Full ástæða til að ætla að þetta sé bara byrjunin og atburðir geti orðið stærri

Það sem er nýtt við atburðina síðustu 2 árin er að nýtt tímabil virkni er hafið eins og sérfræðingar segja. Atburðirnir eru fleiri og stærri. Þótt húsin í Grindavík hafi nokkurnveginn staðizt þetta, það er að segja ekki hrunið til grunna eins og gerist erlendis, þá verður að miða við að þetta voru ekki stórir skjálftar í Grindavík miðað við það, ekki uppá 6 eða 7 á Richter, eins og við fréttum um frá útlöndum, og þó geta slíkir skjálftar orðið á Íslandi úr því að það gerðist áður. Við getum verið pottþétt viss um að slíkir risaskjálftar eiga eftir að koma úr því að þetta nýja 200 ára virknitímabil er hafið. Við vitum ekki hvar og við vitum ekki hvenær.

Bláfjallasvæðið er eitt mesta áhyggjuefnið. Þar geta orðið stórir skjálftar þar sem jörðin er þykk, upp á 6.5 eða meira, og það er nálægt Reykjavík þar sem flestir landsmenn eru.

Síðan má alveg búast við stærri eldgosum en þeim sem komið hafa síðustu 2 árin. Undanfarar stórra gosa eru einatt snarpir skjálftar líka.

Þrátt fyrir að húsin séu góð á Íslandi er nálægðin mikil við eldsupptök og skjálftamiðjur og það kann ekki góðri lukku að stýra.

Atburðirnir í Grindavík hafa haft áhrif á mig eins og aðra. Ég fór á tónleika með vini mínum í Grindavík fyrir fáeinum árum með góðri söngkonu, og þegar ég var 11 ára voru barnaafmæli, því fráskilið foreldri átti þar heima, innan ættarinnar.

Það sem er sjokkerandi er hvað þetta breyttist á skömmum tíma úr stað þar sem allt var í vanagangi yfir í hamfarasvæði sem taldist ótryggt. Einnig dáist maður að þjóðinni og samstöðunni á svona tímum, sem er mikilvæg.

1.600 skjálftar og ekki dregur úr virkninni

Er getur tíu stykki, ljóð frá 17. september 2018.

Í þessu ljóði kemur fram víða viðtengingarhátturinn, sem lýsir möguleikum, "hvað ef", sem er undirstaða æðri menningar en ekki þrælamenningar.

 

Þegar saman koma eins og einhver býður,

ekki þó með sniði er getur tíu stykki.

Tíminn þar við mas og meginegó líður,

manndómsviljinn gríðar þó til stúlku hrykki.

Ef hún bara ein hér sæti,

eitthvað segði gæti ég frekar reynt...

Hér ei margir líða læti,

lægjum við þó... fengjum sælu greint...

Okkar tími er bann og böl með réttu,

börnin sitja eftir föl með grettu.

Uppá þínar ermar loksins brettu,

óljóst nú er hvað sú hefur meint.

 

Nú má segja að barinn dragi dætur hægar,

dettur mér í hug að reyna? - Bíð svo hljóður...

Gagnslaust... sitja oft þær öðrum með svo nægar...

aðeins var mjög kyrr og þægur, jafnvel góður.

Höllin ekki er mín að morgni,

myndi skvísan hrósa öllu þar?

Oft er líf í einu korni

aðeins þar sem finnst hið rétta svar.

Sumir kunna að reyna og snerta rjóðir,

rétta hendur, káfa, varla fróðir.

Seg mér hverjir sýnast alveg góðir?

í sálum oft er spurn ef rétt ei bar...

 

Haustið, laufin... finnst mér eins og fýsnin minnki,

fjasið þreytir, samt er skvísan málið núna.

Ekki finnst mér betra þókt hún smettið sminnki,

smaragðsglitið ljómar hvort sem er við brúna.

Nálægt mér í aldri er hún,

ætti ég að þykjast lofa snót?

Aðeins vinur, andlit ber hún

yndisfrítt, nei mér ei þykir ljót.

Telur mig samt bara vin í vindi,

vandinn þar, í leit að meira yndi.

Ef ég bara orðin réttu fyndi

ætti að koma restsins skapablót.

Viðtengingarhátturinn

Maður veltir því fyrir sér hvað valdi því að til er ungt fólk sem notar kerfisbundið ekki viðtengingarháttinn, eins og það vilji eyðileggja íslenzkuna viljandi. Kom þetta fram þegar Sigríður Hagalín frænka mín kynnti sína nýjustu bók og lætur eina persónuna tala þannig, sem er ung að árum.

Hér er um tízkufyrirbæri að ræða, en ekki vantkunnáttu - nema í sumum tilfellum kannski, því villurnar smitast á milli einstaklinga og skorturinn á máltilfinningunni sem þarna er á ferðinni. Hvorki foreldrar né skólar ráða við þetta (í tilfellum þeirra sem temja sér þetta mállýti viljandi að því er virðist), enda kannski ekki reynt að ráði ef brotaviljinn er mikill eða þekkingarleysið. (Brotavilji að brjóta málreglur viljandi?) Metnaðarleysi eða dugleysi, eða hvað er um að ræða?

