Gorró, bæði hetja og andhetja í senn.

Í myndasögum mínum eftir 2020 tekst ég á við nútímann og sýni hinseginsamfélaginu skilning og stuðning, bæði með því að ég gerði Jóa og félaga samkynhneigða í bókinni "Súper töflurnar", sem ég kláraði loksins árið 2021, eftir að hafa verið í vinnslu lengi, eða allt frá 1985, en lá ókláruð í áraraður. Þessi bók er númer 6 í bókaflokknum um Jóa og félaga.

Mig langar þó í þessum pistli að fjalla um Gorró og félaga og hvernig þeir tengjast þessu málefni.

Á yfirborðinu er Gorró ímynd feðraveldisins. Hann reykir vindla, er brezkur aðalsmaður, hann er ríkur og af gyðingaættum eins og Gylfi bróðir hans, sem er bankastjóri, en alltaf fullur. Gorróbækurnar gerast á kaldastríðsárunum, og James Bond bíómyndirnar eru fyrirmyndir þeirra að allnokkru leyti. Segja má að Zorróbækurnar séu það líka. Þó er söguþráður Gorróbókanna annar og persónusköpunin önnur.

Gorróbækurnar eru bæði í senn hylling og húmor. Það er verið að vegsama feðraveldið um leið og gert er grín að því.

Mjög algengt er í þessum bókum að Gorró sést halda fast um stýrið í bíl sínum, og þannig eru margir myndarammar. Um leið og þetta er tákn og styrk og stjórn er þetta tákn um veikleika einnig, því ráðaleysi fylgir þessu, eins og stjórnvöldum nútímans, sem þykjast hafa allt á hreinu en hafa það ekki.

Feðraveldishetjan Gorró reynir því allt til að hafa stjórnina og sýnast hafa stjórnina, en í raun er hann peð og leiksoppur eins og kemur fram í bókunum.

Þannig eru oft góðar bókmenntir. Þær sýna yfirborð, en einnig undir yfirborðið.

 

Viðhorf Gorró til kvenna eru ekki femínistum að skapi. Gorró hefur ekkert álit á rauðsokkum og femínistum, frekar en aðrir í þessum bókum, enda gerast þær frá 1950 til 1980, þegar slík viðhorf voru mjög áberandi útum allt. Gorró fer yfirleitt í hverri einustu bók á vændishús, sérstaklega fyrir mikil átök við bófana. Þessu atriði bætti ég inní bókaflokkinn eftir 2020 þegar ég fór að endurgera þessar bækur, og þetta gerði ég alveg sérstaklega til að storka femínistum, og til að ýkja eiginleika Gorrós enn frekar sem svona staðalímynd karlhetjunnar.

 

Ég fór að velta því fyrir mér hvort hægt væri að finna femínísk viðhorf í Gorróbókunum eða stuðning við hinseginsamfélagið, en þannig finnst mér vinna mín við teiknimyndasögur vera, stuðningur við nútímann.

Ég áttaði mig á því að fordómafull viðhorf margra til feðraveldisins væru í raun endurspegluð í Gorróbókunum, því Gorró er aldrei sýndur sem annað en feðraveldissvín, einfaldur og grimmur, harður og ósveigjanlegur. Þannig að viðhorf höfundarins eru tvíbent. Þetta er hylling og háð í senn.

 

Hetjur eru oft þannig í veruleikanum. Til að hrinda einhverju í framkvæmd þurfa þær að vera ósveigjanlegar, en þannig vinna þær einnig voðaverk.

 

Ég hef farið með fyrstu Gorróbókina til útgefanda, Bófaflokkurinn heitir hún, um Vindla Church, Sígarettu Zalem og Bryggju Betu og atburðarásin er hröð. Þessi bók var upphaflega gerð 1982 til 1983, endurgerð 1988 og svo endurgerð 2020, og það er þessi útgáfa sem ég er ánægðastur með.

 

Það er vonandi að sem flestir kaupi þessa bók, og skilji að hún á erindi við nútímann, og hafi gaman af henni og gagn. Hún er 62 blaðsíður í lit. Teikningar mínar eru barnalegar og lélegar, nema svip persóna næ ég vel og fjör er í atburðarásinni.

 

Ég er ekki lengur hræddur við gagnrýni fyrir að gera lélegar myndasögur. Þessar bækur hafa sína kosti og skemmtanagildi.

 

Auk þess eru þessar bækur hvatning fyrir aðra sem geta gert betur, sem geta teiknað betur og gert betri sögur. Að gefast ekki upp en að vinna svona verkefni til enda, það er málið.

Nýju fötin keisarans, ráðstefna Evrópuráðsins

Ég fjallaði um það á mánudaginn að Evrópuráðið sem hingað mætir í næstu viku hefur ekki vald til að tryggja jarðarbúum öryggi, með því að láta stríðandi fylkingar í Úkraínu hætta að berjast í kringum stærsta kjarnorkuver Evrópu, og láta það hafa rafmagn í gegnum fleiri en eina varalínu.

Léleg og nánast engin viðbrögð við greininni, nema frá einum góðum manni sem hefur kristnina til að styrkja sig, þau sýna að þjóðin er á hræðilegum stað kúgunar, og heimsbyggðin öll. Ef allt væri eðlilegt væri almenningur á Vesturlöndum búinn að stöðva þetta stríð með mótmælum, búinn að fella allar ríkisstjórnir sem styðja Úkraínu, því þær ógna öryggi heimsbyggðarinnar með því að stigmagna stríðið.

