Skoðun er á skýi, ljóð frá 23. febrúar 2017

Sama er mér, skoðun er á skýi.

Hún skautar framhjá, talar fyrir aðra.

Ég þegninn hlýðni, þörf mín er í fríi,

og þó er tjáð mér: Hún er eiturnaðra!

Mig jarðar vani ef ég er þessi nýi,

á jörð er engin sem meir kann að blaðra!

 

Ei gengur þetta, fullnægð önd er ekki,

við eyðum fénu, nennum hér að slóra.

Mér finnst ég vera fífl að þola hlekki.

Við fyllum okkur, pöntum stöðugt bjóra.

Ef segi eitthvað rangt ég svannann svekki!

Ó svigrúm nauma, kvennaríki stóra!

 

En varla get ég orði inn nú stungið

utan dagskrár; leik nú smástrák hlýðinn,

og heldur get ei holdið dýrt um sungið,

því hér er keyptur aðall býsna stríðinn,

og þið í svörtu börnum út nú ungið,

en engladrós við barinn skelfur kvíðin.

 

Ég læri svo sem líka og það mér nægir,

því ljóskan kann svo margt sem ei ég þekki,

en hér á velli alls mér smá þó ægir,

því áfram þýtur tíminn, sýnir hrekki,

og okkur, þrælum andans lítt því vægir.

Við aðeins leikum hlutverk, dauða sekki.

 

Hún stjórnar okkur; dagskrá hennar hlýði,

þókt hér sé margt að læra vil ég annað.

Ég bjarga mér þókt bekk um vart upp skríði.

Æ böl er það að fá ei mýkt nú kannað!

Ég fíla þetta en á í innra stríði;

en ef ég reyndi, gerði margt þá bannað?

 

Að hösla núna held ég trauðla gengi,

því hún vill kenna okkur ritlist daman,

og þókt ég nótt að neðan snemma fengi

er nóg það ei ef byrjum þó ei saman.

Ég varla héngi á vínbar svona lengi,

ef væri hún ei snotur mjög að framan.

 

Ég mæti ennþá, bar og bjór í togar,

þókt brosi nú ég tel mig lúta gríði,

og snotur daman snemma eitrið sogar,

ég snati er í búri, margs þó kvíði.

Ó fögru línur, lífs míns ástarbogar!

Mig langar svo, á masið þögull hlýði!

 

Ég kann mitt fag en konu þessa lofa.

Ég kæmi ei hingað annars, fljóð mig seiðir,

því ymsir vilja enn meður meyjum sofa,

en mannskæð villan þjóð til kvala leiðir.

Ég missi losta; ýtt er enn á rofa.

Með ytra byrði hún mig stöðugt veiðir.

Spádómar geta ræzt. Spá kom fram í desember 2019 í Félagi Nýalssinna um farsótt, stríð og kreppu, nú er þriðja atriðið um það bil að rætast, en það kemur í ljós hvort sú kreppa verður stór eða lítil, eða stöðvist við þessa atburði.

Það er merkilegt hvað spádómar eru misáreiðanlegir. Ef marka má lesendur DV og Heimildarinnar eru flestir sem taka spádómum af kaldhæðni á okkar dögum og trúa ekki á þá, eða lítið.

Það er ekki skrýtið að fáir spádómar skuli rætast. Það er svo margt sem getur farið úrskeiðis. Er miðillinn nógu góður? Sá sem talar í gegnum miðilinn frá annarri jörð, veit sá aðili um framtíðina í rauninni eða er þar aðeins um ágizkun að ræða? Er stilliaflið nógu sterkt til að sambandið sé nógu gott? Að öðrum kosti er það eins og að tala um símalínu þar sem eilífar truflanir heyrast og annaðhvert orð er rétt, annað truflanir frá óskyldum rásum, persónum.

Þetta er eins með spádóma og annað, þegar allt er í fullkomnu lagi kemur fram það sem rætist. Það kann að vera sjaldgæft, en það er hægt að skapa þær aðstæður.

Hjá Félagi Nýalssinna hef ég tvennskonar spádóma að miða við nýlega. Þorvaldur Thoroddsen taldi að jarðskjálftar gætu komið á síðasta ári sem myndu gera fólk efins um að gott væri að búa á Reykjaneshorninu, en sú spá rættist ekki enn, sem betur fer. Hann sagðist vera breyttur og ekki eins íhaldssamur og áður, þar sem hann er þekktur meðal Nýalssinna fyrir að hafa gert mistök í því að skilja ekki sannindin sem dr. Helgi Pjeturss kom með í jarðfræðinni.

