Friður hefur ekki komizt á í Palestínu hingað til með því að fordæma annan aðilann

Þessi árás var ekki gerð í tómarúmi. Sú var tíðin að vinstrimenn stóðu með Palestínumönnum en hægrimenn með Ísraelsmönnum. Mannfallið er miklu meira hjá Palestínumönnum og þeir eru verr vopnum búnir, fyrir utan að stöðugt er verið að þrengja að þeim á Gaza ströndinni. Það virðist því ekki vera mannúð sem vakir fyrir Þórdísi Kolbrúnu utanríkisráðherra, heldur eins og svo oft áður samstaða með Bandaríkjamönnum og þeirra áherzlum.

Stjórnin sem nú er komin til valda í Ísrael er af flestum talin harðlínustjórn og jafnvel öfgastjórn, jafnvel af stórum hluti landsmanna sem eru þar. Í því ljósi þarf einnig að athuga þetta. Það hlýtur að auka spennuna og reiðina hjá mótaðilanum.

Alveg eins og þegar Þórdís Kolbrún tekur afstöðu í Úkraínustríðinu þá lítur hún hér á aðra hlið málanna og telur að unnt sé að leysa þetta bara með því að standa með öðrum aðilanum, sem Bandaríkjamenn styðja.

Svona stjórnmálamenn eins og Þórdís Kolbrún eru ekki þroskaðir stjórnmálamenn, þeir taka ekki eigin afstöðu, heldur bergmála hæsta öskrið sem kemur frá Bandaríkjunum, sem eru enn eitt voldugasta herveldið í heimi, ef ekki það voldugasta, þótt efasemdaraddir séu komnar fram um það líka.

Ísland fordæmir hryðjuverk Hamas

Fortíðin skal rifin fyrir þá framtíð sem þau kjósa

Ísland skal rífa til grunna fyrir fangelsi Satans segja Sjóræningjar og Samspilltir. Ekki skal eiga neinar minningar frá sómakærri tíð þegar menning ríkti á landinu, né leyfa ömmum og öfum að ala upp börnin, það skal gert á stofnunum ríkisins.

Hér skulu djöfulóðir og eigingjarnir andar ráfa um götur í holdi mannvera. Skulu þeir fyllast af æ verri og fáránlegri firrum til að gleðja samskonar anda í útlöndum hinna mannúðugu húmanistaríkja.

Ekki skal leyfa bókmenntir þar sem vitnað er í tímann fyrir Umbyltinguna miklu. Rífa skal hús þar sem gamaldags fólk bjó með gamaldags skoðanir byggðar á kristni, Biblíu eða hefðum, íhaldi og siðum, venjum.

Ísland er hin nýja fanganýlenda heimsins eins og Svíþjóð. Botníuflói Ástarlíu hefur gegnt sögulegu hlutverki sínu. Slíkar fyrirmyndir gylla þjóðina sem er haldin masókisma.

Rétt eins og innfæddir fangar Svíþjóðar sem kjósa pyntingameistara sína yfir sig eru SÍSlendingar ófærir um að skilja örlög sín. Framsóknargenið ræður, grautargrámyglan og moðið.

 

Þetta gæti verið upphafið á sögulegri framtíðarskáldsögu byggði á reynslunni á því að vera SÍSlendingur.

 

Mér er nokk sama hversu mikið verður rifið á menningarsnauðu landi hruninnar menningar.

Makleg málagjöld krefjast þess að þar sem mistök eru gerð verði afleiðingar í samræmi.

Borgin hissa á tillögu borgarinnar

Forræðishyggjan, að banna reykingar og fleira.

Ég verð að segja að ég hef takmarkaða trú á þessari hafta og bannastefnu sem er svo víða í tízku. Rishi Sunak vill útrýma reykingum fullkomlega í Bretlandi. Minnir mig á bannárin í Bandaríkjunum þegar útrýma átti áfengisbölinu. Það fór heldur betur á annan veg og glæpir þrifust og spruttu upp á hverju götuhorni.

Jafnvel hægrimenn eru farnir að herma eftir vinstrimönnum í þessari banna og haftastefnu.

Enginn unglingur verður brátt fær um að kaupa sígarettur löglega ef þetta gengur eftir. Unglingar ná sér í það sem þeir vilja, hafa alltaf gert, með aðstoð fullorðinna þá ef þörf er á.

Ég held að minnkandi reykingar í nútímanum hafi með eitthvað annað að gera en boð og bönn. Húðflúr og lokkar eru eyðilegging líkamans sem ungt fólk kýs frekar nú á dögum.

