Reyndar bara sama, ljóð frá 16. desember 2023.

Allt það horfið er í skraut

einsog horgrind skilur.

Loka lýðnum stjórnar,

líka öllum fórnar.

Horfin einnig hún á braut,

en hann þó margs enn dylur.

 

Reiði getur ríkt um sinn,

en reyndar bara sama.

Sérhver dagur, syndin,

síðan hryggðarmyndin.

Varla breytist bragur þinn,

bara tíðzkudama.

 

Einsog rennur, elskar hann,

yfir hatur kvenna.

Boltaleikir byrja,

brunnar ekki hyrja.

meyjavalið, margvíst bann,

mun í vítum brenna.

 

Stikar spýtan stríðið í,

strákar Vítum gegna.

Jafnan lögin leggjast

lágt og ekki steggjast.

Að komast inní fremdafrí

framar vilja ei megna.

 

Þetta andhverft, þegar stríð

þér mun alveg breyta.

Hreykist um, en hrokinn

hrynur eins og lokin.

Gegnum slíka grimmdartíð

gumar réttinn þreyta.

 

Hótar öllum Heljarbarn,

hefur falið trúna.

Þykist einsog þessi,

þó ei málin pressi.

Var hann áður viljagjarn,

vart mun leita núna.

 

Ekki þangað inn hann fór,

unga meyjan pirruð.

Ef grip um hennar hendur

hefði unniðzt lendur.

Viljamýkst þó Vanahór,

Verður síðan irruð.

 

Fylgist með þeim fréttum enn,

fátt mun slíka undra.

Gamlir guðir þegja,

gjarnan sig því beygja.

Þókt nú falli flestir menn,

fór sinn heim að kundra.

 

Orðskýringar:

Steggjast: Mótast eftir feðraveldinu.

Brunnur: Líkami eða andi kvenna.

Hyrja: Brenna, grilla.

Víta: Vond og grimm kona sem lýtur Helju eða Loku.

Fremdafrí: Betri heimur framandmannkynja.

Irraður: Villtur viljandi, komið af error, ensku og latínu, irra.

Kundra, so: Koma af stað fjarlægu lífi.

Júróvisjón (Evrusýnarkeppnin) snýst ekkert um tónlist lengur, bara um pólitík.

Þetta var bezta auglýsingin fyrir Íslendinga í Evrusýnarkeppninni, bæði að fólk vill draga okkur úr keppninni og að hafa Palestínumanninn Bashar Murad í forkeppninni, gengur fullkomlega í þá sem stjórna keppninni og pólitíska rétthugsunina sem keppnin stjórnast af. Hann er sigurstranglegur.

Fyndið er að Ágústa Eva var sögð klikkuð af sumum lesendum DV, en hún held ég að fyrst hafi komið með uppástunguna um að senda palestínskan keppanda fyrir landið okkar. Hún veit bara hvað virkar sem vinningsframlag, það snýst ekkert um tónlist og allt um pólitík, rétt þjóðerni sem vekur samúð nútímans.

Mér þykir þetta sérlega skemmtilegt að því leytinu til að þetta sannfærir mig og aðra um að hæfileikar skipta engu máli í listum lengur, heldur skiptir pólitíkin öllu máli, að vera í samræmi við pólitíska rétthugsun. Verið minnug þess sem ég skrifaði um í vetur, að list nútímans er kerfislist, stalínsk.

Bara það eitt að Palestínumaðurinn verður einn af keppendum kemur okkur meðal efstu þjóðanna í veðbönkum, ekki neitt lag sem búið er að frumflytja og kynna. Þetta segir alla söguna, að listin skiptir engu, pólitíkin öllu, pólitísk rétthugsun/ranghugsun, í nútímanum.

Ég spái því hér með að Bashar Murad sé sigurstranglegastur, ekki vegna tónlistarhæfileika heldur þjóðernis og uppruna.

Ég var efins um að þjóð okkar ætti að taka þátt núna, en þátttaka þessa manns sannfærir mig um að við ættum að senda slíkt framlag út og vinna loksins, eða eiga miklu meiri möguleika á því en nokkrusinni fyrr.

Þetta sannar ennfremur að lögin okkar hafa oft verið miklu betri en draslið sem hefur unnið. Þetta sannar fullkomlega að þessi Júróvisjonkeppni hefur alltaf gengið útá pólitík og ekkert annað, pólitíska rétthugsun.

Evrusýnarkeppnin verður æ fáránlegri og menningin vestræna öll. Ég mun skemmta mér eins og venjulega yfir henni, en þetta þarf að verða til þess að fólk fari að endurmeta hvort listin eigi að skipta máli eða pólitíkin ein og skrumið, umbúðirnar.

Ekkert lát á flugi Íslands

Um þversagnir í stríðshrjáðum heimi og erfiðleikana, ef ekki ómöguleikann að standa með einum eða neinum

Tjaldreisendur og mótmælendur á Austurvelli fordæma árásir Ísraelsmanna og kristnir menn fordæma árásir Hamasfólksins. Næstum allir, hvort sem það eru Rússar, Úkraínumenn, Ísraelsmenn, Palestínumenn eða vestrænungar líkja óvinum sínum við nazista og foringjunum við Hitler, en á sama tíma og stríðsæsingurinn magnast er verið að færast nær því sem gerðist í annarri heimsstyrjöldinni, með fordæmingu, stríðsæsingu og reiði.

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Þú breytist í það sem þú hatar og sakar óvin þinn um að vera, því þú veizt ekki um þau andlegu áhrif sem stjórna þér.

Stokkhólmsheilkennið má færa yfir á trúarbrögðin og kristna menn og aðra sem kyssa á vöndinn. Útrýming á gyðingum tryggði að þeir fengu land eftir stríðið, og villumenningin eftir 1945 hefur byggzt á rangfærslum og pólitískri innrætingu sem byggist á fréttamyndum til að byggja upp hatur á aríum og feðraveldinu, kirkjunni eins og hún var í gegnum aldirnar og þeim valdastrúktúr.

Ýmislegt í málflutningi foringja islamskra ríkja minnir á Þriðja Ríkið. Því má segja að hrifningin á því sé mikil, og allur áróðurinn gegn því á Vesturlöndum sé aðdáun og dýrkun, lítt dulin undir því sem virðist hreint hatur á þeim sem þar stjórnuðu.

