Saga um segulbandstæki frá Þýzkalandi sem var álíka dýrt og vandað og fínir BMW bílar frá Þýzkalandi, eða Mercedes Benz eða Porsche (miðað við hljómtækjamarkaðinn um það bil árið 1981 þegar það kom fram nýtt).

Einu sinni var tíðin sú að hljómflutningstæki voru hlutirnir sem fólk var alltaf að endurnýja, eða frá um það bil 1968 til 1990, og jafnvel lengur. Nú eru það farsímar, snjallsímar og þesskonar tæki sem eru tækninýjungar sem fólk eltist við að uppfæra sem reglulegast.

Fyrir Bítlatímann voru "grammófónar" nokkuð stöðluð og einföld framleiðsla, en samt ekki, því þeir voru auðvitað misgóðir. Að minnsta kosti voru þeir ekki flóknar framleiðslueiningar í mjög misjöfnum gæðaflokkum eins og síðar varð.

Að þessu sinni ætla ég að segja frá segulbandstækinu Dual C844.

Dual fyrirtækið þýzka er ennþá til, þótt lesa megi að það sé með bækistöðvar í Florida í Bandaríkjunum núna eftir að Dual GmbH varð gjaldþrota 15. nóvember á síðasta ári, 2022,  og það selur enn hágæðaplötuspilara, enda eru þeir aftur komnir í tízku sem eftirsótt tæki til að hlusta á tónlist, eftir að hljómdiskasalan (CDR audio) datt niður þótt stafræna niðurhalið á tónlist sé feikivinsælt ennþá.

Fyrirtækið hefur gengið í gegnum mikla alþjóðavæðingu, eignarhaldið færzt til milli Evrópulanda og Asíuríkja, og til Bandaríkjanna. Um tíma eignuðust Þjóðverjar það aftur eftir að hafa verið í eigu Frakka um nokkurt skeið.

Fyrirtækið mun hafa verið stofnað árið 1907, þannig að það á sér langa sögu, og ekki aðeins Japanir og aðrar austurlandaþjóðir sem eru frægar fyrir framleiðslu á hljómtækjum.

Er Dual fyrirtækið enn eitt fórnarlamb Evrusamstarfsins og Evrópubandalagsins?

Í marz 2023, á þessu ári var tilkynnt að leynilegir (ótilgreindir, ónefndir) fjárfestar hefðu tekið fyrirtækið yfir. Er það ekki saga okkar daga að ofurríkir eignast allt?

Hvað sem því líður kemur enn frá þeim gæðavarningur. Fyrirtækið er enn starfandi því gæði tengjast vörumerkinu sem fólk þekkir.

Rétt áður en Dual, hið upphaflega fyrirtæki, varð gjaldþrota í Þýzkalandi árið 1982, aðallega vegna harðrar samkeppni við japansmarkað, og var selt frönsku fyrirtæki, Thomson, þá kom þetta mikla flaggskip á markað, Dual C844, en það var selt frá 1981 til 1984, Frakkarnir tóku við framleiðslunni, og þótt það væri rándýrt seldist það nokkuð vel á þessum árum.

Dual C844 er tveggja hraða segulbandstæki, sem merkir að það hefur möguleika á að spila og hljóðrita á meiri hraða en flest slík tæki, og þá í meiri hljómgæðum. 4.75 centimetrar á sekúndu er staðlaður hraði segulbandstækja, en þetta tæki getur keyrt böndin einnig á 9.5 centimetrum á sekúndu, á háhraða.

Munurinn er sá, að með meiri hraða verður minna vart við truflanir á bandinu vegna slaka eða slits, og áferðin því öll miklu jafnari og líkari hljómahöll eða CD diskum, til dæmis.

Þar fyrir utan er riðstraumur settur á upptökuna, svonefndur bias á ensku, sem merkir skáhalli, eða eflitíðni á íslenzku, og eftir því sem bandið fer hraðar dreifist þessi eflitíðni á stærra svæði, þannig að sveiflurnar verða stærri og tónarnir hærri, tíðnin hærri, sem veldur minna álagi á önnur kerfi, og útkoman er víðara tónsvið í afspilun og upptöku.

Gallinn við þennan hraða er að spólur og tæki endast skemur, eins og dekk sem slitna á bílum þegar hratt er keyrt og í beygjum ekki síður.

Þetta Dual segulbandstæki er með tækninýjung sem var alveg ný á þessum árum, Dolby C tæknin. Það er meðal fyrstu tækjanna sem fóru á almennan markað með þessum möguleika. Þetta er suðeyðingartækni sem var mikið notuð árin á eftir.

Einnig er það með Lagaleit (Musicfinder), minni þannig að hægt er að leita að lögum fram og til baka, Metal stillingu og Timer, tímastillingu eins og á myndbandstækjum síðar. Snúrufjarstýring var einnig fyrir tækin. Autospace við upptökur er þögn sem var sett á milli laga til að auðvelda tækinu að finna mörk á milli tónrása. Fade Edit var svo einnig sjaldgæf nýjung, en þannig var hægt að enda og byrja lög við upptöku eins og í stórum hljóðblöndunarkerfum hljóðveranna. Vissulega tæki í anda sportbíla Þýzkalands!!

Ekki er allt upp talið, því hægt var að hlusta nákvæmlega á það hvernig upptakan kom á bandið, með sérstakri stillingu, þar sem ekki var hlustað á magnarann, heldur beint af bandinu sem var verið að taka upp, og nýr magnari því tengdur þannig, og allt hægt að stilla framaná tækinu með tökkunum.

Repeat takkinn var svo notaður til að endurtaka lög við afspilun.

