Þeir sem vilja friðsamleg samfélög þurfa að gera betur

Enn eru einhverjir til sem telja að þróunina í Svíþjóð næstum einsdæmi, að ekki sé það sama að gerast á öðrum Norðurlöndum. Þessi frétt sýnir svo ekki verður um villzt að svo er ekki.

Eitt sem er mjög áberandi við svona ofbeldisfréttir þessi dægrin er að blaðamenn reyna að fela þjóðerni og þjóðfélagshópa í fréttum sínum öfugt við það sem áður var þegar því var slegið upp einatt. Sama er að segja um lögregluyfirvöld, sem ganga enn lengra í þá átt; verjast fregna þegar þesskonar staðreyndir liggja fyrir, svo almenningur æsi sig hvorki né dragi ályktanir.

Einhverjir halda kannski að þetta stöðvi dilkadrætti og hópamyndanir í samfélaginu en auðvitað er svo ekki. Ástæðan fyrir þessari þagnarstefnu er að sérfræðingar sem hafa menntað sig erlendis hafa messað yfir lögregluyfirvöldunum að ekki megi valda tortryggni og fordómum í samfélaginu og þögnin sé því réttari.

Allt er þetta hluti af sama sovézka og kommúníska andrúmsloftinu um höft og yfirhylmingu.

Noregur hefur verið sérlega sannkristið samfélag, og það hefur hamlað þessu eitthvað, en ekkert slíkt dugir til lengdar. Samfélagsmiðlarnir boða unglingum alþjóðlega tízku sem er ekki í samræmi við kristilegar hefðir eða reglur.

Ég vitna í alkunn orð Alberts Einstein: Klikkun og geðveiki er ekki sízt að endurtaka sömu mistökin aftur og aftur.

Jafnaðarmenn á Norðurlöndum skilja þetta ekki enn. Svíþjóðardemókratar mæta fordómum og komast ekki til valda, og þó eru þeir ekki öfgaflokkur heldur íhaldsflokkur í anda þeirra flokka sem sköpuðu velmegun á öllum Norðurlöndunum og víðar. Það er búið að breyta skilgreiningunum á pólitík, öfgavinstrimenn og öfgaglóbalistar hafa gert það. Opinberar skilgreiningar eru því rangar.

Fólk sem vill kristilegt samfélag og friðsamlegt þarf að leggja niður sérfræðingaveldið í skólunum og allt þetta marxíska skólakerfi og menningarmafíuna. Annað er tap og ósigur fyrir hefðbundin hægriöfl í samfélaginu.

Stóraukið ofbeldi meðal ungmenna í Ósló

Að huga að innviðum nú þegar þéttbýlið er meira en nokkrusinni fyrr á þessu svæði

Ekki er hægt að vita hversu stórir jarðskjálftar verða eða hvar og hvenær gýs á landinu. Þegar ég var barn var mér kennt að bera óttablandna virðingu fyrir náttúrunni - eins og Guði, - það var barnatrúin sem ég lærði hjá ömmu og afa og svo auk þess þjóðtrúin í bland, sem fylgdi þjóðinni í gegnum aldirnar líka, ekki má gleyma því, með allskyns virðingu fyrir klettum, álfabústöðum, hjátrú og fleiru.

Núna þegar maður er kominn yfir fimmtugt finnst manni eins og í sívaxandi mæli hafi yfirvöld landsins reynt að telja okkur trú um það að þjóðin sé svo rík að hún geti bjargað heiminum, flutt inn endalaust magn af flóttamönnum, og að gömul móðursýki eins og að óttast um afkomu og velferð þjóðarinnar sé geðveiki fyrri kynslóða.

Á Útvarpi Sögu hefur maður einstaka sinnum heyrt fólk tala um hnignun innviðanna, Bjarni Jónsson er meðal þeirra og hann er bloggari á þessum vettvangi einnig. Þessi boðskapur verður nokkuð eftirminnilegur þegar gera þarf við heitavatnslagnir á stóru svæði eins og nú fram undir morgunn og hús kólna á stóru svæði og frost er komið, auk þess er fólki sagt að skemmdir geti orðið á lögnum einhversstaðar þegar svona stendur á.

Ótti Grindvíkinga og nærsveitunga um heitavatnsleysi og annað slíkt er jafnvel nærtækur fyrir fleiri en þá. Reykjavík og nágrenni gæti farið illa, það er ekki útilokað, og jafnvel fleiri landshlutir, því víðar gýs og verða sterkir jarðskjálftar.

Einhverntímann kemur að því að stjórnvöld þurfa að svara almenningi hreinskilnilega hvernig standi á því að þau hafa blekkt landsmenn og hlaðið undir eigið rassgat auðævum með himinháum launum fyrir það sem ýmsir kalla landráð.