En andstæðingar þeirra, zíonistarnir beita hörku svo þeim hefur ekki sjaldan verið líkt við nazista, og að hlutskipti Palestínumanna á Gaza minni á hlutskipti gyðinga í gettóunum í Þýzkalandi fyrir stríðið og útrýmingarnar miklu á þeim í annarri heimsstyrjöldinni.

Þetta sýnir hræsnina, að allir keppast við að líkjast Hitler og nazistunum í hegðun á meðan keppzt er við að fordæma þá í orðum. Já, rétt eins og þegar við krakkarnir í æsku minni sögðum:"Djöfullinn" þegar við reiddumst, sagði amma að nú værum við að ákalla hann til að fá hann nær okkur. Hún meinti að slík blótsyrði og hatur í garð Djöfulsins væru aðeins til þess ætluð að magna hann og hans veldi.

"Ekki veit ég hvort er meiri synd að fordæma eða fylgja kristnidómnum, alla vega forðast hvort tveggja", skrifaði meistari Sverrir Stormsker á plötuumslag plötu sinnar: "Stormskersguðspjöll", sem mér finnst enn stórgóð eins og þegar hún kom út 1987.

Hrottalegt er það sem gerist á Gaza, ekki sízt atferli Hamashrottanna, rétt er það hjá Ómari Geirssyni og fleirum.

"Lærdómurinn af seinna stríði orðinn að engu", skrifar hann.

En er ekki mannfólkið orðið dofið fyrir ofbeldi og glæpum gegn því sjálfu? Er þetta ekki afleiðing af sjónvarpsglápi þar sem ofbeldi er tignað sem afþreying? Virðist nú mörgum sem skilin milli frétta og ofbeldiskvikmynda séu gufuð upp?

Ég er hræddur um að við stöðvum ekki hrottaskapinn með fordæmingu.

Ég tel að fyrir Hamasliðum vaki að ná betri stöðu með hrottaskapnum.

Það er gömul regla í galdri að með því að brjóta reglur og gera það svo yfirgengilega sé verið að færa leikinn uppá annað borð og skrifa nýjar reglur, reglur sigurvegaranna.

Múslimar fjölga sér meira en kristnir menn. Það sem fyrir Hamas vakir er að skapa ógn og að fá völd með óttanum og hryllingnum. Það er gamalþekkt aðferð í stríði.

Vestræn menning er úrkynjuð og okkar vestrænu samfélög.

Ísraelsmenn ráða yfir gereyðingarvopnum og Bandaríkjamenn, helztu stuðningsaðilar þeirra eru eigendur fleiri og stærri vopna en allir aðrir.

Engu að síður síga Rússar og múslimar á, hægt og bítandi, fá meiri athygli í heimspressunni sem er jákvæð frekar en neikvæð, þeir fá frekar samúð en hatur og reiði. Kristilegir og gyðinglegir pistlahöfundar eins og á þessu bloggsvæði sem eru algengir eru í minnihluta ef marka má fréttirnar á RÚV, því múslimaheimurinn er fjölmennur og nokkuð samheldinn í hatri á vestrænum lifnaðarháttum, og þar að auki er æskufólkið talsvert mikið inni á þessari línu mótmælendanna á Austurvelli. Ef marka má viðtölin sem tekin eru við almenning og sýnd á RÚV eða Stöð 2 er þar meiri stuðningur við Palestínumenn en Ísraelsmenn, og sést það greinilega á því hversu margir vilja að Ísland dragi sig útúr Júróvisjón til að mótmæla stríðinu, og þátttöku Ísraelsmanna í keppninni.

Þessvegna má vel segja að voðaverk Hamas skili þeim árangri. Vond athygli er skárri en engin athygli er orðið að málshætti með speki, sannleika sem margsinnis sannar sig.

En hvað sem því líður færist mannkynið nær hengifluginu sem er Þriðja heimsstyrjöldin. Vestræn vígatól eru mörg og hershöfðingjarnir þar vilja ráðast á Rússa og múslimaheiminn. Þar er ekki mikill skilningur á friði eða sigri við samningaborðið og með friðsamlegum leiðum.

En boðskapur þessi pistill er einfaldur. Steinrunnið vald molnar með tímanum. Kjarnorkuvopnin eru merki um veikleika en mannfórnir Rússa og Palestínumanna er merki um æsku og styrkleika. Sú þjóð sem fórnar eigin fólki hefur sjálfstraust og trú að því að hún rísi úr rústunum. Þær þjóðir sem skýla veikleikum sínum með kjarnorkuvopnum og öðrum gereyðingarvopnum eru komnar að fótum fram og minna á Rómverja sem sigruðu á vígvellinum en úrkynjuðust og urðu sigraðar af æskufólkinu, Gotum og öðrum germönskum þjóðum að lokum.

Þessvegna verð ég að segja að ég hef meiri trú á endanlegum sigri Rússa og múslima en sigri kristinna manna og okkar vestrænna manna.

Sagan kennir þetta bara. Það eru ekki vopnin sem sigra. Þau eru veikleikamerki hins tapaða, þótt hinn tapaði geti valdið heimsendi og valdi kannski heimsendi að lokum. Það er þversögnin í þessu, en þær eru margar.

 

Tyrkir samþykkja aðild Svía að NATO

"Það kemur Dagur eftir þennan Dag", sagði Dagur B. Eggertsson við Heimi Má Pétursson fréttamann á Stöð 2 þegar hann hætti. Skyldi sá Dagur vera Einar Þorsteinsson? Litli Dagur og Stóri Dagur?

Það má samfagna Framsóknarmönnum að þeir fengu sinn fyrsta borgarstjóra núna nýlega. Óánægjuraddirnar yfir því að hann skyldi gerast hjálparmaður Dags gleymast þó ekki, hann var bókstaflega kallaður svikari, því góð kosning hans og Framsóknar hafi verið ákall um að Sjálfstæðisflokkurinn kæmist aftur til valda í borginni.

Nú kemur það í ljós hvort stefna hans sé ný eða gömul. Hann talaði um breytingar, en á eftir að sýna þær í verki sem borgarstjóri.

