tapaði sínu meiðyrðamáli, sem virtist borðleggjandi, að hann hefur tapað fjármunum og atvinnutækifærum vegna rógsins.

Við ættum að athuga að hugtakið sannleikur hefur fengið alveg nýja merkingu í okkar menningu.

Ef félagslega sterkur hópur eða einstaklingur heldur einhverju fram er það sannleikur, jafnvel fyrir dómstólum og í vísindum. Ef peð eða ofsóttur einstaklingur heldur því sama fram er það lygi og samsæriskenning, veruleikafirring, klikkun, ofsóknir, mannorðsmeiðing, ósannindi, ofsatrú, hatursáróður eða eitthvað slíkt.

Sannleikurinn er afstæður núorðið.

Ætli guð almáttugur hafi ætlazt til þess að þannig yrði þetta?

Allavega er rétt að læra þetta, að merkimiðar á rétt og rangt gilda ekki lengur, nema opinberlega. Keisararnir eru allir naktir og flestir vita af því en flestum er sama á meðan þeir hafa rænt mannorði og peningum og deila því út.

Þegar kynjafræðin hefur yfirtekið háskólana og vísindasamfélagið er ekki lengur hægt að taka mark á vísindum, nema stundum, því þá koma vísindamenn með niðurstöður sem eru að skapi þeim sem stjórna.

Þá þarf óháðar vísindastofnanir, en þannig verður þetta ekki. Háskólarnir hafa of sterkar og djúpar rætur, yfirburðir þeirra eru of miklir. Spillingin liggur of djúpt til að nokkuð verði gert.

Eða er hægt að hefja endurreisnarstarf innan háskólanna og fræðimannasamfélagsins? Ekki ef slíkir tilburðir eru strax stimplaðir sem lýðskrum og hægriöfgar, ef aðeins jafnaðarmennirnir hafa nægan trúverðugleika.

 

Vítalía tekjuhærri en Arnar Grant

Þær græða og verða sumar ríkar

Hver ræður hver telst svo merkilegur að vera titlaður áhrifavaldur og græða á því? í DV og Fréttablaðinu kemur að vísu fram að þetta fólk er með misjafnlega há laun og ekkert allir moldríkir, en merkilegasta fréttin var á Stöð 2, þar sem kom fram að sumar stúlknanna höfðu gert samninga við mörg ný fyrirtæki á þessu ári og því höfðu laun þeirra farið hækkandi hratt á þessu ári á meðan þau voru meira í meðallagi í fyrra.

Það er einmitt munurinn á öryrkjum og ellilífeyrisþegum og svona fólki sem getur tekið að sér ný verkefni sem gefa firnavel af sér, fyrir stórfyriræki. Bótaþegar, hvort sem það eru ellilífeyrisþegar eða öryrkjar eru fastir á lágum launum á meðan áhrifavaldarnir geta stefnt uppávið og bætt tekjur sínar svo um munar án þess að fá skerðingar að ráði sem hindra slíkan gróða.

Svo er þarna annar munur sem er mikilvægur, en það er skammarstimpillinn yfir því að vera ellilífeyrisþegi eða öryrki, eða fátækur og lítt menntaður einstaklingur sem þrælar fyrir sér og sínum, á meðan þessir áhrifavaldar eru virtir og dáðir, og hátt uppi í stéttaþrepum landsins. Hér er því um margskonar aðstöðumun að ræða.

Mér segir svo hugur að þessir ágætu áhrifavaldar eigi eftir að bæta stöðu sína enn frekar í framtíðinni á margvíslegan hátt. Ekki furða að laun þeirra rati í fréttirnar.

Á meðan það krefst ekki skólamenntunnar eða meðfæddra sérhæfileika að vera áhrifavaldur, aðeins klókinda, félagstengsla, fegurðar og þesskonar fyrirbæra er hætt við að áhrifavaldar verði áfram mjög umdeilt fyrirbæri.

Birgitta Líf launahæst í LXS-hópnum

Næstum öll vinsæl og opinber list á Vesturlöndum er ríkislist og því iðnaður en ekki sköpun.

