Áróðursstríðið og ímyndastríðið er aðalmálið í Úkraínustríðinu

Það kemur ekki á óvart að Alþjóðlegi sakadómstóllinn í Haag hafi gefið út handtökuheimild á Pútín. Það var búið að gefa það í skyn að það væri eitt af því sem verið var að athuga. Þetta stækkar gjána á milli stríðandi fylkinga og þjóða en örlög Pútíns held ég að eftir sem áður ráðist frekar af innanlandspólitík í Rússlandi heldur en þessu. Kannski var þetta eitt aðalmarkmiðið með því að koma vestrænum strengjabrúðum til valda í Úkraínu, að búa til óvin fyrir Vesturlönd úr Pútín, því ríkasta fólk í heimi getur ekki stjórnað honum að vild.

Annar óvinur ríkustu arðræningjanna í Davos sem eru innan við 1% mannfjöldans en eiga langmest er Donald Trump, og þrátt fyrir árásirnar á hann lítur út fyrir að svo stór hluti bandarísku þjóðarinnar telji hann vera frelsara frekar en skúrk að hann gæti orðið forseti að nýju, og þá mega stríðsgammarnir biðja fyrir sér og hergagnaframleiðendurnir, því hann er búinn að segja að alþjóðarvæðingarmafíósar verði ekki hluti af þeim nýju Bandaríkjum.

Í viðtali á Útvarpi Sögu sagði Guðmundur Karl Snæbjörnsson við Arnþrúði að alþjóðastofnanir á borð við WHO, Sameinuðu þjóðirnar, UNIFEM (Un Woman) og slíkar stofnanir hefðu allar verið yfirteknar af mafíunni sem er ríkasta prósentið og hefur gríðarlega völd og sem ógnar frelsi og lýðræði allra jarðarbúa. Hann sagði að þessar alþjóðastofnanir sem margir treysta enn á séu ekki það sem þær voru, ekki til hagsbóta fyrir mannkynið, heldur ynnu myrkraverk.

Ég var í afmæli hjá góðum vini mínum í gær. Hann er guðfræðingur og afmælisgestir ræddu um þessi mál og skyld mál, og kristileg viðhorf áberandi í hópnum.

Meðal annars var rætt um að Davos klíkan vill koma örflögum undir húð á fólki og setja Merki Dýrsins á fólk í tímans rás. Jafnvel hefur Katrín Jakobsdóttir og hennar ríkisstjórn verið að vinna að slíkum lagabreytingum og öðrum myrkraverkum án þess að meirihluti landsmanna geri sér fulla grein fyrir því. Að vísu hefur Útvarp Saga fjallað um þetta mál svo mörgum er kunnugt um það, en andstöðuna skortir til að koma í veg fyrir þetta.

Handtökuskipunin á Pútín er gefin út af þannig anda, sem vill yfirtaka jörðina, dæmigerður kaldlyndur kommúnismi og stalínismi.

Snýst þetta um stærstu glæpaverkin sem eru unnin? Er hægt að keppast um þau?

Eða snýst þetta um smánun á alþjóðlegum vettvangi?

Snýst þetta um að reyna að forða fólki á Vesturlöndum og sérstaklega ungu fólki með mjúkgeðja og einfalda dómgreind frá því að mynda sér sjálfstæða skoðun á Vesturlöndum andspænis (versus) BRICS og Rússlandi?

Það sem demókratar á heimsvísu óttast allra mest eru andlegu áhrifin sem þetta stríð hefur, að fólk fái jákvæða mynd af BRICS ríkjunum, hefðbundinni þjóðerniskennd, og Rússlandi.

Handtökuskipunin á Pútín er hluti af andlega stríðinu og ímyndarstríðinu aðallega.

Enginn getur þó efazt um að Rússar og Pútín eru ekki að hræðast þessi viðbrögð, og gera frekar út á að stigmagna þetta ímyndarstríð og áróðursstríð.

Einnig er augljóst að Pútín hefur unnið fyrir þessu og er ekki saklaus sem engill.

En í raun er þetta aðeins eitt atriði af mörgum í þessu stríði, og vafasamt að þetta hafi mikil áhrif, nema til að mála Pútín enn dekkri litum hér í Vestrinu. Nema ef svo óheppilega vilji til fyrir Pútín að þeir nái honum.

Kemur þá nokkur skárri í staðinn? Ekki endilega.

Gefa út handtökuheimild á Pútín

Gremjan innan Vinstri grænna farin að hafa áhrif

Ég las DV fréttina sem lýsti samræðum Elvu Hrannar og Ragnars Þórs í Silfrinu fyrir kosningarnar í VR, þar sem hún tapaði fyrir honum og athugasemdir virkra þar undir. DV lesendur voru næstum allir sammála um að hún væri að leita eftir athygli og hún væri að fara í manninn en ekki málefnið, því lesendum DV í athugasemdum fannst gagnrýni hennar á Ragnar Þór Ingólfsson rýr og ótrúverðug.