Dagur hefur talað um starf sitt sem köllun, en ég veit um ódýrari leið til að losna við benzínbíla, banna þá alveg. Ég hef aldrei tekið bílpróf og hef aldrei átt bíl, og hef gengið eða tekið strætó. Þjónusta Strætó er samt orðin ömurleg, hærri fargjöld og appið þeirra erfitt, auðveldara var að kaupa miða eða kort í sjoppum. Aldrei hefði átt að hætta með það.

Það sem Dagur borgarstjóri stefndi á var að banna einkabílinn, loka benzínstöðvum og banna jarðefnaeldsneyti, nema hann reyndi að gera það í áföngum.

Ég hef oft lýst því hvernig ég varð ákafur umhverfisverndarsinni í Digranesskóla þegar ég fann þarna tilgang í lífinu í mínum skorti á félagsfærni, þurfti verðugan málstað til að berjast fyrir.

Þannig að ég er sammála áherzlum Dags og Samfylkingarinnar um að metnaðarfullt sé að draga úr losum gróðurhúsalofttegunda.

En hef ég ekki verið að gagnrýna Dag líka eins og margir aðrir? Jú.

Í fyrsta lagi er Reykjavík orðin túristaborg, túristabær.

Í öðru lagi hafði ég fullkomna samúð með kaupmönnum sem fluttu úr Reykjavík og kvörtuðu yfir framkvæmdum hans og endalausum götuviðgerðum, afi minn lenti í því sama 1993 - 1994 og það var mikið fjárhagstap.

Í þriðja lagi var Braggamálið spillingarmál og mörg önnur slík.

Í fjórða lagi beitti meirihlutinn Vigdísi Hauksdóttur andlegt og félagslegt ofbeldi og bolaði henni burtu því hún stóð sig betur en þau öll til samans. Það sama gerðist fyrir Sveinbjörgu Birnu Sveinbjörnsdóttur, hún stóð sig firnavel og ætti erindi sem formaður Sjálfstæðisflokksins, alvöru kvenskörungur, en hún fékk á sig þvílíkan mótbyr, einmitt fyrir að standa sig vel.

Ég spyr mig, hversvegna ættu puntudúkkur og Davosdúkkur að verða formenn Sjálfstæðisflokksins þegar til eru svona alvöru kvenskörungar? Ég missti alla trú á réttlæti meirihlutans þegar þetta gerðist í tvígang, og var hún raunar alveg horfin fyrir, dreggjarnar gufuðu upp með þessu.

Í fimmta lagi er Borgarlínan draumóra/martraðaverkefni sem Bjarni Benediktsson hefur sýnt fram á að gangi ekki upp, nema með miklum fórnarkostnaði sem svarar varla kostnaði, svo margt annað þarf að líða fyrir vikið og sitja á hakanum, að réttast væri að hætta slíkum framkvæmdum fullkomlega.

Í sjötta lagi hefur Dagur komið sér til valda aftur og aftur með klækjum og með því að fá hækjur eins og Þórdísi Lóu Þórhallsdóttur og Einar Þorsteinsson með sér, og sumir segja spillt fyrir þeirra pólitíska ferli þannig.

Fleira mætti telja til og aðrir munu gera það vafalaust.

Þetta allt sýnir að þó maður sé hlynntur grænum áherzlum Dags og finnist jafnvel margt glæsilegt í Reykjavík núna þegar hann er farinn frá, þá má svo sannarlega gagnrýna hann og það sem gert var á tímabilinu.

 

Dagur kvaddur með þremur stórveislum

Friðryk - hljómplata frá 1981 með samnefndri hljómsveit, miklu betri hljómplata en margir halda og með friðarboðskap.

Eitt af því sem ég gerði áður en verkstæðið hans afa að Digranesheiði 8 var rifið 2021 var að reyna að gera við segulbandstækin sem ég á. Langt er síðan ég komst uppá lag með það að sameina tvö eða fleiri segulbandstæki í eitt. Það gerði ég af eftirfarandi ástæðum: Fyrir meira en 20 árum lenti ég í því að segulbandstæki sem tóku vel upp voru orðin svo léleg að ekki var hægt að gera við þau, því gangverkið var ekki hægt að laga.

Þetta þarf að útskýra betur.

Þeir sem þekkja það hvernig er að lagfæra hljómtæki vita að þau samanstanda af gangverki annarsvegar og svo rafeindahlutum hinsvegar.

Gangverk hljómtækja eru til dæmis reim í plötuspilara, mótor sem drífur plötuspilara áfram, stilliviðnám í útvarpstæki, gúmmíhjól í segulbandstæki sem nemur við driföxulinn, gormur í segulbandstæki sem þarf að vera rétt stilltur svo spólurnar hvorki krumpist né slitni af of miklu álagi, og þannig mætti lengi telja, því smáhlutirnir sem gangverkin samanstanda af eru fjölmargir, allt niður í stakar skrúfur og smáplaststykki eða málmstykki.

Rafeindahlutir hljómtækja eru staðsettir á svonefndum prentplötum, og þeir samanstanda af mögnurum og viðtækjum og ýmsu fleiru. Rafeindahlutirnir og hvernig þeir eru stilltir og samansettir ákvarðar hversu góðan hljóm maður fær úr hljómtækjunum. Þannig er hægt að breyta magnara í hljómtæki með því að fjarlægja viðnám og setja annað í staðinn. Þannig breytist tíðnin og tónjafnarinn breytist, sem stundum er breytanlegur með tökkum á tækjunum líka.

Snemma eignaðist ég Pioneer CT 760 segulbandstæki. Þetta voru tæki sem seldust ótrúlega mikið frá 1985 - 1988, enda voru þau ódýr og góð.

Þessi tæki hljóma mjög vel þegar þau eru ný, en það er galli í gangverkinu sem snemma kemur í ljós. Gallinn veldur því að næstum öll svona tæki nú til dags þurfa yfirleitt viðgerð.

Það er einkenni á Pioneer segulbandstækjum að þau eru með verri gangverk en rafeindahluti. Þessi sami galli er í þeim mörgum. Gallinn er þessi:

Spennuhjólið hægra megin er stillt á of mikinn þrýsting sem veldur því að snældurnar flækjast með tímanum.

Í einföldu snældutæki er einn driföxull og bandið fer frá vinstri til hægri. Til eru tæki sem snúa við snældum sjálfkrafa, en það eru óþarfar kennsluleiðbeiningar hér að fara líka að lýsa þeim í smáatriðum.