Slaufunarmenningin hefur varpað merkilegu ljósi á menningarhnignun okkar heimshluta. Slaufunarmenningin hefur sýnt og sannað að pólitíkin hefur heljartök á allri listsköpun sem nær hylli, og því er ekki um frelsi að ræða heldur helsi í þessum efnum, og engin góð list getur verið vinsæl þar af leiðandi á okkar tímum. Með öðrum orðum, menningin er dauð, listin er dauð, opinberlega. Listamenn sem eru alvöru listamenn eru ekki viðurkenndir af fjöldanum og lifa ekki af list sinni.

Jafnvel ungu fólki er stýrt þannig að það hefur engan smekk, engan frjálsan vilja þegar kemur að listum, heldur kaupir það list vegna félagsþrýstings, til að vera gott og hlýtt, til að staðfesta hlýðnina við pólitíska rétthugsun, jafnaðarfasismann.

Það fer svo eftir aldri manns hvað gerist ef maður ekki gengst undir þetta ok hinnar kommúnísku listar, jafnaðarfasísku listar, eða lasts öllu heldur. Ef maður er barn og unglingur fellur maður ekki inní kunningjahópinn, en það er stór hluti af félagsþroskanum á þessum árum að vera einsog hinir, hafa sömu skoðanir og hinir, vera áhrifagjarn.

Aðrir verða úrhrök sem eru eldri, verða útskúfaðir eða útundan í vinnu, missa vini og kunningja, maka eða annað sem fólk sækist eftir.

Ég er ekki að segja að engin kúgun sé í Norður-Kóreu eða Rússlandi eða slíkum ríkjum sem berjast gegn Vestrinu, hér er bent á fínlega þræði kúgunar í Vestrinu sem eru til staðar.

Af þessu má draga þá ályktun að óvinsæl list sé mikilvægari en önnur list, og listamenn sem þora að vera ósammála séu hinir einu sönnu listamenn, því tilgangur listarinnar er ekki að vera samdauna valdinu heldur að vera ventill fyrir frelsið og þroskann, breytingar framávið og úrbætur, en einnig skemmtun, aðferð fyrir húmor, dans, glens og gaman. Þegar húmorinn fer úr listinni vegna þykkjuþunga hinna dómhörðu og stalínísku stétta, eða afkomenda þeirra, þá er enn meiri þörf á uppreisnarlist sem brýzt úr öllum slíkum viðjum með ýmsum ráðum.

Í RÚV má sjá þverskurð af þessu. Börn eru í tónlistarskólum fyrir foreldra sína, og ná árangri fyrir foreldra sína. Þau eru hlýðin og með skoðanir í samræmi við skoðanir foreldra sinna. Allt ber þetta einkenni stalínismans en ekki frjálshyggjunnar á Vesturlöndum. Vesturlönd eru hin einu sönnu kommúnistaríki nútímans, en Evrópa ekki hvað sízt.

Rússland er með sitt spillta kerfi einnig, en þar er deigla sem getur þróazt í ýmsar áttir, ekki hinn staðnaði kommúnismi sem leið undir lok 1989.

Afganistan, Rússland, Indland og Kína bjóða þó uppá þróunarmöguleika fyrir mannkynið. Vesturlönd eru föst í jafnaðarfasisma, þar sem femínismi er kreddukenning sem stuðlar að fólksfækkun og mengun. Þetta tvennt eru mestu ógnanirnar við lífríkið og mannkynið.

Nokkuð áhugaverðir tónleikar með Gímaldin og félaga hans á Kex hosteli á sunnudaginn.

Gímaldin er listamannsnafn Gísla Magnússonar, sem er sonur Megasar, en hann hélt nokkuð áhugaverða tónleika á Kex hosteli á sunnudaginn með aðstoðarmanni sínum, eins og fram hefur komið er hann sonur Megasar og móðir hans bloggar hér stundum. Á sunnudaginn hélt hann tónleika á Kex hosteli með Lofti S. Loftssyni og mætti ég þangað eins og sönnun tónlistarunnenda sæmir.

Ég var mjög forvitinn að heyra hvort Gímaldin líktist föður sínum, sem mér finnst einn mesti snillingur íslenzkrar tónlistarsögu og þótt víðar væri leitað, og jú, sitthvað minnti á Megas.

