Mannbætandi tónleikar í Lindakirkju í gær, Diljá Pétursdóttir og svíinn Samuel Ljungblahd í aðalhlutverki

Það er skemmtilegra að búa til jákvæða og gleðjandi pistla um skemmtileg og mannbætandi málefni en að nöldra. Bezt er að gera hvort tveggja í hófi, og verða sem flestir að læra þetta hóf, annarsvegar til að forðast meðvirkni með ofurbjartsýni og hinsvegar til að forðast dapurleika og vonleysi með ofurnöldri.

Góðir tónleikar voru í gær í Lindakirkju. Gesturinn að þessu sinni var svíinn Samuel Ljungblahd, gospelrokkari og heimsfrægur tónlistarmaður, en einnig kom fram Eurovison stjarnan okkar nýja, Diljá Pétursdóttir, sem hóf söngferil sinn í þessum kór, kór Lindakirkju, 14 ára gömul, og sagði "gott að vera komin heim" í kórinn.

Það má segja að þessi frábæra söngkona syngi ekki síður vel kristilegt efni en veraldlegt. Hún er alveg meiriháttar hæfileikakona.

Þegar ég var að tala við strákana í bílnum á leiðinni á tónleikana sagði ég frá skemmtilegum pistli Ómars Ragnarssonar þar sem hann fjallar um andstöðuna við að ný endurvinnslustöð Sorpu verði þarna við kirkjugarð Lindakirkju.

Ég sagði þeim frá því að "grafalvarlegt mál" hefði fengið nýja merkingu og orðið "nábýli" hefði nú fengið nýja merkingu, eins og skáldið og fjölmiðlamaðurinn Ómar fjallaði um, og strákarnir voru sammála um að Ómar hefði ekki misst hæfileikann til að grínast og gantast.

En það er til marks um hversu góðir þessir tónleikar eru í Lindakirkju að þarna er eiginlega alltaf húsfyllir, og hef ég grun um að fólk sem hlustar frekar á veraldlega tónlist sæki þá líka, vegna metnaðar og hæfileika þeirra sem koma fram og stjórna, sérstaklega Óskar Einarsson og Áslaug Helga Hálfdánardóttir.

Sá sem kann að meta kristilegar plötur Bob Dylans kann að meta gospel, og hafi maður áhuga á trúmálum bætir það bara upplifunina.