Til eru reyndar miklu dýrari segulbandstæki en þetta. HIFI classic vefsíðan fjallar um þetta, til dæmis. Markaður fyrir hljómflutningstæki skiptist í almennan markað og svo nördamarkað, og miklu dýrari tæki fyrir nördana. Dual C844 brúaði hinsvegar bilið eins og mörg önnur tæki frá Dual. Það fyrirtæki framleiddi bæði sæmilega ódýr og einföld tæki, en einnig svipuð tæki og þetta, sem voru alveg í langdýrasta flokknum miðað við almenn heimilistæki en ekki nördahljómtæki.

Ég verð að segja það, að ef maður nýtur þess að hlusta á hljómplötur þá veit maður um hvað þetta snýst. Analog hljómtækjaheimurinn er allt annað en digital hljómtækjaheimurinn.

Analog er hliðræn tækni en digital er stafræn tækni.

Fyrir ríflega 10 árum fóru unglingarnir aftur að sækjast eftir hliðrænum hljómtækjum einsog plötuspilurum, föttuðu hverju þeir misstu af með niðurhali og stafrænum hljómtækjum. Enn hefur þessi hliðræna bylgja þó ekki útrýmt þeirri stafrænu.

Þegar CD diskarnir ruddu sér til rúms fóru þessar rökræður margsinnis fram. Þá sögðu stafrænu dýrkendurnir þetta: "Hliðræna ruslið er ekkert nema suð og urg, gallar og rispur sem fólk er að sækjast eftir!" Eða þá:"Það er hægt að líkja eftir öllu hliðrænu miklu betur með því sem er stafrænt".

Hver er grunnur þessarar umræðu?

Fyrst þegar stafræna tæknin kom fram þá töluðu menn um það að allt strandaði þetta á því að hljóðnema yrði að keyra með hliðrænni tækni, því þá voru formagnarar ekki orðnir keyrðir með stafrænum hætti.

Nú er það hægt. Maður heyrir það til dæmis á sjónvarpsútsendingum þar sem búið er að útrýma suði. Merkilegt nokk, að einmitt og nákvæmlega á sama tíma kom bakslag í stafræna alvaldið og fólk fór aftur að kaupa gamaldags plötuspilara!!! Merkilegt hvernig margt fer í hringi!!

Ég hef lengi haft áhuga á svona tækni og hvernig þetta er gert.

Stafrænar upptökur nú til dags byggjast einmitt á nýrri tegund af suðeyðingu, ef svo mætti segja. Örgjörvarnir eru orðnir svo öflugir að þeir gera þetta allt á formögnunarstiginu, þar sem hljóðin eru tekin upp og svo er þeim breytt. Útkoman verður samt kannski alltaf gervileg, að sumra mati, það er smekksatriði að minnsta kosti.

Fyrst þegar smárabyltingin varð, frá 1950 til 1970 þá var reynt að líkja eftir hljóðinu úr lampamögnurunum. Það er nákvæmlega það sem átt er við þegar talað er um "mjúka" analogue hljóðið, mjúka hliðræna hljóðið. Það er þessir hefðbundnu magnarar, sem gefa suð með.

Ég vil halda því fram að hljómtækjaframleiðendur hafi gert mistök uppúr 1990 eða um og eftir 1986, þegar stafræna byltingin átti sér stað. Mistökin voru að staðla hljóðið of mikið.

Galdurinn við gömlu hljómtækin, plötuspilara og segulbandstæki í kringum 1980, og tuttugu ár þar á undan, var að hvert fyrirtæki á hljómtækjamarkaðnum hafði sinn hljóm og sína sérstöðu, svona nokkurnveginn. Þannig skiptust kaupendur á að halda tryggð við sín fyrirtæki.

Tækin smækkuðu undir lok tíunda áratugarins. Hljómurinn varð samræmdur. Kassahljómur er orðið sem stundum er notað, lítill bassahljómur og tækin aldrei mjög stór.

Gömlu og stóru græjurnar heyrðu sögunni til, en seldust grimmt á fornsölum. Enn finnast slík tæki í Góða hirðinum og víðar komin til ára sinna og slitin flest, þótt nýrri tæki séu sum sæmilega góð.

Dual C844 hefur sinn sérstaka hljóm. Upptakan er silfurtær lækur og mjúkur en bassahljómurinn mildur við upptökuna og lítt heyranlegur. Sú grunntíðni er leiðrétt við afspilun. Djúptíðnin er mikil við afspilun, og þannig má segja að með því að taka hljómplötur upp með þessu tæki sé verið að auðga hljóminn.

Ef maður opnar tækið og kann eitthvað í hljómtækjaviðgerðum getur maður með litlu skrúfjárni stillt stilliskrúfur á margvíslegan hátt og breytt hljómnum. Jafnvel getur maður skipt um viðnám með lóðbolta og breytt hljómnum enn meira.

Í kófinu var fyrirtækinu Miðbæjarradíó lokað, sem var mikil náma af varahlutum fyrir allskonar tækjanörda. Aðeins tvö fyrirtæki voru um árabil stærst í þessu og örfá smærri til. Hitt stóra fyrirtækið var Íhlutir, en þar virðist stefna á sömu leið, og því má segja að kófið hafi drepið niður þennan markað næstum algerlega á Íslandi, þeirra sem gera við svona tæki og leita sér að varahlutum í þau og ýmisleg önnur svona tæki af allskonar tegundum.

Þegar risafjárfestar gleypa allt og alla eins og ryksugur þá verður eftir eyðimörk. Ekki aðeins á einu sviði heldur á öllum sviðum.

