Margar góðar setningar í pistli Sigmundar Ernis Rúnarssonar:"Evrópsk samstaða", í DV, þótt boðskapnum sé ég ekki sammála algerlega.

Ólíkt mörgum öðrum sem skrifa gegn þjóðernisstefnu finnst mér Sigmundur Ernir Rúnarsson hafa sett sig inní hana svolítið, því ekki notar hann bara slagorð, hann notar óspart og skynsamlega allt sem neikvætt getur talizt við einangrunarstefnu harðrar þjóðernisstefnu, eins og það sem hann flokkar þannig, að segja sig úr EES, Schengen og slíku. Ísland undirritaði þennan Schengensamning í desember 1996, og EES samstarfið komst á 1994, þannig að allt gerðist þetta á stuttum tíma.

Sumt sem Sigmundur Ernir skrifar um Evrópusambandið, sem er honum hjartans mál, finnst mér of áróðurskennt, en annað finnst mér bara býsna gott. Pistillinn "Evrópsk samstaða" sem birtist í DV 20. maí 2023 síðastliðinn finnst mér vera meðal pistlanna sem ég kann vel að meta, eru hóflega í jafnvægi og geyma innihald sem hægt er að samþykkja að einhverju leyti. Umfjöllunarefnið er Evrópuráðsfundurinn í Hörpu í vikunni, að sjálfsögðu.

Lokaorð pistils hans eru eftirtektarverð, því þau geyma nokkurn sannleika, þótt maður sé kannski ósammála þeim. Þau eru svona: "En Reykjavíkurfundurinn sýnir okkur og sannar að þjóðir sem standa einar eru utanveltu. Þær græða ekkert á innantómu fullveldi. Þær eru ekkert án annarra þjóða."

Þetta eru augljóslega ýkjur, því tæknilega væri hægt að lifa hér á landsins gæðum án umheimsins, þótt það yrði mun erfiðara líf en við lifum nú á þessu landi. Árangur hefur náðst með að framleiða dýraáburð, en ef stjórnmálamenn kæmust til valda sem ætluðu sér að hrinda slíku í framkvæmd yrði að undirbúa það lengi, svo mikið er víst, og mjög vafasamt að nógu stór þjóðarinnar yrði samtaka með það.

En það er svo margt annað skemmtilegt í þessum orðum hans sem hægt er að velta fyrir sér. Hvað er "innantómt fullveldi?" Ég hef fjallað um það með öðrum orðum en merkingin er sú sama og hjá honum (innantómt fullveldi) að fullveldið sé innantómt á meðan við lifum á áhrifasvæði Hollywoodmenningarinnar. Ég legg þó andstæða merkingu í slíkan frasa en hann.

Ég get útskýrt það betur. Lífsgildin á ég við, þau sem skipta okkur einna mestu máli, og sem stjórna okkur jafnvel enn meira en fullveldi, stjórnarskrá, trúarbrögð og kynhneigð eða útlit. Ég hef það forskot á unglinga nútímans að hafa alizt upp hjá ömmu og afa sem voru af kynslóð þjóðernishyggjunnar, og þeirra viðhorf voru allt önnur en viðhorf mömmu og pabba, auk þess sem kristileg viðhorf hafa orðið lausari í reipunum í seinni tíð, og núna alveg á tímum hinseginsamfélagsins, þar sem kirkjan í raun dansar með heiminum.

En hvað á Sigmundur Ernir þá við með orðunum "innantómt fullveldi?" Hann virðist eiga við að það sé fullveldi án viðskipta við önnur lönd, og fullveldi þar sem allt fólk er af sama uppruna, eins og Ísland var í gegnum aldirnar. Að vísu ríkti hér þá ekki fullveldi, nema alveg í byrjun, á víkingaöldunum.

Sumir myndu nú einmitt segja að þannig fullveldi sem hann á við sé einmitt ekki "innantómt fullveldi" heldur raunverulegt fullveldi. Hvort þetta er meðvituð eða ómeðvituð tilraun vinstrimannsins til að ná valdi á hugtökum og snúa þeim sér í hag skal ég ósagt látið, en þetta er algengt þegar fólk reynir að sannfæra pólitíska andstæðinga.

En það er alveg rétt hjá Sigmundi Erni þegar hann skrifar þetta:"Og heilbrigð skoðanaskipti, þar sem ólík sjónarmið takast á af virðingu fyrir tjáningafrelsi og fjölmiðlafrelsi, mæta í æ ríkari mæli tómlæti og skeytingarleysi."

Já, eins og hann bendir á er þetta upptakturinn fyrir sterka leiðtoga með einfaldar lausnir. En það er þó nokkuð ljóst að of mikill og hraður innflutningur á fólki hefur ýtt undir þessa þróun og er ein aðalástæðan fyrir henni. Og það eru einmitt flokkarnir sem hann hrífst mest af sem hafa verið með þannig stefnu, Samfylkingin, Píratar, Vinstri grænir, Sósíalistar, Viðreisn.

