Þekk, ljóð frá 19. maí 1995.

Gleymdu þínum göllum nú,

girndin kennir,

vinskap efldu fyrst og fremst,

frú við ólík viðbrögð gremst.

Elskar aðeins þú,

einnig nennir?

 

Hika ég og hræðist fljóð,

hitt er kynið...

Var ég særður, vakin skelfd,

varla lifir eftir helfd.

Inn sú alda tróð,

efldist skynið?

 

Einhver sem vill elska þig

ef þú treystir...

Hún er fín og fullkomin,

finnur hún í mér sinn vin?

Bætir báknið sig?

Bjarmann reistir?

 

Einhver sem vill annast mann,

ástúð sýna...

Hún er þannig, þekk og góð,

það er líkt og finni sjóð...

Blíða brúðan ann,

brátt mun hlýna.

Upphefð fékkstu ekki næga, ljóð 18. júní 1996.

Hefnd er næg í hófum þínum,

horrim ein í fjöldans gengi.

Upphefð fékkstu ekki næga,

aðrir töldu flaug þó dræga.

Allt sem gafstu ekki þiggja tröll.

Egó blindar,

skort á mætti myndar.

Mun það jafna sviðið snautt?

Skaðar flesta minnimáttarkenndin,

mun því holdið vera dautt.

Sorg í söfnum mínum?

Sofa allir tindar?

Þókt ég frið þinn fengi

fljóðin hyrfu öll.

Glepur marga grenndin,

gerist skap þitt rautt.

 

Mátti verða af guði gerður

gleðidjöfull væddur mætti.

Þekking lítil, raun þó reynir,

rekkur betri ei því leynir.

Gat ég veitt þér sigur? - Féll ég flatt,

fyrst ég hrelldi...

spurði ekki á speldi?

Spariklæddur vill ei lýð.

Kraup ég? - Var ég aðeins eins og hinir?

alla hunds míns tíð?

Aðeins einskisverður?

Æskumáttinn felldi?

Böl mitt ekki bætti?

Bara dómsorð satt?

Djúpið dýrka vinir,

dýrð, og fánýt stríð.

 

Hamur fylgi nauðsyn náðar,

neðar ekki framar gangi.

Frúrnar ekki hlusta hýrar,

hinar bíða snotrar, dýrar.

Komstu uppí Óðins miklu höll?

Aðrir skilja?

Finn ég Vana vilja?

Varstu komin alheimssök?

Atvik hafa gildi, neikvæð nefna

nútíð, fall og rök.

Gefa geð sitt báðar,

gyðju ekki hylja.

Var hinn virki fangi?

Verður tíðin öll?

Góða, gamla hrefna,

gilda fávís tök?

 

Sölumennska Samfylkingarinnar hitti í mark hjá þjóðinni

Markaðssetning Kristrúnar Frostadóttur er eins og vel heppnuð sölubrella sem gekk fullkomlega upp, rétt eins og þau hafi haft almannatengla sér til aðstoðar, sem auðvitað er málið. Kristrún nær að tikka í réttu boxin sem svara til persónulegra vinsælda Katrínar forsætisráðherra, hún er kona í karlaheimi með skýra rökhugsun og þekkingu á fjármálakerfinu, hún vill vinna með fólki en ekki útiloka flokka, og hún er barnshafandi sem segir fólki ómeðvitað að hún sé ekki karlahatari. Stuðningur Katrínar forsætisráðherra við fóstureyðingar hefur gert hana umdeilda ásamt því að líta út fyrir að vera í Sjálfstæðisflokknum frekar en Vinstri grænum eftir þetta samstarf.

Nú er Samfylkingin stærsti flokkur landsins samkvæmt einhverri könnun sem sýnd var í kvöldfréttunum í gær að minnsta kosti, stærri en Sjálfstæðisflokkurinn. Þetta er einhvernveginn dæmigert fyrir okkar íslenzku þjóð, að þegar einn flokkur kemst á blússandi siglingu myndast enn sterkara trend og enn fleiri stökkva á vagninn, múgæsing myndast.

Stærsti hluti þjóðarinnar vill ekki ganga í ESB sennilega, og það að Kristrún hefur mildað ESB þráhyggju flokksins gerir hann enn fýsilegri kost fyrir marga.

En sá sigur í könnunum sem vinnst með klækjabrögðum og þekkingu á markaðslögmálum er heldur tæpur.

