Amber Heard með persónuleikaraskanir, deila hennar við Johnny Depp heldur áfram, hún er með sefasýki sem var kölluð móðursýki kvenna áður fyrr.

Amber Heard á í heiftúðugum deilum við Johnny Depp eins og heimsbyggðin veit og fylgist með. Nú hefur hún verið greind með persónuleikaraskanir, jaðarpersónuleikaröskun annarsvegar og svo sefasýkispersónuleikaröskun hinsvegar, en hvort tveggja getur útskýrt ranghugmyndir í sambandi við ásakanir á hendur Johnny Depp og þetta dómsmál þeirra. Eins og svo mörg önnur mál núorðið snýst þetta um það að hún lýsir sjálfri sér sem þolanda heimilisofbeldis, en slík mál hafa komið eins og holskefla eftir Metoobyltingarnar margfrægu og fjölmörgu, og sér ekki fyrir endann á þeim, hvort sem þær snúast að mestu leyti um sefasýki eða að engu leyti. Um það má deila, en niðurstöður þessar sýna að ekki er það bara almannarómur að þessar Metookonur séu haldar sefasýki, sem kölluð var móðursýki á góðri íslenzku hér áður fyrr. Þá var þetta ástand talið vandi sem hrjáði langflestar konur, og notað sem útskýring á öllum eða flestum þeirra kvillum og umkvörtunarefnum, en svo liðu áratugirnir og þær útskýringar urðu flokkaðar sem fordómar, kvenhatur og eitthvað slíkt, með femínismanum, sem loksins komst í hámæli undir lok síðasta aldatugar, undir lok tuttugustu aldarinnar og við erum enn á því skuggalega tímaskeiði mannkynssögunnar.

En sagan á það til að endurtaka sig, eins og sést af stríðsátökum hræðilegum í nútímanum sem langflestir töldu hluti af mannkynssögunni en ekki nútímanum.

Johnny Depp neitar ásökunum, og enn er fjallað um þetta um allan heim.

Ætli fólk myndi ekki ónæmi gagnvart ásökunum um heimilisofbeldi og allt þetta sem femínistar æpa um á torgum? Ætli það endi ekki með því að allt gangi sinn vanagang, því sýningin verður að halda áfram, eins og engilsaxneskt máltæki segir, hvað sem öllu slíku líður?

En fólk í hlekkjum hugarfarsins er ekki frjálst, heimilin geta verið fangelsi, þegar búið er að fangelsa hugarfarið í regluverk sem er andstætt lífslönguninni. Evrópusambandið eins og mörg önnur fyrirbæri jafnaðarfasismans láta fólk sjálft sjá um að hlekkja sig í regluverki án réttlætis eða skynsemi.

Greindi Heard með persónuleikaraskanir

Evrópa er komin áratugi aftur í tímann í friðarmálum með þessu stríði

Myndi Pútín virkilega halda áfram að gera árás á fleiri lönd ef hann næði yfirráðum í Úkraínu? Miðað við hvað stríðið gengur illa í Úkraínu finnst mér það ólíklegt, og fleiri ástæður tel ég fyrir því að hann myndi tæplega ganga lengra - í bili - hvað sem síðar gæti orðið.

Hættulegasti óvinurinn er sá sem er í hættu, afkróaður. Vilji menn forðast að Pútín beiti kjarnorkuvopnum með óafturkræfum afleiðingum er vitað mál að of mikil harka þegar kemur að honum er ekki rétta aðferðin. Virðist mér sem Rússar eigi í svo miklum vandræðum nú þegar að aðferðir Vesturlanda virki nú þegar. Dularfull dauðsföll hafa orðið í kringum hans innsta hring, samstarfsmenn og vinir hans hafa látizt, og DV hefur komið með þær fréttir. Auk þess hafa verksmiðjur í Rússlandi sprungið og brunnið, sem nauðsynlegar eru fyrir hernaðarframleiðsluna. Getgátur eru um skemmdarverk unnin af Úkraínumönnum, Rússum sjálfum eða útsendurum Vesturlanda.

Almennur olíulager brann í Rússlandi samkvæmt DV frétt, með 10.000 tonnum af eldsneyti, og síðan lager á vegum hersins með 5000 tonn af eldsneyti. Það er ekkert smáræði, og hefur valdið miklu vanda.