Trúarfordómar, menningarfordómar

Það er til múslimahatur á Íslandi. Meira en það, það er allt grasserandi í múslimahatri á Íslandi undir niðri, sérstaklega meðal kristinna manna og hluti af eldri kynslóðum. Þeir sem vilja réttlæta fordóma sína gegn múslimum eru meðal þeirra sem kalla það gyðingahatur að standa með Palestínumönnum en ekki Gyðingum í þeim hörmunum sem eiga sér stað á Gaza og bæði Hamas er um að kenna og vafalaust hægriöfgastjórn eins og Netanyahu stendur fyrir, en sú skilgreining er komin úr RÚV og kvöldfréttum þar og er ekki mín. Meðal annars var sýnt frá mótmælum í Ísrael þar sem Netanyahu var mótmælt og hans stjórnarháttum og breytingum á lögum þar í landi. Því er það ekki uppfinning mín að kalla hans stjórn hægriöfgastjórn, það er skilgreining beint úr kvöldfréttum RÚV. Það er lítið um gamaldags fordóma gegn gyðingum í nútímanum á Íslandi held ég, og það verður frekar meira um þá þegar átök magnast á Gazasvæðinu eða fólk er sakað um slíka háttsemi að óþörfu. Gyðingahatur var hinsvegar normið í gegnum aldirnar á Íslandi og á Vesturlöndum öllum, fram að seinni heimsstyrjöldinni. Það sést bezt á orðinu júði, ekki í merkingunni af ættkvísl Júdeu, (af ætt júda samkvæmt Ásgeir Blöndal og hans bók), Abrahams eða hvernig sem það orð er útskýrt með tilvísun í Biblíuna og Gamla testamentið, heldur í merkingunni útslitinn og lélegur skór, eða "lélegur, slitinn hlutur (einkum skór)," "skeggjaður gamall maður, nirfill, grasloðna, mikið og úfið skegg, ullarflóki, þéttvaxin ull, svörgulslegt tóbak."

Samkvæmt Ásgeiri Blöndal er orðið tökuorð að öllum líkindum og ekki af norrænum eða germönskum uppruna heldur úr Biblíunni og þeim menningarsamfélögum í miðausturlöndum, og orð sem sprottið er úr menningu fyrri alda, eins og Passíusálmunum og þeim tímum þegar gyðingum var kennt um allt sem miður fór í Evrópu, drepsóttum, hungri, barnadauða, fátækt og margt fleira.

Eins og sumir hafa bent á þá eru átökin fyrir botni Miðjarðarhafs aðalorsökin fyrir gyðingahatri á okkar tímum. Ég á erfitt með að trúa því að fordæmingar og formælingar á báða bóga og stigmögnun á reiði og ásökunum á hendur þeirra sem eru ósammála sé lausn á þeirri deilu.

Við vitum öll um orðatiltækið að "traðka á einhverjum". Greinilegt er að fólk fyrri tíma á Íslandi kenndi gyðingum um krossfestingu Krists úr því að þeirra heiti var samheiti yfir lélega skó.

Fólk sem er ofurviðkvæmt fyrir málstað Ísraelsmanna getur vakið upp andstæð viðbrögð hjá öðrum og ekki vegna þess að það fólk endilega elski og dýrki Hitler og nazismann forna frá seinni heimsstyrjöldinni, heldur vegna þess að það fólk er vinstrisinnað og hefur lært að standa með Palestínu og Palestínumönnum í þessari erfiðu deilu á Vesturbakkanum og Gazasvæðinu.

Björn Bjarnason vill að athugað sé hvort heimilt sé að beita Ísraelsmenn viðskiptaþvingunum. Hvers vegna datt honum aldrei í hug hvort heimilt væri að beita Rússland viðskiptaþvingunum, Afganistan, og til dæmis ýmis ríki Afríku?

Hvers vegna þarf þetta að vera svona augljóst, að af því að við erum kristin þjóð (vorum það, erum varla lengur) þarf að standa með þeim sem gerðu Gamla testamentið vinsælt á Vesturlöndum?

Getur þetta gamla fólk ekki skilið að kristnin er á útleið á Íslandi og í öðrum löndum Evrópu og leiðin til að breyta því er ekki gamaldags styrjaldarhyggja gegn Rússland eða öðrum eða að standa gegn múslimum?

Það eru skuggalega margir á þessu landi okkar og víðar sem aldrei hafa komizt útúr kalda stríðinu, og allt er túlkað sem stríðsyfirlýsingar af þeim sem ógna Nató og þeirra innleiðingu á valdi fyrir nokkrum áratugum, via Pax Americana.

Þessir aðilar eru smám saman að átta sig á því að heimsmyndin er flóknari en Sovétríkin og USA, en stríðsleikurinn heldur áfram.

Þessum aðilum finnst sjálfsagt að nota Úkraínumenn sem skóþvengi til að binda saman völd ameríska heimsveldisins.

Var það Donald Trump sem var til að skaða orðspor Bandaríkjanna mest í heiminum eða var það Barack Obama, George Bush feðgarnir, eða Joe Biden?

Ja, svo mikið er víst að valdagræðgi "friðarbandalagsins" Nató er ekki vinsæl í Afríku eða víða annarsstaðar í heiminum.

Ég held að Ísraelsmenn séu ágætisfólk eins og múslimar. Trúaröfgar eru skelfilegir, og þeir eru víða. Ég tel sterk rök fyrir því að þeir búi í Ísrael. Ég er sannfærður um að þeir hafi gert Ísrael gróðursælli en landsvæðið var áður en þeir settust þar að. Bob Dylan kenndi mér það kannski, eða einhver annar. Kannski er tveggja ríkja lausnin rétt, en hvernig sem á þetta er litið er þetta ekki auðleyst mál, því Palestínumenn eiga líka tilkall til svæðisins með rökum.