Hversvegna eru þær fréttir mest áberandi sem fjalla um íþróttir og annað fánýti á meðan mikilvægustu málin eru hunzuð?

Ég er að segja að þótt stríð séu fyrirbæri úr fortíðinni og groddaraleg, þá verða að gilda í þeim leikreglur í samræmi við kjarnorkuöldina sem við lifum á og annað slíkt, bæði Pútín og Selenskí ættu að fara eftir þeim meginreglum að berjast annarsstaðar og tryggja öryggi á þessum svæðum þarsem kjarnorkuver eru. Það er algert forgangsmál, og þótt herforingjar og aðrir valdafíklar séu montnir af því að vera risaeðlur, þurfa risaeðlur stundum að læra og þroskast, verða betri, upp að einhverju marki, vonandi.

Maður spyr sig útaf þessu hversu fánýtt það er hjá Evrópusambandinu og öðrum alþjóðastofnunum að koma á alþjóðalögum sem eru ekki virt nema af sumum.

Yfirborðsmennskan, hræsnin og yfirvaldskúgun þessara þjóða sem hingað koma í næstu viku verður þannig til sýnis bókstaflega þá, eins og "Nýju fötin keisarans", en það er líkingamál yfir það sem opinberlega á að trúa á, en er í raun og veru innihaldslaust rugl, gegnsætt og ekki neitt, og almenningur veit það en viðurkennir ekki.

Þetta er allt orðið svo fáránlegt. Kvartað er yfir því að Donald Trump og hans fólk lifi í blekkingabúbblu og hliðarveruleika sem eigi sér enga stoð í annarra veruleika, og Pútín og hans fólk líka, en það sama á við um Evrópuráðið og þessa vestrænu valdafíkla, sem hingað koma til að hreykja sér hátt, en hafa ekki vald til að tryggja að þetta stríð endi ekki með gjöreyðingu, þetta fáránlega og hryllilega stríð sem Vesturlönd hófu 2014, og demókratar í Bandaríkjunum, Obamastjórnin, og fleiri, með staðgengilsstríðinu í Úkraínu, sem hefur nú stigmagnazt uppí þriðju heimsstyrjöldina, að margra áliti.

Ábyrgð Vesturlanda er slík í þessu að þessir leiðtogar geta ekki hunzað hana.

Hversu geðveikir og veruleikafirrtir verða einstaklingar í okkar heimshluta að vera til að trúa jafnaðarfasistunum sem eru við völd? Er hægt að gera öll Vesturlönd geðveik með stjórnendum eins og nú eru við völd og sem hlýða auðrónum? Já, greinilega, því miður.

Í því ljósi verður allt fáránlegt og öfugt. Í því ljósi verða geðsjúklingar trúverðugir en ekki yfirvöldin sem eru raunveruleikafirrt, og sem krefjast þess að fréttirnar séu þannig.

Hvar er virðuleikinn sem Evrópuráðið heimtar eða trúverðugleiki þess og hvernig getur það heimtað slíkt af okkur eða öðrum?

Hvort eru leiðtogar þess trúðar, fúlmenni eða hetjur?

Það er barnið sem þorir að segja að keisarinn sé nakinn. Allir sjá það, en þeir fullorðnu læra að leika í leikriti lyganna og prjálsins.

Geðsjúkdómar eru ruslakista fyrir það sem erfitt er að flokka. Það sem skilur að snillinga og geðsjúklinga er árangurinn, þeir fyrrnefndu ná árangri með geðveiki sinni en þeir síðarnefndu ekki. Þetta er skilgreining sem ég heyrði í einhverri bíómynd, en þetta er einhver alþýðufrasi sem er sannari og réttari en margt annað, og þetta lifir enn í vitund fólksins sem alþýðuvísindi.

Það var Geir Ágústsson sem skrifaði um það nýlega að þeir sem kusu Hitler hafi ekki verið geðveikir heldur venjulegt fólk. Hvað má þá segja um almenning sem trúir Evrópuráðinu og öðrum alþjóðastofnunum sem verða sífellt fátækari af völdum og trúverðugleika í augum fólks?

Það er eitt sem vantar inní þá umræðu. Heilt þjóðfélag getur vissulega orðið geðveikt. Dr. Helgi Pjeturss skrifaði um að þjóðfélög líktust líkömum, ein hugsun, ein samstilling, og hann líkti stríðum við flensur eða aðrar pestir sem ganga yfir og geta þó dregið sjúklinginn til dauða í einhverjum tilfellum.

Þegar jafnaðarfasistar nútímans missa völdin og trúverðugleikann í einu máli, einsog þessum stríðsrekstri, þá verður almenningur að hugsa önnur mál út til enda, fatta að lygar og blekkingar umvefja aðra málaflokka og opinberar skilgreiningar sennilega og viðurkenndar, bæði í vísindum, menningu og listum, og allskonar greinum.

Þetta er sérlega áberandi í sambandi við launin sem fólk fær eða bæturnar, eða hversu hátt vinna fólks er verðlögð, eða leti fólks og vinnuleysi eða óvinnufærni.