Reykingar eru einfaldlega tákn um gamla tíma. Þær voru svo algengar á 20. öldinni að slíkt dettur úr tízku þessvegna, því þannig er tízka unglinganna, ekki að herma eftir síðustu kynslóð, heldur finna eitthvað annað sem þeim fer að finnast flott.

Auk þess hafa harðari fíkniefni komið í staðinn fyrir reykingar. Þannig er líka nútíminn, ekki að stytta sér leið, ef fólk vill setja svona efni inní sig vilja fleiri eitthvað virkilega sterkt.

"Vill banna ákveðnar bragðtegundir", stendur í fréttinni einnig. Þetta er alveg dásamlegt. Alveg í samræmi við dystópískar skáldsögur um afvegaleidd mannkyn á vítishnöttum.

Hvílíkir beturvitar og forræðishyggjufasistar sem ganga lausir í nútímanum og fá að sýna vald sitt án þess að almenningur setji pólitíkusana af í kosningum! Ekki var Boris Johnson svona að minnsta kosti, en hneykslisöldurnar sviptu undan honum fótunum, eins og þær væru hluti af Metoo og slíkum bylgjum, þótt á öðrum sviðum væru, eins og að gæta ekki að sóttvörnum með Partygate og hegða sér ekki í samræmi við opinbera sóttvarnarstefnu.

Almenningur ber ábyrgð á því að gera svona hegðun óvinsæla með því að kjósa í burtu svona fólk. Almenningur hlýtur að ráða með því að segja skoðun á fasískum aðgerðum og kjósa í samræmi við aðdáun eða andúð á fasisma, bannastefnum, sem auðvitað mega flokkast undir hann.

En kannski vill fólk forræðishyggju almennt.

Hyggst banna reykingar alfarið í Bretlandi

Í frétt í DV í dag kemur fram að Rússar búast við að beita kjarnorkuvopnum ef í nauðirnar rekur. Þá eru sýklavopnin skárri, sem aðeins drepa fólk.

Ég vil vekja athygli á því sem hefur framhjá mörgum - eða flestum, "Rússar undirbúa stjórstyrjöld," er DV frétt sem birtist í dag, en það sem kemur fram í fréttinni snertir alla jarðarbúa. Heimska Vesturlanda hefur nú náð nýjum hæðum því Rússar eru farnir að gera ráð fyrir því að beita kjarnorkuvopnum, og tala nú um opið stríð gegn Vesturlöndum öllum. Með því að sjá Úkraínu fyrir vopnum er búið að valda þvílíku mannfalli í Rússlandi að þeir neyðast til að stigmagna stríðið svona.

Vitfirringar og stríðsglæpamenn búa nú í hverjum manni á Vesturlöndum sem aðhyllist femínismann og jafnaðarfasismann.

Í kalda stríðinu var talað af skynsemi um að aldrei mætti magna upp þessa hættu á kjarnorkustyrjöld. Það er ekkert launungarmál að fávitar á Vesturlöndum, (femínistar, sem eru eiginlega allir á Vesturlöndum) telja það hættulegra að lúta valdi feðraveldisins heldur en að deyja í kjarnorkustyrjöld. Þetta er alfullkomin vitfirring Vesturlandabúa sem drepa sig úr dópi frekar en að aðhyllast réttar stjórnmálaskoðanir, sem eru kallaðar hægriöfgar núorðið.

Nú er hart látið mæta hörðu. Selenskí sem er forríkur orðinn og gjörspilltur af vestrænum fjármunum býr sig undir langvinnt stríð, (meiri gróða, meiri spillingu).

"Sjúkt þjóðfélag" skrifar Björn nokkur undir, spurningin er þessi: Eiga þau orð við Úkraínu, Vesturlönd, eða Rússland, eða öll þessi lönd?

Ef það er ekki til of mikils mælzt, lærið af Agli, þið góða fólk sem tókuð við þættinum hans.

Áhugalítill horfði ég á Silfrið. Skárra en ekkert segi ég um þann þátt, en glötuð tækifæri, ekki farið djúpt í málin, bara fleytt rjómanum ofanaf eins og í Kastljósinu.

Eins og ég hef skrifað um áður hafði Egill Helgason hæfileika til að fara á dýptina í málin á örskömmum tíma fyrir Hrunið 2008.

Við hann er ekki að sakast. Það er búið að binda hann og kefla bókstaflega, setja heftiplástur fyrir munninn á honum.

Ég kann nokkuð vel við nýja þáttastjórnendur, þau gera þetta faglega, allt er þetta áferðarfagurt og smurt, en léttvægt þó um leið.

Heimurinn er bara öðruvísi en fyrir Hrunið. Hrunið var skipulagt af Elítunni og Elítan telur sig vera í umboði ákveðinna máttarvalda, hefur vissulega til þess völd og rænda fjármuni, eða réttara sagt uppspunna fjármuni, froðupeninga, sem eru loftbólur, en segið ekki frá, þá kemur annað hrun, eða ekki.