Sérfræðingar segja sumir að Rússar muni tapa þessu stríði, því stöðugt streyma nýtízkuleg hergögn til Úkraínu, en Rússar eiga í skriðdrekavandræðum, eftir að viðskiptahöftin fóru að bíta.

Þetta Úkraínustríð hefur verið hið mesta feigðarflan fyrir Rússa. Að líkja Pútín við Hitler og að líkja þessu við upphaf seinni heimsstyrjaldarinnar er langt frá því að vera raunhæft samkvæmt mörgum. Þýzki herinn var gríðarlega sterkur, samstilltur og agaður, vel vopnum búinn, þegar seinni heimsstyrjöldin hófst, en rússneski herinn er greinilega letiher og margt fer þar úrskeiðis, og viðhaldi er ábótavant. Mannfall Rússa hefur verið gríðarlegt, og eyðilegging verðmæta, en það sama má auðvitað segja um Úkraínu. Þetta stríð hefur verið slæmt í alla staði.

Ég hef lesið fróðlegar greinar bæði á Stundinni og hér á blogginu um að allt þetta stríð sé sýndarleikur Bandaríkjanna, að veikja Rússa og reyna svo að veikja Kínverja. Sú samsæriskenning er ekki eins fáránleg og halda mætti. Zelensky er af mörgum talinn peð Vesturlanda, og trú hans á Vesturlönd virðist jafn ósvikin og trú hans á Úkraínu. Það styður þessa túlkun. Nóg er að hlusta á hann tala til að sjá hversu sigurviss hann er, og það er merkilegt út af fyrir sig. Hann hefur sterka bakhjarla, víða um heim, og hvort allt þetta stríð sé sviðsett er ekki útilokað, samkvæmt greinum sem sumir hafa skrifað.

Orðin sem þessi Nató-maður segir í þessari frétt eru gagnrýniverð, að hann tali um að "Pútín virði styrk".

Heimurinn er kominn áratugi aftur í tímann í friðarmálum. Ekki bara Pútín heldur Vesturlönd líka. Þegar stórveldin skiptast á hótunum er þetta þannig. Orð Shirreffs, fyrrverandi aðstoðaryfirmanns herafla Natós eru á þá leið að "Pútín virði styrk".

Er það svo víst og er það svo einfalt? Hver virðir gamaldags ofbeldi núorðið nema ofbeldisfólk?

Fyrir Pútín vakir að þenja út Rússaveldi, það er nokkuð ljóst. Fyrir femínistum Vesturs og djöflaelítunni vakir að það gerist ekki.

Pútín læzt virða styrk, og gerir það eins og aðrir, en hverskonar styrk? Styrkur er margskonar. Í bókinni um veginn eftir Laó Tse er spekin á þá leið að mýktin sigri hörkuna og friðurinn sigri ofbeldið. Þetta er nú skoðun margra sem vinna gegn ofbeldi í mörgum myndum, og er nauðsynlegt að virða og skilja þetta sjónarmið. Sumt sem haft er eftir Kristi í Biblíunni vísar í þessa átt líka, og kristilegt siðferði hefur verið talið svona, af ýmsum.

Styrkur felst frekar í herkænsku en gamaldags, áþreifanlegu ofbeldi. Styrkur felst til dæmis í rökvísi og jafnaðargeði frekar en hótunum, stríðum og ofbeldi.

Það er hugmyndafræðistríð á bakvið Úkraínustríðið, kalt, andlegt menningarstríð, þar sem femínismi Vesturlanda þolir ekki stórveldabröltið í Rússum sem kemur frá öðru tímaskeiði.

Enn og aftur efast ég um að nokkuð sé skynsamlegt við þetta, hvort mannfallið hefði ekki orðið minna í Úkraínu ef Rússar hefðu náð þar yfirhöndinni án mikillar mótspyrnu. Við á Vesturlöndum erum ekki sjálfstæð. Hollywoodmenningin ræður yfir okkur, hugmyndafræðilega erum við þrælar og ambáttir hugmyndafræði sem hér ríkti ekki fyrir miðja 20. öldina.

