Ítalía orðin leiðandi afl til framfara að nýju. Glæsilegur en umdeilanlegur tími Rómverja rifjast upp

Bylting er hafin í Evrópu með Giorgiu Meloni. Loksins er femínisminn orðinn það sem hann átti að vera í upphafi, raunverulegt byltingartæki fyrir allar konur og mannkynið, en ekki fyrir lítinn frekjuhóp þeirra kvenna sem aðhyllist öfgavinstrið.

Eftir fjöldamörg erfið ár þar sem Ítalía hefur sætt kúgun ESB í innflytjendamálum hefur almenningur fengið meira en nóg og komið þessum flokki til valda, og þessari glæsilegu konu með stefnu sem mun krefjast breytinga af úreltum stjórnmálum heimsins.

Loksins, loksins, loksins er Ítalía aftur orðið það flotta land sem hún var svo lengi, og átti glæsilega en umdeilanlega fortíð sem Rómaveldi, fyrirrennari Bandaríkjanna. Loksins er Evrópusambandið komið með stjórnmálakonu sem er ekki vorkunnarverð strengjabrúða heimskulegs regluverks heldur sjálfstæð og gáfuð, kjörkuð og dugmikil.

Loksins er Ítalía að slíta kúgunarbönd Evrópusambandsins og breyta leikreglunum.

Þetta skelfilega mannfall í Covid-heimsfaraldrinum bitnaði mjög mikið á Ítölum og maður hlaut að fyllast af samúð að frétta af mannfallinu sem þar varð strax í upphafi og lengi í þessum faraldri.

Nú er eins og þjóðin sé vöknuð til lífsins af löngum Þyrnirósasvefni í kyrkingarfaðmlagi ESB.

Helga Vala Helgadóttir lýsti þeirri kaldrifjuðu óskhyggju sinni á Hringbraut í gær að vinskapur Berlusconis og Pútíns eða þessar 20 vodkaflöskur sem hann fékk frá Pútín myndu fella þessa stjórn sem fyrst, að hún væri ekki á vetur setjandi. Það sýnir óskhyggju hinna menningarrústandi krata, sem hafa misst svo fylgi sitt í Evrópu að þeir eru að þurrkast út, en hanga í fylgi á Íslandi vegna spillingar sem helzt er í vinstriflokkunum, og sú spilling er fylgi við Soros og fjármálaelítuna sem fjármagnar Wokehreyfinguna alþjóðlegu.

Allar tilraunir til að lifna við (Sigmundur Davíð til dæmis) er reynt að drepa niður af krötunum sem eru í mörgum flokkum á Íslandi og erlendis. Þannig hefur Trump sætt endalausum ofsóknum og hans fylgismenn, og Boris Johnson í Bretlandi, og þótt Boris Johnson sé ekki endilega mannvitsbrekka kom hann þó Brexit í höfn, sem er meira en hægt er að segja um suma sem ekkert skilja eftir sig.

Vinstrimenn eru eyðileggjendur oft nú til dags. Þeir láta smáatriði eyðileggja fyrir stórmennum sem kunna að stjórna og byggja upp og gera gagn en rífa ekki bara niður.

Hatur vinstrimanna á hægrimönnum er mikið vegna þess að stefna þeirra er fyrir löngu búin að vera, og ofbeldi gagnvart hægrimönnum það eina sem frestar uppgjörinu við fjölmenninguna, jafnaðarfasismann og þesskonar fyrirbæri.

Hneyksli fylgja öllum þeim sem gera góða hluti nú til dags, vegna þess að hatursöflin hafa sjaldan eða aldrei verið eins sterk, og þau vaða í drullunni og kasta skít í þá sem gera gagn, sverta og svívirða stöðugt.

Aðeins í gegnum uppblásin hneykslismál er hægt að gera mannkyninu gagn nú til dags. Þeir sem gera gagn fá alltaf á sig árásir. Nema hvað að almenningur verður að sjá í gegnum hneykslismál sem skipta ekki miklu máli í stóra samhenginu. Til dæmis vodkaflöskur eða jákvæð viðhorf til Pútíns. Jafnvel einræðisherrar hafa margar hliðar og þeirra stefnur.

Ef þetta mun fella þessa nýju stjórn, þá gæti Ítalía lent í sama þrátefli og Bretland, að lenda í stjórnarkreppu vegna persónulegra mála fólks sem getur gert gagn. Boris Johnson er dæmi um það.