Með miklum vinsældum Samfylkingarinnar nú um þessar mundir opnast dyrnar aftur fyrir ESB-ríkisstjórn. Vonandi er stærstur hluti þjóðarinnar minnugur hrunsins 2008, og hvernig Mammonsdýrkunin lék þjóðina þá.

Þrátt fyrir allt hefur Bjarni staðið sig vel í fjármálaráðuneytinu og sjálfstæðið hefur hjálpað þjóðinni eins og krónan. Hvernig hefðum við annars komizt uppúr sveiflunum í hagkerfinu?

Föðurættin mín hefur sannfært mig um að jafnaðarmennskan sé sterkt afl sem ráði einna mestu í samtímanum. Kannski er Samfylkingin loksins orðinn þessi ósigrandi miðjuflokkur og vinstriflokkur sem stefnt var að.

Viðskiptablaðið biður Kristrúnu afsökunar

Viðmið okkar og fyrri kynslóða

Ég hef talsvert oft velt fyrir mér grunnhugtökum í mannlegu eðli. Til dæmis: Hvað gerir fólk gott eða vont eða hamingjusamt eða sorgmætt?

Ég komst að niðurstöðu fyrir margt löngu. Ég bar saman kynslóðir, mína kynslóð, yngri kynslóðir, eldri kynslóðir og það er nú hægt að búa til kenningar úr slíkum athugunum.

Ein grunnspurningin er: Hvað er gæðzka og hvað gerir fólk gott og hvað ekki?

Getum við fallizt á hvað góðmennskan er og hver einkenni hennar eru?

Getum við fallizt á að eigingirni sé tengd vonzku og að óeigingirnin sé tengd góðmennskunni? Þetta eru aldagamlar skilgreiningar sem hafa fylgt mannkyninu lengi og ýmsum trúarbrögðum og siðfræðikenningum tengdum þeim.

Ég komst að þeirri merkilegu niðurstöðu að fólkið af kynslóð afa og ömmu ætti til mest af náungakærleika, fórnfýsi og allskonar dyggðum, af því fólki sem ég kynntist í lifanda lífi. Einnig kynntist ég langafa mínum örlítið og langömmu í móðurættinni, en meira hef ég myndað mér skoðun á þeim með því að heyra frásagnir um þau, frásagnir þeirra sem mér eldri eru eða hafa verið.

Góðmennskan er tengd því hverju við búumst við af lífinu, hvort okkur finnist við skulda öðrum eitthvað eða hvort okkur finnst að aðrir skuldi okkur eitthvað. Það er beint samband á milli þess að vera þakklátur og gjafmildur. Þeir sem eru með sál sína fulla af þeirri tilfinningu að aðrir skuldi sér eru sennilega líklegri til að lenda í fjárhagslegum skuldum, eða það finnst mér líklegt.

Ég komst að þeirri einföldu niðurstöðu fyrir margt löngu, að börn sem alast upp við hæfilegan aga og hæfilegt mótlæti séu líklegri til að vera þakklát almennt og raunsæi þegar fólk veldur sársauka og vonbrigðum eða ýmsar kringumstæður.

Nokkur atriði hjálpuðu mér við þetta.

Í bókinni Yrkja, sem er afmælisrit Vigdísar Finnbogadóttur fyrrverandi forseta, gefin út 1990 er ein slík ritgerð, sem fjallar um rannsóknarniðurstöður í uppeldisfræði sem þar sem þetta kemur í ljós:

 

1) Börn sem alast upp við aga og kærleika leiðast minnst útí afbrot og standa sig bezt í skólakerfinu.

2) Börn sem alast upp við ofbeldi en kærleika í bland verða annaðhvort afburðafólk eða leiðast á villigötur.

3) Börn sem alast upp við agaleysi og einnig skort á kærleika og áhuga lenda langflest í vímuefnum, afbrotum og gengur illa í skólakerfinu.

 

Þessi niðurstaða kemur sumum á óvart. En ég fór að hugsa um kynslóð ömmu og afa og bera saman kringumstæðurnar í uppeldinu þar og svo kringumstæður yngri kynslóða.