Vandi Vesturlanda leysist fráleitt með því að sigra Rússa, því fer fjarri. Mengunin hefur aukizt skelfilega með þessu stríði, og fjölmargar aðrar ógnir hafa stigmagnazt, eins og nóg sé ekki um þær.

Ég hef ekki nokkra trú á því að þetta mannréttindakjaftæði sé aðalmálið í þessu stríði, að verja mannréttindi og sjálfstæði Úkraínumanna. Mannréttindi eru mölbrotin daglega út um allt.

Engu að síður er þetta stríð algjör viðbjóður og eyðilegging á fögrum og frjósömum landsvæðum Úkraínu, eins og mannslífum. En lengi hefur verið stefnt að þessu stríði, og Vesturlönd bera ábyrgð, bæði með því að styðja sjálfstæði frá Rússum, og svo með því að hjálpa til við að koma Zelensky til valda, og loks að senda hergögn og fleira.

Ég vil endurtaka það og ítreka það enn, að það eina rétta fyrir heimsfriðinn er að Rússar verði samtaka Vesturlöndum, að skilningur ríki og samvinna. Mikið hefur vantað uppá að fordómaleysi gagvart Rússum hafi ríkt í Vestrinu.

 

Skrímsli eru oft búin til með röngum viðbrögðum.

 

Ef þessi stríðsátök magnast enn meira, eða þriðja heimsstyrjöldin brýzt út, gereyðingarstyrjöld og heimsendir, þá eru svona menn eins og Richard Shireff sekir um það.

 

Ætla þeir að berjast eins og smástrákar með vopnin sín og láta alla aðra bera af því tjónið?

 

Hvar er friðarstefna Vinstri grænna núna?

 

Það er forkastanlegt og óábyrgt að einhver Nató maður eins og þessi Richard Shireff haldi því fram að harka dugi í samskiptum við Pútín. Staðfesta er annað en harka.

 

Þetta er dauðans alvara fyrir alla jarðarbúa.

 

Það er ekki heimsendir þótt Pútín nái markmiðum sínum um stærra Rússland. Opið stríð Rússa og Vesturlanda gæti auðveldlega endað með heimsendi.

„Versta útkoman er stríð við Rússland“

Jafnréttið viljum við nú svo trúgjörn, ljóð frá 23. febrúar 2002.

Ýtir á takkann og óðara hlýðir

undirfólk, viðfangið, jörðum á lægri.

"Jafn er réttur", jarma þau,

jafnvel þókt staðreyndin önnur sé.

Hvers vegna skiptir um skoðun þræll?

(Skyldaða ambáttin hafði það gert).

Telur hinn fróði að nútímans andsvari anzi sæll?

(Allir í hlekkjum svo blíðir).

Auðvelt að meðhöndla umbreytt tau,

annars svo lítilsvert.

Ausið þar úr nauðvörn nægri.

(Neðsta holdið skemmt svo bert).

Rökstuddur ekki rúinn stæll,

raunir, flækja, ekkert hlé.

 

Jafnréttið viljum nú við svo trúgjörn,

villan er þetta sem fjöldinn á kallar.

"Aðeins hlýðum, allra lög",

ógnanir, frelsið burt streymdi því.

Innstreymið, doktorinn, Helgi hár,

hugsunin alfyrsta, skýringin rétt.

Háskólar nútímans villtust af veginum, falla tár.

(Varla erum skárri hér núgjörn).

Sniðmátin fastmótað, snemmbær drög.

(Snældan er jafnan grett).

Meður rangýgð rétt um fjallar,

raun á torgin varla sett.

Birtist hinn mikli meginnár,

mynstur reglu þoku í.

 

Tæknin er augljós og tíminn það sýnir,

tafir og pirringur, refsing og minnkun.

Yfirvaldið einnig féll,

undarleg framtíð og nútímaborg.

Bjartsýnin ljómar og birtist von,

brutustu til valda þær konur í hóp.

Mitt inni í fjöldanum kemur hann, eignar sér annan son.

(Einhver þar reikning sinn brýnir).

Menningin missir sig þann við skell.

(Munar um trúmáladóp).

Dýrðin mín er þarflaus þynnkun,

þú ei heyrir sannleikshróp.