Sennilega hafa flest stórmenni sögunnar gert eitthvað hneykslanlegt á ferli sínum. Mannkynssagan hefði verið saga stöðnunar og engra atburða ef þau stórmenni hefðu verið stöðvuð fyrir það neikvæða sem hægt hefði verið að finna á þau.

 

Fyrsti kvenkyns forsætisráðherra Ítalíu

"Elskum það sem við eigum" - Hringrásarsetur Íslands.

Það var frétt undir lokin í fréttatíma RÚV þann 14. október síðastliðinn um Alþjóðlegan dag rafrusls sem var haldinn á Kex hosteli. Mig langaði mikið að blogga um þetta, en fannst þetta mál sem fæstir myndu hafa áhuga á, þar til ég núna ákvað að láta verða af því, en kosturinn við að fréttir eru komnar á Netið að hægt er að sækja þær aftur í tímann og fá smáatriðin þannig.

Af hverju hef ég áhuga á þessu? Jú, þegar ég ólst upp hjá afa og ömmu að Digranesheiði 8, sem þá var Digranesvegur 92, þá fékk ég áhuga á því að gera við rafeindatæki án þess að hafa lært það. Ég var sjálfmenntaður þar til ég fór í Iðnskólann og var þar eina önn 1996.

Það er tvennt sem ég hef sérhæft mig í, það er að laga gamlar Apple Macintosh tölvur og að laga segulbandstæki.

Ég komst að því snemma að fólk hendir segulbandstækjum að óþörfu alltof snemma. Jafnvel Gústi í Tónborg, sem er vinur hans pabba gerði ekki það sama og ég, að létta á spennunni við drifhjól spólanna, en vildi leysa þetta með nýju gúmmísnertihjóli, sem einnig er nauðsynlegt, nema það endist ekki mjög lengi.

Nú eru þessi segulbandstæki orðin sjaldgæf, en enn vil ég frekar nota þau en geisladiskaspilara eða plötuspilara og á nóg af þeim fyrir sjálfan mig.

Annað skemmtilegt við segulbandstækin er að hægt er að breyta mögnurunum í þeim, þannig að út komi upptaka sem leggur áherzlu á öðruvísi tónjöfnun en tíðkast. Þannig hef ég breytt mínum segulbandstækjum þannig að þau taka upp í meiri bassa og diskanti, nema þá þarf að auka tónstyrkinn til jafns sem endar með meira suði, en það er smekksatriði hvernig fólk vill hafa hljóminn, og að geta ráðið hljómnum er það bezta, að kunna á þessi tæki þannig að maður geti sérhannað hljóminn sem er manni að skapi.

Rafeindatæknin snýst um viðnám, þétta og margliður, díóður og annað slíkt, og að kunna að skipta um þessa rafeindahluti þannig að það breyti hljómnum án þess að eyðileggja tækin, það tel ég mig kunna núna, og hef verið fær um það lengi, í um það bil 30 ár.

Því miður eru rafeindatæki nútímans öðruvísi, þau eru eins og símarnir, svo smágerð að ekki er hægt að breyta hljómnum í þeim, einingarnar eru hluti af flóknum margliðum, en í hverri margliðu getur verið heill örgjörvi með innþætta smára, þétta og viðnám allt í sama kubbnum. Þannig eru afleiðingarnar að láta Kínverja framleiða þetta alltsaman.

En í þessari frétt kom það fram að Kristín Vala Ragnarsdóttir vill að fólk hætti að henda raftækjum og fari að láta gera við þau meira en áður. Hún er prófessor í sjálfbærnivísindum á Íslandi.

Þetta er nú eins og með svo margt að afturför hefur orðið á þessu sviði. Eitt sinn voru fjölmörg verkstæði að þjónusta fólk sem vildi viðgerðir á raftækjum. Nú er orðið meira um að fólk hendi þeim, enda hraðinn orðinn meiri, kröfurnar meiri um að eiga það nýjasta.

Eftir að afi dó kom einn kunningi minn með þá hugmynd að ég myndi setja upp verkstæði fyrir raftæki í staðinn fyrir verkstæðið hans, en ég svo sem gerði það ekki, enda var Agnar frændi enn að vinna á verkstæðinu þá.