Ég var viss um að hann myndi vinna kosningarnar, eftir að hafa lesið athugasemdirnar undir DV fréttinni, því ég veit að lesendur DV eru stór hluti af VG kjósendum og aðrir vinstrimenn, sem ég held að hljóti að vera fjölmennir í VR, þar sem kosningin fór fram. Þetta gekk eftir, hún tapaði fyrir sitjandi formanni VR.

DV og Heimildin eru nokkurskonar barómeter á hvað er að gerast meðal kjósenda Samfylkingar, Vinstri grænna og Pírata.

Í valdatafli femínískra afla eru úrsagnir vopn til að fá athygli og reyna að vekja tilfinningar. Miðað við ástandið í flóttamannamálum á heimsvísu er ekki mikið verið að skerpa á línunum með útvatnaða frumvarpinu hans Jóns Gunnarssonar sem var samþykkt. Það virðist fremur vera málamiðlun milli andstæðra fylkinga í landinu, því fólk er mjög ósammála um þetta mál.

Elva Hrönn segir sig úr VG

Gamli og refsigjarni guðinn í Biblíunni, Jahve.

Sem svargrein við grein Guðjóns Hreinberg þar sem hann reynir að gera lítið úr guðum og gyðjum fjölgyðistrúarbragða skrifa ég hér grein þar sem ég bendi á nokkrar ástæður fyrir því að vera fjölgyðistrúar frekar en eingyðistrúar, og er af nógu að taka og væri hægt að iðka það vikulega að finna ástæður til að vera ekki eingyðistrúar.

Það vill nú þannig til að ég hef verið að blaða í bók sem ég fékk á bókasafni nýlega, en bókin heitir "Um Guð", og kom út 2010. Höfundur bókarinnar, Jonas Gardell var sæmdur heiðursdoktorsnafnbót við guðfræðideild háskóland í Lundi árið 2008, og það sýnir að þessi bók er kristnu fólki að skapi, innan háskólasamfélagsins að minnsta kosti, því svo samheldið er háskólasamfélagið á Vesturlöndum að það sem er viðurkennt í einu landi er það yfirleitt annarsstaðar líka.

Í þessari bók er oft og einatt mynd dregin upp af guði Biblíunnar sem skapvondu og refsingafíknu gamalmenni, en margar aðrar hliðar guðsins Jahve skoðaðar líka, og því er lýst hvernig hann er samsuða úr fjölmörgum heiðnum guðum í eldri menningarsamfélögum.

Í þessari bók er því vel og vandlega lýst hvernig guð Biblíunnar tekur yfir heiðna guði sem eru ofsóttir og níddir, og bannað að trúa á þá. Dæmigert fyrir stjórnmálamann sem vill komast til valda, og útmáir þá sem hann rænir völdum frá.

Þannig er ættbálkurinn eða þjóðin Ísra-el samsett orð, sem merkir: "Megi Guð vísa styrk sinn" eða "Sá sem berst með Guði".

El var nefnilega guð annarra þjóða, Kaanverja ekki sízt. Áður en þetta mótaðist og Abrahamstrúarbrögðin (eingyðistrúin) urðu til, var þetta hjörð fólks sem hélt sig við heiðin trúarbrögð nágrannaþjóðanna. Þannig var El um tíma máttugasti guðinn meðal hinna heiðnu Hebrea sem síðar varð ættbálkaguð, lagði sig niður við það að þjóna sem ættbálkaguð, eins og þetta er orðað í þessari bók Gardells.

Ekki nóg með það. Í bókinni er Jahve lýst sem klækjarefi eins og Loka Laufeyjarsyni, einhver sem lætur draga sig inn í smásmuguleg svik og pretti, en Jakobi er lýst sem svikara og algerlega siðblindum einstaklingi. Þetta eru nú sumar hetjur Biblíunnar, svona er þeim lýst af fræðimönnum í Guðfræðideildunum.

Guð Abrahams og guð Ísaks eru heldur ekki sömu guðirnir upphaflega heldur tveir.

"Jakobs volduga", (þýðing á einu guðsheiti í Gamla testamentinu) má einnig þýða og skilja sem "Naut Jakobs", en El og Baal, vinsælir guðir Kaanverja voru einmitt oft táknaðir sem naut.

Gardell telur sennilegt að fyrsta guðshugmynd Biblíunnar sé af sterku og þróttmiklu nauti, eins og El og Baal voru táknaðir oft.

Í annarri bók á ensku má lesa um það að ástæðan fyrir því að Jahve bannaði átrúendum sínum að gera af sér eftirmyndir að hann hafi verið eða sé geimvera sem líkist skriðdýri eða risastóru skordýri, og að trúin á hann hefði horfið ef hann hefði leyft fólki að sjá útlit sitt. Allavega reyna menn að skýra þetta út, og þetta er skýring sem virðist rökrétt.

Jahve er stríðsguð, og þessvegna viðurkenna ekki gyðingar Jesúm Krist sem frelsara, því hann kom ekki sem stríðsguð heldur blanda af verkalýðsleiðtoga, græðara, byltingarmanni, heimspekingi og ýmsu öðru.