Þarna er dæmi um spádóm sem sennilega var komið í veg fyrir af öflugum verndurum á öðrum hnöttum, en sem mun sennilega rætast einhverntímann, við vitum bara ekki hvenær. Beztu jarðfræðingar Íslands eru sammála þessu og hafa komið með svipaða spá, að búast megi við meiri jarðhræringum en urðu árið 2000, og nú sé byggðin þéttari þannig að það gæti orðið alvarlegt mál. Einnig vitum við að eldgos halda áfram að koma á okkar landi af ýmsum stærðum og gerðum. Málið er ekki að hætta að taka mark á spádómum, heldur að vita að þeir eru misjafnir eins og annað.

Merkilegast er þegar spádómar rætast.

Í desember 2019 kom fram spádómur í þrennu lagi, og hissa var ég þegar fyrsti hluti hans rættist, en þegar annar hluti hans rættist varð ég enn meira hissa, og nú þegar þriðji hluti hans hefur um það bil ræzt er ég enn meira hissa, og finnst þetta sönnun á því að kenningar dr. Helga Pjeturss gætu verið sannaðar, að fullkomið samband geti komizt á stundum á milli hnattanna.

Ég hef áður fjallað um þetta. Ástæðan er sú að rétt eftir einhver áramót kom ein frétt af mörgum í DV þar sem lesendur skrifuðu athugasemdir um að ekkert mark væri takandi á áramótaspám völvanna. Ég skrifaði þá um Forn-Kínverjann sem talaði á sambandsfundi Félags Nýalssinna í desember 2019. Minnir mig að hann hafi verið uppi á jörðinni fyrir löngu og við þekktum ekki nafn hans en hlustuðum af athygli.

Það er svo sem nógu merkilegt að hann var Kínverji, miðað við að þar kom Covid-19 fyrst fram.

Boðskapur hans var þessi. Fyrst sagði hann að myndi koma drepsótt á jörðinni, síðan myndi koma stríð og í þriðja lagi kæmi heimskreppa verri en lengi hefur þekkzt.

Allt hefur þetta um það bil ræzt, þetta þriðja og síðasta eru atburðir sem nú er fólk að fylgjast með útum alla jörð með andakt og ótta, hvort það gerist eða ekki.

Það merkilega er að þetta hefur einnig ræzt í þessari röð, þótt þriðja og síðasta atriðið sé ekki komið fram enn, þeir atburðir eru rétt svo að byrja, og mögulega verða þeir stöðvaðir eða verða ekki meiri en nú þegar er komið fram, en einnig getur þetta orðið alvöru kreppa eins og spáin sagði fyrir um. Það yrði enn merkilegra.

Svo er það annað sem ég vil láta fljóta með, sem ekki kom fram á sambandsfundi Félags Nýalssinna, en verður að flokkast með því sem Emanuel Swedenborg kallaði samtal við englana, ég kalla það samtal við framliðna á öðrum hnöttum.

Í þessu samtali við framliðna á öðrum hnöttum kom fram að ef helstefnan heldur áfram á jörðinni geta jarðhræringar bæði á Íslandi og annarsstaðar orðið meiri en vísindamenn búast við. Atburðir í öðrum löndum benda til þess að eitthvað geti verið hæft í þessu. Við vitum bara ekki hvenær það verður eða hvort það verður eitthvað til að hafa áhyggjur af umfram það sem við þekkjum nú þegar.

En að öllum líkindum er hægt að fá upplýsingar um svona atburði fyrirfram, og sérstaklega ef lífstefnan hefði sigrað, friðarstefnan og kærleiksstefnan, ef hér hefði risið stjörnusambandsstöð uppi í Öskjuhlíð, við hliðina á vatnstönkunum og nálægt Perlunni. En þannig er ekki ástandið ennþá, og helstefnan gerir allt miklu verra, að öllu leyti.

Það er ósk mín að sem flestir fái áhuga á andlegum málum. Það er einnig ósk mín að sem flestir verði miðlar og reyni að vinna að þessum málum af vísindalegri nákvæmni. Þá er helzt að vænta árangurs, ekki ef fólk tekur alltaf kaldhæðnina á þetta og efasemdirnar. Þetta er eins og með annað, eftir því sem fleiri vinna við þetta verður árangurinn betri, og eftir því sem fleiri sýna þessu virðingu. Það fylgir að vísu nútímanum að gera grín að hjátrú og hindurvitnum fortíðarinnar, en dr. Helgi Pjeturss reyndi að gera þetta að vísindum.

Enn er ekki komin full reynsla á að nýta sér þá leiðsögn, aðeins hafa örfáir Íslendingar kynnt sér kenningar hans, ímyndið ykkur árangurinn ef kenningar hans hefði orðið heimsfrægar, og árangurinn þá orðið margfalt betri. Þá hefði ný jarðöld runnið upp, eins og hann orðaði það, og ekki væri verið að hjakka í sama helstefnufarinu ennþá.

