Pólsku kosningarnar

Lög og réttlæti heldur enn sterkri stöðu í Póllandi þótt fylgið hafi lítið eitt dalað. Flokkurinn er enn stærstur (samkvæmt útgönguspá) og það eru stærstu tíðindin, því svona flokkar eru hinir einu sönnu byltingaflokkar, en ekki þeir flokkar sem hafa stuðlað að úrkynjun Evrópu í áratugi og  lúta jafnaðarfasismanum.

Á RÚV er jafnan talað við þá Pólverja sem eru ekki hlynntir flokknum Lög og réttlæti, og tala um hann sem afturhvarf til fortíðarinnar, öfgaflokk, og svo framvegis. Þó finnst mér Pavel Bartoszek tala vel og af skynsemi og án öfga, sem sé af kurteisi um alla frambjóðendur og flokka sem þarna bjóða fram, þótt hann styðji Tusk.

Í raun hefur þetta verið merkilegur tími í Póllandi frá 2015 þegar Lög og réttlæti hefur verið stærsti flokkurinn og stjórnað. Um svipað leyti komst Trump til valda og svo kom Brexit til sögunnar af svipuðu tagi, sjálfstæðisalda reið yfir heiminn og and-fjölmenningarleg alda.

Má kalla þetta bakslag í sjálfstæðisbaráttunni og bakslag í þjóðernisvakningunni hjá Pólverjum? Kannski. Það eru fleiri en hinseginmálefnin sem verða fyrir bakslagi nefnilega og þó er barizt áfram og árangri náð.

Ég hef öfundað Pólverja af skynsamari almenningi en hjá okkur, að koma slíkum flokki til valda og Lög og réttlæti. En góðir hlutir gerast hægt, og þær breytingar sem svona flokkar hrinda í framkvæmd verða að vera endanlegar og varanlegar, ekki er nóg að um sé að ræða duttlunga.

Þessi mikla kosningaþátttaka endurspeglar sömu atburði og urðu þegar Joe Biden var kosinn í Bandaríkjunum. Vinstrisinnaða, ofdekraða jafnaðarliðið flykktist á kjörstaðina og kaus, unga fólkið sem lifir í Hollywoodbúbblum og telur lífið Disneykvikmynd sem fjallar um verndun á hvölum, hvalveiðibönn, Metoo og annað. Á sama tíma stækkar ózongatið og raunveruleg umhverfismál verða hornreka og allskonar alvöru vandamál.

Já, fátt er skelfilegra en að þurfa að fara að vinna eins og fyrri kynslóðir eða fjölga einstaklingum kynstofnsins og hætta að lifa á framfærslu frá Elítunni sem fleytir froðupeningum af ránum sínum yfir á siðspillta og meðvirka, ef maður neitar sér um rökréttar ályktanir, samvizku og mennsku, eða aðra kosti.

Borgaravettvangur Donalds Tusk fékk minna fylgi en frjálslyndir vonuðust til, þótt hann hafi fengið allmikið fylgi. Það er jú vel líklegt að stjórnarskipti verði í Póllandi eftir þessar kosningar eins og Björn Bjarnason hefur spáð og skrifað um nýlega.

Pavel Bartoszek var spurður að því hvort þetta myndi þýða aukin réttindi hinseginfólks á ný og femínískari fóstureyðingalöggjöf, eins og hún var áður. Hann taldi að slíkar breytingar myndu gerast seint, því enn væru Lög og réttlæti með mikið fylgi og annað teldist meira áríðandi, eins og að liðka fyrir ESB málunum og ESB samskiptunum, eftir að Lög og réttlæti komust til valda.

Mér finnst mjög merkilegt hvað Pólverjar fylgjast vel með heimsmálunum og eru í raun hluti af sömu þróun og á sér stað í Bandaríkjunum og Bretlandi, þótt þeim sé oft líkt við Ungverja og jafnvel enn hægrisinnaðri þjóðir. Það eru miklu frekar Íslendingar sem eru seinir á sér og sljóir að fatta það sem er að gerast úti í heimi. Hér erum við í sömu kommúnista/jafnaðarfasista gryfjunum og Evrópa var fyrir 20 árum. Jú, Evrópusambandið er ennþá sterkt, en það er farið að sýna klærnar og herða reglur sínar svo undan svíður vegna þess að óvinsældir þess aukast og andstaðan magnast gegn því víðast hvar. Þannig er sjálft Þýzkaland farið að minna á Þýzkaland nazismans í andstöðunni við þjóðernishreyfingar innan Þýzkalands, og þeim er einatt líkt við natzismann gamla, nema allt er það mildara í dag en var þá, og er þó mætt af brjálæðislegri hörku, og fasisma, jafnaðarfasisma, vel að merkja.

Kosningaúrslitin í Póllandi eru örlítið bakslag í þjóðernisstefnuáttina, en þó ekkert sem ekki var hægt að búast við miðað við þær miklu pólitísku skriður sem hafa skekið Bandaríkin og komið afgömlu gamalmenni til valda sem styðzt við lýtaaðgerðir og sennilega yngingarlyf af nýjasta tagi til að standa sig sem skást í fjölmiðlum og fréttum.