Sagt er að bankastjórar fái ofurlaun því þeir beri svo mikla ábyrgð. En það má aldrei gleymast að þegar sérfræðingar ofurlaunaðir urðu uppvísir að blekkingaáróðri gjörsamlega innantómum fyrir Hrunið 2008, þá létu þeir sig hverfa, fóru til útlanda eða í lítt áberandi störf. Hvar var þá ábyrgð þessara hámenntuðu og virðulegu einstaklinga sem kröfðust virðingar og að trúað væri því sem þeir (og þær) sögðu?

Nei, við megum aldrei gleyma því að launum er ranglega skipt. Það er fullkomin þvæla að sumir beri meiri ábyrgð en aðrir fyrst svona er í pottinn búið. Jú, fólk ber mismunandi mikla ábyrgð, en kannski bera einhverjir meiri ábyrgð sem ekki hafa völd, sem fá ekki nægileg laun, og ættu að vera ríkir í stað arðræningjanna, svo maður noti nú gamla og góða orðalagið sem kommarnir notuðu, á meðan þeir voru sæmilega heiðarlegir og venjulegir, miðað við allt.

Eina afsökunin er sú að við lifum í alþjóðlegu kerfi, og viljum herma eftir því sem gerist á öðrum Vesturlöndum.

Ráðstefna Evrópuráðsins mun snúast um að hylla Danakonung (elítuna í Evrópu og aðra demókrata), svo notað sé orðalag úr fortíðinni, og reyna að skrímslavæða Pútín og aðra Rússa enn meira.

Arnar Loftsson hefur skrifað um fjölpóla heim. Það þýðir í raun að Vesturlönd eru bæði að missa völd og trúverðugleika.

Þessir leiðtogar sem koma í Hörpu í næstu viku eru farnir að minna á skrípakarla og skrípakvendi, eða leikbrúður fyrir drengi og telpur. Þetta er allt eitt stórt leikrit, nema sífellt færri fylgjast með og hafa gaman að því. Vesturlönd eru að skreppa saman og tapa. Mannfækkunin er slík að öllu er haldið gangandi með innfluttu vinnuafli.

Á mannamáli væri það orðað þannig að Vesturlönd séu hrunin, og minni á Rómarveldi þegar það var alveg við það að liðast í sundur, úrkynjað í drasl og á valdi villimanna.

Það þarf nú enga snillinga til að fatta þetta.

Er það ekki bara tímaspursmál hvenær koma fram flokkar á Íslandi og annarsstaðar sem fá feykilegt fylgi og rústa flokkum sem nú eru við völd? Enginn veit hvort þeir verða langt til hægri eða vinstri eða annarsstaðar á stjórnmálalitrófinu.

Ef almenningur á Vesturlöndum vill ekki slíkar byltingar og stendur með þessum jafnaðarhugsjónum sem Rúv er uppfullt af í raun verður að krefjast þess að öryggi kjarnorkuvera á heimsvísu sé tryggt, og að spilltar leppstjórnir eins og í Úkraínu raski ekki heimsfriðinum og öryggi jarðarbúa í framtíðinni, svo nokkuð sé nefnt sem skiptir miklu meira en íþróttir og annað fánýti sem er mest í fréttunum þessa dagana.

Annað sem ekki má gleymast eða týnast í fánýti.

Á þriðjudaginn, 9. maí 2023 birti DV þessa grein á vef sínum: "Lætur "góða fólkið" og innflytjendur heyra það - "Ísland skuldar 0kkur ekkert. Það eru forréttindi en ekki réttur að fá að búa hér".

Vitnað er í grein í Morgunblaðinu eftir Rajan Parrikar, upphaflega frá Goa í Indlandi, en er nú búsettur á Íslandi. Hann lýsir því hvernig vinstriflokkarnir stunda pólitík sem ekki er sjálfbær, nokkuð sem Ásmundur Friðriksson og miklu fleiri hafa fjallað um, en mest lent í mótvindi og deilum við Pírata og fleiri háværa sem fordæma hefðbundin sjónarmið.

En það sem er stórmerkilegt er að 65 hafa komið með athugasemdir við DV greinina og langflestir eru SAMMÁLA Rajan Parrikar en ekki ósammála. Nú mætti spyrja sig hvort tími Íslenzku þjóðfylkingarinnar sé upp runninn og tími Frelsisflokksins?

Er nú almenningur að vakna um þessi mál, þannig að ekki gerist það sama og gerðist í Svíþjóð, allt fullt af gettóum og óeirðum?

Ég hef tekið eftir því að DV reynir að fela fréttina, setur hana mjög neðarlega, en þar er ekki lokað fyrir athugasemdir, en þannig eru viðbrögð þeirra oft þegar almenningur stendur með femínismaforingjunum þeirra.

Ég spyr enn, er tími Íslenzku þjóðfylkingarinnar loksins kominn og tími Frelsisflokksins? Hvað er að gerast í grasrótinni?

Óvænt í stóru hlutverki á leiðtogafundinum

Tónlist sem er krefjandi fyrir hlustandann, nú þegar poppstjörnurnar eru fleiri og minni, nóg er af fólki sem kann á hljóðfæri og hefur lært tónlist í tónlistarskólum

Ég er ekki mikið af sækjast eftir vinsældum í tónlistinni. Það er listrænn metnaður sem mér finnst skipta mestu máli og svo boðskapurinn, að segja fólki eitthvað sem skiptir máli.