Húsið hans Ingvar frænda, á Hábraut 4 var hugsað af honum sem svipað afrek og þegar Michelangelo og Leonardo da Vinci máluðu á Endurreisnartímanum til heiðurs Guði mikil málverk inni í kirkjum og víðfrægum byggingum.

Málverkin utaná húsinu hans sýndu stjörnusambandsstöðvar uppi á háum fjöllum, til að kynna þessar kenningar, en einnig var þar mikið málverk af Þrídröngum í Vík í Mýrdal og fleiri málverk, eitt af víkingaskipi og eitt sem ég held að hafi verið af æskustöðvum hans eða konunnar hans, Heiðu frænku.

Það er nú svo eins og með margt annað, að fólk er takmarkað. Það sem er of stórt og merkilegt fyrir menningu sem er smá í sniðum verður ekki viðurkennt. Á meðan hann var á lífi reis Gerðarsafnið, en þetta hús að Hábraut 4 var rifið 2006, en nú er þarna risinn menningarkjarni einmitt á þessu svæði. Þetta er ekki ólíkt því að hörgar og hof voru rifin sem tilheyrðu Ásatrúnni en kirkjur komu í staðinn á sömu slóðum.

Það sama gerðist í Evrópu útum allt, eins og til dæmis má lesa um í bókunum eftir Dan Brown. Heiðin hof voru oft og einatt þar sem stærstu og merkilegustu kirkjurnar voru reistar, og oft einnig þar sem hinar smærri voru reistar.

Eitt af því sem sýnir að menning okkar er hrunin, eða að minnsta kosti í mjög mikilli lægð og hnignun, er að áhugi á andlegum málefnum er ekki eins mikill og hann var á fyrri hluta 20. aldarinnar, þegar þetta var tízkubylgja.

UBS í viðræðum um kaup á Credit Suisse

Erum við sjálfstæð á yfirráðasvæði Hollywood? Núverandi stjórnvöld stunda allt annað en hlutleysisstefnu.

Þegar einhver rökstuddi það í fjölmiðlum nýlega að Ísland ætti að vera með eigin her orðaði hann það þannig að Nató eða aðrir erlendir herir gætu ekki brugðizt eins fljótt við og innlendir aðilar, og því væri nauðsynlegt að stofna innlendan her. Þetta er svo sem rétt, en þá krefst það líka að um góðan og þjálfaðan her sé að ræða sem stenzt samanburð við það sem erlendis gerist, þótt hann sé lítill.

Það er álitamál hvort yfirleitt sé hægt að verja landið með innlendum eða erlendum her. Þó er ég á því að það geti verið hollt til að efla samheldni og þjóðerniskennd að vera með íslenzkan her, þótt ekki sé nema lítinn.

Ég ólst upp við að Nató væri sterkt og gott bandalag, en þegar ég fékk áhuga á kommúnisma í Digranesskóla varð ég andvígur Nató og nú finnst mér að þjóðin hafi verið blekkt. Nató sér um að framfylgja heimsvaldastefnu sem er helstefna Vesturlanda, og Ísland missti sjálfstæði sitt um leið og brezki herinn gekk hér á land. Þannig að Ísland var ekki sjálfstætt nema frá 1918 til 1940, samkvæmt því.

Enn má sjá það í stjórnmálunum og hjá almenningi að við erum á áhrifasvæði Hollywood og sjálfstæði okkar fer þverrandi og finnst varla hjá ungu fólki. Tungumálinu fer hnignandi og allri menningunni. Ný sjálfstæðisbarátta þarf að hefjast, ekki máttlausari en sú sem Fjölnismenn stóðu fyrir.

Það þarf að gefa boðskap Arnórs Sigurjónssonar og annarra góðan gaum um íslenzkan her og nauðsyn hans. Ekki er ég svo sem sannfærður, því einnig er rétt að hlutleysið er oft bezta vörnin. En við erum ekki lengur hlutlaus þjóð, eftir að Katrín og Þórdís sleikja sig upp við Selenskí eins og enginn sé morgundagurinn.

Lönd ættu að stefna að því að fá sjálfstæði sitt með því að losna undan Nató og Hollywood, með því að losna undan engilsaxneskum áhrifum og ESB ofríkinu.

Innganga Svíþjóðar eða Finnlands í Nató tryggir ekki að ekkert hörmulegt gerist, hvorki á friðartímum né stríðstímum, ógnirnar verða aðrar, það er allt og sumt.