Þriðja atriðið á sennilega frekar við um nútímafólk og nútímabörn heldur en önnur atriði í þessari rannsókn. Vissulega eru flóknar uppeldisaðferðir til staðar núna og ástúð er til staðar í uppeldinu. En kannski upplifa börnin slíkt sem skort á aga, það er að segja ef mótlætið er allt fjarlægt, þá kemur upp sjálfhverfan, eigingirnin, sem oft er rót neikvæðra kennda og atvika síðar.

Börn sem alast upp við að hjálpa foreldrum sínum allt bernskuskeiðið eru sennilega frekar líkleg til að halda áfram að vera vinnusöm alla ævi.

Börn sem alast upp í skólakerfinu eins og í nútímasamfélaginu skynja kannski ómeðvitað að engum þyki vænt um þau nema upp að ákveðnu marki, ef reglur og aga skortir, að þau séu vélar en ekki manneskjur. Eitt af einkennum nútímans er að skólakerfinu er treyst fyrir uppeldi barna býsna snemma, séu leikskólarnir teknir með.

Þannig að ég myndaði mér skoðun á góðmennskunni og hvað hún væri eftir að hafa meðtekið svona kenningar og velt fyrir mér kynslóðamuninum sem er augljós.

Einnig spila trúarbrögðin mikilvæga rullu, eða mikilvægt hlutverk. Ef maður er til dæmis kristinnar trúar er það hluti af siðfræðilegri innrætingu að maður eigi að vera kærleiksríkur og góður. Ef maður er ekki alinn upp við kristilega siðfræði eða eitthvað sambærilegt er það undir manni sjálfum komið hvort manni finnst slík siðfræði bull eða einhversverð.

Pabbi sagði mér eitt sinn að á misjöfnu þrifust börnin bezt. Mamma var ósammála þessu, en ég skil hans viðhorf. Hann átti við með þessu að til einskis væri að hafa börnin í bómull, að þau yrðu að takast á við erfiðleikana sjálf, byrja snemma að vinna, lenda í ástarsorg og hvaðeina, það væri óhjákvæmilegt.

Í dag er kennurum bannað að beita sér og dæmi eru jafnvel um að nemendurnir beiti kennara sína ofbeldi, eins ótrúlegt og það hljómar.

Nútíminn er fullur af vandamálum og flækjum. Vímuefnanotkun eykst og Píratar vilja lögleiða vímuefni og fleiri. Það er ákveðin uppgjöf gagnvart vandanum.

Ég komst að þeirri niðurstöðu að foreldrar geta aldrei alið upp fullkomin börn, vegna þess að þjóðfélagið sjálft í heild sinni kemur með áhrif að utan sem skipta sennilega jafn miklu máli.

Tökum einfalt dæmi. Ef foreldrar reyna að gera barn sitt vinnusamt og bannar því að ánetjast einhverju sem er neikvætt, vill ekki gefa því óþarfa eða slíkt, þá gengur það ekki upp ef spillandi áhrif koma að utan. Fyrr eða seinna finnur barnið yfirleitt alltaf leið til að brjóta reglurnar, hvort sem þær byggjast á trúarbrögðum og speki þeirra eða siðum og hefðum eða landsins lögum. Foreldrið er dæmt til að tapa, ef næstum allir í þjóðfélaginu spila ekki með í því að koma sér saman um viðmið sem búa til góðan einstakling. Þetta kallaði dr. Helgi Pjeturss samstillingu. Um hana er hægt að rita ótalmargt, en það er of flókið að fara útí hana hér, hún hefur of margar hliðar og þætti sem tengjast öllum sviðum heimsins svo að segja og tilverunnar.

Það má víst alveg fullyrða það með vissu að samfélag af vestrænni tegund er búið að missa tökin og stjórnleysi og upplausn blasa við. Umhverfismálin sýna það, vaxandi mengun, fólksfækkun sumsstaðar, fólksfækkun annarsstaðar, vaxandi glæpatíðni víða, óheyrileg skuldasöfnun ríkja, upplausn í trúmálum og menningu, barátta kynjanna, ástin milli kvenna og karla á í vök að verjast, rómantíkin og virðingin á milli fólks, hnignun í siðfræði og fræðigreinum... þetta eru augljós merki um upplausn í samfélaginu sem blasir við og merkin sýna það og sanna að þetta eru alvöru vandamál en ekki bara svartsýniraus eða bölsýni.