Og það er annað í þessu sem er staðreynd. Pistlahöfundar og leiðarahöfundar í Fréttablaðinu sáluga tóku sérstaka stefnu, sem fólst í því að ýkja andstæður, mála allt með sterkum dráttum, sem sagt að taka öfgana sem dæmi, frekar en einstaklinga sem vildu málamiðlanir. Þetta leiðir af sér skautun og pólun ósjálfrátt, þetta sem er svo mikið kvartað undan núna. Augljóst er að þetta er alþjóðlegt vandamál og ekki bundið við Ísland.

Nafni hans, Sigmundur Davíð var með lausnina á þessu fyrir löngu, að hætta að hafa fordóma gegn hæfilegri þjóðerniskennd, og þá myndi skynsamlega lausnin finnast.

Mannbætandi tónleikar í Lindakirkju í gær, Diljá Pétursdóttir og svíinn Samuel Ljungblahd í aðalhlutverki

Það er skemmtilegra að búa til jákvæða og gleðjandi pistla um skemmtileg og mannbætandi málefni en að nöldra. Bezt er að gera hvort tveggja í hófi, og verða sem flestir að læra þetta hóf, annarsvegar til að forðast meðvirkni með ofurbjartsýni og hinsvegar til að forðast dapurleika og vonleysi með ofurnöldri.

Góðir tónleikar voru í gær í Lindakirkju. Gesturinn að þessu sinni var svíinn Samuel Ljungblahd, gospelrokkari og heimsfrægur tónlistarmaður, en einnig kom fram Eurovison stjarnan okkar nýja, Diljá Pétursdóttir, sem hóf söngferil sinn í þessum kór, kór Lindakirkju, 14 ára gömul, og sagði "gott að vera komin heim" í kórinn.

Það má segja að þessi frábæra söngkona syngi ekki síður vel kristilegt efni en veraldlegt. Hún er alveg meiriháttar hæfileikakona.

Þegar ég var að tala við strákana í bílnum á leiðinni á tónleikana sagði ég frá skemmtilegum pistli Ómars Ragnarssonar þar sem hann fjallar um andstöðuna við að ný endurvinnslustöð Sorpu verði þarna við kirkjugarð Lindakirkju.

Ég sagði þeim frá því að "grafalvarlegt mál" hefði fengið nýja merkingu og orðið "nábýli" hefði nú fengið nýja merkingu, eins og skáldið og fjölmiðlamaðurinn Ómar fjallaði um, og strákarnir voru sammála um að Ómar hefði ekki misst hæfileikann til að grínast og gantast.

En það er til marks um hversu góðir þessir tónleikar eru í Lindakirkju að þarna er eiginlega alltaf húsfyllir, og hef ég grun um að fólk sem hlustar frekar á veraldlega tónlist sæki þá líka, vegna metnaðar og hæfileika þeirra sem koma fram og stjórna, sérstaklega Óskar Einarsson og Áslaug Helga Hálfdánardóttir.

Sá sem kann að meta kristilegar plötur Bob Dylans kann að meta gospel, og hafi maður áhuga á trúmálum bætir það bara upplifunina.

 

Hvalveiðar

Ef hvalveiðar verða stöðvaðar aftur mun það væntanlega gleðja hann Ingvar Agnarsson frænda minn sem er á framlífsjörð. Hann var dýraverndunarsinni, Nýalssinni og mikill snillingur að mörgu leyti.

Hann var á undan sinni samtíð og stórmerkilegur meistari. Vegna þess að ég þekkti tvo menn sem drógu mig í tvær áttir hvað varðar hvalveiðar langar mig að rifja upp kynnin við þessa menn. Annar var Ingvar frændi, sem var á móti hvalveiðum vegna dýraverndunarsjónarmiða, en hinn, Guðmundur Sighvatsson, aðstoðarskólastjóri við Austurbæjarskóla og seinna skólastjóri þar fór á hverju ári á sumrin, það var aukavinna hjá honum, að skera hval uppi í Hvalfirði. Hann veiddi ekki hvali en verkaði þá og vann í hvalstöðinni. Það var kallað að flensa hval og er víst kallað enn, eða flá hval.

Hann var kvæntur Ragnheiði, sem er systir mömmu. Hann ræddi reyndar aldrei skoðanir sínar á hvalveiðum svo ég muni til, en þetta var að minnsta kosti hluti af minni bernsku, því hann gaf ömmu oft hvalkjöt til að matreiða og hvalspik, og maður borðaði þetta oft um langt árabil og þetta er góður matur, ekki spurning um það.

Ég bjó hjá afa og ömmu frá 10 ára aldri, og svo fram að 5 ára aldri þar áður. Í þá daga heyrði ég engan tala á móti hvalveiðum, nema Ingvar frænda, eða ekki fyrr en 1986, þegar Sea Shepherd unnu hér skemmdarverk og Paul Watson komst í fréttirnar fyrir hryðjuverk. Ég man að sá atburður olli miklu fjaðrafoki á Íslandi og þessi samtök voru úthrópuð af næstum öllum, enginn sem ég þekkti sem skildi þau eða stóð með þeim, Ingvar frændi vildi friðsamleg mótmæli, þannig var nú almenningsálitið þá, en vissulega voru einhverjir harðlínukommar verið til sem voru á móti hvalveiðum, eins og lag Bubba Morthens sýnir og sannar frá sama ári, 1986, "Er nauðsynlegt að skjóta þá?"