Ég tek undir með Bjarna að tímabilið 1890 til 2010 var framfaratímabil, en seinni mörkin eru jafnvel enn óljósari en þau fyrri.

Hvort sem við nefnum óstjórnina afturhald eða sérgæðingshátt eða lýðskrum eða eitthvað annað er það ljóst að almenningur er ekki sáttur. Sést það á vaxandi mótmælaöldu annarsvegar og svo síminnkandi vinsældum ríkisstjórnarinnar í skoðanakönnunum hinsvegar.

Það er sama hvað maður er óánægður með eða ánægður þegar kemur að pólitík, bæði innfluttir einstaklingar og rótfastir víkingar frá Noregi og Bretlandi meta það jafnvel enn frekar skyldu stjórnmálamannanna að bæta innviðina, ekki aðeins halda þeim við.

Ég er mjög róttækur í því hvar fólk ætti að búa. Ég hef áður lagt það til að höfuðborgin verði flutt þar sem skjálftavirkni er minnst og jarðskjálftavirkni. Ég vil ítreka þetta, aftur og aftur, þangað til þetta verður gert.

Ég er ekki að leita eftir vinsældum. Ég segi það sem mér finnst vera réttast og tel það eiga erindi við fólk.

Við eigum ekki lengur stjórnmálamenn sem vinna fyrir almenning í landinu. Við eigum bara sjálfhælna eiginhagsmunaseggi og lýðskrumara við völd, sem henda brauðmolum í fuglana á tjörninni fyrir almenningsálitið, og fuglarnir skilja ekki mannamál ef reynt er að tala við þá skynsamlega.

Stærsti skjálftinn frá upphafi hrinunnar

Dönkni yfir donkey, nýyrðasmíð, með tilvísun í orðsifjar og málþróun, merkingabreytingar og fleira

Ég er ekkert sérlega mikið á móti slanguryrðum sem slíkum, því tungumál eru ekki eylönd og viðtekin orð hafa mörg byrjað sem slangur. Ég hef ekkert á móti því að nota orðið donkey á íslenzku, svona til bráðabirgða að minnsta kosti. Það eru svosem öll orð sem pirra mig ef ég veit ekki hvernig stofnar þeirra eru myndaðir eða hvað þeir merkja, hvort sem þau eru flokkuð sem slangur eða annað.

Talið er að donkey hafi þýtt bjáni, asni (dýrið), eða rass upphaflega og komið fram um 1785. Orðið dun sem þýðir leiðinlegur, brúnn, grábrúnn, mykjukenndur er talið líklegt upprunaorð. Það er svo komið úr keltnesku og írsku og þýðir svartur eða dökkur, eða úr skyldum áttum.

Dobbin er gamalt enskt orð yfir vinnuhross, og birtist 1596 í Kaupmanninum frá Feneyjum eftir Shakespeare. Það er talið gæluyrði eða framlenging á Dob, stytting á Robert frá 14. öld. Einnig mun það orð hafa verið notað yfir vinnuklár, burðardýr.

Róbert er þó af germönskum uppruna, rómönsk umorðun á orðinu Hróbjartur, sem merkir glæsilegur af frægð og frama, ljómandi af frægð.

Orðið dobby gæti einnig komið við sögu, gamalt enskt orð sem þýddi húsálfur. Einnig það er dregið af aflögun á mannsnafninu Robert að því er talið er.

Asni er mun eldra orð og upprunalega yfir skepnuna, og bakhlutann. Það var og er asinus á latínu og ónos á grísku, allt saman skyld orð og af sömu rót. Ansu á súmersku, svo langt nær þetta aftur. Einnig fór það snemma að þýða bjáni eða heimskingi.

Orðið dun á keltnesku gæti verið skylt dökkur á íslenzku. Donkey gæti því verið dönkni á íslenzku, sem nýyrði, dökkleit, hæggeng, blíð og smágerð skepna af þessu tagi.

Guðjón Hreinberg vakti athygli mína á þessu vandamáli, nýyrði yfir donkey. Þar sem ég hef útlistað upprunalega merkingu donkey sem tengist lit og neikvæðum eiginleikum er auðveldara að halda áfram með nýyrðasmíð, ef dönkni þóknast mönnum ekki nógu vel. Mér finnst það hljóma ágætlega, en þarf að venjast eins og annað.

Maður missir áhugann á frægð

Eitt sinn átti ég auðvelt með að semja lög og texta, en þegar maður getur ekki lifað á listinni missir maður áhugann. Hæfileikar sem fara til spillis eru algengari en þeir sem nýtast til frægðar og ríkidæmis er nokkurnveginn það sem einn bróðir Þóru Arnórsdóttir sagði við mig, fyrrverandi skólabróðir. Það var gott hjá honum og rétt.