Þó eru til jákvæð öfl, álfar, huldufólk, guðir, gyðjur, eða almáttugur guð, sé maður eingyðistrúar. Ég held að rangt sé að afneita slíkum fyrirbærum sem oft hafa hjálpað og gert gagn.

En svo er það nútímafólkið sem margt trúir því að allt gerist þetta í sál mannsins og að maður geti sefað sjálfan sig og aðra til að koma sér í lag og samfélaginu. Þá er maður farinn að tigna sjálfan sig sem guð, mætti segja, og jafnvel er Búddatrúin þannig.

Það er hægt að stíga útúr hringekjunni og staldra við, en erfiðara er að hjálpa öðrum að gera það sama.

Maður á að halda fast í þá trú og skoðun að guðir og gyðjur séu til, álfar, huldufólk og allskonar fyrirbæri menningarinnar íslenzku.

Þegar allt kemur til alls höfum við forskrift að því hvernig fólk lifði af í gegnum aldirnar. Það eina sem við þurfum að gera er að læra af fyrri kynslóðum, tala við eldra fólk og bera þeirra lífssýn saman við nútímann.

Æðruleysisbænin kennir manni líka að sætta sig við að næstum allt geti verið í rugli. Kvíðinn getur gert það að verkum að maður kemur ekki nógu miklu í verk.

Það er svo merkilegt að kynslóð ömmu og afa vann sannkölluð kraftaverk og þrekvirki, með því að fólk bældi sjálft sig og þrælaði sér út í vinnu. Það er einmitt það sem nútímakenningar reyna að brjóta niður mjög oft. Auk þess var þjóðerniskenndin trúaratriði fyrir fólkið sem var ungt fyrir 100 árum, eða eitthvað sem mjög fáir efuðust um, og kristin trú næstum óhjákvæmileg fyrir alla, og siðvenjur í kringum hana.

Skoðun hefur skjátan ekki, ljóð 22. nóvember 2018.

Móðgun, þegir, maður hefur

meðan hendur lagt í skaut.

Ekki tekur í því lengur

einn nú þátt.

Fyrir neðan næstu virðingu,

neitar því.

Spilin út svo spakur gefur,

spyrnir móti enn á ný.

Hafnar einhver hirðingu?

Heimskan gengur...

Örmum ekki vefur,

allt þá bannað, tefur...

Stolinn, vinsæll strengur,

stríðalda naut...

Annað þú átt;

efinn, hvílíkt ský!

 

Hengdir þeir er hefðu bjargað

heimi öllum, gættu að því.

Úrslit samkvæmt eiginhyggjum,

enn þú kvelst.

Tilgangslaust að treina skætinginn,

tíminn fer.

Gátu margir galnir argað,

gæta þrælar nú að sér.

Rúmar frúin rætinginn?

rústar bryggjum?

Getur raunar gargað

grýlan, einnig þvargað.

Lúin þarna liggjum,

lánsskorti í.

Fullvalinn felst,

fælist, hafnar þér.

 

Elskað hefði eina slíka

áður, það er svo sem ljóst.

Skoðun hefur skjátan ekki

skrýtna nú.

Virðist ljúfa þrykkjan þroskaskert,

þorir ei.

Bylting þarna bíður, klíka,

af böli hræðslu sekkur fley.

Þjóðin sýnir stríðsins stert,

stundar hrekki.

Elskar eina ríka,

aldrei mun því flíka,

syndir senn þókt skekki,

Sýnir ei brjóst.

Turnaða trú,

trúir á hann mey?

 

 

 

Möguleg upplausn Rússlands er ekki fagnaðarefni, eykur líkur á átökum og hörmungum.

Upplausn Prússlands sem kom af stað styrjöldum, báðum heimsstyrjöldunum, eða átti þátt í þeim að minnsta kosti, og upplausn Rússlands er ekki fagnaðarefni. Fólk ætti að vona að einhver eins og Gorbachev komist frekar þar til valda.

 

Í DV kom frétt með yfirskriftinni: "Segja Rússland muni leysast upp innan tíu ára" þann 11. janúar síðastliðinn.

Vitnað er í 167 sérfræðinga sem tóku þátt í könnun á vegum hugveitunnar Atlantic Council.

40% töldu að borgarastyrjaldir myndu valda þessu, pólitískt sundurlyndi eða þannig ólga.

46% sögðu að Rússland yrði þrotríki, og þá sennilega í efnahagslegu tilliti.

