Nákvæm skoðun á sögunni um syndafallið sýnir að femínismi er hluti erfðasyndarinnar, að Adam hlýddi Evu og beit af eplinu. Samanburður við Friggjarblótið sýnir sama boðskap.

Sumir telja að enginn spádómur lýsi nútímanum, menningarhruninu, úrkynjuninni, ómenningu nútímans, en svo er ekki. Aðeins þarf að grafa nógu djúpt og túlka það sem fyrir er.

Lengsta kvæði sem ég hef skrifað með ósjálfráðri skrift er Friggjarblótið, sem ég skrifaði upp frá 2010 til loka 2013. Það er yfir 1000 erindi, hvorki meira né minna. Það er gríðarlegt verk að skrifa þetta upp á tölvu með öllum orðaskýringum.

Oft sat ég í Suburbaninum hans afa á planinu fyrir framan verkstæðið. Þar losnaði ég við öll áreiti umhverfisins og gat stillt mig inn á raddir frá öðrum hnöttum. Algengt var að ég notaði tvo tíma á dag í þetta, um miðjan daginn.

Þetta blót á að fara fram í byrjun febrúar á hverju ári og forða mannkyninu frá því sem er að gerast í nútímanum, að egó kvenna drepi allt og alla. Ég vissi það að sjálfsögðu ekki um hvað kvæðið myndi fjalla og hélt að þetta yrði eitthvað sem nútíminn gæti gleypt við.

Frigg er talin hlýðin og undirgefin eiginkona. Hún er talin táknmynd fyrir kristilega undirgefni gagnvart eiginmanninum. Friggjarblótið dregur upp aðra mynd af henni.

Þar kemur í ljós að hún er af tröllaættum, jafnvel dóttir Óðins. Hún neitar að giftast Óðni og kemur upp veldi, kúgunarríki, þar sem hún verður alheimsdrottning sem traðkar á öllum, og þannig að náttúran sjálf skaðast, frjósemin minnkar og dýrum fækkar, ásamt mönnum, og guðirnir sjálfir fá við ekkert ráðið.

Lýsingarnar eru óhuggulegar margar í þessu kvæði og örvænting heimsins er algjör, því ljóst er að hún verður ekki stöðvuð eða sigruð. Hún er ósigrandi skrímsli, og stundum er það gefið í skyn að hún sé Loki sjálfur í kvenmannsgervi, óvinurinn mesti og djöfullinn skaðvænlegasti í þessari heimsmynd.

Síðan er fjallað um fórnir í mannheimum og annað til að snúa þessu í lag, en það dugar ekki. Loksins í erindunum síðustu númer 1200 eða svo kemur lausnin og hún er ekki útskýrð vel, hún bara kemur.

Þá af einhverjum óskiljanlegum ástæðum gefur hún sig Óðni á vald og þau verða hjón. Framhaldið þekkja allir. Jafnvægi kemst á í heiminum, allt verður eðlilegt á ný. Hægt er að gizka á galdra eða ofbeldi eða vélabrögð af Óðins hálfu, ég man ekki hvernig orðalagið er þarna, en það er óljóst.

 

Það þarf að túlka svona texta. Þetta er ekki bara eitthvað ævintýri eða skáldskapur í mér eða öðrum. Goðsagnir eru sannari en aðrir textar, því þær hafa meitlazt á gríðarlega löngum tíma.

 

Goðsögn er hringur, hringrás náttúrunnar. Hegðun og eigingirni okkar mannanna er eins. Annaðhvort förum við okkur að voða eða okkur er forðað frá því. Það er náttúrulögmál að eigingjarna skrímslið sem skírnin í kristinni trú á að losa börnin við (en gerir ekki lengur), það gerir þetta sem Frigg gerir í kvæðinu, sé það ekki stöðvað.

 

Friggjarblótið lýsir því sem óhjákvæmilega gerist sé ekki eigingirni annars kynsins haldið í skefjum. Feðraveldið byggist ekki á ofbeldi og eigingirni þar sem það er háð því skilyrði að maðurinn hlýði almáttugum guði eða almáttugum guðum og siðfræði einhverskonar trúarbragða.

 

Feðraveldið má útskýra svona: Börnin hlýða konunni, móðurinni. Konan hlýðir karlinum, eða öðrum körlum. Karlar hlýða guði almáttugum eða guðum og gyðjum utan jarðarinnar. Allt samfélagið er fast í skorðum speki og vizku, en ekki stjórnleysis og græðgi.

 

Friggjarblótið fjallar þannig um þessa sígildu félagsfræði, baráttu kynjanna. Það lýsir því hvernig skefjaleysi er afleiðing af því þegar einhver gyðja af tröllaættum vill ná heimsyfirráðum, Frigg í þessu tilfelli.

 

Óðinn kvæntist ekki Frigg af tilviljun. Hún var hin endanlega áskorun hans og mesti sigur, versta skrímsli alheimsins eiginlega. Þannig eru samskipti hans og Loka endurspeglun á samskiptum hans og Friggjar á þessum tíma þegar hún var ung og óþroskuð.

 

Friggjarblótið lýsir einnig hryllingi stjórnmálanna, því vopnuðum stríðum Friggjar er lýst og hennar fylgismanna. Þeir einræðisherrar sem fólk er að rifja upp úr mannkynssögunni eru eftirhermur Friggjar samkvæmt þessu.