Virðingin þeirra keypt í Kron.

(Kannast ekki við þá sorg).

 

 

 

Myndgæði eru ekki allt, fjölskyldustemmning myndaðist þegar fólk fór á VHS leigurnar.

Það myndaðist sérstök og skemmtileg fjölskyldustemmning yfir því að fara á vídeóleigurnar og horfa saman á mynd. Nú er hægt að horfa á kvikmyndir í snjallúrunum og tölvunum, hver og einn með kvikmynd að eigin vali, eða brot og brot úr henni í senn.  Almennur áhugi á kvikmyndum og öðru menningarefni er allur í brotum; dvínandi og næstum horfinn. Nema, fólk er að styðja vini og kunningja sem eru listamenn og listafólk, það heldur áfram, en stórstjörnurnar verða helzt ekki til nema úti í heimi, og þar er fjöldinn líka orðinn meiri en áður, svo athyglin dreifist. Tónlist foreldra minna, Bítlarnir og það allt hefur mest heillað mig, þegar alvöru stórstjörnur voru til í tónlistinni, og kvikmyndastjörnur líka, sem gnæfðu yfir aðra og allir höfðu skoðun á, allir þekktu.

Þegar ég var unglingur var það Wham og Duran Duran sem börðust um athyglina hjá minni kynslóð. Báðar hljómsveitirnar fannst mér heldur ómerkilegar, í Duran Duran var söngvarinn með bresti í röddinni eins og drengur í mútum, og tónlistin var of mikið hljóðgervlaskotin, minna bar á gítar, bassa og trommum, þannig að ég hélt meira með Wham, en ég gerði kröfur um fleiri en 1-5 góð lög frá listamönnum, þannig að ég tók ekki Wham alvarlega, og hélt meira upp á Megas og Bob Dylan, þar sem ég gat valið úr tugum eða hundruðum góðra laga frá þessum listamönnum, hvert öðru betra.

Myndbandaleigan í fréttinni í Bretlandi er fertug og lifir góðu lífi. Sennilega eru einhverjar myndbandaleigur eftir á Íslandi, þótt ég viti það ekki, gizka á að svo kunni að vera.

Hafa félagsfræðingar velt því fyrir sér hvort það hafi verið vont fyrir fjölskylduna sem einingu þegar vod-leigurnar komu og allt þetta sem útrýmdu DVD leigunum og VHS leigunum og fjölskyldustemmningunni í kringum að leigja DVD og VHS spólur og diska?

Fjölskyldan sem eining hefur orðið fyrir gríðarlega mörgum áföllum, og tízkubylgjur vinstriflokkanna og jafnaðarflokkanna hafa ýtt undir þau.

Það er furðulegt hvað samfélagið hefur breyzt mikið á minni ævi, og svo að hafa innsýn í tilveru fyrri kynslóða eftir að hafa heyrt þær sögur. Þessvegna er ég sannfærður um að geimverur standi á bakvið þetta, að tæknin úr Roswell geimskipunum 1947 eða jafnvel fyrr, sé undirstaða nútímatækninnar.

Við erum fórnarlömb. Femínistar elska þetta hugtak, en það nær yfir allt fólk sem tilheyrir nútímanum.

Afi og amma voru ekki mikið bókafólk, en þau kunni setningar sem geymdu speki, bæði úr Biblíunni, Íslendingasögunum og málshætti úr þjóðtrúnni. Kannski var kristnin sem þau ólust upp við jafn einsleit og RÚV menninginni, elítumenning nútímans, fjölmenningin og allt það. En setningarnar sem þau kunnu, málshættirnir og málskviðirnir, spekiorðin, þetta stefndi einatt í andstæðar áttir, þannig að það vakti spurningar hjá mér sem barni.

Skrýtið, að ömmur og afar nútímans eru af 68-kynslóðinni, og það er fólkið sem einna fyrst gerði uppreisn gegn aldalangri menningu sem lítið hafði breyzt.

