Stríðsins dís er stundum gleymd, ljóð frá 9. janúar 1992.

Áramótin elskar hann,

allt í heimi fríkkar.

Syndatáknið síkkar,

sorgir gleymast því.

Nýta þetta núna kann,

nornir blása henni í.

Opnast það áður,

enginn er þjáður,

allt til alls er hér,

yndisleg svo ber.

 

Stríðsins dís er stundum gleymd,

starfið manninn bætir.

Drauma rjóða rætir,

rýrt var fyrra stand.

Betri enn til bjarmans teymd,

brátt er komið annað grand,

gengur um glóðir,

grannanna slóðir,

möguleikinn mær,

mér því við nú hlær.

 

Berglind kann að bjarga þér,

bráðnar ísinn kaldi.

Er á viljans valdi,

varla hikar drós...

Fer svo uppá skuggasker,

skemmist ekki fögur rós...

Gangarnir gapa,

grindurnar hrapa,

Vörður hússins víst

viður þessu býst.

 

Haustið kemur, harkan frýs,

hann vill kannski annað.

Allt það bezta bannað?

Byrjum saman enn!

Þessa snotru karlinn kýs,

koðna niður sumir menn.

Efastu ekki,

annars þú hlekki

tekur á þig tryllt,

trúin gerist villt!

 

Vaknar til að vera þar,

víða fegurð minni.

Sumt í öðru sinni,

sjáðu gleðiflóð!

Elskast meira ungt þar par,

einnig sú er kemur góð.

Paradís pilta,

pörunin villta!

Menntaskólamagn,

mikið kvennagagn!

 

Breyting deyðir brunninn þann

sem batt hann ástir viður.

Finnst ei betri friður,

frúrnar góðar nú.

Kommar vilja kulda og bann,

krafan harða, grimmdartrú!

Píurnar prúðu,

piltarnir lúðu.

Biðja um búk og drátt,

bráðum meiri sátt.

 

Hlakkar til að halda inn,

heyra raddir blíðar.

Syndgar bara síðar,

sér hve allt er gott.

Þessa gæzku þannig finn,

þú ei ferð nú ljúfa á brott.

Dansandi drekar,

dafnaðir flekar.

Skólinn skrýðir þig,

skugginn eltir sig.

 

Ungur maður elskar nú

aðeins meira þessar,

furðufínar, hressar,

fylla af gleði mann.

Það er lífsins ljósa trú,

löngun bæta allt því kann.

Prinsessur prúðar,

pirraðir trúðar,

allt svo yndislegt,

áður var það tregt.

 

 

Það að sóttvarnarlæknir, Guðrún Aspelund, dregur ekki ályktun af óvenjulegri hegðun veiru sem augljóslega er manngerð. Þessi tegund afneitunar er mikið notuð í dag, fagmannleg, eins og verið sé að tala við ófróð börn

Ég vil vekja athygli á nýrri tegund afneitunar sóttvarnarlæknis G. Aspelund og þeirra sem telja ekkert athugavert og rangt við allt þetta mál, allt frá margumtöluðum og umdeildum viðbrögðum yfirvalda til spurningarinnar um tilurð veirunnar og virkni eða dreifingu. Ef þessi frétt er borin saman við fyrri fréttina um þetta kemur í ljós að Guðrún Aspelund sóttvarnarlæknir dregur ekki ályktanir af orðum Mortens Rassmussens í fyrri fréttinni sem eru mjög upplýsandi um eðli þessara kórónuveira sem flokkast undir Covid-19 afbrigðin.

Hún og aðrir sem eru í fylkingarbrjósti umræðunnar og svara fyrir þetta opinberlega neita að sjá allt sem vísar í að veiran sé manngerð, að bóluefnin séu varasöm og allt sé þetta sviðsett. Það er það sem ég er að benda á í þessum pistli, og einnig innihald fréttanna.

Þetta eru orð Mortens Rassmussens:"Það er óvenjulegt fyrir kórónuveiru að breytast svona mikið og með 30 nýjum stökkbreytingum." (Nýja B.A.2.86. afbrigðið sem fólk hefur áhyggjur af núna). Morten Rassmussen er vísindamaður í Danmörku og vel má veita orðum hans athygli og taka mark á þeim.

Einhverjir vísindamenn héldu því fram fyrir þremur árum held ég, þegar þetta var allt að byrja, lokanir og annað, að vísbendingar væru um að veiran væri manngerð, búin til í tilraunastofu, vegna þess að gaddaprótein og annað var ekki náttúrulegt, veiran taldist alltof smitandi og með eðli Aids-veirunnar og annarra veira í sér líka, að takmörkuðu leyti, og því væri Covid-19 veiran ónáttúrulegt skrímsli sem væri sérhannað til að valda sem mestum skaða, umbreytt kvefveira af mannavöldum sennilega í tilraunastofu. Ennfremur kom fram þar að erfitt væri að stöðva að slíkt veiruskrímsli umbreyttist í sífellu og að bólusetningar væru ómögulegar eða gagnslitlar. Þetta var áðuren heimsbyggðin var bólusett, um mitt ár 2020 sennilega. Síðan er eins og fáir hafi tekið eftir þessu eða gleymt þessu viljandi eða óviljandi.

