Margar eru vísbendingarnar um að Vesturlönd stefni í kreppu, ekki bara Kína

Fyrr á þessu ári lenti póstþjónustan brezka í netárás sem kostaði mikið og olli töfum og leiðindum. Það veit ég því það olli töfum á pakka til Íslands sem ég pantaði þótt ekki hafi það verið í fréttum hér á Íslandi. Hér er vitnað í frétt um truflun á brezkum flugsamgöngum, sú mesta í tæpan áratug og sem mun kosta flugfélög tæpa 17 milljarða íslenzkra króna, eða um 100 milljónir punda. Menn spyrja sig að ástæðunni og fá víst ýmis ólík svör, því verið er að rannsaka hvað þarna var í gangi og það er ekki fullkomlega vitað enn.

Brezka stjórnin gefur út þá tilkynningu að bilunin hafi ekki verið vegna netárásar en hefur fyrirskipað rannsókn á málinu, að sjálfsögðu.

Nú er það svo að Rússar hafa verið sakaðir um að vera alltaf að gera netárásir á Bandaríkin og önnur vestræn ríki, sérstaklega þegar kemur að forsetakosningum og slíku og taldir bera ábyrgð á "röngum" úrslitum kosninga, sem varð þó alveg heimsfrægt þegar Trump varð forseti og uppi voru raddir um að það væri Rússa sök, en fólk hefði því tæplega kosið hann í svona miklum mæli, 2016.

Hvernig skyldi þá standa á því að Bretar lenda í fleiri netárásum eftir að þeir hafa yfirgefið ESB heldur en áður? Eru þar Rússar á ferðinni eða Evrópusambandið, einhverjir hópar innan þess sem gera slíkar árásir með eða án samþykkis yfirvalda?

Hvað á fólk að halda? Í hvernig heimi lifum við? Hvernig er menningin orðin? Margt er rétt í orðum Guðjóns Hreinberg um að menningin sé hrunin, og vert að halda þeim til haga.

Það sem kemur stundum fram í íslenzkum fréttum á RÚV og víðar um að Rússar beri ábyrgð á netárásum á vestræn ríki kann að vera mikil einföldun á miklu flóknara máli, eða þá hreinlega röng áherzla og frétt.

Vesturlönd eru í miklum kröggum og vanda ef þau eru farin að berjast innbyrðis þótt ekki sé nema að þessu leytinu til, að ríki sem fór útúr ESB sé kannski gert erfitt fyrir með þessum hætti.

Svo mikið er víst, að brestir eru víða og þeir eru miklir, og undarlegri eru fréttir ýmsar nú til dags, um veikleika og hnökra þar sem áður maður hélt að allt væri fullkomið, og hafði tröllatrú á þeim löndum og kerfum.

Sextán milljarða truflun

Maiden fair, you're starting to be right, ljóð frá 3. október 2017.

Love is further, lost for trains,

leftists made me suffer for the deed.

Ásta baby, if I would,

ever maybe, then I should...

Finding furlong need,

first they leave you, worthless gains...

 

Like a friend you chatter child,

chieftain of the past that was so great.

I hear the words, but how I'm lost,

heaven maybe, too I'm bossed,

around and met the mate,

more than lost her, going wild.

 

Yes I like just you, and them,

youth is spent on fools and we're so old...

Life is maybe like this, babe,

lions don't no more go ape.

Easy, only cold,

even so, you're beauty, gem!

 

Look back on the life I have

lost, and house, and grandpa, friends there too.

Life has passed me by, oh bride,

brittle kiss on hand, I might...

Loving life and you?

Likewise, where should someone nav?

 

Would I miss you? More than so!

Maiden fair, you're starting to be right...

Just my type, but time is wrong,

take yourself out of nice throng!

Nice we'd meet tonight

naked, trust me, then just go!

 

Gotta make this mine and say,

maiden what I need and also feel...

Still I'm shy and stranded here,

strongly maybe in the fear...

Baby, beauty real,

born to make it right, each day!

 

Between doubt and lust I lie,

like you now but they are many still.

Pass you'd really make at me,

maybe I would love you free.

Strive for strongest will...

stiff they go to mountains... why?

 

Films they make this wrong and rough,

reset what you've learned, 'cause I'm no drone.

Hit the moment home with me,

heaven there if both are free.

On you girl I've grown

give the rest, but life is tough!

Dómsmálin í kringum Donald Trump sýna að hann hristir upp í spilltu kerfi og ógnar auðræði hinna ofurríku og spilltu

Skrípaleikurinn í sambandi við handtöku Trumps og dómsmálin í kringum hann og aðra sem ekki krjúpa fyrir Wokurum sannfæra marga um að hinn vestræni heimur sé farinn til fjandans endanlega. Þessu tengt er að vinsældir Trumps haldast miklar og aðdáendur hans ausa í kosningasjóði hans eftir handtökur og ákærur.

Vestrænt lýðræði er að geispa golunni samkvæmt þessum fréttum og alræði í anda dystópískra kvikmynda og skáldsagna að taka við.