 

Síðan verður Frigg allt önnur manneskja, kúguð manneskja segja femínistar, en venjulega fólkið segir að hún verði stillt og kvenleg.

 

Þetta kvæði segir svo margt, eða þetta blót í sögu. Það segir til dæmis að það er engin barátta töpuð og allar manneskjur eiga sér von. Það er þetta mikla mannhatur að segja að sumir séu vondir og aðrir góðir sem er afsannað í þessu kvæði.

 

En svo við berum okkar samtíma saman við þetta kvæði þá sést okkar menning í réttu ljósi.

 

Mannfórnir eða dýrafórnir áttu að hjálpa Óðni að ná Frigg á sitt vald. Þannig sýndu mennirnir undirgefni sína, viðurkenndu valdaleysi sitt og sögðu með fórninni að dýrslegar hneigðir sínar eigin og náttúrunnar væru óheilagar, en guðir og reglur það sem ætti að undirgangast, og fórna fyrir.

 

Það var almennt viðurkennt í samfélaginu að ef blótið færi útum þúfur myndu tröll koma í landið, og ræna fólki, og allt fara um koll. Það er nokkurnveginn það sem hefur gerzt í okkar samtíma. Trylltir femínistar og andsetnir af djöflum eru tröllin.

 

Boðskapurinn á enn við. Svona bókmenntir ná út yfir tíma og rúm. Þær eru sígildar og tímalausar, eiga alltaf við.

 

Hvað gerist ef blótið misheppnast? Hvað gerist ef Frigg er ekki tamin og hið heilaga hjónaband hennar og Óðins fer ekki fram?

 

Þeir sem kunna að túlka svona goðsagnir vita að þær rætast ALLTAF, undantekningalaust. Ef hið djöfullega afl á hnettinum sem maður tilheyrir er of sterkt þá gerist það í framlífinu á öðrum hnöttum. Hringnum er ALLTAF lokað. (Helvíti er refsing syndarinnar, sami boðskapur og sama speki).

 

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Ef mennirnir valda heimsendi hér og nú þá heldur það sama áfram annarsstaðar, blótið klárast, refsingin heldur áfram annarsstaðar.

 

Það eru einstaklingarnir sem koma sér í meira klandur sem kunna ekki að hafa stjórn á samfélaginu, ljúka blótinu, helgiathöfninni.

 

Til er rit sem ekki komst í Biblíuna, Líf Adams og Evu, eða Dularrit Mósesar, (Apókrýfa Mósesar). Þar kemur fram svipaður boðskapur á ákveðnum stöðum. Það vissi ég ekki þegar Friggjarblótið var skráð.

 

Úr SLAVONIC VITA ADAE ET EVAE: (Líf Adams og Evu):

 

xxxii 1 The archangel Joel said to Adam: 'Thus saith the Lord; I did not create thy wife to command thee, but to obey; why art thou obedient to thy wife?' 

 

"Erkiengillinn Joel sagði við Adam: "Svo fyrirskipaði Drottinn; ég skapaði ekki konu fyrir þig til að ráða yfir þér heldur til að hlýða þér; hvers vegna ert þú undirgefinn konu þinni?"

 

Þetta setur erfðasyndina í nýtt ljós, nokkuð sem prestarnir fjalla ekki um lengur, hafi þeir nokkurntímann gert það.

 

Samkvæmt þessu var fall mannsins í Eden margþætt. Þegar Eva bauð Adam að bíta af eplinu með sér var hún að taka sér drottnunarvald yfir Adam og það hefur verið hluti af óhlýðninni í Eden sem olli syndafallinu.

 

Að Adam skyldi HLÝÐA Evu en ekki fyrirskipunum Guðs er þannig gegnumgangandi í nútímanum, og hluti af fyrstu syndinni í heiminum, erfðasyndinni.

Athugasemdir

[Guðjón E. Hreinberg, 5.12.2022 kl. 17:39]

Það hefur aldrei verið til "húsbóndi á eigin heimili" nema einhleypur sé.

[Guðjón E. Hreinberg, 5.12.2022 kl. 17:41]

... sem minnir mig á samræður sem ég sá í einhverri hollývúdd mynd:

Sá eldri: Þú þarft að finna þér konu sem fyrst.

Sá yngri: Já, þegar ég er búinn að koma mér fyrir og hef efni á heimili.

Sá eldri: Nei, sem fyrst. Þú nærð engum viðskiptum á legg nema geta sannað að einhver þoli þig.

[Ingólfur Sigurðsson, 6.12.2022 kl. 11:14]

Á öllum heimilum frá kristnitökunni árið 1000 til 1960 eða circa 1990 var gert ráð fyrir því að eiginmaðurinn væri húsbóndi á heimilinu, nema hvað? Þetta er jafnvel grunnstef í málflutningi kvenréttindafólks, og það byggir sinn málflutning á þessu, að "feðraveldið" sé staðreynd ennþá og þurfi að berjast gegn því. Nútímaprestar eru hættir að verja þessi gildi, enda búið að velja femíníska kvenpresta með skipulegum hætti í 30 ár. Ég hélt að þú hefðir sjálfur gagnrýnt þetta. Þessi athugasemd þín er dularfull.