Hægt er að spyrna við fótum og kenna þetta rétt, en þá verður að vera meðvitað átak um það. Eða er þetta einskonar unglingaveiki kannski, til að sýna "feðraveldinu" andstöðu á þennan hátt?

Sérstaklega er talið að viðtengingarháttur þátíðar sé orðinn lítið notaður. Kappsmál á RÚV í umsjá Bjargar og Braga vekur athygli á þessu, þar sem þessi þraut er höfð síðust og því talin einna erfiðust. Þetta er þó spurning um þjálfun og notkun eins og svo margt.

Mjög fallegt og kurteislegt gamalt mál er nú orðið sjaldgæft og heyrist varla, "mætti ég"... "gæti ég"... "kynni þetta að ganga"..."ef það hentaði yður"... en viðtengingarháttur þátíðar tengist þarna samskiptum sem þekktust áður fyrr en fer lítið fyrir núna. Að kunna skil á þessu getur þó verið gott í bókmenntum og sýnt stéttamun eða eitthvað annað sem rithöfundar vilja gera.

Aðrar þjóðir sem misstu föll og beygingar hafa sennilega fyrst misst viðtengingarhátt og aðra hætti. Til dæmis á það við um Englendinga, Bandaríkjamenn og Dani. Við megum vera heppin að hingað hefur komið fólk frá Póllandi og öðrum austurevrópskum löndum, því af þeim getum við lært. Þarna eru á ferðinni jafnvel enn meiri málfallaþjóðir en við, þar sem föll geta verið 6 eða fleiri. Hvernig yrði íslenzkan með staðarfalli og tækisfalli til dæmis?

Undrast ég á því að ekki séu sýndir pólskukennsluþættir í sjónvarpinu fyrir norræna Íslendinga, eða þá fleiri orðabækur en fyrir algengustu málin.

Í einhverju sinnir RÚV skyldum sínum eins og að benda á þetta með viðtengingarháttinn og skortinn á honum stundum.

 

David Cameron skýzt aftur upp á frægðarhimin skrumlýðræðisins

Ráðherraval er eins og úrslit úr fegurðarsamkeppnum stundum eða vinsældarkosningum Rásar 2. Frægir ráðherrar fá frekar embætti en þeir ófrægu. Þannig skýzt David Cameron aftur uppá stjörnuhimin brezkra popparapólitíkusa.

Rétt eins og gestirnir hjá Gísla Marteini eru föst stærð.

David Cameron skipaður utanríkisráðherra

Úkraínustríðið er að verða óvinsælla, eins og Víetnamstríðið fyrir margt löngu síðan

Ég er farinn að fá meira álit á DV en áður, þar koma stundum ágætar greinar.  Þar er grein sem fjallar um að Úkraína stefnir í rosalega fjármálakreppu sem mun draga Evrópu alla niður fjárhagslega að því er talið er. Selenskí bannar kosningar fyrr en hann er búinn að vinna!! Talandi um einræðistilburði Pútíns, þeir virðast svipaðir um margt.

Úkraína virðist fullkomlega gjaldþrota og Bandaríki Joe Bidens líka, en það vita það flestir. Það er svo stórkostleg breyting að ekki er lengur 100% stuðningur við Selenskí í DV og 100% andúð á Pútín, heldur er þessu skipt til helminga, og þar eru lýðræðislegar umræður og jafnar, í athugasemdakerfinu. Það bendir til þess að sístærri hluti Íslendinga telji spillingu Biden stjórnarinnar og Selenskís vandamál og að í Úkraínu sé bandarísk leppstjórn, eins og virðist raunin. Það kann einnig að vera ástæðan fyrir því að Selenskí vill ekki kosningar. Ég sakna pistla Gunnars Rögnvaldssonar um þetta hér á blogginu, þeir voru framúrskarandi og á undan sinni samtíð.

Úkraína þarf 43 milljarða hernaðaraðstoð á næsta ári, kemur fram í greininni. Vaxandi óvissa er um hernaðarstuðning frá USA og ESB, sem hafa verið helztu stuðningsaðilar stríðsreksturins (vörninni gegn Rússum).

Athugasemdir eru ekki síður upplýsandi en greinin sjálf. Þar kemur fram að úkraínskir óligarkar og Selenskí sjálfur hafa grætt á þessu. Kannski sprengdu Úkraínumenn Nordstream gasleiðsluna eins og einn kemur inná. Washington Post heldur því fram.

Igor Kolomoisky (stuðningsmaður Selenskis) er ákærður fyrir peningaþvætti uppá tugi milljarða dollara, þetta styðja ráðherrar Íslands en þó sérstaklega Davosdúkkulísur eins og Þórdís Kolbrún.

Önnur frétt segir frá því að rússneskir og úkraínskir hermenn eru uppdópaðir af amfetamíni og oft drukknir að auki, jafnvel uppfullir af lyfjum sem gerir þá að drápsvélum, ónæma fyrir sársauka, skynsemi og tilfinningum.

