Hvað má læra af eldgosi sem kom á versta tíma - í miðju kuldakasti vetrarins - og á afleitum stað - yfir Grindavíkurveg?

Verið er að vinna hættumat fyrir Reykjavík og nágrenni varðandi jarðskjálfta og eldgos í framtíðinni. Þetta má lesa um í Morgunblaðinu í gær.

Nokkur atriði eru augljós og blasa við.

1) Í fyrsta lagi geta atburðir orðið miklu verri en menn gera ráð fyrir. Þeir geta komið á óheppilegum tíma og óheppilegum stað.

2) Atburðir geta orðið stærri en talið er. Þeir geta einnig orðið minni að sjálfsögðu.

3) Það er ekki hægt að vera viss um að hraun renni ekki yfir lagnir eða önnur mikilvæg svæði enn nær þéttri byggð, á stór Reykjavíkursvæðinu.

4) Hraun getur runnið mjög hratt og komið upp á skömmum tíma. Það getur komið upp þar sem ekki eru taldar mestar líkur á að það komi upp.

5) Vísindamenn hafa talað um að virknin færist nær Reykjavík eftir því sem önnur kerfi virkjast þar í þessu ferli sem getur tekið 200 - 300 ár. Ekki er hægt að vita með vissu hvar virknin verður næst, og hvaða byggð sleppur og hvaða byggð ekki svo vel. Sumt er líklegra en annað, en óvissan er býsna mikil því frávikin eru mikil og stór. Eitt er þó víst, að til eru miklu fleiri svæði á landinu sem eru laus við svona virkni, eins og norðarlega og austarlega til dæmis.

6) Enginn bjóst við að Grindavík fengi svona hörmulegan skell og þar yrði erfitt eða ekki hægt að búa um ófyrirsjáanlega framtíð. Ef þessi reynsla úr Grindavík er heimfærð uppá jarðskjálftamatið fyrir Reykjavík og nágrenni kemur í ljós að það sem vísindamenn segja um stærð eða fjölda skjálfta þarf ekki að vera fullkomlega nákvæmt. Vel má vera að nokkrir býsna stórir skjálftar verði í nágrenni Reykjavíkur, milli 5 og 6, og síðan jafnvel einhverjir kannski stærri en það, því eins og ljóst er, frávik verða í náttúrunni og fullkomnar og ferkantaðar reglur eða fyrirsjáanleiki nokkuð sem sjaldgæft er. Sama gildir um eldgos í næsta nágrenni Reykjavíkur, þau gætu orðið margvísleg, en sennilega litlar líkur mjög nálægt þéttri byggð, án þess að það sé fullvíst, því nú er allt þetta svæði orðið mun þéttbýlla en áður. Hvernig er þá hægt að vita með vissu að öll svæði sleppi vel undan eldgosum? Það er ekki hægt að telja að það sé fullvíst.

7) Innviðir geta laskazt með fjölbreytilegri hætti en almennt er talið og á verri tíma, þegar kaldast er á landinu. Þetta þýðir að varaorkulagnir eru meira en æskilegar, þær eru nauðsynlegar í ljósi þessara atburða í gær og síðastliðna mánuði, og þessi fáeinu ár síðan ósköpin byrjuðu á þessu svæði.

8) Fjárhagslegt tjón af þessum atburðum er orðið miklu meira en flestir bjuggust við þegar spennandi túristagos fóru að láta á sér kræla í fyrra og hittifyrra.

9) Öll byggð á þessu stóra svæði hlýtur að vera í uppnámi, þrátt fyrir að fólk hafi flykkzt á suðvesturhornið og til Reykjavíkur frá sveitunum. Ekki er hægt að afneita þessari lexíu og að við erum í atburðarás sem er réttsvo nýbyrjuð en langt frá því að vera hætt.

10) Á sama tíma og þessi svæði eru gjöful uppá heitt og kalt vatn ásamt rafmagni gæti verið skynsamlegra að fólk búi annarsstaðar. Einhvernveginn þarf að finna hugvitssamlegar lausnir á því að leiða orkuna til annarra svæða landsins sem eru tryggari fyrir búsetu. Einnig þarf að gera ráð fyrir því að lagnir skemmist og finna því lausnir til að svona atvik komi helzt sem sjaldnast fyrir, að fólk verði án orkunnar og þegar mestur er kuldinn.

11) Við eigum uppfinningamenn, hönnuði og skipuleggjendur. Þetta hlýtur að verða verkefni framtíðarinnar.

 

Annað má læra. Í svona atburðarás er hentugast að margar fjölskyldur búi saman, og ylji sér. Þá þarf að láta feimni og viðkvæmni lönd og leið. Náungakærleikurinn fær tækifæri til að koma í öllu sínu veldi, neyðin veldur því.

