Ekki er allt sem sýnist í heilsugeiranum eða hollnustugeiranum

Nútíminn er fullur af gerviefnum sem eru hættuleg fólki og ekki er alltaf að marka umbúðir og merkingar. Það hefur oft komið í ljós að gæðavottanir eða umhverfisvottanir geta verið ómarktækar, til að hylja spor óhollra efna og hættulegra.

Nýjar bækur hafa margar einkennilega efnalykt í sér og grunar mann að þar sé ekki allt með felldu, og geti verið óhollt að anda að sér. Jafnvel slíkur pappír er notaður í Kentucky Fried Chicken, eða þannig var þetta seint á síðasta ári, og vakti ekki hrifningu mína. Hvaða svör fá neytendur? Engin svör? Fólkið við afgreiðslu veit ekkert um þetta og bendir manni á netið og aðila sem varla eða ekki svara erlendis, þannig eru þessar risakeðjur.

Sífellt verða breytingar. Neytendur eru jafnvel margir hverjir sofandi yfir breytingum, og spyrja ekki hvað sé eðlilegt.

Eiturefnið reyndist vera ólöglegt skordýraeitur

How They Marvel May, ljóð frá 12. nóvember 2019.

Trying for the best of bees,

brilliant loser on the wing.

Sailing to the seas,

suddenly they fall and hear the ring...

 

Baby if the burden talks,

brides of happiness my way?

Willingly she walks...

waiting for the sunken, useless play...

 

Ugly gender as they feel,

only words of proven might.

Daunting for the deal -

dips of happiness and seldom right...

 

I just how they marvel may,

meander where beauty goes.

Dying for the day...

dame of power, try it, how it showes...

 

Must they do it harder, herd?

Heather is the one they knew...

Waiting for the word...

wrinkled still and they are even few...

 

Sacrilege, they say it's new!

So the present might be wrong.

Draped in waygone dew,

drums are pounding outside, crying strong!

 

Conscience, if they care no more...

cannot say I hold it dear...

Waiting for the war...

worn out, cannot understand the fear...

 

Ask it, yourself... answer then!

Only you can find the truth!

Doomed, this is the den!

Darling, easy, there we trust in youth?

 

Last í stað listar. Last í merkingunni ómenning, til háðungar list. Last í merkingunni vandræðakveðskapur og vandræðalist, léleg list.

Í nútímanum er last í stað listar eins og ég hef skrifað um áður. Tónlast í stað tónlistar. Ritlast í stað ritlistar, myndlast í stað myndlistar.

Jónas frá Hriflu hélt myndlistarsýningu með úrkynjaðri list (háðungarsýningin hans).

Sumir tala um fall hans sem stjórnmálamanns eftir það. Það er mikil einföldun, því hann átti eftir að vera áhrifamaður í íslenzku þjóðfélagi allt til dauðadags árið 1968. Frekar mætti segja að hann hafi orðið umdeildari eftir þetta og hataðri af sumum. Meistari Megas varð einnig goðsögn í lifanda lífi.

Jónas frá Hriflu var mikilmenni, og einmitt vegna þess að hann lagði til atlögu við snobbara síns tíma, klessumálarana.

Jónasi frá Hriflu var slaufað af vinstrimannamenntaelítunni á þeim tíma, en hélt þó áfram að vera elskaður og dáður af fjölmörgum.

Þetta var á þeim tíma þegar nútímalistin var ekki virt eða viðurkennd af öllum. Átökin voru hörð. Abstraktlist, afstæð, Dada, kúbismi og fleira, þetta stóð í mörgum.

Mér finnst Lilja ágæt að hjálpa listamönnum.

Ég er listamaður sjálfur - en fæ hvorki stuðning frá hægrimönnum né vinstrimönnum að því er virðist. Hægrimenn hafa ekki hundsvit á list og ekki einusinni áhuga. Grilla á kvöldin, græða á daginn, er það ekki tilvitnun í Hannes Hólmstein? Passar vel.