Bæði útlitið og söngurinn minnti vissulega á Megas allnokkuð, en snilldina vantaði, sem Megas var fær um að tjá og túlka þegar hann var uppá sitt bezta. Þó var ekki laust við að það hafi glytt í hana endrum og eins hjá Gímaldin. Sumir textar fannst mér nokkuð sniðugir og laglínurnar einnig. Útsetningarnar voru bara fremur þreytandi og áheyrendur fáir og tóku miðlungsvel í alltsaman. Þannig að ég hlustaði ekki á tónleikana til enda, en naut þeirra laga sem ég hlustaði á býsna vel.

Uppúr stendur að mér finnst Gímaldin eiga möguleika á ýmsu. Hann virðist hafa hæfileika til textagerðar og lagasmíða yfir meðallagi, en öll lögin þarna voru á ensku, og það fannst mér ekki til bóta. Eins og Megas faðir hans hefur sjálfur sagt er búið að ofnota enskuna svo mikið að maður festist fljótt í klisjum og verður ófrumlegur. Þá er íslenzkan miklu betra tungumál til að prófa sig áfram og gera nýja hluti, eins og Megas hefur sjálfur gert af hvað mestri snilld, ásamt til dæmis Sverri Stormsker.

Við Gímaldin eigum margt sameiginlegt. Við notum báðir listamannsnöfn og höfum báðir orðið fyrir áhrifum af sama manninum, meistara Megasi og ýmsum öðrum sem líkjast honum, og erum á svipuðum aldri. Ég reyndi þó ekki að ná tali af honum, og upplifunin að setjast uppí rafmagnsstrætó var einnig sérstök, og minnti á framtíðarkvikmyndir í æsku minni.

Það er sorglegt hversu fáir mæta á tónleika nú til dags. Ég veit að það er femínismanum að kenna. Ungmeyjarnar, sem áður mynduðu helzta áhorfendaskarann, æpandi ungmeyjarnar úr Bítlahefðinni eru að mestu hættar að halda uppá karlkyns söngvara og tónlistarmenn, vegna Metooeyðileggingarinnar á menningunni. Skiptir þá engu hvort viðkomandi listamenn hafa lent í slaufun eða ekki. Kvenkyns tónlistarmenn hirða megnið af kvenkyns aðdáendum nú til dags, og þannig er tónlistin orðin tónlast, en fleira kemur til í því efni.

Ég er þessvegna búinn að missa áhugann á tónleikahaldi og plötuútgáfu að mestu. Ég þyrfti bæði að fá hvatningu og borgað, en þarna var frítt inn, en þannig hef ég spilað næstum allt mitt líf, ókeypis og án launa, þótt langt er síðan ég kom síðast fram opinberlega.

Beztu tónleikarnir með Megasi hafa verið þegar hann hefur kýlt mann andlega margsinnis með ögrandi og hættulegum textum sem hafa gengið gjörsamlega fram af manni, því þá hefur maður eitthvað lært og farið að pæla í tilverunni, eða þegar hann hefur hrækt útúr sér orðunum fullur af fyrirlitningu eins og á Drögum að sjálfsmorði, eða túlkað lög sín á annan hátt þannig að óvenjulegt getur talizt.

Gímaldin er mjög svo snyrtileg og útvötnuð útgáfa af föðurnum, en ég kann vel við hann og tónlistina hans samt. En Megas er bara allt annað dæmi. Hann er dáleiðandi, maður veit aldrei hverju maður á von á næst. Jafnvel þegar ekki heyrast orðaskil er maður dáleiddur af honum.

Eitt kristilegasta ljóðið mitt er hér:"Kristur gefðu trygga trú" frá 6. marz 1999.

Þetta er ort um það bil tíu árum seinna en síðasta ljóð sem ég birti, þarna var ég að að nálgast þrítugt, 28 ára og þar sem Þorgils, minn bezti vinur er guðfræðingur höfðum við oft rætt kristileg málefni, og ég lét til leiðast og tók þátt í kristilegum bænahópi á þessum tíma, Destu, og samdi kristileg lög í kjölfarið. Ég held að þetta sé eitt af þeim beztu. Sýnir vel að ég breyttist á tíu árum, og þetta fellur betur í kramið hjá þeim sem aðhyllast kristna trú.

 

E                 A               E

Spora þinna gættu góði maður,

D7                                         E

gæzkan þarf að fylgja síðri kápu.

E                         D7          E

Aðeins fyrir aðra vertu glaður,

A                                                  E

ágirnd mannsins þarf að beita sápu.