Betra er að kynda fáein hús vel og að hafa þar marga en öll hús sæmilega eða illa og láta verða rafmagnslaust fyrir vikið.

Þetta rifjar upp gamla tíma þegar þörfin var mikil fyrir náungakærleikann, að hjálpa fólki sem ekki voru ættingjar eða vinir, nágrönnum og öðrum, bara vegna þess að ástandið er ekki gott.

Þessir atburðir sýna eiginlega hið raunverulega Ísland, ekki glansmyndina. Þetta er hið harðbýla land sem kallaði fram það bezta í þjóðinni í gegnum aldirnar, því það var nauðsynlegt að fólk hjálpaðist að, til að lifa af.

Hraun flæðir yfir Grindavíkurveg

ESB hefur mistekizt að halda friði í Evrópu, og hefðbundin stjórnmál eru í krísu

Vopnavæðingartal í Norðurlöndunum er mjög á skjön við sögu Norðurlandanna. Norðurlöndin voru mestu friðarþjóðirnar frá því ég var barn.

Hnignun ríkir á Norðurlöndum eins og Vesturlöndum, menningarhnignun, efnahagshnignun, siðferðishnignun, trúarhnignun.

Leiðtogar sem halda að lausnin við öllum vandamálum sé stríðsæsingur, að efla og stækka innlenda heri og búa þá undir stríð eru að koma manni á óvart, þar um er að ræða konur við völd og það á Norðurlöndum, sem talin voru mestu friðarríkin!

Sumir hæðast að þeim hugmyndum að Rússar geri hernaðarlega árás á Norðurlöndin og telja að slíkt muni tæplega eiga sér stað.

Arnar Loftsson hefur skrifað góða pistla um frið við Rússa. Fleiri hafa bent á að Vesturlönd eru að stigmagna stríðið við Rússa og nota Úkraínumenn til þess, pistlar Rúnars Kristjánssonar eru fræðandi um það.

Eins og kemur fram í þessari frétt er Kína talið ógn við Danmörku og Vesturlönd ekki síður en Rússland.

Mette Frederiksen dettur aldrei í hug að eitthvað sé til í því sem Gunnar Rögnvaldsson og fleiri hafa fjallað um, að efnahagsvandi Evrópu stafi af of miklu regluverki og ESB skrifræði, kommúnisma og slíku.

Ótti Mette Frederiksen snýst kannski um annað, að femínisminn sem hún trúir á sé að hrynja til grunna, og rússneska þjóðfélagsgerðin gæti sigrað á Vesturlöndum aftur, kristni, íhaldsöm gildi, feðraveldi og annað slíkt, sem fólk fer kannski að þrá aftur.

En eins og ég hef skrifað um og aðrir, það er erfitt að snúa við breytingum með vopnavaldi.

Ef almenningur kýs aftur hin gömlu gildi en ekki femínismann, þá mun það jafnvel ekki duga að sigra Rússa í hernaði, því almenningur í löndunum mun kjósa flokka sem bjóða upp á annan valkost en Mette Frederiksen býður uppá og þannig pólitíkusar miðjunnar, sósíalismans.

Danir segja Rússland verulega ógn við öryggi sitt

Helvíti á jörðu verður þar sem náttúran er hvorki virt né tignuð

Þegar heimsmyndinni er ógnað neita sumir að fallast á ýmislegt sem er henni andsnúið. Vinstrimönnum er það fjarlægt að viðurkenna að hamla verði mannúðarhjálp í garð útlendinga, flóttamanna og annarra og hægrimönnum er það fjarlægt að viðurkenna að hamfarahlýnun geti verið staðreynd eða manngert veðurfar.

Veðrið á Íslandi er kannski enn innan marka þess sem maður á að venjast, en þó er miklu meira um storma allan ársins hring, eða ég man ekki eftir þessum stöðugu stormum hér þegar maður var að alast upp. Þá komu jú einstaka sinnum mikil hvassviðri, en þau eru orðin býsna algeng núorðið. Því er haldið fram að það sé vegna loftslagsbreytinga af mannavöldum.

Ég held að fullyrða megi að skógareldar erlendis eru orðnir miklu algengari og sömuleiðis hryllilegar hitabylgjur og meiri öfgar í veðurfari.

Það skelfilega við þetta er að kannski er mannkynið komið fram yfir þann punkt þegar mögulegt var að snúa til baka frá helstefnu til lífstefnu og bjarga mannkyninu og jörðinni allri.

Mannkynið er ekki nema hluti af lífkerfi jarðarinnar. Húmanisminn er viðurstyggilegt fyrirbæri, að meta mannslífin bara mikils, en ekki líf dýra og plantna og vistkerfisins í heild, sem er nauðsynlegt.