Þegar spóla er sett í þessi algengustu tæki og tónhausarnir vísa uppávið eiga þessar leiðbeiningar við.

Þá er einn útþurrkunartónhaus vinstramegin sem snertir snælduna, einn aflesturs og upptökuhaus í miðjunni og síðan hægra megin pláss fyrir gúmmíhjól og driföxul sem knýja bandið áfram mestmegnis.

Til að hjálpa til við að drífa bandið áfram er snuðandi afli beitt á hægra griphjólið, sem vindur uppá sig, á meðan hitt vindur af sér bandið.

Örlítinn gormsþrýstingur er hafður á vinstra griphjólinu til þess að losna við slaka í bandinu.

Framleiðendur segulbandstækja voru með sínar tiktúrur. Þannig voru sumir framleiðendur með meiri þrýsting á hægra hjólinu en aðrir.

Með tímanum verður gúmmíhjólið sem snertir driföxulinn mettað af járndíoxíði sem er í segulböndunum jafnan. Þetta veldur því að gúmmíhjólin skila tilgangi sínum verr. Það getur birzt í tvennskonar algengum bilunum. Í fyrsta lagi geta spólur orðið falskar eins og sagt er, þegar bandið fer að ganga á ójöfnum hraða, því mengunin á gúmmíhjólunum sem litar þau brún veldur því að togkrafturinn minnkar, því eiginleikar gúmmísins hætta að njóta sín í þessari mengun.

Önnur og algengari bilun er að þrýstingurinn frá snuðhjólinu hægra megin veldur því að bandið leitar til hliðanna. Gúmmí á stáli sem er nýtt heldur tónbandinu vel kyrru án þess að það leiti til og frá. Gúmmí mettað af smáögnum gerir það síður. Þrýstingurinn á bandið lætur það flakka rétt eins og bíl í hálku, sem ökumaðurinn missir stjórn á.

Ef þrýstingurinn er minnkaður með því að setja slakari gorm undir hægra hjólið, snuðhjólið, þá lagast þetta sjálfkrafa og böndin hætta að flækjast og krumpast.

Langalgengast var þó að keypt væru ný gúmmíhjól, það var gert á opinberu verkstæðunum á meðan hægt var að kaupa slík hjól, og það er enn hægt, þau eru framleidd af sjálfstæðum þjónustuaðilum, Kínverjar framleiða mikið af svona hlutum í japönsk tæki fyrri tíma.

En sem sagt, þessi Pioneer CT 760 tæki fóru að flækja oft spólur þegar þau voru orðin 5-10 ára, og ef maður kaupir svona notuð tæki getur maður lent á þannig bilun.

Annað vandamál er með gangverkin í þessum tækjum. Tannhjól eru notuð í stað gúmmíhjóla í griphjólunum hægramegin. Það veldur því að tónninn verður falskur og óhreinn, því þau eru ekki á ská heldur eru þau beintennt. Skátennt hjól eru lausnin, til að komast hjá urgi, sem einnig skapar annað vandamál, urgið hefur áhrif á tóngæðin og minnkar þau, því urginu fylgir titringum.

Að vísu er þetta ekki algilt að urg og titringur komi í svona beintennt tannhjól. Það gerist þó undir vissum kringumstæðum. Það gerist þegar plastið er af sérstakri tegund eins og í þessum tækjum og þrýstingurinn mikill.

Ég stillti það tæki sem ég átti þannig að ég fengi tæra upptöku, en tók eftir því að víbringurinn bjó til felskju. Við þetta varð ekki unað.

Í fyrsta sinn sem ég notaði gangverk úr einu tæki í annað var þegar ég lagaði Samsung boomboxið mitt með Akai gangverki frá tæki sem hafði verið framleitt um 1974. Það gerði ég 1988, fyrst, ef ég man rétt. Samsung boomboxið eignaðist ég 1985 þannig að þetta passar.

Það kann að hafa verið í kringum 1995 þegar ég bjó til eitt tæki úr tveimur með þessum hætti. Þá átti ég Lux segulbandstæki sem ég hafði keypt í Sportmarkaðnum, en mér fannst upptakan ekki góð í því tæki. Þessvegna fjarlægði ég prentborðið og rafeindahlutina og setti innvolsið úr Pioneer tækinu inní það.

Vel að merkja var afi minn meistari í öllu sem var svona, Jón Agnarsson vélvirki, og ég lærði bara af honum með því að sjá að hann gat breytt bílum að vild og næstum hverju sem var.

Hann átti teina með skrúfgangi og plaströr sem ég gat notað til þess að festa prentborðin. Það þýddi að ég varð að bora fyrir skrúfunum og bora svo fyrir tökkunum líka, og það gekk misvel að koma þessu öllu fyrir.

Næstum alltaf hefur mér tekizt þetta þannig að ég hef fengið tæki sem virka á eftir, en eitt vandamál situr maður oft uppi með, en það er að upptökutakkinn hættir að virka og tækið er annaðhvort fast á upptöku eða afspilun.

Ástæðurnar fyrir því eru þessar: Ákveðinn sleði er notaður eða skiptir, og vír eða gormur sem togar í sleðann til að skipta yfir í upptöku eða afspilun. Öll afstaða breytist þegar komið er nýtt prentborð í tækið. Stundum þarf að fjarlægja tengistykki og því verður upptökurofinn óvirkur. En aðeins þarf að fjarlægja einn gorm innanúr sleðanum til að festa tækið varanlega í upptöku eða afspilun, hvort heldur sem maður notar meira í viðkomandi tæki.

En til að gera langa sögu stutta þá náði ég miklu meiri leikni í þessu með tímanum, og átti auðvelt með þetta áður en verkstæðið hans afa var rifið 2021. Þannig var að ég notaði Akai CS 703D gangverk og Pioneer CT 760 rafeindaborð.

Ég fann eitt slíkt tæki hjá mér fyrir nokkrum dögum og athugaði hvort það virkaði vel. Jú, það virkaði, en var örlítið falskt. Með því að setja í það aftur upprunalega tónhausinn tókst mér að koma því í fullkomið lag. Of mikið viðnám var í þeim nýja sem ég hafði sett í það. Tónhausar hafa mismikið þrýstiviðnám eftir því sem bandið leikur um þá og eru sumir hærra stilltir en aðrir, ganga lengra inní snælduna.

En allt þetta er formáli að meginmáli þessa pistils.