Það er erfitt að trúa því að Jahve sé almáttugur og góður guð, þegar honum er lýst sem hefnigjörnum og afbrýðisömum í Biblíunni, vill sitja einn að völdum, ekki má tigna aðra guði, og veldur eyðileggingu þegar hann reiðist. Hann gæti einnig minnt á uppreisnargjarnan ungling eða skapstyggan einræðisherra og kúgara.

Í Saltaranum eru sálmar sem voru kaananískir og fjölluðu um þrumuguðinn Baal, en eru tileinkaðir Jahve. ("Guð dýrðarinnar lætur þrumur drynja...").

Að eigna sér fylgjendur heiðninnar og ræna menningararfi heiðinnar þjóðar og eigna sér hann, það er þetta sem Jahve hefur gert, eða fylgismenn hans. Auk þess að gera lítið úr heiðnum trúarbrögðum sem notuð eru sem efniviður, skrumskæld og afskræmd eftir hentugleikum, og púkar og djöflar sagðir þeir hverra Jahve tekur á sig mynd. Er hann þá ekki faðir lyginnar, Jahve sjálfur?

Í einum kafla bókarinnar er því lýst hvernig Jahve leyfir Móse að horfa á bak sitt, höfuð, herðar, axlir, handleggi, rass, fóttleggi, en ekki andlitið, það fékk enginn að sjá, jafnvel talað um að þá myndi fólk ekki halda lífi.

Þetta er nokkuð sem ekki fer hátt meðal þeirra sem telja fjölgyðistrúna syndsamlega en ekki eingyðistrúna. Þarna er Jahve, guði Biblíunnar lýst sem efniskenndum manni, með mögulega minnimáttarkennd útaf útliti sínu, ljótleika andlits síns kannski, miðað við að fólk mátti ekki sjá það. Eða taldi hann sig svo fallegan að fólk félli í stafi við að sjá andlit sitt? Eða vildi hann ekki þekkjast? Traustvekjandi?

Það er ekki hægt að samræma guðshugmyndir Biblíunnar stendur einnig í þessari bók, því þær koma úr ólíkum áttum.

Kristið fólk sem gerir lítið úr heiðnum trúarbrögðum er ekki samkvæmt sér sjálft, því efniviður Biblíunnar kemur næstum allur úr öðrum ritum, eða að langmestu leyti, úr heiðnum ritum fyrst, en úr heimspekiritum í Nýja testamentinu, til dæmis ritum Essena sem voru með svipaðar kenningar og Jesús Kristur.

Eins og lýst er í bókinni "Um Guð" er guð Biblíunnar sennilega ekki til, hann er samsuða úr heiðnum guðum. Það er ekki sagt með þessum orðum, en lesandinn hefur það á tilfinningunni. Heiðnir guðir hafa að minnsta kosti meiri trúverðugleika, því ekki er hægt að rekja það svona nákvæmlega að þeir séu skáldskapur. Ef menn vilja trúa því að guð Biblíunnar sé til, þá er erfitt að rökstyðja að hann sé sá sem hann þykist vera, skapari en ekki skaðvaldur og kúgari, einræðisherra.

En miðað við stjórnleysi nútímans er kristnin þó skárri, og islam og öll þessi eingyðistrúarbrögð, á meðan lög og reglur gilda sem farið er eftir. Nú er þó svo komið að jafnvel islömsku ríkin fara að liðast í sundur vegna kvenréttinda, og sumsstaðar hafa slíkar breytingar orðið.

Ég hafna alfarið því lýðskrumi sem sértrúarsöfnuðir flestir boða og jafnvel Þjóðkirkjan núorðið, að Guð Biblíunnar sé það sem Bob Dylan lýsti í "When You're Gonna Wake Up": "You think he's just an errand boy to satisfy your wandering desires".

Á okkar máli:"Þú heldur að Guð sé bara senditík fyrir þig til að snattast og láta undan öllum duttlungum þínum".

Þarna skýtur Bob Dylan ofdekurshugmyndirnar um Guð Biblíunnar í kaf með einni einfaldri setningu. Þetta gaf hann út 1979, og eftir þetta búið að búa til enn léttúðugri fígúrur úr Jahve og Jesú Kristi og öðrum í Biblíunni af þeim sem mest völdin hafa innan kirkjudeildanna í heiminum.

En ég veit meira. Menn geta búið til guð, stillt sig til sambands við mátt, guð eða púka eða djöful, með átrúnaði sínum. Þannig að jafnvel þótt Jahve gæti hafi verið skáldskapur upphaflega er hann það ekki endilega í raun, þegar slík trúarbrögð eru orðin til. Þetta lýtur að stillilögmálinu sem dr. Helgi Pjeturss uppgötvaði og er náttúruvísindi en ekki falsvísindi nútímans.

Þetta er nóg fyrir fólk að meðtaka í bili.

Ég vil bara enda pistilinn á því að ekki finnst mér skárra það sem nútíminn er, þar sem allir hafa gert sig að eigingjörnum guðum eða djöflum. "(Og að því stefnir öldin að auka höft og bann og eignast ótal fursta en engan frjálsan mann), orti Davíð Stefánsson og varð sannspár um þann nútíma sem við tilheyrum.