Ég hef lesið suma bloggara hæðast að trú heiðinna manna á goðmögn náttúrunnar, en sú trú á sér samt röklegri og skynsamlegri grundvöll heldur en trúin á Krist eða Jahve, vegna þess að sú trú er gagnvirk, náttúran er raunveruleiki en erfiðara er að sanna að máttur Guðs sé raunveruleiki, eða frelsaranna sem trúað er á, eða annarra vætta eða máttur heilagra manna, eða hvað það nú er sem fólk vill trúa á.

Núna síðast í gær skrifaði Geir Ágústsson pistil þar sem hann talar um loftslagskirkjuna og loftslagstrúarbrögðin. Slíkt orðalag er reyndar ekki nýtt.

Júlíus Valsson bloggari skrifar þar athugasemd þar sem hann lýsir loftslagstrúnni sem torskiljanlegri og að fólk ætti nóg með kristnina. Hvernig væri þá að sleppa kristninni og fara aftur að tigna goðmögn náttúrunnar?

Málið er það, að heiðnin er að koma aftur og sigra mannkynið því hún er nauðsynleg. Kristnin reyndist byggð á sandi.

Virðing mín fyrir Keltum og drúíðum er mikil, og mannfórnir þeirra gegndu því hlutverki að halda mannkyninu í skefjum.

Ég hef áhuga á að gefa út bók eftir mig um Kelta og drúíða. Eitt er þó víst: Ég er alveg hættur að gefa eitthvað út sjálfur, plötur eða bækur. Aðeins ef aðrir gefa út og helzt á vegum stórra forlaga er ég til í slíkt. Það er þó undir því komið að fólk sýni því máli áhuga og vilji kaupa hana. Ég held að slík bók yrði bara mjög fróðleg fyrir fólk á okkar tímum.

Veit fólk að drúíðar bjuggu yfir meiri þekkingu og vizku en við nútímamenn á mörgum sviðum?

„Þetta var helvíti“

Útlendingar á Íslandi gefa almenningssamgöngum Dags B. Eggertssonar falleinkun eins og sjá má í DV

Í DV er nú grein um það sem útlendingum á Íslandi finnst megi bæta hér á landi.

Íslendingar sjálfir geta tekið undir þetta og á upptalningin erindi til margra:

 

1) Góð póstþjónusta á viðráðanlegu verði.

2) Vantar varahluti í bíla, tekur langan tíma að panta, verðið of hátt.

3) Vantar úrval franskra osta og þeir íslenzku eru rándýrir og með plastbragði vegna umbúða sem smita plastmengun.

4) Vantar banka sem bjóða lán á viðráðanlegum vöxtum. Vaxtaokrið íslenzka er "besta löglega svindl sögunnar".

5) Beikon, pylsur og asískur matur í takmörkuðu úrvali í búðum.

6) Lélegra kebab en í Þýzkalandi og Danmörku.

7) Ömurlegar almenningssamgöngur, of dýrt fargjald, öpp sem ekki virka alltaf, hægfara vagnar, léleg eða engin strætóskýli, Hlemmur notaður fyrir mathöll svo farþegar þurfa að norpa úti í kuldanum.

 

DV er kommúnistasnepill, þar tjá sig vinstrisinnaðir mikið í athugasemdum og blaðamenn reyna að draga fram þá hlið.

Þessvegna er skondið númer 7, að Dagur B. Eggertsson sem hefur verið lengi við völd í Reykjavík og er nú nýhættur skuli ekki hafa bætt strætisvagnakerfið. Reykjavík er leiðandi í strætóferðum einsog öðru, og ef gallar eru á reykvíska strætókerfinu dregur það hin sveitafélögin niður í gæðum, eða hefur tilhneigingu til þess.

Þetta eru semsagt EKKI meðmæli með Degi B. Eggertssyni og hans stjórn á Reykjavík.

Númer 1, póstþjónustan, það er til skammar að hún skuli ekki vera ódýrari og fleiri útibú opin eins og var áður, persónuleg þjónusta í stað boxa.

Við lifum á tímum þegar fólk nýtir sér erlendar vefsíður æ meira og því þarf þetta að vera hraðvirkt og sem ódýrast.

Númer 2 finnst mér sérlega skemmtilegt.

Afi minn, Jón Agnarsson, sem var með verkstæði að Digranesheiði 92, í brekkunni sem lá upp að Digranesskóla, hann kunni ráð við þessu. Í stað þess að vera alltaf að panta frá útlöndum varahluti sérsmíðaði hann varahlutina sem vantaði, með rennibekknum og allskonar verkfærum.

Að vísu skal það tekið fram að þetta var auðveldara frá 1950-1980, áður en bílar urðu tölvuvæddir og hlutirnir úr plasti með. Hann varð að hætta þessu að mestu síðustu árin þegar bílar voru orðnir tölvuvæddir og varahlutirnir enn sértækari en áður. En gömlu varahlutirnir úr frekar einföldum eða flóknum málmhlutum, mjög oft gat hann sérsmíðað það sjálfur, enda laghentur frá náttúrunnar hendi og með góða menntun í vélsmíði frá Guðmundi J. Sigurðssyni á Þingeyri sem hann lauk við á stríðsárunum.

