Metooliðið í kirkjunni og RÚV og áhrif þess

Ég horfði á þátt Gísla Marteins á föstudagskvöldið, Vikuna, og af þeim þætti spratt síðasti pistill minn. Án þess að ég sé ósáttur við þann pistil, margt gott í honum, þá má segja að maður mengast af viðhorfunum í RÚV ef maður horfir eða hlustar. Þau eru alveg til vinstri, og sem unglingur var ég talsvert hlynntur þannig viðhorfum, og hef sennilega alltaf verið blandaður og jafnaðarmaður að einhverju leyti, og því geta vinstrimenn einnig náð til mín og sannfært mig og jafnaðarmenn.

Hið rétta með séra Friðrik er auðvitað að ekkert er sannað eða fullsannað í því efni. Langflestir eru komnir undir græna torfu sem muna eftir honum eða hafa sögur frá sjálfum sér og samskiptum við hann. Einnig er það svo að jafnvel þeir sem hafa farið yfir mörkin hjá fólki gera það yfirleitt ekki eða aldrei hjá öllum, og því aðeins líklegt að takmarkaður fjöldi af slíkum frásögnum sé til meðal þeirra sem enn eru á lífi og muna eftir honum.

Pistill Páls Vilhjálmssonar um þetta í gær var mjög góður og sannfærandi, og hann er ekki sammála mér og fólkinu í RÚV greinilega, og það sama má segja um mjög marga hér á blogginu, kannski flesta, að hér ræður íhaldið, en einnig las ég athugasemdir í DV, og sá að þar skiptist fólk alveg í tvo hópa, og virðist það mjög áberandi að hægrimenn standa enn sem fyrr með kirkjunni og séra Friðrik en ekki vinstrimenn. Það er ekki gott fyrir sannleikann að þetta sé þannig, því hvaða mark er takandi á fólki ef það trúir eða trúir ekki í samræmi við stjórnmálaskoðanir og trúarviðhorf eingöngu, að þar sé ekkert rými fyrir rökhyggju, gagnrýna hugsun, að efast um sína eigin sannfæringu og sinna?

En þegar Agnes biskup talar alveg eins og Metooliðið þá finnst manni sjálfkrafa að séra Friðrik hafi verið stórglæpamaður og allt sannað sem hann á að hafa gert af sér. Lagið "Saddam átti syni sjö" eftir Sverri Stormsker finnst manni þá eiga við hann, eða "Snæfinnur hórkarl", og svo framvegis.

Kirkjuleg yfirvöld eru ekki að reyna lengur að vera íhaldssöm. Það er liðin tíð, hvort sem þau græða á því eða ekki.Þau leika með veraldlegum öflum, og því er von að fólk sem reynir að átta sig á sannleikanum fari að trúa því sem haldið er fram í RÚV.

En engu að síður reyni ég að vera hlutlægur, og stundum sé ég ástæðu til að fjalla um einhverja hlið sem ég hef gleymt eða vantrækt fram að því, ef ný sannfæring knýr dyra.

Borgin þarf meiri tíma til að svara

Rétt eins og Stalín vildi uppræta kirkjuna, þannig er nútíminn

Fólk spyr sig að því þessa dagana hvernig gömlu kynslóðirnar og sannkristnu gátu verið svona meðvirkar að dýrka menn eins og séra Ólaf Skúlason og séra Friðrik.

Þetta er mjög merkilegt félagslegt viðfangsefni og það leiðir í ljós hvernig hægt er að snúa fólki fram og til baka, láta það skipta um skoðun, með félagslegri innrætingu, með skólakerfinu og menningarlífinu.

Ungt fólk í nútímanum skilur þetta bara alls ekki hvernig gömlu kynslóðirnar gátu horft fram hjá öllu því sem benti til þess að áhugi séra Friðriks á börnum væri hugsanlega einnig kynferðislegur og ekki aðeins tengdur velferð þeirra og félagslífi eða trúarlífi, að áhugi á kristniboði og trúarlegri fræðslu gæti verið leið til að svala þeim fýsnum.

Það má víst segja að mörg viðmið í samfélaginu hafi snúizt 180 gráður og svo fram og til baka sitt á hvað, þannig er búið að hræra í fólki og láta það breyta viðmiðum, gera þau eins andkristileg og mögulegt er, og sennilega Frankfurtskólinn þar á ferðinni og hinir trúlausu kommúnistar og afkomendur þeirra kratarnir. Fólki er stjórnað, það er ekki spurning, það er staðreynd. Því fyrr sem fólk gerir sér grein fyrir því, þeim mun betra og meiri möguleikar á að maður hætti að verða þolandi og hætti að láta stjórnast af auglýsingum, peningum og völdum, frægð og frægu fólki eða voldugu.

Séra Friðriksmálið er án efa stærsta hneykslismál sem tengist kristni og kirkju á landinu síðan hneykslin í kringum Ólaf Skúlason biskup upphófust 1996. Það finnst mér markast af því að báðir voru (og eru enn af þeim sem halda með þeim) mikilsháttar menn og næstum dýrðlingar eða heilagir menn, bæði í þjóðfélaginu og innan kirkjunnar allrar. Þessvegna verður fallið þeim mun hærra. Þessar vörður eru því eftirminnilegar, séra Friðrik núna 2023 og athyglin sem hann fær í fjölmiðlum og svo kastljósið sem beindist að Ólafi Skúlasyni biskup uppúr 1996.