Það er eins með hæfileika á öðrum sviðum, ef maður hefur ekki áhuga á að mennta sig og komast í þannig starf sem þarfnast menntunar. Fólk er almennt orðið svo einhverft og kassalagað eftir marxíska djöflamótun í margra áratugi að það hvorki getur né kann að hegða sér öðruvísi en eftir skilyrðingum eigenda sinna.

Ég hef að mörgu leyti ekkert þroskazt frá því ég var unglingur og vildi ekki læra heima því ég taldi mig vera að læra fyrir aðra, fyrir kerfið. Það var alveg rétt hjá mér. Á maður að iðrast þess að hafa verið of latur? Óbeitin á þrælkun hefur ekki breyzt. Sízt eftir að hún hefur raungerzt enn meira á minni ævi í kringum mig.

Ég hef í rauninni ekki lengur áhuga á að verða frægur eða vinsæll poppari. Ég virði ekki fólk nægilega mikils til að telja það upphefð eða eftirsóknarvert.

Ríkir verða menn aðeins ef þeir eru glæpamenn. Mín skilgreining á slíkri hegðun er að taka þátt í alþjóðlegum samsærum gegn mannkyninu. Hef ekki áhuga á því. Guð veit allt og virðing hans er dýrmætari en djöflanna fylgi þótt efnisleg gæði séu þar.

Að vera frægur meðal fífla og glæpamanna er aðeins fyrir trúða. Það er ekki til að stuðla að sjálfsvirðingu eða réttlætingu á syndum og misgjörðum í fyrri lífum.

Sá sem verður frægur og hylltur í Helvíti (eða í einu helvíti af mörgum) verður alltaf meðvirkur því sem þar gerist. Því er það svo erfitt að njóta hylli í Víti að það er varla hægt án þess að spillast.

Ef maður gerir eitthvað gott er kannski bezt að gera það fyrir sjálfan sig og láta engan vita af því. Ef maður býr til eitthvað sem á erindi til almennings er það eina rétt að þegja um það og að fara með það í gröfina. Í vítunum að minnsta kosti.

Þó má segja að það sé gott fyrir sálarheill og þroska að skrifa bækur sem ekki koma út, sem maður fer ekki með til útgefanda. Ef maður temur sér sjálfsgagnrýni og brýnir hana með aldrinum, þá getur maður orðið skárri útgáfa af sjálfum sér, og það er ekki til einskis.

Læra má af sumum pistlum í DV, þótt það sé talið léttvægt af mörgum og sé þannig oft

Í gær (mánudaginn 6.11.23) kom þessi grein í DV: "Vill fá lækna til að taka aðra höndina af sér - telur sig eiga að vera fatlaðan".

Það er nú mörgum perlum kastað fyrir svínin í DV og annarsstaðar á meðan bullið er þar upphafið sem perlur, einsog glyslifnaður yfirborðsmennskunnar. Þannig hefur þessi pistill ekki fengið athugasemdir og litla athygli eins og margt sem skást er í DV eða jafnvel framúrskarandi gott, því hæfileikum luma þar greinilega einhverjir á.

Þessi pistill lýsir því hvernig fólk getur fengið mjög svo annarlegar ranghugmyndir um líkama sinn, og þetta er auðvitað aðeins eitt ýktasta dæmið, að vilja losna við líkamsparta sem ekkert amar að.

En til eru miklu, miklu algengari dæmi um þessa hegðun og mildari dæmi. Þau dæmi eru svo algeng meðal ekki sízt kvenna að rétt er að tala um faraldur. Er þar á ferðinni fituskömmin sem er efst á blaði, og svo óánægja með eitt og annað sem talið er að mætti betur fara og flokkast undir lýtaaðgerðir. Mammon nokkur hagnast á þessu, og miðað við hversu margt er gert í hans nafni þá er ástæða til að ætla að hann sé raunverulegur ekki síður en jólasveinninn og fleiri fyrirbæri ósýnileg.

Síðan er það annað sem til dæmis Helga Dögg Sverrisdóttir hefur fjallað um og er þessu tengt, en það eru hugmyndirnar um að maður hafi fæðst í röngum líkama.

Dr. Helgi Pjeturss fjallaði um það í ritum sínum meðal annars að hystería væri gríðarlega algeng í heiminum, svo algeng að kannski annar hver maður væri að þjást af henni, eða þannig mætti túlka orð hans um þetta sem eru fá en mjög merkileg.

Hann skrifaði um að fólk "setti snúð sinn á aðra", sem sé, að andleg áhrif væru að verkum í mannheimum svo til við allt.