Amma mín Sigríður Tómasdóttir hafði skoðanir á öllu og tjáði sig mikið. Hún var líka sannkristin eins og afi. Aldrei hvarflaði það að henni að neitt væri rangt við hvalveiðar og alltaf var hún þakklát þegar þessar gjafir komu.

Hún hafði svo sterkar skoðanir og fylgdist svo vel með tónlist og menningu að hún varaði mig við að hlusta á Bubba Morthens og Megas, og sagði að það væri andkristilegur boðskapur í popptónlist yfirleitt. Ég reyndar tók ekkert mark á henni í því og mörgu og var kominn á uppreisnaraldur þá, um fermingu.

Nú er RÚV komið í herferð á móti hvalveiðum, enda er þar reynt að fara eftir kommúnistatrúboðinu í hvívetna, því miður.

En hvaða skoðun ætti ég að hafa á hvalveiðum?

Ég vil rifja upp fleiri skemmtilegar minningar og ljúfar.

Oft þegar ég kom í heimsókn til Ingvars og Heiðu á Hábraut 4 fór afabróðir minn yfir kvæðin mín og hvað mætti betur fara. Hann vissi að ég vildi verða frægur poppari, og hann sagði að enginn tæki poppara alvarlega sem ekki kynni að yrkja rétt og búa til góða popptexta. Ég tók mark á því.

En oft leiddist talið að öðru. Ég bar mikla virðingu fyrir honum, fjölfróður var hann og góður maður. Ástæðan fyrir því að hann var harður dýraverndunarsinni var æska hans í sveitinni, fyrir norðan. Þau höfðu verið fátæk, foreldrar hans, og átt fá dýr sem þau tóku ástfóstri við. Hest höfðu þau átt sem þau urðu að selja vegna fátæktar þegar hann var strákur í sveitinni. Seinna fréttu þau að hinn nýi eigandi hestsins hafði ekki farið vel með hann, og það nísti þau sárt, sérstaklega Ingvar frænda, samkvæmt endurminningum hans og frásögn.

Þetta mótaði skoðanir afabróður míns og einnig kvæði Jónasar Hallgrímssonar um rjúpuna, Óhræsið. Hann tók skoðanir um dýravernd lengra en flestir á þeim tíma og vildi að þær næðu yfir sem flestar tegundir, og skynsamleg yrði nýtingin og hófleg, ekki ósvipað og ungt fólk nú til dags upp til hópa, sérstaklega hvað varðar hvalveiðar. Þó er ég sannfærður um að þessi hvalbannsáhugi hjá ungu fólki kemur frá Bandaríkjunum og alþjóðasamfélaginu, sem er búið að ala upp svona, og kannski jafnvel ranglega, þetta er notað á smáþjóðir til að minnka sjálfstæði þeirra.

Ég man eftir þessum ræðum sem Ingvar frændi hélt á heimili sínu og ég hlustaði heillaður. Það er alltaf heillandi fyrir unga menn að hlusta á sér eldri menn sem eru fróðir um allt mögulegt og mælskir. En seinna myndaði ég mér sjálfstæðar skoðanir sem mótuðust einnig af skoðunum ömmu, sem var hörð sjálfstæðismanneskja og fannst það mesta kommavilla að hlusta á slíkt.

En aðallega finnst mér það grunsamlegt að Bandaríkjamenn sem veiða mikið af hval skuli vera að skipta sér af hvalveiðum Íslendinga. Mér finnst það enn eitt dæmið um þeirra nýlendustefnu, að búa hér til sína nýlendu, og að okkur beri að hlýða þeim.

Síðast þegar ég vissi var veitingastaðurinn Laugaás með ljúft og gott hvalkjöt á boðstólnum, ef hann er enn opinn, en fréttir voru um að hann hefði lokað, en svo var staðurinn opnaður aftur.

Það hefur fylgt manninum frá upphafi að veiða dýr og það hefur alltaf þótt sjálfsagt. Öfgakommúnistar vilja breyta því. Mér finnst það hluti af svipuðum boðskap og kemur frá Davos-liðinu, sem vill stjórna öllu fólki, og koma með Endurræsinguna miklu, sem hljómar eins og fullkomin kúgun á fólki.

Nú er Sjálfstæðisflokkurinn við völd ásamt Vinstri grænum og Framsóknarflokknum. Á þetta að verða enn eitt málið sem Sjálfstæðisflokkurinn gefur eftir til að halda friðinum innan ríkisstjórnarinnar?

Að vísu er þetta álitamál og ég er svolítið tvístígandi í þessu, en mér finnst bara svo sláandi að þegar ég var strákur var ALDREI efazt um þetta, ALDREI (af almenningi, það er að segja). Það var algjör minnihlutahópur á móti hvalveiðum þá á Íslandi.

Mér finnst það skuggalegt að fólk láti erlend áhrif stjórna sér svona mikið, sérstaklega að menntskælingarnir þurfi að vera þannig.

En mér finnst gaman að lýsa reynslu minni og hvernig ég hef upplifað breytt almenningsálit í þessu og samt er ég ekki svo gamall.

Ef hvalveiðar verða aftur stöðvaðar ætla ég að vona að það verði til marks um það að önnur stefnumál Ingvars Agnarssonar komist til framkvæmda einnig síðar, eins og að Íslendingar verði allir Nýalssinnar, að hér verði reist stjörnusambandsstöð stór og mikil og annað slíkt.