Hafi maður áhuga á félagsfræði og félagsfræðilegum viðfangsefnum eins og þeirri spurningu hvernig fólk getur breyzt svona, orðið það sem það er í dag úr því sem það var fyrir 100 árum þá hlýtur þetta viðfangsefni að vera heillandi til að fjalla um.

Mósebækurnar hafa lengi verið áhugamál mitt, Lögbækurnar, og margt annað sem tengist bókinni sem hefur haft einna mest áhrif á mannkynið, Biblíunni. Ég á nokkra vini og kunningja sem annaðhvort eru sannkristnir eða búnir að vera í Guðfræði og hafa útskrifazt þaðan, eða hvort tveggja. Fyrir nokkrum árum var þetta mikið rætt, í kjölfar alls sem þyrlaðist upp út af séra Ólafi Skúlasyni.

Það kom uppúr dúrnum að samkynhneigð er stranglega bönnuð í Biblíunni eins og húðflúr, hvort tveggja sem sérstaklega vinstrisinnuðu nútímafólki finnst mikið tákn um frelsi og mannréttindi, hið fyrrnefnda að minnsta kosti, en ef húðflúr yrðu bönnuð á Íslandi og lokkar og gaddar á holdinu myndu margir rísa upp og mótmæla því og kalla það frelsisskerðingu, þrátt fyrir að frelsisskerðingu líði það sama fólk þegar kemur að svonefndum sóttvörnum, sem eru þegar betur er að gáð eitthvað allt annað, og kannski fasískt fyrirbæri.

Hinir Biblíufróðustu og sannkristnustu menn verða því að viðurkenna að barnagirnd virðist ekki bönnuð í Biblíunni, nema þá að það tengist sifjaspellum. Í þessum textum er litið á konur og stúlkur sem söluvarning eða önnur gæði, sem karlinn kaupir eða fær afnot af eins og um sé að ræða varning, eða þá að hægt sé að vinna sér inn samþykki fyrir kvonfangi með mannkostum eða velvilja föðurins sem gefur stúlkuna, og gifting þýðir því að þiggja gjöf, konuna, kvonfangið. Karlinn kvænist, tekur sér kvonfang, brúðkaup, það er að kaupa konu, sem karlinn gerir. Konan giftist karlinum, gefur sig honum á vald. Allt felst þetta í orðanna hljóðan og er gegnsætt í okkar máli, mjög svo, og jafnvel í erledum tungumálum líka. Samþykki föðurins skiptir öllu máli samkvæmt þessari gömlu menningu, öfugt við nútímann, þar sem vilji kvenna er Alfa og Omega, á okkar Evuöld, eða femísku öld. Öðru máli gegnir um stráka, því það er sama og um aðra samkynhneigð, bannað samkvæmt Biblíunni.

Þannig eru ítarlegar reglur og útlistanir í Lögbókum Biblíunnar um kynferðismál og margt tekið fram eða bannað, en jafnvel í Nýja testamentinu er þetta ekki tekið föstum tökum og bannað, og litið svo á að aldur skipti litlu máli, að stúlkur og konur séu eitthvað sem minni á búfénað og karlar og strákar megi nýta sér á þann hátt fullkomlega, nema um sé að ræða málsmetandi konu, en þær eru nokkrar til í Biblíunni, sem tengjast Kristi eða konungum í Gamla testamentinu. Þær sem sagt verða kannski ekki jafnréttháar körlum, en að minnsta kosti má segja að þær séu taldar marktækar, og liðtækar, virtar allmikið.

Svo er það annað mál að orðið sifjaspell þýddi upphaflega ekki tengsl við skyldmenni eða náinn ættingja, heldur einmitt það þveröfuga, spilling á hreinum erfðum með erfðablöndun við þá sem bera önnur útlitseinkenni.

Þetta sést á því að Vanirnir giftust systrum sínum. Það sama gerðu Faraóar Egyptalands. Ævafornar siðvenjur benda í þessa átt, þegar aríakynstofninn var alveg hreinn og fullkominn erfðafræðilega, beint kominn af guðunum. Hár aldur Nóa og fleiri ættfeðra í Biblíunni bendir í sömu átt.

Enn má benda á að kona Þórs heitir Sif. Sif merkir hreinlega hrein ætt, eða rétt ætt, og Þór er verndarguð kynstofnsins, eins og vopn hans ber með sér einnig og bendir á.

Þessvegna er hegðun séra Friðriks mjög samkvæmt gamalli hefð. Jafnvel má benda á hvernig þetta var meðal Forn Grikkja. Þar var alþekkt að kennararnir misnotuðu lærlingana, og slíkt kynferðissamband var talið eðlilegt, hluti af náminu.

Ég gæti farið lengra útí þetta og nefnt til dæmis ævafornar keltneskar hefðir og sagnir um þetta, en ég læt það bíða, kem kannski síðar að því. Fólk er misvel tilbúið að vera fordómalaust gagnvart gömlum siðvenjum og menningarsiðum eða viðmótum og viðhorfum fyrri tíma og menningarsamfélaga.