Enn er hægt að leigja VHS-spólur

Áhugaleysi og deyfð einkenna kosningar á Íslandi núna

Sjálfstæðisflokkurinn er í sögulegri lægð víða í könnunum. Meirihlutar gætu fallið í komandi kosningum og áhuginn er lítill á að hefja gagnsókn. Þessar kosningar litast af þreytu og áhugaleysi almennt. Eldmóðurinn sem fylgdi Vigdísi Hauksdóttur og Miðflokknum er horfinn. Ég vona innilega að hún haldi áfram að starfa að stjórnmálum þótt hún sé ekki lengur í boði í borgarmálum Reykjavíkur. Hún myndi hreyfa við Sjálfstæðisflokknum ef hún kæmi þar inn og hífa upp fylgið þar vafalaust.

Ef Dagur B. Eggertsson vinnur borgina enn á ný verður það by default, eða vegna þess að hann er búinn að stimpla sig inn sem vald sem ekki verður sigrað.

Málefnafæðin er sorgleg og sláandi. Það er talað um skipulagsmál, en almenningur fær ekki aðkomu að þeim, þetta eru snyrtiumræður og málamyndagjörningar.

Fjórflokkurinn er búinn að festa sig í sessi og gleypa aðra flokka. Spillingin hefur sigrað. Flokkur fólksins er farinn að líkjast spilltu flokkunum, og það er gert viljandi væntanlega, til að komast til valda. Þeim verður þó ekki hleypt að völdum fyrr en þeir hafa sagt skilið við heiðarleikann og aðra góða kosti.

Tveir flokkar þurfa endilega að stækka á Íslandi, Frelsisflokkurinn og Íslenzka þjóðfylkingin. Þeir eru flokkar framtíðarinnar.

Þétting byggðar, sem gagnrýnd er vægt í fréttinni hér, er eins og annað, nokkuð sem neytt er ofaní kokið á fólki. Þeir sem tala fyrir þessu telja þetta framfaramál vegna umhverfisáhrifa. Þá er miðað við erlendar fyrirmyndir og hugmyndir. En það sem vantar í þessa umræðu er sú staðreynd að fjölgun fólks á Íslandi er tilkomin vegna innflutts mannafls mestmegnis núorðið, og því er verið að þétta byggðina til að láta jöfnur ganga upp um hagvöxt, verksmiðjuframleiðslu jafnvel og eitthvað slíkt. Ekki endilega mannhyggjusjónarmið, heldur gróðasjónarmið.

Sigur íbúanna í Bústaða- og Fossvogshverfi er mjög verður athygli. Ef íbúar í Kópavogi hefðu þennan styrk til að mótmæla yfirgangi í sambandi við risablokkir og niðurrif gamalla húsa myndi Sjálfstæðisflokkurinn nú í Kópavogi ekki vera flokkur sem gæti fallið vegna óvinsælda, og flokkur sem gæti að eilífu misst áhrif sín til Samfylkingarinnar eða annarra vinstriflokka eða jafnaðarflokka.

Sjálfstæðismenn verða að gera sér grein fyrir því að breytingar halda áfram á stjórnmálalandslaginu og þeirra ósigurgöngu lýkur ekkert endilega og að endurheimting fyrri valda er ekki sjálfgefin. Í Kópavogi hefur það lengi verið þekkt að íbúalýðræði þekkist ekki, og tími sterkra leiðtoga er liðinn.

Margrét Tryggvadóttir kom í Silfrinu síðast. Hún hefur afl til að breyta ýmsu, og hún var áberandi á fundi þar sem mótmælt var framkvæmdum í Kópavogi.

Það sem er að gerast í Frakklandi og víðar gæti alveg eins gerzt á Íslandi. Upp koma nýir flokkar sem fá völdin.

Á meðan pólitíkin er ekki rædd heldur hún áfram að breytast. Svo allt í einu verður pólitíkin rædd og fólk fer aftur að takast á.

Þéttingarstefnan og þéttingarpólitíkin er tízkufyrirbæri og frasafyrirbæri. Raunverulegur stuðningur við fyrirbærið er mjög vafasamur, nema meðal Reykvíkinga, sem eru í góðum tengslum við Evrópusambandið og þeirra hugmyndir.

Hægrimenn eru búnir að missa grasrótartenginguna yfir til vinstrisins og miðjunnar, til Pírata og þesskonar flokka. Það er eitt versta vandamál hægrimanna á Íslandi. Stöðnun og hörfun, ekki sókn eða öflug vörn.