Það er ekki skrýtið að heimurinn sé öðruvísi en fyrir Hrunið. Allt hluti af áætlun. Sú staðreynd að heimurinn ER öðruvísi en fyrir Hrunið SANNAR að Hrunið var planað, því var hrint í framkvæmd til að fá ákveðnar niðurstöður, óhagstæðar fyrir suma, hagstæðar fyrir aðra.

Galdur Egils Helgasonar var einfaldur. Hann hrúgaði saman ólíku fólki og lék leikbrúðumeistara sem veifaði höndunum, þess sem togar í spotta.

Auk þess sagði hann stikkorð sem æstu upp púkana í ólíku fólki. Þannig kom hann því til að rífast. Setningar voru sagðar sem innihéldu sannleika en ekki aðeins hið æfða leikrit réttlætisveruleikans.

Hið æsta fólk í Silfri Egils fyrir Hrunið sagði setningar sem geymdu gullkorn sannleikans. Sá sem horfði á imbakassann hló eða svitnaði og vaknaði til umhugsunar eins og eftir gott leikrit.

Annað snilldarlegt sem Egill Helgason gerði, sem arftakarnir gætu gert, ef þau hafa metnað í meira en yfirborðsmennsku, hann var sífellt að skipta um fólk í settinu og leyfði því mjög mörgum að taka, var sjaldan með drottningarviðtöl, en reyndi að fá flesta til að segja eitthvað virkilega krassandi.

Enn eitt snilldarlegt sem Egill Helgason gerði var þetta: Hann hafði ekki andúð á ólíkum skoðunum. Hann las eitthvað öfgakennt á bloggsíðum eða í athugasemdakerfum DV og LEITAÐI UPPI þetta fólk með öfgafullar skoðanir til vinstri eða hægri sem vakti athygli, og bauð þessu fólki að koma í þáttinn og eiga sitt augnablik af frægð, í 10 mínútur, áður en því var skipt út fyrir annað fólk.

Auk þess fékk hann útlendinga frá öðrum löndum með sérsvið sem mjög fáir Íslendingar þekktu og talaði jafnvel á frönsku, þýzku, ensku eða öðrum tungumálum. Þannig varð þátturinn enn meira spennandi og áhorfandinn varð að einbeita sér meira. Nú er Silfrið framhald af Kastljósinu. Því miður lítill metnaður, því miður sóun á hæfileikum og fjármunum skattgreiðenda.

Snotrar dömur af báðum kynjum gera þetta allt faglega. (Karlkynið er dautt og bannað, athugum það, og syndsamleg ósannindi að halda öðru fram). Ef það var þó áberandi að viðmælendur voru leikbrúður fyrir Hrunið þá er það enn meira áberandi núna.

Það er sumt sem er slæmt við það að vera með svo rýra stjórnmálaþætti. Nýtt Hrun fær ekki almennilega umfjöllun. Fólkið í landinu heldur áfram að vera fórnarlömb, þolendur en ekki gerendur.

Af hverju er farið aftan að öllum? Af því bara!!!

Það þarf ekki mikið til að gera þáttinn svolítið hvassari og dýpri. Spyrjið frá hjartanu en ekki út frá hræðslu pólitískrar rétthugsunar. Fáið viðmælendur sem hafa ekki svipaðar eða sömu stjórnmálaskoðanir, til vinstri.

Auk þess er búið að stytta þáttinn! Æ, hvílíkt metnaðarleysi!

Helstefnan er ríkjandi á jörðinni sem aldrei fyrr

Helstefnan er eins og röng gata sem var valin í fortíðinni. Lífstefnan er sú braut sem leiðir að lindum lífsins og farsældarinnar. Í heiðnum trúarbrögðum er mikið fjallar um lífgefandi lindir og gyðjur tengdar þeim oft og einatt og gyðjudýrkun.

Í Nýalsfræðunum er manni gert það ljóst að helstefna endar oft ekki fyrr en seint og um síðir. Þar er manni einnig gert það ljóst að sjálfsblekkingin einkennir púkana í vítunum, sem í mörgum tilfellum eru nákvæmlega eins og fólk þessarar jarðar, sem fallið hefur ofaní slíka gryfju.

Swedenborg fjallar um svipaða hluti í slíkum ritum. Hann taldi sig ræða við engla um vítin og himnaríkin, lífstefnuhnetti og helstefnuhnetti eins og dr. Helgi Pjeturss orðaði þetta.