Að endingu er rétt að minna á þetta. Gömlu kynslóðirnar lifðu af erfiðleikana og kuldana með því að fara eftir þessari setningu: Kærleikurinn breiðir yfir allt og fyrirgefur.

Metooistar og femínistar hafa snúið þessu við. Heiftin, hatrið útí feðraveldið og karlana, þetta er það sem þeim finnst hin æðsta dyggð. Útskúfun og hatur á feðraveldinu eru hinar æðstu dyggðir samkvæmt þessum hópum.

Kristnin kennir að fyrirgefa og vorkenna óvinunum, fyrir að hafa ekki trúna sem veitir styrk og frið.

Það er ekki hægt að láta eins og upphlaup nútímans komi manni ekki við eða maður heyri þau ekki, eða nýjustu hneykslismálin. En í ljósi sögunnar verður þetta allt skiljanlegra.

Óskar eftir hugmyndum að styttu í stað séra Friðriks

Fjandans fúlar kosningar, ljóð frá 24. apríl 2009.

Þetta er samið daginn fyrir kosningadaginn 2009 þegar Jóhönnustjórnin komst til valda og skjaldborg var slegin um auðróna en ekki almenning, auðvitað þvert á loforð og heitstrengingar, hvað annað?

Ég hafði eitthvað haft veður af því að vinstrisveifla var í Búsáhaldabyltunni, skynjaði það og var ekki að fullu sáttur. Þetta ljóð lýsir einhverju í þá áttina.

Þetta er ágæt lýsing á tíðarandanum á þessum tíma, fyrir suma að minnsta kosti, sem ekki voru sammála áherzlunum í fólkinu sem komst til valda í Búsáhaldabyltingunni, fólkinu sem fannst þær áherzlur of mikið til vinstri. Ég gerði mér grein fyrir því að þetta voru gildrur sem voru egndar fyrir okkur og sem smullu og við vorum fórnarlömb frekar en gerendur. Því lýsti ég í mörgum ljóðum, meðal annars þessu.

Var búinn að missa trúna á þessa byltingu snemma því þjóðernishreyfing var þetta ekki og því ekki alveg mér að skapi, og ég fattaði að við fengjum eitthvað svipað til valda, að engin breyting yrði, og það gekk svo sem eftir. Svona er þetta ljóð.

 

Fjandans fúlar kosningar,

fyrir þér nú skipa.

Hvaða ræflar sigla þjóðarskútuskepnu í strand

og skrattaráðin niður hripa?

Lofa ljúgandi öllu,

leitt er pakkið.

Gamalt væri skárra skar

er skilning hefði, band.

Þó ei þakkið

þetta fyrir, lýk því máli snjöllu.

 

Fáum kannski kommagrey,

krataræfla og dulur.

Hvað með draslið? - Eða Sjalla, íhaldspésa, bull,

ennþá vinna flottar þulur

á gömlu Gufunni þinni

glasaskjásins.

Ætti að segja aðeins nei.

Ekki fæ það full.

Minnist másins.

Minnka líkur á að góður vinni.

 

Nenni varla að kjósa klár.

Kemur ei að gagni.

Kerfisþrælar ræna öllu, blekkja bara þig,

þótt blíðuhótunum ennþá fagni.

Ef þær birtast og brosa

bara sætar.

Hörð nú verða harmatár

er heimskar veröld sig,

móðar, mætar.

Málin kunna ei réttan veg að toga.

Stjórnvöld hafa valið "sænsku leiðina" í áratugi. Allir ættu að vita að hún endar í stjórnleysi, upplausn og ofbeldisríki, - dystópíu.

Ef menn halda að "sænska leiðin" sé bara að leyfa vændi en ekki vændiskaup fara menn villir vega. "Sænska leiðin" er líka að opna landamærin sem mest, að fara útí öfgafemínisma á öllum sviðum, að gróða/spillingarvæða embættiskerfið opinbera, að láta hið alþjóðlega kæfa hið innlenda, og þar fram eftir götunum. Sumir kalla þetta kannski "norrænu leiðina", en jafnvel Jón Baldvin Hannibalsson hefur lýst óánægju sinni með Svíþjóð í viðtölum á Útvarpi Sögu og sagt hana orðna eins og eftirmynd af Bandaríkjunum. Hann er nú einn af þessum gömlu krötum með kratagildin alveg á hreinu og ætti að vera dómbær á það.

"Sænska leiðin" felst kannski helzt í því að grafa höfuðið í sandinn eins og strúturinn og afneita öllum pólitískum mistökum, ofsækja pólitíska andstæðinga og kenna þeim um allt sem miður fer (Miðflokkurinn, Frelsisflokkurinn, Íslenzka þjóðfylkingin).

Gáfulegt eða hitt þó heldur.

Rétt eins og það mun ekki stöðva þróun í átt að hryðjuverkamenningu að ofsækja blaðurskjóður á netinu sem eru með mannalæti, og búa til Geirfinnsmál númer 2, þannig mun það ekki stöðva skotvopnamenningu sem er í uppsiglingu eins og í Bandaríkjunum að banna skotvopn eða fordæma þau, eins og vinstrimenn reyna að gera. Ég hef margsinnis fjallað um það að boð og bönn virka ekki. Bannárin í Bandaríkjunum sýna það og sanna.