 

Viðlag:

 

D7

Kristur gefðu trygga trú,

D

taktu vafann allan burt.

D7

Höldum aðeins hjálpar þú.

D                                 E

Höfum við af gæzku spurt?

 

Líttu stórt á afrek góðra granna,

gjarnan vertu ei spar á mikla lofið.

Horfðu smátt á handverk þinna anna.

Heimssátt getur eiginfýsnin rofið.

 

Viðlag.

 

Millivers:

 

E         C7                 E

Þegar efinn að mér sækir,

E         D7                       E

erfitt margt er, kraftur dvínar.

E           C7                        E

Skarpur maður skyldur rækir.

E               D7                       E

Í skemmu trúar mér strax hlýnar.

 

Hæversk önd vill halda sig til baka,

og hyggja að því sem vandað aðeins reynist.

Yfir mönnum englar stöðugt vaka,

í ógnarspilltum manni blíða leynist.

 

Viðlag.

 

Hér má sjá fyrirgefninguna og vonina um að vondir og spilltir menn breytist fyrir náð trúarinnar. Hér er einnig fjallað um auðmýktina og gildi hennar, allt saman stór partur af kristinni trú.

Í tilefni umfjöllunar um málefni líðandi stundar, trúfrelsi og annað. Náttúran, ljóð og söngtexti frá 1. janúar 1988, með skýringum.

G       C/G    G

Ég trúi ekki á ást,

G           C/G      G

hún er það allra versta,

G      C/G         G

og ég trúi ekki á guð,

G       Am/G    G

hann er gamall fantur.

G       D/G  G        D/G        G

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Ég trúi ekki á bíla,

þeir eru bara ökutæki,

og ég trúi ekki á gæfuna,

því hún er hverful og hviklynd.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Ég trúi ekki á menn,

þeir hafa sýnt að þeir eru svikulir.

Ég trúi ekki á konur,

þær hafa sýnt að þær eru veiklyndar.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Ég trúi ekki á mannsins hug,

með hans véluðu hugmyndum og vélráðum.

Ég trúi ekki á konunnar blíðlyndi,

hún svíkur það fyrir blíðan koss.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Ég trúi ekki á skrattann,

illverkin hans eru mannanna verk,

hann getur átt sig í friði

í hjörtum heittrúaðra.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Ég trúi ekki á reikning,

hann reiknar bara kaldar tölur,

og ég trúi ekki á of mörg orð,

menn snúa þeim gjarnan í marga hringi.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Ég trúi ekki á Mahatma Ghandi,

eða Búdda, eða Alla, eða Múhameð,

og því síður á heilagar, mikilvægar kýr,

þó að þær teppi heilbrigða hugsun.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Náttúran er allra bezt.

Hún segir þér hvernig þú átt að vera.

Hún hatar og fyrirlítur allar blekkingar,

vill gjarnan deyða þig.

Ég trúi bara á mig - og náttúruna.

 

Stormskersguðspjöllin hans Sverris Stormsker höfðu mikil áhrif á mig um jólin 1987 og æ síðan. Þetta kvæði og fjölmörg önnur urðu til í kjölfarið. Þetta er almenn yfirlýsing heiðingjans um trúleysi, eða þetta sem svo margur maðurinn og konan hyggur fyrir sig, að hafna bókstafstrú en grauta öllu saman og kalla það trú á náttúruna.

Þegar vel er að gætt er textinn upptalning á bókstafstrúartegundum sem er hafnað. Að trúa ekki á reikning þýðir að trúa ekki í blindni á vísindin. Hitt skýrir sig að mestu sjálft. Að trúa ekki á bíla, þar er verið að hafna töffaramenningunni sem femínistar eru svo iðnir við að gera einnig á sinn hátt, ekki eins mildilega og ég geri þarna. Að trúa ekki á bíla, þar er ég að vísa í menningu sjötta áratugarins, Elvis Presley, rokkið fyrsta og allt það.

Að trúa ekki á ást, það merkir að vilja ekki verða ástsjúkur, ástarfíkill, meðvirkur í ástarsambandi sem leiðir af sér þjáningu.