Ég hef þá skoðun að listamannalaun og annað sem kemur frá ríkinu sé ágætt að sumu leyti en gagnrýnivert þó. Ég held að beztu listamennirnir séu ekki ríkislistamennirnir, heldur þeir sem berjast áfram í gegnum mesta sársaukann og mesta mótlætið. Þannig var þetta með Halldór Laxness. Hann var talinn letihaugur og ónytjungur af þeim sem þekktu hann þegar hann var að brjótast áfram sem ungur maður. Það heyrði ég hjá fólki af hans kynslóð, eins og ömmum mínum sem þekktu allskonar kjaftasögur og fróðleik um fólk.

Þó efast enginn um að hann var snillingur. Hann var bara ekki talinn merkilegur pappír af mörgum fyrr en hann fékk Nóbelsverðlaunin, og hætti þá að mestu að skrifa meistaraverkin sín, sem er alveg dæmigert.

Það er eðlilegt að aðeins beztu listamennirnir nái í gegn og nái árangri. En í dag eru það þó oft verstu listamennirnir sem ná í gegn, því ömurleikinn er í tízku, að syngja í gegnum vókóder, og hljóma gervilega, eða að fylgja erlendum tízkusveiflum sem skila ekki skapandi list heldur fjöldaframleiddri.

Nútíminn er innihaldslaus og froðusnakkaralegur. Það á við um listamenn eins og aðra.

Ég vil líta til fortíðarinnar, þegar auðugir menn héldu uppi listamönnum og þeir sungu við hirðina, á tímum riddaranna og ballöðusöngvaranna, trúbadoranna frönsku, um 1100.

Björgólfur Guðmundsson var ágætur þegar hann studdi listir. Það var fínt hér áður og er enn, og að ríkir menn gerðu það.

Við fáum varla verri listamenn þannig. Við þurfum færri listamenn og betri.

List á að þjóna þjóðfélagslegu markmiði. Ekki kommúnísku samt endilega. List á að þjóna öllum stjórnmálastefnum og fjalla um öll þjóðfélagsmálefni á opinn hátt. Okkar þjóðfélag er þó ekki lengur opið og frjálst, og nóg er að sjá Vikuna hjá Gísla Marteini á RÚV til þess. Þar er aðeins vinstristefnan ríkjandi og fjölmenningin, annað fær háð og spott frá honum.

 

Aldrei rétti tíminn til að hækka listamannalaun

Last Of Someone, ljóð frá 6. janúar 2019.

Met her in the train of tears,

tugs of war for endless spring?

Said it's better, sad and strong,

saviours gone to lose the wing.

 

Last of someone losing trust,

laid down for the mistakes dear!

Arrogant so every girl,

until they will have the fear.

 

Blames are falling, brinks of war,

better still than knowing well?

Fools of glory from the dark,

feeling all of tattoo's hell.

 

If the last is on the brink,

every person, madness show.

Happy ever, have no fear,

herds of power, never go.

 

Storms will gather, strings of butts,

strike and leave it by the door.

Utter this in silence since

sons and daughters rush to floor.

 

Want to help them, waving still,

Watson tell me, silence thick...

Careless on the carousel,

coming from the ruling brick.

 

Goodness hides but gates will show,

greatness open, so I feel.

Daughters, find me firsthand look,

fresh they step from downtown wheel.

 

Self at last, here sufficient,

say no to them, going back.

Women from my past of pain,

pinwheels rolling, giving slack.

 

Íslenzkur auður og þjóðernið sem er að hverfa

Um 1950 til 1980 var ákveðið stjórnkerfi við lýði á Íslandi. DV athugasemdir frá Skildi Vatnari og Jóhannesi bloggara eru á þá leið að það hafi verið eimreiðarísk einokun á fjármálakerfi eða samherjaísk, pútínsk kallar Skjöldur Vatnar hana.

Sumir halda því fram að uppúr 1980 hafi byrjað tími nýfrjálshyggjunnar og áhrif frá Thatcher og Reagan hafi verið mikil.

Ég vil setja já einhver tímamörk á breytingar sem byrjuðu um 1980 og kannski fram að hruni 2008, en breytingarnar á þessum tíma snúast um alþjóðavæðingu, græðgivæðingu segja sumir, en einnig stóraukinn innflutning á erlendu vinnuafli sem stendur enn yfir.

Maður notar hugtök sem kannski ná ekki yfir veruleikann nema að hluta til.