Nauðsynlegt er að skoða þetta í hnattrænu ljósi, eins og sagt er.

Reglan er frekar einföld sem segir til um hvenær "hægrilýðskrum" nær árangri og til fólksins. Það er yfirleitt eftir erfiðleika, og flóttamannabylgjur gætu talizt til þesskonar erfiðleika sem vekja almenning af dvala.

Einmitt þessvegna eru áhyggjur viðraðar afátökum fyrir botni Miðjarðarhafs og árásum á báða bóga, áhyggjurnar snúast um auðræðið, blekkingaræðið, efnahagsmál Vesturlanda, það er það eina sem auðrónar kvíða fyrir, að slíkar aðstæður verði ekki hagfelldar fyrir blekkingaiðnaðinn ógurlega og mikla, baráttuna gegn "falsfréttum", (gegn raunveruleikanum).

Já, heimsmyndin er orðin flóknari en áður og erfiðara að sjá fyrir afleiðingarnar af öllum þessum stríðum. Það er málið.

Við vitum það nefnilega að ef ofdekraður almenningur þarf að þola það sem öryrkjar, ellilífeyrisþegar, flóttamenn og stríðshrjáðir verða að þola þá er hægt að búast við byltingum og uppreisnum, og það vill Elítan forðast öllu öðru fremur. Þar gætu atriði komið upp á yfirborðið sem flokkast undir hægriöfga, og þeir hægriöfgar gætu orðið vinsælir meðal almennings. Elítan er hlynnt vinstriöfgum, því hún varð til af þeim, samsærum gegn almenningi, fólkinu sjálfu.

Nei, það er erfitt að spá fyrir um það hvort niðurstöður pólsku kosninganna skipta máli í hinu alþjóðlega samhengi. Nema það má benda á eina reglu í viðbót, eða tendens, tilhneigingu, svo notuð sé betri íslenzka.

Það er sú tilhneiging, að ef hægristefnan bíður afhroð í langan tíma víða hefur hún tilhneigingu til að spretta upp fílefld á hinum ólíklegustu stöðum. Þannig að það væri hægt að spá því að ef þjóðernisflokkar dala í Evrópu gæti verið að meiri líkur verði til þess að hetjan mikla Donald Trump verði kosinn forseti Bandaríkjanna á næsta ári. Það myndi hafa mikil áhrif og sprauta lífi í þjóðernishreyfingar víða um heim aftur.

Eitt í viðbót: Pólskir Íslendingar standa sig betur en letidauðir og helskólaðir, norrænir Íslendingar í mörgum störfum. Uppeldið er ónýtt, ofdekur ríkjandi, helmassaður femínismi sem eyðileggur þjóðina.

Kristileg gildi bjarga því sem bjargað verður meðal fjölmargra Pólverja. Er það yfirleitt mögulegt að innleiða hin kristilegu gildi aftur meðal ungra Íslendinga, þannig að Viðreisn, Píratar, Vinstri grænir og fleiri öfgaflokkar fái aðeins örlítið fylgi, en flokkar eins og Íslenzka þjóðfylkingin og Frelsisflokkurinn komist til valda?

Frjálslyndir ná meirihluta í Póllandi

Súrasúla, ljóð frá 15. október 2023.

Ef heilagleikinn hendir þig í stríði,

mun heldur ráð að skilja bakatil.

Oft hann annað tér

en æstur maður hyggur, bil.

Bið þeim friðar, bágum heimi,

bara mínum reglum gleymi.

Græt ég hjartna hörku,

nær hefur glatað vörku.

Sá er tapar Seimur kannski ver,

segðu þeim að utar jafnvel bíði.

 

Nær enginn skilur ertu að fara að þegja,

í afli því er myrkrið skárra en ljós.

Ef stöndum saman, staur,

mun starfið birta aðra rós.

Taka þau um Súrusúlu,

senn til himins, inn um búlu.

Bannið tryggir tízku,

táknin fljúga á lýðzku.

Móðir Drottins mannsins nýtir kaur,

mikla Eva kemur, heim mun beygja.

 

Þú mætir fólki á mörgum skrýtnum slóðum,

hvar metin verða jöfnuð, falin þó.

Oft er auðmýkt bezt,

svo yfir falli græðsla, ró.

En Vili hefur hliðar margar,

þú helming metur, nokkrar argar.

Enginn öllu ræður,

þá aftur stillast bræður.

Menn glíma í tjörnum, villt og verst

að vita en geta ei ljáð þeim fat af bjóðum.

 

Hvern guð þú tignar þarftu ekki að þylja,

þagnamálin veita einnig rétt.

Fléttan faðmar þig

og furðumyndir skapar grett.

Svo fjarri er viljinn, Vili talar,

en veidda paddan aftur galar.

Mun nokkur tengja trega

við trölldóm allra vega?

Ef bið ég, kannski bæti mig,

og bölið sem vill auðnu góða mylja...

 

Ef lofið aðeins líknað betur gæti,

það lynghús birtist sem mér auðnu gaf.

Ég þegi fyrir þá

sem þjást af öðrum sannleiksstaf.

Því mundu, maður ei að dæma,

meðan hinir pöddur flæma

burt með bræði og sárum,

og blaðurfengnum tárum.