Swedenborg fjallaði um það að púkarnir í vítunum afneita þeim erfiðleikum sem við þeim blasa oft, telja sig gera rétt, segja rétt og aldrei gera nein mistök.

Til að leiðrétta helstefnuna þarf að leita til baka, átta sig á því hvar hin ranga braut var valin, og hinar fjölmörgu röngu brautir.

Gætum þess að þótt útlitsfrítt geti kvenfólk verið, og hér á Íslandi geti það heitið gyðjunöfnum, þá bregða djöflynjur og púkynjur spilltar slíkum gervum yfir sig einnig oft og einatt.

"Leggið er ekki nafn Guðs við hégóma." Það á einnig við um þetta.

Kvennafrídagurinn 1975

Frekar var litið á þetta sem tiktúru en mjög merkan viðburð þegar þetta gerðist. Þetta var stýrð hóphegðun pottþétt. Einnig litu margir á þetta sem tilbreytingu í hvunndaginn. Sumar konur voru gramar að fá ekki athygli og réttindi, en fæstar létu sig dreyma um þær þjóðfélagsbreytingar sem hafa orðið á síðastliðnum áratugum. Þær tóku þátt til að vera hluti af draumórum sem þær bjuggust tæplega við að myndu rætast, hinar harðskeyttu rauðsokkur voru fáar.

Ég held að karlmenn hafi ekki endilega verið á móti kvennafrídeginum 1975. Vissulega var þjóðfélagið algjörlega karllægt, en ég held að það hafi verið litið á rauðsokkurnar sem barnalegar og kjánalegar, en einnig var til hörð andstaða.

Mjög margir eiginmenn innan feðraveldisins leyfðu sínum konum að tuða og reiðast og fá útrás en samt sinntu þær heimilisstörfunum og svikust ekkert undan sínum skyldum.

Ég var ekki nema 5 ára þegar þetta gerðist og man því ekki eftir þessu í smáatriðum. Þó keypti mamma plötuna "Áfram stelpur", (um kvennafrídaginn) og sú plata hafði talsverð áhrif á mig. Einnig tók mamma þátt í þessu, ekki amma held ég.

Almennt var talið að rauðsokkurnar væru klikkaðir öfgakommar og sérvizkupúkar, og það var brosað að þeim.

Ég held að ég hafi fyrst heyrt lag eftir Megas á þessari plötu, "Í Víðihlíð". Ég man að ég skildi lítið í textanum og fannst þetta ekki skemmtilegt lag, langdregið og eintóna.

Það er nú eða aldrei

Falsfréttir = sannleikur - í langflestum tilfellum.

Ég er nú farinn að skrifa sjaldan um eitthvað sem er merkilegt eða skiptir máli, en það er nú vegna þess að sannleikurinn er orðinn að því sem yfirvöldum þóknast ekki að heyra. Þó verður maður að fá útrás fyrir gremjuna stundum og þá hreyfir maður við einhverju sem skiptir máli en er ekki bara froða, eins og maður á helzt bara að fjalla um samkvæmt föntunum sem flest eiga.

Síðast þegar ég átti vitrænar samræður hér á blogginu var þegar Guðjón Hreinberg fjallaði um siðrof og fleira og ég kom með athugasemd þar sem þurfti meira en vit í leggjum.

Ég hefði gjarnan viljað svara honum betur og fara dýpra í málin, en það kemur margt til að maður gerir það ekki. Alveg eins og elítan er með sín alvöru, grimmu stjórnunarfræði fyrir luktum dyrum þannig finnst mér að dýpri speki okkar efasemdarmannanna eigi að vera það líka, þótt öðruhverju verði ekki hjá því komizt að reyna að hreyfa við sem flestum.

En hann skrifaði um sundrunarsálfræðina í svari sínu og komst þar ótrúlega nærri sannleikanum, fannst mér. Hann skrifaði um máttvana reiði sem er látin kurra og krauma í sálunum unz uppúr sýður. Allt svo dásamlega satt og rétt að maður fyllist lotningu og vill frekar þegja en að snerta á kýlunum of mikið.

Og þó. Eftir að hafa horft á þátt Gísla Marteins enn einusinni, svona eins og bara til að vita hverskonar froðumenningu er boðið uppá þessa vikuna, þá finnst manni ástæða til að koma með smá rannsóknarniðurstöðu úr mannfræðiathugun, svona eins og Berglind Festival gerir mest í gamni, en pínulítið í alvöru sennilega líka hjá henni.