Það eina sem dugar gegn þessari helstefnuþróun er að fara aftur í gamla Ísland, einsleitt þjóðfélag, sannkristið, og þar sem einar reglur gilda, ein þjóð í landinu, og ein menning en ekki eitthvað annað.

Það verður auðvitað ekki gert. Yfir helmingur landsmanna lætur glepjast og vill stökkva með á þann vagn sem heimsbyggðin fylgir, fyrir utan fáein þjóðfélög sem annaðhvort eru fordæmd eða að þeim er "hjálpað" á veg "framfara"!!!

Þegar lag eins og "Highway To Hell" er þjóðsöngurinn, þá fer þetta svona. Að vinda ofanaf svona atburðarás er flóknara en stjórnvörð virðast halda.

Byssumaður gengur laus eftir skotárás í Úlfarsárdal

Fóstureyðingaklíníkin sem Rússar sprengdu í Úkraínu og kom í fréttum

Ekki er skrýtið þótt upprunalega íslenzka þjóðin sé að deyja út, á sama tíma og met er slegið í innstreymi fólks að utan. Stöð 2 fjallaði um það í gær í Íslandi í dag að ung kona, 18 ára, lenti í því að enginn í heilbrigðiskerfinu taldi hana ólétta þótt svo væri og vildi hún láta eyða fóstrinu, en þá var það of seint, því langt var liðið á meðgönguna. Þó eru tilvonandi foreldrar ánægðir núna eftir að hafa sett þetta inní sín plön, en svona er eigingirnin mikil, kynlíf er stundað til ánægju en ekki endilega svo oft til barneigna. Það sýnir einhvernveginn hvernig of óvenjulegt er að þær sem eru 18 ára eignist börn, en á tímum foreldra minna var það mjög algengt, og það er jú eðlilegt því líkami kvenna er þá frjósamari en síðar. Þannig að menningin er helstefnumenning og sjúk. Femínisminn á þar stærstu sökina.

María mey var innan við fermingu þegar hún eignaðist Jesúm Krist segja guðfræðingarnir mér, vinir mínir og kunningjar, sem hafa farið í Guðfræðideild Háskólans. Þannig var þetta í gegnum aldirnar, að stúlkur hófu barneignir snemma á unglingsaldri, og voru gefnar sér eldri mönnum einatt.

Þessu tengt er svo önnur frétt sem mér þótti sláandi og kom nýlega annaðhvort í RÚV eða kvöldfréttum Stöðvar 2.

Hún var svona: Rússar fleygðu sprengju á fóstureyðingabæli í Úkraínu, og tugir lækna dóu í sprengingunni. Fréttin átti að vekja samúð með Úkraínu og aukið hatur á Rússum, en það er samræmd fréttastefna á Vesturlöndum, sem kemur frá peningasmiðju Reuters og þannig veitum, og inná stóru fréttastofurnar á Norðurlöndum og víðar að skapa hatur á Rússum en samúð með Úkraínu. RÚV að sjálfsögðu gleypir við því.

Nema hvað að ég er nokkuð ónæmur fyrir þeim áróðri, hann er of augljós.

Það fylgdi þessari frétt sem var fyrir rúmlega viku eða svo, held ég, að hundruð eða þúsundir barna eru drepin í móðurkviði í Úkraínu árlega. Rússar eru ekki á þeirri sömu stefnu.

Í kjölfarið fór ég aðeins að pæla í þessu og setja dæmið öðruvísi upp.

Ef Hitler hefði sigrað seinni heimsstyrjöldina væri ástandið í heimsmálunum annað á okkar dögum, það er alveg pottþétt, því almenningur réttlætir ríkjandi ástand eins og háskólafólk og aðrir sérfræðingar. Ef Hitler hefði sigrað seinni heimsstyrjöldina væru allir með litla gasklefa í garðinum hjá sér til að útrýma börnum sem myndu fæðast of dökk eða ekki af ljósum kynstofni, eða ekki í samræmi við kröfur sigurvegaranna á annan hátt, því þesskonar hugmyndafræði væri eins sjálfsögð og eins mikil mannréttindi og að fara í fóstureyðingu í okkar menningu.

Setjum dæmið öðruvísi upp.

Ef Rússar hefðu nú sprengt upp útrýmingabúðir eins og þær sem til voru á tímum seinni heimsstyrjaldarinnar en ekki fóstureyðingaklíník, myndi okkar menning þá fagna slíku hryðjuverki og telja það hetjuverk? Eru líf mismikils virði?

Ég bara get ekki varizt því að mér finnst að margskonar siðfræði sé til, en ekki aðeins sú eina siðfræði sem er hampað í okkar menningu.

Matarlyst er rétt stafsetning, í langalgengustu merkingunni sem eiginlega allir nota.

Í Kappsmáli síðast fannst mér koma fram villa í stafsetningu. Matarlist með einföldu i-i í stað yfsilons. Síðan sá ég þessa villu í blaðagrein þar sem viðtal var tekið við Kára Stefánsson. Bragi Valdimar ætti ekki að gera svona villu, góður íslenzkumaður. Ekki nema hann hafi verið að vísa í orðið matarlist, í merkingunni listrænn gjörningur með mat. Ég get ekki fundið á gúgglinu að þetta sé nein ný speki eða rétt, að orðið eigi að vera með einföldu i-i í þessari algengustu merkingu sem eiginlega allir nota.