Málið er líka það að færri þurfa viðgerðir á þessum tækjum sem ég kann á, sem eru af eldri kynslóðinni, en ekki þessi nýjustu sem minna er hægt að gera við. Hann hélt því þó fram að margt fólk ætti ennþá gamlar Apple Macintosh tölvur sem það vildi láta gera við. Ég gat hjálpað honum með gömlu Apple Macintosh tölvuna hans, sem var SE II frá 1989. Ég gat komið harða disknum aftur í lag, og það tók marga klukkutíma langt fram á nótt, en hann pantaði pizzur og kók og loksins tókst það, eftir að ég hafði grafið upp næstum öll þau forrit sem ég fann til að ræsa ónýta eða skemmda harða diska, en gögnunum tókst þó að bjarga sem var fyrir mestu og ég fann annan harðan disk sem ég seldi honum á vægu verði. SCSI diskar eru í þessum tölvum, oft ekki nema 40MB sem þykir mjög lítið nú til dags, en þannig var tæknin á þessum tíma.

Í fréttinni var einnig viðtal við Önnu Worthington de Matos formann Hringrásarseturs Íslands, en hún talaði á ensku í fréttinni.

Þetta er enn eitt sem mætti minnast á, það eru svo ótrúlega margir sem tala bara ensku í fréttatímum, og stundum eru þessar fréttir jafnvel ótextaðar!!!

Með því að rífa verkstæðið hans afa og Agnars að Digranesheiði 8 var verið að fara gegn þessari hugsun í fréttinni, sem er hugsun framtíðarinnar, endurvinnsla og endurnýting. Afi var algjör sérfræðingur í því að halda hlutum starfandi áratugum saman. Verkstæðið hans hefði getað orðið þekkingarsetur og fræðslusetur hvernig hann gerði það, því þarna voru verkfæri sem hann smíðaði frá grunni með snilld sinni.

Svona er nú jafnaðarstefnan og svona er femínisminn, fyrirbæri sem eru sjálfseyðandi og skammsýn í grunninn.

Þekking tapast, verkfæri tapast, þegar hús eru rifin sem í var merkileg starfsemi. Eitthvað fer forgörðum sem aldrei kemur aftur.

Eineltið sem Ísabella Von hefur lent í eitt það grófasta sem þekkist

RÚV hefur undanfarna viku reynt að sannfæra landsmenn um að skólabörn séu full af allrahanda fordómum gegn börnum af erlendum uppruna. Síðan skyndilega kemur þessi frétt um óvenjugróft ofbeldi og einelti sem stelpa verður fyrir íslenzkum uppruna, sem lætur fyrri fréttir blikna þannig að hroll setur að manni við grimmdina sem henni er sýnd.

Börn fræga fólksins fá jafnan meiri athygli en önnur. Það sem Ísabella Von lenti í finnst manni margfalt verra en það sem Sóley, ættleidd dóttir Gunnars Smára lenti í útaf sínu útliti.

Segja má að RÚV hafi orðið afturreka með þá stefnu sína að búa til þá staðalmynd af Íslandi að einu vandamálin sem hér grasseri séu fordómar af hefðbundnum toga, eins og þeir sem voru algengastir um 1930.

Ísabella Von er mjög venjuleg í útliti en samt lendir hún í þessu grófa einelti og ofbeldi. Það bendir til þess að eitthvað allt annað sé að samfélaginu en það sem reynt var að halda fram í síðustu viku í RÚV, það segir manni að fitufordómar séu margfalt verra vandamál en aðrir fordómar, þótt mjög lítið tilefni sé til þeirra.

Páll Vilhjálmsson, sem að öðrum ólöstuðum bloggurum hefur fengið meiri athygli en flestir og staðið sig betur en flestir, bæði hvað magn og gæði varðar, fjallaði um það fyrir nokkrum árum að RÚV reyndi að búa til vandamál í samfélaginu með umfjöllun sinni, með því að draga upp þá mynd að hér byggi fordómafull þjóð í garð útlendinga. Þar hitti hann alveg í mark.

Eineltið sem Ísabella Von lenti í sannar í raun þetta.

„Þyngra en tárum taki“

Öfgafullt veðurfar

Það er mjög sérstakt hvað vetrar seint og hefur gert um nokkurra ára skeið. Annaðhvort koma miklir stormar og hellidembur eða þurrkar um langt skeið. Það fellur undir skilgreiningar veðurfræðinga sem halda fram áhrifum frá menguninni á náttúruna, "meiri öfgar í veðurfari", eins og það er orðað.