Ég vil tengja þetta við orð Mortens Rassmussens í nýlegri frétt um þetta nýja afbrigði sem er í fréttunum núna, en orð hans styðja þetta, að veiran sé ekki úr náttúrunnar ríki. Hvenær verður farið að bera saman mannfall og gríðarlegan skaða af þessari veiru og svo Helförina eða annað sem gerðist í fortíðinni og alltaf er verið að hamra á að megi aldrei gerast aftur og sé víti til varnaðar?

Aftur vil ég vekja athygli á þessari nýju tegund afneitunar sem birtist hjá núverandi sóttvarnarlækni og fjölmörgum öðrum. Sú aðferð felst í því að tala framhjá því sem er óþægilegt, leyfa því að heyrast, en hafa lítinn áhuga á því og gera lítið úr því, eins og það sé oftúlkun samsærisnörda, geðsjúklinga og rugludalla, hvort sem rannsóknir og virt gögn styðja slíka túlkun eða ekki.

Síðan ef spurt er beint útí þessu atriði sem ekki eru í samræmi við stefnuna, þá eru svörin tilbúin, einhver gögn sem eru í ósamræmi við önnur gögn, sem talin eru ónákvæm eða röng. Ekki skrýtið þótt fólk sé ekki sammála um hvað sé rétt í þessu.

Nýtt afbrigði Covid ekki greinst á Íslandi

Lítið upplag linnkar sölu, ljóð frá 3. maí 2007.

Þetta ljóð fjallar um það hvað getur verið söluvænt og hvað ekki. Hvað gerir tónlist fræga, eftirsótta og hvað ekki? Ég fann þessa atburði sem ég taldi ganga vel í fjöldann tveimur árum seinna í kreppunni, og orti um hana, hljómdiskurinn "Það og það" fjallar um hana. Orðaskýringar á nýyrðum eru undir lokin gefnar upp. Því miður er þarna eitt slanguryrði, en ég lærði það af meistara Megasi, orðið fitt, og taldi það þá vera gjaldgengt orð, á þessum tíma. 

 

Lítið upplag linnkar sölu,

læt því duga að hika enn.

Upphef sjaldan auma tölu,

aðrir hitta á tízkumenn.

 

Hefnd mun finna fátækt snauðra,

fjandans stéttir berjast því.

Er það mannamunur rauðra,

Mikla breyting, hefðardý?

 

Einsog fátækt ekki býður

uppá það að kynnast vel.

Andvökunnar þrái þíður

þegar ég í sorgum dvel.

 

Hugsjón sú er ekki auðgar

andstæð verður, reyni hitt.

Kvennavald og kommski snauðgar,

krafa blönduð, meira fitt?

 

Vildi raunar verða frægur,

veit ei hvaða stjórna öfl.

Sá er verður sigurdrægur

síður hefur nennu í röfl.

 

Næg má finna yrkisefnin,

allt það smáa, dagsins þras.

Suma blinda sigurstefnin,

sæktu gegnum þreytumas.

 

Vertu það sem fjöldinn fylgir,

finndu hjarðsál, þannig róm.

Beizkur maður bóg sinn ylgir,

brotaþolann vantar króm.

 

Eitthvað geta allir skilið,

út það skaltu gefa næst.

Finndu atburð, eða gilið,

ótalmargt þig getur ræst!

 

Skýringar: Linnka: Minnka, draga úr.

Snauðga:Gera snauðari.

Sigurdrægur: Sigursæll, heppinn.

Kommski:Kommúnismi, vinstristefna.

Fitt:Hæfandi, í tíðzku.

Isavia? Hvað er það? Síðan hvenær eiga Íslendingar að skilja latínu úr því að langt er síðan hún var kennd nema sem valáfangi?

Þegar ég les eða heyri orð eins og Isavia þá dettur mér sízt í hug íslenzkt flugfélag. Þó veit ég að avia er komið úr latínu, avis, sem er fugl og aviator á ensku, flugmaður, gat þýtt flugvél eða flugfar í eldri ensku, samkvæmt nákvæmum orðskýringum á netinu. Þó er þetta orð af sömu rót og orðið egg á íslenzku, en orðið awi á frumindóevrópsku þýðir fugl, sem síðar breyttist í mörg orð sem merkja eitthvað slíkt.

Flugleiðir eða Íslandsflug eru orð sem maður gat tengt við. Þegar maður heyrir latnesk-íslenzk orð eins og Isavia finnst manni eins og verið sé að tala um eitthvað í útlöndum en ekkert íslenzkt. Við höfum verið stolt af okkar máli hingað til.

Þetta er kallað beiðni frá Isavia en hljómar frekar eins og krafa eða jafnvel skipun frá þeim sem völdin hefur, fyrst nafnið er alþjóðlegt.

Annars hefur verið blessunarlega lítið um slys þarna held ég. Þetta verður fyrsta frétt í báðum sjónvarpsstöðum eitt kvöldið og síðan koma spekingar sem draga þetta í efa næsta kvöld. Það segir manni margt um það hverskonar auðtrúa flón þeir geta verið sem stjórna fréttaflutningi, fréttastjórar og aðrir.

Mér finnst það alveg fáránlegt að kalla íslenzk fyrirtæki erlendum nöfnum. Jafnvel þótt þau séu hluti af stórum keðjum hljóta landsmenn að eiga rétt á því að skilja hvað nöfnin heita á fyrirtækjunum, og það gerir minnihlutinn eða enginn ef um er að ræða útlend orðskrípi, því þau eru ekki gegnsæ, jafnvel ekki fyrir mann eins og mig sem hef áhuga á latínu og öðrum framandi tungumálum.