Hann skrifaði rit sín flest snemma á 20. öldinni og því gat hann ekki tjáð sig um fyrirbæri sem enn voru ekki komin fram. En, vísindi hans útskýra mjög greinilega, og betur en þvæluvísindi mörg í nútímanum, hvers vegna margt er í nútímanum eins og það er. Fólk er andsetið, heilaþvegið, ekki með sjálfu sér. Það á við um ungar kynslóðir ekki sízt, sem eru mataðar af elítunni frá byrjun, fá takmörkuð mennsk uppeldisáhrif, en mikil uppeldisáhrif frá vélum eins og tölvum, snjalltækjum, afþreyingariðnaðinum.

Núna um langt skeð hefur verið fjallað um þann glæp gegn börnum sem var framinn á vöggustofum að aðskilja þau frá foreldrum sínum og banna þeim snertingu eða návist, og olli það þeim miklum skaða sem nú þarf að reyna að bæta þeim upp. Bæði hægriöfgastefnur og vinstriöfgastefnur döðruðu við þannig uppeldisaðferðir, Stalín, Hitler og fleiri, en hugmyndirnar lifðu fall einræðisherranna og enn er verið að kljást við þessi fyrirbæri.

Nema hvað, að á okkar tímum snjalltækja er staðan svipuð að einhverju leyti. Börnin fá vélrænt uppeldi snjallsímanna, sem eru uppalendurnir enn frekar en lífrænir foreldrar, upp að einhverju marki. Einnig vantar alveg enn eldri kynslóðir með þeirra þekkingu.

Ekki er það skrýtið að blessuð börnin fari niður í bæ að berja jafnaldra sína eða aðra þegar Snjallsíminn skipar þeim það.

Við þurfum að útrýma þeirri hugmynd að ekki sé hægt að skilyrða heila kynslóð til vitleysu. Nútíminn hefur sýnt að það er hægt.

Ef Bill Gates telur að offjölgun ríki á Vesturlöndum finnast ráð við því og ekki nauðsynlega bara pillur.

Við erum gapandi fávitar í fávizkufabrikku auðmenna sem eiga okkur og telja sig eiga anda okkar og sálir líka. Búið er að úthýsa Guði, guðum og vættum, en þjófnaðurinn á þeirra veiðilendum er verkefni sem enn er verið að streitast við af elítunni.

Vinur er sá er til vamms segir er gamalt og gott orðtæki.

Þegar heimur andans og sálarinnar er ekki lengur talinn til er hægt að láta greipar sópa á þeim markaði án þess að neinar reglur gildi.

Þar fer því elítan fyrst að reyna að sölsa undir sig allt steini léttara.

Sá sem elskar þjóð sína og einstaklinga þjóðarinnar lætur ekki allt yfir sig ganga og trúir ekki öllum opinberum skýringum sem eiga að teljast réttari en almenn skynsemi eða alþýðuspeki aldanna eða trúarbrögð sem hafa gilt um árþúsund.

Offramboð á marxískum menntasnobbsflokkum, VG, Pírötum. Vantar gamaldags verkamannaflokka og kjarabaráttuflokka. Samfylkingin græðir á þeim nýju (endurvöktu) áherzlum.

Ég gramsaði í DVD og VHS safninu mínu því mér leiddist RÚV dagskrá helgarinnar. Ég fann gamalt Silfur Egils frá febrúar 2017. Þar var viðtal við Jón Baldvin Hannibalsson, í enda þáttar, stórkostlegt. Það kom mér á óvart að frændi minn Jón Baldvin spáði því fyrir 6 árum að hætta væri á innrás Rússa í Úkraínu!!! Hefur þetta viðtal alveg gleymzt og slíkar pælingar fróðra og reynsluríkra manna?

Það eina ranga í því sem hann sagði var að hann hélt að Pútín myndi auðveldlega ná Úkraínu á sitt vald. Hann gerði sízt ráð fyrir því að Bandaríkin og öll Vesturlönd myndu ausa í þá vopnum. Hann talaði um hnignun Evrópu og Bandaríkjanna, og þetta var það eina sem hann spáði ekki fyrir um í sambandi við Úkraínustríðið.

Af þessu má læra að fyrst Jón Baldvin vissi þetta fyrir 6 árum hefði það varla átt að koma heimsbyggðinni á óvart, eða þeim sem geta talizt með svipað mikla reynslu og Jón Baldvin Hannibalsson, en það hljóta þó að vera fjölmargir í öðrum löndum og hér, á þessum aldri, komnir vel á áttræðisaldurinn eða meira, en ernir vel.

Að horfa aftur á svona gamalt viðtal, frá 2017, segir manni einnig að margt í fjölmiðlum er blekking, eins og undrunin yfir innrás Rússa í Úkraínu. Reynt er að telja fólki trú um eitthvað sem er ekki rétt eða málið.

Það sem Þórður Snær sagði eða Ásta Pírati hefur ekki þessa sterku skírskotun í dag, í nútímanum. Þetta fólk tók dæmi örfá ár aftur í tímann eða að Hruni, (2008) og ekki var speki þess mikil miðað við speki Jóns Baldvins. Það talaði um einkavæðingu bankanna, í ýmsum skrefum, og enn er rætt um það efni.