Trúin gefur þraut og þrá,

en þolið einnig, sem ég vona að bæti...

 

Orðaskýringar:Kaur, muldur.

Seimur: Guð auðsins, kannski Njörður. Vanaguð sennilega.

Varka, Varkárni, eftirtekt, athygli.

Súrasúla: Stöng sem tignuð var sem gyðja til forna, eða sem líkneskja í stað gyðjumynda eða gyðja. Kannski tengd ákveðnum lögmálum. Sagnir frá gleymdri forneskju fjalla um þetta, og fátt er vitað með vissu. Hluti af Biblíuhefð og enn eldri, heiðnum goðsögnum og hefðum. Bann er við því að tigna slíkar súlur í Biblíunni, í Gamla testamentinu, vegna þess að þær tengjast heiðindómi, eða gerðu það þá að minnsta kosti.

Samfylkingin á bullandi siglingu, Sjálfstæðisflokkurinn minnkar á sama tíma

Eftir Hrunið var Samfylkingarfólk að afsaka sig og tilveru sína í mörg herrans ár og skammaðist sín ægilega. Síðan kemur Kristrún þessi fram og er stolt af því að vera jafnaðarkona, en þó með sterkar rætur í íhaldi, frjálshyggju og þannig menntuð, sem hagfræðingur. Árangurinn lætur ekki á sér standa og fylgi Samfylkingarinnar stóreykst.

Samfylkingin hefur því verið að ná sér í fylgi frá Sjálfstæðisflokknum. Hluti af skýringunni gæti legið í því að Bjarni Benediktsson hefur ekki verið sækjandi formaður heldur hækjandi, hækja vinstriaflanna og femínismans. Hann hefur gert Sjálfstæðisflokkinn að Kvennalistanum númer 2, segja sumir. Hann hefur einnig ekki kvartað yfir því að starfa í stjórn þar sem forsætisráðherrann er kona úr andstæðum flokki, Vinstri grænum. Til eru skemmtileg rímorð fleiri sem lýsa þessum andstæðum, þolandi eða bolandi. Sumt fólk áttar sig oft ekki á því að ekki er um neitt annað að ræða en þetta tvennt, að vera annaðhvort þolandi eða bolandi, eða líðandi eða stríðandi. Passive and aggressive er þetta á ensku, og lengi hef ég glímt við að þýða þessi orð sæmilega á okkar ylhýra mál þannig að fólk njóti þeirra þýðinga vel.

Ég er sáttastur við orðin líðandi og stríðandi sem andheiti rímandi.

Það er svo mikið talað um þolendur í okkar samtíma, en furðulegt nokk það er ekki verið að pæla mikið í hvað getur komið í staðinn og hvað það kostar að vera ekki þolandi, fyrir aðra, og hvort aðrir verða þá þolendur ef nýir bolendur koma fram.

Ég hef stundum verið sammála því sem kemur fram á síðu Óðins Þórissonar, hann er einn af þessum sjálfstæðismönnum sem muna eftir gömlu gildunum. Því hrökk ég við þegar hann kallaði Þórdísi Kolbrúnu "v. formann", verðandi formann.

Ég held að það sé augljóst að það verður að rífa Sjálfstæðisflokkinn uppúr deyfð, kyrrstöðu og meðvirkni með jafnaðaröflum og vinstriöflum, ef hann á að standa fyrir hægrimennsku áfram en ekki nákvæmlega það sama og Samfylkingin eða Vinstri grænir, til dæmis.

Ef Þórdís Kolbrún verður næsti formaður, mun hún verða fær um þetta, eða mun hún halda áfram að breyta Sjálfstæðisflokknum og samlaga hann jafnaðarflokkum og vinstriflokkum?

Vill gera einkunnarorð Sjálfstæðisflokks að sínum

Vandamál sem söluvarningur

Oft er það svo að fólki sem líður verst lætur á engu bera og segir ekki frá því. Hinn greiði aðgangur sem Sölvi þessi hefur að fjölmiðlum sýnir ósköp vel að þeir sem eru óvinnufærir vegna andlegra sjúkdóma eða lítt vinnufærir vegna þeirra eru flokkaðir í margar stéttir þeirra sem merkilegir teljast og þeir sem lítt merkilegir teljast. Sem sagt, langflestir sem hafa einhverjar svona sársaukafullar sögur að segja vilja það ekki eða fá það ekki, eða fá ekki tækifæri til þess.

Það má í sjálfu sér þó gleðjast yfir því að hann opnar þennan málaflokk sem hefur verið fullur af skömm og fordómum, geðsjúkdómar og geðraskanir af margvíslegu tagi.

Hér er maður sem er áberandi í fjölmiðlum, og hann ætti að veita þeim sjálfstraust sem burðast með þennan sama kross eða svipaðan kross.

Annars getur þetta stundum orðið yfirborðskennt eins og hjá Bubba Morthens, þegar fólk fer að lýsa erfiðleikum sínum. Athyglisýki getur verið til grundvallar, en þó ekki alltaf, stundum spilar hún einhverja rullu. Fjölmiðlarnir eru allavega orðnir þannig að þeir ýta undir þannig hvatir og að eitthvað sé blásið upp sem áður var dílað við í leynum.