Eitthvað undarlegir eru þeir stjórnendur úti í heimi sem ekki sýna þann sveigjanleika að skilja að sumar þjóðir vilja vera þjóðlegar og skíra fyrirtækin nöfnum sem fólkið skilur, þótt þau séu alþjóðleg þessi umræddu fyrirtæki.

Það er alveg í samræmi við annan, ömurlegan fréttaflutning, að tekið er viðtöl við þá seku í sakamálum eða minnihlutahópa, ekki yfirvöldin, og fyrstu fréttirnar koma úr undarlegum áttum, og síðan er eltzt við sama sjónarhornið aftur og aftur eins og til að innræta fólki einhverja eina skoðun, sem er röng einatt.

Sem betur fer má segja að bæði Dagur B. Eggertsson og Hildur Björnsdóttir og fjölmargir aðrir hafi sjálfstæðar skoðanir í þessum málum og ætla ekki að láta Isavia valta yfir sig, samkvæmt þessum fréttum og öðrum nýlegum um þetta mál.

Á tímum kolefnisbindingar og tals um mikilvægi hennar hlýtur að vera mikilvægt að halda þessum skógi, ef mögulegt er, í lengstu lög.

Nauðsynlegt að stíga varlega til jarðar

Útrás ýmsir stunda, ljóð frá 9. júlí 2007.

Útrás ýmsir stunda,

ætla að kaupa heiminn.

Á Skrattafundinn skunda,

skarfur jafnan gleyminn.

Lof þeir líka heyra,

loksins sjálfstraust fengum!

Þjáning þarf að víkja,

þessar slóðir gengum.

Svíar hefðir svíkja,

svörður, andans veira.

 

Glöð svo núna gerumst,

getur enginn tapað.

Heim á bárum berumst,

böðlar geta ei hrapað.

Útlönd auðga landið

enn með fólki og gæðum.

Allt er frjálst og opið,

engir sinnir ræðum.

Kappar gátu kropið,

kunnu bezt við strandið!

 

Efi í hjarta ærist,

eitthvað skrýtið virðist.

Trúin góða tærist,

turna fyrir gyrðist.

Hefðir haf í gossa,

heimskan vex og ríkir.

Ungmey allt nú getur,

einnig þangað kíkir.

Minnst hún raunar metur

málið, blíðu og kossa.

 

Auður allra landa

að þeim núna safnast.

Þú vilt þjást og anda,

þetta sem er jafnast.

Þrútnar birtast þulur,

þannig vill hann meira.

Fegurð, gredda, gleði,

gjammar fugl og veira.

Allt þá er að veði,

annars frekar dulur.

Mun íslenzka samfélagið sveiflast öfganna á milli, enn sem fyrr?

Ég hef heyrt þær skoðanir frá sannkristnu fólki að það sé rangt að styðja hinseginmálin með því að fara á Gaypride hátíðina, eða gönguna. En það eru nú svo margar hliðar á þessu. Auðvitað finnst manni tilefni til að fagna því hversu sérstakt þetta er, vegna þess að maður gerir sér grein fyrir því að í sögulegu samhengi er þetta sérstakt, að mannréttindi af þessu tagi séu leyfð á Íslandi. Í 2000 ár eða allan þann tíma sem Biblían hefur haft áhrif í vestrænum heimi hefur hinseginfólk þolað ofsóknir, bælingu og kúgun, enda stendur þetta skýrum stöfum í Tórunni,  0g jafnvel öllu Gamla testamentinu, (þar sem gert er ráð fyrir hlýðni við allt Lögmálið í öllu Gamla testamentinu), sem er hluti af Biblíu kristinna manna og er trúarrit gyðinga einkum og sér í lagi. Enn fremur eru þessar skoðanir hluti af islam augljóslega, enda er Kóraninn sprottinn uppúr Gamla testamentinu einnig, lögbókunum og fleira þesslegu ásamt opinberunum spámannsins.

Kristnir menn geta afneitað sögu sinni og þessum fordómum en þetta er nú bara söguleg staðreynd, enda ekki skrýtið, úr því þetta stendur skrifað í Gamla testamentinu.

Ég hef lengi haldið því fram að það sé ómögulegt og útilokað að útrýma fordómum. Þegar ákveðnir fordómar detta úr tízku koma bara aðrir fordómar í staðinn. Mannskepnan er þannig gerð að alltaf er reynt að flokka fólk í æskilega og óæskilega, það virðist hluti af mannseðlinu, enda lærir maður þetta í félagsfræðinni, að jafnvel meðal frumstæðustu ættbálkanna eru úrhrök og fyrirmenni, stéttskipting af einhverju tagi.

Þessvegna eru mannréttindi alltaf afstæð en ekki algild, það er lygi og blekking sem skólað og lært fólk segir í mannréttindamálum og sem starfar við slíkt. Eins og venjulega lifa fræðimenn í fílabeinsturnum og afneita veruleikanum og mannlegu eðli. Þeirra hugmyndir eru fræðilegar og útópískar en ekki jarðtengdar eða raunveruleikatengdar.