Einnig talaði hann um að kerfið væri að reyna að þrengja að Trump, og talaði um það 1% mannkynsins sem ætti nær allar eignir mannkynsins og fjármuni, og mikið væri um það ofurríka fólk í Bandaríkjunum, þar sem misskipting væri mest í hinum þróaða heimi, eins og hann orðaði það.

Allt á þetta jafnvel enn betur við í dag en fyrir 6 árum. Þetta er sú heimsmynd sem fólk þarf að kynna sér og læra um í dag.

Ef ekki væru gelgjur og unglingar að stjórna landinu og frekar reynslumikið fólk eins og Jón Baldvin mætti búast við skárri árangri. Þegar ég kalla stjórnmálamenn nútímans gelgjur og unglinga er ég ekki að vísa í árafjöldann, Bjarni Benediktsson er til dæmis jafngamall og ég, ég á við að femínisminn finnst mér það sem hæfir slíkum aldri.

Allt sem Jón Baldvin sagði um skort á vinnubrögðum og hugsjónum fyrri tíma á fullkomlega vel við, og enn betur en 2017.

Kristrún, formaður Samfylkingarinnar virðist þekkja til þessara sígildu fræða um lýðskrum, og hvað almenningur vill, en aðrir flokkar eru flestir komnir langt út af því spori og óánægja fólksins í landinu vex með það stöðugt.

Þórdís Kolbrún fjármálaráðherra segist vilja vinna gegn verðbólgunni, en hvar eru efndirnar? Hvar er þetta sem dugar til að kjör fólksins í landinu skáni aftur, sérstaklega þeirra lægstlaunuðu?

Til að laga menntakerfið þarf eitthvað mikið að gerast og til að bæta lesskilning barna. Kannski ef hætt væri að hrúga inn fólki erlendis frá myndi ástandið lagast, og ef málræktarátök hæfust að nýju, gamlar bækur í stað tölva í skólunum, þættir um íslenzkt mál aftur á dagskrá útvarpsins, og þar fram eftir götunum.

Síðast en ekki sízt, ef ömmur og afar eða langömmur og langafar væru meira inni á heimilunum en ekki á elliheimilum, þá væri samfella í menningunni en ekki þetta ömurlega og eilífa rof.

Fólk sem lítur í kringum sig í þjóðfélaginu sér rof á öllum sviðum þjóðfélagsins, í trúmálum ekki sízt.

Ungir Píratar leggjast gegn sparnaði í menntamálum

Metooliðið í kirkjunni og RÚV og áhrif þess

Ég horfði á þátt Gísla Marteins á föstudagskvöldið, Vikuna, og af þeim þætti spratt síðasti pistill minn. Án þess að ég sé ósáttur við þann pistil, margt gott í honum, þá má segja að maður mengast af viðhorfunum í RÚV ef maður horfir eða hlustar. Þau eru alveg til vinstri, og sem unglingur var ég talsvert hlynntur þannig viðhorfum, og hef sennilega alltaf verið blandaður og jafnaðarmaður að einhverju leyti, og því geta vinstrimenn einnig náð til mín og sannfært mig og jafnaðarmenn.

Hið rétta með séra Friðrik er auðvitað að ekkert er sannað eða fullsannað í því efni. Langflestir eru komnir undir græna torfu sem muna eftir honum eða hafa sögur frá sjálfum sér og samskiptum við hann. Einnig er það svo að jafnvel þeir sem hafa farið yfir mörkin hjá fólki gera það yfirleitt ekki eða aldrei hjá öllum, og því aðeins líklegt að takmarkaður fjöldi af slíkum frásögnum sé til meðal þeirra sem enn eru á lífi og muna eftir honum.

Pistill Páls Vilhjálmssonar um þetta í gær var mjög góður og sannfærandi, og hann er ekki sammála mér og fólkinu í RÚV greinilega, og það sama má segja um mjög marga hér á blogginu, kannski flesta, að hér ræður íhaldið, en einnig las ég athugasemdir í DV, og sá að þar skiptist fólk alveg í tvo hópa, og virðist það mjög áberandi að hægrimenn standa enn sem fyrr með kirkjunni og séra Friðrik en ekki vinstrimenn. Það er ekki gott fyrir sannleikann að þetta sé þannig, því hvaða mark er takandi á fólki ef það trúir eða trúir ekki í samræmi við stjórnmálaskoðanir og trúarviðhorf eingöngu, að þar sé ekkert rými fyrir rökhyggju, gagnrýna hugsun, að efast um sína eigin sannfæringu og sinna?