Ég skil ekki nógu vel hversu mikil samstaða er í fólki með og gegn hamfarahlýnuninni í sambandi við hvort fólk er vinstrisinnað eða hægrisinnað. Mér finnst vísbendingarnar býsna margar sem benda á að þarna hafi vinstrimenn rétt fyrir sér. Mér er ekkert sárt að viðurkenna að þeir hafi rétt fyrir sér að einhverju leyti, þótt mér finnist sú vinstristefna sem ég aðhylltist 16 ára dauð og grafin, og orðin yfirtekin af Wokefylleríi og femínisma, sem aldrei átti að verða neitt nema fordæmdar vinstriöfgar.

Ennþá er veðurfarið að vísu sæmilega hefðbundið, en ég tel að það geti virkilega farið úr böndunum, þar sem svo ægilegir kraftar eru að verki. Nú síðast á Stöð 2 í kvöldfréttum kom fram að því miður er ózongatið yfir norðurheimskautinu í verra ásigkomulagi en nokkrusinni fyrr vegna niðurbrotsefna frá sjávargasi, og að loftslagsbreytingarnar ýti undir þau efnahvörf og mengun. Þetta sýna mælingar þrátt fyrir að hætt var að nota efni sem sannað var að eyddu ózonlaginu fyrir um það bil 20 árum síðan. Þetta ætti enn einu sinni að sýna fram á að varla eru nein mál brýnni okkar mannkyni en umhverfismálin.

Hvaða sjávargas er það sem svona eyðir ózonlaginu? Ætli það sé tengt breytingum í lífríkinu? Það væri áhugavert ef fréttamenn myndu taka upp þennan þráð og fræða almenning enn frekar um þetta mikilvæga mál sem öllum kemur við.

Veðurfar þarf að henta bæði mönnum og dýrum, og þó ekki sízt gróðrinum. Öfgar í veðurfari eru ekki til bóta. Það er hægt að gleðjast yfir hlýnun upp að vissu marki, en því geta einnig fylgt vandamál hér einsog annarsstaðar.

Spár sýna 10 til 15 daga þurrk í Reykjavík

Berast á banaspjót, ekki berjast á banaspjótum

Núna tvisvar um helgina mátti í fjölmiðlum heyra fólk tala ranglega um að "berjast á banaspjótum" en ekki "berast á banaspjót". Guðrún Kvaran prófessor útskýrir þetta mjög vel á vísindavefnum, "Hver er uppruni orðasambandsins "berast á banaspjótum" og við hvað er átt?

Á er þarna atvikisorð en ekki forsetning fyrir það fyrsta og getur það valdið ruglingi, en þar fyrir utan á orðasambandið sér gamla sögu, alveg frá forníslenzkunni.

"Hvör ber öðrum banaspjótið", eða "berast banaspjót eptir", þar sem merkingin er að tveir sækjast andspænis hvor öðrum með vopnum. "Berast banaspjót eptir", tel ég að hafi verið "bera sig með banaspjót á eptir" upphaflega, en smáorð fallið úr.

Þarna er einnig um að ræða gamla merkingu sagnarinnar að bera, sem varð berjast mjög snemma.

Ekki er hægt að berjast á banaspjótum, nema maður hafi verið smækkaður niður í öreindir, sem gerist enn að minnsta kosti aðeins í lélegum vísindaskáldsögum og vísindasagnakvikmyndum.

Berast á er notað gagnvirkandi, eins og í sögninni að slást, slá sig, slá hvor annan eða hver slær annan sé um fleiri en tvo að ræða.

Hvor ber banaspjót á hinn er merkingin. Nógu slæmt er þegar þolfallið breytist í þágufall og talað er um að berast á banaspjótum, en enn verra þegar talað er um að berjast á banaspjótum, sem er rökvilla að auki.

Barátta á milli kynjanna er nokkuð sem aldrei hefði átt að líðast

Þegar ég segi að geimverur hafi gert árás á jörðina í formi femínista er það ekki líkingamál. Ef til eru ósýnilegar geimverur, og fleiri geimverufrásagnir styðja það en frásagnirnar um efnislegu geimverurnar, þá myndu þær frekar yfirtaka huga helmings mannkynsins, vinstrisinna og flestra kvenna og láta fólk berjast innbyrðis frekar en að leggja sjálfar lífið í sölurnar með því að berjast við menn á jörðinni.