Jafnvel gæti verið þetta verið spor í ranga átt, og stækka gjána sem er nógu stór í heiminum á milli heimskerfanna.

Erdogan greiðir leið Finnlands að NATO

Áróðursstríðið og ímyndastríðið er aðalmálið í Úkraínustríðinu

Það kemur ekki á óvart að Alþjóðlegi sakadómstóllinn í Haag hafi gefið út handtökuheimild á Pútín. Það var búið að gefa það í skyn að það væri eitt af því sem verið var að athuga. Þetta stækkar gjána á milli stríðandi fylkinga og þjóða en örlög Pútíns held ég að eftir sem áður ráðist frekar af innanlandspólitík í Rússlandi heldur en þessu. Kannski var þetta eitt aðalmarkmiðið með því að koma vestrænum strengjabrúðum til valda í Úkraínu, að búa til óvin fyrir Vesturlönd úr Pútín, því ríkasta fólk í heimi getur ekki stjórnað honum að vild.

Annar óvinur ríkustu arðræningjanna í Davos sem eru innan við 1% mannfjöldans en eiga langmest er Donald Trump, og þrátt fyrir árásirnar á hann lítur út fyrir að svo stór hluti bandarísku þjóðarinnar telji hann vera frelsara frekar en skúrk að hann gæti orðið forseti að nýju, og þá mega stríðsgammarnir biðja fyrir sér og hergagnaframleiðendurnir, því hann er búinn að segja að alþjóðarvæðingarmafíósar verði ekki hluti af þeim nýju Bandaríkjum.

Í viðtali á Útvarpi Sögu sagði Guðmundur Karl Snæbjörnsson við Arnþrúði að alþjóðastofnanir á borð við WHO, Sameinuðu þjóðirnar, UNIFEM (Un Woman) og slíkar stofnanir hefðu allar verið yfirteknar af mafíunni sem er ríkasta prósentið og hefur gríðarlega völd og sem ógnar frelsi og lýðræði allra jarðarbúa. Hann sagði að þessar alþjóðastofnanir sem margir treysta enn á séu ekki það sem þær voru, ekki til hagsbóta fyrir mannkynið, heldur ynnu myrkraverk.

Ég var í afmæli hjá góðum vini mínum í gær. Hann er guðfræðingur og afmælisgestir ræddu um þessi mál og skyld mál, og kristileg viðhorf áberandi í hópnum.

Meðal annars var rætt um að Davos klíkan vill koma örflögum undir húð á fólki og setja Merki Dýrsins á fólk í tímans rás. Jafnvel hefur Katrín Jakobsdóttir og hennar ríkisstjórn verið að vinna að slíkum lagabreytingum og öðrum myrkraverkum án þess að meirihluti landsmanna geri sér fulla grein fyrir því. Að vísu hefur Útvarp Saga fjallað um þetta mál svo mörgum er kunnugt um það, en andstöðuna skortir til að koma í veg fyrir þetta.

Handtökuskipunin á Pútín er gefin út af þannig anda, sem vill yfirtaka jörðina, dæmigerður kaldlyndur kommúnismi og stalínismi.

Snýst þetta um stærstu glæpaverkin sem eru unnin? Er hægt að keppast um þau?

Eða snýst þetta um smánun á alþjóðlegum vettvangi?

Snýst þetta um að reyna að forða fólki á Vesturlöndum og sérstaklega ungu fólki með mjúkgeðja og einfalda dómgreind frá því að mynda sér sjálfstæða skoðun á Vesturlöndum andspænis (versus) BRICS og Rússlandi?

Það sem demókratar á heimsvísu óttast allra mest eru andlegu áhrifin sem þetta stríð hefur, að fólk fái jákvæða mynd af BRICS ríkjunum, hefðbundinni þjóðerniskennd, og Rússlandi.

Handtökuskipunin á Pútín er hluti af andlega stríðinu og ímyndarstríðinu aðallega.

Enginn getur þó efazt um að Rússar og Pútín eru ekki að hræðast þessi viðbrögð, og gera frekar út á að stigmagna þetta ímyndarstríð og áróðursstríð.

Einnig er augljóst að Pútín hefur unnið fyrir þessu og er ekki saklaus sem engill.

En í raun er þetta aðeins eitt atriði af mörgum í þessu stríði, og vafasamt að þetta hafi mikil áhrif, nema til að mála Pútín enn dekkri litum hér í Vestrinu. Nema ef svo óheppilega vilji til fyrir Pútín að þeir nái honum.

Kemur þá nokkur skárri í staðinn? Ekki endilega.