Við sjáum þetta svo greinilega á okkar tímum. Nú þegar fordómar gegn hinseginfólki eru bældir eða fordómar gegn öðrum kynþáttum en þeim sem maður tilheyrir þá eru aðrir fordómar mjög ríkjandi, einsog fitufordómar, fordómar gegn geðsjúkdómum, skoðanafordómar af öllu mögulegu tagi, eins og til dæmis fordómar gegn bólusetningarandstæðingum, og þannig mætti lengi telja. Þeir sem afneita því að ekki er hægt að útrýma fordómum gera það í pólitísku skyni, til að styðja við þá pólitík sem nú er reynt að gera allsráðandi, vinstripólitíkina, jafnaðarfasismann, sem er orðinn að kúgunartæki eins og í skáldsögunni 1984 eða Brave New World - eða ígildi hans í þessum sögum, nú eða skáldsögunum eftir Franz Kafka, sem lýstu sjúku og brjáluðu þjóðfélagi stofnavæðingar sem tók lítið mið af einstaklingsþörfunum, og venjulegt fólk lenti í hræðilegum aðstæðum og réð ekki við aðstæður fáránlegar, stundum eins og þær væru manngerðar, stundum ekki.

Þótt verk Kafkas séu ekki alltaf gagnrýni á kommúnískt þjóðfélag, enda skrifuð áður en kommúnisminn sigraði í Rússlandi, finnst mér allavega skáldsagan Réttarhöldin vera í sama anda og sagan 1984 eftir George Orwell.

Þessi verk eru óhugnanleg lýsing á nútímanum, og flóknu regluverkinu, eftirlitsþjóðfélaginu sem kemur betur í ljós, hátækninni, og þessu sem Kínverjar hafa kannski þróað lengst í þessa átt. Stefna Sjálfstæðisflokksins er fullkomlega andstæð svona ófrelsi, eða það var ég alinn upp við að minnsta kosti.

Bloggarinn Arnar Þór Jónsson hefur skrifað framúrskarandi pistla um þetta og vonandi að hann verði næsti formaður Sjálfstæðisflokksins, nú þegar Bjarni Benediktsson fær á sig sífellt harðari gagnrýni.

Andstaða eða gagrýni á hinseginmennsku og hinseginmálefni koma frá ýmsum áttum. Það er eitt við þetta sem ég er ekki sáttur við, og það er að þetta minnkar og skaðar barneignamöguleika aríska kynstofnsins og íslenzka kynstofnsins, það eitt finnst mér nóg til að vera andvígur þessu. Mín rök eru ekkert endilega biblíuleg, og þó finnst mér margt í Biblíunni einstaklega rétt en annað alrangt.

Við lifum í biblíulegum heimi. Þótt fólk flykkist úr Þjóðkirkjunni á Íslandi segir það ekki þá sögu að kristilegar hugmyndir séu á undanhaldi. Nei, þær eru að rígneglast æ neðar og dýpra í mannssálina.

Ég hef lengi haldið því fram að það taki vestrænt þjóðfélag um það bil 1000 ár að tileinka sér nýja sið og nýja trú. Þessvegna má segja að jafnvel þegar kirkjan var "alvöld" fram á 20. öldina, í 1000 ár hér á Íslandi og lengur í suðrænum löndum hafi heiðnin verið allsráðandi eða áhrifameiri en hinn nýi siður, því hún gaf kristninni frjómagnið og helgisiðina, heiðnu guðirnir blönduðust Jesú Kristi, dýrðlingum, Maríu Mey eða Djöflinum eða þá erkienglum eða púkum.

Hinsvegar á okkar tímum þegar fólk flykkist úr Þjóðkirkjunni er það orðið gegnkristið og hneykslast á kirkjunni á kristilegum forsendum, þannig séð, en ekki heiðnum forsendum, þótt það haldi það kannski.

Nútíminn er sýndarheiðinn og sýndarsatanískur, en það er bara yfirborðið.

Að lokum kemur hér kannski mikilvægasti parturinn í þessari umfjöllun. Það er Tíðarandinn. Hann er að breytast og verða andvígur hinseginfólkinu, segir það sjálft, allavegana. Ekki var hægt að verða þess var á Gaypride göngunni, því þar var fullt af fólki eins og venjulega og allt fannst mér fara friðsamlega fram, hinir skelfilegu atburðir gerðust þá ekki fyrir allra augum, heldur hafa mjög fáir vitað af þeim í raun.

En segjum sem svo að Tíðarandinn breytist virkilega mikið hinseginfólkinu í óhag. Verður þá hægt að stöðva þær breytingar? Nei, það þarf ekki að vera. Málið er að enginn virðist geta stjórnað Tíðarandanum eða Tízkunni. Þetta virðast leyndardómar, og sama hvernig spekingar eða dulfræðingar spjalla um þetta, enginn veit nákvæmlega hvernig hægt er að stjórna þessum fyrirbærum, eða opinberlega er þetta þannig.

Þegar maður tekur þátt í Gleðigöngunni þá finnur maður um sig hríslast fögnuðinn yfir frjálslyndinu, samkenndina með öðrum, gleðina yfir að vera lifandi í svona frjálslyndu samfélagi, og enn fremur finnur maður svo sterkt fyrir því að þetta er ekki sjálfgefið, að þetta frelsi sé til staðar, þessi forréttindi jafnvel, eins og sumir vilja orða þetta, úr því hinseginfólki hefur verið leyft að verða svona áberandi í nútímanum án þess að amazt sé við því mikið, nema af örfáum, og ekki þannig að raunveruleg lögbrot fylgi því, nema sjaldan, enn sem komið er. Öðruvísi var þetta þegar Hörður Torfason flúði land, þá voru víst hommarnir barðir í klessu reglulega á böllum eða annarsstaðar. Þá sögu hafa margir sagt.