Ísland er partur af NATO og UN, (Sameinuðu þjóðunum), og þessi bandalög sem eitt sinn voru kennd við frið eru nú hluti af svona hrikalegri styrjöld þarsem skelfilegt mannfall hefur orðið í báðum liðunum og sér ekki fyrir endann á því mannfalli enn. Þetta styðja okkar stjórnvöld líka og loka augum og eyrum.

Almenningur á Íslandi er farinn að vakna sem merkir að það er að gerast út um allan heim. Einhliða áróður stærstu fréttaveitanna er hættur að virka eins vel og hann gerði. Fólk er farið að sjá að þessu stríði var komið af stað með því að þrýsta á Rússa og með leppstjórninni.

"Úkraína stefnir í nýja og erfiða krísu sem getur haft áhrif á alla Evrópubúa" heitir fréttin sem fjallar um svakalegt fjárlagagatið í ríkissjóði Úkraínu sem blasir við.

Sú athugasemd undir fréttinni sem hefur fengið hvað flesta þumla er að Selenskí sjálfur kunni að vera aflögufær, sem mjög spilltur maður sem hefur grætt á þessu. Sennilega mun þó alls ekki koma til þess.

Aftur minnir þessi frétt á vaxandi efnahagsvanda í hinum vestræna heimi, sem sízt hefur batnað eftir Úkraínustríðið. Gamla máltækið má ekki gleymast: Sjaldan veldur einn þá tveir deila. Jafnvel þótt Pútín hafi ráðizt inní Úkraínu og það hafi virzt sem innrásarstríð og gamaldags landvinningastríð eru fleiri hliðar á því máli, einsog rússneskt þjóðarstolt og andúð á Vesturlöndum, nokkuð sem efnahagsþvinganir hafa espað enn meira upp hjá Rússum, og því ekki hægt að firra ráðamenn í okkar heimshluta ábyrgðinni af því.

Varla er almenningur á Vesturlöndum svo ófróður að vita ekki að ráðamenn þjóðanna eru ekki valdir að versnandi lífskjörum vegna þessa stríðsástands og samábyrgð á því.

Byltingar hafa verið veikar og látið á sér standa á Vesturlöndum gegn ráðamönnum, en það er vegna þess að almenningur hefur verið fylltur af ranghugmyndum og bulli í áraraðir. Smám saman er það að breytast.

Gunnar Rögvaldsson og fleiri höfðu rétt fyrir sér, þetta stríð var hið mesta feigðarflan og gat ekki endað vel.

Ennþá er ekki byrjað að ræða um frið af alvöru og að gera samninga þar sem Úkraína þurfi að láta eftir.

Á DV má finna merkilega pistla og upplýsandi, eins og þennan.

Dæmdur morðingi náðaður af Pútín

Breytingarnar á viðhorfum, náttúruhamfarir og hryllingsmyndir

Ég var að lesa pistil í gær eftir Pál Vilhjálmsson, og þá rifjaðist upp gamalt samtal sem ég átti við ömmu mína um svona málefni, og nafna hans, tónlistarmanninn Pál Óskar.

Ég held að einn maður hafi gert meira fyrir hinseginfólk en flestir aðrir á Íslandi, og það er Páll Óskar, tónlistarmaðurinn frægi og diskómeistarinn. Ég man eftir því að áður en hann varð vinsæll var ástandið allt öðruvísi.

Nafni hans Páll Vilhjálmsson bloggari og kennari er alveg á hinum enda skoðanarófsins og mjög andvígur slíku. Margt hér á blogginu sem skrifað er um þessi mál minnir mig á það sem ömmurnar mínar kenndu mér um þetta. Önnur talaði um þetta á bakvið lokaðar dyr við gesti í lágum hljóðum svo við börnin heyrðum ekki (en þá lá maður á hleri og reyndi að heyra hvert orð því það var svo spennandi að heyra það sem var bannað að heyra) og smituðumst ekki af syndsamlegu líferni eða hugarfari, eins og syndin væri smitandi og bærist með púkum, og hin kallaði þetta sódómsku við mig.

Amma mín í föðurættinni sagði að í sínu ungdæmi hefði þetta verið kallað sódómska. Hún kaus Alþýðuflokkinn en sannkristin manneskja ekki síður en fólk sem kaus Sjálfstæðisflokkinn, "íhaldið" sem hún gagnrýndi mikið.

Amma Fanney bjó í eigin íbúð nokkur síðustu árin og þangað heimsótti maður hana nokkuð oft á tímabili. Svo fékk hún alzheimer og lézt nokkrum árum síðar.

Eitt sinn þegar ég heimsótti hana árið 1996 hafði biskupsmálið verið í hámæli, út af Ólafi Skúlasyni biskup, og ég man mjög vel eftir þeirri heimsókn og hvað hún sagði við mig.

Hún stóð 100% með Ólafi biskup eins og held ég allir af gömlu kynslóðinni. Hún talaði um "Ólaf sinn", og blessaðan saklausan manninn sem væri ofsóttur af geðveikum kvendum, og að þær væru bara að reyna að fá athygli konurnar sem ásökuðu hann.

Segja má að ég hafi ýmislegt lært um það hversu kynslóðabilið getur verið djúpt af svona heimsóknum og samtölum við þessa ömmu mína og fleiri af hennar kynslóð.