Gefa út handtökuheimild á Pútín

Gremjan innan Vinstri grænna farin að hafa áhrif

Ég las DV fréttina sem lýsti samræðum Elvu Hrannar og Ragnars Þórs í Silfrinu fyrir kosningarnar í VR, þar sem hún tapaði fyrir honum og athugasemdir virkra þar undir. DV lesendur voru næstum allir sammála um að hún væri að leita eftir athygli og hún væri að fara í manninn en ekki málefnið, því lesendum DV í athugasemdum fannst gagnrýni hennar á Ragnar Þór Ingólfsson rýr og ótrúverðug.

Ég var viss um að hann myndi vinna kosningarnar, eftir að hafa lesið athugasemdirnar undir DV fréttinni, því ég veit að lesendur DV eru stór hluti af VG kjósendum og aðrir vinstrimenn, sem ég held að hljóti að vera fjölmennir í VR, þar sem kosningin fór fram. Þetta gekk eftir, hún tapaði fyrir sitjandi formanni VR.

DV og Heimildin eru nokkurskonar barómeter á hvað er að gerast meðal kjósenda Samfylkingar, Vinstri grænna og Pírata.

Í valdatafli femínískra afla eru úrsagnir vopn til að fá athygli og reyna að vekja tilfinningar. Miðað við ástandið í flóttamannamálum á heimsvísu er ekki mikið verið að skerpa á línunum með útvatnaða frumvarpinu hans Jóns Gunnarssonar sem var samþykkt. Það virðist fremur vera málamiðlun milli andstæðra fylkinga í landinu, því fólk er mjög ósammála um þetta mál.

Elva Hrönn segir sig úr VG

Gamli og refsigjarni guðinn í Biblíunni, Jahve.

Sem svargrein við grein Guðjóns Hreinberg þar sem hann reynir að gera lítið úr guðum og gyðjum fjölgyðistrúarbragða skrifa ég hér grein þar sem ég bendi á nokkrar ástæður fyrir því að vera fjölgyðistrúar frekar en eingyðistrúar, og er af nógu að taka og væri hægt að iðka það vikulega að finna ástæður til að vera ekki eingyðistrúar.

Það vill nú þannig til að ég hef verið að blaða í bók sem ég fékk á bókasafni nýlega, en bókin heitir "Um Guð", og kom út 2010. Höfundur bókarinnar, Jonas Gardell var sæmdur heiðursdoktorsnafnbót við guðfræðideild háskóland í Lundi árið 2008, og það sýnir að þessi bók er kristnu fólki að skapi, innan háskólasamfélagsins að minnsta kosti, því svo samheldið er háskólasamfélagið á Vesturlöndum að það sem er viðurkennt í einu landi er það yfirleitt annarsstaðar líka.

Í þessari bók er oft og einatt mynd dregin upp af guði Biblíunnar sem skapvondu og refsingafíknu gamalmenni, en margar aðrar hliðar guðsins Jahve skoðaðar líka, og því er lýst hvernig hann er samsuða úr fjölmörgum heiðnum guðum í eldri menningarsamfélögum.

Í þessari bók er því vel og vandlega lýst hvernig guð Biblíunnar tekur yfir heiðna guði sem eru ofsóttir og níddir, og bannað að trúa á þá. Dæmigert fyrir stjórnmálamann sem vill komast til valda, og útmáir þá sem hann rænir völdum frá.

Þannig er ættbálkurinn eða þjóðin Ísra-el samsett orð, sem merkir: "Megi Guð vísa styrk sinn" eða "Sá sem berst með Guði".

El var nefnilega guð annarra þjóða, Kaanverja ekki sízt. Áður en þetta mótaðist og Abrahamstrúarbrögðin (eingyðistrúin) urðu til, var þetta hjörð fólks sem hélt sig við heiðin trúarbrögð nágrannaþjóðanna. Þannig var El um tíma máttugasti guðinn meðal hinna heiðnu Hebrea sem síðar varð ættbálkaguð, lagði sig niður við það að þjóna sem ættbálkaguð, eins og þetta er orðað í þessari bók Gardells.

Ekki nóg með það. Í bókinni er Jahve lýst sem klækjarefi eins og Loka Laufeyjarsyni, einhver sem lætur draga sig inn í smásmuguleg svik og pretti, en Jakobi er lýst sem svikara og algerlega siðblindum einstaklingi. Þetta eru nú sumar hetjur Biblíunnar, svona er þeim lýst af fræðimönnum í Guðfræðideildunum.

Guð Abrahams og guð Ísaks eru heldur ekki sömu guðirnir upphaflega heldur tveir.

"Jakobs volduga", (þýðing á einu guðsheiti í Gamla testamentinu) má einnig þýða og skilja sem "Naut Jakobs", en El og Baal, vinsælir guðir Kaanverja voru einmitt oft táknaðir sem naut.