Að trúa ekki á menn, það þýðir að trúa ekki í blindni á það sem menn segja eða standa fyrir, heldur taka því með varúð. Viðlagið sýnir þó að afneitunin á þessu sem talið er upp er ekki algjör, vegna þess að einstaklingurinn, "trúa á mig og náttúruna", er hluti af náttúrunni, og hluti af því sem upp er talið. Þannig að ljóðið fjallar um höfnun á bókstafstrú á þessu fyrirbæri, en samt einhverskonar trú sem erfitt er að skilgreina, en þá hef ég átt við þessa fornu skýringu á orðinu náttúra, sem er andi, eða vilji, einnig merking gefin upp í orðabókum, en sjaldnar notuð.

Að trúa ekki á konur merkir að verða ekki kynlífsþræll, að tigna ekki konur eins og gyðjur, heldur stíga til baka og leyfa sér að "vera nóg", "elska sjálfan sig", eins og þetta er sagt í Nýaldarfræðunum og mörgum þesslegum nútímakenningum.

Annað skýrir sig sjálft fyrir meðalskýra og kýrskýra myndi ég halda. Að trúa ekki á guð, fyrir þann sem elst upp við kristni er verið að vísa í guð Biblíunnar að sjálfsögðu, en hægt væri að rökstyðja að átt sé við heiðna guði eða hvaða guð sem er.

Ég hef nú alveg verið svo skýr á þessum aldri, 17 ára, að gera mér grein fyrir því að fullyrðingin um að guð Biblíunnar sé algóður stenzt ekki, miðað við þjáninguna í heiminum  og margar lýsingar í Biblíunni sem virðast benda til grimmdar Jahve, eða Jehóva eins og sumir kalla hann.

Að trúa ekki á gæfuna, það merkir að kunna að efast um allt það sem maður hefur í hyggju, að velta því fyrir sér hvað getur farið úrskeiðis, að vera ekki of viss um sigur.

Þetta er ekki einfalt gredduljóð þótt margir vilji halda það, þetta er yfirlýsing um sjálfstæði og frelsi undan kreddum og fíknum, myndi ég halda frekar en annað.

 

Það er kannski kominn tími til að ég gefi út ljóðabók, eða að ég reyni að fá stóru útgáfufyrirtækin til þess, með því að koma með handrit til þeirra að ljóðabók. Ég hef víst samið nóg af góðum ljóðum og söngtextum sem á erindi við fólk.

Oft höfum við tekið Dani okkur til fyrirmyndar. Hví ekki í þessu efni?

Af hverju ættum við ekki að fylgja fordæmi Dana í þessu máli? Þeir hafa nú verið taldir sprautuglaðir og þó takmarka þeir bólusetningar barna í haust. Einhverjar ástæður finna þeir fyrir þeirri ákvörðun. Vel mætti segja að fjölmennari þjóð en við og náskyld, sem Danir eru, hafi frekar möguleika til að meta niðurstöður af neikvæðum afleiðingum bóluefnanna svokölluðu, ef við lítum á þetta sem rannsóknir og tilraunir á fólki, sem virðist nú vera, þar sem Þórólfur vildi gera alla þjóðina að tilraunadýrum, og tilraunalyf voru notuð sem reyndust hafa litla sem enga virkni og eru kannski skaðleg.

Já, við erum bara þýði og tilraunadýr, sem þjóð, því þessi svokölluðu bóluefni eru erfðabreytingaefni, og tilgangurinn virðist vera að gera á okkur tilraunir, eða þeim sem þiggja bóluefnin, og ef veiran sjálf hefur sömu áhrif eru allir tilraunadýr.

En ef Danir sjá ástæðu til að takmarkað bólusetningar þeirra sem eru yngri en 18 ára mætti líta svo á að þar sé fordæmi, eða fordæmisgefandi hegðun sem kannski byggist á rannsóknum eða reynslu, þess efnis að hollara sé að sleppa bólusetningum fyrir þennan aldurshóp.

Hvað hefur reynslan sagt okkur Íslendingum um veikindi barna af Covid-19? Mjög sjaldgæf. Hins vegar eru ýmsir sem halda fram að aukaverkanir séu hættulegar af sprautunum fyrir börn og fullorðna.

Covid-19 er farið að hegða sér eins og kvef. Ekki getur það verið stefnan að sprauta árlega fyrir þessu nýja kvefi. Strax í upphafi komu fram upplýsingar vísindamanna sem sögðu að þessi nýja kórónuveira væri náskyld algengum kvefpestum, og að þessi nýja veira myndi að öllum líkindum veiklast með tímanum. Það virðist nú hafa gengið eftir.