Dr. Helgi Pjeturss skrifaði um það í Nýölum sínum að helstefnan myndi sigra ef hann yrði ekki tignaður sem frelsari og ef stefna hans myndi ekki taka við af öllum trúarbrögðum jarðarinnar og stjörnusambandsstöðvar taka við af kirkjum, eða kirkjum yrði breytt í stjörnusambandsstöðvar.

Jafnvel kristið fólk og sannkristið fólk sérstaklega veit og skynjar að heimurinn er á hættulegum og ömurlegum stað, með Úkraínustríðinu, Wokismanum, Metoofasismanum, femínismanum, jafnaðarfasismanum og allskonar vitleysu og hryllingi.

Einhver held ég að hafi skrifað um það hér á blogginu fyrir tíu árum eða svo að lífsgildi "góða fólksins" væru meira en lítið brengluð. Ég man að ég las einhverjar þannig færslur á Fésbókinni því ég var virkur þar fyrir tíu árum.

Það var vitnað í "góða fólkið" sem gaf út lýsingar á því hverju foreldrar ættu að taka eftir í fari barna sinna og unglinga í Þýzkalandi, því það gætu verið merki um að þau væru að aðhyllast hægriöfgastefnu og fasisma. Merkin um þetta voru talin þessi:

 

1) Ef unglingurinn væri óvenju duglegur í náminu og væri samvizkusamur og metnaðarfullur gæti verið að hægriöfgaflokkur væri að ná tökum á honum.

2) Ef unglingurinn væri með óbeit fyrir eiturlyfjum og áfengi og vildi heilsusamlegt líferni gæti það bent til rasískra hugmynda viðkomandi.

3) Ef unglingurinn væri með ofuráherzlu á líkamsrækt og sterkan líkama og vöðvastæltan gæti það verið merki um yfirburðahyggju aría og þyrfti að skamma unglinginn ef satt væri og ef eftir samræður kæmi það í ljós.

4) Ef unglingurinn hefði bara áhuga á hinu kyninu og hefði óbeit á hinseginsamfélaginu var það talið merki um möguleika hægriöfga hjá viðkomandi.

 

Margt af þessu og flest eiginlega er til merkis um heilbrigða sál í hraustum líkama.

 

Svona til að skoða mótvægið, vinstriöfgana, þá skulum við athuga hvað var í fréttum nýlega sem einkenni á Svíþjóð og jafnvel Íslandi, þetta var í DV frétt, sem vinstrisinnaðir og virkir í athugasemdum gerðu lítið úr og rökkuðu niður:

 

1) Glæpahópar verða sífellt voldugri og sterkari þar sem landamæri eru ekki virt og No Borders "mannúðarsamtök" og álíka hópar eru taldir marktækir og verða voldugir.

2) Skólastarf er í molum þar sem agi er ekki nægur og þar sem þjóðtungurnar eru vanræktar og skóli án aðgreiningar er starfræktur, öllum hrúgað saman og gettó skapast.

3) Vændi, vímuefnaneyzla, þunglyndislyfjanotkun, geðlyfjanotkun, sjálfsmorð, unglingaóhamingja, lýtalækningar, eldra fólk með lélega sjálfsmynd og lélegt ónæmiskerfi... almenn hnignun á öllum sviðum. Þetta er ástandi í þjóðfélögum þar sem þjóðerniskenndin er horfin og almenn upplausn ríkir, stefnuleysi, kaos, stjórnleysi, Mammonsdýrkun, eins og á Íslandi núna.

4) Þær starfsgreinar sem tengjast glæpum voru í örustum vexti á Íslandi og í Svíþjóð samkvæmt DV fréttinni.

 

Tek það fram að þetta er allt umorðað af mér, eftir minni. Ég held að bloggið (eða Fésbókarfærslan kannski) hafi verið eftir Jón Magnússon lögmann um hvaða merki sýndu unglinga sem hafa áhuga á rasisma og heilbrigðum lífsháttum, þetta sem í raun er merki um sterka og sjálfstæða persónuleika með áhuga á hreysti og hreyfingu, og menntun, og þar vitnaði hann í einhverja erlenda rannsókn.

Hitt var DV frétt fyrir tveimur árum eða svo, vistaði vefslóðina þá, en glataði henni aftur. Fréttin var þó nokkurnveginn svona, um áhrif fjölmenningar á þjóðfélögin, að fjölmenningin "auðgaði" ekki þjóðirnar og menninguna heldur fjölgaði afbrotum og gerði sundrunguna meiri. Sérstakt var hvað sumir virkir í athugasemdum vissu að þetta var satt og rétt og mótmæltu þessu því óvenju harkalega. Það sýnir oft og sannar að sannleikurinn kemur fram, þegar einhverju er mótmælt af hvað mestri hörku og miklum fjölda meðvirkra.

 

Reynt er að láta Donald Trump líta út sem glæpamann því í rauninni er það Joe Biden og sonur hans sem eru sekir um að byrja Úkraínustríðið og fjölmargt annað, og dómstólar ættu að láta slíka einstaklinga líta út þannig, sem afbrotamenn.