Gardell telur sennilegt að fyrsta guðshugmynd Biblíunnar sé af sterku og þróttmiklu nauti, eins og El og Baal voru táknaðir oft.

Í annarri bók á ensku má lesa um það að ástæðan fyrir því að Jahve bannaði átrúendum sínum að gera af sér eftirmyndir að hann hafi verið eða sé geimvera sem líkist skriðdýri eða risastóru skordýri, og að trúin á hann hefði horfið ef hann hefði leyft fólki að sjá útlit sitt. Allavega reyna menn að skýra þetta út, og þetta er skýring sem virðist rökrétt.

Jahve er stríðsguð, og þessvegna viðurkenna ekki gyðingar Jesúm Krist sem frelsara, því hann kom ekki sem stríðsguð heldur blanda af verkalýðsleiðtoga, græðara, byltingarmanni, heimspekingi og ýmsu öðru.

Það er erfitt að trúa því að Jahve sé almáttugur og góður guð, þegar honum er lýst sem hefnigjörnum og afbrýðisömum í Biblíunni, vill sitja einn að völdum, ekki má tigna aðra guði, og veldur eyðileggingu þegar hann reiðist. Hann gæti einnig minnt á uppreisnargjarnan ungling eða skapstyggan einræðisherra og kúgara.

Í Saltaranum eru sálmar sem voru kaananískir og fjölluðu um þrumuguðinn Baal, en eru tileinkaðir Jahve. ("Guð dýrðarinnar lætur þrumur drynja...").

Að eigna sér fylgjendur heiðninnar og ræna menningararfi heiðinnar þjóðar og eigna sér hann, það er þetta sem Jahve hefur gert, eða fylgismenn hans. Auk þess að gera lítið úr heiðnum trúarbrögðum sem notuð eru sem efniviður, skrumskæld og afskræmd eftir hentugleikum, og púkar og djöflar sagðir þeir hverra Jahve tekur á sig mynd. Er hann þá ekki faðir lyginnar, Jahve sjálfur?

Í einum kafla bókarinnar er því lýst hvernig Jahve leyfir Móse að horfa á bak sitt, höfuð, herðar, axlir, handleggi, rass, fóttleggi, en ekki andlitið, það fékk enginn að sjá, jafnvel talað um að þá myndi fólk ekki halda lífi.

Þetta er nokkuð sem ekki fer hátt meðal þeirra sem telja fjölgyðistrúna syndsamlega en ekki eingyðistrúna. Þarna er Jahve, guði Biblíunnar lýst sem efniskenndum manni, með mögulega minnimáttarkennd útaf útliti sínu, ljótleika andlits síns kannski, miðað við að fólk mátti ekki sjá það. Eða taldi hann sig svo fallegan að fólk félli í stafi við að sjá andlit sitt? Eða vildi hann ekki þekkjast? Traustvekjandi?

Það er ekki hægt að samræma guðshugmyndir Biblíunnar stendur einnig í þessari bók, því þær koma úr ólíkum áttum.

Kristið fólk sem gerir lítið úr heiðnum trúarbrögðum er ekki samkvæmt sér sjálft, því efniviður Biblíunnar kemur næstum allur úr öðrum ritum, eða að langmestu leyti, úr heiðnum ritum fyrst, en úr heimspekiritum í Nýja testamentinu, til dæmis ritum Essena sem voru með svipaðar kenningar og Jesús Kristur.

Eins og lýst er í bókinni "Um Guð" er guð Biblíunnar sennilega ekki til, hann er samsuða úr heiðnum guðum. Það er ekki sagt með þessum orðum, en lesandinn hefur það á tilfinningunni. Heiðnir guðir hafa að minnsta kosti meiri trúverðugleika, því ekki er hægt að rekja það svona nákvæmlega að þeir séu skáldskapur. Ef menn vilja trúa því að guð Biblíunnar sé til, þá er erfitt að rökstyðja að hann sé sá sem hann þykist vera, skapari en ekki skaðvaldur og kúgari, einræðisherra.

En miðað við stjórnleysi nútímans er kristnin þó skárri, og islam og öll þessi eingyðistrúarbrögð, á meðan lög og reglur gilda sem farið er eftir. Nú er þó svo komið að jafnvel islömsku ríkin fara að liðast í sundur vegna kvenréttinda, og sumsstaðar hafa slíkar breytingar orðið.

Ég hafna alfarið því lýðskrumi sem sértrúarsöfnuðir flestir boða og jafnvel Þjóðkirkjan núorðið, að Guð Biblíunnar sé það sem Bob Dylan lýsti í "When You're Gonna Wake Up": "You think he's just an errand boy to satisfy your wandering desires".