Hvernig ætti köngulóarmaðurinn að geta snúið aftur?

Kóngulóarmaðurinn er ekki nema svipur hjá sjón eins og aðrar ofurhetjur. Pólitísk rétthugsun hefur svipt ofurhetjurnar öllu sem gerði þær heillandi, og nú lúta þær pólitík nútímans, eru ekki spennandi, og munurinn á réttu og röngu er eiginlega horfinn í þessum myndum.

Eftir að Metoobylgjan hófst um 2017 dó kvikmyndaiðnaðurinn og menningin endanlega, sérstaklega í Hollywood. Harvey Weinstein bjó til skemmtilegar kvikmyndir og var hamrammur að afli.

Vinstrimenn heyja stríð við hægrimenn í heiminum um völd. Samkvæmt Biblíunni er kynlíf nauðsynlegt og fólki er skipað að uppfylla jörðina af Guði Biblíunnar, og karlar eiga að hafa völd yfir konum. Það voru djöfullegir áhrifavaldar innan kirkjunnar sem gerðu kynlíf syndsamlegt, einsog Ágústínus kirkjufaðir. Metookonur notfæra sér slíkt til að ná völdum.

Mannanna lög eru ekki heilög og þeim má breyta. Það á við um Metoolöggjöf af ýmsu tagi líka, að sjálfsögðu.

Í Biblíunni er samkynhneigð kynferðisglæpur, en ekki það sem nútíminn flokkar sem slíkt. Biblían hefur lengur ríkt en Metoo og femínismi, og hennar lögbækur og lögmál. Því ætti frekar að telja þau lög hjálpa fólki en mannasetningar sem eru búnar til fyrir sérhagsmunahópa, þótt annað sé látið í veðri vaka.

Konur lifa það af þótt þær séu undir stjórn karla og leikföng þeirra. Það er einmitt glæpur að stöðva eðlileg samskipti kynjana einsog femínistar gera, ekki það sem er hefðbundið í samskiptum kynjanna, feðraveldið og karlremban blessuð, sem virkar vel og hefur hjálpað fólki í gegnum aldirnar.

Femínistar hafa eyðilagt Hollywood og bandaríska menningu. Til að bæta fyrir það reyna demókratar að ræna af Rússum peningum með stríði. Stríð til að græða og fyrirbyggja kreppur, það er gamla ráðið sem enn er notað, því miður.

Köngulóarmaðurinn snýr aftur

Flissað sem aldrei fyrr í Hörpu

Eins og sjást má á myndinni sem fylgir fréttinni er Katrín forsætisráðherra flissandi sem aldrei fyrr. Hún er meira að segja skellihlæjandi og aðrir leiðtogar með henni. Er það mikil samúð yfir mannslífunum sem tapast í Úkraínu, Rússar og Úkraínumenn? Leiðtogafundur Evrópuráðsins í Hörpu fór fram nákvæmlega eftir vandlega æfðu og útfærðu skipulagi og ekkert sem kom á óvart, nema eitt, þetta atriði um að mannréttindi og umhverfisvernd ætti að skoða saman alltaf, ég er sammála því, en held að það verði samt erfitt í framkvæmd.

Já, þessi fundur er merkilegur fyrir Ísland, en Reykjavíkuryfirlýsingin svonefnda kann að innihalda fallegri og betri hluti en manneskjurnar standa fyrir sem skrifuðu undir. Hér var skrifað undir eitthvað sem þarf að gæta að betur í framtíðinni en er gert nú.

Ég hlustaði á kvöldfréttir, Kastljós og Ísland í dag í einni beit, útaf Hörpuráðstefnunni, og fáein atriði standa uppúr, sérstaklega það sem ekki passar við falleg loforðin og sjálfshólið þeirra.

Eitt stendur uppúr og æpandi þögnin á þeim tveimur sjónvarpsstöðvum sem eftir lifa á Íslandi í dag. Sprengingin í Khmelnitsky sem þeytti upp geislavirkum efnum sem Bretar sendu til Úkraínumanna í formi úraníumskothylka til að drepa Rússa var algjörlega þöguð í hel.

Ef gildi Vesturlanda eiga undir högg að sækja, eins og kom fram í máli Katrínar og Þórdísar Kolbrúnar og annarra, væri þá ekki ráð að spyrja sig hvort útópía eins og lýðræði, mannréttindi, jöfnuður og friður sé ekki eitthvað sem þarf að ræða betur hvort geti verið algild og undir stjórn ríkisstjórna, til dæmis á Vesturlöndum? Eða er hér um að ræða óframkvæmanlega útópíu, eins og það sem Sovétríkin byggðust á og hrundu út af að lokum?

En aftur að sprengingunni í Khmelnitsky. Um hana hefur verið fjallað í heimspressunni en mjög takmarkað, og reynt að draga í land með að skaði hafi verið eins mikill og í fyrstu var talið. Það er svo sem eðlilegt, því þetta setur Vesturlönd í vonda stöðu og stigmögnun stríðsins verður ljós, sem átti ekki að verða að veruleika var sagt í upphafi.