Demókratar þola ekki að sjá sitt eigið andlit, sínar eigin syndir, sinn eigin yfirgang í menningunni, með Metooofstækinu og brotum í garð drengja og karlmanna, með kvenrembunni, spillingunni í gegnum risafyrirtækin og billjarðamæringana, og allt þetta, því demókratar voru áður menn fólksins, sem voru á móti stórfyrirtækjum og rosagróða, jafnvel alþjóðavæðingu, þegar vinstrimenn voru friðarsinnar upp til hópa, þegar Bob Dylan söng "Blowing In The Wind." og þegar John Lennon söng "Imagine".

Það er sama hvernig á þetta er litið. Einhverntímann verður boðskapur Trumps að sigra og fylgismanna hans. Ef Joe Biden nær endurkjöri verður aðeins frestun á því uppgjöri. Ef Trump kemst að aftur verða kannski gerð hrossakaup, enda margir í Repúblikanaflokknum orðnir linir og spilltir, búnir að semja við Demókrata. Kannski mun þá Trump hreinsa til, reka ógrynni af fólki og ráða annað nýtt, og endurnýja Bandaríkin í raun og veru, og heimsbyggðina.

Það gæti orðið friðaröldin sem margir hafa spáð, jafnvel kristnir menn. Aldrei að vita samt. Úkraínustríðið og margt annað bendir til að mannkynið sé búið að vera.

Sjóðurinn vaxið um tæpan milljarð frá handtöku

Hundrað ára staðfesting á því að vald spillir?

Þetta er skemmtileg frétt til tilbreytingar. "Enginn nýtur ógeggjaðrar heilsu nema stutta stund", í þingsölum Alþingis. Það skemmtilega við þetta er að svipuð orð hafa verið notuð um þingmennina okkar og Alþingi nútímans. Allt við það sama?

"Sýktur andi í þingsölum", já mörgum finnst sem hinir ærlegu menn sem áður voru verði að drónum og stimpilvélum inni á hinu virðulega Alþingi.

Ætli það hafi ekki eitthvað með valdið að gera, og vissan um að það kemur að utan að einhverju leyti, og að það er formfast, og launin eru há og til að halda þeim þarf að ganga í takt en ekki rugga bátnum eða vera of sjálfstæður?

Væri ekki betra að laun ráðherranna væru lág þannig að ekki kæmi almennilegt kaup fyrren eitthvað sé búið að gera fyrir fólkið í landinu, og að almenningur þyrfti að sýna velþóknun sína í verki eða í könnunum mánaðarlega til að ráðherrarnir fengju almennileg laun? Það ætti að vera hægt á okkar tækniöld.

Sýktur andi í þingsölunum

Þörf á friði, og friðarviðleitni á Vesturlöndum, bæði frá almenningi og leiðtogum

Viðtalið við Rósu Magnúsdóttir prófessor í sagnfræði á RÚV í kvöldfréttunum á Þórsdeginum 24. ágúst var merkilega gott miðað við hversu oft eru þarna fengnir fræðimenn með einhliða afstöðu. Hún var auðvitað á móti Rússlandi og Pútín sem er undantekningarlaust það sem búast má við, en þetta var ekki stöðugt Vesturlandahalelúja og að Pútín væri alveg að tapa heldur nokkuð í jafnvægi.

Eins og túlka mátti orð hennar er þetta allt óljóst og dularfullt og ekki hægt að vera 100% viss um hver drap Wagnerliðana, ef þeir voru drepnir, sem flestir bendir þó til, miðað við hve sjaldgæft er að flugvélar falli svona til jarðar án sprengjuárásar. Þó er það rétt að böndin berast að Pútín eða öðrum innan stjórnkerfisins, en mögulegt er að flugumenn frá Vesturlöndum hafi átt þátt í þessum, ef þeir eru til í Rússlandi, sem gæti alveg verið, eða að einhvernveginn Úkraínumenn hafi komið að þessu. Þó er það sennilegt að ábyrgðin sé hjá Pútín, og að þetta sé hefndaraðgerð, en sumt er ekki trúlegt í því, eins og hversvegna hann beið þá svona lengi með að koma Prígosjín fyrir kattarnef, ef trúa má fregnum um að hann hafi áður verið snöggur að að losa sig við óvini sína.

Einnig er merkilegt að hún talaði um óttablandna virðingu fyrir Prígosjín en varla vinsældir rússnesku þjóðarinnar. Þetta eru ágætar lýsingar held ég og þessi sérfræðingur frá RÚV er mér því svolítið að skapi.

Að almenningur hafi misst álit á Prígosjín eftir uppreisnartilraunina kann einnig að vera rétt, ef trúa má því að Pútín haldi enn miklum vinsældum Rússa, og sé jafnvel vinsælli en nokkrusinni fyrr þar, eins og maður hefur jafnvel lesið, sem vel má vera rétt.

Prófessorinn sagði að þetta myndi hvorki styrkja né veikja Pútín heldur myndi harðstjórnin halda áfram í sömu mynd, og að hann væri að refsa þeim sem niðurlægðu hann. rúblan hefur veikzt, tunglferðin mistókst, drónaárásir í Moskvu, og hugsanlegt drápið á þessum Wagnerliðum til að sýna styrk hans betur.