Árið 2014 tók ég þá ákvörðun að ef ég myndi gefa út sólóplötur eða sólódiska til viðbótar þá yrðu opinberar útgáfur í anda demóupptakanna gömlu, þar sem aðeins eitt erindi er sungið en afgangurinn rappaður eða talaður eins og í ljóðalestri, og viðlögum sleppt, nema því fyrsta og síðasta.

Þetta er vegna þess að ég fékk nóg af endurtekningum á tónleikum á þessum árum. Ég varð þreyttur á því að syngja alltaf sömu lögin.

Ég fann upp þessa aðferð sjálfur 1983 til 1985 þegar ég var ekki búinn að læra á gítarinn, eða skemmtarann, hljómborðið, sem ég notaði. Ég samdi lögin um leið og ég tók þau upp. Ég var með textann fyrir framan mig, stillti á upptöku og byrjaði svo að semja lagið. Það þýddi að ég mundi ekki laglínuna sem ég samdi við fyrsta erindið, og lagið hélt áfram að breytast eftir því sem erindunum fjölgaði. Seinna gerði ég svo fleiri upptökur af lögunum sem ég hélt mest uppá. Þá notaði ég laglínu við fyrsta erindið fyrir öll hin erindin.

Árið 2014 fór ég að gera þetta viljandi, til að búa til nýjan stíl.

Það gerði ég til að dægurlög mín líktust meira synfóníum, sígildri tónlist.

Nútímahlustandi hefur lært tónlist. Miklu fleiri kunna á hljóðfæri, hafa lært að lesa nótur, semja sjálfir og syngja.

Þessi upptökutækni finnst mér gefa hlustandanum meira rými til að vera skapandi.

Með því að gera upptökuna ófullkomna geri ég hana fullkomna, gef ég fólki tækifæri til að gera betur, úr því að allir kunna á hljóðfæri og vilja verða poppstjörnur.

Aðeins á tónleikum hef ég því í hyggju að syngja öll erindin rétt.

Eftir stendur þó, að sum lögin eru þannig að ekki er hægt að syngja þau tvisvar eins fyrir mig. Þau voru spunnin fyrir framan hljóðnemann, og gripin sett síðar, jafnvel mörg og flókin. Þau lög eru gerð til þess að hljóma undarlega, ekki lagræn, eins og í þróaðasta nútímajazzinum.

Stríðið á milli kynjanna - sem varð að Úkraínustríðinu

Norska þjóðin þarf að vakna, ég tek undir það, og öll heimsbyggðin. En hryðjuverk þarf að setja í samhengi. Hryðjuverk sem Rússar fremja eru einmitt að hafa þau áhrif að vekja Norðmenn og aðra. Opinber og lögleidd hryðjuverk femínista og jafnaðarmanna sem fara gegn lífshvötinni, sjálfsbjargarviðleitninni og samskiptum kynja og stétta, þau eru langverst.

Frankfurt skólinn, þjóðfélagsverkfræði jafnaðarmanna, þetta hefur haft grunntækari og meira eyðileggjandi áhrif en annað. Þetta er komið inní skólana og gegnsýrir þaðan allt samfélagið.

Vesturlönd eru rotnandi hræ, deyjandi líkami sem er að taka síðustu andardrættina, því þau tóku inn það banvæna eitur sem er femínismi og jafnrétti. Hryðjuverk Rússa eru eins og rafmagnsstraumur í deyjandi Vesturlönd, sem taka kipp og reyna að drepa bjargvætt sinn af fullkominni heimsku hinnar eyðileggjandi hugmyndafræði sem étur þau upp til agna.

Í dag skrifar Arnar Þór Jónsson um sömu sjálfseyðandi hegðun Katrínar Jakobsdóttur forsætisráðherra, þegar haturslöggjöfin hennar, sem beinist helzt að fólki sem gæti gert gagn hinu deyjandi Íslandi, er sett í hraðferð í gegnum nefndir, en í þær er víst aðallega boðið þeim sem eru hlynntir þessum hryðjuverkum gegn þjóðinni og landinu. Þar eru vinstrimenn sem gáfust upp á Sovéttrúboðinu uppúr 1990 og í örvæntingu sinni fylltu sig af femínisma og öfgajafnrétti, til að hafa eitthvað að berjast fyrir, en kvenréttindi höfðu verið í bakgrunni vinstrifræða mjög lengi þar áður, og þótt sérvizka sem var liðin, en lítt viðurkennd af meginþorra Alþýðuflokksmanna eða Alþýðubandalagsmanna sem aðalatriði þá.

Ég held ekki að Katrín sé meiri landráðamaður en gerist og gengur. Hún er nytsamur sakleysingi einsog næstum allir, sem telur að fólkið sem á mannkynið, Bill Gates og slíkir, eigi rétt á því, í krafti auðs síns og valds.

Þar brýtur hún að vísu gegn því sem sameinaði kommúnista áður fyrr, að berjast gegn auðvaldinu og standa með öreigum, og verkalýðnum.

Í öllum vestrænum ríkjum er þannig fólk við völd, sem afneitar staðreyndum, afsakar opinbera og lögleidda glæpi, neitar að horfast í augu við það sem gerist, styður auðróna, spillingu og viðbjóð, ofsækir það fólk sem gefur deyjandi hræjum landanna í Evrópu stuð.

Þó er svo komið að á Ítalíu og í Svíþjóð og víðar er komið fólk inní stjórnkerfið sem er með lífsmarki. Ekki kannski hægt að segja að það sé meira en svo, því rotnunin er allsráðandi ennþá í kring.