Já, þetta er umdeilt mál.

Engar takmarkanir á bólusetningu barna

Óafsakanlegt að stefna kjarnorkuverum í hættu, hvort sem Úkraínumenn eða Rússar eru sekir um það

Þær eru yfirgengilegar og ótrúlegar fréttirnar sem koma um árásirnar nálægt stærsta kjarnorkuveri Evrópu í Úkraínu. Maður hefði aldrei trúað að þjóðaleiðtogar gætu verið svona vitlausir að stefna lífi þúsunda eða enn fleiri í hættu með þessu.

Fréttafólk á RÚV og Stöð 2 hefur að þessu sinni ekki verið með fréttir þar sem öðrum aðilanum er kennt um heldur sagt "Úkraínumenn og Rússar kenna hverjir öðrum um", auk þess sem það er rétt beygt mál.

Ótrúlegar voru fréttirnar um þetta um helgina, en svo mun þetta hafa haldið áfram eins og feigðarþráin sé þeim efst í brjósti Úkraínumönnum eða Rússum. Undarlegt er að þetta fær ekki stórt rúm í blöðum eða fjölmiðlum, eins skelfilegt og þetta er.

Margt er upplýsandi í pistlum Bjarna Jónssonar um þetta, en hann heldur mjög greinilega með Vesturlöndum en ekki Rússum, eins og flestir. Það er í sjálfu sér skiljanlegt enda er stríðið gjörsamlega skelfilegt í alla staði. Enda er það rétt hjá honum að framferði Rússa er erfitt að afsaka eða skilja. Þetta stríð virðist ónauðsynlegt og óskiljanlegt, nema ef Rússar telja að Vesturlönd hafi gert árás á sitt yfirráðasvæði með því að koma Selenský þarna fyrir sem forseta og vestræna Úkraínu.

En þetta með sprengingarnar í grennd við kjarnorkuverið keyrir út yfir allan þjófabálk ef svo má segja.

Enginn sigrar í kjarnorkustyrjöld og enginn sigrar þegar kjarnorkuver springur eða lekur. Þetta eru algild sannindi.

Hvaða rök í ósköpunum geta verið fyrir því að Úkraínumenn eða Rússar standi fyrir þessu? Eins og Ólöf Ragnarsdóttir á RÚV segir og fleiri benda Selenský og Pútín hvor á annan og þeirra lið.

Dettur Rússum það í hug að þetta verði nýtt Híróshíma og Nagasaki? Dettur þeim í hug að Úkraínumenn muni gefast upp ef þeir valda kjarnorkuslysi þarna?

Eða dettur Úkraínumönnum það í hug að Rússar verði sigraðir ef þarna verður kjarnorkuslys, að alþjóðasamfélagið sjái til þess? Svona röksemdafærsla verður brátt fáránleg, því svo mikið er í húfi, og svona sprengjuregn þarna er fullkomlega óafsakanlegt, jafnvel verra en drápin og ofbeldið.

Hvernig fer með Úkraínu sem fæðuforðabúr heimsins ef kjarnorkuslys yrði þarna í þessu stærsta kjarnorkuveri Evrópu? Mengunin myndi breiðast út um alla jörðina, en hætt er við að matvælaiðnaðurinn í grenndinni yrði úr sögunni, óvíst er hversu hrikaleg eyðileggingin yrði og eitrunin á umhverfinu, en það er hrollvekjandi að fjalla um þetta, sem því miður er ekki dystópískur skáldskapur heldur veruleiki.

Bjarni Jónsson telur að kjarnorkan sé lausn á orkuvanda Evrópu. Það mun þó allrasízt verða í kjölfar slyss af þessu tagi, sem myndi verða langtum verra en Chernobyl slysið, sem var þó alveg skelfilegt.

Heimurinn er nú á barmi gjaldþrots í efnahagskerfinu og á barmi alheimskreppu. Hvernig er hægt að leika sér að fjöregginu með þessum hætti?

Ég tek undir með öllum þeim sem gagnrýna Rússa. En ábyrgð Evrópusambandsins er líka mikil og Nató, Bandaríkjanna og allra andstæðinga Rússa. Særður andstæðingur er hættulegastur, eins og Rússar eru núna. Í raun ættu þeir að vera bandalagsþjóð, og hræðilegt er hvernig samskiptin við þá hafa versnað, og ábyrgð Vesturlanda er algjör í því máli.