Mér finnst skemmtilegast að hlusta á tónlist af segulbandstækjum, því ég hef breytt þeim og fengið þann óskahljóm úr þeim sem ég kýs.

Að þessu sinni fann ég hljómplötu sem ég hafði ekki hlustað á lengi, og sú hljómplata átti að vera aðalumfjöllunarefni þessa pistils.

Þetta er hljómplatan Friðryk með samnefndri hljómsveit frá 1981. Þessi hljómplata kom út árið 1981 hjá SG hljómplötum. Mér þykir svolítið vænt um þessa hljómplötu því hún er meðal þeirra fyrstu sem ég eignaðist.

Ég eignaðist fyrstu Crown græjurnar mínar í apríl 1984 þegar ég fékk þær í fermingargjöf. Með þeim var auðvelt að spila hljómplötur og ég fékk áhuga á að eignast þær.

SG hjómplötur voru með útsölur stundum á þessum árum í Ármúlanum, held ég, og þar var maður gapandi af undrun að sjá söngkonuna Elly Vilhjálms við afgreiðslu þarna með honum, seinna komst ég að því að hún var konan hans.

En ég er nokkuð viss um að ég keypti þessa hljómplötu þarna hjá SG hljómplötum sennilega sama ár og ég fermdist, 1984, enda mun hann hafa hætt með fyrirtækið þetta ár og ekki getur þetta því verið seinna.

Þessa hljómplötu átti ég án þess að spila hana í gegnum árin því mér fannst hún ekki áhugaverð. Lögin fannst mér ekki grípandi.

En eftir að hafa lagað þetta Pioneer hljómtæki og tekið hana uppá spólu nýlega fór ég að endurmeta þessa hljómplötu og kunna vel við hana.

Maður þarf aukinn þroska til að hlusta á sumar hljómplötur og meta þær að verðleikum.

Eins og nafnið gefur til kynna þá fjallar þessi hljómplata um frið. Textarnir eru margir eftir Kristján Hreinsmög, sem einnig var Kópavogsbúi eins og ég lengi.

Tónlistin er flókin og vandflokkuð. Hún er jazzskotið rokk sem á köflum breytist í nokkurskonar þungarokk eða þungarokkspönkblending nokkurskonar. Einnig eru fáeinar ballöður á plötunni í ljúfari kantinum og eitt lag eftir Sigurð Karlsson trummuleikara sem er synfónískt trommutónverk í örfáar mínútur, eitt samfellt og áheyrilegt trommusóló eftir hann.

Núna nýlega skildist mér að þessir piltar hefðu mátt fá talsvert mikið af þeirri athygli og vinsældum sem Bubbi Morthens hefur fengið, því hann hefur verið að semja sama lagið 1000 sinnum alla sína ævi, sem var gott fyrst, en er það ekki lengur.

Þessir ungu menn sem sömdu þessa tónlist notuðu fleiri hljóma en Bubbi Morthens gerði og uppbygging laga þeirra var flóknari. Það má segja að allir meðlimir Friðryks hafi verið hæfileikamenn. Nafnið Friðryk merkir annars friðar-ryk en er ekki mannsnafn þótt það minni á Friðrik, þetta er orðaleikur úr smiðju Kristjáns Hreinsmagar).

Ég hygg að hljómsveitarnafnið Friðryk sé einnig ádeila á geislavirkt úrfelli eftir gjöreyðingarstríðið sem allir hræddust í Kalda stríðinu. Teiknimyndasögur hafa verið samdar um duft sem gerir fólk friðsamt, býst ég við, og vísindaskáldsögur og kvikmyndir af því tagi einnig.

Uppáhaldslagið mitt á þessari plötu er lagið Myrkur, sem er tónsmíð trommuleikarans Ásgeirs Óskarssonar við ljóð Steins Steinarrs. Þetta er sannarlega snilldarleg tónsmíð sem tekur yfir nokkrar áttundir, og Pálmi Gunnarsson sýnir þarna að hann er afburðagóður söngvari eins og oft áður.

Þeir Ómar Óskarsson og Ásgeir Óskarsson eru víst ekki bræður, en störfuðu mikið saman, og Ómar Óskarsson er einnig einn af mínum uppáhaldstónlistarmaður, aðeins vegna þess að hann er höfundur plötunnar "Middle Class Man" frá 1974 sem mér finnst alveg í sérflokki.

En aftur að plötunni Friðryk frá 1981. Það sem ég held að trufli marga sem hlusta fyrst á hana er að tónlistin er þungarokksskotin, en í þungarokki er oft notazt við flókin grip og það voru fáir Íslendingar sem höfðu smekk fyrir þungarokki 1981. Þó minna sum lög á það sem EGO (hljómsveit sem Bubbi Morthens söng með), gerði, og jafnvel nokkur grípandi lög, eins og frægasta lagið, "Í kirkju", sem er eitt fárra laga sem Pálmi Gunnarsson hefur samið, eða orðið fræg eftir hann að minnsta kosti.

Eitt af því sem er skrýtið við plötuna Friðryk er að tónlistin er hörð en textarnir mjúkir. Erlendis syngja þungarokkarar oft um djöfladýrkun, Satan, pyntingar, ofbeldi og slíka myrka hluti, en hér eru skáldlegar pælingar um frið og kærleiksríkar.

Á þessum tímum Úkraínustríðsins og Gazavoðaverkanna verður þessi hljómplata enn meira við hæfi en oft áður.

Lagið Myrkur ber þó af. Ég hef sjálfur fengiðzt eitthvað við svona flóknar tónsmíðar, en varla eða ekki þar sem tónsviðið er svona vítt, því maður þarf upp í algera falsettu í hæstu tónunum.

Þegar maður verður þreyttur á hefðbundnum tónsmíðum verða svona lög kærkomin. Þessvegna hef ég fengið meiri áhuga á jazzi með tímanum, þar sem tónskrattinn er víða, diabolus í musica.

Þar eru ekki hefðbundnar leiðir.

Lagið Póker er sennilega frá þeim tíma þegar einhverjir hljómsveitarmeðlimir voru í þeirri hljómsveit.

Það sem einkennir þessa hljómplötu er líka að á henni eru lög eftir Tryggva og Pétur, sem minna eru þekktir sem lagasmiðir en undirleikarar og hljómsveitarmeðlimir.