En þegar Agnes biskup talar alveg eins og Metooliðið þá finnst manni sjálfkrafa að séra Friðrik hafi verið stórglæpamaður og allt sannað sem hann á að hafa gert af sér. Lagið "Saddam átti syni sjö" eftir Sverri Stormsker finnst manni þá eiga við hann, eða "Snæfinnur hórkarl", og svo framvegis.

Kirkjuleg yfirvöld eru ekki að reyna lengur að vera íhaldssöm. Það er liðin tíð, hvort sem þau græða á því eða ekki.Þau leika með veraldlegum öflum, og því er von að fólk sem reynir að átta sig á sannleikanum fari að trúa því sem haldið er fram í RÚV.

En engu að síður reyni ég að vera hlutlægur, og stundum sé ég ástæðu til að fjalla um einhverja hlið sem ég hef gleymt eða vantrækt fram að því, ef ný sannfæring knýr dyra.

Borgin þarf meiri tíma til að svara

Rétt eins og Stalín vildi uppræta kirkjuna, þannig er nútíminn

Fólk spyr sig að því þessa dagana hvernig gömlu kynslóðirnar og sannkristnu gátu verið svona meðvirkar að dýrka menn eins og séra Ólaf Skúlason og séra Friðrik.

Þetta er mjög merkilegt félagslegt viðfangsefni og það leiðir í ljós hvernig hægt er að snúa fólki fram og til baka, láta það skipta um skoðun, með félagslegri innrætingu, með skólakerfinu og menningarlífinu.

Ungt fólk í nútímanum skilur þetta bara alls ekki hvernig gömlu kynslóðirnar gátu horft fram hjá öllu því sem benti til þess að áhugi séra Friðriks á börnum væri hugsanlega einnig kynferðislegur og ekki aðeins tengdur velferð þeirra og félagslífi eða trúarlífi, að áhugi á kristniboði og trúarlegri fræðslu gæti verið leið til að svala þeim fýsnum.

Það má víst segja að mörg viðmið í samfélaginu hafi snúizt 180 gráður og svo fram og til baka sitt á hvað, þannig er búið að hræra í fólki og láta það breyta viðmiðum, gera þau eins andkristileg og mögulegt er, og sennilega Frankfurtskólinn þar á ferðinni og hinir trúlausu kommúnistar og afkomendur þeirra kratarnir. Fólki er stjórnað, það er ekki spurning, það er staðreynd. Því fyrr sem fólk gerir sér grein fyrir því, þeim mun betra og meiri möguleikar á að maður hætti að verða þolandi og hætti að láta stjórnast af auglýsingum, peningum og völdum, frægð og frægu fólki eða voldugu.

Séra Friðriksmálið er án efa stærsta hneykslismál sem tengist kristni og kirkju á landinu síðan hneykslin í kringum Ólaf Skúlason biskup upphófust 1996. Það finnst mér markast af því að báðir voru (og eru enn af þeim sem halda með þeim) mikilsháttar menn og næstum dýrðlingar eða heilagir menn, bæði í þjóðfélaginu og innan kirkjunnar allrar. Þessvegna verður fallið þeim mun hærra. Þessar vörður eru því eftirminnilegar, séra Friðrik núna 2023 og athyglin sem hann fær í fjölmiðlum og svo kastljósið sem beindist að Ólafi Skúlasyni biskup uppúr 1996.

Hafi maður áhuga á félagsfræði og félagsfræðilegum viðfangsefnum eins og þeirri spurningu hvernig fólk getur breyzt svona, orðið það sem það er í dag úr því sem það var fyrir 100 árum þá hlýtur þetta viðfangsefni að vera heillandi til að fjalla um.

Mósebækurnar hafa lengi verið áhugamál mitt, Lögbækurnar, og margt annað sem tengist bókinni sem hefur haft einna mest áhrif á mannkynið, Biblíunni. Ég á nokkra vini og kunningja sem annaðhvort eru sannkristnir eða búnir að vera í Guðfræði og hafa útskrifazt þaðan, eða hvort tveggja. Fyrir nokkrum árum var þetta mikið rætt, í kjölfar alls sem þyrlaðist upp út af séra Ólafi Skúlasyni.

Það kom uppúr dúrnum að samkynhneigð er stranglega bönnuð í Biblíunni eins og húðflúr, hvort tveggja sem sérstaklega vinstrisinnuðu nútímafólki finnst mikið tákn um frelsi og mannréttindi, hið fyrrnefnda að minnsta kosti, en ef húðflúr yrðu bönnuð á Íslandi og lokkar og gaddar á holdinu myndu margir rísa upp og mótmæla því og kalla það frelsisskerðingu, þrátt fyrir að frelsisskerðingu líði það sama fólk þegar kemur að svonefndum sóttvörnum, sem eru þegar betur er að gáð eitthvað allt annað, og kannski fasískt fyrirbæri.