Þögnin í kringum þennan skelfilega atburð vekur upp spurningar:

Er það í alvöru þannig að fréttaveitur innan Úkraínu fjalli EKKI um þessa sprengingu, þannig að aðeins heimamenn viti þetta í bænum þar sem sprengingin varð? Úkraína er risastórt land og hægt að leyna fólki ýmsu sem gerist í fjarlægum landshlutum.

Er Úkraína opið og lýðræðislegt land ef fréttaflutningurinn er svona þar, einræðistilburðir í Selenskí miklir og augljósir, fréttir aðeins útvaldar sagðar?

Leiðtogarnir sem komu saman í Hörpu lifa í fortíð draumóra og hugsjóna og þess var gætt að fara ekki útí ljótustu staðreyndirnar í þessu stríði. Mynd er dregin upp fyrir almenning og leikrit sett á svið.

Í einni fréttinni á ensku las ég fréttaskýranda halda því fram að þetta gæti verið til marks um að Rússar ætli að beita enn grimmilegri aðferðum, og jafnvel nota vopn sem eru enn hættulegri, eða muni ekki hika við að valda enn meira tjóni í Úkraínu, til að knýja fram uppgjöf, reyna það.

Það má nefnilega vita að Rússar ætla ekki að tapa, og nota frekar gereyðingarvopn eða vopn sem valda umhverfistjóni með sýklum og eitri, þegar hermenn þeirra hafa fallið í stórum stíl og andúð er á stríðinu innanlands, skriðdrekum fækkar og hefðbundnum vopnum.

Ef Vesturlönd vilja stigmagna þetta uppí kjarnorkustríð, þá er ekki hægt að búast við því að Rússar gefist upp brosandi. Þá er eins hægt að búast við að þeir sendi kjarnorkuvopn af fullum krafti á Evrópu, Bandaríkin og fleiri staði.

Þeir hafa þó vonandi vit á því að gera það ekki fyrr en allt annað þrýtur, en þessi stigmögnun leiðir í þessa átt, og þeir sem áttu að heita spekingar í Kastljósinu voru miklu frekar eitthvað allt annað, áróðursmeistarar til dæmis og stríðsæsingafólk.

Útaf öllu þessu finnst fólki í ábyrgðarstöðum góð ástæða til að hlæja, skemmta sér og flissa.

Margt mætti fjalla um fleira. Orð Katrínar um mannréttindi passa ekki við haturslöggjöfina sem hún vill koma á, og orðin um að auka fjölmiðlafrelsi í heiminum virðast eiga við um fjölmiðla sem boða hálfan sannleikann, sannleika Katrínar, ekki sannleika Rússa.

Tjónaskráin ánægjuleg niðurstaða

Fallin pönkhetja heiðruð, ljóð frá 14. maí 2023.

Við vorum ekki skylduð tilað sýna undirgefni neinum,

eða tilað sýna útlent eða lært, kerfisbundið umburðarlyndi.

Skólinn var þrælakista sem ég strauk úr,

og mér var skítsama.

Við lærðum það ekki í skólunum

að ganga með bindi,

eða að taka upp fleiri reglur Evrópusambandsins,

eða losna við neinn kyndugan ama.

Þá var ekki sjálfgefið

að pían yrði manns þótt hún væri heit.

Sá Kópavogur sem ég ólst upp í

blómstraði og virti menn eins og þig, Stebbi geit.

 

Þá spruttu blómin í kringum mig sem mér þótti sjálfsögð

og kannski sá ég ekki glit þeirra allra.

Í bænum okkar voru svo margar perlur

sem nú er búið að rífa til grunna.

Við vissum það ekki þá

en við gengum í skóla sérvitringa snjallra.

Ég átti mína drauma sem dóu loksins,

enda ekki hægt að byrgja neina brunna.

Maður er farinn að fatta það núna

að blómin verða ekki fleiri svona merkileg í okkar reit.

En gamli Kópavogur um 1990

blómstraði og dýrkaði menn eins og þig, Stebbi geit.

 

Ég leiddi svosem ýmislegt hjá mér

einsog hvort þú værir meistari eða ekki.

Tók ekki afstöðu til þess,

en ég gladdist yfir fjölbreytninni og var stoltur af bæ af slíku tagi.

En maður hlýtur alltaf að virða þig fyrir það,

að þú tókst ekki á þig þeirra hlekki.

Og ef þú hafðir einhverja djöfla að draga... sem ég veit ekki um,

má benda á að sama á víst um alla aðra - svo hvað eða hver er að þeirra mati í lagi?

Þú gafst öllum hinum frelsi til að sprengja kvarðana, meistari,

og mér er sama hver er streit.

Bezti Kópavogurinn, hérna í denn

blómstraði og bjó til snillinga eins og þig, Stebbi geit.

 

En síðan komu aðrir tímar

þegar fræðingarnir fóru að flokka alla niður.

Þá voru búin til allskonar hugtök,

og gömlu dæmin um sjálfstæða Kópavoginn urðu fortíðarinnar flokkunarleysi.

Breytingar, og skilgreind framtíð og flokkuð í kerfi,

en ekki varð skárri sá friður.

Fólk varð svosem ríkara en Andskotinn, fyrir utan mig og mína,

en sjarminn fólst oft í hinu gamla hreysi.