 

Árásir á Shifa sjúkrahúsið á Gasa

Vinstrihefning, ljóð frá 21. desember 2018.

Hafi hún svo ástæðu,

í hafið út að sigla.

Einhver mun sig yggla,

ástúð þótt hver sýni.

finni betri frástæðu,

för í hel að verja.

Þótt ég taumum týni

þá tröllin vilja merja...

 

Yfirgefinn armaþræll,

ætlar sig að liðka.

Annað vill svo iðka,

ekki fært í bili.

Komi gæðri garmastæll

getur fátækt hýrgazt.

Nálgist vænni Vili,

vilja jötnar fýrgast.

 

Oft hann þekkti allsleysi,

andinn sjúkur tapar.

Giftusnauðir gapar,

grímur þeirra tíma.

Frú er sýndi falsleysi,

fór að verða betri.

Grimm er þannig glíma,

glötun álfs á setri.

 

Klausturbarsins krataheift,

klandrið vegna gleði.

Skrattans óhapp skeði,

skrukkubandið rúllar.

Breddan ei svo batagleypt,

böl og Gróa á Leiti.

Tröllin ennþá tjúllar,

Tjalli þótt nú heiti.

 

Afsögn, drykkjuóhappið,

eða fyrirgefning.

Hatur, vinstrihefning?

harðar byssugrafir.

Slengist þau á sljóhappið,

slefsins berar fagna.

Trylltar pólatafir,

tjóðum eigi gagna.

Feðraveldi, karlremba og fullkominn sigur á femínisma er það eina sem bjargar vestrænum þjóðum frá útrýmingu innanfrá, barnleysi

Arnar Loftsson skrifar um Barnastefnu Rússa. Ágæt grein frá áhugaverðum höfundi. En ég hef enga trú á því að hægt sé að fjölga barneignum með því að ríkið sjái um greiðslur fyrir verðandi foreldra, nema uppað ákveðnu marki sem ekki endilega dugar til að fjölga þjóðinni nægilega mikið aftur.

Þetta sýnir þó að minnsta kosti að allar fullyrðingar vestrænna meginstraumsfalsfjölmiðla eru rangar um að efnahagsþvinganirnar bíti verst á Rússa og skaði Vesturlönd ekkert.

Sannleikurinn er sá að þjóðernishreinsanir á aríum hafa átt sér stað frá stríðslokum 1945 og raunar miklu lengur, með allskonar aðferðum og sílúmskari, síflóknari. Ég læt þessa gátu ósvaraða fyrir skynsemdarfólk og snillinga til að svara, því veruleikinn er þannig að hægt er að skilja hann þótt samsærisliðið reyni að beina athyglinni annað, banna sannleikann, réttan skilning og það sem skiptir máli.

Bob Dylan hefur í viðtölum og á umslagi plötunnar "World Gone Wrong" frá 1993 talað um "New dark ages", og "they kill with kindness" (yfirvöld).

Bob Dylan "frelsaðist" árið 1979, og hann er snillingur sem hefur áhuga á samsæriskenningum. Það varð til þess að honum var slaufað 1990 þegar hann gaf út plötuna "Under The Red Sky". Á henni er lagið "TV Talking Song", þar sem hann lýsir vestrænu nútímaþjóðfélagi sem glæpaþjóðfélagi eins og er lýst í "1984" eftir Orwell.

Til að tengja saman punkta og vísbendingar sem menn eins og Bob Dylan gefa þarf maður að hafa metnað og smá gáfur yfir meðallagi. Maður þarf einnig meðfædda tortryggni og smá dass af paranoiu, ef ekki heilt bílhlass, sem er ekki verra, þótt það fylli mann af þunglyndi og andlegum sjúkdómum einatt.

Það vita það flestir að öfgahægrið er tengt við Biblíubeltið í Bandaríkjunum. Enda kenna kristnar fríkirkjur margar það sama og kirkjan gerði fyrr á tíð að Heimurinn sé Satans og það sem honum fylgir. Samsæriskenningar fylgja oft eðlilega í kjölfarið eins og óhjákvæmilegur fylgifiskur.

Útrýming fólks á Vesturlöndum er viðamesta og velheppnaðasta útrýmingarherferð í mannkynssögunni og við erum fórnarlömbin. Grein Arnars Loftssonar er ágæt fræðsla um skárra samfélag í Rússlandi en hér, en samt léttúð og yfirborðsmennska einsog 99% af öllu sem er skrifað um málefnið, eins og eiginlega allt sem kemur frá háskólafólki um málefnið, lærðar ritgerðir og bækur sem fá gæðastimpla, verðlaun og góða sölu og hvaðeina. Ég læt mér sjaldan detta í hug að reyna að gefa út bækur um þetta málefni eða önnur, því ég er ekki með próf uppá vasann frá háskólum og ég er ekki í menningarmafíunni ennþá, þótt einstaka sinnum hafi fengið velvild frá henni og meðlimum hennar.

Það skiptir máli hvort Ofsóknaróður Nóbody kemur með kenningar og bækur eða Verðlaunaður Mafíuósi samsærisins. Það skiptir öllu máli. Ef Ofsóknaróður Nóbody segir þér að vatn sé blautt er það ofskynjun. Ef Verðlaunaður Mafíuósi samsærisins segir þér að himininn sé grænn eða rauður er það vísindaleg snilld nýuppgötvuð á lotukerfinu eða álíka þvæla.