Ég er bara ekki trúaður á svona hraðar þjóðfélagsbreytingar, ég hef á tilfinningunni að þetta sé yfirvarp fjöldans, eða að fordómarnir taki á sig aðrar myndir og finni sér aðra farvegi, að mannseðlið sé þannig og mannssálin.

Við vitum ekki hvernig Tíðarandinn verður. Það er mögulegt að allur heimurinn stefni í fordóma gegn þessum hópum, sem verði harðari en nornabrennurnar og ofsóknirnar á síðustu öld. Það veit þetta enginn með vissu. Það virðist enginn geta stjórnað mannfjöldanum eða Tízkunni, Tíðarandanum. Ef við erum spíritistar gerum við ráð fyrir að þetta sé vættir, lifandi fyrirbæri sem hafa áhrif, og sem við stjórnum ekki endilega, og þá nefnum við þá með stórum staf eins og fólk, einstaklinga.

Það er mjög merkilegt hvernig mannkynssagan er og hvernig hún hefur kennt okkur að þjóðfélög hafa gjörsteyptzt og gjörbreytzt á skömmum tíma, eins og hvernig fordómar gegn samkynhneigðum virtust gufa upp á 10. áratug síðustu aldar, þannig að maður trúir því ekki enn að þannig sé fólk, gjörbreytt.

 

Skoluðu transfánann af götunni

Aldrei hefur forleikur bandarískra forsetakosninga verið eins skrautlegur, og eru þær þó heimsfrægar fyrir hörð átök og glysmiklar auglýsingar og átök á milli frambjóðenda

Halda menn virkilega að heimurinn verði nokkurntímann samur og hann var fyrir heimsfræga 4 ára valdatíð meistara Donalds Trump? Ónei, sama hvað gert er, hvort sem hann er ofsóttur eða ekki, hann hefur sett mark sitt á söguna til frambúðar. Amen.

Verið getur að hann sé sekur um það sem hann er ákærður fyrir, en gleymum því þá ekki að mörg mestu mikilmenni sögunnar voru einnig dæmd og sek á sama tíma og þau breyttu sögunni. Var ekki Jesús Kristur dæmdur glæpamaður í augum valdhafanna á sinni tíð og er hann þó ekki dýrkaður enn þann dag í dag?

Var ekki Brúnó drepinn fyrir að halda því fram að stjörnurnar væru sólir í órafjarlægð og að jörðin væri ekki miðja alheimsins? Eru ekki hans kenningar ríkjandi í dag? Jú, svo sannarlega.

Um það leyti sem Joe Biden var kosinn forseti Bandaríkjanna skrifaði ég á ágæta vefsíðu Gunnars Rögnvaldssonar athugasemd þar um undarlegan draum sem mig hafði dreymt, að Joe Biden yrði kosinn, en að Donald Trump hafi setið á öxlum hans í fuglslíki og ekki vikið frá honum í gegnum forsetatíð hans alla. Merkilegt nokk að sá draumur virðist hafa ræzt hjá mér, því þetta er þannig enn. Demókratar hafa völdin en eru með Donald Trump á heilanum og una sér ekki hvíldar fyrr en hann er dauður, eða lögsóttur og fangelsaður í hel. Hvílík heift og hatur í demókrötum, fyrir að segja og gera ákveðna hluti sem kannski eru réttir.

Enn vil ég vitna í annan góðan bloggara, Ómar Geirsson, en hann sagði að áhlaup Trumpistanna á Þinghúsið væri ekki eins mikil árás á lýðræðið og að koma Gervi-Trump til valda, óhæfum manni, Joe Biden, sem myndi ekki verða Bandaríkjunum til blessunar. Hefur það ekki gengið eftir? Er ekki skelfilegur eiturlyfjafaraldur þar að fella ungt fólk í blóma lífsins og eru ekki skuldir Bandaríkjanna ótrúlega miklar? Og hefur ekki Joe Biden og sonur hans sterk tengsl við Úkraínustríðið og vopnaframleiðendur, gróðabraskarana og elítuna forríku í heiminum?

Sú hreinsun sem Trumpistar hafa verið að boða hlýtur að fara fram. Með slíkri hreinsun yrði gerð leiðrétting á kjörum fólks, þannig að bankastjórar með milljónir á mánuði verði sviptir ofurauðævum sínum og að verst setta fólkið fái miklu hærri bætur, virðingu og aðstoð á allan hátt.

Þetta er það réttlæti sem fólk heimtar. Réttarhöld yfir Trump snúast um formgalla og að hafa ekki farið að settum reglum í frekar léttvægum málum, sem snúast um hegðun, form og hlýðni við spillt kerfi.

Enn ein ákæran á hendur Trump

Dagur B. Eggertsson ber sig vel, en baráttumál hans hökta og ganga misvel

Sorphirðumál og umhverfismál eru meðal þeirra mála sem eru innleidd að útlendri fyrirmynd. Hvernig á það að ganga upp að samtímis því sem fólk verður sundurlausara, fjölbreytilegra hvað skoðanir og uppruna varðar eða lífsstíl, að hegðunin haldist áfram einsleitin?

Um tíma var ágæt stemmning fyrir endurvinnsluhagkerfinu en nú virðist sú stemmning farin að þynnast og það er persónubundið hvað fólk leggur á sig í þessum málum.