Nú höfum við öll aðgang að því að breytast í vélar,

en kannski er ekkert eftirsóknarvert þaðsem einhver annar veit.

Landnemabærinn Kópavogur sem ég ólst upp í

blómstraði og framleiddi á færibandi kennara eins og þig, Stebbi geit.

 

Það væri ágætt ef maður bara gæti skilgreint það

hvað gerði bæinn okkar svona góðan á þeim tíma.

Við höfðum ekki milljón byggingar eða háhýsi endalaus,

eða milljónamæringa eða þéttingu byggðar.

Við vorum bara lyklabörn og völdum um pönk eða diskó,

og hver dagur var venjuleg sveitaglíma.

Það hvernig allt er orðið kapítalismanum að bráð

hlýtur að sparka manni beint til hryggðar.

Ég vil hverfa aftur til þess tíma, sakna fortíðarinnar,

þegar allt var einstakt og frúin mátti vera teit.

Ég vona að við reisum styttu til heiðurs þér og gerum meira tilað minnast fortíðarinnar,

en það er bezt að þakka þér fyrir allt og fyrir að hafa verið til, Stebbi geit.

Orðsifjar orðsins foreldrar í fleirtölu, karlkyni - eða foreldri í eintölu og hvorugkyni.

Þegar umræðan um kynhlutleysi orða spratt upp í vetur lét ég mér fátt um finnast, tók þessu eins og hverjum öðrum yfirborðsbreytingum sem fáir myndu hafa áhuga á og taldi að fáir myndu fara eftir slíku. Í síðustu viku heyrði ég þó eina fréttakonu á Stöð 2 eða Rúv segja eitthvað á þá leið að fyrst sagði hún foreldrar og vísaðu svo í orðið foreldra með "þau" en ekki "þeir" foreldrarnir eins og málhefðin segir að rétt sé að gera. Í þessu tilfelli spyr sig sá sem veit að foreldrar er fleirtöluorð og karlkynsorð: "Hvaða þau?" Jafnvel foreldrar af sama kyni eru þeir foreldrarnir ef farið er eftir íslenzkri málhefð, eða hvaða kyn sem fólk vill nota um sig.

Ég varð forvitinn og fór að grúska í orðabókum til að komast að þessu, af hverju til er hvorugkynsorðið foreldri, oft notað í eintölu um einstætt foreldri, en síðan tölum við alltaf um þá foreldrana í fleiritölu, og þótt oftast sé vísað í foreldra af báðum kynjum, konu og karl, enda getnaður samkvæmt náttúrunni miðaður við slíkt, þá er nútíminn orðinn flóknari og sambúðarformin.

Ásgeir Blöndal var höfundur einu orðsifjabókarinnar sem kom út um íslenzkt mál. Þar stendur að karlkynsfleirtöluorðið foreldrar sé myndað af fleirtölu og miðstigi lýsingarorðsins aldinn. Aldinn, eldri og elztur hefur það þá beygzt, en nú er notuð önnur beyging, gamall, eldri, elztur. Það minnir mig á það að ég er fullviss um það að góður - betri - beztur er samsláttur tveggja orða og beyginga. Annarsvegar góður - gæðri - gæztur og svo batur/bótur - betri - beztur.

Alveg eins og óður - æðri - æðztur hefur beygzt þannig, og Óður, maður Freyju kann að hafa verið sá göfugi, eða sú merking hafi geymzt í nafninu. Seinni tíma merking er neikvæðari, hömlulaus, trylltur, og þá beygist það óður - óðari - óðastur.

Samkvæmt Ásgeiri Blöndal er því orðið foreldri því orð yfir þau sem urðu fyrr eldri en afkvæmin, og er orðið mjög gegnsætt og skiljanlegt eins og íslenzk orð almennt eru með þessari ágætu skýringu. Þau foreldrin, þá sem hvorugkynsorð.

Til forna var til orðið forellri og forellrar. Þau orð gátu þýtt ætterni, forfeður. Orðsifjar þeirra orða tel ég að geti hafa verið aðrar. Orðið El sem er guðaheiti í mörgum fornum tungumálum og ekki sízt meðal semetískra fornþjóða, og sum heiti yfir Guð Biblíunnar byrja þannig, tel ég að þarna hafi haft áhrif, og myndað orðið forellri og forellrar. Þó má ekki gleyma því að ekki aðeins hebreskan notaði þetta orð El yfir guð sinn, Babýloníumenn einnig og fleiri.

Var eitt sinn til karlkynsorðið foraldinn? Var það orð yfir föður eða móður, annað foreldrið? Foreldrinn, sá sem er kannski afi eða sú sem er amma og forelzturinn sá sem er langafi eða sú sem er langamma.

Það er í anda hugmyndarinnar um að Guð sé elztur allra að hann sé forellri, eða "sá sem er á undan Guði", þótt sú skýring hljómi þversagnakennd, en þannig virðist orðið myndað. For + El + veri, þannig virðist þetta samsett. Hugmyndin um að Guð sé gamall maður með sítt og mikið skegg er eins gömul trúarbrögðunum, að því er virðist, og ekki skrýtið að hún hafi fylgt okkur lengi, því þannig er vissulega feðraveldið, sem reynsla er komin á frekar en mæðraveldið og kvennaveldið.