Á okkar máli:"Þú heldur að Guð sé bara senditík fyrir þig til að snattast og láta undan öllum duttlungum þínum".

Þarna skýtur Bob Dylan ofdekurshugmyndirnar um Guð Biblíunnar í kaf með einni einfaldri setningu. Þetta gaf hann út 1979, og eftir þetta búið að búa til enn léttúðugri fígúrur úr Jahve og Jesú Kristi og öðrum í Biblíunni af þeim sem mest völdin hafa innan kirkjudeildanna í heiminum.

En ég veit meira. Menn geta búið til guð, stillt sig til sambands við mátt, guð eða púka eða djöful, með átrúnaði sínum. Þannig að jafnvel þótt Jahve gæti hafi verið skáldskapur upphaflega er hann það ekki endilega í raun, þegar slík trúarbrögð eru orðin til. Þetta lýtur að stillilögmálinu sem dr. Helgi Pjeturss uppgötvaði og er náttúruvísindi en ekki falsvísindi nútímans.

Þetta er nóg fyrir fólk að meðtaka í bili.

Ég vil bara enda pistilinn á því að ekki finnst mér skárra það sem nútíminn er, þar sem allir hafa gert sig að eigingjörnum guðum eða djöflum. "(Og að því stefnir öldin að auka höft og bann og eignast ótal fursta en engan frjálsan mann), orti Davíð Stefánsson og varð sannspár um þann nútíma sem við tilheyrum.

Hver einstaklingur vill verða eigingjarn fursti sem hlær að öllu sem áður var talið heilagt, og gerir grín að hefðum, siðum og boðorðum. Það finnst mér ekki gæfulegt.

Þrátt fyrir allt eru boðorðin tíu merkileg og margt annað í svona miklu riti frá svona löngum tíma eins og Biblían er, þannig að hvernig svo sem má efast um Jahve og Jesúm Krist, þá eru þetta miklar bókmenntir og eitthvað sem fólk hefur stutt sig við lengi.

En það er alveg vonlaust að ætla að gera lítið úr heiðnum guðum og gyðjum. Biblían sjálf varð til einmitt úr þannig efniviði, eins og fólk lærir um í Guðfræðideildum háskólanna.

Fræg er Bjarmalandsför yfirstéttarinnar á Íslandi. En munu þær auðgast á henni?

Maður veltir því fyrir sér hvað gekk þeim stöllum til að fara til Úkraínu að hitta Selenskí. Síðan fjallar þessi frétt um enn frekari stigmögnun á stríðinu, meðal annars með árekstri drónans frá Vesturlöndum og rússnesku herþotunnar.

Í kvöldfréttum sást að Katrín forsætisráðherra var eins og dáleidd af Selenskí karlinum, og heilsaði honum óvenju lengi, eins og hún væri skelfingu lostin og dáleidd, og hendur þeirra límdar saman. Smælaði hún síðan framaní heiminn óvenju mikið með þessum margræða hætti, sem hægt er að lesa margt útúr. Er það skelfing sem er í brosi hennar, er það gleði, eða ótti við valdið, eða eitthvað allt annað?

En hvað skyldi vekja skelfingu hennar? Er það sú staðreynd að femínisminn sem hefur verið eitt af hennar baráttumálum er orðinn hæpið fyrirbæri opinberlega á Vesturlöndum, með innrás Rússa? Heimsmynd hennar riðar til grunna. Það er vissulega skelfilegt fyrir hana og aðra femínista.

Jafnvel þótt Vesturlöndum tækist að hrekja Rússa frá Úkraínu og skella á þá skaðabótakröfum, réttmætum eða ekki, þá er heimsmyndin gjörbreytt til frambúðar, og verður aldrei að eilífu söm, draumsýnirnar um útópískt jafnrétti komnar í ruslið eilíflega.

Það voru rænandi og blekkjandi Vesturlönd sem komu inn strengjabrúðunni Selenskí og æstu Rússa í stríð, hjá þeim lifa stórveldadraumarnir enn um sameinað ríki fyrri tíma.

Nei þær voru ekki sprengdar í tætlur að þessu sinni í stuðningi sínum við Selenskí. Sagt var að ef menn kæmu heilir á húfi úr Bjarmalandsferðum og þénuðu á þeim hefðu þær heppnazt vel. Spurningin með þessa för af slíku tagi.

Þessi stuðningur við Selenskí snýst fyrst og fremst um gildismat. Stuðningurinn við Selenskí er stuðningur við fóstureyðingar, öfgafemínisma, wokeisma og allt það, óttinn við það að kúgað fólk og feðraveldisfólk valdeflist aftur á Vesturlöndum, með útvíkkun Rússlands og menningunni sem er þar, sem er hefðbundin en ekki eins og nútímahryllingurinn á Vesturlöndum.