Númer 3, frönsku ostarnir, ég tek undir það. Íslenzk ostagerð er frumstæð og mætti vera fjölbreyttari og betri. Einokunarstaða Mjólkursamsölunnar er afleit.

Númer 4, bankaþjónusta varð öll miklu lélegri eftir hrunið. Færri útibú, lengri biðraðir, og móðir mín til dæmis á erfitt með að tileinka sér að nota heimabankaþjónustuna, svo eldra fólk getur ekki allt tileinkað sér nýjungar og breytingar.

Það vita allir að matvara er rándýr á Íslandi og úrvalið lélegt miðað við víða erlendis. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki lagað þetta, þrátt fyrir að vera flokkur samkeppni og sem fjölbreyttastra viðskiptahátta án hafta og reglna. Tek þó fram að stuðningur við bændur kann að vera nauðsynlegur, en mögulegt er að hann þurfi ekki að koma fram í verði, ef verð er niðurgreitt. Sterkt ríkisvald getur það auðveldlega, eins og að hjálpa flóttamönnum og eyða stórum fjárhæðum í það.

Eru Íslendingar of smásálarlegir til að gera Ástþór Magnússon að forseta landsins?

Á fyrri hluta 20. aldarinnar skrifaði dr. Helgi Pjeturss um að framvindustefnurnar væru tvær, helstefna og lífstefna, og að hann væri eini frelsarinn sem byði uppá lífstefnuna. Þetta virðist hafa ræzt hjá honum.

Rétt eins og Ástþór Magnússon talaði hann um frið og að hann vildi sameina mannkynið. Dr. Helgi skrifaði um það að mannkynið þyrfti sameiginlegt áhugamál til að sameinast um til að vilja frið, og að það sameiginlega áhugamál væri sambandið við aðrar stjörnur.

Hann stakk upp á því að fyrsta stjörnusambandsstöðin yrði reist í Öskjuhlíðinni. Hægt væri að breyta Perlunni í slíka stjörnusambandsstöð, ef íslenzka þjóðin fengi áhuga á þessu máli.

Mér hefur oft litizt vel á framboð Ástþórs, það minnir mig á framúrstefnulegan boðskap dr. Helga Pjeturss, sem ég hef virt lengi.

Dr. Helgi Pjeturss var einn sá fyrsti sem leit svona stórt á íslenzku þjóðina, að hún hefði hlutverki að gegna í heimsmálunum.

Dr. Helgi Pjeturss ritaði og talaði um það að Ísland yrði heimsótt af ferðamönnum ef slík stjörnusambandsstöð yrði reist á Íslandi. Fyrst myndu þar starfa miðlar en með tímanum kæmu þar fram líkamningar framliðinna þegar samstilling mannkynsins yrði meiri og líforkan.

Dr. Helgi Pjeturss vildi stöðva seinni heimsstyrjöldina og talaði um að styrjaldir væru eins og sóttkveikjur í líkama jarðarinnar.

Í DV er vitnað í Nostradamus í dag og hann er talinn hafa spáð því að á Íslandi yrði til leiðtogi heimsins, "ljósið frá Íslandi", og eitthvað slíkt, og Píramídaspádómar tengjast þessu líka.

Adam Rutherford var kristinn maður og spáði því að frá Íslandi kæmi leiðtogi heimsins.

Skyldi Ástþór Magnússon vera þessi "leiðtogi frá Íslandi"? Það mun varla koma í ljós nema hann verði kosinn.

Ástþór Magnússon býður sig fram á ný

Hinseginleikinn var til meðal Kelta og Gaulverja til forna, um Krists burð, eins og í Grikklandi til forna

Hægt er að horfa á Youtuberásir allan daginn og ekkert læra af þeim. Allavega, í gær voru girnilegar krásir í boði um Drúíða, sem reyndust svo innantómar eftir áhorfið, og ég vissi meira en sá sem um fjallaði, sem rakti allt sem fannst á netinu, en dró úr og efaðist þannig að úr varð varla neitt. Sögurás hvað?

Af málblæ þess sem las upp textann og var þulur á tveggja tíma rásinni skildist mér að hann væri andsnúinn drúízku, kristinn maður kannski, því andúð þeirra á heiðni er vel þekkt.

Það var mjög margt sem ekki kom fram á þessari Youtuberás sem ég hef lært af bókum. Þarna var vitnað í allskonar heimildir, en öðrum heimildum sleppt, og ekki reynt að draga fram sem jákvæðasta mynd af Gaulverjum heldur sem neikvæðasta, áherzlan á mannfórnir var mikil, en það er án efa einn skuggalegasti þátturinn í menningu þeirra.