Hún dýrkaði Jón Baldvin, en var lítt hrifin af kvenréttindakonum innan stjórnmálaflokkanna.

Hún hafði miklar áhyggjur af mér því ég var síðhærður og spurði mig hvort ég væri nokkuð kominn útí sódómsku en ég neitaði því. Síðan hneykslaðist hún mikið á vinsældum Páls Óskars Hjálmtýssonar og sagðist ekkert skilja í því að unga fólkið væri að hlusta á hann, hann væri sódómskur, og í orðunum lá að hún bjóst við að Grillarinn næði í hann og alla sem létu mengast af honum og slíku.

Hún spurði mig hvort ég héldi upp á Pál Óskar eins og margt ungt fólk, en ég neitaði því líka, og sagði að hann væri ekkert sérlega fyrir minn smekk, ég vildi frekar Bob Dylan, rokk og slíkt, og þá andvarpaði hún af létti.

Ég sagði þó að mér fyndist gott það sem hann hefði gert með Milljónamæringunum, og að mér fyndist hann góður söngvari, vissulega. Þá spurði ég hana hvort henni fyndist hann ekki syngja vel. Hún neitaði því og fannst hann tilgerðarlegur og smeðjulegur og ekki sér að skapi. Hún kunni betur við karlmannlega söngvara eins og áður tíðkuðust.

Þegar þessar sprungur mynduðust í Grindavík sá ég fyrir mér hryllingsmyndir þar sem rauðir púkar skríða uppúr sprungunum, með horn, hala og klaufir og þríforka, tilbúnir að grípa okkur fólkið og draga niður í Helju með sér til að kvelja enn frekar. Slíkar hryllingsmyndir eru algengar og byggðar á kristnum minnum og allir hafa horft á slíkar bíómyndir, eða svipaðar. Hægt er að ímynda sér að gos og jarðskjálftar séu refsingar fyrir syndina í mannheimum, en allt á þetta sér jarðfræðilegar orsakir og skýringar. Eða skyldu þær vera fleiri?

Lifir ekki trúin kristna jafn vel í vitund okkar eins og trúin á náttúruvísindamennina og þeirra speki? Náttúruhamfarir rifja upp gamla alþýðuspeki og hjátrú, og það sem fólk fjasaði um en var ekki endilega í Biblíunni allt.

Blæs á orðróm um kynlíf með mótleikara

Saga um segulbandstæki frá Þýzkalandi sem var álíka dýrt og vandað og fínir BMW bílar frá Þýzkalandi, eða Mercedes Benz eða Porsche (miðað við hljómtækjamarkaðinn um það bil árið 1981 þegar það kom fram nýtt).

Einu sinni var tíðin sú að hljómflutningstæki voru hlutirnir sem fólk var alltaf að endurnýja, eða frá um það bil 1968 til 1990, og jafnvel lengur. Nú eru það farsímar, snjallsímar og þesskonar tæki sem eru tækninýjungar sem fólk eltist við að uppfæra sem reglulegast.

Fyrir Bítlatímann voru "grammófónar" nokkuð stöðluð og einföld framleiðsla, en samt ekki, því þeir voru auðvitað misgóðir. Að minnsta kosti voru þeir ekki flóknar framleiðslueiningar í mjög misjöfnum gæðaflokkum eins og síðar varð.

Að þessu sinni ætla ég að segja frá segulbandstækinu Dual C844.

Dual fyrirtækið þýzka er ennþá til, þótt lesa megi að það sé með bækistöðvar í Florida í Bandaríkjunum núna eftir að Dual GmbH varð gjaldþrota 15. nóvember á síðasta ári, 2022,  og það selur enn hágæðaplötuspilara, enda eru þeir aftur komnir í tízku sem eftirsótt tæki til að hlusta á tónlist, eftir að hljómdiskasalan (CDR audio) datt niður þótt stafræna niðurhalið á tónlist sé feikivinsælt ennþá.

Fyrirtækið hefur gengið í gegnum mikla alþjóðavæðingu, eignarhaldið færzt til milli Evrópulanda og Asíuríkja, og til Bandaríkjanna. Um tíma eignuðust Þjóðverjar það aftur eftir að hafa verið í eigu Frakka um nokkurt skeið.

Fyrirtækið mun hafa verið stofnað árið 1907, þannig að það á sér langa sögu, og ekki aðeins Japanir og aðrar austurlandaþjóðir sem eru frægar fyrir framleiðslu á hljómtækjum.

Er Dual fyrirtækið enn eitt fórnarlamb Evrusamstarfsins og Evrópubandalagsins?

Í marz 2023, á þessu ári var tilkynnt að leynilegir (ótilgreindir, ónefndir) fjárfestar hefðu tekið fyrirtækið yfir. Er það ekki saga okkar daga að ofurríkir eignast allt?

Hvað sem því líður kemur enn frá þeim gæðavarningur. Fyrirtækið er enn starfandi því gæði tengjast vörumerkinu sem fólk þekkir.