Ég er ekkert sérlega hrifinn af rússneskum stjórnvöldum, Pútín og hans slekti. En miðað við Vesturlönd, sem útrýma sér með hreinum femínisma, þá eru rússnesk stjórnvöld ögn eðlilegri.

„Við verðum að vakna“

Vítahringur óttans, ljóð frá 25. október 2017.

Ef ég skyldi eina vilja,

andinn þyrfti að vera jafnt hinn sami.

Gott er þó að gleyma,

geta sett það niður.

Fari þær sinn furðuveg,

finnist þeim slíkt bót.

Ekki er andinn heima,

undarlegur friður.

Sál og sinni hylja,

síðan bara ami.

Girndir horfnar, gleði, fró,

geta drengið fengið nóg.

Ekki elska hót,

einhver misskilur treg.

 

Þannig mun ein þjóð svo hverfa,

þegar sálin engan notar hljóminn.

Ógert enn ég harma,

alla möguleika.

Býð ég faðminn eins og á

enn að gera frjáls?

Hún með hundrað arma

heima gerir veika.

Milli meðalkerfa

muntu hljóta dóminn.

Rómantíkin rýrnar því,

ræður gamalt pláss á ný.

Upphaf myrkvun máls,

muntu skilninginn fá?

 

Hættir við að elska eina,

eftir hikið, þetta sem þig letur.

Möskvi smánarsmár er,

smýgur enginn gegnum.

Enginn nógu góður gefst,

girnast sitt kyn nú.

Í lífi tíka tár er,

truflast helzt af veggnum.

Ei við ást því reyna,

ætíð harðnar vetur.

Vítahringur óttans er,

oft það sem nú hamlar þér.

Gleyma geði og trú,

glötun fólkið um vefst.

 

Vélmenni, gervigreind, heimsendir, dómsdagsatburðir, óþarfir þingmenn og hvernig Samfylkingin talar inní samfélagið um hjartans mál fólksins í landinu. Silfur Egils rís úr djúpinu.

Einmitt þegar álit mitt á Agli Helgasyni er í lægstu dölum vegna fýlu hans útí blómstrandi fjölmiðla annarsstaðar en á vinstriakrinum (RSK eins og Páll Vilhjálmsson orðar þetta, Ríkisútvarpið, Stundin og Kjarninn - ætti að vera RH núna, Ríkisútvarpið, Heimildin) kemur hann með góðan Silfursþátt,  7. maí 2023, í gær.

Að minnsta kosti var farið djúpt ofaní viðfangsefnin og fjölbreytilegt fólk fengið til að rökræða eins og á blómaskeiði Silfurs Egils. Þegar Egill nennir sýnir hann meiri reynslu og hæfni en þeir sem hafa hlaupið í skarðið í þættinum eða stjórnað þættinum með honum.

Tvennt stendur uppúr. Annarsvegar að Viðar Eggertsson talaði vel fyrir Samfylkinguna, þannig að maður skilur hversvegna Samfylkingin er orðin stærri en Sjálfstæðisflokkurinn. Maður trúir manni eins og honum, sem er ellilífeyrisþegi og kvartar undan því jafnvel af meiri myndugleika en Inga Sæland og hennar flokksfólks.

Í öðru lagi var mikið talað um gervigreind og virkilega kafað ofaní það mál. Jú, ekki er það björt framtíðarmynd að vélmenni verða klárari en fólk á öllum sviðum áður en árið er liðið og varla það! Listamenn verða óþarfir því vélmennin verða betri í listum, vélmenni og tölvur sem gervigreind munu að sjálfsögðu gera þingmennina úrelta, eins og Ómar Ragnarsson samdi um í laginu "Árið 2012", og þannig fer um fleiri störf, samkvæmt þessu.

Hvernig á maður að trúa því að hægt verði að stöðva þessa þróun eða hemja hana? Núna síðast í dag var ég að lesa grein á Vísi þar sem því er lýst hvernig búið er að rýma svæðið í Úkraínu þar sem stærsta kjarnorkuverið er. Ekki kemur fram í þeirri frétt hvort búið er að sjá kjarnorkuverinu fyrir fleiri raforkulínum en neyðarlínunni, og ekki kemur þar fram að kjarnorkuverinu hafi verið lokað. Heldur kemur þar fram að ástandið þar verður sífellt ótryggara eftir árásir Úkraínumanna sem reyna að ná því af Rússum! Skelfilegt ástand!

Fólki er ekki sjálfrátt. Svona fréttir frá Úkraínu og kjarnorkuverinu sem ekki er látið í friði láta manni finnast eins og 7 ára krakkar séu að slást út af leikföngum en ekki fullþroskaðar þjóðir að berjast um landsvæði eða svonefnt sjálfstæði, hvað sem það nú er á okkar dögum, þegar allir eru ameríkanaseraðir, Pax Americana, ekki Pax Romana.