Engu að síður þarf virkilega að fjalla um sjálfsvígsvandann, eiturlyfjavandann, geðraskanavandann og margt þessu tengt.

Geðveikir eða þroskahamlaðir geta unnið mismikið, en algjör óvinnufærni er kannski undantekningin.

Nýleg rannsókn sýndi að Íslendingar hafa ekki eins mikla fordóma gagnvart útlendingum eða hinseginfólki og bólusetningarandstæðingum, geðveikum og öfgafólki í stjórnmálum.

Það kann mögulega að stjórnast af því að RÚV og aðrir fjölmiðlar hafa keyrt á þeirri stefnu að útrýma sumum fordómum en ekki öðrum. Sölvi Tryggvason gerir þó góða hlaðvarpsþætti þar sem hann einmitt leyfir fólki að tjá sig sem er ekki að tjá sig alla jafna eða fær lítil tækifæri til þess, og þar koma oft fram öðruvísi sögur sem koma á óvart. Það er prýðilegt hjá honum.

En bókin fjallar um óréttlætið í öfgaliði Metookvenna og femínista, og hvernig mistök eru þar gerð og ranglæti á sér stað og finnst mér einnig mikilvægt að fjalla um það.

Sölvi fagnaði með ástinni

Þar sem vandræði steðja að í heiminum, þar eru Íslendingar að bjarga og hjálpa

Já, miklir erum vér Íslendingar, eins og komið hefur fram.

Baerbock leitaði til Þórdísar Kolbrúnar

Eftirmaður Bjarna? Lilja? Svandís? Guðlaugur Þór?

Eins og margt annað þessa dagana er erfitt að vera viss um hvað Bjarna gengur til að segja af sér sem fjármálaráðherra, úr því ráðherrar gera það sjaldan þótt ástæður séu til þess.

Bjarni er þungavigtarmaður í íslenzkum stjórnmálum. Hann getur ekki farið úr þessari ríkisstjórn án þess að jafnvægið raskist milli flokkanna. Því hlýt ég að styðja að hann taki við öðru embætti í stjórninni - ef henni er enn stætt.

Ole Anton Bieltvedt skrifar í DV grein að þetta geri Bjarni til að setja þrýsting á Svandísi sjávarútvegsráðherra og jafnvel losna við hana. Þannig mætti segja að hann sé að reyna að leiðrétta þau mistök að koma henni til valda, nema meira þarf til, það þarf að ógilda svo margt, og einnig mistök miklu fleiri ráðherra en hennar. Hvalveiðibann hennar og grimmileg fóstureyðingalög gefa þó tilefni til að byrja á endurskoðun þar.

Ef Svandís mun segja af sér og fá samskonar álit frá Umboðsmanni og ef Bjarni tekur við embætti hennar mætti segja að það myndi friða sjálfstæðismenn, en ekki Vinstri græna. Þetta er allt í hnút og erfitt að sjá hvernig á að leysa þetta þegar flokkarnir eru svona ólíkir og áherzlurnar.

Annars er ég á því að Lilja Alfreðsdóttir ætti að valda þessu embætti vel, að vera fjármálaráðherra. Fjármálaráðuneytið gæti einnig hentað Svandísi Svavarsdóttur, því samúð með fátækum er kostur í slíku embætti, og vinstri menn gefa sig út fyrir það að vera þannig, hvernig svo sem reyndin er eða verður. Ekki er vantþörf á því að bæta kjör þeirra verst stöddu í landinu, og því eru allir nema sjálfstæðismenn góðir í það, sérstaklega vinstrimenn þó, og ætti því Vinstri grænn að fá fjármálaráðuneytið næst.

En þegar Katrín forsætisráðherra segir að ríkisstjórnin standi tryggum fótum finnst mér það ekki sannfærandi. Mig minnir að það hafi verið sagt áður rétt áður en ríkisstjórnir sprungu.

Annars er ekki líklegt að sjálfstæðismenn hafi hannað þessa atburðarás sér í hag. Það er mjög léleg samsæriskenning. Það er erfitt að sjá að þeir græði á þessu, nema kannski við að koma umdeildu fólki frá völdum í ríkisstjórninni úr öðrum flokkum, en það er frekar langsótt að það takist þannig.

Ríkisstjórnin er í miklum vanda. Það er lítið að marka Katrínu forsætisráðherra sem segir að allt sé í himnalagi þegar fleytan er við það að sökkva. Þó er ekki útilokað að ríkisstjórnin þrauki í gegnum þetta, enda Katrín þaulvön í þessu fagi, að halda saman svona ríkisstjórnum, eins og í Jóhönnustjórninni.

Lengi var sagt að Katrín Jakobsdóttir væri langvinsælasti stjórnmálamaður landsins. Það á ekki lengur við, langt frá því. Ekki ósvipað og þegar heilög Jóhanna missti sinn heilagleika eftir að landsmenn fóru að reiðast henni eftir að Jóhönnustjórnin varð mjög óvinsæl.