Ef öflugt starf ungs fólks væri í Frelsisflokknum og Íslenzku þjóðfylkingunni væri hægrið í bullandi uppsveiflu á Íslandi, og þá myndi það fylgi smitast yfir til Miðflokksins og Sjálfstæðisflokksins. Fylgi Frelsisflokksins og Íslenzku þjóðfylkingarinnar tengist fylgi Sjálfstæðisflokksins og Miðflokksins. Að vekja áhuga unga fólksins á hægristefnunni er því aðalmálið.

Afdrifarík þétting við Miklubraut

Útópískar hugmyndir á Íslandi gefa Macron 90% en Le Pen 10%. Íslendingar upplifa ekki það sama og Frakkar gera í raun.

Á Íslandi búa innilokaðir erkikommar í sínum draumaheimi, en í Frakklandi er matröð fjölmenningarvitleysunnar farin að minna óþægilega á sig, þrátt fyrir falsfréttir glóbalistanna og jafnaðarfasistanna. Jafnvel gríðarleg höft Evrópusambandsins ná ekki að loka skilningarvitum Frakka fyrir þeirri helstefnu sem þar ríkir og helstefnubrautinni sem þeir eru á eins og Evrópa, með því að vera í Evrópusambandinu, minnka frjósemi og fæðingar en láta sem flesta minnihlutahópa fá völd og setjast þar að. Upplausn, stjórnleysi, þannig afleiðingar koma í ljós.

Ungt fólk hefur mikil áhrif á Íslandi, háskólafólk, sem ég hef mikla trú á undir flestum kringumstæðum, nema hvað að skólakerfið í okkar heimshluta er handónýt marxismaáróðursmaskína eingöngu, sem skilar fólki með kassalaga femínismahugsjón frá sér. Skólarnir, og háskólarnir ekki síður, gegna ekki lengur hlutverki sínu sem fræðslustofnanir sem eiga að efla þroska og færni, heldur eru þeir innprentunarstofnanir, innrætingarheimili fyrir hatursorðræðu öfgafemínismans og jafnaðarfasismans.

Ísland er mjög illa statt miðað við mörg Vesturlönd. Nýleg tölfræði sýnir að dauðsföllum hefur fjölgað mikið á þessu ári, enda næstum allir hér ginkeyptir fyrir genabreytingasprautum frá erlendum lyfjafyrirtækjum, sem kallaðar eru eitthvað annað.

En stóru fréttirnar eru það að hefðbundnir flokkar eru dauðir í Frakklandi, Sósíalistar fyrri alda, sem eru að eflast á úrelta Íslandi, og Repúblikanar, sem eru miðjumoðshægrimenn víða í heiminum. Öfgavinstrið og öfgahægrið eru að sækja í sig veðrið í Frakklandi, en það land hefur leitt stjórnmálaþróun í heiminum mjög lengi, ásamt kannski Bandaríkjunum.

Macron er lýðskrumari á miðjunni sem fer til vinstri og hægri eins og honum þóknast, og eins og spottarnir sem togað er í og hafa áhrif á hann krefjast af honum. Stjórnmálaástandið í Frakklandi er áhugavert, en Evrópusambandið er dautt. Það sést bezt á því að það vill loka á tjáskipti á samfélagsmiðlunum. Sem sýnir, að skoðanir gegn Evrópusambandinu eru farnar að ógna leiðtogum Evrópusambandsins, sem völdin hafa til að setja svona bjánalegar reglur.

Auðvitað er Le Pen raunverulegur sigurvegari kosninganna. Hún siglir hægt og rólega til meiri áhrifa. Macron er rúinn trausti, nema hræðsluáróðurinn hefur tryggt honum sigur að vísu.

Macron fékk 90% atkvæða á Íslandi

Leiði er ekki sama og leið. Að fá leiða á einhverju er rétt mál, ekki að fá leið á einhverju.

Ég hef lítið orðið var við málvillur fjölmiðlafólks að undanförnu og það er hróssvert. Það er þó eitt sem ég vil gera að umfjöllunarefni í þessum pistli sem ég hef heyrt tvisvar í kvöldfréttum og mætti betur fara, en það er villan að segja að fá "leið" á einhverju en ekki "leiða".