Frekari ógnum verði svarað „í réttu hlutfalli“

Skoðanir rangsnúnar, kerfinu í vil, ljóð frá 22. júlí 2018.

Eftir að rænt hafa huga þínum

hefur þú skoðanir rangsnúnar, kerfinu í vil.

Sigmundur Davíð, aðrir einsog mykja

eiginhyggju og lyga.

Þetta sem hulið er helzt ég skil,

hundarnir út fyrir sviga.

Lifði ég með lostasvínum?

loks mun hart það þykja.

Leiðbeinir sálunum elskandi álfur,

ekki hér drynjandi veröld.

Sinntu öllu sjálfur,

syndin fyllir keröld.

 

Stúlkan er pírati, útlit ókei,

ekki þó gef ég mig svikmennum þessum á vald.

Sorglegt er þetta, það er alveg skýrlegt,

þó ei brotnar vilji.

Borga hér mennirnir mengað gjald,

mjög þókt enn ástæður hylji.

Elska sífellt, segi þó nei,

samlíf dagsins hýrlegt.

Treystu á þinn leiðtoga, rödd sem þar raular,

ríkin þókt hreykist og falli.

Bölið alltaf baular,

byrðar verða að gjalli.

 

Freistingin laðar mig, ef ég yngri

annars hér væri og sá kjáni sem gegndi þeim enn.

Allt er svo gegnsætt, blekking kvenna kvelur,

kærleik finn ég tala.

Finnur þú skárri og skýra menn?

skuggarnir þrífast á svala.

Kemur sökin sorga þyngri,

síðan froðan telur...

Kenndu þeim, drukknaðu ei, haldreipið heldur,

hörð er nóg klikkunin tízku.

Veiztu hvað því veldur?

Varla út af nízku.

Niðurstöður kosninganna, ljóð frá 26. apríl 2009.

Kemur mér ekki á óvart,

er þó hún Jóhanna bjargvættur þinn?

Morar allt í móralistum,

mikill er Steingrímur talandi,

svo nú um herleysi hjalandi.

Heppnast þetta vart.

Áður við í dugnaði sveitanna glöð þó gistum,

glímir nú þjóðin við kreppuna, langblekkta skinn.

 

Hrein þetta vinstristjórn verður,

varla þó breytingar, hrunið mjög ljóst.

Ennþá reiði undir kraumar,

aldrei mun þjóðin mín friðmælast,

fyrr en hér syndin mun siðmælast.

Síðan drukkið Spur.

Sjáðu, kannski velferðarstjórnin inn lymsku laumar,

löngum er eigingirnd næst við hið lofandi brjóst.

 

Heilaga Hannan þín ei meir?

Held ekki, veit ekki, sjáum til öll.

Þolum við nú strauma stranga,

stefnan er aðhaldið, bannafjöld.

Sjást hér því margfaldast mannagjöld,

mikil von því deyr.

Heldur ætti Frjálslyndi flokkurinn inn að ganga,

fólkið ei skilur neitt, kúgað er, hrynja því fjöll,

 

 

Klappið verður ekki skárra þótt það fái erlend verðlaun

Klappið er dæmi um fyrirbæri sem var neytt uppá notendur strætó við mjög, mjög litla hrifningu í upphafi, óvinsældir satt að segja. Alveg er dæmigert að slíkt hrakfallafyrirbæri skuli fá verðlaun frá erlendum samtökum, sem vilja hraða ómennskri tækniþróun sem mest.

Dagur B. Eggertsson er gerræðislegur stjórnandi og borgarstjóri, og fyrir þá sem skilja ekki það orðalag þá jaðrar hann við að vera einræðisherra, því hann platar sig til valda og klækjabrögðum og nær að koma mjög umdeildri borgarlínu til framkvæmda með aðferðum sem fáir leika eftir.

Klappið er eins og braggamálið, ekki endilega það sem er fólki fyrir beztu, en breytingum komið í gegn samt ofanfrá.

Tvær breytingar þarf að gera á Klappinu til að það standist samanburði við eldri kerfi. Afsláttur á ekki að einskorðast við tæknivædda einstaklinga sem komast á netið og skrá sig þar. Í öðru lagi er það afleitt að hafa ekki sölustaði þar sem fólk getur keypt þetta, eða fengið aðstoð, þannig að allir séu neyddir til að nota netið, jafnvel sumt fólk sem er eins og risaeðlur í netnotkun.

Sjálft fyrirkomulagið stríðir gegn markmiðunum, að auka vinsældir almenningssamgangna.

Klappið fær alþjóðleg verðlaun