Eiginlega allt sem femínistar hafa gert á 20. öldinni og á þeirri 21. hefur stuðlað að útrýmingu mannkynsins. Það er de facto skilgreiningin á óvinveittum geimverum, að þær stuðla að útrýmingu mannkynsins. Björn Bjarnason sem hefur gríðarlega þekkingu á varnarmálum ætti að athuga þetta, en ég býst við að hann sé of jarðbundinn fyrir svona pælingar og telji þetta ekki sannað.

Stríðið í Rússlandi er í grunninn sama heimsstyrjöld og annarsstaðar, femínisminn að rústa mannkyninu og jörðinni. Pútín er í formi hefðarinnar, feðraveldisins, og Vesturlönd í gervi femínismans, því andkristilega, sem fer gegn sögunni.

Þeir sem huga að varnarmálum innanlands eða utan ættu að huga að þessu, að verjast femínistum og vinstrisinnum.

En þannig er nú með vísindin í dag eins og hefur alltaf verið að þegar kominn er sennileiki sem nær talsvert yfir 50% er talað um sönnun á vísindakenningu í mörgum tilfellum. Sérstaklega í þeim vísindagreinum þarsem ómögulegt er að viðhafa áþreifanlega sönnun, og líkindin verða að nægja. Þannig að þetta er ekki eins langsótt og valdakerfi femínista vill vera láta, sem hefur smeygt sér hægt og rólega inní önnur valdakerfi. Þó ekki alveg, enda væri þá allt líf á jörðinni dautt, en við stefnum þangað.

Fóstureyðingar, Metoohatur á karlmönnum og strákum, hin fjölmörgu kyn sem eiga að vera til í staðinn fyrir líffræðilegu kynin tvö sem ákvarðast af kynfærum, og allskyns frávik frá ástum karla og kvenna sem stuðla að minnkandi kynhvöt hjá konum og körlum, þetta miðar allt að fólksfækkun á Vesturlöndum. Þó er listinn ekki tæmandi, þessi upptalning er aðeins toppurinn á ísjakanum þegar kemur að afrekum femínista, ef afrek skyldi kalla.

Þjóðin heldur sér ekki lengur eins fast í Biblíuna og ofbeldisverk eru orðin tíðari. Ætli það sé eitthvað tengt því að virðingin fyrir Boðorðunum tíu fer þverrandi, og jafnvel því sem segir að ekki eigi að drepa fólk?

Gervigreind í hljóðblöndun á tónlist Bobs Dylans og Bítlanna

Ég les reglulega greinar á "Expecting Rain" vefsíðunni, þar sem aðdáendur Bobs Dylans fjalla um allt sem tengist honum og tónlist hans. Þar sem ég er ekki síður Bítlaaðdáandi vakti það furðu og gleði að lesa að nú er komin fram ný tækni sem kennd er við einhvern Peter Jackson og gervigreindarhljóðblöndun. Hún er þannig að hægt er að aðskilja hljóðfæri og setja á margar rásir sem áður voru föst á sömu rásinni í sama mixinu, hljóðblönduninni. Áður var þetta gert upp að vissu marki með því að leggja áherzlu á mismunandi tíðnisvið en þarna mun þetta vera fullkominn aðskilnaður hljófæra.

Snilldarverkið Rubber Soul var tekin upp á fjórar rásir og því mörg hljóðfæri oft á sömu rásum. Paul McCartney hefur nýtt sér þessa tækni til að syngja nýja dúeta með John Lennon handan grafarinnar á tónleikum! Já, tæknin er ótrúleg!

Nokkrar Bítlaplötur hafa notið þessarar meðferðar og vakið athygli og selzt enn meira svona hljóðblandaðar.

Bob Dylan var mjög sérvizkulegur þegar hann tók upp margar hljómplatna sinna, ekki sízt Street Legal árið 1978, en það orð mætti þýða sem ræsisvís eða götufær.

Hann notaði ekki hefðbundið hljóðver heldur trukk með hljóðveri í, og risastór hljómsveit varð að troðast inní þröngt rými þannig að hljóðfæri blönduðust mjög saman. Auk þess gafst lítill tími til að fínstilla græjur fyrir upptöku og menn jafnvel ekki nógu færir í því.