Eins og búast má við í kommúnískum kerfum þá tala einingarnar ekki nægilega vel saman, samskiptavandi verður og virknin fer því útum þúfur. Hér í fréttinni er fjallað um að sorphirðufólkið sjálft var ekki haft með í ráðum í þessum breytingum. Kann ekki góðri lukku að stýra!

Samskiptamiðlarnir í sumar hafa verið stútfullir af hneykslunarsögum notenda þessara sorphirðukerfa og það hefur ratað í kvöldfréttatímana stundum jafnvel.

Dagur B. Eggertsson hefur búið til þá ímynd af sér að hann sé kafteinninn á þessari umhverfisverndarskútu meðal bæjarstjóranna og fyrirmynd annarra sveitarfélaga.

Umhverfisverndin er mikilvæg, en eins og ég samdi um í laginu "Engar umbúðir" frá 1984 þarf að ganga miklu lengra, og að sjálfu umbúðaframleiðsluferlinu og stöðva það eða minnka, og það kostar að hugsa þennan málaflokk alveg frá byrjun.

En í smáum en ákveðnum skrefum eru umhverfismálin að þokast í rétta átt í litlum pörtum á kerfinu, á meðan þau þokast ekki í rétta átt í stóra samhenginu, því orkuþörfin eykst um leið og fátækari þjóðir verða ríkari og krefjast meiri lífsgæða í samræmi við þau vestrænu.

Ef maður er svartsýnn gæti maður sagt að allt sé að fara til fjandans í þessum málum líka. Ég er ekki svo viss um það. Þetta lærist og hér er reynsla og áhugi, metnaður og samvinna fyrir hendi, það þarf bara að stilla saman einingarnar og bæta kerfin meira, þetta höktir en skakklappast í rétta átt, ætli það sé ekki málið?

Í upphafi var ég mjög vondaufur og svartsýnn um árangur í þessum endurvinnslumálum. Það var vegna þess að ég var búinn að mynda mér mjög öfgafullar umhverfisverndarskoðanir strax í byrjun, sem 12 ára unglingur, sem hafði ákveðinn líffræðikennara sem kenndi manni allt um þetta, Árna Waag. Þá tók ég þann pól í hæðina að mannkynið þyrfti að fara aftur til fortíðarinnar í sveitamenninguna eða eyðast ella, og Árni Waag kenndi manni þetta.

Núna um það bil 40 árum seinna er ég orðinn svolítið bjartsýnni þegar kemur að endurvinnslumálunum. Ég sé að kerfin eru að samstillast og skána, og viðleitni fólk er stöðug, en þó ekki nægileg ennþá.

Um 2000 var þetta mikil tízkubóla, Sorpa og endurvinnsluhagkerfið. Þá hafði ég litla trú á þessu því ég hafði litla trú á mannskepnunni og hef enn eiginlega að mörgu leyti. Þó gaf ég út umhverfisverndarlögin mín um það leyti, á hljómdisknum "Blóm, friður og ást", og seldist hann þrælvel miðað við mína hljómdiska, enda hafði ég spilað þau lög víða á tónleikum um margra ára skeið þegar hann kom út.

Það sem maður skrifar þegar maður er ungur það getur haft gildi. Margt er barnalegt í gömlum textum frá því maður var í kringum fermingu, en sumt er snjallt í þeim samt. Uppkast að bókum sem maður bætir við og endurskoðar, endurskrifað getur jafnvel haft gildi, eins og bók sem ég vildi skrifa um umhverfisvernd um þetta leyti, ágætar tillögur en úrvinnslan léleg.

Hugmyndir mínar og framsetning í þessum textum frá því maður var unglingur eru útópískar, og eiga kannski margt skylt með Útópíu Thomasar More, því eins og menn liðinna alda sem lifðu við rýrar upplýsingar miðað við seinni tíma fólk, þannig er ungt fólk takmarkað af takmörkuðum þroska og takmarkaðri lífsreynslu, en bætir það upp með öðrum kostum, einsog skáldlegum innblæstri eða öðru sem til kosta má telja.

Ég lauk yfirleitt aldrei við þessar bækur sem ég byrjaði á frá þeim tíma til dagsins í dag. Það kom þó fyrir og þá stritaði maður við ritvélina. Oftast voru þetta rýr uppköst og örfáar blaðsíður, en þó margt af þessu nýtilegt og hef bætt við síðar og fullkomnað eitthvað.

Ritvélar geta verið heillandi fyrirbæri og ýtt undir sköpunargáfuna, hvort sem þær eru rafmagnsritvélar eða handdrifnar. Aumir fingur eftir áslátt á ritvélar eru jafn skáldlegir og aumir fingur eftir of mikla spilamennsku.

Bækur geta verið í grunninn samdar fyrir allmörgum árum, en frágangurinn þó verið yngri og lagfæringar, viðbætur.

Ein af þeim hugmyndum sem ég fékk sem 13 ára unglingur á 14. ári árið 1984, í janúar 1984 þegar lagið "Engar umbúðir" var samið í snjóbyl og erfitt að komast á milli, var að til að losna við allar umbúðir ætti fólk að borða saman í stórum verzlunarmiðstöðvum. Ég hef lítið verið að tjá mig um þessar framúrstefnulegu og útópísku hugmyndir, því þær virka barnalegar og öfgafullar í senn, en þó er þetta alveg rétt og var rétt hjá mér á sínum tíma.