Rétt áður en Dual, hið upphaflega fyrirtæki, varð gjaldþrota í Þýzkalandi árið 1982, aðallega vegna harðrar samkeppni við japansmarkað, og var selt frönsku fyrirtæki, Thomson, þá kom þetta mikla flaggskip á markað, Dual C844, en það var selt frá 1981 til 1984, Frakkarnir tóku við framleiðslunni, og þótt það væri rándýrt seldist það nokkuð vel á þessum árum.

Dual C844 er tveggja hraða segulbandstæki, sem merkir að það hefur möguleika á að spila og hljóðrita á meiri hraða en flest slík tæki, og þá í meiri hljómgæðum. 4.75 centimetrar á sekúndu er staðlaður hraði segulbandstækja, en þetta tæki getur keyrt böndin einnig á 9.5 centimetrum á sekúndu, á háhraða.

Munurinn er sá, að með meiri hraða verður minna vart við truflanir á bandinu vegna slaka eða slits, og áferðin því öll miklu jafnari og líkari hljómahöll eða CD diskum, til dæmis.

Þar fyrir utan er riðstraumur settur á upptökuna, svonefndur bias á ensku, sem merkir skáhalli, eða eflitíðni á íslenzku, og eftir því sem bandið fer hraðar dreifist þessi eflitíðni á stærra svæði, þannig að sveiflurnar verða stærri og tónarnir hærri, tíðnin hærri, sem veldur minna álagi á önnur kerfi, og útkoman er víðara tónsvið í afspilun og upptöku.

Gallinn við þennan hraða er að spólur og tæki endast skemur, eins og dekk sem slitna á bílum þegar hratt er keyrt og í beygjum ekki síður.

Þetta Dual segulbandstæki er með tækninýjung sem var alveg ný á þessum árum, Dolby C tæknin. Það er meðal fyrstu tækjanna sem fóru á almennan markað með þessum möguleika. Þetta er suðeyðingartækni sem var mikið notuð árin á eftir.

Einnig er það með Lagaleit (Musicfinder), minni þannig að hægt er að leita að lögum fram og til baka, Metal stillingu og Timer, tímastillingu eins og á myndbandstækjum síðar. Snúrufjarstýring var einnig fyrir tækin. Autospace við upptökur er þögn sem var sett á milli laga til að auðvelda tækinu að finna mörk á milli tónrása. Fade Edit var svo einnig sjaldgæf nýjung, en þannig var hægt að enda og byrja lög við upptöku eins og í stórum hljóðblöndunarkerfum hljóðveranna. Vissulega tæki í anda sportbíla Þýzkalands!!

Ekki er allt upp talið, því hægt var að hlusta nákvæmlega á það hvernig upptakan kom á bandið, með sérstakri stillingu, þar sem ekki var hlustað á magnarann, heldur beint af bandinu sem var verið að taka upp, og nýr magnari því tengdur þannig, og allt hægt að stilla framaná tækinu með tökkunum.

Repeat takkinn var svo notaður til að endurtaka lög við afspilun.

Til eru reyndar miklu dýrari segulbandstæki en þetta. HIFI classic vefsíðan fjallar um þetta, til dæmis. Markaður fyrir hljómflutningstæki skiptist í almennan markað og svo nördamarkað, og miklu dýrari tæki fyrir nördana. Dual C844 brúaði hinsvegar bilið eins og mörg önnur tæki frá Dual. Það fyrirtæki framleiddi bæði sæmilega ódýr og einföld tæki, en einnig svipuð tæki og þetta, sem voru alveg í langdýrasta flokknum miðað við almenn heimilistæki en ekki nördahljómtæki.

Ég verð að segja það, að ef maður nýtur þess að hlusta á hljómplötur þá veit maður um hvað þetta snýst. Analog hljómtækjaheimurinn er allt annað en digital hljómtækjaheimurinn.

Analog er hliðræn tækni en digital er stafræn tækni.

Fyrir ríflega 10 árum fóru unglingarnir aftur að sækjast eftir hliðrænum hljómtækjum einsog plötuspilurum, föttuðu hverju þeir misstu af með niðurhali og stafrænum hljómtækjum. Enn hefur þessi hliðræna bylgja þó ekki útrýmt þeirri stafrænu.

Þegar CD diskarnir ruddu sér til rúms fóru þessar rökræður margsinnis fram. Þá sögðu stafrænu dýrkendurnir þetta: "Hliðræna ruslið er ekkert nema suð og urg, gallar og rispur sem fólk er að sækjast eftir!" Eða þá:"Það er hægt að líkja eftir öllu hliðrænu miklu betur með því sem er stafrænt".

Hver er grunnur þessarar umræðu?

Fyrst þegar stafræna tæknin kom fram þá töluðu menn um það að allt strandaði þetta á því að hljóðnema yrði að keyra með hliðrænni tækni, því þá voru formagnarar ekki orðnir keyrðir með stafrænum hætti.

Nú er það hægt. Maður heyrir það til dæmis á sjónvarpsútsendingum þar sem búið er að útrýma suði. Merkilegt nokk, að einmitt og nákvæmlega á sama tíma kom bakslag í stafræna alvaldið og fólk fór aftur að kaupa gamaldags plötuspilara!!! Merkilegt hvernig margt fer í hringi!!

Ég hef lengi haft áhuga á svona tækni og hvernig þetta er gert.