Auk þess seljast ekki bækur eftir Ofsóknaróða Nóbody. Þær rykfalla og eru gefnar út í litlu upplagi í kiljum og eru manna og dýra fóður. Bækur um ekkert eftir Verðlaunaða Mafíuósa samsærisins komast uppí hillur þar til aðrar koma út sem eru meira í tízku.

Til að konur á Vesturlöndum fari aftur að eignast börn eins og enginn sé morgundagurinn þurfum við samfélag eins og í sumum ríkjum Afríku eða Afganistans þar sem réttindi kvenna eru aflögð með öllu. Ég hef hugsað þetta til enda. Þetta er einfalt og skýrt, en ég nenni ekki að endurtaka það sem er augljóst, ekki núna að minnsta kosti. Það hafa ALLIR skynsemi og rökvísi að bera til að skilja þetta, sem eru meðalmenn og meðalkvendi, einsog langflestir eru. Það geta þó ekki allir verið snillingar frekar en gordjöss, og það er svosem satt og rétt líka.

Þeir sem vilja friðsamleg samfélög þurfa að gera betur

Enn eru einhverjir til sem telja að þróunina í Svíþjóð næstum einsdæmi, að ekki sé það sama að gerast á öðrum Norðurlöndum. Þessi frétt sýnir svo ekki verður um villzt að svo er ekki.

Eitt sem er mjög áberandi við svona ofbeldisfréttir þessi dægrin er að blaðamenn reyna að fela þjóðerni og þjóðfélagshópa í fréttum sínum öfugt við það sem áður var þegar því var slegið upp einatt. Sama er að segja um lögregluyfirvöld, sem ganga enn lengra í þá átt; verjast fregna þegar þesskonar staðreyndir liggja fyrir, svo almenningur æsi sig hvorki né dragi ályktanir.

Einhverjir halda kannski að þetta stöðvi dilkadrætti og hópamyndanir í samfélaginu en auðvitað er svo ekki. Ástæðan fyrir þessari þagnarstefnu er að sérfræðingar sem hafa menntað sig erlendis hafa messað yfir lögregluyfirvöldunum að ekki megi valda tortryggni og fordómum í samfélaginu og þögnin sé því réttari.

Allt er þetta hluti af sama sovézka og kommúníska andrúmsloftinu um höft og yfirhylmingu.

Noregur hefur verið sérlega sannkristið samfélag, og það hefur hamlað þessu eitthvað, en ekkert slíkt dugir til lengdar. Samfélagsmiðlarnir boða unglingum alþjóðlega tízku sem er ekki í samræmi við kristilegar hefðir eða reglur.

Ég vitna í alkunn orð Alberts Einstein: Klikkun og geðveiki er ekki sízt að endurtaka sömu mistökin aftur og aftur.

Jafnaðarmenn á Norðurlöndum skilja þetta ekki enn. Svíþjóðardemókratar mæta fordómum og komast ekki til valda, og þó eru þeir ekki öfgaflokkur heldur íhaldsflokkur í anda þeirra flokka sem sköpuðu velmegun á öllum Norðurlöndunum og víðar. Það er búið að breyta skilgreiningunum á pólitík, öfgavinstrimenn og öfgaglóbalistar hafa gert það. Opinberar skilgreiningar eru því rangar.

Fólk sem vill kristilegt samfélag og friðsamlegt þarf að leggja niður sérfræðingaveldið í skólunum og allt þetta marxíska skólakerfi og menningarmafíuna. Annað er tap og ósigur fyrir hefðbundin hægriöfl í samfélaginu.

Stóraukið ofbeldi meðal ungmenna í Ósló

Að huga að innviðum nú þegar þéttbýlið er meira en nokkrusinni fyrr á þessu svæði

Ekki er hægt að vita hversu stórir jarðskjálftar verða eða hvar og hvenær gýs á landinu. Þegar ég var barn var mér kennt að bera óttablandna virðingu fyrir náttúrunni - eins og Guði, - það var barnatrúin sem ég lærði hjá ömmu og afa og svo auk þess þjóðtrúin í bland, sem fylgdi þjóðinni í gegnum aldirnar líka, ekki má gleyma því, með allskyns virðingu fyrir klettum, álfabústöðum, hjátrú og fleiru.

Núna þegar maður er kominn yfir fimmtugt finnst manni eins og í sívaxandi mæli hafi yfirvöld landsins reynt að telja okkur trú um það að þjóðin sé svo rík að hún geti bjargað heiminum, flutt inn endalaust magn af flóttamönnum, og að gömul móðursýki eins og að óttast um afkomu og velferð þjóðarinnar sé geðveiki fyrri kynslóða.

Á Útvarpi Sögu hefur maður einstaka sinnum heyrt fólk tala um hnignun innviðanna, Bjarni Jónsson er meðal þeirra og hann er bloggari á þessum vettvangi einnig. Þessi boðskapur verður nokkuð eftirminnilegur þegar gera þarf við heitavatnslagnir á stóru svæði eins og nú fram undir morgunn og hús kólna á stóru svæði og frost er komið, auk þess er fólki sagt að skemmdir geti orðið á lögnum einhversstaðar þegar svona stendur á.

Ótti Grindvíkinga og nærsveitunga um heitavatnsleysi og annað slíkt er jafnvel nærtækur fyrir fleiri en þá. Reykjavík og nágrenni gæti farið illa, það er ekki útilokað, og jafnvel fleiri landshlutir, því víðar gýs og verða sterkir jarðskjálftar.

Einhverntímann kemur að því að stjórnvöld þurfa að svara almenningi hreinskilnilega hvernig standi á því að þau hafa blekkt landsmenn og hlaðið undir eigið rassgat auðævum með himinháum launum fyrir það sem ýmsir kalla landráð.