Ég gerði mér þær hugmyndir að nauðsynlegt væri að banna framleiðslu á öllu plasti og öllum umbúðum. Ég var semsagt öfgafullur umhverfisverndarsinni 13 ára gamall og vildi ganga alla leið, ég var fanatískur í þessu, mjög fanatískur. Það er vegna þess að börn og unglingar eru trúgjarnar verur, og gapa við skipunum og innrætingu fullorðna fólksins. Ég leiddi áfram það sem Árni Waag innrætti mér og Ingvar Agnarsson, frændi minn, sem tók alveg undir þetta þegar ég bar það undir hann. Þessir menn voru eins og guðir í minni bernsku, þeir virtust vita allt og vera miklu klárari en fjöldinn.

Þar við bættist að þá var ég að öðlast samfélagslega vitund, og kannski fyrr en jafnaldrarnir. Ég varð sem sagt kommúnisti um það leyti. Með Stormskersguðspjöllum Sverris Stormskers síðla árs 1987 fannst mér slíkt kjánaskapur og fannst öll flóra hægrimennskunnar það rétta, og þó einna helzt yztu mörkin.

En ég gerði mér grein fyrir því að græðgi og eiginhagsmunasemi var að eyðileggja jörðina þegar ég byrjaði að gutla í tónlist.

Ég fékk þá hugmynd að peningum ætti að útrýma til að gera fólk betra og í staðinn ætti að gefa fólki mat en að selja hann, því öll sölumennska og viðskipti væru af hinu illa, því gróðinn væri það líka. Já mjög ýkt hugmyndafræði og barnaleg, en þannig er þetta nú stundum hjá þeim sem hafa mikil áhrif.

Í félagsfræði í skólanum lærði ég það frekar en annarsstaðar, að nóg væri af mat fyrir alla jarðarbúa til á jörðinni, en gæðunum væri bara misskipt og af því hlytist öll eymdin. Þar með komst maður á þá skoðun að kapítalisminn væri aðalböl mannkynsins og að gegn honum yrði að berjast. Í því fólst þessi kommúnismi manns meðal annars.

Með því að byggja risastór torg og risastórar samkomumiðstöðvar þar sem fólk fengi ókeypis að borða og gæti kynnzt hvert öðru og spjallað saman yrðu margar flugur slegnar í einu höggi, fólk yrði betra og hamingjusamara og peningar úr sögunni. Um þetta má allt lesa í óútgefna handritinu mínu að bókinni "Engar umbúðir", sem ég byrjaði á 1984, en kláraði ekki, hef margoft endurskoðað hana og endurritað, en varla klárað hana til fulls, er ekki viss um það, þetta er eitt af þessum tættu verkefnum fortíðarinnar, sem þyrfti að endurreisa og ljúka við, en í einhverjum köflum var þessu þó lýst í grófum dráttum, og í raun er þetta stærri framtíðarsýn en hefur raungerzt ennþá af þessum stóru aðilum sem stjórna þessu erlendis.

Þó held ég í raun að þeir stefni í sömu átt og ég stefndi, unglingurinn sem átti sér stóra drauma fyrir fermingu og vildi hjálpa mannkyninu með svona draumórum og útópíum, en erfitt var að koma því frá sér og ljúka því þannig að mark væri tekið á manni.

Þegar Covid-19 veiran kom upp í borginni Wuhan í Kína 2020 og sökinni var skellt á opnu matarmarkaðina þar, þá varð ég fyrir ákveðnu áfalli, því þetta eyðilagði þessa gömlu draumóra mína eða skaddaði um stundarsakir, að ég sem ungur draumóramaður á unglingsaldri hefði hitt á réttu lausnina til að bjarga mannkyninu, með svona opnum matarmörkuðum undir berum himni án allra umbúða, sem ég barðist gegn svona snemma.

Síðar kom í ljós að allt er þetta efanum háð, hvort veiran breiddist út frá þessum matarmörkuðum, og í ljósi nýjustu upplýsinga er það talið frekar vafasamt, og athyglin hefur kannski frekar beinzt að rannsóknarstofunum í veirufræðum sem eru þarna á þessu svæði, með sameiginlegu fjármagni og rannsóknargögnum frá alþjóðlegum vísindamönnum, stjórnmálamönnum og fjárfestum, lyfjafyrirtækjum.

Mér þykir það gott að fólk skuli ekki missa trúna á þessa gömlu hugmynd um opna matarmarkaði án umbúða. Þeir gætu verið hluti af lausninni til að útrýma plasti og öðrum umbúðum.

Það er gott að líta bjartsýnum augum á framtíðina, en margt bendir þó til þess að ekki sé innistæða fyrir þeirri bjartsýni, og helstefnan sé að sigra á öllum sviðum.

Nýja sorphirðukerfið ekki að virka

Málefni flóttafólks og hinseginfólks vekja einna minnstan áhuga kjósenda flokkanna samkvæmt nýlegri könnun Prósents, sem birtist í Heimildinni fyrir fáeinum dögum

Sjónvarpsstöðin Hringbraut varð gjaldþrota eins og menn vita. Fréttamenn Hringbrautar komu oftast frá Fréttablaðinu, en eins og menn vita var það blað grátkór útlendingamála í hnotskurn.

Gjaldþrota stefna Fréttablaðsins heldur áfram á RÚV og Stöð 2 sem hafa tekið við þessum fréttamönnum, sem enn hafa mestan áhuga á að enginn flóttamaður fái ekki hæli á þessu landi.