Street Legal frá 1978 er kannski bezta hljómplata Bobs Dylans, textalega að minnsta kosti, full af heiðnum textum og tilvísunum áður en hann frelsaðist til kristinnar trúar, en hún hefur um langt árabil verið mjög umdeild hljómlega og menn vilja gera allskonar breytingar á hljóðblönduninni, losna við bakraddasöngkonur eða saxafóna eða annað sem Bob Dylan gerði í minningu Presleys sem þá var nýlátinn.

Nú opnast sem sagt möguleikar til að hræra í þessari sögufrægu hljómplötu enn frekar.

Ég er þó ánægður með að ég las athugasemdir mjög margra þarna sem voru mér sammála um að þetta væri ein bezta platan með Bob Dylan nákvæmlega eins og hún er.

Mótmæli í Evrópu

Nú þegar Svíþjóðardemókratar fá að stjórna á bakvið tjöldin með því að styðja stjórnvöld er stefna þeirra orðin útþynnt og gagnslaus að einhverju leyti miðað við það sem hún var. Það er alveg makalaust hvernig opinber eyðileggingarstarfsemi á Vesturlöndum ræður mestu, og of seint og of lítið gripið í taumana á öllum sviðum, og þar með talið á sviði umhverfisverndar, en ég er frábrugðinn mörgum öðrum sem gagnrýna ESB og jafnaðarfasismann að ég efast ekki um hamfarahlýnunina.

Eilíf svik, eilíf svik, eilíf svik, þannig er stjórnmálaelítan sem byggist á grunni jafnaðarstefnunnar. Það á við um alla flokka á Íslandi, bara mismikið. Eftir því sem flokkar eru stærri er freistingin meiri að líkja eftir elítustjórnmálunum alþjóðlegu, fjórflokkurinn hér á Íslandi sem lifir af þótt hann sé í brotum, sérstaklega á vinstrivængnum, hefur lengi verið í þeim pytti og spillzt því miður úr hófi fram. Flokkar eins og Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn voru allt öðruvísi í upphafi, þar sem blönduðust saman samvinnuhugsjón, sveitarómantík, þjóðernishyggja, frjálshyggja án svikakapítalisma klækjabragða með alþjóðlegu ívafi, virðing fyrir einstaklingum og margt fleira.

Í öllum flokkum er enn til eitthvað gott og slæmt í bland, en meginstefið er ósköp einfalt: Konur eiga að vera í forsvari og ráða sem mestu og sjá um hagsmuni erlendra stórfyrirtækja og erlendra samtaka og þessi stórgróðakapítalismi alþjóðavæddi er talinn eiga að ráða meiru en hagsmunir þjóðanna og fólksins sem telst almúgi landanna.

Gústaf Skúlason hefur í fjölmiðlum staðið sig vel og verið á undan RÚV að segja frá hræðilegu ástandinu í Svíþjóð, sprengjuárásum, nauðgunum, klíkubardögum og slíku. Nú loksins hafa þessar fréttir ratað inní RÚV, en í stuttri og máttleysislegri mynd, þar sem aðallega er talað við fólk sem gerir lítið úr þessum afleiðingum alþjóðavæðingarinnar, í samræmi við þöggunina sem ríkir á RÚV og í öðrum spillingarfjölmiðlum.

Þann 11. október síðastliðinn skrifaði Gústaf á vef Útvarps Sögu mjög áhugaverða frétt sem RÚV ætti að hafa sagt frá og fleiri: "Fjöldamótmæli gegn ESB og Nató í Frakklandi, Þýzkalandi og Tékklandi."

Þúsundir manna tóku þátt í mótmælunum í París, margir hrópuðu "Út úr Nató", og margir kröfðust afsagnar Emmanuels Macrons.

Stríðsæsingastefnu NATÓ var mótmælt hástöfum, efnahagskreppunni tilbúnu, heilsutakmörkunum og öðru.

Með fréttinni voru glæsilegar myndir mikils mannfjölda með allskonar fána og skilti. Maður við mann og reiði í fólki en engin smámótmæli.

Önnur frétt segir frá miklum fjöldaflótta úr kirkjunni í Svíþjóð. Búið er að selja á annað hundruð kirkjur í Svíþjóð á meðan önnur trúarbrögð blómstra þar sem aldrei fyrr. Sérfræðingar telja þetta aðeins toppinn á ísjakanum í þessari þróun, sem stefnir alveg gegn kristninni.

Aðeins Svíþjóðardemókratar halda í gömul gildi, en jafnvel þeir linast og mildast vegna þrýstings annarra.