Ég tek undir með Bjarna að tímabilið 1890 til 2010 var framfaratímabil, en seinni mörkin eru jafnvel enn óljósari en þau fyrri.

Hvort sem við nefnum óstjórnina afturhald eða sérgæðingshátt eða lýðskrum eða eitthvað annað er það ljóst að almenningur er ekki sáttur. Sést það á vaxandi mótmælaöldu annarsvegar og svo síminnkandi vinsældum ríkisstjórnarinnar í skoðanakönnunum hinsvegar.

Það er sama hvað maður er óánægður með eða ánægður þegar kemur að pólitík, bæði innfluttir einstaklingar og rótfastir víkingar frá Noregi og Bretlandi meta það jafnvel enn frekar skyldu stjórnmálamannanna að bæta innviðina, ekki aðeins halda þeim við.

Ég er mjög róttækur í því hvar fólk ætti að búa. Ég hef áður lagt það til að höfuðborgin verði flutt þar sem skjálftavirkni er minnst og jarðskjálftavirkni. Ég vil ítreka þetta, aftur og aftur, þangað til þetta verður gert.

Ég er ekki að leita eftir vinsældum. Ég segi það sem mér finnst vera réttast og tel það eiga erindi við fólk.

Við eigum ekki lengur stjórnmálamenn sem vinna fyrir almenning í landinu. Við eigum bara sjálfhælna eiginhagsmunaseggi og lýðskrumara við völd, sem henda brauðmolum í fuglana á tjörninni fyrir almenningsálitið, og fuglarnir skilja ekki mannamál ef reynt er að tala við þá skynsamlega.

Stærsti skjálftinn frá upphafi hrinunnar

Dönkni yfir donkey, nýyrðasmíð, með tilvísun í orðsifjar og málþróun, merkingabreytingar og fleira

Ég er ekkert sérlega mikið á móti slanguryrðum sem slíkum, því tungumál eru ekki eylönd og viðtekin orð hafa mörg byrjað sem slangur. Ég hef ekkert á móti því að nota orðið donkey á íslenzku, svona til bráðabirgða að minnsta kosti. Það eru svosem öll orð sem pirra mig ef ég veit ekki hvernig stofnar þeirra eru myndaðir eða hvað þeir merkja, hvort sem þau eru flokkuð sem slangur eða annað.

Talið er að donkey hafi þýtt bjáni, asni (dýrið), eða rass upphaflega og komið fram um 1785. Orðið dun sem þýðir leiðinlegur, brúnn, grábrúnn, mykjukenndur er talið líklegt upprunaorð. Það er svo komið úr keltnesku og írsku og þýðir svartur eða dökkur, eða úr skyldum áttum.

Dobbin er gamalt enskt orð yfir vinnuhross, og birtist 1596 í Kaupmanninum frá Feneyjum eftir Shakespeare. Það er talið gæluyrði eða framlenging á Dob, stytting á Robert frá 14. öld. Einnig mun það orð hafa verið notað yfir vinnuklár, burðardýr.

Róbert er þó af germönskum uppruna, rómönsk umorðun á orðinu Hróbjartur, sem merkir glæsilegur af frægð og frama, ljómandi af frægð.

Orðið dobby gæti einnig komið við sögu, gamalt enskt orð sem þýddi húsálfur. Einnig það er dregið af aflögun á mannsnafninu Robert að því er talið er.

Asni er mun eldra orð og upprunalega yfir skepnuna, og bakhlutann. Það var og er asinus á latínu og ónos á grísku, allt saman skyld orð og af sömu rót. Ansu á súmersku, svo langt nær þetta aftur. Einnig fór það snemma að þýða bjáni eða heimskingi.

Orðið dun á keltnesku gæti verið skylt dökkur á íslenzku. Donkey gæti því verið dönkni á íslenzku, sem nýyrði, dökkleit, hæggeng, blíð og smágerð skepna af þessu tagi.

Guðjón Hreinberg vakti athygli mína á þessu vandamáli, nýyrði yfir donkey. Þar sem ég hef útlistað upprunalega merkingu donkey sem tengist lit og neikvæðum eiginleikum er auðveldara að halda áfram með nýyrðasmíð, ef dönkni þóknast mönnum ekki nógu vel. Mér finnst það hljóma ágætlega, en þarf að venjast eins og annað.

Maður missir áhugann á frægð

Eitt sinn átti ég auðvelt með að semja lög og texta, en þegar maður getur ekki lifað á listinni missir maður áhugann. Hæfileikar sem fara til spillis eru algengari en þeir sem nýtast til frægðar og ríkidæmis er nokkurnveginn það sem einn bróðir Þóru Arnórsdóttir sagði við mig, fyrrverandi skólabróðir. Það var gott hjá honum og rétt.

Það er eins með hæfileika á öðrum sviðum, ef maður hefur ekki áhuga á að mennta sig og komast í þannig starf sem þarfnast menntunar. Fólk er almennt orðið svo einhverft og kassalagað eftir marxíska djöflamótun í margra áratugi að það hvorki getur né kann að hegða sér öðruvísi en eftir skilyrðingum eigenda sinna.

Ég hef að mörgu leyti ekkert þroskazt frá því ég var unglingur og vildi ekki læra heima því ég taldi mig vera að læra fyrir aðra, fyrir kerfið. Það var alveg rétt hjá mér. Á maður að iðrast þess að hafa verið of latur? Óbeitin á þrælkun hefur ekki breyzt. Sízt eftir að hún hefur raungerzt enn meira á minni ævi í kringum mig.

Ég hef í rauninni ekki lengur áhuga á að verða frægur eða vinsæll poppari. Ég virði ekki fólk nægilega mikils til að telja það upphefð eða eftirsóknarvert.