Bubbi Morthens gleypti marga tónlistarmenn þegar hann varð frægur. Hann tók svo mikið pláss og svo mikla athygli að margir tónlistarmenn hættu að geta lifað af list sinni. Þannig voru eyðileggjandi áhrif pönksins og Bubba Morthens.

Þegar kóngar eins og Bubbi Morthens komst til valda hættir lýðræðið að virka og færri verða frægir, einvaldurinn og kóngurinn gleypir alla frægð þeirra.

Þessi hljómplata verður víst seint talin grípandi, en hún ætti skilið að fá virðingu sem vönduð hljómplata sem eldist vel eins og gamalt vín.

Hið fullkomna drápsvopn fundið upp í Kína, systurveira Covid-19 sem drepur 100%, DV frétt, og svo aukin umsvif NATÓ og sífellt meiri stríðsógnir í heiminum.

Eins og kemur fram í þessari frétt eru umsvif Nató að aukast núna í Úkraínustríðinu, stærsta heræfingin frá kalda stríðinu. Eins og menn hafa rakið ítarlega á Úkraínustríðið sér langan aðdraganda með samvinnu þeirra sem stóðu að Sómabyltingunni 2013, frá Vesturlöndum, Obamastjórninni, og Biden, og svo leppanna sem komust til valda í Úkraínu. Þannig að sumir halda því fram að allt Úkraínustríðið sé valdatafl sem demókratar skipulögðu, og margt bendir til þess.

Það er eins og mannkynið sé búið að glata glórunni. Á sama tíma og mengun eykst er verið að hlaða í bálköst kjarnorkustríðs, efnavopnastríðs og sýklavopnastríðs, þriðju heimsstyrjaldarinnar.

Síðan til að kóróna allt saman kom kórónuveiran, eða hið hrikalega afbrigði sem olli Covid-19. Uppruni hennar er umdeildur, en allt eins líklegt að hún hafi verið búin til í tilraunastofu eins og jafnvel Joe Biden viðurkenndi að væru helmingslíkur á.

Í DV er nú þessi frétt:"Kínverjar gerðu óhugnanlega rannsókn á afbrigði kórónuveirunnar - dánartíðnin 100%."

Maður spyr sig mjög að orðavali fréttarinnar. Er fréttin að segja manni það á klaufalegri íslenzku að Kínverjar hafi viljandi ræktað þetta afbrigði sem þá er versti sjúkdómur allra tíma, og dauðadómur yfir öllu mannkyninu, ef hann sleppur út?

"Kínverskir vísindamenn hafa gert tilraunir með hættulegt afbrigði af kórónuveirunni", eru fyrstu orð fréttarinnar.

Þetta er ekki vísindaskáldskapur heldur raunveruleiki, "New York Post " og "Daily Mail" fjalla um málið. En þetta hljómar einsog hysterískasti og dystópíski hryllingsskáldskapur sem skrifaður hefur verið.

Þetta er í fyrsta sinn sem dánarhlutfall er 100% þegar kórónuveirur eru annarsvegar, og þessi er afbrigði af veirunni sem slapp út viljandi eða óviljandi síðla árs 2019.

Vírusinn hafði áhrif á lungu, bein, augu og heila. Mýsnar drápust allar á innan við átta dögum eftir smit og hættu að geta hreyft sig að lokum. Þessi einkenni kannast fólk við í vægari mæli sem smitazt hefur af Covid-19, þannig að hér er hvorki um ímyndun að ræða né skáldskap né samsæriskenningu heldur blákaldan veruleikann.

Það fylgir með í fréttinni að eiginlega allir fordæma þetta, að verið sé að gera slíkar tilraunir, því fyrr eða síðar geti þetta borizt í lífverur, og ef ekki verður hamið valdið aldauða, nema til séu mótefni.

Fólk er almennt að furða sig á þeirri fullkomnu klikkun að vera að dútla við svona Vítistilraunir, hver tilgangurinn sé með þessu.

En úr því að þeim tókst þetta, að búa til þetta 100% drápsvopn með systurveiru Covid-19 hlýtur hitt að vera ljóst, að fikt og tilraunir bjuggu sennilega til þá veiru sem búin er að búa til mörg afbrigði af sér og drepa fleiri en báðar heimsstyrjaldarnar samanlagðar, sú fyrri og sú seinni.

Hvar liggur ábyrgðin spyr maður sig því? Hvar eru nýju Nürembergréttarhöldin yfir þeim sem bera ábyrgð á þessu? Eru allir stikkfrí sem komu að máli vegna auðæva sinna og valda? Var það tilviljun að Angela Merkel lét af embætti á sama tíma og Covid-19 brauzt út? Er þöggunin tilviljun, og baráttan við andstæðinga sprautanna?

Þessi frétt í DV um hið fullkomna drápsvopn, sem drepur þá einnig þessa sem beita því, og búið var til á kínverskri rannsóknarstofu, og er náskyld Covid-19, hlýtur að styrkja grunsemdir um uppruna þeirrar veirur og þörfina á miklu, miklu meiri rannsóknum á þessu öllu, hvar þetta byrjaði, hversvegna, og margt fleira.

Stærsta heræfing NATO síðan í kalda stríðinu fram undan

Fjöldinn vill sér granda, ljóð frá 29. apríl 2010.

Eilíft stríð er einkennið, sem víða,

ekkert heilagt land.

Rétt er breytni, ráðamaður,

reyndar aðeins þvaður.

Frægur fyrir margt

furðuútlit svart.

Þegar elska alla eins,

ekki er það til neins.

Mun ei fjöldann niður níða,

neðstatröð er grand.

 

Ísland vill nú opna sínar gáttir,

eða ráðamenn...

Því er ljóst að friðinn flytja,

fyrst þó sundur brytja...

Skoðun hef um skipt,

skruddublöðum rift...

Auður getur ýmsu breytt,

aðeins lundin þreytt...

Vakna þeir í syndum sáttir?

Síðan berjast enn?

 

Eins og stríð er yfir þessum líka,

aðeins ríkir þögn.

Fólkið hlýðir, fækkun handa,

fjöldinn vill sér granda...

Fyllið landið fljótt,

fellur þá á nótt.

Svart er útlit svikalið,

Svíar biðja um frið...

Taldi hana raunar ríka,

mjög fór burtu sögn.