Þetta er skiljanleg villa sem kemur vegna brottfalls í framburði, og getur festzt í málinu að óþörfu, og þarf að minna á að ætti að vera skýrt borið fram. Þeim sem vilja staðfesta af eigin rammleik að ég hafi rétt fyrir mér með þessa leiðréttingu má til dæmis benda á greinina "Gott mál" sem er á netinu eftir Ólaf Oddsson á PDF formi öllum aðgengileg. Þar er þetta á blaðsíðu 24.

Það var hin kunna og vel máli farna sjónvarpskona Edda Andrésdóttir sem tók upp þessa algengu villu á Stöð 2 nýlega í fréttatíma, en þar sem hún stendur sig yfirleitt mjög vel vill maður benda á svona villur, því sjónvarpsfólk hefur mikil áhrif, sem fyrirmyndir.

Skýrmælgi bætir úr þessu og þetta er mjög augljóst, en nauðsynlegt er þó að benda á þetta, til að ekki séu allir að apa upp sömu villuna þannig að fæstir eða engir viti af þessu. Sé talað mjög hratt getur verið erfitt að koma þessu að, en sé talað hægt er það auðvelt.

Vilja menn nota þessa fyrirmynd, Florida eða ekki?

Grímuskylda í Florida ólögmæt, og auðvitað var það dómari skipaður af Donald Trump sem komst að þeirri niðurstöðu. Munurinn á demókrötum og repúblikönum er allmikill og í þessu máli ekki síður, demókratar vilja miklu meiri höft allajafna.

Bandaríkin eru fjölbreytileg, en þau eru grundvölluð á frelsi, eftir frelsisstríðið og grundvölluð á tíma þegar frelsisbylgja fór um heiminn, og sannkölluð endurnýjunarbylgja.

Ætli það séu ekki allmargir á Íslandi sem eru sammála þessu, að grímuskylda sé ekki réttlætanleg?

Grímuskyldan ólögmæt

Undarlegt að Miðflokkurinn og Vigdís uppskera ekki vel, Vigdís Hauksdóttir hefur ein staðið sig vel í Reykjavík

Þegar Pírataflokkurinn var stofnaður héldu sumir að hann væri hægriflokkur. Það er eðli vinstrimanna að yfirtaka það sem vel er gert meðal hægrimanna ef mögulegt er. Þannig sagði Gunnar Dal frá því hvernig Almenna bókafélagið breyttist.

Stefna Pírata nú er eins og stefna Dags borgarstjóra, hugmyndasnauð eftiröpun á því sem gerist í erlendum stórborgum. Í raun er verið að kalla eftir útlendum vandamálum og lausnum, ekkert pláss fyrir íslenzkt hugvit eða íslenzka menningu, nema sem hluti af fortíðinni.

Áherzla er lögð á að efla Strætó, til dæmis, þótt það gangi alls ekki upp í framkvæmd. Prinsippmálin þrjú eru:Loftslagsmál, mannréttindamál og baráttan gegn spillingu. Það þýðir að berjast gegn einkabílnum, að leggja ofuráherzlu á heimskuleg kvenréttindamál og mismuna körlum og drengjum, og að setja fótinn fyrir Miðflokkinn og Sjálfstæðisflokkinn þar sem kostur er, og ófrægja alla sem ekki eru sömu skoðunar. Sem sé, ekki berjast gegn spillingu Dags borgarstjóra, heldur horfa framhjá henni, samþykkja hana og beina blinda auganu að henni, eins og sagt er á ensku.

"Við bregðumst við þegar erfið mál koma upp í staðinn fyrir að sópa þeim undir teppið", segir hún, og vísar til braggamálsins. Þau viðbrögð felast í því að gagnrýna ekki Dag borgarstjóra, taka aldrei undir með Miðflokknum sem komið hefur fram með gagnrýnina, heldur sýna meðvirkni í verki, sjálfstæð hugsun bönnuð, en valdagræðgi og samstaða með valdinu aðalmálið.

Það myndu sumir einmitt kalla að sópa málunum undir teppið, en saman eru Píratar og Samfylkingin svo sterk að þau geta kæft gagnrýni sem þessa.