Ríkir verða menn aðeins ef þeir eru glæpamenn. Mín skilgreining á slíkri hegðun er að taka þátt í alþjóðlegum samsærum gegn mannkyninu. Hef ekki áhuga á því. Guð veit allt og virðing hans er dýrmætari en djöflanna fylgi þótt efnisleg gæði séu þar.

Að vera frægur meðal fífla og glæpamanna er aðeins fyrir trúða. Það er ekki til að stuðla að sjálfsvirðingu eða réttlætingu á syndum og misgjörðum í fyrri lífum.

Sá sem verður frægur og hylltur í Helvíti (eða í einu helvíti af mörgum) verður alltaf meðvirkur því sem þar gerist. Því er það svo erfitt að njóta hylli í Víti að það er varla hægt án þess að spillast.

Ef maður gerir eitthvað gott er kannski bezt að gera það fyrir sjálfan sig og láta engan vita af því. Ef maður býr til eitthvað sem á erindi til almennings er það eina rétt að þegja um það og að fara með það í gröfina. Í vítunum að minnsta kosti.

Þó má segja að það sé gott fyrir sálarheill og þroska að skrifa bækur sem ekki koma út, sem maður fer ekki með til útgefanda. Ef maður temur sér sjálfsgagnrýni og brýnir hana með aldrinum, þá getur maður orðið skárri útgáfa af sjálfum sér, og það er ekki til einskis.

Læra má af sumum pistlum í DV, þótt það sé talið léttvægt af mörgum og sé þannig oft

Í gær (mánudaginn 6.11.23) kom þessi grein í DV: "Vill fá lækna til að taka aðra höndina af sér - telur sig eiga að vera fatlaðan".

Það er nú mörgum perlum kastað fyrir svínin í DV og annarsstaðar á meðan bullið er þar upphafið sem perlur, einsog glyslifnaður yfirborðsmennskunnar. Þannig hefur þessi pistill ekki fengið athugasemdir og litla athygli eins og margt sem skást er í DV eða jafnvel framúrskarandi gott, því hæfileikum luma þar greinilega einhverjir á.

Þessi pistill lýsir því hvernig fólk getur fengið mjög svo annarlegar ranghugmyndir um líkama sinn, og þetta er auðvitað aðeins eitt ýktasta dæmið, að vilja losna við líkamsparta sem ekkert amar að.

En til eru miklu, miklu algengari dæmi um þessa hegðun og mildari dæmi. Þau dæmi eru svo algeng meðal ekki sízt kvenna að rétt er að tala um faraldur. Er þar á ferðinni fituskömmin sem er efst á blaði, og svo óánægja með eitt og annað sem talið er að mætti betur fara og flokkast undir lýtaaðgerðir. Mammon nokkur hagnast á þessu, og miðað við hversu margt er gert í hans nafni þá er ástæða til að ætla að hann sé raunverulegur ekki síður en jólasveinninn og fleiri fyrirbæri ósýnileg.

Síðan er það annað sem til dæmis Helga Dögg Sverrisdóttir hefur fjallað um og er þessu tengt, en það eru hugmyndirnar um að maður hafi fæðst í röngum líkama.

Dr. Helgi Pjeturss fjallaði um það í ritum sínum meðal annars að hystería væri gríðarlega algeng í heiminum, svo algeng að kannski annar hver maður væri að þjást af henni, eða þannig mætti túlka orð hans um þetta sem eru fá en mjög merkileg.

Hann skrifaði um að fólk "setti snúð sinn á aðra", sem sé, að andleg áhrif væru að verkum í mannheimum svo til við allt.

Hann skrifaði rit sín flest snemma á 20. öldinni og því gat hann ekki tjáð sig um fyrirbæri sem enn voru ekki komin fram. En, vísindi hans útskýra mjög greinilega, og betur en þvæluvísindi mörg í nútímanum, hvers vegna margt er í nútímanum eins og það er. Fólk er andsetið, heilaþvegið, ekki með sjálfu sér. Það á við um ungar kynslóðir ekki sízt, sem eru mataðar af elítunni frá byrjun, fá takmörkuð mennsk uppeldisáhrif, en mikil uppeldisáhrif frá vélum eins og tölvum, snjalltækjum, afþreyingariðnaðinum.

Núna um langt skeð hefur verið fjallað um þann glæp gegn börnum sem var framinn á vöggustofum að aðskilja þau frá foreldrum sínum og banna þeim snertingu eða návist, og olli það þeim miklum skaða sem nú þarf að reyna að bæta þeim upp. Bæði hægriöfgastefnur og vinstriöfgastefnur döðruðu við þannig uppeldisaðferðir, Stalín, Hitler og fleiri, en hugmyndirnar lifðu fall einræðisherranna og enn er verið að kljást við þessi fyrirbæri.

Nema hvað, að á okkar tímum snjalltækja er staðan svipuð að einhverju leyti. Börnin fá vélrænt uppeldi snjallsímanna, sem eru uppalendurnir enn frekar en lífrænir foreldrar, upp að einhverju marki. Einnig vantar alveg enn eldri kynslóðir með þeirra þekkingu.

Ekki er það skrýtið að blessuð börnin fari niður í bæ að berja jafnaldra sína eða aðra þegar Snjallsíminn skipar þeim það.

Við þurfum að útrýma þeirri hugmynd að ekki sé hægt að skilyrða heila kynslóð til vitleysu. Nútíminn hefur sýnt að það er hægt.

Ef Bill Gates telur að offjölgun ríki á Vesturlöndum finnast ráð við því og ekki nauðsynlega bara pillur.