Þegar gestir þáttastjórnandans komu inná hinsveginmálefnin annarsvegar og síðan hvalafriðunarmálefnin hinsvegar fannst mér ástæða til að tjá sig um það. Reyndar var við því að búast að þetta yrði tekið fyrir, þetta eru ein mestu áróðursmálefni RÚV. Það gefur auga leið að Hera Hilmarsdóttir er hvalaverndunarsinni úr því að hún er Hollywoodleikkona. Hópþrýstingurinn gerir það að verkum, en ég þó 100% viss um að hún hefur meiri vitsmuni en svo að hún skilji ekki að á því máli eru fleiri en ein hlið, og maður getur ekki verið 100% viss um aðra hliðina án þess að vera hræsnari eða að þykjast til að næla sér í vinsældir og samfélagsstig hjá ákveðnum hópi, eins og Hollywoodleikurum, sem þykist vera "albezta fólkið", ekki bara góða fólkið. Þar er almenn dyggðaflöggun ekki nóg, þar dugar ekkert minna en dagleg dyggðaflöggun á sterum og ritskoðun og sjálfskoðun á milljón kílómetra hraða.

Síðan er þetta eilífa tal um hinseginmálefni eins og á því máli séu ekki margar hliðar líka, eins og til dæmis hin kristilega og íhaldssama og eins og engar framfarir hafi orðið í þeim málaflokki (eða breytingar allavega).

En Berglind Festival rannsakar fólk eins og pöddur, og það gera vísindamenn líka eins og mannfræðingar.

Mér finnst það svo augljóst að þjóðfélagsverkfræði húmanistanna er fyrirbæri sem hægt er að skrúfa til baka með mótvirkum aðgerðum og nota sömu aðferðirnar en gagnvirkar. Húmanismi er jú andheiti við kristindóminn þegar hann er orðinn vélrænn húmanismi sem afneitar sálunum, og allri speki nema sinni eigin þjóðfélagsverkfræði Marxismans.

Þannig að boðskapur minn í þessum pistli er þessi: Ef fólk vill "lækna" aðra af vinstrihneigð, flóttamannasamúð, trúleysi, samkynhneigð eða hvalafriðunarfirrum eða veganisma, eða einhverju öðru, þá þarf að líta á aðstæðurnar sem gerðu fólk svona, það þýðir lítið að þræta við fólk maður á mann.

"Galdurinn er hvernig þetta er virkjað", skrifaði Guðjón, og það er rétt. Þetta er ekki ósvipað og að forrita tölvur. Hann hefur þekkingu og reynslu úr þeim fræðum sem er ómetanlega dýrmætt fyrir speking sem rannsakar bilað samfélag og hálfeyðilagt.

Freud og Jung vissu jú ýmislegt, en ekki allt. Ég hef lesið eitthvað eftir þá og finnst þeir báðir takmarkaðir, en sérstaklega Freud. Þó finnst mér þeir báðir hafa kafað dýpra í sumt sem ég hef lítt gert, og útskýrt margt betur en aðrir.

Þó er það rétt að þeir náðu mjög langt í að kenna hvernig stjórna eigi fólki, en ég er nokkuð viss um að ýmsir fleiri hafa bætt við þeirra starf, og óþekktir aðilar jafnvel sem stjórna í leynum, eða komu fram með kenningar sem aðeins elítan veit um og stjórnar eftir.

Núna held ég áfram með þann sérlega góða þráð sem þarna var kominn.

Ég tek undir eiginlega allt sem hann kom inná. Hatrið er virkjað og triggerað af elítunni eða fólki á hennar vegum, og lömb eru leidd til slátrunar, sífellt eru bakarar hengdir fyrir smiði, (þótt smiðir séu bezta fólk, svona er nú orðtiltækið bara).

En það sem ég vil bæta við þetta er að það skiptir ekki máli hvaða orð eru notuð eða hvaða setningar eru notaðar. Elítan notast við annað, en það er hinn stöðugi heilaþvottur frá vöggu til grafar, sem þýðir að setningar skipta ekki máli, heldur síbyljan, sífelldar og stanzlausar lygafréttir og lygaáróður og ekkert hlé, frá foreldrahúsum til elliheimilis.

Að "spellbreaka" er svo sem ekki íslenzka en þegar enskan hefur sterkari skírskotun en íslenzkan er hið bezta mál að slangra eins og meistari Megas hefur alltaf gert, til dæmis, til að bæta við orkukryddi í boðskapinn. Að afdáleiða er gott orð sem þýðing á "spellbreaka".

Ég er nefnilega að komast á þá skoðun að djöflastjórnunin gangi út á einfalda dáleiðslu frekar en endilega andsetningu, eins og maður skrifaði um stundum áður.

Þá felst galdurinn í að aflétta bölvuninni, eða að rjúfa dáleiðsluna, hópdáleiðsluna í þessu tilfelli.

Á venjulega og dáleidda elítusauði duga kannski einföld triggeraorð eða triggerasetningar. En til að rjúfa dáleiðsluna þarf eitthvað annað.