49% Evrópubúa eru svartsýnir á framtíð Rússlands samkvæmt könnun þessari.

Vlad Trufan segir í athugasemdum að meiri líkur séu á að Evrópusambandið liðist fyrr í sundur en Rússland.

Flestir í athugasemdum gleðjast þó yfir spá af þessu tagi, og trúa áróðrinum í flestum vestrænum fjölmiðlum.

Þetta er mesti misskilningur.

Þau lönd og ríki sem riða á barmi borgarastyrjalda eru einmitt gróðrastía fyrir styrjaldir og óstöðugleika, hættu fyrir mannkynið, sérstaklega þar sem gereyðingarvopn eru til staðar.

Í upplausnarástandi Þýzkalands og Prússlands urðu til tvær heimsstyrjaldir. Í upplausnarástandi rússneska keisaradæmisins varð til kommúnismi og stalínismi, byltingin 1917.

Raunar er það svo að óstöðugleiki er vaxandi víðar en í Rússlandi. Evrópa, Bandaríkin og fleiri staðir, sama sagan þar, Úkraínustríðið eykur fjárhagslegan og pólitískan óstöðugleika næstum allsstaðar.

Það sem fólk á Vesturlöndum ætti að vonast eftir er að einhver eins og Mikhail Gorbachev komist til valda í Rússlandi, því óstöðugleiki í Rússlandi mun auka líkurnar á styrjöldum, heimsstyrjöldum, og gereyðingarstyrjöld.

Með því að ógna Rússum og Pútín meira með sífelldum stuðningi við Úkraínu er verið að auka hættuna á kjarnorkustríði, notkun gereyðingarvopna, eða að Rússar reyni að beita sér enn meira gegn úkraínsku þjóðinni, sem er fórnarlambið í þessu stríði, þolir áróður að vestan.

Hvar er andstaðan við stríð á Vesturlöndum núna, gegn Úkraínustríðinu? Donald Trump dró Bandaríkin útúr styrjöldum og átökum í heiminum enda öflug friðarhreyfing í Bandaríkjunum eins og víðar sem fagnaði því.

Hvaða mannsbarn á jörðinni getur ímyndað sér að allt verði friðsamlegt þótt Rússar myndu tapa þessu stríði?

Til hvers að hætta öllu lífi á jörðinni útaf þessu stríði? Til að sanna að femínismi og jafnaðarstefna sé betri stjórnmálastefna (það form sem ríkir í vestrænu) en einræði og ólígarkaræði, auðræði (sem ríkir í Rússlandi)?

Þegar betur er að gáð ríkir einnig auðræði á Vesturlöndum.

Eins og hinn vinsæli bloggari, Páll Vilhjálsson ritaði nýlega í grein eftir sig er það ekki trúverðugt af Vesturlöndum að þau þurfi stríð til að lýðræðið lifi af. Almenningur þarf að spyrja sig hvort fjölmiðlar á Vesturlöndum séu ekki búnir að snúa hugtökum uppí andhverfu sína.

Efi er nauðsynlegur, hann er undirstaða lýðræðis og frelsis, að almenningur láti ekki kúga sig og að almenningur rísi upp gegn valdahyggju, innrætingu og einföldum boðskap jafnaðarfasismans og öðrum tegundum kúgunar.

 

Senda aukinn herbúnað til Úkraínu

Nýyrði yfir woke og idol. Vækling og skurðgoð, eða poppgoð öllu heldur kannski.

Ég var í afmæli á föstudaginn og þar var rætt um woke fyrirbærið meðal annars og hrifningin takmörkuð, enda menn kristinnar trúar þar, og það fyrirbæri er tengt við vinstriflokka eins og demókrata frekar en hægrimenn, kristna menn og repúblikana.

Idol keppnin vekur athygli hjá þjóðinni. Upphaflega þýðir orðið skurðgoð, en í þessari merkingu er þetta poppstjörnuátrúnaðargoð.

En í afmælinu var einn snjall íslenzkumaður, ef ekki fleiri. Hann sagði að rétt væri að kalla wokara væklinga, og hreyfinguna væklunarhreyfinguna.