Ef Pútín lét taka Prígosjín af lífi finnst mér það veikleikamerki, því að mínu mati var Prígosjín stríðshetja og því til mikils gagns fyrir Rússland. Mér fannst það styrkleikamerki af Pútín að fyrirgefa honum, þvert á það sem fjölmargir héldu fram, að það væri veikleikamerki. Mér fannst sem svo að Rússlandi þyrfti á öllum hæfileikamönnum að halda, hvort sem persónuleiki Prígósjíns var mönnum geðfelldur eða ekki eða hvort þörf væri á hefnd gagnvart uppreisnartilrauninni eða ekki.

Nú má með réttu segja að veikleikar séu í stríðsvélinni miklu í Rússlandi, með Wagnerherinn veiklaðan og hálfinnlimaðan í herinn, en veiklar virðast einnig í stríðsvél Úkraínu þrátt fyrir gífurlegar vopnasendingar þangað, miðað við að stórsókn þeirra í sumar hefur ekki valdið miklum breytingum, og hátæknivopnin ekki heldur.

Ef Pútín er harðstjóri og einræðisherra þá er það vegna þess að Vesturlönd hafa gert hann verri en hann var, hafa búið til harðstjóra úr honum, með efnahagsþvingunum og með því að koma inn leppstjórn í Úkraínu 2014, og samkomulög hafa verið svikin við Rússa, og Úkraína notuð sem gróðrastía fyrir öfgasamtök frá Vestrinu, Wokehryðjuverkahópa, og Selenskí er mútuþægur og gjörspilltur stjórnmálamaður sem vinnur fyrir Vesturlönd. Að þetta skuli espa Rússa til stríðs er ekki skrýtið.

Sú var tíðin að Pútín tók þátt í vestrænu samstarfi og átti góð samskipti við aðra þjóðaleiðtoga í vestrinu, Ólaf Ragnar Grímsson, til dæmis, okkar fyrrverandi forseta.

Að fólk á Vesturlöndum firri sig fullkomlega ábyrgð á þessu stríði finnst mér ekki rétt.

Í meiriháttar stríðum er það algengt að áföll verði og uppreisnir, að ekki gangi þar allt smurt í stríðsvélinni.

Friðarviðleitni frá Vesturlöndum er nauðsynleg, og ef kommúnistar og aðrir vinstrisinnar í Vestrinu fara ekki að heimta frið eins og þeim er eðlislægt og rísa gegn sínum ríkisstjórnum ætti fólk að sannfærast um að jafnaðarmenn og aðrir vinstrimenn eru andsettir af öflum sem vilja útrýma mannkyninu.

Útkoma stríðsins er ennþá óljós.

Saka Rússa um að hafa skotið vélina niður

Á slóð Daltóna (eða Í fótspor Daltóna) - Lukku Láka bók frá 1961, óútgefin á íslenzku, bókagagnrýni.

Lukku Láka bækurnar eru Íslendingum að góðu kunnar og hafa verið vinsælar lengi. Þó finnst mér persónulega að þær bækur sem hafa verið að koma út eftir dauða höfundanna eftir aðra höfunda séu mun lakari en þær sem Morris og Goscinny sömdu saman, og það er víst almennt talið að þeirra samvinna hafi verið blómaskeið þessa langlífa bókaflokks og vinsæla.

Þegar Morris og Goscinny sömdu þessa bók saman höfðu þeir mjög gaman af vinnu sinni eins og sjá má af bókinni, sem er leikandi létt og brandararnir eðlilegir en ekki vandræðalegir eða neyddir fram. Bókin ber mest einkenni handritshöfundarins René Goscinnys, finnst mér, þótt hans sé hvergi getið, enda skrifaði Morris sig einn fyrir bókunum lengi vel, því var ekki breytt fyrr en síðar. Engu að síður var handritið alfarið eftir Goscinny og þess má sjá mjög glögg merki og ljós. Hans húmor var sérstakur og leiftrandi.

Meistari René Goscinny var af gyðingaættum, annað foreldrið pólskt og hitt úkraínskt, og er vert að geta þess hvílíka hæfileikamenn þessi lönd hafa getið af sér, til dæmis þennan teiknimyndasöguhöfund sem heimsfrægur er, en lézt fyrir aldur fram úr hjartaáfalli árið 1977, og varð mikið bakslag í öllum þeim myndasöguseríum sem hann hafði unnið að með því. Fyrstu myndasögur sínar teiknaði hann sjálfur, en þær voru ekki sérlega vel teiknaðar, þannig að hann varð ekki almennilega frægur fyrr en hann fór að láta aðra teikna fyrir sig, eða fór að vinna fyrir aðra teiknara, öllu heldur.