Reykjavík er byggð þessum kynslóðum sem hafa komið fullmótuð úr skólunum, uppfullar af marxískri innrætingu, þar sem sezt er á ESB jötuna og farið eftir valdahugmyndum Sórosar. Síðan eitrar Reykjavík út frá sér önnur sveitafélög, og hnignunin heldur áfram um allt land. Konur í æðstu stöður, og ekki er hægt að finna strokufanga til dæmis án þess að skapa vandræði. Þetta er nú hinn glæsilegi árangur af kvenréttindunum og femínismanum.

Skólakerfinu hefur algjörlega mistekizt á Íslandi. Úr því koma möppudýr sem flýja til útlanda en ekki sjálfstæðismenn nema í minnihluta.

Eru það kennararnir í skólunum sem kenna þessum ungu kynslóðum að allt sé úrelt við hægriflokkana? Er það leyfilegt að vera með innrætingu í skólunum, ef svo er?

Vigdís Hauksdóttir hefur staðið sig frábærlega allan sinn feril í Miðflokknum. Það má eiginlega segja að hún ein hafi staðið sig vel. En þegar meirihlutinn er hæfileikalaus og spilltur, þá lendir góða og hæfa fólkið í einelti, eins og hún.

Borgarlína og þétting byggðar skipti höfuðmáli

Þrumir þögn - ljóð frá 18. febrúar 2017.

Þrumir þögn í fremstu röð,

þó er hún að syngja valdsins óð.

Lof í lausum henglum, tröð,

liggur inn í hliðartóm við slóð.

Hlynsóley, hlymur á endum,

hlæðir við botnvörpu dýra.

Þar skín vit, bátana á bendum,

biðgjóla, fengsæla lýra.

 

Hún er máttur, heljartign,

hafið miklast, tafir birtast enn.

Horf með lagi, döf og dign,

dýflar opnast, mörk og bakrót senn.

Stólarnir brosandi birta

bjargsæla fláræðu tapsins.

Losnar úr skotinu skyrta,

skrapandi upplýsing hrapsins.

 

Upp svo hefur eina raust,

yfir salinn geysist straumur minn.

Draumur gegnum bölið brauzt,

brúður þagnar, hliðin skín og kinn.

Allt sem þú ætlar að halda

í örendu stolti þess liðna.

Því máttu gýgjunum gjalda

glötun þess hrunda og skriðna.

 

Sérðu andlit eigin hams

eða bara skipun djöfla í rör?

Það er sjaldnast gleði grams,

gjölta fleiri, miklast barinn sör?

Öllu skal óðara tjalda,

ónýtt þó sé fyrsta gilið.

Gjölp er svo gjörn á að halda,

getur því veröldin skilið?

 

Fangar þar sem frelsið er,

fyrstu trúðar, andstæð hreyfing kyrrð.

Sokkið landsins syndasker,

sennileikinn fæstra stendur, virð.

Einn mun þó allt lofið hljóta,

undarleg tíð þarna nálgast.

Fæst mun það ferðast til bóta,

fyrr en manns skynsemi sálgast.

 

Slær á hópinn heljarþögn?

Hún er sú er lokatóninn slær.

Safnast jafnvel glötuð gögn,

gauð í tapi skapið léttir, hlær.

Allt sem þar eyðist fyrr varðist,

örlögin koma til baka.

Lokaspil meitlaðist, marðist,

mun því að jöfnu allt næst saka.

 

Hvílík ást og æskudýrð!

Allt hún nær að færa í skilin mín.

Þú sem enn í brúnni býrð,

balinn fegurð, sólarbjarta vín,

Aftur sem örkornin þjóta,

upphafið bíður hið sama!

Mun ekki rykinu upp róta,

reynist því skárri mín dama.

 

Dró mig þaðan, mistök manns,

mikla þögn í hljómsins dýra blæ!

Stúlkan nýja, hyggjan hans,

hefur drukkið jafnvel guðsins sæ.

Lægðu svo raunirnar ríku,

rammlegu, fyrst það er máttur.

Innhverfing alheimsins klíku,

aftur þá kemur hann sáttur.