Það er eiginlega sama hvernig reynt verður að hrókera ráðherrum og gera hrossakaup fram og til baka. Bjarni Benediktsson var límið í ríkisstjórninni og naut mikils trausts í þessu embætti fjármálaráðherra. Þeir ráðherrar sem eftir sitja eru að einhverju leyti rúnir trausti einnig því óvinsæl mál hefur stjórnin reynt að keyra í gegn.

Ef stjórnin ætlar að lifa þetta af þarf kannski meiriháttar hrókeringar, stólaskipti og jafnvel nýtt fólk inní stjórnina. 

Stjórnin var löskuð fyrir eins og kannanir hafa lengi sýnt, og það verður því púsluspil að koma þessu aftur saman og að fólk fari að sýna þeim traust aftur.

Uppstokkun á næstu dögum

RÚV er skárra, góður heimildaþáttur þar í gær sem kom jafnvel inná merkilegar samsæriskenningar. Vonandi að RÚV haldi áfram á þessari braut og komi með fleiri slíka heimildaþætti.

Er RÚV að taka sig á og bæta dagskrána? Í gær var fróðlegur þáttur hjá þeim sem fjallaði meðal annars um samsæriskenningar. Minnir á þá góðu dagskrá sem áður var þegar engir fordómar voru fyrir samsæriskenningum á RÚV, og komið var inná þau mál feimnilaust í heimildaþáttum erlendum.

Þátturinn í gær fjallaði um hveiti og glútenóþol og skylda hluti. Þar kom fram þetta sem er merkilegt, að hveitið í dag er ekki sama hveiti og forfeður okkar neyttu. Nútímahveitið er erfðabreytt eins og svo margt í okkar samtíma.

Þeir sem eiga risastór fyrirtæki stjórna lífi okkar meira en stjórnmálamenn að því er virðist. Betur og betur kemur það í ljós að elítan stjórnar heiminum einsog mafíuleiðtogar stjórna eiturlyfjamarkaðnum.

Matvælaiðnaðurinn er eins og stundaglas. Efst eru firnamargir framleiðendur sem fá frekar lágt verð. Í miðjunni eru örfáir auðrónar sem hirða gróðann og selja almenningi. Síðan fyrir neðan þá er almenningur og heildsalar, mikill fjöldi, mikið okur, þar safnast ekki gróði.

Um síðustu áramót kom það í fréttum að 1% mannkynsins hafði grætt 99% af öllum gróða á lyfjasölunni í kófinu og orðið enn ríkara. Þessar tölur eru svo háar og sjúklegar að fólk staldrar við eða fattar þær ekki.

Á góðri íslenzku er hægt að segja að þetta fólk er ofmetið, þetta 1% sem á 99% allra peninga í heiminum. Þetta fólk er ekki bara ofmetið, heldur fáránlega ofmetið. Það gerir sjálfa sig að guðum, eða djöflum öllu heldur. Raunverulegir guðir skaðast ekki af goðlasti, heldur þeir sem beita því.

Hægrimenn eru alveg jafn fastir á klafa eigenda mannkynsins og vinstrimenn. Þeirra villur koma vel í ljós á okkar tímum, þegar þeir geta ekki tekið rétta afstöðu og láta trúmálin blinda sig og hefta.

Ef maður lítur á fjárhagskerfi mannkynsins þá sér maður að það er froða að langmestu leyti. Þessi auðævi auðrónanna eru því upplognir peningar, matadorpeningar, eða rafmynt, og þó gild á meðan almenningur óttast og tekur þátt í leiknum (enda fátt eða ekkert annað í stöðunni því allir eru í sömu snörunni).

Fyrir 70 árum var uppi stjórnmálamaður með lausn á þessu. Hann fór ekki aðeins gegn skipulögðum stjórnmálum heldur skipulögðum trúarbrögðum einnig. Enda hefur það komið í ljós að skipulögð stjórnmál eru skipulögð glæpastarfsemi og skipulögð trúarbrögð einnig. Ekki skrýtið að Elítan notar þennan stjórnmálamann sem Grýlu og hefur reynt af öllum mætti að útmála hann sem slíkan. Þeir sem ekki eru fífl sjá þó strax í gegnum það.

Tap þessa stjórnmálamanns var ekki tap heldur sigur. Jesús Kristur tapaði líka í augum umheimsins þegar hann var krossfestur. Það tók áratugi og aldir fyrir hann að rísa upp að nýju þannig að hann varð sterkari en nokkrusinni fyrr, í andanum, vel að merkja og að trúarbrögð yrðu kennd við hann.

Íhugum og athugum afleiðingarnar af því sem kom fram í heimildamyndinni á RÚV í gær. Ef það er satt að risafyrirtækin séu viljandi að nota meindýraeyði sem veldur krabbameini, hjartasjúkdómum, offitu, ofnæmi, og fjölmörgum kvillum og sjúkdómum, svo mörgum að þá væri erfitt að telja alla upp, þá breytir það afstöðu okkar til vestrænnar menningar, ekki satt?

Ef þetta er satt sem kom fram í þessari heimildamynd í RÚV í gær þá vill Elítan okkur ekki vel, heldur notar okkur bara sem þræla, tilraunadýr og féþúfu.