Stafrænar upptökur nú til dags byggjast einmitt á nýrri tegund af suðeyðingu, ef svo mætti segja. Örgjörvarnir eru orðnir svo öflugir að þeir gera þetta allt á formögnunarstiginu, þar sem hljóðin eru tekin upp og svo er þeim breytt. Útkoman verður samt kannski alltaf gervileg, að sumra mati, það er smekksatriði að minnsta kosti.

Fyrst þegar smárabyltingin varð, frá 1950 til 1970 þá var reynt að líkja eftir hljóðinu úr lampamögnurunum. Það er nákvæmlega það sem átt er við þegar talað er um "mjúka" analogue hljóðið, mjúka hliðræna hljóðið. Það er þessir hefðbundnu magnarar, sem gefa suð með.

Ég vil halda því fram að hljómtækjaframleiðendur hafi gert mistök uppúr 1990 eða um og eftir 1986, þegar stafræna byltingin átti sér stað. Mistökin voru að staðla hljóðið of mikið.

Galdurinn við gömlu hljómtækin, plötuspilara og segulbandstæki í kringum 1980, og tuttugu ár þar á undan, var að hvert fyrirtæki á hljómtækjamarkaðnum hafði sinn hljóm og sína sérstöðu, svona nokkurnveginn. Þannig skiptust kaupendur á að halda tryggð við sín fyrirtæki.

Tækin smækkuðu undir lok tíunda áratugarins. Hljómurinn varð samræmdur. Kassahljómur er orðið sem stundum er notað, lítill bassahljómur og tækin aldrei mjög stór.

Gömlu og stóru græjurnar heyrðu sögunni til, en seldust grimmt á fornsölum. Enn finnast slík tæki í Góða hirðinum og víðar komin til ára sinna og slitin flest, þótt nýrri tæki séu sum sæmilega góð.

Dual C844 hefur sinn sérstaka hljóm. Upptakan er silfurtær lækur og mjúkur en bassahljómurinn mildur við upptökuna og lítt heyranlegur. Sú grunntíðni er leiðrétt við afspilun. Djúptíðnin er mikil við afspilun, og þannig má segja að með því að taka hljómplötur upp með þessu tæki sé verið að auðga hljóminn.

Ef maður opnar tækið og kann eitthvað í hljómtækjaviðgerðum getur maður með litlu skrúfjárni stillt stilliskrúfur á margvíslegan hátt og breytt hljómnum. Jafnvel getur maður skipt um viðnám með lóðbolta og breytt hljómnum enn meira.

Í kófinu var fyrirtækinu Miðbæjarradíó lokað, sem var mikil náma af varahlutum fyrir allskonar tækjanörda. Aðeins tvö fyrirtæki voru um árabil stærst í þessu og örfá smærri til. Hitt stóra fyrirtækið var Íhlutir, en þar virðist stefna á sömu leið, og því má segja að kófið hafi drepið niður þennan markað næstum algerlega á Íslandi, þeirra sem gera við svona tæki og leita sér að varahlutum í þau og ýmisleg önnur svona tæki af allskonar tegundum.

Þegar risafjárfestar gleypa allt og alla eins og ryksugur þá verður eftir eyðimörk. Ekki aðeins á einu sviði heldur á öllum sviðum.

Trúarfordómar, menningarfordómar

Það er til múslimahatur á Íslandi. Meira en það, það er allt grasserandi í múslimahatri á Íslandi undir niðri, sérstaklega meðal kristinna manna og hluti af eldri kynslóðum. Þeir sem vilja réttlæta fordóma sína gegn múslimum eru meðal þeirra sem kalla það gyðingahatur að standa með Palestínumönnum en ekki Gyðingum í þeim hörmunum sem eiga sér stað á Gaza og bæði Hamas er um að kenna og vafalaust hægriöfgastjórn eins og Netanyahu stendur fyrir, en sú skilgreining er komin úr RÚV og kvöldfréttum þar og er ekki mín. Meðal annars var sýnt frá mótmælum í Ísrael þar sem Netanyahu var mótmælt og hans stjórnarháttum og breytingum á lögum þar í landi. Því er það ekki uppfinning mín að kalla hans stjórn hægriöfgastjórn, það er skilgreining beint úr kvöldfréttum RÚV. Það er lítið um gamaldags fordóma gegn gyðingum í nútímanum á Íslandi held ég, og það verður frekar meira um þá þegar átök magnast á Gazasvæðinu eða fólk er sakað um slíka háttsemi að óþörfu. Gyðingahatur var hinsvegar normið í gegnum aldirnar á Íslandi og á Vesturlöndum öllum, fram að seinni heimsstyrjöldinni. Það sést bezt á orðinu júði, ekki í merkingunni af ættkvísl Júdeu, (af ætt júda samkvæmt Ásgeir Blöndal og hans bók), Abrahams eða hvernig sem það orð er útskýrt með tilvísun í Biblíuna og Gamla testamentið, heldur í merkingunni útslitinn og lélegur skór, eða "lélegur, slitinn hlutur (einkum skór)," "skeggjaður gamall maður, nirfill, grasloðna, mikið og úfið skegg, ullarflóki, þéttvaxin ull, svörgulslegt tóbak."