Hver einstaklingur vill verða eigingjarn fursti sem hlær að öllu sem áður var talið heilagt, og gerir grín að hefðum, siðum og boðorðum. Það finnst mér ekki gæfulegt.

Þrátt fyrir allt eru boðorðin tíu merkileg og margt annað í svona miklu riti frá svona löngum tíma eins og Biblían er, þannig að hvernig svo sem má efast um Jahve og Jesúm Krist, þá eru þetta miklar bókmenntir og eitthvað sem fólk hefur stutt sig við lengi.

En það er alveg vonlaust að ætla að gera lítið úr heiðnum guðum og gyðjum. Biblían sjálf varð til einmitt úr þannig efniviði, eins og fólk lærir um í Guðfræðideildum háskólanna.

Fræg er Bjarmalandsför yfirstéttarinnar á Íslandi. En munu þær auðgast á henni?

Maður veltir því fyrir sér hvað gekk þeim stöllum til að fara til Úkraínu að hitta Selenskí. Síðan fjallar þessi frétt um enn frekari stigmögnun á stríðinu, meðal annars með árekstri drónans frá Vesturlöndum og rússnesku herþotunnar.

Í kvöldfréttum sást að Katrín forsætisráðherra var eins og dáleidd af Selenskí karlinum, og heilsaði honum óvenju lengi, eins og hún væri skelfingu lostin og dáleidd, og hendur þeirra límdar saman. Smælaði hún síðan framaní heiminn óvenju mikið með þessum margræða hætti, sem hægt er að lesa margt útúr. Er það skelfing sem er í brosi hennar, er það gleði, eða ótti við valdið, eða eitthvað allt annað?

En hvað skyldi vekja skelfingu hennar? Er það sú staðreynd að femínisminn sem hefur verið eitt af hennar baráttumálum er orðinn hæpið fyrirbæri opinberlega á Vesturlöndum, með innrás Rússa? Heimsmynd hennar riðar til grunna. Það er vissulega skelfilegt fyrir hana og aðra femínista.

Jafnvel þótt Vesturlöndum tækist að hrekja Rússa frá Úkraínu og skella á þá skaðabótakröfum, réttmætum eða ekki, þá er heimsmyndin gjörbreytt til frambúðar, og verður aldrei að eilífu söm, draumsýnirnar um útópískt jafnrétti komnar í ruslið eilíflega.

Það voru rænandi og blekkjandi Vesturlönd sem komu inn strengjabrúðunni Selenskí og æstu Rússa í stríð, hjá þeim lifa stórveldadraumarnir enn um sameinað ríki fyrri tíma.

Nei þær voru ekki sprengdar í tætlur að þessu sinni í stuðningi sínum við Selenskí. Sagt var að ef menn kæmu heilir á húfi úr Bjarmalandsferðum og þénuðu á þeim hefðu þær heppnazt vel. Spurningin með þessa för af slíku tagi.

Þessi stuðningur við Selenskí snýst fyrst og fremst um gildismat. Stuðningurinn við Selenskí er stuðningur við fóstureyðingar, öfgafemínisma, wokeisma og allt það, óttinn við það að kúgað fólk og feðraveldisfólk valdeflist aftur á Vesturlöndum, með útvíkkun Rússlands og menningunni sem er þar, sem er hefðbundin en ekki eins og nútímahryllingurinn á Vesturlöndum.

Frekari ógnum verði svarað „í réttu hlutfalli“

Skoðanir rangsnúnar, kerfinu í vil, ljóð frá 22. júlí 2018.

Eftir að rænt hafa huga þínum

hefur þú skoðanir rangsnúnar, kerfinu í vil.

Sigmundur Davíð, aðrir einsog mykja

eiginhyggju og lyga.

Þetta sem hulið er helzt ég skil,

hundarnir út fyrir sviga.

Lifði ég með lostasvínum?

loks mun hart það þykja.

Leiðbeinir sálunum elskandi álfur,

ekki hér drynjandi veröld.

Sinntu öllu sjálfur,

syndin fyllir keröld.

 

Stúlkan er pírati, útlit ókei,

ekki þó gef ég mig svikmennum þessum á vald.

Sorglegt er þetta, það er alveg skýrlegt,

þó ei brotnar vilji.

Borga hér mennirnir mengað gjald,

mjög þókt enn ástæður hylji.

Elska sífellt, segi þó nei,

samlíf dagsins hýrlegt.

Treystu á þinn leiðtoga, rödd sem þar raular,

ríkin þókt hreykist og falli.

Bölið alltaf baular,

byrðar verða að gjalli.

 

Freistingin laðar mig, ef ég yngri

annars hér væri og sá kjáni sem gegndi þeim enn.

Allt er svo gegnsætt, blekking kvenna kvelur,

kærleik finn ég tala.

Finnur þú skárri og skýra menn?

skuggarnir þrífast á svala.

Kemur sökin sorga þyngri,

síðan froðan telur...

Kenndu þeim, drukknaðu ei, haldreipið heldur,

hörð er nóg klikkunin tízku.

Veiztu hvað því veldur?

Varla út af nízku.

Niðurstöður kosninganna, ljóð frá 26. apríl 2009.