Ef þetta er satt með meindýraeyðingu óþarfa og skordýraeitur sem notað er að óþörfu þá má segja að samsæriskenningarnar um Covid-19 og bóluefnin verði trúverðugri í kjölfarið, því ef Elítan notar óþarft eitur á matinn er hitt trúlegt með bóluefnin skaðlegu eða gagnslausu.

Ég er þeirrar skoðunar að allar byltingar hefjist og fái réttmæti fjöldans þegar konur fara að taka þátt í þeim og leiða þær. Það er nú þannig að áhugi kvenna á heilsurækt er meiri en áhugi kvenna á heilsurækt og því leiða þær þessa heilsuræktarbyltingu miklu frekar en við karlarnir.

Þessi heilsuræktarbylting er komin á mikinn skrið og heyra má drunurnar í henni ef svo má segja.

Því má segja að ég sé bjartsýnn um að sigur vinnist á annarri spillingu einnig, en það bara tekur tíma.

Um flókna tilurð lagsins Jokerman eftir Bob Dylan, þó ekki túlkun á kvæðinu að þessu sinni, tengsl við nútímaatburði.

Ég hef gaman af að túlka kvæði eins og til dæmis David Weir hefur gert býsna vel á ensku, það er að segja söngtexta Dylans, sem hann túlkar á vefsíðu sinni sem venjuleg kvæði, og gengur vel, þótt hann leggi út frá þeim á of kristilegan hátt, eða svo finnst mörgum sem gagnrýna túlkanir hans á ensku.

Ég er ekki með túlkun á textanum við Jokerman á reiðum höndum, kem kannski síðar með ljóðskýringar við það merkilega verk. Þó má segja að þessi pistill minn sé nokkurskonar inngangur að skilningi á verkinu, því ég kem með nokkra fróðleiksmola sem hjálpa til við að skilja verkið betur.

Jokerman er upphafslag plötunnar "Infidels" eftir Bob Dylan frá 1983. Það orð getur þýtt "Villutrúarmenn", "Trúleysingjar" eða "Ótraustsverðugur einstaklingur". Fidelity er þó traust, og tel ég infidel komið af þeim rótum, en orðið hefur trúarlega merkingu nær eingöngu, í algengustu notkuninni.

Umfjöllun mín um þessa hljómplötu Bob Dylans er ekki úr lausu lofti gripin, núna þegar átök Palestínu og Ísraels magnast enn á ný, og að þessu sinni með grófum hætti,  því það var talið af mjög mörgum að hann hefði sæzt við gyðingatrúna sína með plötunni, sem hann var fæddur inní, þar sem hann er af gyðingaættum, kemur úr þannig fjölskyldu, en hefur sýnt þeirri trú mismikinn áhuga á ævi sinni, og stundum ekkert viljað með hana hafa. Það er þó ljóst að á þessu tímabili hneigðist hann eitthvað til gyðingatrúarinnar.

Allt sem Bob Dylan gaf út á þessum tíma skiptir mig mjög miklu máli, því ég var að uppgötva hann á þessum tíma, þegar jafnaldrar mínir lágu yfir Wham og Duran Duran.

Það má því segja að ég hafi velt fyrir mér dularfullum vísunum þessarar plötu fyrir mér nær alla mína ævi. Öðru máli gegnir um "Empire Burlesque", frá 1985, á yfirborðinu er hún auðskilin, en fjallar þó um Armageddon þegar betur er að gáð, eins og ég fjallaði um í pistli fyrir ári síðan, eða einhverntímann fyrir allnokkru. "Knocked Out Loaded" frá 1986 var hinsvegar gerð til að klára plötusamning, og hefur tæplega dýpri merkingu en safn misgóðra laga bæði eftir Dylan og aðra.

Í viðtali sem Bob Dylan veitti blaðamanni einum fimm mánuði eftir útgáfu plötunnar, sem var 27. október 1983, og viðtalið hefur þá birzt í marz 1984 samkvæmt því, kemur ýmislegt fram, upplýsingar sem meistari Dylan gefur blaðamanninum. Rétt er að taka það fram að Bob Dylan er frægur fyrir það að gefa sjaldan færi á viðtölum við sig.

Í umræddu viðtali var hann spurður að því hversvegna hann hefði kallað plötuna:"Trúleysingjar". Hann svaraði að upphaflega hafi hann viljað kallað hana "Surviving in a Ruthless World", sem á íslenzku myndi kallast:  "Að lifa af í grimmum heimi," en síðan hafi hann hætt við þá nafngift þar sem margar plötur á undan hafi byrjað á stafnum "S" og hann hafi viljað rjúfa þá hefð.

Í frekari svörum hans kemur þó fram að hann fyrirlítur fólk almennt og telur það trúleysingja, hvort sem það er frá sjónarhóli gyðings, kristins manns eða tónlistarmanns. Það má túlka útúr því að hann spyr hvort fólk hefði viljað að hann hefði kallað plötuna "Skepnur", "(Animals)". "Hvað vill fólk að maður kalli það?" spyr hann. Af þessum svörum er það alveg ljóst að það er trúmaðurinn Bob Dylan sem svona lýsir samtíma sínum, sem syndurum og trúleysingjum.