Íslenzkt samfélag er hvorki alfrjálshyggjusamfélag né alkommúnismasamfélag eða aljafnaðarstefnusamfélag. Sé maður hlynntur ákveðnu stjórnmálaafli hefur maður tilhneigingu til að nota skammaryrði sem kennt er við gagnstæða stefnu.

Ég miða við tímann frá 1950 til 1980 þegar ég minnist Siggu ömmu og Jóns afa á Digranesheiðinni, sem voru hlynnt Sjálfstæðisflokki þess tíma. Það voru haftastjórnmál og samfélagið var lokað fyrir erlendum áhrifum að miklu leyti, Ora fiskibollur oft í matinn, enda sá sem átti Ora í Kópavogi vinur afa og fastur viðskiptavinur.

En það var tími án spillingar í mínum huga því afi vildi enga spillingu heldur heiðarleika. Maður litast af því uppeldi sem maður fékk. Kannski var þjóðfélagið í heild spillt, en í því var fullt af góðu fólki, sem var kirkjurækið og fullt af náungakærleika. Samfélagið var mjög einsleitt en það var ótvíræður kostur í því tilliti.

En þau trúðu á frjálshyggju og frelsi einstaklingsins og sennilega gerðu það margir á þeim tíma enda Sjálfstæðisflokkurinn firnavinsæll.

Fullkomið frelsi er draumsýn og frasi og líka frjálshyggja. Viðskiptahöft og hömlur þess tíma voru viðurkennd af frjálshyggjufólki þess tíma.

Hugsjónin um hina frjálsu atvinnurekendur var þeim hvatning, sem ættu að lifa án skatta og skerðinga og of mikilla reglna ríkisins eða annarra valdstjórnenda.

Við kreppuna 2008 varð siðferðisrof og siðferðisbrestur í íslenzku samfélagi. Við missum af landi brott fullt af góðu og heiðarlegu fólki sem missti trúna á kerfið. Það var farið illa með þetta fólk að ósekju algerlega.

Spillingarmál sem fólk gerir uppreisn gegn hafa verið að grassera lengi, eins og Wintrismálið 2016 og Búsáhaldabyltingin 2008.

Vinstrisinnarnir sem leiða svona byltingar eru skinhelgir hræsnarar sem vilja bara sjá hluta af spillingunni sem grasserarar í heiminum, og ef hægrimenn eru teknir í bólinu eru þeir til í að láta sitt fólk fá völd með byltingu gegn spilltum hægrimönnum, en ekki spilltum vinstrimönnum.

Jóhannes grínisti og bloggari er frá Ólafsvík, sem mun vera hluti af Snæfellsnesi, þaðan sem amma Sigga var líka, nema samkvæmt því sem hann skrifar er hann kommúnisti. Það eru til góðir kommúnistar, en þegar stefna þeirra blandast við alþjóðahyggju nútímans gagnrýni ég hana og nota ýmis misvillandi hugtök um hana, stundum bara kommúnisma, þótt það sé ónákvæmt orðalag í nútímanum. Það á við eitthvað í fortíðinni frekar.

En eitt af því sem vinstrimenn nota stundum til að sannfæra um að þeir séu betri en hægrimenn og með betri siðferðisvitund er að þeir séu ekki jafn miklir rasistar og hægrimenn, sem myndu selja ömmu sína ef þeir græddu á því.

Þetta er einsog með hjálparstarfið erlenda í Afríku og víðar. Ég hygg að það sé hinn eini sanni rasismi, því það stuðlar að útrýmingu kynþáttanna, því rétt einsog velmegun er að útrýma fólki á Vesturlöndum hlýtur hún að gera það sama í Afríku, Mið-Austurlöndum, Asíu og Suður Ameríku með tímanum. Því kalla ég andrasismann hinn eina sanna rasisma, því loksins þegar þjóðir verða forríkar og spilltar rotna þær innanfrá og deyja út. Það er eina leiðin til að útrýma þjóðum sem hefur sýnt sig að virki endanlega.

Það er ekki hægt að miða þetta við sögur úr mannkynssögunni, þegar þjóðum var eytt með hernaði. Þá voru þjóðir miklu fámennari, og herleiddir einstaklingar samlöguðust sigurvegurunum. Afgangurinn dó út og hvarf úr mannkynssögunni. Þannig hernaður er ekki stundaður í nútímanum. Ef til kjarnorkustyrjaldar kæmi myndi enginn sigra, heldur allir eða næstum allir deyja út. Brjálæðingar sem láta stjórnast af hreinni valdagræðgi elítunnar geta þó blindazt og misst dómgreind, og því er nútíminn í hættu að þurrkast út.