Það er of seint að byrgja brunninn þegar barnið er dottið ofaní hann. Svíþjóð var sem paradís á jörðu einusinni.

Andlegur dauði felst í því að vera andsetinn, að gera ekki það sem er manni fyrir beztu, að vera ekki með góða dómgreind, að hafa stjórnmálaskoðanir sem hjálpa manni ekki eða þjóð manns, heldur að hafa stjórnmálaskoðanir sem leiða fólk í ógöngur.

Nýr stjórnarsáttmáli kynntur í Svíþjóð

Boðorðin níu en ekki tíu?

Hversu mikið er hægt að plokka í burtu úr Biblíunni sem þykir óþægilegt nútímanum? Þegar við vorum látin læra Boðorðin 10 í fermingarfræðslunni á sínum tíma var okkur kennt að þau væru hluti af mikilvægustu hornsteinum kristninnar og óhjákvæmilegt að læra þau öll og virða.

Þegar nútímaprestar hrófla við þeim og fjarlægja eitt boðorð finnst manni vera búið að gefa endanlega leyfi til þess að trúa því sem maður vill, ekki því sem stendur í Biblíunni, aðeins því sem hentar manni og nútímanum.

Þegar ég kynnti mér sértrúarsöfnuði á yngri árum, oft í fylgd með mömmu eða vinum og kunningjum, þá var mér kennt að kirkjan og heimurinn væru ósamrýmanlegar andstæður, að Satan stjórnaði heiminum og að kirkjan ætti ekki að líkjast heiminum.

Ef menn vilja trúa á heiminn er hægt að ganga í stjórnmálaflokka eða fara í Háskólann, til dæmis. Óþarfi að kirkjan verði eins, eða rangt eins og sumir segja og syndsamlegt. Hvað er þá orðið eftir af kristinni trú? Nokkuð skrýtið að múslimar flokki okkur sem heiðingja upp til hópa, kristna menn eða þá sem aðhyllast önnur trúarbrögð í okkar heimshluta?

Níu er heilög tala í mörgum heiðnum trúarbrögðum. Ætli þær séu að líkja eftir Ásatrúnni, þar sem talað er um hina níu heima og þeir jafnvel taldir heilagir? Tíunda boðorðið er strokað út því það kemur greinilega úr heimi feðraveldis, þrælahalds og fjölkvænis, og þegar það er strokað út tekur maður fyrst eftir því, maður hafði varla tekið eftir því áður, talið það sjálfsagt sem sögulega staðreynd. Ekki er hægt að þýða það svo ranglega að merkingin verði ekki rétt, sú sem það lýsir. Þá bregða kvenprestarnir þarna á það ráð að stroka bara boðorðið út.

Það vekur upp spurningar þegar Matthildur, prestur í Vídalínskirkju í Garðabæ er að útskýra þetta í fréttinni frá Vísi. Útskýringin á að vera að sú að þetta sé til að börnin eigi auðveldara með að læra þetta, en virkir í athugsemdum benda á að börn voru látin læra löng kvæði utanað, og neyddust til þess. Nei, greinilega er það innihald boðorðsins sem fellur ekki  að vilja þeirra og valdi, eða tíðarandanum alvalda.

Einn virkur í athugasemdum bendir á að Metoohreyfingin gangi aðallega útá það að ljúga eða bera ljúgvitni gegn náunganum, og annar mótmælir því.

Einn segir að þetta séu ráðleggingar en ekki boð. Ég get ekki verið sammála því. Boðorð er samheiti yfir skipun á fornu máli, að bjóða einhverjum að gera eitthvað er að skipa einhverjum að gera eitthvað samkvæmt gamalli og rótgróinni málhefð. Í orðabókum stendur þessi skýring á eftir boðorð: Boð, skipun, fyrirmæli. Ef þetta væru ráðleggingar væri þetta þýtt sem ráðleggingarnar tíu, en svo er ekki. "Ég býð þér að gera þetta", er jafnvel sterkari skipun en að segja "Ég skipa þér að gera þetta", ef notuð er upprunalega merkingin.

Einn í athugasemdum bendir á að allar kvikmyndir, höggmyndir og ljósmyndir, netið og snjallsímar séu bannaðar samkvæmt boðorðinu um að gera sér ekki líkneskjur og trúa á þær.

Einn talar um að kirkjan noti líkneskjur í flestum kirkjum.