Strandar allt á þér, Pollýanna?

Stundum er fólkið marktækt sem tjáir sig á RÚV. Þar sagði einhver að samstæða væri að verða um það að ríkisstjórnin ætti að greiða út (og kaupa upp) húseignir Grindvíkinga svo þeir fengju frelsi til að ákveða næstu skref sjálfir. Það fyndist mér réttlátt líka. Pollýanna er í þessu líkingamáli hér auðvitað forsætisráðherra landsins sem mestu ræður, Katrín Jakobsdóttir. Hún vill trúa því bezta og smæla framaní heiminn. Hún vill ekki trúa því að Svandís Svavarsdóttir þurfi að víkja og hún vill ekki trúa því að Guð og gæfan geti snúið baki við okkur Íslendingum. Hún vill ekki trúa því að syndin hafi afleiðingar, og er ég þó 100% viss um að hún er trúuð og kristin að langmestu leyti, nema hvað hennar trú er svipuð og trú kvenprestanna, sem segja að syndin hafi engar afleiðingar og að Guð leyfi allt. Það er varla mitt vandamál, en kannski þjóðarinnar vandamál.

Já, þetta er risastórt mál og þetta breytir heimsmynd okkar, íslenzku þjóðarinnar.

Ég er helzt á því að Katrín geti keypt líf fyrir ríkisstjórn sína með því að lenda þessu máli vel og í sátt við þjóðina, og þá muni það jafnvel kannski fremur litlu skipta hvort Svandís vinkona hennar fær að halda embætti sínu lengur eða ekki. Það fellur þó ekki alveg í skuggann af þessum viðburðum, því þjóðin gleymir því ekki, og Svandísi verður ekki vært í sínu embætti jafnvel þótt þjóðin verði sátt við hvernig Katrín lendir þessu máli. En ef Katrín klúðrar þessu þá er stjórnin fallin.

Það er svo margt breytt frá Heimaeyjargosinu 1973. Þá var þjóðin full af þjóðerniskennd en nú hugsa eiginlega allir um peningana fyrst og fremst. Þá var gosið bundið, staðbundið og svo bundið af skemmri tímaramma. Hér er allt miklu óljósara og stærra í sniðum, þetta er rosamál fyrir landið, þjóðina og ríkisstjórnina alla.

Það var mjög fróðlegt að hlusta á Ármann Höskuldsson prófessor í eldfjallafræði í fréttum Stöðvar 2 í gær. Hann var ómyrkur í máli og sagði að þetta gæti varað í nokkur ár og síðan gæti annað tekið við og varla skárra.

Hann minntist að vísu ekki á það þegar hann fór að tala um Hengilssvæðið og meiri virkni þar, að þaðan kemur jarðskjálftahættan einna mesta, sem gæti eyðilagt gríðarlega mikið á stóru svæði, í Reykjavík og víðar og valdið manntjóni. En hann er jú eldfjallafræðingur og ekki gat hann farið útí alla sálma.

En í því sambandi minntist hann þó á Hveragerði, Nesjavallavirkjun, Hellisheiðavirkjun og Hafnarfjörð. Ekki neitt smáræði sem er undir í þessu. Þetta er orkan fyrir Reykjavík og nágrenni og fjölmenn bæjarfélög.

En hann ítrekaði að þessi ógn gæti verið til staðar í 200 ár, svo rétt er að halda því til haga.

"Maður byrgir ekki brunninn þegar barnið er dottið í hann", skrifaði einn undir þessum fréttum, og það á vel við.

Já, sunnudagurinn var örlagaríkur. Jafnvel ég trúði því að álfarnir héldu verndarhendi yfir okkur ennþá, en svo er ekki, þetta var viðvörun. Ég mun kannski síðar fjalla um það sem ég upplifði í hörgnum fyrir nokkrum árum, þegar álfarnir leyfðu mér að líta steininn.

Já, öll stjórnarandstaðan er víst sammála um þetta, að stjórnvöld eigi að kaupa upp húseignir allra Grindvíkinga. Kannski hægara sagt en gert ef efnahagsstaða þessarar ríkisstjórnar er ekki nógu góð.

Hér er búið að setja þrýsting á ríkisstjórnina og frá mörgum hliðum. Virðist mér nú að líklegra sé að spáin rætist sem hefur hljómað í mörg ár á Útvarpi Sögu að stjórnin springi út af þessu.

En það er ekki öfundsvert hlutskipti sem tekur við nýjum ríkisstjórnum í framtíðinni þegar búið er að rústa svo margt og mikið, selja fjöregg þjóðarinnar og drepa niður framkvæmdavilja og hetjulund þeirra sem gera bezt eða gætu gert margt og mikið.

Einnig kom fram að uppkaup í Grindavík væri eins og hallarekstur ríkissjóðs í eitt ár. En hvað gerum við Íslendingar ef nauðsynlegt er að flytja fólk í burtu víðar, miklu víðar?

Þessir stóru atburðir draga fram kosti og galla Katrínar forsætisráðherra. Ef hún stendur sig í svona stórum málum er hún alvöru leiðtogi sem hægt er að mæla með.

 

 

Gasmengun í brunnum tengdum veitukerfi í Grindavík

Griðlandið dugar ei grunnhyggnum kjánum, afgangslag af plötunni:"Ísland skal aría griðland". Samið 20. desember 2009.

Hve sárt er að vaka er hún veit ekki nóg,

og vill ekki kanna

öll sálardjúp sín

og sorgir þar með banna.

Ég varð ekki bubbinn sem frægðina fyllti,

því fjöldinn sig dæmdi einn,

og enginn er nú hreinn,

aðeins syndasull,

sjúkt er valdsins bull.

Flýðu, sjáðu ei aftur augun þín,

einhver fólk bara tryllti.

Bezt er þegar fortíð finnur ró.

 

Ég segi þó ei nú að elski þá snót,

en aðeins smá vina

nú hana enn í hóp,

og hirði kennd um lina.

Grunnhyggnar stúlkur í grennd við mig fara,

þær geta ekki þroskazt meir.

Og allt hvað staðnar alveg deyr.

Harmar, syrgir hann?

Heimtar nýtt svo bann?

Fjöldinn þarf sitt ljóta lygadóp,

og lendir í verri skara.

Finnst þeim öllum frúin vera ljót?