Fleira merkilegt má segja um plötuumslagið. Í staðinn fyrir að birta texta á nærbuxnablaðinu, (þessu sem umlykur plötuna sjálfa og verndar fyrir ryki og rispum), þá birtir hann þar mynd af sjálfum sér tekna í Ísrael af fyrrverandi eiginkonu sinni, Söru.

Umrædd mynd á nærbuxnablaðinu er tekin á Ólífufjallinu fyrir utan Jerúsalem, og krýpur þar Bob Dylan og tekur upp stein, eða er í þann mund að gera það.

Á plötunni er einnig hið mjög svo umdeilda lag "Neighborhood Bully", sem eiginlega allir túlka sem stuðningsyfirlýsingu í garð Ísraels í deilu þeirri við Palestínumenn. Hafa mjög margir verið á móti því lagi, en hlynntir flestum öðrum lögum plötunnar.

Lag sem komst ekki á plötuna en var þó tekið upp fyrir hana fjallar um gyðingahjónin Júlíus og Ethel Rosenberg, sem voru tekin af lífi fyrir njósnir, og er það frægt mál og umtalað.

Annað umdeilt lag á plötunni er "Union Sundown", (Sólarlag verkalýðsfélaganna), þar sem Bob Dylan kemur fram með stæka þjóðerniskennd, að hann vilji ekki sjá erlenda framleiðslu í Ameríku, að Bandaríkjamenn eigi að framleiða fyrir sig sjálfir. Þetta er sami boðskapur og Donald Trump kom fram með, og Joe Biden og demókratar eru andvígir, því þeir vilja frekar alþjóðavæðinguna.

"Man of Peace" er nú kannski merkilegasta lag plötunnar, þar sem hann gagnrýnir friðarhreyfinguna grimmt og húmanismann, að Satan komi oft fram sem húmanistinn mesti, og standi þar einatt á bakvið, þar sem er mannúð og mannréttindi vinstrimanna og jafnaðarmanna, að Guð einn sé góður má lesa útúr þeim texta, eins og var boðskapur Jesú Krists, þótt ekki sé það sagt alveg svo berum orðum í textanum, en þó gefið skýrt í skyn, vissulega.

Af allri þessari upptalningu má merkja það að þarna sættist Bob Dylan við sínar gyðinglegu rætur og umfaðmaði gyðingdóminn, að svo miklu leyti sem honum var unnt, þar sem hann er flókinn persónuleiki, og efagjarn í eðli sínu, gleypir helzt ekkert hrátt, og sízt það sem kemur frá fjölskyldunni eða hans nánast umhverfi, kannski. Það sama má kannski segja um mig og fleiri svo sem.

Um leið og hann missti hina kristnu trú öðlaðist hann trú feðra sinna, gyðingdóminn, en á næstu plötu er hann orðinn fullkomlega veraldlegur, að mestu leyti, að vísu.

Hvað um það, lagið Jokerman er að öllum líkindum elzta lag plötunnar. Bob Dylan sagði það sjálfur að það hefði orðið til eftir svipaðar pælingar og birtust í "Carribean Wind", sem var hljóðritað 1980 og 1981.

Þó má leiða að því líkum að í grunninn hafi það verið samið svo snemma sem 1977 eða jafnvel 1976. Það vita Dylanfræðingar að hljómplatan "Street Legal" frá 1978, sem var samin sumarið 1977 á búgarði að mestu leyti, fjallar um Tarot-spil að miklu leyti.

Þessi lína er úr Jokerman, útgáfu sem ekki var notuð og er eldri:

"So drunk, standing in the middle of the street

Directing traffic with a small dog at your feet."

Þetta er eiginlega mjög svo í samræmi við Fíflið í Tarotspilunum, eða Trúðinn.

Ég ætla ekki að rekja atriði textann frá atriði til atriðis. Það yrði of mikið af smáatriðum til að fjalla um.

Hinsvegar er þetta vegvísir að því að skilja hvernig Dylan býr til texta. Hann raðar saman atriðum eins og púsluspilum, ekki endilega í rökréttri röð.

Sumir hafa talið þetta lag vera um Ronald Reagan, sem þá var forseti Bandaríkjanna. Það er ekki fullkomlega ljóst. Kvæðið er margslungið og flókið. Það er einnig fullt af Biblíutilvitnunum. Kannski fer ég seinna útí að reyna að túlka það almennilega.

Þetta nægir að sinni, til að vísa fólki á áhrifin sem Dylan varð fyrir þegar hann samdi plötuna.

Hraðinn eykst í samfélaginu og hraðinn í tækninni einnig. Hvað þola líkamarnir mikið af breytingum?

Ég hef úttalað mig um heimsmálin í bili, ég skrifaði stutta og fremur hlutlausa grein um þau mál og finnst hún nægja. Þó er alltaf af nógu að taka. Í löngum pistlum fræðimanna og þeirra sem eru grúskarar eru gullkorn sem getur verið gaman að skoða betur og fjalla um, hafi maður eitthvað um slíkt lesið.

Í langri grein meistara Hreinbergs minntist hann á að "5G sendarnir fínstilla tíðnina eftir því hvernig tilfinningar séu æskilegar meðal fólks hverju sinni." Það vill nú þannig til að ég hef tiltölulega nýlega keypt mér bækur sem ekki voru um þetta eingöngu, en þar sem höfundarnir koma inná þetta, og tengja saman kófið og ýmislegt annað við þetta.