Skipti maður út orðinu falsfréttir fyrir orðið sannleika þá er hægt að hlusta á fréttir og fréttaskýringar elítufjölmiðlanna án þess að brjálast. Maður þarf að vita að dáleidd hjörð notar alltaf röng orð og rangar setningar, útá það gengur allt ruglið.

Þessvegna er það vaxandi áhyggjuefni meðal glæpahyskis og meðvirknigreyja að brotabrot af sannleikanum kemst uppá yfirborðið, og er skiljanlega nefnt falsfréttir ranglega, rétt eins og fólk er ævinlega dæmt ranglega, það fylgir bara með í djöflaríkinu. Ég tek það fram að sumt af því ERU falsfréttir, en elítusauðir myndu aldrei kvarta nema vegna þess að heimsmyndinni röngu er ógnað af alvöru sannleikakornum sem fljóta með og fara í taugarnar á viðkomandi.

Nokkur orð um vitfirringavakninguna sem Katrín kallar eftir.

1) Vitundarvakning er BÚIN að eiga sér stað hvað varðar málefni hinseginfólks og það er ekki vandamálið, heldur að hún er gengin útí öfgar, og þegar svo er komið fær almenningur nóg og rís upp og snýst gegn þannig yfirstrekktum vitundarvakningum.

2) Vitundarvakningin raunverulega ER AÐ EIGA SÉR STAÐ, með "falsfréttunum", (les:Sannleikskornunum).

3) Hinar fordæmanlegu árásir sem hinseginfólk lendir í núna eru alveg sama fyrirbærið og versnandi ástandið sem er ríkjandi í Svíþjóð. Semsagt: Ástæðan er OF MIKIÐ, OF HRATT. Það er rangt að lausnin felist alltaf í því að jaðarhópar eigi að verða sífellt meira áberandi, eða að viljandi eigi að reyna að fá sem flesta í þá jaðarhópa. Það er tryggasta leiðin til að fólk í þeim jaðarhópum lendi í mótlæti, þegar almenningur fær nóg og finnst sér ógnað. Það á almennt að ástunda kærleika og reyna að skilja sem flesta, en samt eru ákveðin lögmál í gangi sem ekki verða hunzuð án afleiðinga, eins og að meirihlutinn skilgreinir sig á ákveðinn hátt, og meirihlutanum er hægt að ógna með ýmsum hætti, og stjórnvöld hafa verið dugleg við það nokkuð lengi á Íslandi og Vesturlöndum almennt. Þau uppskera nú samkvæmt því, sérstaklega í Svíþjóð.

Katrín hefur valdið ómældum skaða á þjóðfélaginu og misvitrir stjórnmálamenn af hennar tagi. Hinir einu sönnu hryðjuverkamenn eru fávís stjórnvöld sem eyðileggja og rústa hvar sem þau stíga niður fæti því þeir eru troðfullir af ranghugmyndum og firrum, sumir vita hvaðan.

Það er ömurlegt að átök skuli magnast í okkar fyrrum friðsæla þjóðfélagi. Það var þó búið að vara við bæði of miklum innflutningi fólks að utan, sem enn hefur að vísu ekki valdið sjáanlegu tjóni, en einnig að fara of hratt í ákveðnar vinstriáttir þannig að venjuleg miðjustjórnmál eru hunzuð, eins og þau sem Miðflokkurinn talar um, eini alvöru miðjuflokkurinn á Íslandi, hitt eru allt vinstriöfgaflokkar.

 

Vitundarvakning þolir enga bið

Vinnuaðferðir tónlistarmanna fyrir 1965 miðað við daginn í dag.

Eitt sinn var lenzkan sú í tónlistarbransanum að breiðskífur, LP plötur voru teknar upp á einu síðdegi og hvert lag varla oftar en einu sinni eða tvisvar. Þá voru tónlistarmennirnir að vísu búnir að æfa sig vel fyrirfram jafnan og hljóðritunin endurspeglaði sama flutning og þeir gáfu á tónleikum eða í útvarpssal.

Þetta fór að breytast á hippatímanum, þegar sýrutónlistin spratt fram, sækódelíska tónlistin ásamt rokksynfónísku plötunum og þeim framúrstefnulegu.

Bob Dylan og Bítlarnir áttu sinn þátt í þessari þróun. Árið 1966 gaf Bob Dylan út "Blonde on Blonde", og hún er með alfyrstu tvöföldu hljómplötunum sem voru gefnar út á heimsvísu, og áreiðanlega sú fyrsta sem náði metsölusölu hjá heimsfrægum tónlistarmanni, að minnsta kosti.