Siðferðisbresturinn sem varð 2008 tengist endanlegu hruni almennings á yfirvöld og raunverulega hægristefnu eins og þessa sem amma og afi trúðu á.

Á sama tíma og hluti almennings gerði sýndarbyltingar 2016 og 2008 tók meginþorri almennings upp siðferði þeirra sem var gerð uppreisn gegn. Samt er skuldasöfnun að aukast hjá íslenzku þjóðinni, svo peningagræðgin raunverulega náði ekki til allra, aðeins sumra.

Ég held því að góðmennskan sé á undanhaldi, þetta kristilega siðferði sem var svo virðingarvert. Siðferði vinstrimanna er meira að neyða fólk til góðmennsku og aumingjahjálpar af því að reglurnar kveða á um það, ekki af því að fólki vilji það af innsta hjartans grunni. Það finnst mér gagnrýnivert. Þesskonar gæðzka á sér nefnilega fyrr takmörk og síðasta söludag.

Vinstrisinnað fólk er haldið sjálfsblekkingum einsog hægrisinnað fólk. Það er aldrei hægt að hjálpa öllum eða koma á fullum jöfnuði. Það sem við sjáum í framtíðinni er væntanlega endanlegur sigur Asíu og Kínverja, og síðan Indverja, Araba og Afríkuþjóðanna, á meðan Evrópa verður fátæktarkista og ofbeldisnýlenda ásamt Bandaríkjunum, og Ísland þar með, eitt aumasta landið.

Við sjáum þetta strax í Svíþjóð. Þangað sækja glæpagengin. Vesturlönd eru að fremja harakiri.

Hægrimenn eru einnig haldnir þeirri sjálfsblekkingu að þeirra ættir verði alltaf ríkar.

Nei, eitt af því sem kreppan frá 2008 kennir er að sviptingar verða meðal ríkra, og hagnaður og ríkidæmi er oft tengt við loftbóluhagkerfi og froðuhagkerfi.

Þar fyrir utan eru útlendar ættir komnar inní íslenzkar auðmagnsættir, og þar á eftir að verða barátta um völd, og útlendu ættirnar oft með sterkari bakhjarla, þar eru meiri náttúruauðlindir og meiri samtakamáttur, miklu meiri mannfjöldi, meiri möguleikar á að ná völdum á heimsvísu en á Íslandi litla, sem er aðeins násker þeirra sem tapa.

Stór hluti af auðsöfnun elítunnar á Íslandi tengist fíkniefnasölu og öðrum glæpum. Það er staðreynd enda kom það fram í skýrslum fyrir nokkrum árum að mesti vöxturinn í fjármagnsgróða á Vesturlöndum væri í glæpum! Það segir allt um helstefnuna sem ríkir á Vesturlöndum!

Að öllu þessu upptöldu er það ljóst að göfugt er ekki það markmið að verða forríkur á Vesturlöndum, og sá auður virðist fenginn með spillingu og sölu á eitri.

Einnig má gera ráð fyrir því að aðrir hákarlar hrifsi bráðina af hákörlum innanlands, eða að það sé einhver hætta á því.

Síðan er enn eitt meginatriði í þessu, og það er spurningin um hvað er íslenzkur auður, þegar stór hluti af þessu er geymt erlendis í fjárhirzlum!

Þegar á allt er litið er Ísland ekki vel statt. Menningin er að deyja út og kynþátturinn, þjóðernið sjálft, allt sem íslenzkt er. Við erum að blandast öðrum þjóðum endanlega og missa öll okkar sérkenni. Auðurinn fer úr landi og gróðinn af nýtingu náttúruauðlindanna.

Eftir því sem stjórnmálamenn gala hærra um sigur og afrek, þeim mun meira er selt úr landi af auðlindum og þeim mun fátækari verður þjóðin, sem hættir loks að vera þjóð.

Mammon, Mammon, Mammon.