Samkvæmt Ásgeiri Blöndal er orðið tökuorð að öllum líkindum og ekki af norrænum eða germönskum uppruna heldur úr Biblíunni og þeim menningarsamfélögum í miðausturlöndum, og orð sem sprottið er úr menningu fyrri alda, eins og Passíusálmunum og þeim tímum þegar gyðingum var kennt um allt sem miður fór í Evrópu, drepsóttum, hungri, barnadauða, fátækt og margt fleira.

Eins og sumir hafa bent á þá eru átökin fyrir botni Miðjarðarhafs aðalorsökin fyrir gyðingahatri á okkar tímum. Ég á erfitt með að trúa því að fordæmingar og formælingar á báða bóga og stigmögnun á reiði og ásökunum á hendur þeirra sem eru ósammála sé lausn á þeirri deilu.

Við vitum öll um orðatiltækið að "traðka á einhverjum". Greinilegt er að fólk fyrri tíma á Íslandi kenndi gyðingum um krossfestingu Krists úr því að þeirra heiti var samheiti yfir lélega skó.

Fólk sem er ofurviðkvæmt fyrir málstað Ísraelsmanna getur vakið upp andstæð viðbrögð hjá öðrum og ekki vegna þess að það fólk endilega elski og dýrki Hitler og nazismann forna frá seinni heimsstyrjöldinni, heldur vegna þess að það fólk er vinstrisinnað og hefur lært að standa með Palestínu og Palestínumönnum í þessari erfiðu deilu á Vesturbakkanum og Gazasvæðinu.

Björn Bjarnason vill að athugað sé hvort heimilt sé að beita Ísraelsmenn viðskiptaþvingunum. Hvers vegna datt honum aldrei í hug hvort heimilt væri að beita Rússland viðskiptaþvingunum, Afganistan, og til dæmis ýmis ríki Afríku?

Hvers vegna þarf þetta að vera svona augljóst, að af því að við erum kristin þjóð (vorum það, erum varla lengur) þarf að standa með þeim sem gerðu Gamla testamentið vinsælt á Vesturlöndum?

Getur þetta gamla fólk ekki skilið að kristnin er á útleið á Íslandi og í öðrum löndum Evrópu og leiðin til að breyta því er ekki gamaldags styrjaldarhyggja gegn Rússland eða öðrum eða að standa gegn múslimum?

Það eru skuggalega margir á þessu landi okkar og víðar sem aldrei hafa komizt útúr kalda stríðinu, og allt er túlkað sem stríðsyfirlýsingar af þeim sem ógna Nató og þeirra innleiðingu á valdi fyrir nokkrum áratugum, via Pax Americana.

Þessir aðilar eru smám saman að átta sig á því að heimsmyndin er flóknari en Sovétríkin og USA, en stríðsleikurinn heldur áfram.

Þessum aðilum finnst sjálfsagt að nota Úkraínumenn sem skóþvengi til að binda saman völd ameríska heimsveldisins.

Var það Donald Trump sem var til að skaða orðspor Bandaríkjanna mest í heiminum eða var það Barack Obama, George Bush feðgarnir, eða Joe Biden?

Ja, svo mikið er víst að valdagræðgi "friðarbandalagsins" Nató er ekki vinsæl í Afríku eða víða annarsstaðar í heiminum.

Ég held að Ísraelsmenn séu ágætisfólk eins og múslimar. Trúaröfgar eru skelfilegir, og þeir eru víða. Ég tel sterk rök fyrir því að þeir búi í Ísrael. Ég er sannfærður um að þeir hafi gert Ísrael gróðursælli en landsvæðið var áður en þeir settust þar að. Bob Dylan kenndi mér það kannski, eða einhver annar. Kannski er tveggja ríkja lausnin rétt, en hvernig sem á þetta er litið er þetta ekki auðleyst mál, því Palestínumenn eiga líka tilkall til svæðisins með rökum.

 

Árásir á Shifa sjúkrahúsið á Gasa

Vinstrihefning, ljóð frá 21. desember 2018.

Hafi hún svo ástæðu,

í hafið út að sigla.

Einhver mun sig yggla,

ástúð þótt hver sýni.

finni betri frástæðu,

för í hel að verja.

Þótt ég taumum týni

þá tröllin vilja merja...

 

Yfirgefinn armaþræll,

ætlar sig að liðka.

Annað vill svo iðka,

ekki fært í bili.

Komi gæðri garmastæll

getur fátækt hýrgazt.

Nálgist vænni Vili,

vilja jötnar fýrgast.

 

Oft hann þekkti allsleysi,

andinn sjúkur tapar.

Giftusnauðir gapar,

grímur þeirra tíma.

Frú er sýndi falsleysi,

fór að verða betri.

Grimm er þannig glíma,

glötun álfs á setri.

 

Klausturbarsins krataheift,

klandrið vegna gleði.

Skrattans óhapp skeði,

skrukkubandið rúllar.

Breddan ei svo batagleypt,

böl og Gróa á Leiti.

Tröllin ennþá tjúllar,

Tjalli þótt nú heiti.

 

Afsögn, drykkjuóhappið,

eða fyrirgefning.