Hinir Biblíufróðustu og sannkristnustu menn verða því að viðurkenna að barnagirnd virðist ekki bönnuð í Biblíunni, nema þá að það tengist sifjaspellum. Í þessum textum er litið á konur og stúlkur sem söluvarning eða önnur gæði, sem karlinn kaupir eða fær afnot af eins og um sé að ræða varning, eða þá að hægt sé að vinna sér inn samþykki fyrir kvonfangi með mannkostum eða velvilja föðurins sem gefur stúlkuna, og gifting þýðir því að þiggja gjöf, konuna, kvonfangið. Karlinn kvænist, tekur sér kvonfang, brúðkaup, það er að kaupa konu, sem karlinn gerir. Konan giftist karlinum, gefur sig honum á vald. Allt felst þetta í orðanna hljóðan og er gegnsætt í okkar máli, mjög svo, og jafnvel í erledum tungumálum líka. Samþykki föðurins skiptir öllu máli samkvæmt þessari gömlu menningu, öfugt við nútímann, þar sem vilji kvenna er Alfa og Omega, á okkar Evuöld, eða femísku öld. Öðru máli gegnir um stráka, því það er sama og um aðra samkynhneigð, bannað samkvæmt Biblíunni.

Þannig eru ítarlegar reglur og útlistanir í Lögbókum Biblíunnar um kynferðismál og margt tekið fram eða bannað, en jafnvel í Nýja testamentinu er þetta ekki tekið föstum tökum og bannað, og litið svo á að aldur skipti litlu máli, að stúlkur og konur séu eitthvað sem minni á búfénað og karlar og strákar megi nýta sér á þann hátt fullkomlega, nema um sé að ræða málsmetandi konu, en þær eru nokkrar til í Biblíunni, sem tengjast Kristi eða konungum í Gamla testamentinu. Þær sem sagt verða kannski ekki jafnréttháar körlum, en að minnsta kosti má segja að þær séu taldar marktækar, og liðtækar, virtar allmikið.

Svo er það annað mál að orðið sifjaspell þýddi upphaflega ekki tengsl við skyldmenni eða náinn ættingja, heldur einmitt það þveröfuga, spilling á hreinum erfðum með erfðablöndun við þá sem bera önnur útlitseinkenni.

Þetta sést á því að Vanirnir giftust systrum sínum. Það sama gerðu Faraóar Egyptalands. Ævafornar siðvenjur benda í þessa átt, þegar aríakynstofninn var alveg hreinn og fullkominn erfðafræðilega, beint kominn af guðunum. Hár aldur Nóa og fleiri ættfeðra í Biblíunni bendir í sömu átt.

Enn má benda á að kona Þórs heitir Sif. Sif merkir hreinlega hrein ætt, eða rétt ætt, og Þór er verndarguð kynstofnsins, eins og vopn hans ber með sér einnig og bendir á.

Þessvegna er hegðun séra Friðriks mjög samkvæmt gamalli hefð. Jafnvel má benda á hvernig þetta var meðal Forn Grikkja. Þar var alþekkt að kennararnir misnotuðu lærlingana, og slíkt kynferðissamband var talið eðlilegt, hluti af náminu.

Ég gæti farið lengra útí þetta og nefnt til dæmis ævafornar keltneskar hefðir og sagnir um þetta, en ég læt það bíða, kem kannski síðar að því. Fólk er misvel tilbúið að vera fordómalaust gagnvart gömlum siðvenjum og menningarsiðum eða viðmótum og viðhorfum fyrri tíma og menningarsamfélaga.

Að endingu er rétt að minna á þetta. Gömlu kynslóðirnar lifðu af erfiðleikana og kuldana með því að fara eftir þessari setningu: Kærleikurinn breiðir yfir allt og fyrirgefur.

Metooistar og femínistar hafa snúið þessu við. Heiftin, hatrið útí feðraveldið og karlana, þetta er það sem þeim finnst hin æðsta dyggð. Útskúfun og hatur á feðraveldinu eru hinar æðstu dyggðir samkvæmt þessum hópum.

Kristnin kennir að fyrirgefa og vorkenna óvinunum, fyrir að hafa ekki trúna sem veitir styrk og frið.

Það er ekki hægt að láta eins og upphlaup nútímans komi manni ekki við eða maður heyri þau ekki, eða nýjustu hneykslismálin. En í ljósi sögunnar verður þetta allt skiljanlegra.

Óskar eftir hugmyndum að styttu í stað séra Friðriks

Fjandans fúlar kosningar, ljóð frá 24. apríl 2009.

Þetta er samið daginn fyrir kosningadaginn 2009 þegar Jóhönnustjórnin komst til valda og skjaldborg var slegin um auðróna en ekki almenning, auðvitað þvert á loforð og heitstrengingar, hvað annað?