 

Hvort gerum við samfélagsgagn sem ei dvín?

Fer girnd öll að sjálfi?

Ó, speglunin spök,

ég spyr þess, maður hálfi.

Griðlandið dugar ei grunnhyggnum kjánum,

sem glatast, fá aldrei nóg.

Finnur þessi fortíð ró?

Endurtekur allt?

Aðeins geðið kalt?

Varla duga lengur breið þar bök,

því byggðin er snauð af ánum.

Víða duga ei orðin öldnu þín.

 

Orðaskýringar: Vina:Að elska með philos. Samkvæmt forngrísku var það eros, að frjá, girnast, agabe, önnusta. Sögnin að vina merkir hér að elska með vináttuást.

Snauð af ánum. Á er þágufall af ær, er kind, bóndi sem skorti ær þótti fátækur. Setningin þýðir að samstillingu skorti, "byggðin snauð af ánum." Ær eru hér líking fyrir mannfólk, því mannfólk hagar sér oftast eins og sauðir.

Bubbi er hér nafnorð yfir ríkan mann, og þetta orð er til í orðabókinni þessarar merkingar einnig.

Að fylla frægðina er orðaleikur, þegar lesandinn gæti búizt við að frægðin fylli einhvern. Menn tala um að fylla útí hljómleikasal eða föt, og því er þetta þannig glettni og leikur að orðum. Að fylla útí frægðina eða fylla frægðina er í þessari merkingu að vera frægðinni verðugur, hafa hæfileika til að njóta hennar til fulls og verða frægur.

Einræðisherrar og einræðisfrúr í krafti ofurauðæva, og þeirra dyggustu klappstýrur eru fjölmenningarsinnar og alþjóðahyggjusinnar, vinstrimenn og jafnaðarmenn

Jón Bjarnason skrifar ágætan pistil um þetta. Ég vil bæta því við að ekki er lengur hægt að skilgreina þetta með sama hætti og fyrir 20-60 árum þegar skilin á milli hægri og vinstri voru skarpari.

Nú er svo komið að margir auðugustu einstaklingarnir eru í Samfylkingunni og jafnvel öðrum vinstriflokkum eða miðjuflokkum.

Á heimsvísu er það enn frekar þannig. Demókrataflokkurinn í Bandaríkjunum hefur yfir miklum auðævum að ráða eins og Repúblikanaflokkurinn þar. Auðhringir eru alþjóðlegt fyrirbæri og auðrónar og aðrir billjarðamæringar þekkja varla nein landamæri, vald þeirra er meira en flestra eða allra annarra á þessari jörð okkar.

Sjálfstæðisflokkurinn er kominn í virkilega samkeppni við Samfylkinguna. Viðreisn er þar rétt til hliðar eða jafnvel mitt á milli og auðugt fólk þar líka.

Í pistli Jóns dregur hann upp skarpar línur á milli einkafyrirtækja og ríkisfyrirtækja eins og hefðin segir til um. Það er rétt eins langt og það nær og á enn við. Þó lít ég þannig á að ríkin (kommúnismabáknin) á Vesturlöndin séu einar tryggustu eignir auðrónanna sem eiga 99% allra fjármuna mannkynsins og stjórna okkur hinum sennilega, næstum alveg, í krafti auðs og valda. Þessir auðrónar stjórna hegðun okkar, kauphegðun og annað. Veganæðið og aðrir tízkustraumar, einhversstaðar byrjar þetta, eða þá sykurlausu matvörurnar og drykkirnir sem sumir segja að séu skaðlegri en það sem fyrir var og var fitandi, eða þá rafbílarnir, það er fyrir löngu orðið ljóst að þetta snýst næstum ekkert um heilsu fólks eða heilsu jarðarinnar, heldur um peningaheilsu eða sjúklega græðgi auðrónanna sem eiga næstum allt miklu frekar.

Jón Bjarnason stóð sig vel sem ráðherra, var sjálfstæður maður og af gamla skólanum. Við þurfum þannig ráðherra.

En hjálparsamtök gefa með annarri höndinni og taka með hinni, því þau eru oft í eigu auðróna sem nota þau til að hreinsa ímynd sína og fegra.

Þetta er því mun flóknara en flestir halda og látið er í veðri vaka.

Davosmafían er ekki líkleg til að gera raunverulegar breytingar þótt Jón Bjarnason skrifi um það í pistli sínum. Hún er líkleg til að brosa breitt og þykjast.

Það er þó dagsatt hjá honum að "stjórnvöld leggjast flöt fyrir einkavæðingunni".

En innlendir auðmenn eru ekkert annað en þrælar og senditíkur þeirra örfáu sem eiga allt. Ef þeir haga sér ekki vel er allt af þeim tekið eins og dæmin sýna, og Hrunið 2008 leiddi þetta í ljós svart á hvítu. Það var ákveðið ofanfrá. Of mikið sjálfstæði höfðu þá nýríkir Íslendingar og aðrir að mati þeirra sem eiga allt. Engu skipti þótt ægilegur sársauki og hörmungar féllu á almenning að þeirra mati, það var aukaatriði greinilega.

Fyrir Hrunið 2008 var kaupmáttur öryrkja og ellilífeyrisþega miklu hærri en hann er nú, þá var jöfnuður miklu meiri en nú. Við sjáum alveg hvað Bill Gates og hans lík(ir) vilja, halda og gera.

En hvaða klappstýrur eru háværastar fyrir þessa djöfla í mannsmynd? Jú, Samfylkingin, Vinstri grænir, Viðreisn, Píratar, dæmigerðir vinstriflokkar og miðjuflokkar.

Ég er fyrrverandi - eða núverandi vinstrimaður og jafnaðarmaður í dulargervi, eða veit ekki hvar ég finn mig í flokkakerfinu. Ég hef kosið flesta flokka og finn eitthvað gott og slæmt í þeim öllum. En ég held að flokkar sem bjóða uppá innlenda valdeflingu í formi þjóðerniskenndar séu þeir sem hafa samúð mína og hylli frekar en aðrir. Sjálfstæðisflokkurinn kemur úr þeim ranni, en hefur ekki hlúð að þeim rótum lengi.

Þegar vinstriflokkar og jafnaðarflokkar sinna þessum rótum er ég alveg fús að kjósa þá.

 

Fimm ríkustu hafa tvöfaldað auðæfi sín