En í þessum pistli ætla ég að fjalla um einn þátt keltnesku menningarinnar, sem er meint samkynhneigð sem sumir telja að hafi verið allviðurkennd, ekki ósvipað og í okkar nútíma - sem margir kalla siðspilltan, af svipuðum ástæðum.

Í einhverju bókasafni fyrir um 20 árum, það hefur verið 2005 eða um það leyti, fann ég bók um Gaulverja, Kelta og drúíða, sem fjallaði um þetta sem ég ætla að útskýra hér, en ég rannsakaði allar heimildir sem ég komst í. Þetta er ennþá meira spennandi viðfangsefni vegna þess að heimildirnar eru af skornum skemmti og drúíðarnir skildu ekkert eftir sig sem þeir sjálfir rituðu, allar heimildir eru frá öðrum sem skrifuðu um þá.

Fyrir þá sem ekkert vita um þetta þá voru drúíðarnir "keltneskir, heiðnir prestar", eins og þetta var oft útskýrt í mannkynssögubókum þegar ég lærði um þetta í menntaskóla, en það voru oft bara fáeinar setningar í þeim kennslubókum.

Betri útskýring á drúíðum er að líkja þeim við seiðmennina fornu, og galdramennina íslenzku í heiðnum sið, eða nara og valva, vittka, barða.

Allavega voru útskýringar Einars Pálssonar, sem fjallaði um rætur íslenzkrar menningar í bókum sínum, mjög góðar líka.

Hann hélt fram því rétta, að heiðnin hafi verið samfelld og margt líkt með heiðnum, norrænum og germönskum samfélögum í gegnum 2000 - 4000 ára sögu hennar.

Það var tilvitnun í fornrómverskan sagnaritara í bók um Kelta sem ég las, og umfjöllun um þessa tilvitnun. Þessi sagnaritari fyrir um það bil 2000 árum skrifaði um það að hann hefði orðið vitni að samkynhneigð meðal gaulverskra hermanna, og hann skrifaði um það fullur af hneykslun að Gaulverjum þætti samkynhneigðin eðlileg og ekkert til að skammast sín fyrir. Þetta latneska rit var skrifað áður en kristni varð að ríkistrú í rómverska heimsveldinu, en bar merki um hneykslun og viðhorf sem síðar áttu eftir að verða allsráðandi á Vesturlöndum, byggð á Biblíunni, það er að segja fullkomna fordæmingu á svona kynhneigð.

Þetta er svo sem merkilegt út af fyrir sig, því Rómverjar hafa verið taldir úrkynjaðir af mörgum síðar, og aðallega þeir sem uppi voru eftir Krists burð og fram að hruni Rómaveldis, sem heldur er ekki samstaða um hvenær varð sagnfræðilega.

En í þessari bók um Kelta las ég einnig hvernig samkynhneigð þekktist einnig meðal Forngrikkja og jafnvel að viðurkennt væri að kennarar hefðu kynferðislegt samneyti við unga nemendur sína, sem langoftast voru drengir á unglings- eða - barnsaldri. Já, menningin er margskonar, margt var í fortíðinni öðruvísi en það er nú.

Engin bannhelgi hvíldi á þessu meðal Forngrikkja, þetta var viðurkennt og talið eðlilegt.

En úr því að þetta er vitað um þjóðir sem áttu sér ritmál má spyrja sig hversu algengt og útbreitt þetta hafi verið meðal annarra þjóða og ættbálka til forna? Sennilegt er að þetta hafi verið með fjölbreyttum hætti, þannig að eitt algilt hafi ekki ríkt, sumsstaðar hafi samkynhneigð verið fordæmd en annarsstaðar ekki. Jafnvel má búast við að heiðnir menn hafi verið umburðarlyndari gagnvart samkynhneigð en þeir kristnu, því við vitum að þetta er bannað samkvæmt Tórunni, Gamla testamentinu, trúarriti gyðinga.

En ég hef velt því talsvert mikið fyrir mér hvort þetta hafi átt þátt í ósigri Gaulverja í frelsisbaráttu þeirra við Rómverja. Samkvæmt sagnfræðingum og bókum um sagnfræði var her Rómverja miklu betur skipulagður en herir Gaulverja og Kelta almennt, en hugtakið Keltar og Keltalönd nær yfir stærra landsvæði, Bretland var hluti af þeirra heimi til forna samkvæmt heimsmynd Rómverja.

Ástríksbækurnar fjalla um þetta, en Sjóðríkur seiðkarl er drúíði. Fornfranskir Gaulverjar voru næstu nágrannar Rómverja.

Ef maður sekkur sér ofaní heimildir um þetta þá gerir maður sér það ljóst að Keltar og Gaulverjar voru með sama lundarfar og einkennir nútímamenn, það er að segja losaralegt siðferði, og samkynhneigð, eða jafnvel fjölkynhneigð hluti af því.