Þetta var fyrsta platan sem Bob Dylan vann að þegar hann tók sér langan stúdíótíma og lögin voru samin í hljóðverinu að miklu leyti. Reyndar var hann farinn að þreifa sig áfram með að taka lengri hljóðverstíma á "Highway 61 Revisisted" 1965, en þó ekki í eins miklum mæli eins og á "Blonde on Blonde".

Á Bootleg series Volume 12, The Cutting Edge 1965 til 1966 er hægt að heyra þetta vel. Þá var gefinn út risastór kassi með mörgum diskum eða vinýlplötum, og mest plássið fór í Blonde on Blonde upptökurnar, sem byrjuðu seinni hluta ársins 1965, en kláraðist í febrúar og marz 1966.

Árið 1964 tók Bob Dylan aðeins upp eina plötu og hún var öll hljóðrituð á einum degi:9. júní 1964. Þar að auki er það haft eftir áreiðanlegum heimildum að Bob Dylan hafi verið undir áhrifum Bósjóleivínanda á þeim degi og kannski enn fleiri efna.

Fyrstu plötuna tóku Bítlarnir upp á einum degi þegar John Lennon var hálfkvefaður eins og heyrist á söng hans, var platan tekin upp á þeim eina degi að mestu leyti fyrir utan nokkur lög sem voru hljóðrituð fyrr, árið 1962.

Þegar ég tók upp "Jafnréttið er eina svarið" 2001 notaði ég tökurnar frá ágústmánuði 2001, frá 1. til 6. þess mánaðar að mestu leyti, á sama tíma tekin upp nákvæmlega jafn löng lög með jazzgítar annarsvegar og skemmtara hinsvegar. Skeiðklukkan var notuð og upptökutækið sem var með nákvæmum teljara.

Betri lög voru hinsvegar tekin upp 3. janúar 2001 í demóupptöku, og svo 3. júní 2001 og loks í desember, 1. desember 2001, 16. desember og 22. desember 2001.

Þessi lög sem ég nota kannski í endurútgáfur voru nær þessari RÚV útgáfu af heimsmálunum, þar sem flóttafólki er fagnað og öllu því dæmi, en í upptökunum frá upphafi ágústmánaðar 2001 var ég að prófa mig áfram með hljóm, og notaði gömul lög frá 1996 til þess að mestu, og því endurspegluðu þau lög ekki þróun mína sem lagahöfundar nema að litlu leyti. Raunar finnst mér ég oft hafa verið dómgreindarlaus við val á lögum sem ég gaf út á þessum árum.

Nokkur skemmtileg spunalög eru til frá þessum tíma. Á upptökunum frá 22. desember 2001 heyrist ég kvarta yfir vinnuþreytu og að jólin séu á næsta leyti og Þorláksmessa að renna upp, daginn eftir, og efasemdum um að þetta slái í gegn. Í einu lagi mismæli ég mig, en breyti því í textanum sjálfum.

Þessi spunalög gefa oft þessum sessionum aukið gildi og gera þær skemmtilegri, en hvort þau lög séu þau lífseigustu og beztu til útgáfu er aftur ágæt spurning.

Vikan með Gísla Marteini hefur göngu sína aftur í kvöld. Þótt maður hafi óbeit á vinnuaðferðum RÚV, að leyfa ekki öllum að tjá sig, og aðeins þeim sem hafa skoðanir þeim að skapi, þá er það vilji allra tónlistarmanna að komast að þarna til að kynna sig, fyrst þetta er stærsta sjónvarpsstöðin.

Helzt myndi ég vilja að almenningur myndi þroskast þannig að tónlist myndi seljast ekki bara þaðsem er matreitt og skipulagt ofaní fjöldann heldur það sem er raunverulega gott á fleiri forsendum, einsog útfrá gæðum textanna ekki sízt.

Því miður er tónlistarbransinn sjóbissness að miklu leyti og auglýsingamennska. Peninga þarf til að verða frægur, ríkidæmi og kynningu þarf, og sambönd. Auk þess ef maður er með öðruvísi boðskap en RÚV boðar, þá er erfiðara að koma því áfram og stundum ekki hægt, sérstaklega ekki á tímum slaufunarmenningar, Metoo, kommaritskoðunar og þannig kjaftæðis.

En jafnvel þótt ég myndi finna upptökur með mér með boðskap sem er meginstraumnum að skapi, þá þarf miklu meira til svo að frægð geti skapazt, og svo þegar maður er orðinn frekar gamall þá er þetta erfiðara.

Bubbi Morthens er þó góð fyrirmynd að sumu leyti, að leggjast í tónleikaferðir um landið og spila í hverju krummaskuði. Ég hef nú varla valið hvaða lög mér finnst bezt eftir sjálfan mig. Oft var það hrein tilviljun sem réð því hvað kom út á lítt seldum útgáfum. Þau lög kann ég yfirleitt ekki, lögin kannski en síður textana.