Öll rök hníga til þess að matarlyst sé með yfsiloni. Þetta er löngun til matar, og því sama orð og lust á ensku, sem er losti eða löngun á okkar máli. Hér er því um samgermanskt orð að ræða sem er fullsannað að á að vera með yfsiloni, það er að segja í þessari merkingu, sem löngun til að borða. Þó er það rétt að til er orðið matarlist, en þá er átt við kökuskreytingar eða eitthvað þesslegt, því listrænn verknað er þá verið að vísa í sem tengist mat og matargerð, Hitt er alveg 100% víst að matarlöngun er matarlyst með yfsiloni.

Guðjón Hreinberg hefur verið að stríða okkur með því að rita synd sem sind, en fleiri rök hníga í þá átt. En jafnvel orðsifjafræðileg rök á bakvið orðið sin á ensku hníga að því að um sömu upprunaskýringar séu á ferðinni, gyðjan Syn, sem er gyðja sannleikans og réttlætisins, og að synja því ranga, meðal annars, getur hafa leitt af sér bæði þessi orð, sin og synd, fyrir um 10.000 árum þegar Lóðurr var á jörðinni, sem skapaði okkar mannkyn. Hún hefur þá ekki verið langt undan.

Sin í nútímaensku sem synd, er dregið af sinne, synne eða sunne, jafnvel zen úr miðensku, sem aftur er dregið af synn á fornensku, sem kom úr sunnju, á forvesturgermönsku, sem aftur var dregið af sunjo, á ævagermönsku, sem þýðir sannleikur, afsökun. Hér hafa sömu hljóðin og sami orðstofninn haldið sér um þúsundir ára. Bendir það til þess að gyðjan Syn sé veruleiki og hafi dýrkun á henni leitt af sér þessar nafngiftir.

Ef sin á ensku er dregið af hollenska orðinu zin, eða sin á miðhollensku og fornhollensku, þá er það sama orð og sinni á íslenzku, merking, skilningarvit, setning, skyn, raunveruleikaskynjun, vit eða þrá.

Enskumælandi orðsifjafræðingar hafa tilhneigingu til að hundza 100% allar norrænar rætur orða, þótt mögulegar séu eða líklegri. Þannig eru bara tímanna tákn einsog svo margt annað sem tilheyrir helstefnunni. Á sama hátt hunzaði Ásgeir Blöndal allar slíkar skýringatilraunir, og leitaði að neikvæðum merkingum heiðinna orða og langsóttum útlendum skýringum frekar en norrænum.

En til að útskýra það fyrir þeim lesanda sem hefur ekki kynnt sér þróun orða til hlítar, sem ég hef ekki gert, nema í ákveðnum tilvikum, að Ásgeir Blöndal segir í bók sinni á þá leið að orðið sin á ensku sé eiginlega tvímynd við syn á íslenzku, gyðjuheitið og orðið sem merkir neitun.

Tvímynd þýðir að orð getur hafa þróazt á mismunandi hátt en með sömu merkingunni. Stundum geymist tvímyndin innan sama tungumáls en oft aðeins í öðru, skyldu tungumáli.

Tvímyndir orða þróast af ýmsum ástæðum, oft vegna mállýzkumunar. Þannig má deila um réttmæti yfsilons í orðum eða zeta í orðum. Þó er samræmd stafsetning sem studd er góðum rökum það sem leitast ber eftir, nema mér finnst svo auðvelt að nota zetuna og læra hana að mér finnst meira en sjálfsagt að nota hana, það er ekkert mál, minna en ekkert mál. Það kemur af sjálfu sér, hafi maður tileinkað sér hana. Yfsilonið er eilítið erfiðara, en það sem er erfiðara kallar á meiri lestur góðra bóka og að hafa þannig réttar fyrirmyndir, það er allt og sumt.

Það er skammarlegur aumingjaskapur að hafa afnumið zetuna úr samræmdri stafsetningu árið 1974. Eftir því sem meiri kröfur eru gerðar til barnanna og þau beitt meiri aga eflist og eykst gáfnafar þeirra, því vitið er eins og vöðvarnir, það þarf áreynslu og kröfur.

Ég hef einnig áhuga á stöfum eins og C, W og Q, en svo langt er síðan þeir duttu út úr íslenzkunni að erfiðara er að vera viss um hvar þeir ættu heima. Ecqert mætti rita á þennan hátt samkvæmt forni hefð. Quert ferð þú eða qurt? Whessir í kvöld? Rétt eins og W í ensku þýðir fráblástur mætti nota það fyrir slíkt hljóð, eða hið forna uu hljóð, sem varð ú stundum og sumsstaðar.

Friðinn þráir fjöldinn, ljóð frá 26. maí 2018.

Friðinn þráir fjöldinn,

fæstir skilja, reyna að hlaupa á bretti keyptu.

Úti er veðrið annarskonar,

en það stolt og bara af sniði hleyptu!

Ólánshærri gerast gjöldin,

grimmdin vex og tapast völdin...

sigur annars sonar,

síðan jafnast allt.

Heimsins geð er hart og kalt.