Ég er ekki að segja að ég afsaki eða réttlæti allt sem tilheyrir hinseginsamfélaginu, því ég viðurkenni að hlutverk einstaklinganna mennsku sé að fjölga sér.

Það má bara velta því fyrir sér hversu djúpt þetta er í mannskepnunni, gagnkynhneigðin og svo fjölkynhneigðin hinsvegar, sem er allt hitt, hluti af hinseginleikanum.

En rómverskir og forngrískir höfundar lýstu Keltum einnig þannig að víða í samfélögum þeirra hafi ekki verið vitneskja um það hvernig börn yrðu til. Þessvegna var kynlíf með konum stundað eins og líkamsæfing og talið að börnin yrðu til fyrir yfirskilvitlega hjálp guðanna.

En eftir því sem maður rannsakar heimildirnar betur sér maður að þetta var ekki algilt. Keltnesk samfélög voru gríðarlega mörg og fjölmenn, sem tóku yfir stórt landsvæði á mjög löngum tíma.

Þetta er svipað og að dæma alla vestræna menningu út frá einhverjum litlum hópi sem lifir þesskonar lífi.

Höfundur bókarinnar sem ég las hélt því þó fram að þetta hafi verið einkenni á fornum og heiðnum samfélögum í Evrópu um Krists burð, fjölbreytileg kynlífshegðun.

Enn má spyrja sig hvort það hafi valdið falli keltneska heimsveldisins og keltnesku menningarinnar. Þeir misstu öll tungumál sín og alla menningu, urðu þrælar og ambáttir Rómverja, urðu að greiða þeim skatt og taka upp þeirra siði og tungumál.

Keltnesku tungumálin voru fjölmörg, evrópsku forntungumálin, en aðeins latínan lifir, í grófum dráttum, tungumál sigurvegarana, sem kölluðu Keltana heiðingja eða skrælingja, bændadurga á sínu máli.

Raunar ætlaði ég að skrifa pistil sem átti að fjalla um fjársjóði Kelta sem voru bræddir og brenndir af sigurvegurum þeirra, en miklir voru fjársjóðir þeirra.

Það er bara svo margt áhugavert í þessu söguefni.

Morð á 6 ára barni er ekki bara sorglegt, heldur eitthvað sem ekki ætti að gerast

Hryllingur er það almennt talið þegar móðir drepur barn sitt sem orðið er 6 ára, það þykir sjálfsagt meðal femínista og margra vinstrisinna að hún drepi ófædd börn sín.

Það verður að setja þetta í samhengi. Innfædd kona sem drepur 6 ára barn sitt er annaðhvort talin geðveik eða mjög svo vond kona. Að afsaka konu af erlendu bergi gengur þó ekki, en fjölskyldan er flóttamannafjölskylda frá Írak samkvæmt frétt frá DV.

Enn er það áberandi að þögninni er beitt með lærðum hætti sérfræðinga og hvernig upplýsingar eru skammtaðar í fjölmiðla í pínulitlum skömmtum til að sjokkera ekki almenning á þessu landi, allt til að vekja ekki upp rasisma hjá fjöldanum. Er það réttlætanlegt að stjórna svona viðbrögðum almennings? Hvernig er verið að fara með Vesturlönd?

Annað mál þessu tengt. Þegar ég fór inná Fésbókina nýlega hafði vinkona mín sett inn færslu þar sem hún lýsti því að árásin á framhaldsskólann FB (sem ekki er gott að vita um því mótsagnakenndar eru fréttirnar) sem Guðrún Hrefna skólastjóri segir hreinan skáldskap hafi verið skipulögð af fólki af erlendu bergi brotið.

Um þetta veit ég ekkert meira, orð gegn orði.

Ég veit þó sitthvað um fólk í valdastöðum á Íslandi í dag, sérstaklega konur. Þær vilja oft ekki viðurkenna raunveruleikann, það er sama syndróm og í Svíþjóð og víðar, pólitískar skoðanir til vinstri leiða af sér slíka afneitun. Auk þess eru sérfræðingar sem innprenta fólki í valdastöðum að afneita, búa til nýjar sögur og róa almenning með yfirvarpi.

Ég skrifaði um það í gær að langflest fólk er gott sem kemur að utan. Þó eru þær sögusagnir lífseigar að glæpatíðnin hækki með fjölbreyttu mannlífi.

Þegar kjaftasögur vakna í kjölfar frétta sem eru hálfþaggaðar niður og síðan er opinberað um þjóðerni þeirra sem fréttirnar fjalla um þá er ekki skrýtið að fólk myndi sér skoðanir sem eru kallaðar rasískar. En ef veruleikinn er rasískur er það ekki skrýtið svosem.