Heimildin er hinsvegar talsvert hlutlausara rit en Stundin og Kjarninn, en hún var búin til úr þeim vefritum. Þar var góður pistill 9. ágúst síðastliðinn, sem hefði mátt birtast víðar: "Stuðningsfólk Vinstri grænna leggur minnst upp úr efnahagsmálum."

Þar er kafað nákvæmlega í áherzlumál fylgismanna flokkanna. Flestir kjósendur leggja áherzlu á heilbrigðis- og öldrunarþjónustu, 60%, efnahagsmál, verðbólga og húsnæðismál fá næstmesta áherzlu, 47-48%, en önnur mál fá minna vægi kjósenda.

Umhverfis- og loftslagsmál fá 24%, en eins og blaðamaðurinn tekur fram vekur það athygli að einna minnst vægi fá mannréttindatengd mál, sem fá mest vægi í fréttatímum RÚV og Stöð 2 oft, málefni flóttamanna fá 15%, en eins og blaðamaðurinn tekur fram felur spurningin ekki í sér hvort þeim finnst að draga eigi úr þjónustu við flóttamennina eða auka hana.

Málefni hinsegin fólks fá svo ekki nema 3%, og má segja að það sé líka mjög á skjön við áherzlur fréttafólksins, sem er mjög ákaft í umfjöllun um slíkt.

Evrópusambandið vekur takmarkaðan áhuga eins og kemur fram í greininni, og aðeins kjósendur Samfylkingarinnar eða Viðreisnar hafa áhuga á því eins og við var að búast.

Þessi merkilega og upplýsandi könnun Prósents og grein í Heimildinni sýnir það mjög vel að sú dyggðaflöggun sem fréttafólk á allskonar fjölmiðlum stundar nú sem fyrr er ekki í samræmi við áhuga almennings, heldur er þetta einhverskonar aflátsbréfasala eins og tíðkaðist þegar kirkjan var að farast úr spillingu, fyrir siðbótina sem Lúther stóð fyrir er hann mótmælti sölu aflátsbréfanna. Einnig er þetta geislabaugur sem sýnir viðkomandi fréttafólk í saklausara ljósi en aðra, eða svo virðist, skömminni er skellt á ráðamenn.

Það mætti halda að No borders samtökin eigi sér liðsfélaga í fréttamannastétt. Ákveðnir fréttamenn taka ekkert eftir því hvernig aðsóknin til Íslands hefur stóraukizt, og tilfinningarök eru notuð frekar en skynsemirök.

Persónulegir harmleikir þekkja engin landamæri. Þeir eiga sér stað í flestum fjölskyldum í mismiklum mæli. Sá harmleikur fær ekki mikla umfjöllun hvers vegna norrænt fólk nær sér sjaldnar í maka en áður, ég tel að Metooöfgakvendi eigi sök á því og femínistar, sem hafa byggt upp hatur og tortryggni á milli kynjanna kerfisbundið í marga áratugi, eða allt frá því að rauðsokkurnar fóru af stað fyrir 100 árum eða svo, nema áróður þeirra hefur sífellt orðið harðari og grimmilegri. Óhamingja innfæddra Íslendinga er því mikil og fer vaxandi, eins og merkja má á verkjalyfjaáti og ásókn í sálfræðinga og allskonar meðferðir.

Fréttamenn á RÚV og Stöð 2 þurfa að vakna upp af svefni sínum og minnka áherzluna á sín aðaláhugamál eða persónulegu baráttumál. Ég hef grun um að eftirmál Covid-19 búi í þjóðinni eins og eftirmál Hrunsins 2008-2010... eða hvenær lauk Hruninu almennilega? Er ekki fólk enn að jafna sig á því?

Svo er það annað sem ekki má gleymast, nú er efnahagsástand þjóðarinnar í verra lagi og verðbólgan rýrir kjör þeirra verst settu. Það er eðlilegt að stjórnvöld þurfi að hafa stjórn á landamærum, öll önnur lönd gera það líka.

Íslendingar alltaf fremstir í nýjungunum?

Nú hefur maður heyrt og lesið að þetta 5G kerfi skemmi ónæmiskerfið í fólki. Ein frænka mín hefur lengi verið á móti svona þráðlausum kerfum og slíkri tækni. Síðan keypti ég enska bók um geimverur nýlega og þar var stór kafli um þetta 5G kerfi og talið að geimverurnar nýti sér það til að ná stjórn á okkur mönnunum, auk þess sem það sé skaðlegt ónæmiskerfinu í fólki.

Íslendingar eru svo að segja algjörlega trúgjarnir þegar kemur að svona, og það vantar alla umræðu eins og til dæmis er í Bandaríkjunum um kosti og galla.

Talandi um geimverur og að þær séu að ná tökum á mannkyninu, þá finnst manni Íslendingar vera að hverfa af sínu eigin landi. Ég fór á Gaypride gönguna í gær og aldrei hefur yfirbragðið verið alþjóðlegra, enska jafnvel meira töluð en íslenzka í kringum mig af allskonar fólki frá mörgum þjóðernum.

Ekki var heldur hægt að merkja að neitt væri til í því sem vinstrisinnafjölmiðlar reyna að halda fram að bakslag hafi komið í þessi málefni, fjöldinn var slíkur.

Fjölga 5G sendum um allt land