 

Ef þú værir yngri,

okkar hrifning myndi nægja, barnið fæðast,

þú vilt ekki þannig venju,

því er von að margir hverfandi ræðast...

mætti vera meyjan þyngri,

missa skraut og slatta af glingri.

Enda oft í kenju,

ef slíkt tízkan bauð.

Var hún kannski veik og rauð?

 

Vildi allar virða,

varð að breytast, hafna því sem lokað malar...

Félagssigur flestra dalar,

finnst á þig og hina, einungis talar...

Ætlar svo það eina að myrða,

eftir tál, og mörk skal girða...

firru stærri falar,

fjasar inní sig.

Ekki vilja elska þig.

 

Friður gefst í fljótum,

fjarri vinstrisinna er rægir hetur þínar.

Stríðsins dís ei starfið virðir,

stundum verða hærri og breiðari mínar.

Vonin skýzt úr grimmum gjótum,

góða Ásta, leggst að fótum...

um það eina hirðir,

alheims tærða höll...

heyrum ekki hennar köll!

Ruslahaugar sögunnar

Skráð mannkynssaga er alltaf að breytast. Sú mannkynssaga sem ég lærði í skóla er kölluð karlrembusaga í dag, og stríðsherrasaga, Napóleon keisari og allir þeir herstjórar.

Þar fyrir utan er skráð mannkynssaga aldrei nema um 1% af sögu mannkynja þeirra sem byggja þessa jörð. Dr. Helgi Pjeturss skrifaði um að hver kynþáttur jarðarinnar væri eitt mannkyn, hann talaði um hvíta mannkynið, svarta mannkynið og því má bæta við gula mannkynið og rauða mannkynið.

En það skiptir ekki öllu hvort menn tala um eitt mannkyn eða mörg mannkyn sem eru á jörðinni, það er flokkunaratriði.

Titillinn á þessum pistli er tilvitnun í þrælgóðan pistil Gunnars Rögnvaldssonar sem birtist 14. október á þessu ári, þar kemur hann inná margt snjallt, en sá bloggari er frábær sem fyrr, en fólk er misvel tilbúið að taka við hans speki.

Sumir taka inn fíkniefni til að komast í vímu.

Það eru nokkrar ástæður fyrir því að ég leyfði framliðnum að koma mér í vímu, heiðnum sérstaklega, en ein aðalástæðan var sama ástæða og sú sem allir nota sem nota fíkniefni: Víman.

Ég var alveg þrælskakkur af slíkri gleðivímu allt árið 2013 þegar ég lauk við Friggjarblótið.  Hætt er við að Ísland yrði heilagt land ef það spyrðist út og fólk tæki trú á Frigg frekar en að vættina sem tignaðir eru enn.

En ruslahaugar hvaða mannkyns? Ruslahaugar okkar mannkyns eru perlusafn þeirra mannkynja sem verðmætari eru og merkilegri, en ómerkilegri einnig.

Gunnar rekur í umræddum pistli hversu mikil áhrif þeir hafa haft sem kynntu Gamla testamentið fyrir heiminum.

Eiginlega langaði mig til að gera athugasemd við það sem Jónatan Karlsson skrifar um í dag, en ákvað að nýr pistill og minn eigin væri eina leiðin til þess, því hér er um of langt mál að ræða.

Heimsmálin verða því til þess að manni finnst nauðsynlegt að deila upplýsingum með öðrum. Það eru til einstaklingar í framlífinu, á öðrum hnöttum, sem trúa á Hitler sem guð. Það getur hjálpað mörgum á okkar jörð. Sú hreyfing er jafnvel stærri en sú sem okkar mannkyn tilheyrir.

En ég lýsti því í athugasemd til G. Hreinbergs einnig í dag að Hitler var valinn af Jesú Kristi á milli lífa. Úr því að ég hef opinberað þetta gagnvart honum og þeim sem lesa hans pistla er rétt að gera það hér á ný, en þó aðeins eins mikið og mér finnst hæfa, eins mikið og kannski fólk er tilbúið að meðtaka af því.

Þegar við bara athugum þessa staðreynd, að Jesús Kristur valdi Hitler, þá sjáum við að Loki, Jahve Biblíunnar skipulagði það sem gerðist, og lét son sinn sjá um nokkurn hluta framkvæmdanna, Jesúm Krist.

Kristnir menn segja að guð þekki ævi okkar áður en við fæðumst. Þetta er sama pælingin, eða svipuð.

Skiptir það máli hvort fólki er útrýmt með hungri (Stalín), gasi (Hitler), genabreytiefnum, (núverandi elíta), eða femínisma? (Núverandi elíta).

Ja, niðurstaðan varð mismunandi og verður mismunandi. Tilraunir I og II eru grófar eftirlíkingar og misheppnaðar en ekki aftökur III og IV.

Þeir sem eru komnir mjög langt tala um nútíðina sem við lifum sem fortíð, sem eitthvað sem þegar er búið að gerast því vísbendingarnar benda í þá átt.