Í þessari bók er hundurinn Rattatti kynntur, án efa hugmynd Goscinnys. Hann er heimskasti hundur í heimi, þau orð eru oft notuð um hann. Rattatti er skrumskæling á þeim hundum sem Hollywood gerði vinsæla, sem beztu vini mannsins og skynsömustu vini mannsins. Því öllu snéri Goscinny uppí stólpagrín, því hundurinn Rattatti gerir um það bil ekkert rétt, er hundlatur og skilur nánast ekki neitt, en misskilur eiginlega allt, svo skemmtanagildi bókanna eykst mjög vegna þess.

Hann er kynntur sem vörn gegn því að Daltónar sleppi, en reynist fullkomlega gagnslaus sem slíkur, en þvælist sífellt fyrir og gerir allt flóknara og erfiðara, en fyndnara um leið fyrir lesendur bókanna.

Eini augljósi gallinn við Lukku Láka bækurnar er sá hversu líkar þær eru innbyrðis, þannig að maður getur orðið þreyttur á þeim. Endurtekningar á sömu stefjum og jafnvel bröndurum eru margar og þrotlausar næstum því.

Enda eru komnar út um það bil 80 bækur á frummálinu, frönsku. Ekki skrýtið að höfundarnir hafi endurtekið sig, en bækurnar eru enn góður söluvarningur og margar bókanna geyma gæði.

Fáeinar Lukku Láka bækur eru hreinasta snilld og bókmenntaafrek, til dæmis bókin Ríkisbubbinn Rattatti, sem kom út 1973 á frönsku en 1978 á íslenzku. Þar er fáránleika mannlífsins snilldarlega vel lýst. Fangelsishundurinn Rattatti erfir geysileg auðævi, næstum því heila borg. Bófaforinginn Jobbi Dalton mun erfa þetta ef hundurinn drepst, og því reynir hann stöðugt að lóga hundinum, sem aldrei tekst.

Það fyndna er að Rattatti misskilur allt eins og venjulega. Morðglampinn í augum Jobba Daltóns er túlkaður af hundinum sem ástúðlegt blik, og þar fram eftir götunum. Hundurinn hænist æ meira að Jobba Dalton eftir því sem hann er verri við hann, og í þankabúbblum kallar hundurinn Jobba Dalton ævinlega elskaðan húsbónda sinn.

Á slóð Daltóna, eða Í fótspor Daltóna, byrjar að lýsa svona samskiptum, en brandarar þeirrar bókar eru alls ekki eins djúpir og margræðir og í síðari bókum, eins og snilldarbókmenntaverkinu Ríkisbubbinn Rattatti.

Mikið pláss fer í að lýsa klaufsku og heimsku Daltónbræðranna sjálfra líka. Eiginlega finnst mér þetta fremur ómerkileg bók, því ekkert kemur á óvart í henni. Hún er samt skemmtileg, því gert er stólpagrín að öllu samfélaginu, og það hvernig fólk lætur þarna stjórnast af ástæðulausum ótta og heimsku á alltaf við, þetta eru bara mannlegir eiginleikar sem þarna eru ýktir og dregnir skýrt í ljós.

Daltónar eru langt frá því að vera fullkomnir eða stórsnjallir, en eins og oft í þessum bókum er það orðsporið af þeim sem hræðir fólk meira en allt annað.

Hugleysi almennings er helzti skotspónninn og það er mjög fyndið hvernig bæði teiknara og handritshöfundi tekst til. Virðulegasta fólk missir kjarkinn á svipstundu, flýr og verður hlýðið fyrir framan bófa eða byssu Lukku Láka.

Þetta var kannski mesta snilld Goscinnys. Hann var eins og Franquin, gerði grín að daglegum atburðum, snéri mannlegum ófullkomleika uppí háð.

Lukku Láki er hinsvegar harður eins og stál, og missir aldrei marks. Þótt hann lendi í ótal erfiðleikum í gegnum bókina sigrar hann að lokum með þrautseigjunni.

Daltónbræður hafa allir sérstaka persónuleika. Jobbi, dvergurinn er klókur að finna uppá einhverju, sem alltaf bregzt og er ófullkomið. Kobbi og Vibbi eru atkvæðalitlir, hlýða Jobba og koma með athugasemdir. Ibbi, sá lengsti hefur bara áhuga á að éta og fara aftur í fangelsið, en hlýðir Jobba líka og gerir ótal mistök eins og hundurinn Rattatti, enda greinilega mjög heimskur, en það eru þeir allir, mismikið.

Þessi bók er ómissandi í seríuna, vilji maður eiga allar bækurnar. Hún lýsir Rattatta, hvernig hann varð til. Bókin er ekki meðal þeirra beztu sem komu út, og þó er hún hluti af sígildu sögunum eftir Morris og Goscinny, og hafa má mjög gaman af henni, húmorinn í henni er ekta húmor eftir Goscinny, þann mikla húmorista og snilling.

Í sumum Lukku Láka bókum er nokkuð djúpur boðskapur um mannlegan breyzkleika og hvernig allt getur gengið á afturfótunum vegna lítilla mistaka eða ófullkomleika einstaklinganna.

Þessi bók er ekki þannig. Hún er hreint grín og hrein skemmtun. Samt dálítið meira, því hundurinn Rattatti speglar líka ákveðna eiginleika fólks, og fólk getur speglað sig í honum og Daltónum, eða Lukku Láka og aukapersónunum.

