Að leggja á sig vegferðina (ljóð)

Það birtust mér hugtök

sem höfðu skipt um andlit.

 

Ljósgrænum fingrum hins afmyndaða draums

og við gengum inní myrkrið,

hver stafur markverð bót,

en dýrð, vald, virðing

liggur í skítnum dautt allt.

Afrek hetjanna skráð í stjörnurnar,

vona það á meðan rykið þyrlast upp.

 

Friður sá er ágætur,

eins og bernskan komi aftur

og ágætir fortíðarinnar dagar,

en sama tóm hvílir yfir hans og hennar móður

og restinni af samfélaginu.

Hvar er þeirra réttlæti?

 

Dýragarðurinn

sem var færður niður á þennan stað...

Trjáguð úr mylsnu og stígur hins þrönga mans...

en eins og einhver hafi kannazt við brosandi skepnur hamingjunnar,

og það lýkst upp fyrir þér:

Þú hefur verið einhversstaðar áður.

 

Mánasól úr myrkri,

að komast í gegnum það er eilífð.

Staðurinn er ekki aðeins einum skjól

heldur kynslóð sem týndi sér.

Opnar eru dyrnar að eilífðinni

og ástin til staðar,

en fyrst er að leggja á sig vegferðina

og byggja upp.

 

23. október 2017.