Kemur mér ekki á óvart,

er þó hún Jóhanna bjargvættur þinn?

Morar allt í móralistum,

mikill er Steingrímur talandi,

svo nú um herleysi hjalandi.

Heppnast þetta vart.

Áður við í dugnaði sveitanna glöð þó gistum,

glímir nú þjóðin við kreppuna, langblekkta skinn.

 

Hrein þetta vinstristjórn verður,

varla þó breytingar, hrunið mjög ljóst.

Ennþá reiði undir kraumar,

aldrei mun þjóðin mín friðmælast,

fyrr en hér syndin mun siðmælast.

Síðan drukkið Spur.

Sjáðu, kannski velferðarstjórnin inn lymsku laumar,

löngum er eigingirnd næst við hið lofandi brjóst.

 

Heilaga Hannan þín ei meir?

Held ekki, veit ekki, sjáum til öll.

Þolum við nú strauma stranga,

stefnan er aðhaldið, bannafjöld.

Sjást hér því margfaldast mannagjöld,

mikil von því deyr.

Heldur ætti Frjálslyndi flokkurinn inn að ganga,

fólkið ei skilur neitt, kúgað er, hrynja því fjöll,

 

 

Klappið verður ekki skárra þótt það fái erlend verðlaun

Klappið er dæmi um fyrirbæri sem var neytt uppá notendur strætó við mjög, mjög litla hrifningu í upphafi, óvinsældir satt að segja. Alveg er dæmigert að slíkt hrakfallafyrirbæri skuli fá verðlaun frá erlendum samtökum, sem vilja hraða ómennskri tækniþróun sem mest.

Dagur B. Eggertsson er gerræðislegur stjórnandi og borgarstjóri, og fyrir þá sem skilja ekki það orðalag þá jaðrar hann við að vera einræðisherra, því hann platar sig til valda og klækjabrögðum og nær að koma mjög umdeildri borgarlínu til framkvæmda með aðferðum sem fáir leika eftir.

Klappið er eins og braggamálið, ekki endilega það sem er fólki fyrir beztu, en breytingum komið í gegn samt ofanfrá.

Tvær breytingar þarf að gera á Klappinu til að það standist samanburði við eldri kerfi. Afsláttur á ekki að einskorðast við tæknivædda einstaklinga sem komast á netið og skrá sig þar. Í öðru lagi er það afleitt að hafa ekki sölustaði þar sem fólk getur keypt þetta, eða fengið aðstoð, þannig að allir séu neyddir til að nota netið, jafnvel sumt fólk sem er eins og risaeðlur í netnotkun.

Sjálft fyrirkomulagið stríðir gegn markmiðunum, að auka vinsældir almenningssamgangna.

Klappið fær alþjóðleg verðlaun

Húrra fyrir Alþingismönnum sem eru á réttri leið að einhverju leyti

Viðurkenningin á Holodomor sem hópmorði er spor í rétta átt. Það sem skiptir þó mestu máli er að stöðva þau hópmorð og fjöldamorð sem verið er að fremja á okkar tímum með aðferðum Frankfurt skólans, femínisma og jafnaðarstefnu.

Með því að viðurkenna að hægt er að fækka fólki með óhefðbundnum aðferðum er loksins farið að stíga það skref að mannkyn okkar komist uppá mannsstigið í raun og af dýrsstiginu.

Frændi minn og afabróðir, Ingvar Agnarsson kenndi mér það að með Nýalsfræðunum kæmist fólk uppá Nýalsstigið, en það er þegar fólk er meðvitað um alheiminn, lífsambandið á milli hnattanna og önnur vísindaatriði sem gera fólk meðvitað um eigið líf.

Það sem gerðist eftir 1945 er að mannkyninu hnignaði, og nú er fólk komið niður á dýrsstigið í mörgum tilfellum, þótt það sé mismunandi, en þannig er þetta á Vesturlöndum, þar hefur siðmenningu hnignað svo mannsstigið er ekki lengur algengast.

Ég hef ritað um andstöðu mína gegn fóstureyðingum.

Þó er annað sem hefur fækkað fólki miklu, miklu meira, en það er fóstureyðingar áður en börn eru getin, það er að segja að komið er í veg fyrir getnað hjá gríðarlega mörgum, og það hefur átt sér stað hjá öllum iðnvæddum þjóðum, sérstaklega Vesturlandabúum.

Það er hægt að finna út hverjir standa á bakvið þetta og af hvaða ástæðum, bæði á okkar jörð og öðrum jörðum. Margt af því er vitað.

Þegar femínistar hætta að hatast útí feðraveldið og fyrri kynslóðir verða þær færar um að sjá hverjir eru raunverulegir óvinir mannkynsins.

Að koma í veg fyrir að fólk af gagnstæðu kyni verði ástfangið, að eyðileggja traust á milli kynjanna, þetta eru óvinir mannkynsins að gera.

Femínistar eiga mjög langt í land með að verða það sem þeir ættu að vera, og berjast fyrir réttan málstað, og ég er ekki bjartsýnn á að hægt verði að bjarga okkar mannkyni, en allir sem verða hermenn sannleikans gera gagn, og jafnvel þótt unnið sé á mismunandi sviði.