Atvik 20. aldarinnar endurtaka sig ekki endilega á sama hátt, heldur meðal annarra þjóða, gegn öðrum þjóðum

Þær eru nokkrar firrurnar sem vaða uppi í vestrænum fjölmiðlum, eins og Donald Trump kenndi heimsbyggðinni. Ein er til dæmis sú að ekki séu til svartir menn sem vilji útrýma bleiknefjum, þótt svo sé vissulega raunin. Önnur firra í vestrænum fjölmiðlum er að konur beiti ekki ofbeldi, bara karlar. Nýleg frétt um brezka konu sem var dæmd í ævilangt fangelsi fyrir að fjöldamyrða börn og hálfdrepa önnur þannig að þau verða fötluð út ævina sýnir og sannar þó annað, að auðvitað drepa konur einsog karlar og beita ofbeldi.

Brezka konan sem var dæmd fyrir að fjöldamyrða börn nýlega heitir Lucy Letby og er hjúkrunarfræðingur og gerði þetta í vinnunni. Svona fréttum má ekki gleyma, þær minna á það sem spáð hafði verið fyrir um, að með kvenréttindum myndu konur verða eins spilltar og karlar og eins ofbeldisfullar einnig og fremja eins marga glæpi, eða fleiri.

Fréttin sem tengd er þessum pistli fjallar um alvarlega líkamsárás sem tvær ungar, íslenzkar konur urðu fyrir í Suður Afríku, báðar nemar í dönskum lýðháskóla. Í fréttinni er ekki lýsing á útliti árásaraðilans, en það vakti athygli mína að Gústaf Skúlason, fréttaritari Útvarps Sögu í Svíþjóð sagði frá því nýlega að sú hreyfing er að verða meira áberandi í Afríku að svartir menn vilji þar útrýma öllum bleiknefjum, og losna við úr sínu landi, eða heimsálfu. Minnir þetta nú einna helzt á kynþáttahyggju þá sem varð hvað hötuðust á Vesturlöndum eftir seinni heimsstyrjöldina og er enn fordæmd hér á Vesturlöndum af flestum, eða mörgum að minnsta kosti, sem beindist gegn svörtum mönnum í Ameríku og klanarar stóðu fyrir en sem beindist að gyðingum og fleiri minnihlutahópum í Þýzkalandi nazismans í seinni heimsstyrjöldinni.

Dr. Helgi Pjeturss ritaði um það í bókum sínum að viðburðabylgjan risi og hnigi í löndum á misjöfnum tíma, og hjá þjóðum og kynþáttum. Þannig væri það að þegar uppgangur væri í einum kynþætti eða hjá sumum þjóðum væri niðursveifla annarsstaðar.

Af þessu má ýmislegt læra.

Til dæmis var það svo að þegar kynþáttahyggja germanska kynstofnsins stóð sem hæst var fólksfjölgunin einna mest meðal okkar Germana, á 19. öldinni og á fyrri hluta 20. aldarinnar. Rétt eins og þetta var fyrir hrunið 2008 þá fylgir hætta slíkum gorgeir og mikilmennskubrjálæði, hvort sem það er í stórum eða smáum stíl. Alþjóðlegar reglur hafa verið settar til að halda niðri þessu þjóðernisstolti og kynþáttahyggju á Vesturlöndum, það sama gildir ekki endilega um uppgangslöndin mestu nú um stundir, fyrrverandi Þriðjaheimsríki, þróunarlöndin fyrrverandi svonefndu, en þar vex upp kynþáttahyggja sem er fylgifiskur velgengninnar þar, þrátt fyrir að barnadauði og þurrkar séu ekki með öllu horfnir frá Afríku, enda heimsálfan risastór og fjölmenn. Þó má búast við að alþjóðasamfélagið krefjist þess að svörtum rasisma og verði haldið niðri, en kannski þarf einhverja skelfilega atburði til að það verði gert, og að það verði ekki gert fyrr.

Mér finnst það sjálfsagt, eðlilegt og nauðsynlegt að norrænir menn viðurkenni kynþáttahyggju og þjóðernishyggju sem nauðsynlegan þátt lífsins, þó þannig að samskipti manna á milli gangi sem bezt. Það er hluti af sjálfsvörn tegundarinnar og kynhvötinni, að mega þannig viðhalda tegundinni. Eins og Sigmundur Davíð hefur sagt þá er bezta leiðin til að forðast öfgar og hættulega átakamenningu að vera íhaldssamur. Það sem gerðist í Þýzkalandi á millistríðsárunum var svar við anarkisma og kommúnisma sem spruttu upp um það leyti.

En það er sennilega hægt að segja að heimurinn sé allur að stefna inní meiri átakatíma en verið hafa um langt skeið, frá seinni heimsstyrjöldinni. Úkraínustríðið er til marks um það og einnig deilur Kínverja og nágrannaþjóða þeirra.