Jesús Kristur gekk eins og herforingi og valdi úr þá sál, þann einstakling, sem myndi valda nákvæmlega þeim skaða sem saga sem okkar, mannkynssagan hermir frá. Þar voru menn í röðum sem allir litu út eins og Adolf, nema Jesús Kristur vissi hver munurinn var á milli þeirra, hver af þessum mönnum myndi skapa nákvæmlega rétta útgáfu af þeirri mannkynssögu sem við þekkjum og skrifað var um í mannkynssögubókunum. Því var þetta vísindaleg nákvæmni, og segir ýmislegt um hæfileika Jesú Krists til að lesa hugsanir, og vita nákvæmlega um framtíð og fortíð eða nútíð, til dæmis.

Jahve hafði skipað Kristi að gera þetta, fengið honum þetta verkefni í hendur, eitt af mörgum mjög mikilvægum og stórum verkefnum.

Maður hlýtur að dást að því hversu dásamlega vel og fallega þetta fellur saman þrátt fyrir allar misfellur og óhugnað. Framkvæmd, skipulagning, lýðstjórnun. Maður hlýtur að dást að þessu, hvort sem maður trúir öllu í Biblíunni eða ekki.

Það sem skiptir Íslendinga máli er svigrúmið. Höfum við svigrúm til að lifa af?

Er svigrúm fyrir Norðurlandaþjóðirnar að lifa af í þeim breytingum sem eru framundan?

Það verður að bíða, og kannski það verði aldrei sem maður segir frá því.

Hvað er ekki gert fyrir enn meiri frægð og frama, að endurvekja slíkt?

Að Bítlarnir skyldu hætta nokkuð snemma var eitt það dapurlegasta í sögu poppsins. Hér eru gamlir menn að reyna að hressa uppá ferilinn með því að nota upptöku og tónsmíð Lennons.

Það sem vantar er ýmislegt, eins og að Bítlalögin gengu í gegnum ferli slípunar og mörg þeirra voru ekki hljóðrituð, því John og Paul þóttu þau ekki nógu góð.

Magnús Kjartansson orðaði þetta vel um árið, 1995, að það sem verið væri að endurvinna af óútgefnum tónsmíðum Lennons væri ekki fyrsta flokks, hefði endað á B-hliðum smáskífa áður. Free as a bird sýnir þó að Lennon var yfirburðamaður. Eins og McCartney átti hann auðvelt með að semja 10 sinnum betri lög en aðrir.

Julian Lennon hefði átt að fylla í skarð föðurins á meðan George Harrison var á lífi. Hann á reyndar einnig son sem er í tónlist.

Julian hefur svipaða rödd og faðirinn, en lagasköpunarhæfileikarnir eru mun minni.

Á ákveðnum tímabilum er líklegt að Bítlarnir hefðu náð aftur saman. Það var undir John Lennon komið að miklu leyti. Árið 1974 er til léleg upptaka með honum og Paul McCartney. Týnda helgin hans var tími leitar, og þá hefði hann mögulega verið til í Bítlasamstarf. Það ár voru Wings í hálfgerðu hléi líka.

Áður en John var skotinn árið 1980 fór hann aftur að hlusta á Bítlalög og leita að gamla hljómnum. Þá hafði honum reyndar orðið sundurorða við Paul, en aðeins léttilega sennilega.

Double Fantasy með John og Yoko, síðasta fullkláraða platan, fyrir utan Milk and Honey, sem var næstum frágengin, minnir á Bítlana. Þar er John aftur farinn að semja hreinar og klárar laglínur, þetta sem hann skammaðist sín fyrir, barnalega ástarsöngva og slíkt.

Það er mögulegt að Bítlarnir hefðu byrjað aftur, hefðu atvikin verið öðruvísi. Eftir 1980 fór tónlistarferlinum að fara aftur hjá eftirlifandi Bítlum. Ef John hefði verið lifandi þá er mögulegt að freistingin að endurvekja frægðina hefði dregið þá saman, eða vinskapurinn gamli.

Nýtt bítlalag gefið út í næstu viku

Átökin sem harðna, en hætta ekki

Hér eru margir hægrimenn sem styðja málstað Ísraelsmanna í þessu stríði. Á sama tíma bloggar Hrannar Baldursson um fordóma eins og hann hefur gert áður. Þeir geta birzt í trúarofstæki og stuðningi við einn málstað ofar öðrum. Ég hef einnig lesið blogg Ómars Geirssonar af athygli um þetta stríð. Þar ritar hann margt af samúð með fórnarlömbum. Þar má lesa að hann hefur fullan skilning á því að fullkomið stríðsæsingafólk ríkir í Hamassamtökunum. Þó er það svo að hugtak hans, hægriöfgamenn, á við um Netanyahu og hans stjórn, og það er almennt viðurkennt í heimspressunni. Hamas hryðjuverkin verða varla kölluð verk hægriöfgamanna, frekar trúarofstækismanna, finnst mér.

Réttustu setningarnar um framferði Palestínumanna eins og Hamasliðanna er að kalla þetta sjálfsmorðsárásir, því við ofurefli er að etja.

Þegar ég horfi á þessar fréttir eða heyri þær þá rifjast alltaf upp þegar múslimar hafa gert hryðjuverkaárásir á Vesturlönd, sjálfsmorðsárásir, í heilögu stríði fyrir Allah, og réttlætingin er fyrir trúna.