Það sem er óeðlilegt er að almenningur fái ekki að verjast slíkri ógn.

Málið er það að Katrín forsætisráðherra með haturslöggjöfinni sinni er búin að hræða og kúga þá fáu sem hafa hátt um þetta að Ísland virðist eitt rasismalausasta land í heimi.

Ríkið á ekki að hamla frelsi fólksins eða löngun til að verja sig.

Svona mál snerta Íslendinga beint, síður stríð úti í löndum.

Grunuð um að hafa ráðið barni sínu bana

Vestræn menning er búin að vera á meðan hún er kristileg

Sýnir ekki stríðið á milli Ísraelsmanna og Palestínumanna að þeirra guð er ekki góður? Eru ekki margir sem halda því fram að Allah og Jahve, Jehóva öðru nafni, sé sami guðinn?

Af hverju er aldrei friðvænlegt á þessu svæði sem er upprunaland allra þessara eingyðistrúarbragða?

Hvað er sameiginlegt með Úkraínustríðinu og hryllingnum á Gaza? Pútín styður sig við kirkjuna rússnesku og þannig má segja að sami guðinn stjórni þessum stríðum öllum, Jahve.

Á meðan RÚV og Stöð 2 standa með Gazabúum og Palestínumönnum dynur á manni stöðugur áróður þeirra sem styðja Ísraelsmenn hér á þessu bloggsvæði. Hlutleysi og rökvísi ekki til staðar, heldur pólitískur, trúarlegur áróður, sem á sér rætur í kristinni trú þeirra sem skrifa, þetta stendur í Biblíunni og þá hlýtur það að vera satt, hvað sem veruleikinn segir eða atburðir dagsins og liðins tíma.

Menn mér ósammála segja gjarnan: Bara Palestínumenn vilja útrýma gyðingum, Ísraelsmönnum, þar ríkir hatur en Ísraelsmenn eru bara að verja sig, það er allt og sumt, þetta er ekki stríð heldur sjálfsvörn.

Vel að merkja notaði Hitler sömu rökin gegn gyðingum þegar Helförin átti sér stað. Hann hélt því fram að gyðingar væru að kæfa evrópska menningu og þá þýzku sérstaklega.

Því var haldið fram að gyðingar væru árásaraðilinn sem væri að útrýma þýzkri og evrópskri menningu með lúmskum hætti.

Valdimar H. Jóhannesson skrifaði grein nýlega þar sem hann notar fleira en tilfinningar máli sínu til stuðnings. Þar segir hann frá því að í moskum í Íran er hrópað að "eyða litla Satan"(Ísrael) og "eyða stóra Satan" (Vesturlöndum).

Pistill Valdimars er bitastæður og fróðlegur á meðan flest annað sem maður les um þetta er tilfinningaútrás nær eingöngu.

Já margt er líkt með múslimum og nazistum, báðir kalla eftir útrýmingu gyðinga. En samt held ég að hinn venjulegi múslimi sé ekki daglega að hugsa um hatur á gyðingum eða útrýmingu þeirra heldur að elska guð sinn og náungann, eins og hjá kristnum mönnum, enda er fjallað um kærleikann nær eingöngu í Kóraninum. Ég á Kóraninn en hef þó hvorki nennt að lesa hann til né Biblíuna, en þarna eru merkilegar setningar samt, og maður fær tilfinningu fyrir trúarbrögðunum með því að kynna sér þetta. Að vísu segja sumir að túlkunin á Kóraninum skipti jafnvel meira máli núna fyrir múslima.

Þegar maður hittir múslimakonur með slæður í búðum hér á Íslandi, en þær eru margar, þá eru þær iðulega og næstum alltaf með mörg börn, og maður finnur fyrir kærleika og fjölskyldugildum en ekki hatri og ógn.

Vestrænar konur eru hinsvegar allar að sýkjast af femínisma, en fjölskyldugildi hefðbundin hata þær og vilja rífa sem mest niður og fylla allt af hatri.

Ég hef ekki tekið múslimatrú og það stendur ekki til, en utanfrá séð virðist mér að vestræn menning sé mölbrotin og í tætlum, og að múslimar séu einungis að greiða náðarhöggið ónýtri og úrkynjaðri menningu okkar vestrænni. Ég er heiðingi og því get ég litið á þetta svona.

Samt get ég tekið undir að það bætir ekki okkar þjóðfélag að flytja inn útlendinga sem ekki samlagast og sízt í það stórum hópum að átök hefjist eins og í Svíþjóð.

Þannig að ég hef oft tekið undir með Ómari Geirssyni, Jóni Magnússyni og öllum hinum, svona upp að vissu marki. En með fullri virðingu, allir geta skrifað og talað útúr rassgatinu á sér þegar tilfinningarnar ná yfirhöndinni, og ég líka.