Ég sagði að það myndi minna á orðið væsklingar, eða væsklar, sem þýðir veiklaðir einstaklingar, en hann sagði að orðið væri búið til úr sögninni að vakna, með hljóðvörpun, og að sleppa einum staf breytti merkingunni. Eftir að hafa velt þessu svolítið fyrir mér sagði ég að mér litist prýðilega á orðið. Sérstaklega þegar mér var það ljóst að það minnti fólk á sögnina að veikla og nafnorðið væskill, sá sem er veiklulegur. Raunar veit ég ekki hvort nýyrðasmiðurinn góði hafi ætlað sér að búa til þessar hljóðlíkingar og þessi hugrenningatengsl, en röksemdir hans halda, nýyrði búið til úr sögninni að vekja, sem er samt nógu skrýtið og grípandi fyrir fólk á öllum aldri til að gilda yfir þetta woke-fyrirbæri, sem sumir telja alveg nýtt.

Guðfræðilegar pælingar um hvers vegna menning okkar er satanísk en Guð virðist víðs fjarri

Þessi pistill er umorðun á samskiptum mínum við annan spámann og frelsara. Ég hef takmarkaðan áhuga á fréttum, þær eru svo fyrirsjáanlegar, jafnvel þær sem vekja undrun, þegar betur er að gáð koma skýringarnar í ljós í ljósi helstefnunnar.

 

Það er þreytandi að endurtaka alltaf sömu hlutina, að útskýra það sem er deginum ljósara og hverju barni ljóst sem hefur smávitsmuni og aðgang að staðreyndum en ekki því sem ranglega er kallað þekking.

 

Hér er þó allavega verið að fjalla um markverð tíðindi og markverða hluti, öfugt við helstefnufréttirnar af okkar jörð og okkar mannkyni sem allar eru fyrirsjáanlegar og ekki markverðar, því útrýming eins og útrýming okkar mannkyns er skráð á helgar töflur og í stein.

 

Ég hef það eftir öðrum heimildum - áreiðanlegum - að merkileg breyting hafi orðið 2013/2014. Með því að raða saman púslum frá þessari merkilegu grein og öðru sem ég vissi var mér ljóst að þessi atburður breytir öllu, Samael í harðasta efni alheimsins. Ég veit að það var lengi stefnt að þessu og ótrúleg orka og vinna fór í þetta, þannig að litlar líkur er á að Skaparinn láti það ganga til baka. 

Plánetan Úranus þar sem Samael dvelur er ekki aðeins sú harðasta í sólkerfinu. Hún er einnig kölluð Caelus á latínu, sama orð og hvel á íslenzku. Það sem meira er, Jahve, guð Biblíunnar er talinn sami guð, eða var táknaður með nafninu Caelus af höfundum á rómverskum tíma. Sameining Samaels og Jahves þýðir endalok Samaels og endursköpun.

Ef það er rétt verða blekkingar brátt á enda og við upplifum merkilegri tíma en englar og púkar geta öfundað okkur af. 

Þá er sem sagt óþarfi fyrir Mikael að leiðrétta og ljúka sínu hlutverki.

Allt fólk á þessari jörð er glatað og til þess að skapa það fullkomna verður syndin að fá hvíld. Með Nýalsspekinni lærði ég að það er næstum ómögulegt að lífverur deyi, efnislega eða sálarlega. 

Við vitum það og þrír vita það að við á jörðinni erum syndugri en að við getum vonast eftir öðru en refsingu réttlátri, Guðs. Þjóð veit þá þrír vita. Þá er það ekki lengur samsæriskenning heldur eitthvað sem getur farið í virkni... rétt eins og sönnuð vísindakenning. 

Ég er ekki að tala um einstaklinga eða örlög þeirra, mín örlög, þín örlög eða annarra, heldur hversu svipuð örlög eða syndir hvíla á öllum jafnt fyrir að taka þátt í... sprautuherferð, og að láta múgsefjast... dæmin eru fjölmörg... þetta nýjasta kannski ekki verra en margt annað, við getum farið hvað langt aftur í mannkynssöguna sem við viljum, alltaf hafa hinir réttlátu verið svívirtir og móðgaðir.

Ég held að Guð sé hættur að refsa því hann er að leiða í lokagildruna. Náðin er fyrir sauðina að skiljast í básana til endurlausnar. Fáir þannig eru eftir. Fyrr á tímum var til mikið af réttlátum sálum.

Það þarf að láta hjörðina trúa og það hefur gengið í nútímanum. Ekkert raunsæi, fjöldinn trúir almestu þvælunni og fer sér sem mest að voða. Getur ekki verið tilviljun, held ég.