En upphaflega virðist orðið foreldrar og forellrar hafa þýtt forfeður löngu liðna, þannig að kannski vantar fleiri orð í þessa fjölskyldu orða.

Ég tel að mörg orð sem hljómuðu svipað hafi haft mismunandi merkingar sem nú eru týndar eins og ýmis afbrigði sem urðu til með stigbeygingum og höfðu mismunandi merkingar og urðu nafnorð, og því ekki verið sama kyns. En málfarslega virðast þær breytingar hafa gerzt áður en ritöld hófst, úr því að ekki er hægt að rekja breytingarnar í rituðu máli.

Það kallar svo aftur á enn frekari rannsóknir fræðinga á þessu sviði.

 

Evrópu hefur verið nauðgað af Satan, Húmanismanum, og Úkraínu einnig. Enn á að krjúpa fyrir Satan, og Ísland notað til þess.

Svefndrukknum augum lítur Evrópa í kringum sig eftir að hafa sofið þyrnirósarsvefni í marga áratugi, og prinsinn sem vakti hana af byrlunareitursvefninum heitir Vladimir Pútín. Ráðstefna er haldin á Íslandi, en Evrópa skilur ekki hvar ógnin er og hvar björgunin er.

Evrópu var ekki nauðgað af Seifi að þessu sinni heldur af Satan, sem á okkar tímum kallar sig Húmanisma og Jöfnuð. Þáði hún völd yfir heiminum og í staðinn féll hún fram og kraup fyrir Satan.

Það er alger firra að önnur lönd þurfi að skipta sér af Úkraínustríðinu. Litlar líkur eru til þess að Pútín hafi áhuga á að gera árás á fleiri lönd, og nú eftir mikið mannfall og eyðileggingu vopna má segja að möguleikar og áhugi á slíku séu núll í Rússlandi, og fyrir ráðamönnum þar vaki að sigra þetta stríð, eða ljúka því sem ætlunin var, ná einhverjum héruðum og nota það til heimabrúks til að hreykja sér af og sleikja sárin, og losa Úkraínu undan vestrænum áhrifum eins og hægt er.

Móðursýkileg viðbrögð Vesturlanda hafa sýnt og sannað, staðfest svo enginn efi er á því lengur að fyrir "lýðræðisríkjum" Vesturlanda vakir aðeins að komast yfir auðlindir Rússlands og Úkraínu, knésetja ríkin og kúga, með menningarlegum og efnahagslegum hætti, troða inn vestrænni helstefnumenningu hvað sem það kostar.

Í Silfri Egils í gær dró Katrín forsætisráðherra örlítið í land með það að eini tilgangur fundarins á þriðjudaginn sé að senda Rússum reikninginn fyrir eyðileggingu í Úkraínu og skrímslavæða Rússland enn frekar. Hún lét í veðri vaka að mörg mál væru á dagskrá. Hún gerir sér grein fyrir því hversu tildurslegt þetta er og prjálkennt.

Ég tók eftir því að einn frasa hefur Katrín oft notað þegar hún talar um þetta stríð, hún segir að lýðræðinu sé ógnað á okkar tímum af mönnum eins og Donald Trump og Vladimir Pútín. Ekki minnist hún á það að áður en Giorgia Meloni komst til valda á Ítalíu voru margir í svipuðum flokkum og Katrín er í tilbúnir að kalla hana fasista, hægriöfgamann og slíkum nöfnum, og jafnvel fleiri stjórnmálamenn sem nú eru komnir til valda í Evrópu.

Nei, lýðræðinu er ógnað af hræsnurum eins og Katrínu og öðrum sem ráða öllu í flokkakerfinu á Íslandi. Þetta fólk er komið svo langt frá hugsjónum sínum að það hefur breyzt í myndahreyfistyttur sem hreyfast fyrir vald og vilja leikbrúðumeistara sinna, eða er fullt af eiginhagsmunasemi.

Það er lítil von til þess að gagnlegar friðarviðræður verði efni Evrópuráðsfundarins í Hörpu á þriðjudaginn, en vonandi þó.

Selenskí virðist drengur sem ólst upp við bandarískar bíómyndir og gerir sér draumkenndar hugmyndir um að verða hetja á Vesturlöndum. Sá draumur hans hefur að vísu ræzt, því hann er hetja á Vesturlöndum, en þó er brosað að honum á bakvið tjöldin, því það sést að hann er leikbrúða sem dansar eftir pípu stríðsherranna og vopnaframleiðandanna á Vesturlöndum, sem Bob Dylan fjallaði um í laginu Masters of War á fyrstu plötu sinni sem sló í gegn, "The Freewheeling Bob Dylan" árið 1963. Þar hellir hann bölbænum yfir vopnaframleiðendur og stríðsmangara, nokkuð sem hann forðast yfirleitt að gera í textum sínum.

Frægð Selenskís er mjög umdeilanleg, því hann er með blóð þjóðarinnar á höndunum, hann er hetja, en hetja í leikriti sem var hannað á Vesturlöndum af þeim sem fundu upp Covid-19 og drápu fleiri til samans en í báðum heimsstyrjöldunum, ef við gerum ráð fyrir því að veiran hafi verið fundin upp á tilraunastofu, sem eru meiri líkur til en minni.