Hatur, vinstrihefning?

harðar byssugrafir.

Slengist þau á sljóhappið,

slefsins berar fagna.

Trylltar pólatafir,

tjóðum eigi gagna.

Feðraveldi, karlremba og fullkominn sigur á femínisma er það eina sem bjargar vestrænum þjóðum frá útrýmingu innanfrá, barnleysi

Arnar Loftsson skrifar um Barnastefnu Rússa. Ágæt grein frá áhugaverðum höfundi. En ég hef enga trú á því að hægt sé að fjölga barneignum með því að ríkið sjái um greiðslur fyrir verðandi foreldra, nema uppað ákveðnu marki sem ekki endilega dugar til að fjölga þjóðinni nægilega mikið aftur.

Þetta sýnir þó að minnsta kosti að allar fullyrðingar vestrænna meginstraumsfalsfjölmiðla eru rangar um að efnahagsþvinganirnar bíti verst á Rússa og skaði Vesturlönd ekkert.

Sannleikurinn er sá að þjóðernishreinsanir á aríum hafa átt sér stað frá stríðslokum 1945 og raunar miklu lengur, með allskonar aðferðum og sílúmskari, síflóknari. Ég læt þessa gátu ósvaraða fyrir skynsemdarfólk og snillinga til að svara, því veruleikinn er þannig að hægt er að skilja hann þótt samsærisliðið reyni að beina athyglinni annað, banna sannleikann, réttan skilning og það sem skiptir máli.

Bob Dylan hefur í viðtölum og á umslagi plötunnar "World Gone Wrong" frá 1993 talað um "New dark ages", og "they kill with kindness" (yfirvöld).

Bob Dylan "frelsaðist" árið 1979, og hann er snillingur sem hefur áhuga á samsæriskenningum. Það varð til þess að honum var slaufað 1990 þegar hann gaf út plötuna "Under The Red Sky". Á henni er lagið "TV Talking Song", þar sem hann lýsir vestrænu nútímaþjóðfélagi sem glæpaþjóðfélagi eins og er lýst í "1984" eftir Orwell.

Til að tengja saman punkta og vísbendingar sem menn eins og Bob Dylan gefa þarf maður að hafa metnað og smá gáfur yfir meðallagi. Maður þarf einnig meðfædda tortryggni og smá dass af paranoiu, ef ekki heilt bílhlass, sem er ekki verra, þótt það fylli mann af þunglyndi og andlegum sjúkdómum einatt.

Það vita það flestir að öfgahægrið er tengt við Biblíubeltið í Bandaríkjunum. Enda kenna kristnar fríkirkjur margar það sama og kirkjan gerði fyrr á tíð að Heimurinn sé Satans og það sem honum fylgir. Samsæriskenningar fylgja oft eðlilega í kjölfarið eins og óhjákvæmilegur fylgifiskur.

Útrýming fólks á Vesturlöndum er viðamesta og velheppnaðasta útrýmingarherferð í mannkynssögunni og við erum fórnarlömbin. Grein Arnars Loftssonar er ágæt fræðsla um skárra samfélag í Rússlandi en hér, en samt léttúð og yfirborðsmennska einsog 99% af öllu sem er skrifað um málefnið, eins og eiginlega allt sem kemur frá háskólafólki um málefnið, lærðar ritgerðir og bækur sem fá gæðastimpla, verðlaun og góða sölu og hvaðeina. Ég læt mér sjaldan detta í hug að reyna að gefa út bækur um þetta málefni eða önnur, því ég er ekki með próf uppá vasann frá háskólum og ég er ekki í menningarmafíunni ennþá, þótt einstaka sinnum hafi fengið velvild frá henni og meðlimum hennar.

Það skiptir máli hvort Ofsóknaróður Nóbody kemur með kenningar og bækur eða Verðlaunaður Mafíuósi samsærisins. Það skiptir öllu máli. Ef Ofsóknaróður Nóbody segir þér að vatn sé blautt er það ofskynjun. Ef Verðlaunaður Mafíuósi samsærisins segir þér að himininn sé grænn eða rauður er það vísindaleg snilld nýuppgötvuð á lotukerfinu eða álíka þvæla.

Auk þess seljast ekki bækur eftir Ofsóknaróða Nóbody. Þær rykfalla og eru gefnar út í litlu upplagi í kiljum og eru manna og dýra fóður. Bækur um ekkert eftir Verðlaunaða Mafíuósa samsærisins komast uppí hillur þar til aðrar koma út sem eru meira í tízku.

Til að konur á Vesturlöndum fari aftur að eignast börn eins og enginn sé morgundagurinn þurfum við samfélag eins og í sumum ríkjum Afríku eða Afganistans þar sem réttindi kvenna eru aflögð með öllu. Ég hef hugsað þetta til enda. Þetta er einfalt og skýrt, en ég nenni ekki að endurtaka það sem er augljóst, ekki núna að minnsta kosti. Það hafa ALLIR skynsemi og rökvísi að bera til að skilja þetta, sem eru meðalmenn og meðalkvendi, einsog langflestir eru. Það geta þó ekki allir verið snillingar frekar en gordjöss, og það er svosem satt og rétt líka.