Það sem er sérkennilegt er að íslenzk ungmenni eins og norræn ungmenni eru alin upp í Disneyheimsbúbblu saklausra gilda. Á sama tíma er Íslandi ýtt útí sömu þróun og hefur verið lengi í Svíþjóð, af vinstrisinnuðum pólitíkusum og vinstrisinnuðum almenningi sem kenna þó Sjálfstæðisflokknum um allt sem fer úrskeiðis.

Ráðist á íslenskar stúlkur í Höfðaborg

Hin fjögur fræknu og hulda veldið - eða skýstrókurinn, kom út 1991 á frönsku, óútgefin á íslenzku. Bókagagnrýni.

Þessi bók er kannski dæmigerð fyrir bækurnar um Hin fjögur fræknu. Atburðarásin er hröð, fullt af lélegum fimmaurabröndurum og myndirnar eru lifandi og vel gerðar. Í henni sést þó móta fyrir endurnýjun gæða í bókaflokknum, sem varð vart undir enda hans, en síðasta bókin kom út 2007, en löngu áður var hafið nýtt blómaskeið, að mínu áliti. Held ég að mögulega hafi það byrjað með þessari bók.

Hnignunin hófst um það bil 1974 með Hinum fjórum fræknu og Picassomálverkinu, sem var síðasta nokkuð góða bókin um langt árabil. Það var síðasta bókin sem hafði að geyma áberandi persónusköpun og djúpa, ekki ofurgrunna eins og síðar varð.

Nema í allra síðustu bókinni, sem var eftir nýja höfunda.

En þessi endurnýjun gæða fólst alls ekki í neinni persónusköpun, heldur hélt fáránleikinn áfram að aukast svo mikið eftir 1990 að bókaflokkurinn tók á sig nýja mynd, sem hreinar fantasíubókmenntir, en þó raunar á mörkum slíkra bókmennta, undarlegt nokk. Það er erfitt að vita hvað vakti fyrir höfundunum annað en að gera bækurnar söluvænar kannski.

Ég tel þessum bókum það til tekna að þarna er fáránleikastigið orðið býsna hátt, þannig að maður getur lesið bækurnar með það fyrir augum að þær lúta eigin lögmálum, á mörkum ýmissra stefna.

Hér er manngerðum skýstrókum blandað saman við eiturlyfjanotkun og heimsyfirráð skúrka. Aðalglæpamaðurinn hefur nokkuð satanískan svip og múslimar koma nokkuð við sögu, en ekki sem skúrkar. Bófarnir eru býsna hefðbundnir miðað við svona teiknimyndasögur og afþreyingarbókmenntir.

Þeir sem þekkja þessar bækur vita hvernig þær eru og um hvað þær snúast. Hér eru hversdagsleg atvik gerð fyndin, eða það er reynt, en gallinn er sá hversu yfirmáta yfirborðslegt þetta allt saman er.

Einhvernveginn verða þessar bækur um Hin fjögur fræknu einstakar og sígildar á einhvern undarlegan hátt. Þær hafa sjarma eins og gamlar B-myndir sem þóttu ekki góðar um 1960, en er hægt að hafa gaman af ef maður nennir að horfa á þær í gegn og gefa sér tíma fyrir þær.

Loftur og Lárus eru enn sem fyrr áberandi sem ótrúlega klaufalegir einkaspæjarar. Virðast þeir gegna því hlutverki að sannfæra lesandann um hæfileikaleysi þeirra. Annar gerir mistök, Loftur, og hinn gerir vart annað en að hrósa yfirmanni sínum fyrir mistökin og breiða yfir þau, Lárus. Minnir svo sem á raunveruleikann í dag.

Á meðan vinna Hin fjögur fræknu vinnuna og uppræta bófaflokkinn eins og gerist í eiginlega öllum þessum bókum, en Loftur og Lárus hirða viðurkenninguna fyrir.

Myndasöguheimurinn þenst út á alla kanta, hann vex og dafnar, en vinsældirnar koma í bylgjum nema í Frakklandi og Belgíu þar sem þær haldast stöðugar, og í Bandaríkjunum er alltaf nokkuð stór aðdáendahópurinn sem fyrr.

Án Frosks útgáfu væri útgáfa á myndasögum í mýflugumynd á Íslandi, örfáir titlar. Nú geta íslenzkir lesendur valið um manga, fantasíur, klassískar evrópskar, eða eitthvað annað.

Ég hef örlítið fengiðzt við þetta að búa til svona sögur. Það er tímafrekt en gefandi. Jafnvel þótt maður sé ekki mjög góður teiknari er hægt að koma sögunni frá sér ef maður er skipulagður og hefur einhverja hæfileika sem handritshöfundur sagna.

Vandamálið við Hin fjögur fræknu er að þær eru einsog partý sem skilur ekkert eftir, eða lítið. Mikil læti, ýkt mannlíf, litríkar myndir, fullt af skrýtnum atvikum og persónum, en léttum fáránleika er stillt í forgrunninn.

Þetta er þokkalega góð bók. Ég held að bækurnar um Hin fjögur fræknu hafi verið jafn vinsælar af stelpum og strákum, samkvæmt athugasemdum á netinu virðist það. Mannlífsfletir og þjóðir ólíkar fá nokkuð jafna athygli.