Selenskí er aðalleikarinn í leikriti auðjöfranna sem eru einræðisherrar og einræðisfrúr jarðarinnar. Þetta er mikið glys og mikill fjölmiðlasirkus, en það er búið að leggja svo mikið undir að heimsendir verður ef kjarnorkuslys verður eða kjarnorkustyrjöld eða efnavopnastyrjöld eða sýklavopnastyrjöld.

Að ýta undir þjóðir og menningu sem eru bæði á spillingarbraut og hnignunarbraut það getur aldrei verið gott, sama hvort sigur vinnst í einhverju stríði eða ekki. Evrópa er á spillingarbraut og hnignunarbraut og öll Vesturlönd. Úkraína er eins og kúguð eiginkona sem er meðvirk ofbeldismanni sínum, sem eru Vesturlönd. Úkraína er eins og Viðreisn sem styður Samfylkinguna og Dag B. Eggertsson til valda í Reykjavík þrátt fyrir óvinsældir Reykvíkinga.

Jafnvel þótt Rússar tapi þessu stríði þá er það skammgóður vermir fyrir lönd sem eru með ónýtan áttavita og fara eftir ónýtri pólitík, þar sem innfæddu fólki fækkar og sífellt færri börn fæðast, og mengun eykst, þrátt fyrir allar tilraunir og fundi ráðamanna til að minnka mengun.

Katrín fundar með forsætisráðherra Portúgal

Er hægt að kenna trúarofstæki um að bandarísk móðir drepur börnin sín, eða eru ástæðurnar aðrar?

Nú er það orðið algengara að fréttir komi um konur sem fremja glæpi, eins og að drepa börnin sín. Skyldi kvenréttindakonum hafa dottið í hug að þessar yrðu afleiðingar baráttu þeirra umfram það sem þær sögðu og fullyrtu? Skyldi engum hafa dottið í hug á þeim tíma að neikvæðar afleiðingar yrðu af þessum þjóðfélagsbreytingum, sem kalla má mjög miklar?

Trúarofstæki er talið upp sem ein helzta ástæða fyrir þessum voðaverkum. Erfitt er að meta það til móts við persónuleika konunnar, en það kann að hafa spilað inní. Heimsendabækur sem byggja lauslega á trúarkennslu mormóna eru taldar hafa hvatt hana til verknaðarins.

Ef tölfræði yrði tekin saman um glæpi kvenna í nútímasamfélaginu og svo feðraveldissamfélaginu kæmi mér það ekki á óvart að þeir séu orðnir fleiri og verri í nútímaþjóðfélaginu. Miðað við margar nýlegar fréttir á DV um óvenjulega glæpi af þessu tagi, þá kæmi það ekki á óvart.

Ef konur voru betri og friðsamlegri innan feðraveldissamfélagsins og tölfræði almenn styður það, hlýtur það að vera hörð gagnrýni á vestrænt samfélag nútímans.

 

Dæmd sek fyrir að myrða börnin sín

Efnahagshrun á Vesturlöndum nálgast óðfluga, þetta sem Jóhannes Björn, sem skrifaði bókina Falið vald varaði við, og greiðslufall Bandaríkjanna sem talið er að hætta sé á minnir mjög á þetta

Hagfræðingar og aðrir fjármálafræðingar eru hættir að tala um stórar lausnir, margir hverjir, allt er gert til þess að þóknast meðvirkum almenningi, sem er uppfullur af móðursýki, femínisma og jafnaðarfasisma.

Bloggarinn Gunnar Rögnvaldsson hefur oft fjallað vel um efnahagsmál og lýst Vesturlöndum sem vonlausu fyrirbæri sem komið er út af brautarteinum á mörgum sviðum. Þær lýsingar hans eru mjög réttar, en nú er það ekki lengur mjög í tízku að fjalla um málin þannig, heldur að taka undir það sem er mjög á skjön við rótgrónar hagfræðikenningar og allskyns fræði sem voru viðurkennd.

Hvað þýðir greiðslufall Bandaríkjanna?

Þýðir það ekki bara í raun að ofurrík elítan fær alræðisstjórn í heiminum með tímanum? Þessir fáeinu aðilar sem eiga 99% af öllum auðævum mannkynsins eignast Bandaríkin fullkomlega, og svo önnur lönd í tímans rás. Er það þetta sem fólk vill, og eru engin landslög, eða þá alþjóðalög sem hindra slíkt?

Hvar er þá jafnaðarstefnan, ef hún er komin í mótsögn við sjálfa sig í glóbalismanum, eða glópastefnunni, glópalismanum?

Gamlir jafnaðarmenn eins og Jón Baldvin Hannibalsson skilja þetta, en útskýra þetta þannig að jafnaðarmennirnir sjálfir hafi svikið hugsjónir sínar, en gamli góði kratisminn standi enn fyrir sínu og sé það eina rétta. Jú, þannig tala líka aðrir sem halda í kenningar sem margir telja úreltar.

Margir hér á blogginu hafa skrifað um að Joe Biden sé líklega versti forseti Bandaríkjanna frá upphafi. Taka þeir gjarnan mið af erfiðleikum í efnahagslífinu því til sönnunar.

Greiðslufall hefði mjög alvarlegar afleiðingar