Ég er hrifinn af demóupptökunum mínum, þegar ég kann varla lögin og þau eru splunkuný.

Það eru vinnuaðferðirnar gömlu góðu, eins og menn notuðu hér áður fyrr. Nema þá voru lögin meira æfð en hjá mér. Beztu upptökurnar hjá mér eru demóupptökurnar þegar lagið er nokkurra mínútna nýtt og aðeins tekið upp tvisvar eða þrisvar. Þá heyrist lagið breytast áður en það er búið og laglínan er ekki fullmótuð.

Síðan lærir maður þetta og mótar á tónleikum. Þá koma endurtekningarnar. Þannig á þetta að vera.

Stríðið gegn menguninni er rétt svo að byrja og ungu kynslóðirnar skrá sig í umhverfisverndarherinn

Í kvöldfréttum RÚV var frétt sem gladdi mig. 6 ungmenni, 11 til 24 ára og búa í Portúgal hafa höfðað mál gegn 32 ríkjum vegna aðgerðarleysis í loftslagsmálum fyrir mannréttindadómstóli Evrópu. Þau vilja skylda yfirvöld til aðgerða í loftslagsmálum en krefjast ekki peninga. Ég styð þau fullkomlega og mér finnst þetta frábært. Þetta eru alvöru hetjur og til fyrirmyndar fyrir alla.

Lögmenn ríkjanna reyna að vísa málinu frá og segja það ódómtækt, en góðu fréttirnar eru þær að málstaðurinn sem þau standa fyrir er svo vel kynntur að hér er komin skriða af stað sem er ekkert að fara að hverfa eða víkja.

Gróðureldar, hitabylgjur og þurrkar hafa haft skelfilegar afleiðingar fyrir þau og heimasvæði þeirra. Það eru ESB ríkin 27 sem eru stefndu ríkin og fleiri. Málareksturinn af þeirra hálfu gengur útá að þessi ríki hafi brotið gegn grundvallarmannréttindum þeirra, réttindum til lífs og heilsusamlegs umhverfis og möguleikum í heimalandi þeirra eigin.

Á móti kemur að von þeirra til að vinna málið er kannski ekki mikil í ljósi hversu voldug þessi ríki eru. Þó er aldrei að vita og þetta mál vekur heimsathygli, vegna þess að hér er heimsfrægur málstaður á ferðinni og eiginlega sífellt háværari kröfur um baráttuna gegn hamfarahlýnuninni.

87 lögfræðingar ríkjanna eru sem herdeild gegn lögfræðingum ungmennanna. Þrátt fyrir að manni finnist ótrúlegt að sigur geti unnizt í þessu máli gegn þessum ríkjum mun þetta mál vekja heimsathygli, og að öllum líkindum er hér skriða komin af stað sem ekki hættir í bráð.

Meðal hægrimanna er á brattann að sækja við að vekja athygli á þessu eða sannfæra fólk. Hvað sem því líður er þetta stórmerkilegt og greinilegt að sumt er ágætt við ungt fólk og þeirra menningu, hjá þeim hefur vaknað skilningur og áhugi á þessu máli.

Gréta Thunberg er ekki lengur eins áberandi eftir að hafa orðið skotspónn háðfugla og andstæðinga umhverfissinna um allan heim. Þessi hreyfing sem ungmennin eru hluti af verður þó að teljast afkvæmi Grétu, eða hluti af hennar hreyfingu jafnvel.

Þessi ungmenni standa ekki ein. Áhugi og stuðningur finnst í öllum löndum jarðarinnar og ekki sízt meðal unglinga og skólakrakka sem loksins sjá og skilja að þetta er þeirra framtíð sem um er að ræða og okkar allra hinna líka raunar.

Hér er að byrja stríð á milli ungs fólks og þeirra sem völdin hafa. Þetta stríð er ekki að hætta eða enda, langt frá því. Þetta bætist við aðrar deilur kynslóðanna og hinna ýmsu þjóðfélagshópa. Þarna styð ég ungu kynslóðirnar 100% og finnst þær vera á réttri leið. Auðvitað eru ekki allir á þeirra aldri sammála þeim, en væntanlega frekar en meðal ráðsettra kapítalista sem vilja ekki trúa því að þeir hafi verið á rangri leið allt sitt líf.

Þarna stendur RÚV sig vel og aðrir fjölmiðlar að fjalla af dugnaði um umhverfismál, því þau eru mikilvæg og brýn.

 

Mál ungmenna gegn 32 þjóðum hafið