Við tilheyrum sjálfseyðingarþjóðfélagi

Ég blogga til að hjálpa þjóð sem er á villigötum og mannkyni. Hrokafullt viðhorf, en án þess hefðu engir afreksmenn orðið frægir í mannkynssögunni. Stundum finnst mér of fáir veita þessu athygli og þjóðfélagið ekkert skána, helstefnan aðeins versna. Þá dettur manni í hug að reyna aldrei að gefa út bók, reyna aldrei að gefa aftur út hljómdisk, eða hyggja á neinn frama í listum. Þegar ég las nýjasta pistilinn hans Guðjóns vaknaði aftur áhugi, maður sér að til eru aðrir sem hafa uppgötvað það sama og maður sjálfur, og það er von til að fjöldinn vakni og skilji.

Ég vil í þessum pistli fara aðeins nánar útí pælingar í athugasemdagrein við annan pistil.

Þegar ég les um að lögreglan hafi mestar áhyggjur af hægriöfgamönnum svonefndum  sem þeir halda að vinni hryðjuverk með því að ráðast á Gleðigönguna, keyra bíla inní þvöguna, sprengja upp byggingar að erlendri fyrirmynd eða eitthvað slíkt þá finnst mér lögreglan vera á steinaldarstiginu. Mér detta í hug steinaldarmenn með steinslöngvur og grjót til að berja á þeim sem ógna veiðilendum þeirra í samfélagi manna sem eru hátæknivæddir. Veiðilendurnar eru hugir mannanna og rándýrin eru femínistarnir og jafnaðarfasistarnir.

Þarna er verið að ríghalda sér í staðalímyndir frá útlöndum sem enn virðast ekki passa við íslenzkan veruleika, hvað sem verður síðar. Ég efast svosem ekkert um að við fáum alveg sömu vandamálin og eru í útlöndum, enda stór hópur glóbalista og fjölmenningarpostula á þessu landi sem eiga sér engan draum annan en að Ísland verði eftirmynd af stjórþjóðunum, aðallega þó þeirra vandamálum. Ef lögreglan væri í nútímanum þá væri hún í því að berjast gegn þeim sem gelda Íslendinga með áróðri, og þá er ég ekki að tala um hinseginsamfélagið, en það fólk er fórnarlömb alveg einsog við hin.

Það eru geimverur mitt á meðal okkar og það er STAÐREYND en ekki tilgáta eða samsæriskenning. Það eru til andlegar geimverur og þær hafa náð tökum á femínistum og jafnaðarfasistum.

Hommar, lesbíur og allir hinir sem ekki fjölga sér eða tæplega eru fórnarlömb þessara geimvera alveg eins og við hin sem náum okkur ekki í maka eða erum reið útí hið gagnstæða kyn vegna samskiptavanda í fortíðinni. Reynið að komast inní nútímann. Hvaðan fengum við örgjörvatæknina? Frá þessum geimverum.

Það er ekki sturlun að trúa þessu og tala um þetta, það er sturlun að gera það ekki, það er sturlun að afneita veruleikanum og nota steinaldarverkfæri til að fást við hann.

Megrunariðnaðurinn er líka kominn frá þessum geimverum sem er að útrýma mannkyninu, það er staðreynd en ekki kenning, samsæriskenning eða annað.

Ég nenni ekki að fara meira útí þetta fyrren aðrir skilja meira, og komast á þessa sömu leið, svo þessu mannkyni sé viðbjargandi.

Hefur áhyggjur af fjölda efnaskiptaaðgerða

Verða breytingar á ríkisstjórninni þegar hún kemur saman í haust? Þarf ráðherraskipti víðar en í Danmörku?

Hvers vegna er frábærum ráðherrum skipt út fyrir litlausari þingmenn, hér mætti nefna Jón Gunnarsson sem var af mörgum sjálfstæðismönnum talinn framúrskarandi í störfum sínum. Ráðherraskipti í Danmörku en ekki á Íslandi á meðan Svandís Svavarsdóttir er búin að setja líf ríkisstjórnarinnar í hættu ekki einusinni heldur oft á þessu tímabili ríkisstjórnarinnar. Eða eru þær svona góðar vinkonur Katrín Jakobsdóttir og hún að það sé skilyrði Katrínar við Bjarna Benediktsson að hún víki ekki úr ríkisstjórninni? Það var nokkuð sem spákona á Útvarpi Sögu sagði þegar þessi ríkisstjórn var sett saman fyrir 6 árum, að Katrínu væri stjórnað af Svandísi og Bjarna.

Einnig var slæmt að Guðmundur Ingi Guðbrandsson skyldi hætta sem umhverfisráðherra. Þar var hann framúrskarandi góður og hæfileikaríkur, með áhuga og metnað umfram aðra. Að hálendisþjóðgarður skuli standa í mörgum skil ég lítt. Það ætti þó að leysa ferðamannavandann, að of mikill ágangur sé í sum vinsæl svæði á landinu.

Ráðherraskipti í Danmörku