Ég hef lagt á það áherzlu að það er ekki lengur til neitt fyrirbæri sem heitir sjálfstæði í dag. Rússar eru jafn mikið undir bandarísku áhrifavaldi og aðrar þjóðir, og þessvegna fjölgar þeim ekki heldur fækkar. Það er femínisminn og jafnaðarstefnan sem er allsstaðar við lýði, þannig að fólki fækkar. Það er Pax Americana. Úkraínustríðið er þessvegna fullkomlega geðveikt og fáránlegt. Selenskí er 100% úr takti við veruleikann að segja að Úkraínumenn séu að berjast fyrir sjálfstæði sínu. Það er ekkert sjálfstæði neinsstaðar til á jörðinni lengur, allir eru undir áhrifavaldi Nató, ESB og Bandaríkjanna. Alþjóðastofnanir ráða öllu, Klaus Schwab, George Soros og Bill Gates, auðrónar sem þeir og fleiri til.

Ef Úkraínumenn eða Íslendingar eða aðrar þjóðir myndu vilja berjast fyrir sjálfstæði sínu myndu þeir styðja Rússa en ekki berjast gegn þeim, því jafnvel þótt Rússar séu eitraðir af jafnaðarstefnunni, Pax Americana og ESB, þá er frelsisvonin og lífsvonin frekar hjá Rússum, þótt þeir séu stórgallaðir, og Pútín ekki síður.

En hvað gerist er kjarnorkuverið í Zaporize springur? Það yrði miklu verra kjarnorkuslys en í Chernobyl 1986. Líklegt er að geislunin næði um alla jörðina með stóraukinni fjölgun krabbameinstilfella, sem þó fer stöðugt fjölgandi af öðrum ástæðum, en aukinni mengun ekki sízt.

Ef þetta kjarnorkuver springur þá hefur það áhrif á Evrópu og Rússland einna helzt. Pútín sem stendur veikt fyrir mun pottþétt verða steypt af stóli, eða því flýtt, sem er í bígerð víða í Rússlandi nú þegar hjá andstæðingum hans.

Ef þetta kjarnorkuver springur má jafnvel fullyrða að Rússland muni aldrei að eilífu bera þess bætur. Það myndi mjög líklega verða sá atburður sem myndi steypa Rússlandi í eilífa borgarastyrjöld og klofning, sem búið er að spá af hatursmönnum Rússa og Rússlands svosem áður, og ekki sízt í DV.

Afleiðingarnar yrðu enn hrikalegri jafnvel. Mannfjöldi innlendra Rússa myndi hrapa svo mjög, að þeir myndu verða að treysta á innflutning á fólki frá Afríku, Afganistan, Venezúela og öðrum svæðum þar sem nóg er af fólki sem er á flótta.

Reiði almennings á Vesturlöndum yrði líka gífurleg, og svo mikil að það er varla hægt að lýsa því. Mótmælaöldurnar yrðu óstöðvandi og ríkistjórnir myndu falla eins og spilaborgir hver af annarri.

Ef þetta kjarnorkuver springur er nefnilega hægt að vera nokkuð viss um að það yrði dropinn sem myndi velta Evrópusambandinu um koll og Joe Biden í Bandaríkjunum og demókrötum.

Demókratar í Bandaríkjunum telja sig hafa engu að tapa, nú þegar það er um það bil sannað að þeir komu af stað Covid-19. Það sama má segja um Evrópusambandið, spillingin nær þangað inn.

Ef þetta kjarnorkuver springur yrðu dauðsföllin svo mörg í Evrópu og útum allan heim, að veröldin yrði ekki eins á eftir.

Ég held að þetta séu ekki ýkjur. Það er ótrúlega margt í menningunni okkar sem nú stendur svo höllum fæti að það er við það að hrynja.

Að rýma borgir nálægt kjarnorkuverum þar sem sprengjur falla á allt og alla, það er eins og að grafa höfuðið í sandinn. Það er í mannlegu valdi að stöðva styrjaldir og afstýra með öðrum hætti svona kjarnorkuslysum, með því að gefa þeim rafmagn um fleiri en eina varalínu, og sjá um viðhald.

Stjórnvöld á Íslandi eru að gera sig samsek í þessum hryllingi með því að halda hér leiðtogafund Evrópuráðsins og leggja ekki áherzlu á frið heldur áframhaldandi stríð og útrýmingu mannslífa.

 

Leiðtogafundur þá og nú

Ekki annað sinn, ljóð 3. október 2017.

Ekki annað sinn,

ef sú hefur lifað nóg.

Grimmd er gjarnan mark,

að geta ei fundið samúð, nokkurn vott.

Að því stefna allir,

einnig þeir sem veita ró.

Góðum gefa spark,

gjammar rakkinn, hæðið sigurglott.

Fengu friðarhallir,

fór svo einnig möguleiki þinn.

 

Vítisveg hef þrætt;

veit nóg, engu gleymi í bráð.

Senda sögur heim

seggir, þannig lokast dyrnar Týs.

Atvik eyða hvata,

allt var það í bækur skráð.

Fylgja fantar þeim,

ferleg ógn í vonarhúsi rís.

Aldrei aftur rata,

allt það fyrir verður því ei bætt.

 

Visnar virðing, ást,

var öll ferðin til þess eins.

Eyðist verðmætt allt;

öll sú vinna fánýt, læra má.

Helzt vill halda á staðinn,

hefur ekki dugað borgun teins.

Líka losna skalt,

loksins tap og sneypu finnur sá.

Skil að magnast skaðinn,

skerðu niður, annars muntu þjást.

Að stöðva aðstreymi púkanna til okkar með hjálp trúarbragðanna

Svo góður var pistillinn "Undir borginni" í dag að ég vil aðeins leggja út af honum, en þar er fjallað um vandamálin í bandarísku samfélagi og okkar samfélagi um leið.