 

Ofurkapítalismi og minni þjónusta bankanna við almenning

Í máli þessu kristallast einn af meginmununum á vinstri og hægri, ríkisafskipti eða ekki. Ég er í grunninn sammála Þórdísi Kolbrúnu um það að ríkisbáknið er sífellt að þenjast út og þetta er eitt dæmið um slíkt, þegar það er reynt. En þótt hún þarna standi með prinsippum Sjálfstæðisflokksins er víst búið að láta þau fljúga útí veður og vind flest, sérstaklega í ljósi þess að ríkisbáknið hefur þanizt út á vakt Sjálfstæðisflokksins í fjöldamörg ár.

Þetta gefur mér þó ástæðu til að halda að hún eigi kannski tilkall til formannssætisins í Sjálfstæðisflokknum. Þó frekar lítil ástæða útaf þessu einu, en hún hefur sýnt formannshæfileika áður, sterkar skoðanir og sannfæringu, eftirfylgni. Ef þetta er byrjunin hjá henni á meiri festu við grunngildi flokksins, þá gæti verið að fleiri sannfærist um að hún ætti að verða næsti formaður flokksins.

„Þú stjórnar ekki landi gegnum Facebook-færslur“

Castles Full Of Sand, ljóð frá 5. júlí 2019.

All the people, can I trust the trace?

Turning upwards for the better light.

Haven't seen the holy, correct race,

here they say it, never truly right.

 

Castles full of sand and sorrow now,

seems like kings are rattled in their street.

Further shameful cross, the holy cow,

come and make it true, if ever meet.

 

Thought I loved you, somewhere they are sewn,

settled in the corrupt building, greed.

Daughters crying, dying for their own,

didn't come and help me in the need.

 

Mistakes in the garden, green and brown,

gross and pityful if cannot walk.

Came up with the camouflage, the gown,

care not anymore to smile or talk.

 

Neglect what I never thought was big.

Naked women see him as a child.

Other times the painful, little pig,

pretty still but other days so wild.

 

Let it slide, the lines are almost drawn,

lizards wild are running for my thing.

When they've lost he's always pillaged pawn,

pride of loss, and clipped the other wing.

 

Justice for my boy, those boats must sail,

big or small, the event stares at you.

Scared and crying, fright must always fail,

full of lust but ignored, what you do.

 

Friends are really dreadful when they deem,

dooms are calling from the other side.

Revenge other days, that so must seem,

sithlords coming from the trustful ride.

 

Fólk er fróðleiksþyrstara en haldið er

Þetta er merkileg frétt sem lýsir vel ástandinu hvað varðar minnkandi íslenzkukunnáttu landsmanna. Ég nota að vísu oft ensku í sönglögum mínum, en það er af því að ég ólst upp við þennan draum, að maður ætti að "meika það á ensku"... því jafnvel þótt Megas hafi verið átrúnaðargoð mitt á unglingsárunum ásamt Dylan og fleirum, þá hélt ég líka mikið upp á Pelican og allar þessar hljómsveitir sem ætluðu að "meika það" á ensku.

En þetta er merkileg frétt, því hún segir manni þetta að kennslu vantar í grunnfögum eins og sögu og íslenzku. Það kom einnig fram í Kastljósþætti nýlega að það hafi ekki verið til bóta að stytta framhaldsskólann í þrjú ár, og mér finnst að ráðherrar ættu að sjá sóma sinn í því að leiðrétta skyssur og mistök sem þeir hafa gert, vel að merkja, ráðherrar af báðum kynjum, nema við séum að tala um ráðherfur og ráðherra. Einnig skiptir það ekki máli í hvaða flokki ráðherrarnir voru sem gerðu mistökin. Það sem ekki reynist vel þarf að endurskoða og færa til betri vegar.

Þetta er mjög gott, að samfélagsmiðlar sem hafa verið undirlagðir af froðu og léttmeti skuli vera vinsæll vettvangur fyrir dýpra efni.

Því miður má segja að sjónvarp og útvarp séu á útleið, ef Netið verður vettvangur fyrir allt.

Ég er andvígur þeirri þróun, því það vita allir að það er hægt að taka niður allt Netið, ekki þarf annað en sterkar rafsegulhöggbylgjur sem taka niður gagnaver, maður hefur frétt um slíkt.