Sumir hafa sagt að Palestínumenn geti bara hypjað sig úr Gaza og þurfi ekki þar að vera. En þótt gyðingar hafi til forna búið þarna hafa Palestínumenn ekki síður sögu um langtímabúsetu á svæðinu.

Afstaða stjórnvalda í bæði Þýzkalandi og í Bandaríkjunum er vandræðaleg, þótt ekki sé meira sagt. Afstaða stjórnvalda í Þýzkalandi mótast af 100 ára samvizkubiti, sem virðist ætla að verða eilíft, og afstaða í Bandaríkjunum mótast af auðhyggjunni sem mótast af samsetningu bandarískra auðmanna sem stjórna stjórnmálunum þar, en ítök stuðningsmanna Ísraels eru öllum kunn í Bandaríkjunum.

Þetta er púðurtunna sem gæti kveikt þriðju heimsstyrjöldina ekki síður en Úkraínustríðið. Sjaldan hafa því heimsmálin verið á öðrum eins suðupunkti og núna, ef nokkurntímann.

Vaxandi gyðingahatur í Þýzkalandi og víða getur til dæmis átt uppruna sinn í einhliða stuðningi stjórnvaldanna þar við zíonistastjórn Netanyahus, sem jafnvel er gagnrýnd af heimamönnum þar. Almenningur skynjar hvenær stjórnvöldin eru orðin óréttlát, og meðal almennings myndast þá oft andstæð bylgja, þótt það hafi ekki verið ætlun yfirvaldanna sem þannig stjórna.

Þegar Evrópusambandið bannar stuðning við Palestínu og þýzk stjórnvöld gera hann refsiverðan þá er afleiðingin aukin andúð á Evrópusambandinu, þýzkum og ísraelskum stjórnvöldum jafnvel.

Stjórnvöld sem eru svo heimsk að þau halda að þau hafi fólk 100% í vasanum eru dæmd til að mistakast.

En að ábyrgð Palestínumanna og Hamas. Ómar Geirsson skrifar mikið um það þessa dagana. Hann er svo beittur og rökfastur að maður skiptir sér ekki af.

En mér finnst ljóst að Hamassamtökin eru öfgasamtök. Það er ekki því hægt að tala við slíkt fólk af yfirvegun og rökvísi.

Ekki skil ég hversvegna hægriöfgastjórn Netanyahus komst til valda í Ísrael ef hún nýtur mjög tæplega stuðnings meirihluta þjóðarinnar. Er þar sama auðræðisspillingin og í Bandaríkjunum, þar sem peningar stjórna hverjir komast til valda?

Við hér á Vesturlöndum eigum erfitt með að setja okkur inní þetta, við þekkjum ekki smáatriðin, við þekkjum ekki líf almennings.

En Hamassamtökin eru ekki án tengsla við almenning á Gaza. Jafnvel þótt þau séu öfgasamtök verða þau fyrir áhrifum frá almenningsálitinu sem er þar.

Ég hef skrifað um það áður að hægriöfgastjórn Netanyahus og harðari áherzlur hennar í yfirtöku á palestínsku landi hafa án efa hrint af stað þessum ógeðslegu árásum á Ísrael frá Hamassamtökunum.

Sumir skrifa um að Hamas vilji útmá Ísrael, en öfgamenn þar vilja vissulega losna við Palestínumenn fullkomlega, þannig að hart mætir hörðu og öfgarnar mætast.

Ómar Geirsson hefur alveg rétt fyrir sér í því að Hamas fórnar börnum og konum, saklausu fólki eins og enginn sé morgundagurinn.

Ég vil forðast að fordæma, jafnvel Hamas, því menn vita það kannski ekki að orðið fordómar er dregið af sögninni að fordæma, að öllum líkindum. Heilög reiði okkar og réttlæting getur þannig snúizt uppí fordóma auðveldlega.

En það verður að vinda ofanaf þessu.

Þegar ég fékk sýnina og fannst að Jahve, guð Biblíunnar talaði til mín í sumar, þá sá ég svona stríðsmyndir. Hann sýndi mér hvernig hann getur kveikt ófriðarbál víða í heiminum til að fá sínu framgengt, til að Biblíunni sé hlýtt, og í því getur falizt þetta sem kallað er miðaldaástand.

Hann sagði mér að ef Rússar sigra ekki auðveldlega mun hann hefja styrjaldir annarsstaðar á jörðinni, eða toga í spotta til þess. Hann sýndi mér jafnvel borgarastyrjöld í Bandaríkjunum, mannskæða jarðskjálfta og eldgos víða, og styrjaldir í Evrópu eins og urðu fyrr á öldum. Það var mjög áhrifaríkt að upplifa þetta.

Þannig að þessi harðnandi átök á þessu svæði komu mér ekki fullkomlega á óvart. Ég veit að hann getur gert þetta og gerir þetta.

Þeir sem telja að maðurinn einn stjórni öllu taka ekki mark á trúarbrögðum. Ef maður gerir ráð fyrir því að guðir og djöflar leiki með mennina eins og taflmenn verður allt skiljanlegra.

Rétt eins og löxum er slátrað af Íslendingum og Norðmönnum ef lús sækir á þá, þannig getur guð Biblíunnar, Jahve, slátrað okkur öllum ef við erum syndug, ekki honum að skapi.

Umfangsmikil árás í nótt