En aftur og aftur koma stuðningsmenn öfgastjórnar Ísraels og Netanyahús með sömu rökin sem hann notar, að þetta sé allt gert í sjálfsvörn.

Það var RÚV sem kenndi mér að skrifa og tala um öfgastjórn Netanyahús. Fréttamenn þar hafa verið duglegir að koma með fréttir þar sem almenningur mótmælir Netanyahu og hans stjórn og því sem gerist í Ísrael. Sú stjórn er umdeild. Þeir sem styðja hana neita að horfast í augu við það að mjög stór hluti ísraelsku þjóðarinnar er andvígur henni, um það bil helmingur, þótt hann hafi komizt til valda með lýðræðislegum hætti rétt eins og Hitler gerði á sínum tíma.

Ómar Geirsson sem er frábær þegar hann er í essinu sínu eins og gegn Icesave notar ákveðna möntru mikið í nýlegum pistlum um þetta, "glæp gegn mannkyni".

Þessi frasi er orðinn mantra margra sem réttlæta stuðning við stjórn Netanyahus. Ég hef gagnrýnt þennan frasa, því hvaða mannkyn er verið að tala um?

Hnignun mannkynsins hófst með kristninni fyrir 2000 árum, og Rómverjum sem voru studdir af Jahve.

En raunverulegt fall beint niðurávið hófst þó 1945.

Dr. Helgi Pjeturss skrifaði um mörg mannkyn, að hver kynþáttur væri eitt mannkyn. Með þeim rökum er hægt að samþykkja orðalag af þessu tagi, að árás á menningarsamfélag eða kynþátt sé glæpur gegn mannkyni. Þó finnst mér það rangt og ónákvæmt orðalag.

En svo eru margir sem segja að gyðingar séu ekki kynþáttur heldur trúfélag eða menningarsamfélag og því ekki eitt lítið mannkyn, og þá öll mannkynin felld undir heildarmannkynið, sem yfirleitt er átt við þegar talað er um mannkynið allt.

Glæpur gegn mannkyni er aðeins eitthvað eins og eitursprauturnar, og að dreifa Covid-19 um alla heimsbyggðina, sem sennilega var skipulagt af Elítunni, valdhöfum innan Evrópusambandsins, demókrataflokksins og jafnvel einhverjum innan repúblikanaflokksins í Bandaríkjunum. Elítan er fjölþjóðleg plága sem stjórnar meginstraumsklósettfjölmiðlunum.

Glæpur gegn þjóðum og þjóðabrotum er það og varla annað.

En alveg eins og Páll Vilhjálmsson skrifar um þá er stuðningur við Hamas og Palestínu mikill á Vesturlöndum.

Hvernig væri að fólk færi að átta sig á því að Jahve, Allah og Jehóva eru allt sami trixterinn, Loki Laufeyjarson, og allt sem miður fer er honum að kenna?

Að snúa frá kristni, islam og gyðingatrú og öðrum skyldum fyrirbærum er lausnin. Þá verður mannkynið friðsamlegra.

 

 

 

„Gasa á þessari stundu er óbyggilegt“

Ís er talinn vera á Mars, styður kenninguna um Marsbúa og líf á Mars, í fyrndinni að minnsta kosti

Á Vísi skrifaði Samúel Karl Ólason 19. janúar síðastliðinn:"Gífurlegt magn af ís undir yfirborði Mars".

Einnig kemur fram að verði ísinn bræddur gæti hann þakið reikistjörnuna með allt að 2,7 metra djúpu hafi. Eins og menn vita er vatn undirstaða lífs eins og við þekkjum það. Þetta þýðir á einföldu mannamáli að Mars gæti hýst líf, eða sem líklegra er, hýsti líf í fortíðinni.

Kenningin um ofurhitnun af mannavöldum fær nýtt líf þegar við fylgjumst með plánetunni Mars og fjöllum um hana. Jafnvel á 20. öldinni vissu menn að gróðurhúsaáhrif gífurleg höfðu breytt plánetunni í gegnumgrillaða eyðimörk. Inferno, eða víti, var orðið sem haft var um þessa vesælu plánetu, sem hlaut þessu örlög.

Marsbúar, líf á Mars, allt verður þetta trúlegra í þessu ljósi. Kannski voru þær sögur á rökum byggðar, eða löngu gleymdum mýtum, sem voru sannleikur. Kannski var þarna einu sinni líf. Kannski voru Marsbúarnir bara á undan okkur að slátra sér og plánetu sinni með hamfarahlýnun. Vísindaleg gögn styðja þá tilgátu frekar en annað. Andlega þenkjandi gúrúar, sjáendur og miðlar og aðrir spekingar hafa haldið því fram lengi að á Mars hafi verið líf, og að þaðan hafi jafnvel lífið borizt hingað. "Frá stjörnunum berst lífið", eins og ég söng um 1999 á tónleikum.