Við erum gapandi fávitar í fávizkufabrikku auðmenna sem eiga okkur og telja sig eiga anda okkar og sálir líka. Búið er að úthýsa Guði, guðum og vættum, en þjófnaðurinn á þeirra veiðilendum er verkefni sem enn er verið að streitast við af elítunni.

Vinur er sá er til vamms segir er gamalt og gott orðtæki.

Þegar heimur andans og sálarinnar er ekki lengur talinn til er hægt að láta greipar sópa á þeim markaði án þess að neinar reglur gildi.

Þar fer því elítan fyrst að reyna að sölsa undir sig allt steini léttara.

Sá sem elskar þjóð sína og einstaklinga þjóðarinnar lætur ekki allt yfir sig ganga og trúir ekki öllum opinberum skýringum sem eiga að teljast réttari en almenn skynsemi eða alþýðuspeki aldanna eða trúarbrögð sem hafa gilt um árþúsund.

Offramboð á marxískum menntasnobbsflokkum, VG, Pírötum. Vantar gamaldags verkamannaflokka og kjarabaráttuflokka. Samfylkingin græðir á þeim nýju (endurvöktu) áherzlum.

Ég gramsaði í DVD og VHS safninu mínu því mér leiddist RÚV dagskrá helgarinnar. Ég fann gamalt Silfur Egils frá febrúar 2017. Þar var viðtal við Jón Baldvin Hannibalsson, í enda þáttar, stórkostlegt. Það kom mér á óvart að frændi minn Jón Baldvin spáði því fyrir 6 árum að hætta væri á innrás Rússa í Úkraínu!!! Hefur þetta viðtal alveg gleymzt og slíkar pælingar fróðra og reynsluríkra manna?

Það eina ranga í því sem hann sagði var að hann hélt að Pútín myndi auðveldlega ná Úkraínu á sitt vald. Hann gerði sízt ráð fyrir því að Bandaríkin og öll Vesturlönd myndu ausa í þá vopnum. Hann talaði um hnignun Evrópu og Bandaríkjanna, og þetta var það eina sem hann spáði ekki fyrir um í sambandi við Úkraínustríðið.

Af þessu má læra að fyrst Jón Baldvin vissi þetta fyrir 6 árum hefði það varla átt að koma heimsbyggðinni á óvart, eða þeim sem geta talizt með svipað mikla reynslu og Jón Baldvin Hannibalsson, en það hljóta þó að vera fjölmargir í öðrum löndum og hér, á þessum aldri, komnir vel á áttræðisaldurinn eða meira, en ernir vel.

Að horfa aftur á svona gamalt viðtal, frá 2017, segir manni einnig að margt í fjölmiðlum er blekking, eins og undrunin yfir innrás Rússa í Úkraínu. Reynt er að telja fólki trú um eitthvað sem er ekki rétt eða málið.

Það sem Þórður Snær sagði eða Ásta Pírati hefur ekki þessa sterku skírskotun í dag, í nútímanum. Þetta fólk tók dæmi örfá ár aftur í tímann eða að Hruni, (2008) og ekki var speki þess mikil miðað við speki Jóns Baldvins. Það talaði um einkavæðingu bankanna, í ýmsum skrefum, og enn er rætt um það efni.

Einnig talaði hann um að kerfið væri að reyna að þrengja að Trump, og talaði um það 1% mannkynsins sem ætti nær allar eignir mannkynsins og fjármuni, og mikið væri um það ofurríka fólk í Bandaríkjunum, þar sem misskipting væri mest í hinum þróaða heimi, eins og hann orðaði það.

Allt á þetta jafnvel enn betur við í dag en fyrir 6 árum. Þetta er sú heimsmynd sem fólk þarf að kynna sér og læra um í dag.

Ef ekki væru gelgjur og unglingar að stjórna landinu og frekar reynslumikið fólk eins og Jón Baldvin mætti búast við skárri árangri. Þegar ég kalla stjórnmálamenn nútímans gelgjur og unglinga er ég ekki að vísa í árafjöldann, Bjarni Benediktsson er til dæmis jafngamall og ég, ég á við að femínisminn finnst mér það sem hæfir slíkum aldri.

Allt sem Jón Baldvin sagði um skort á vinnubrögðum og hugsjónum fyrri tíma á fullkomlega vel við, og enn betur en 2017.

Kristrún, formaður Samfylkingarinnar virðist þekkja til þessara sígildu fræða um lýðskrum, og hvað almenningur vill, en aðrir flokkar eru flestir komnir langt út af því spori og óánægja fólksins í landinu vex með það stöðugt.

Þórdís Kolbrún fjármálaráðherra segist vilja vinna gegn verðbólgunni, en hvar eru efndirnar? Hvar er þetta sem dugar til að kjör fólksins í landinu skáni aftur, sérstaklega þeirra lægstlaunuðu?

Til að laga menntakerfið þarf eitthvað mikið að gerast og til að bæta lesskilning barna. Kannski ef hætt væri að hrúga inn fólki erlendis frá myndi ástandið lagast, og ef málræktarátök hæfust að nýju, gamlar bækur í stað tölva í skólunum, þættir um íslenzkt mál aftur á dagskrá útvarpsins, og þar fram eftir götunum.

Síðast en ekki sízt, ef ömmur og afar eða langömmur og langafar væru meira inni á heimilunum en ekki á elliheimilum, þá væri samfella í menningunni en ekki þetta ömurlega og eilífa rof.

Fólk sem lítur í kringum sig í þjóðfélaginu sér rof á öllum sviðum þjóðfélagsins, í trúmálum ekki sízt.

Ungir Píratar leggjast gegn sparnaði í menntamálum