"Óboðlegt að breyta ritningunni svona", segir einn og "þetta er partur af kvennabaráttunni".

Jóna Hrönn er mikill kvenskörungur og góð kona, ég tók þátt í Miðbæjartrúboðinu 1998 - 2002 og þá stjórnaði hún oft því starfi með styrkri hendi.

En hún passar sig líka á því að samræma heiminn og kirkjuna í stað þess að halda í hefðina, eins og algengt er um kvenpresta, eins umdeilt og það nú er.

En ætli það sé ekki eðlilegt að fólk láti sig þetta varða? Byltingin með kvenprestunum er ekkert smáræði. Um hundruði ára var kirkjan ein íhaldsamasta stofnun sem hægt var að ímynda sér.

Skyndilega með kvennaguðfræðinni og kvenprestum er allt gjörbreytt.

Ætli börnunum detti nokkuð í hug að vilja eignast þræla og margar konur þótt þau læri tíunda boðorðið? Ég efast um það.

Þetta er eins og þegar styttur voru fjarlægðar fyrir nokkrum árum sem þóttu ekki í anda nútímans. Ef við gleymum sögunni lærum við ekki af henni og förum frekar að endurtaka hana.

Bókmenntaverk halda aðeins gildi sínu með séreinkennum sínum, sérstaklega trúarrit, sem þurfa á smáatriðum að halda og blæbrigðum sem fylgja mjög nákvæmri þýðingu, ekki í anda tíðarandans sem er núna heldur í anda upprunalegrar merkingar og menningar sem þau tilheyra.

Annars fór ég á alveg prýðilega fyrirlestra um Bob Dylan í þessari kirkju, og mér finnst nokkuð leitt að hún tengist svona umdeildu athæfi.

Nema ef þetta verður framtíðin, að breyta Biblíunni sífellt meira og meira í anda tízkunnar.

Ef karlprestar hefðu tekið uppá þessu hefði þeim aldrei liðizt það. Ég er eiginlega alveg viss um það. Hvert eru kvenréttindin komin ef konum leyfist miklu meira en körlum og strákum?

Segir umfjöllun um boðorðin í Garðabæ villandi

Þegar hrós verður neikvætt háð

Það leynast gullkorn innanum í DV, og Fókus á þriðjudaginn var með áhugaverða grein:"Áhrifavaldur fordæmir notkun fólks á orðinu "hugrökk" - "þetta hefur brotið mig niður".

Á Facebook er algengt að oflofi sé hlaðið á kvenfólk, sérstaklega ungar dömur. Samkvæmt þessari grein eru sumir farnir að átta sig á því að oflof getur farið útí öfgar og virkað til að efla vantmetakennd og óánægju fólks með útlitið. Sjálfstraustið kemur innanfrá en ekki af því að verða svo háður hrósi að skortur á því fylli mann af þunglyndi, eða efasemdir um hvort það sé heiðarlegt.

Gerviheimur sumra samfélagsmiðla finnst mér óþolandi og fráhrindandi. Að vísu fjallar þessi grein í DV um fitufordóma, en það er sama, því konan sem pistillinn fjallar um er að lýsa því hvernig hrós getur virkað sem óþægilegar útlitskröfur.

Mér finnst eðlilegt að neikvæðni og jákvæðni haldist í hendur, hvort sem það er á Twitter, Facebook, eða í daglega lífinu eða annarsstaðar. Við getum ekki alltaf verið í góða skapinu eða hamingjusöm. Við eigum að leyfa okkur að vera reið og pirruð og annað fólk á að skilja það að sumt sem við segjum getur verið ófullkomið og rangt, en það rýrir samt ekki gildi þess sem við gerum vel eða segjum satt og rétt.

Eins getum við litið allskonar út og það er jafn skiljanlegt. Það er mikill skilningur að taka fólki eins og það er, og vissulega eru konur fallegra kynið, en þær vilja nú líka byggja upp sjálfstraust sitt á öðrum forsendum, sérstaklega í nútímanum.

En ef maður er tónlistarmaður hefur maður að vísu atvinnu af því að vera mærðarfrævari, eða lofrullubullari. Þó heillaðist ég mun meira af Megasi, Bob Dylan og Sverri Stormsker á sínum tíma sem fjölluðu um margt fleira en mærðarflærð í sínum textum, og lærði af þeim að gera hið sama.