Ég fagna svo einlæglega út af öllu sem vel er gert. Þótt þetta sé ekki komið í gegn virðist ríkja bjartsýni um að það verði, sem auðvitað ber að fagna.

Jafnvel þótt ég hafi ritað um að Selenskí sé strengjabrúða hergagnaframleiðanda á Vesturlöndum og fullur af ranghugmyndum um að frelsi og lýðræði á Vesturlöndum, þá snýst þetta ekki um að ég skilji ekki eða viðurkenni hvöt í þá átt, heldur að ég telji að guð Biblíunnar styðji Pútín, og sé sterkari en öll Vesturlönd, og allan heiminn, ef útí það er farið.

Þannig að ég get tekið undir sumt sem Selenskí kemur fram með, ekki spurning.

Að frelsi og lýðræði ríki á Vesturlöndum, það er viðurstyggilegasta lygin sem borin er fram og alltof margir trúa á. Mér er það nóg að vita að fólk er að deyja út á Vesturlöndum vegna fækkandi fæðinga. Einnig að fólk lætur skreyta sig með húðflúrum og lokkum, og gerir það ekki af eigin hvötum, heldur eru andar sem segja fólki að gera það. Einnig með stjórnmálin, segja má að allir vinstrimenn og jafnaðarmenn séu andsettir, og sífellt stærri hluti hægrimanna einnig. Allt þetta segir mér að guð Biblíunnar er að kenna fólki lexíu. Þegar slíkt gerist á fólk ekki að vera með hroka og tala um lýðræði og frelsi Vesturlanda, eða mannréttindi, heldur á fólk að laga það sem guði Biblíunnar er andstyggilegt á Vesturlöndum, og þá fyrst mun friður ríkja á jörðinni.

Síðan væri hægt að benda á menningu og listir, hvernig myndlast er vinsælt en ekki myndlist, hvernig ritlast er vinsælt en ekki ritlist, hvernig tónlast er vinsælt en ekki tónlist. Allt þetta er afskræming á mennskunni og sál mannsins.

Meiri synd gegn Guði er ekki til en sem birtist í vestrænni menningu.

Þannig að þetta snýst ekki um að vera hrifinn af Rússum eða þeirra aðferðum í þessu stríði, heldur að Vesturlönd eru enn verri, enn syndugri, og ef ekki verður horfið frá syndinni á Vesturlöndum, meðal annars með því að hætta að menga, hætta að virkja of mikið, hætta óhóflegum útblæstri og fleiru, þá mun það hafa afleiðingar, og að kalla það reiði Guðs er sannleikur en ekki lygi eða trúarofstæki.

Einnig þarf að viðurkenna hugtakið Vistmorð.

Það þarf einnig að viðurkenna að með femínisma hefur fólki fækkað meira en með báðum heimsstyrjöldunum samanlagt.

Viðurkenni Holodomor sem hópmorð

Sænska leiðin á öllum sviðum?

Ég held að fjölmiðlafólk á Íslandi ætti að rétta kúrsinn hvað varðar minnihlutahópa sem verða fyrir mestu hnjaski, samkvæmt nýrri könnun. Til dæmis fólk með óvenjulegar skoðanir og meiri líkamsþyngd en fjöldinn. Á sama tíma kemur frétt um að kynsegin einstaklingum fjölgaði um 75% árið 2022, sem er meira en helmingsfjölgun, og það virðist ekki koma fólki á óvart. Kvarta þeir mest sem hafa það verst? Gaman var að sjá Uglu Stefaníu hjá Gísla Marteini, hamingjusöm manneskja og hún lýsti Íslandi sem fordómalausri paradís fyrir kynsegin fólk að mestu leyti, þótt seint yrði baráttunni lokið. En maður hlýtur að spyrja sig hvernig standi á 75% aukningu í þessum hópi aðeins á einu ári.

Annað sem vekur athygli í nýjum fréttum er að lögreglan býst við aukningu í öllum málaflokkum, meira fé er sett í alla málaflokka og bætt í mannskapinn á öllum sviðum.

Er Ísland á réttri leið að fylgja sænsku leiðinni á fleiri en einn veg?

En það sem hjálpar langflestum Íslendingum er að laga kjör þeirra fátækustu, og vinna gegn verðbólgunni. Ég verð að vera sammála þeim mörgu sem æstir rita í DV undir fréttirnar athugasemdir, að gefa mætti Sjálfstæðisflokknum frí og prófa vinstristjórn, til að athuga hvort slík stjórn geri eitthvað fyrir þá verst settu eins og talað er um í þeim flokkum.

Nú held ég að sé tækifærið fyrir vinstriflokkana, þegar vinstrisveifla er í landinu. Spákonur á Útvarpi Sögu hafa margsinnis spáð því að þessi ríkisstjórn falli, og núna telja þær að hún falli í vor. Það kemur allt í ljós.

„Ljótir hlutir sagðir um mig“

Allt er gott sem endar - Megasartilvitnun - Hríðin eftir Megas frá 1990, túlkun.