Ég hafði eitthvað haft veður af því að vinstrisveifla var í Búsáhaldabyltunni, skynjaði það og var ekki að fullu sáttur. Þetta ljóð lýsir einhverju í þá áttina.

Þetta er ágæt lýsing á tíðarandanum á þessum tíma, fyrir suma að minnsta kosti, sem ekki voru sammála áherzlunum í fólkinu sem komst til valda í Búsáhaldabyltingunni, fólkinu sem fannst þær áherzlur of mikið til vinstri. Ég gerði mér grein fyrir því að þetta voru gildrur sem voru egndar fyrir okkur og sem smullu og við vorum fórnarlömb frekar en gerendur. Því lýsti ég í mörgum ljóðum, meðal annars þessu.

Var búinn að missa trúna á þessa byltingu snemma því þjóðernishreyfing var þetta ekki og því ekki alveg mér að skapi, og ég fattaði að við fengjum eitthvað svipað til valda, að engin breyting yrði, og það gekk svo sem eftir. Svona er þetta ljóð.

 

Fjandans fúlar kosningar,

fyrir þér nú skipa.

Hvaða ræflar sigla þjóðarskútuskepnu í strand

og skrattaráðin niður hripa?

Lofa ljúgandi öllu,

leitt er pakkið.

Gamalt væri skárra skar

er skilning hefði, band.

Þó ei þakkið

þetta fyrir, lýk því máli snjöllu.

 

Fáum kannski kommagrey,

krataræfla og dulur.

Hvað með draslið? - Eða Sjalla, íhaldspésa, bull,

ennþá vinna flottar þulur

á gömlu Gufunni þinni

glasaskjásins.

Ætti að segja aðeins nei.

Ekki fæ það full.

Minnist másins.

Minnka líkur á að góður vinni.

 

Nenni varla að kjósa klár.

Kemur ei að gagni.

Kerfisþrælar ræna öllu, blekkja bara þig,

þótt blíðuhótunum ennþá fagni.

Ef þær birtast og brosa

bara sætar.

Hörð nú verða harmatár

er heimskar veröld sig,

móðar, mætar.

Málin kunna ei réttan veg að toga.

Stjórnvöld hafa valið "sænsku leiðina" í áratugi. Allir ættu að vita að hún endar í stjórnleysi, upplausn og ofbeldisríki, - dystópíu.

Ef menn halda að "sænska leiðin" sé bara að leyfa vændi en ekki vændiskaup fara menn villir vega. "Sænska leiðin" er líka að opna landamærin sem mest, að fara útí öfgafemínisma á öllum sviðum, að gróða/spillingarvæða embættiskerfið opinbera, að láta hið alþjóðlega kæfa hið innlenda, og þar fram eftir götunum. Sumir kalla þetta kannski "norrænu leiðina", en jafnvel Jón Baldvin Hannibalsson hefur lýst óánægju sinni með Svíþjóð í viðtölum á Útvarpi Sögu og sagt hana orðna eins og eftirmynd af Bandaríkjunum. Hann er nú einn af þessum gömlu krötum með kratagildin alveg á hreinu og ætti að vera dómbær á það.

"Sænska leiðin" felst kannski helzt í því að grafa höfuðið í sandinn eins og strúturinn og afneita öllum pólitískum mistökum, ofsækja pólitíska andstæðinga og kenna þeim um allt sem miður fer (Miðflokkurinn, Frelsisflokkurinn, Íslenzka þjóðfylkingin).

Gáfulegt eða hitt þó heldur.

Rétt eins og það mun ekki stöðva þróun í átt að hryðjuverkamenningu að ofsækja blaðurskjóður á netinu sem eru með mannalæti, og búa til Geirfinnsmál númer 2, þannig mun það ekki stöðva skotvopnamenningu sem er í uppsiglingu eins og í Bandaríkjunum að banna skotvopn eða fordæma þau, eins og vinstrimenn reyna að gera. Ég hef margsinnis fjallað um það að boð og bönn virka ekki. Bannárin í Bandaríkjunum sýna það og sanna.

Það eina sem dugar gegn þessari helstefnuþróun er að fara aftur í gamla Ísland, einsleitt þjóðfélag, sannkristið, og þar sem einar reglur gilda, ein þjóð í landinu, og ein menning en ekki eitthvað annað.

Það verður auðvitað ekki gert. Yfir helmingur landsmanna lætur glepjast og vill stökkva með á þann vagn sem heimsbyggðin fylgir, fyrir utan fáein þjóðfélög sem annaðhvort eru fordæmd eða að þeim er "hjálpað" á veg "framfara"!!!

Þegar lag eins og "Highway To Hell" er þjóðsöngurinn, þá fer þetta svona. Að vinda ofanaf svona atburðarás er flóknara en stjórnvörð virðast halda.

Byssumaður gengur laus eftir skotárás í Úlfarsárdal