Eitt af því sem stendur nútímanum fyrir þrifum og kirkjunni hér á okkar landi og víðar á Vesturlöndum er að prestar eru heftir af tízkubylgjum nútímans og mega helzt ekki nota þann orðaforða sem lýsa veruleika kristninnar bezt, sem sagt að tala um Djöfullinn, Helvíti, Himnaríki, engla, púka, andsetningar og annað slíkt, en heimsmynd kristninnar er þannig, og jafnvel þótt sumt af þessu sé ómótað eða lítt mótað í Biblíunni var búið að koma þessum hugtökum í þann farveg að börnin lærðu aga og kristilegan kærleika fyrr á öldum og fram á miðja tuttugustu öldina, aga sem nú er horfinn á braut mjög víða.

Ég hlýt að samþykkja að vopnaeign eykur hættuna á að vopn séu notuð.

En ástæðurnar fyrir "dauðastefnu óvinarins" eins og Rúnar nefnir þetta eru vísast til erfiðar viðfangs.

Ég verð að endurtaka hér athugasemd Guðmundar Arnar Ragnarssonar við pistli mínum frá 23. apríl síðastliðnum, þegar ég einmitt fjallaði um svona mál. Athugasemd hans er á skjön við pólitíska rétthugsun vinstriöfgaliðsins sem stjórnar næstum öllu í samfélaginu, og einmitt þessvegna er hún mikilvæg og kennir okkur sitthvað sem ungt fólk vill gleyma en eldri kynslóðir vissu.

"13. Spara eigi aga við sveininn, því ekki deyr hann þótt þú sláir hann með vendinum.

14. Þú slær hann að sönnu með vendinum, en frelsar líf hans frá Helju.

15. Son minn, þegar hjarta þitt verður viturt, þá gleðst ég líka í hjarta mínu." Úr Biblíunni, Orðskviðirnir, 23.

Afmælisrit Vigdísar Finnbogadóttur kom út 1990, Yrkja, þegar hún varð sextug. Þar eru margvíslegar greinar um mörg málefni.

Þar á einum stað er ritað um uppeldi mjög fróðlega og þeirri firru er andmælt að börn eigi aldrei að mæta aga á heimili sínu.

Þar er fjallað um niðurstöður rannsókna á hverskonar uppeldi skilar af sér beztu börnunum.

1) Börn frá heimilum sem hvorki fengu aga né ástúð leiddust flest útí afbrot og dópneyzlu.

2) Börn frá heimilum sem fengu líkamlegar refsingar eða voru beitt ofbeldi en fengu þó ákveðna ástúð stundum þar á milli leiddust færri útí dópneyzlu og afbrot en þau sem komu frá agalausu heimilunum þar sem foreldrum var sama um börn sín og látið var undan öllum dillum og duttlungum.

3) Þau börn sýndu mestar framfarir og stóðu sig bezt sem fengu skýrar reglur, harðan aga og nóg að vinna, en fengu þó að tjá sig.

 

Þessi rannsókn er svo merkileg að hún ætti að vera á minnismiðum á ísskápum á heimilum eða samskonar speki.

Þessi niðurstaða á uppeldi barna til dæmis setur þá kenningu í uppnám að rétt sé að láta eftir öllum hinseginduttlungum. Einnig sýnir hún að reglur Biblíunnar gætu verið hollari börnum en agaleysi og að afsaka allt með mannúð og mannréttindum.

Allt sem gert er í samfélaginu gefur skilaboð til allra. Þannig er það nú að þegar húðflúr er leyft, götun og ísetning aukahluta til skrauts eða annars, þá er heilagleiki mannslíkamans fyrir bí, sem "musteri heilags anda", eins og góðir kristnir menn nefna þetta og ég held að standi í Biblíunni.

Þannig finnst mér augljóst að í samfélagi þar sem húðflúr er ekki bannað með lögum þá myndast öðruvísi hópefli og öðruvísi andi í samfélaginu en þar sem það er bannað.

Andi mannsins er syndugur. Aðstreymi púkanna sem koma frá Helvíti er stöðugt, og einungis með því að fylgja Biblíunni eða öðrum heilögum trúarritum eins og Snorra Eddu eða Sæmundar Eddu er hægt að stöðva þetta aðstreymi púkanna til okkar mannanna.

Það er mjög brýnt að farið sé eftir reglum sem virkuðu og að samfélagið sé eins og það var áður, til dæmis um 1950, en ekki einsog það er nú.

Frankfurt skólinn og samfélagsverkfræði kommúnista og jafnaðarmanna, femínista og annarra öfgahópa er allt komið frá Helvíti og Satan. Af ávöxtunum skulið þér þekkja þá, upplausninni og sársaukanum, sjálfsmorðunum og óhamingjunni.

Ég tek undir mannbætandi boðskap Rúnars, en ég vil bæta því við að nauðsynlegt er að fara dýpra en í byssueign, Hollywoodmenningu, ofbeldiskvikmyndir og slíkt. Það þarf að endurvekja hefðir, siði og gildi frá 1950, en losa sig við ósómann frá femínistum og öðrum öfgaöflum. Það þýðir að færa kirkjuna aftur í hefðbundinn búning líka.