Ég er nokkurnveginn viss um að Halldór Benjamín framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins var að vitna í meistara Megas þegar hann tjáði sig um hvernig kjaradeilan leystist með þessum orðum. Einfaldlega vegna þess að í laginu "Hríðin" frá 1990 kemur fyrst fram þessi setning í íslenzku, og er hún megasískur og dæmigerður útúrsnúningur á málshættinum fræga "Allt er gott sem endar vel".

Vísir er með þá frétt sem ekki fer hátt í öðrum fjölmiðlum, að Rússar haldi uppi öflugum hryðjuverkaárásum á borgir í Úkraínu, og kjarnorkuverið í Zaporizhhia varð í sjötta sinn án rafmagns í nótt og varð að reiða sig á varaaflstöð.

Þessi frétt sló mig og að ekki skuli vera sagt frá þessu í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Af þessari frétt má glögglega sjá að heimurinn er hársbreidd frá gjöreyðingu, og mörgum sinnum hefur heimurinn verið nærri stærra kjarnorkuslysi en varð í Chernobyl 1986.

Að minnsta kosti 5000 manns dóu beint vegna slyssins, og sennilega er sú tala helmingi hærri ef allt er talið með.

Árið 2005 fengu 19.000 fjölskyldur lífeyri frá úkraínskum stjórnvöldum vegna þess að fyrirvinnan var látin vegna slyssins. Sú tala er stór hluti okkar þjóðar, til dæmis. Slys í stærsta kjarnorkuveri Evrópu yrði á miklu stærri skala.

Eins og lesa má um hefði slysið í Chernobyl getað orðið tvisvar sinnum verra en Hiroshima sprengingin, en fáeinir hugrakkir menn, hetjur, náðu að afstýra því.

Fukushima kjarnorkuslysið í Japan 2011 minnti á að alltaf er maðurinn að leika sér að eldinum með nýtingu kjarnorku. Mikil mótmæli gegn kjarnorkuverum brutust út í kjölfarið víða.

Geislun hefur aukizt á jörðinni síðan kjarnorkuöldin hófst. Fullvíst er að fjölgun krabbameinstilfella útum allan heim má rekja beint til notkun kjarnorku, tilrauna, slysa og sprenginga, þótt ástæðurnar séu fleiri án efa. Kjarnorkumengun þekkir engin landamæri, þótt hún sé verst næst staðnum þar sem slysið varð eða sprengjan lenti.

Eins og margir hafa tjáð sig um eru rússnesk yfirvöld glæpsamlega skeytingalaus þegar kemur að lífi eigin þegna. Þau eru einnig glæpsamlega skeytingalaus gagnvart kjarnorku yfirleitt. Jafnvel má segja það um Úkraínumenn líka, eftir að þeir vilja berjast í þessu stríði til hinzta manns og leggja þessa hættu á sig og heiminn fyrir utan aðrar.

Kvæðið "Hríðin" eftir Megas frá 1990 fjallar um það þegar nokkrir menn urðu úti á milli bæja í stórhríð, ekki vísað í tiltekinn atburð heldur nokkuð sem oft hefur gerzt í Íslandssögunni, því miður.

Kófið er Covid-19 farsóttin kölluð, og svo aðför að mannkyninu, frelsinu og móðursýki af öðrum, og "Stormur" er heimildarmyndin kölluð um Þríeykið og atburðina í kófinu. Þannig að "Hríðin" eftir Megas getur verið tákn fyrir ýmislegt, margskonar hörmungar.

"Þið munið öll deyja", söng Bubbi Morthens árið 1980 með Utangarðsmönnum í laginu "Hiroshima". Megas fer skáldlegri leið að þessu og í laginu "Hríðin" er slíkt skoðað með öðrum hætti.

Eitt sinn fannst mér nýrri verk Megasar verri en þau sem eldri eru. En fréttin um árásir Rússa á orkuinnviði í Úkraínu lét mér skiljast það að Megas er að yrkja um það sem getur gerzt í "Hríðinni" frá 1990.

"Þessi alíslenzka hríð hún er ævinlega í fangið í hvaða átt svo sem þú stefnir - og hvaða guð eða lögmál sem þú nefnir," eins og hann orðar það.

"Allt er gott sem endar", eru lokaorð kvæðisins, fyrir utan viðlagið sem er endurtekið.

Vandinn er sá að jafnvel þótt Pútín myndi tapa stríðinu og stríðið myndi hætta þá eru fleiri kjarnorkuógnir sem steðja að. Fólk er jafnvel farið að mæta þessu með kaldhæðni eins og öðrum ógnum sem steðja að, sturlunin er svo fullkomin hjá okkar mannkyni á flestum sviðum, og hrokinn, að telja sig ekki þurfa á æðri máttarvöldum að halda, að húmanisminn nægi eða mannleg skynsemi eða hæfni eða dugnaður, því fer þó fjarri.

Ég fékk að horfa inní stein í hörgi í fyrra, þegar ráðstefna álfa og manna fór fram á Íslandi, og mætti minna á það þegar fólk taldi geimverur myndu koma til Snæfellsjökuls árið 1993 var skilningur á slíku, en auðvitað sáust þær ekki. Mikill misskilningur er það hjá fólki þegar það telur geimverur helzt birtast sem grænar verur eða gráar eða öðruvísi útlits en fólk er almennt, þótt slíkt sé til einnig og staðfestar frásagnir séu til um slíkt að vísu, sem frægar eru.