Það er aldrei sniðugt að reiða sig um of á eina gagnageymslu, eins og Netið. Auk þess sem allar bækur eru ekki komnar á Netið, og auk þess fjölmargar bækur sem ekki er búið að gefa út enn, sem aðeins eru til ofaní skúffum. Þær eru sumar merkilegri en það sem kemur út, því allt sem kemur út í nútímanum er femínískt og háð pólitískri rétthugsun/ranghugsun/woke/jafnaðarfasisma.

Nú er mikið rætt um að úrslit kosninganna í Rússlandi gefi miður rétta niðurstöðu af vilja fólksins. Þegar betur að gáð er það eins á Vesturlöndum. Fólki er stýrt með allskonar aðferðum, þjóðfélagsverkfræði. Ekkert er að marka skoðanakannanir eða vilja fólks, því fólk er dáleitt upp til hópa.

Dugar ekki að nöldra í ungmennum

Carry this, ljóð frá 9. september 2019.

Older stones are rolling through the rust,

rakes of morrow, so I find it gone.

Gather if you must some musk and dust,

maidens left them, wins together done.

 

Love, you finally made it, just like me,

moulds and clays and what I couldn't lead.

Memory of the maidens, gardens, free

must be under rhythm, and the beat.

 

Past of glory? Hardly for the herd...

how I ached for groups to drive me on!

Grateful when I heard the wisest word,

womanly, and love was almost done!

 

Carry this, so young girls feel the fame?

Further long and wisdom makes no point.

Like he said, so lost, and best, the name...

Likewise hidden, to the famous joint.

 

Levels many, ain't the only right!

All my deeds to people want to give!

Up to them if first they need the fight!

Fossils too must obtain, smile and live!

 

Rivers deep are rivals for my need,

ruts I tread for mankind and the wife.

Saw the one man, so they leave the greed!

Since the woman left me once a strive!

 

Times of lust are gone and ground is near.

Gears I need, to make it heard and known.

Children, never lose the fright, the fear!

First the ground, and genarations sown.

 

Baby let me cry so pain will pass!

Pride was not an issue, wrongly thought!

Lonesome only in the crowded mass,

all is done, it's finished, left and wrought.

Er þetta frétt eða er þetta skemmtun?

Nýr skemmtiþáttur hefur hafið göngu sína á RÚV sem heitir:"Er þetta frétt?" Það má spyrja sig:"Er þetta skemmtilegur þáttur?" "Er þetta skemmtun?"

Þunnt er nú orðið lapið. Verið er að þylja upp hundleiðinlegar fréttir og reyna að gera skemmtiefni úr þeim! Af hverju er ekki seilzt lengra? Af hverju er ekki reynt að snúa sér að alvöru fræðslu um mannkynssögu eða allskonar fræðasvið?

Þessi blessaði þáttur minnir á Krakkafréttir. Er þörf fyrir ÖÐRUM krakkafréttatíma sem á að heita fyrir fullorðna? Hvar er þroski þjóðarinnar? Ég verð að segja að ég nennti ekki að horfa lengur á þetta þegar dýrum var breytt í stjórnmálamenn með gervigreind og spurt að því hver þetta væri! RÚV sekkur sífellt neðar í örvita barnaskapinn og menningarleysuna!

Ég man þá tíð þegar brezkir fræðsluþættir voru á þessum tíma frá BBC næstum öll kvöld. Þá voru einhver gæði á bakvið RÚV.

Annað sem mér finnst mjög gagnrýnivert við þetta eru klippingarnar á milli skotanna. Þær eru svo örskammar að þær minna á heilaþvottarefni frá kaldastríðsárunum þegar fangar voru pyntaðir með efni til að innræta þeim réttar skoðanir svo hratt að einungis undirmeðvitundin náði að meðtaka þær.

Þetta er víst í tízku núna, þessi örskot, að skipta svona hratt á milli. Síðan eru allir ofsaglaðir, en það er svo mikill gervibragur á þeirri gleði að ég verð að vitna í meistara Megas: "Afsakiði meðan að ég æli!"

Það er eins og ekkert fullorðið fólk sé lengur í landinu! Það er reynt að forheimska landann með öllum ráðum! Hvílík sóun á almannafé að halda úti svona sjónvarpi, RÚV.