 

Raunveruleg stefnubreyting hjá Svíum loksins

Það var fyrirsjáanlegt að Svíar myndu herða reglur sínar í innflytjendamálum. Hér á Íslandi eru margir sem hafa talað fyrir þannig stefnu og verið kallaðir rasistar, eins og það sé eitthvað til að skammast sín fyrir. Það orð þýðir jafn margt og þeir sem nota það um sig eða aðra. Að stimpla aðra fyrir skoðanir er svipað og að stimpla útaf útliti. Að vilja vernda menningu eins og Miðflokkurinn vill gera, það vilja líka íslenzk stjórnvöld, Framsókn, Vinstri grænir og Sjálfstæðismenn. Þetta mál er flókið en ekki einfalt.

Bandaríkin eiga lengsta sögu í þessum málum. Það þjóðfélag samanstendur af mörgum þjóðabrotum. Evrópa var langt fram á 20. öldina með fremur einsleitar þjóðir miðað við fjölmenningarsamfélag eins og Bandaríkin. Nú keppast allir eða flestir við að herma eftir Bandaríkjunum. Á yfirborðinu að minnsta kosti, en almenningur er ýmiskonar og ekki þar allir á sömu skoðun.

Rúnar Kristjánsson er einn af þeim bloggurum sem hafa sýnt hina hliðina á Bandaríkjunum, skuggahliðina. Þeir pistlar eru mjög fróðlegir og sannir og ættu allir að kynna sér þá.

Það er skemmst frá því að segja án þess að fjölyrða mikið um þetta að sambúð ólíkra hópa í Bandaríkjunum gengur ennþá brösuglega. Hversvegna ættu þá Evrópuþjóðirnar að sækjast eftir slíku með misviturri stefnu ESB? Af hverju ættu þjóðirnar ekki að leyfa sér að vera rasískar, en reyna þó að vera í samvinnu og samfloti við aðrar þjóðir eins og hægt er?

Hver segir að No Borders stefna George Sorosar eða annarra sé hin eina rétta?

Svíþjóðardemókratar voru aldrei öfgaflokkur, heldur sannur miðjuflokkur í ólgusjó hræðilegra vinstriöfgaflokka, sem ennþá ráða of miklu í Svíþjóð, og jafnaðaröfgaflokka, ég held því fram að þeir séu til.

Kapítalistar, jafnaðarmenn, græningjar og kommúnistar, píratar, húmanistar eða aðrir eru enn jafn þrjózkir og áður. Að Svíþjóðardemókratar skuli vera teknir í hópinn og samskonar stjórnmálamenn í öðrum löndum er ekki vegna þess að þrjózka hinna hafi minnkað, heldur vegna þess að það er nauðsynlegt, vegna þess að Svíþjóðardemókratar segja sannleikann, og önnur skoðanasystkini þeirra útum allan heim.

 

Svíar herða reglur um ríkisborgararétt

Fáránleikinn magnast

Engir gamanþættir á RÚV koma í staðinn fyrir Spaugstofuna sem er hætt. Í staðinn er maður farinn að skellihlæja yfir falsfréttum, en þær eru orðnar eiginlega allsráðandi. Það sem á að teljast satt og rétt og það sem maður á að vera alvarlegur yfir, það segir rökhyggjan manni að sé grófur brandari búinn til af jafnaðarfasistum sem stjórna Vesturlöndum.

Þó hættir maður að hlæja eða maður bara brosir eða tárast yfir fréttunum um Vesturlönd sem eru að eyðileggja sig.

Selenskí er leikari og hans starf er að vera alvarlegur á meðan hann leikur hlutverk. Hann er í stærsta hlutverki lífs síns og eins og Helga Vala Helgadóttir veit þá fær hann aðeins laun ef hann er fullkomlega siðblindur og samvizkulaus. Þannig er Samfylkingin, og allir flokkar á Íslandi, líka þeir litlu, nema örfáir sem eru í þeim kannski. Allt eða ekkert. Að gera árásir á sannleikann og gera alla ótrúverðuga sem nálgast hann, það er málið.

Ólafur biskup vissi þetta sama. Nú eru annarskonar lygar og blekkingar vinsælastar innan kirkjunnar en þær sem höfðu vinninginn um 1996 eða á öldunum þar áður.

Kirkjan, stjórnmálaflokkar, þetta eru samt sömu ormagryfjur og áður. Önnur jakkaföt, það er allt og sumt.

Hversvegna leyfa Rússar korni að fara frá Úkraínu ef þeir vilja sigra Vesturlönd? Gera þeir næst drónaárás á Selenskí eða Joe Biden? Verður eitthvað slíkt reynt?

Eða vilja Rússar ekki beita fullum styrk og stöðva kornútflutning frá Úkraínu því þeir vilja komast inní spillta heimsþorpið í Vestrinu þrátt fyrir allt að lokum, eða gegna spilltu hlutverki undir borðinu?

Fólk verður sjálft að sjá hverskonar circus við tilheyrum, og að þróa með sér hæfileikana til að greina þarna á milli. Það er hægt og verður auðvelt með tímanum. Samt er erfitt að hafa kjark til að kjósa rétta flokka, ef maður verður hallærislegur fyrir vikið. Eins og ef maður kýs Frjálslynda lýðræðisflokkinn hans Guðmundar Franklíns, Íslenzku þjóðfylkinguna, Frelsisflokkinn, Flokk fólksins eða Miðflokkinn.

 

Bandaríkjamenn neita aðild að drónaárás á Kreml