Hörgar eru enn starfræktir á þessari jörð, annars værum við ekki lengur til, og hofin eru starfrækt líka, en fáir eru opnir fyrir þessu nú á dögum, enda er þetta helzt á hærri tíðnisviðum í andaheiminum, en snertir þó auðvitað okkar jörð og okkar mannkyn líka.

En ég varð þunglyndur seint á síðasta ári og snemma á þessu ári, því myrkrið sem speglaðist í steininum í altarinu, það sagði ýmislegt.

Skyldi Halldór Benjamín hafa verið ósáttur við miðlunartillöguna sem var samþykkt þrátt fyrir allt, úr því að hann notaði orðtækið "Allt er gott sem endar", sem mætti kalla fullt af bölsýni? Áður fyrr sætti fólk sig ekki við neitt skárra en "Allt er gott sem endar vel."

Níhílísk skoðun Megasar er svo sem víða í nútímanum. Mér finnst hún að vísu uppgjöf.

Jörðin er skóli fyrir sálir, en talið er að fjórðungur eigenda okkar að minnsta kosti vilji útrýma okkur á meðan hinir vilja halda okkur á lífi, en um það er deilt og sumir telja að næstum helmingur eigenda okkar vilji útrýma okkur, þótt það sé nú sennilega bölsýni, en það gæti komið í ljós á þessu ári, að vísu, miðað við ýmsa atburði nútímans.

Mennirnir bera ábyrgð og ekki aðeins þeir sem stjórna og hafa mest völd. Bítlarnir sungu árið 1969 "The love you get is equal to the love you give", í laginu "The End", eða "Endirinn", en skáldið Paul McCartney sýndi þarna sínar allra beztu hliðar, þegar hann vissi að þetta yrði svanasöngur hljómsveitarinnar.

Þannig er þetta með okkar mannkyn og eins manneskjurnar, hverja og eina. "Ástin sem maður fær jafngildir þeirri ást sem maður gefur." Þó er þetta ekki eins einfalt og sumir halda, því ást er hægt að gefa í mörgum myndum.

Fyrsta línan í kvæði Megasar er svona:"Við villtumst í myrkrinu milli húsa."

Þessi eina lína segir allt sem segja þarf um okkar mannkyn. Það er skuggalegt en satt að öll okkar nútímamenning er myrkur á milli húsa, og vinsælustu trúarbrögðin einnig.

Beztu mennirnir og beztu sálirnar hafa dáið héðan í burtu og nú eru fáir eftir sem telzt veig í, ef miðað er við þá hámenningu sem ríkti allt frá Kína til Evrópu, fyrir 1000 árum, og á ýmsum tímaskeiðum mannkynsins áður einnig. Því má segja að óvinir mannkynsins telji þessa tímasetningu góða til að þurrka okkur út, því það kann að breyta veig í alheimslegu tilliti á ýmsan hátt á vogum guða og djöfla og mannkynja af ýmsu tagi.

Það má læra af Megasi að maður hefur yfirleitt ekki efni á því að vera bjartsýnn. Saga 20. aldarinnar sýnir þetta mjög greinilega.

En í öðru erindi kvæðisins "Hríðin" eftir Megas eru þessi orð:"Það er hlálegt hve víða við gátum lífið orðið". Þar á undan er því lýst hvernig sömu sálirnar dóu á mismunandi stöðum landsins.

Í þessum línum er raunar vonin sem Megas er ekki að hafa hátt um í kvæðinu, þar sem viðlagið tekur meira pláss og bendir á bölsýnina og raunsæið. Já, eins og þessar línur sýna þá er lífið klókt, en ekki um of þó.

En í næstsíðasta erindi kvæðisins koma þessar línur:"Allt er gott sem er hverju sinni og ekki verður breytt." Þarna lýsir skáldið þeirri skoðun sinni að allt sé fyrirfram ákveðið.

Þó er þversögn viss í kvæðinu, því í síðasta erindinu þegar ljóðmælandinn segir að allar brýr séu brenndar, þá spyr hann sig hvort nokkuð betra verði sagt en... "Allt er gott sem endar?"

Í þessum lokaorðum kvæðisins kemur fyrst fram efi, um hvort ljóðmælandinn beri ábyrgð, hefði getað haldið sig heima, sleppt því að fara útí hríðina, eða farið á öðrum tíma.

Þannig er nú með okkur næstum öll, að við viljum ekki sjá hvað við gerum rangt, heldur hvað aðrir gera rangt.

Í kvæðinu "Hríðin" er Megas ekki að hvetja fólk til að biðja bæna eða reyna að haga sér betur og skynsamlegar. Hann lýsir því einfaldlega að þannig hagar fólk sér ekki endilega.

Til að kunna að meta mikinn skáldskap eins og kvæði Megasar, þarf maður réttan sjónarhól.

„Allt er gott sem endar“