Ég ætla ekki að þykjast vita sannleikann um þetta, 5G tæknina eða annað, en, þó vil ég segja að mér finnst full ástæða til að taka mark á þeim sem telja hér að einhver mörk séu á þessu og hvort þetta sé heilsusamlegt fyrir fólk eða önnur of þróuð tækni, óþarflega, það er að segja, gjörsamlega.

Vandinn við samsæriskenningarnar um 5G tæknina er að þær eru frekar fjölskrúðugar. Sumir halda því fram að hún skipti miklu máli í að rífa niður mótstöðuþrek fólks gegn sjúkdómum og pestum, aðrir halda að hún sé hluti af múgstjórnun og múgsefjun.

Ein áhugaverðasta kenningin kom fram um 2020, sem fjallaði um það að Covid vírusinn og 5G tæknin ynnu saman að því að gera fólk veikt, og vísað var í að mestu útbreiðslustaðir veikinnar voru þar sem nýjum 5G sendum hafði verið komið fyrir, þá í Wuham í Kína og á Ítalíu, og svo víðar. Tilviljun? Kannski ekki, en það er ekki gott að segja.

Bylgjur geta gert fólk þreytt, að minnsta kosti, og kannski veikt. Þær dynja á fólki eins og létt högg. Ég á frænku sem oft hefur frætt mig um þetta og hún telur rafbylgjur kannski aðalástæðu fyrir því að hún er ekki eins hraust og hún óskar sér. Hún er því skiljanlega mjög andsnúin 5G kerfinu og öðrum áformum af því tagi.

Núna í sumar eignaðist ég bók eftir ótrúlega mikinn samsærisnörd á ensku, og hann fléttar saman geimverufræðum og 5G, en reyndar hafa margir gert það. Telur hann að annaðhvort hafi geimverur yfirtekið jörðina eða muni gera það og 5G tæknin sé hluti af því, og kófið.

Síðan á ég aðra bók sem er eldri, og þar er fjallað á svipaðan hátt um þetta. Sá höfundur er mun jarðbundnari, en kemst að svipaðri niðurstöðu. Það er líka fremur stutt síðan ég eignaðist þá bók, en hún er meira um breytingar sem höfundurinn telur væntanlegar.

Síðan má ekki gleyma þeim sem fjalla um Endurræsinguna miklu, Elítuna og svipuð atriði. Þar er oft þessu fléttað inní líka.

Það er mjög furðulegt hvernig fólk telur sig nauðsynlega þurfa tækninýjung sem er tízkubylgja, þótt það sem fyrir er dugi alveg. Jens Guð poppfræðingur kom með stórkostlega góða grein í gær um lýtaaðgerðir og áhrifagirni, það er bara fyrirbæri sem tengist þessu líka, svona hegðun.

Eins og ég kom inná áðan, það er engin leið að vera viss um þetta, þegar opinberlega þessu er öllu hafnað, en mýgrútur samsærisnörda fjallar um þetta.

Þó er það alveg víst að fólki er ekki sjálfrátt og það þeysir áfram eins og andsetin svínahjörð, eins og þessi sem Kristur setti vondu andana í, samkvæmt Biblíunni, frekar en yfirvegað og rólegt fólk sem tekur sjálfstæðar ákvarðanir alltaf.

Ég er hættur að kynna mér samsæriskenningar að ráði, og hættur að nenna að lesa bækur í gegn, renni yfir þær á hundavaði. Ég hef reyndar sjaldan verið fyrir mikinn bóklestur, var það heldur ekki í skóla. Þó eru til bækur sem ég hef sýnt þá virðingu að lesa þær spjaldanna á milli. En þegar maður hefur lesið einhvern slatta af "góðum" bókum þá þarf maður ekki að lesa mikið meira, þá skilur maður þetta allt og fátt kemur manni á óvart í raun.

Ég held þó að fólk ætti að vera meira á varðbergi gagnvart 5G og öðrum tækninýjungum. Að minnsta kosti er ekki rétt að telja alla ómarktæka sem búa til samsæriskenningar um þetta eða fjalla um þær.

Eðlilegt er að ráðherrar deili á aðra ráðherra í ríkisstjórn. Hér er sjálfstæðiskona að sýna styrk sinn og flokksins, og er samhljómur með þessum boðskap víða.

Áslaug Arna stóð sig vel. Pólitík snýst um deilur og völd en ekki um rjómabros við andstæðingana. Áslaug Arna er vaxandi stjórnmálamaður og hún sagði ekkert sem hún þarf að skammast sín fyrir, aðeins það sem margir eru sammála um.

Þegar Sjálfstæðisflokkurinn var sem stærstur og voldugastur báru andstæðingarnir óttablandna virðingu fyrir honum og ráðherrum hans. Hið öfgafulla RÚV hefur síðastliðna áratugi lagt hægrimenn í einelti, og þessvegna var þetta gert að fréttaefni, sem er alveg sjálfsagt og eðlilegt að ráðherrar séu ekki sammála í ríkisstjórn.

„Ég skil vel að henni sárnaði þetta“