Svo komum við að fánamálinu og árásinni á Fréttablaðið, netárásinni sem einhverjir aðilar innan Rússlands standa sennilega að.

Var það nauðsynlegt fyrir fréttafólkið á Fréttablaðinu að taka þessa afstöðu með því að sýna troðið á rússneska fánanum?

Lilja Alfreðsdóttir talaði um frjálsa fjölmiðla, og að Fréttablaðið væri frjáls fjölmiðill. Er það ekki á allra vitorði að Fréttablaðið er málgagn Evrópusambandsins en ekki frjáls fjölmiðill?

Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir var í fréttum einnig og fjallaði um að héðan yrði sent fólk til að finna sprengjur Rússa í Úkraínu.

Aftur og aftur heyrir maður það að árás Rússa á Úkraínu sé árás á vestræn gildi, að þessi árás á vestræn gildi sé í raun kjarni stríðsins og það sem Úkraínustríðið snýst aðallega um. Eða árás á frjálslyndið á vesturlöndum eins og þetta er stundum orðað einnig.

Svo þetta sé orðað á annan hátt, þá hræðast vestrænir stjórnmálamenn sem kalla sig frjálslynda að vestrænir stjórnarhættir séu í hættu ef Rússar sigra Úkraínumenn, og að þessvegna "verði Úkraína að sigra", eins og margoft er sagt einnig.

Þetta stríð snýst því um miklu fleira en úkraínskt korn eða olíulindir eða auðlindir Úkraínu.

En þá vaknar spurningin: Hvers vegna telja vestrænir stjórnmálamenn að frjálslyndið á Vesturlöndum muni tapa ef Rússar sigra?

Þessi ótti við Rússa segir manni að Evrópa sé hrunin og afgangurinn af Vesturlöndum, fyrst óttinn við Rússa er svona mikill. Skynsamlegast hefði verið að hjálpa Rússum að sigra Úkraínumenn, til að forða frá þriðju heimsstyrjöldinni (fjórðu eða fimmtu segja sumir, ef femínisminn er talinn þriðja heimsstyrjöldin), og til að forða öllu mannkyninu frá kjarnorkuógninni, sem bæði stafar frá Úkraínu og Rússlandi, kjarnorkuvopnum og kjarnorkuverum.

Stjórnmál á Vesturlöndum ganga nú til dags út á það að hefja barnaskapinn í fólki á öllum aldri til vegs og virðingar. Þroskuð viðhorf eru gamaldags og hluti af feðraveldinu, segja femínistar.

Núna þegar menningin hefur getið af sér stórkostlega tækni hefur aldrei verið meiri hætta á gjöreyðingu mannkynsins.

Stjörnu-Sævar ætti að minna fólk á að talið er að mörg hátæknivædd mannkyn hafi útrýmt sér í kjarnorkueldi og að við séum að stefna í sömu átt, hann ætti frekar að fjalla um það mikilvæga mál og vara við þessari hættu en að tala um að barnasáttmáli Sameinuðu þjóðanna sé í hættu eða eitthvað slíkt. Af hverju er hann sem sérfræðingur í öðrum málum að fjalla um mannréttindamál? Er það ekki mesti barnaskapurinn að mannréttindamálin, sem börnin skilja svo vel, séu aðalmálið?

Eru ekki margir að fatta að barnaskapurinn og ábyrgðarleysið kann að leiða til hörmulegra atvika?

Hvernig var þetta með hrunið 2008? Þá sögðu sérfræðingarnir að bankarnir gætu ekki fallið. Er frjálslyndi Vesturlanda svo mikilvægt að hætta á kjarnorkustyrjöld og gereyðingu mannkynsins þurfi að aukast til að sigra Rússa og telja þá að því vestræna frjálslyndi sé borgið í kjölfarið?

Vestrænt frjálslyndi er dautt ef kjarnorkuslys verður í Úkraínu eða annarsstaðar. Fasismi nærist á kreppum og erfiðum lífskjörum, hungursneyðum og öllu slíku. Að vinna með Rússum er tryggasta leiðin til að stuðla að heimsfriði, að vinda ofanaf Úkraínustríðinu og öllu því skelfilega sem fylgir því.