Það sem ég held að vaki fyrir Drottni er að útmá sálir sem hafa ekkert gildi lengur, sem syndga aðeins. Ég held að það þurfi ekki að vera neitt til að harma eða telja óréttlátt, en maður veit ekki hvernig það fer fram, með kvölum eða ekki.

En þetta er kenning, sett saman úr brotum sem ég er nokkuð viss um að hafi merkingu, eins og Samael í hinum harða kletti. Útgáfan um endurkomu Mikaels getur verið rétt.

Fleiri þurfa að halda áfram með þennan þráð. Það er auðvelt að kalla þetta spuna ímyndunarafls og skáldskapar, en ákveðinn partur af þessu sem þarna kemur fram er þörf Skaparans til að rausa og leyfa öðrum að taka þátt í dýrðinni, og tala fyrir sig í okkar heimi.

Það þarf að meitla spádóma, losa sig við óþarfa þannig að það markverðasta komi í ljós.

Þrátt fyrir sannfærandi mótbárur efasemdamanna um hamfarahlýnun yfirleitt lýsir þessi frétt óvenjulegum methita á þessum árstíma í Evrópu.

Þessi frétt lýsir öfgum í veðurfari sem varla er hægt að lýsa öðruvísi en sem óvenjulegu veðurfari. Ískuldi í Bandaríkjunum og Kanada þekkist svo sem, en þegar hitamet eru slegin í Hollandi, Liechtenstein, Litháen, Lettlandi, Tékklandi, Danmörku og víðar, í Frakklandi, Bretlandi og á Spáni, þá er það ekki óvarlega orðað að ástæða sé til að kalla veðurfarið óvenjulegt og öfgafengið.

En í þessu máli eru menn mjög sannfærðir á báða bóga og finna önnur dæmi sinni sannfæringu til stuðnings, en af öllum þeim fréttum sem efasemdamenn um hamfarahlýnun geta fundið til að styðja mál sitt er hér ein frétt sem pottþétt styður kenninguna um hamfarahlýnun, því þessi hitamet eru miðuð við mælingar til langs tíma býst ég við og eru því ábyggilega nokkuð áreiðanleg.

Hér er um að ræða mörg lönd og mörg hitamet í einu sem eru slegin. Það er sannfærandi.

Evrópsk hitamet riða til falls

Edda Falak og kynjafræðingar: Frumstæð árás á alfa males tegundarinnar

Edda Falak og Vítalía Lazareva voru mikið í fréttum í fyrra. Ekki er skrýtið að gert var grín að þeim í skaupinu og þrettándagleðinni í Vestmannaeyjum sem áberandi persónum, nema Vítalíu var vægt þar sem hún fór ekki tilfinningalega vel út úr þessu í fyrra og fékk á sig kæru ásamt Arnari Grant um fjárkúgunartilraun, hótanir og brot gegn friðhelgi einkalífsins. Vítalía eyddi Twitter aðgangi sínum í fyrrasumar og skrifaði "Þetta er spilling og ekkert annað", þann 4. júní 2022, og orð hennar gætu átt við fleira en feðraveldið, þau gætu átt við mæðraveldið.

24. október skrifaði hún á Twitter að hún þyrfti alla hjálp sem hún gæti fengið. Svona stríð kallast taugastríð og félagsfræðileg stríð og þau geta lagt fólk algjörlega í rúst. Metookonur og femínistar ættu að vita að þeirra fórnarlömb fara líka illa útúr þessu tilfinningalega og þetta er ekkert uppbyggilegt.

Hún fór til Ítalíu að byggja sig upp sem virðist eitthvað hafa hjálpað henni. Á nýjum Twitter reikningi er hún eitthvað farin að eiga samskipti við Eddu Falak og fleiri um málið í Eyjum út af Eddu Falak.

Edda Falak er hörkutól hinsvegar eins og Öfgakonurnar og lætur engan bilbug á sér finna. Hún á líbanskan föður en íslenzka móður.

Hún hefur lært bardagalistina af öðrum hörkukonum sem læra þetta í kynjafræðinni hver af annarri og vesalings karlarnir og drengirnir síðan af þeim sem láta ánetjast.

Með því að Edda Falak flokkar sjálfa sig af öðrum kynþætti en þessa sem stóðu fyrir Eyjagríninu er hún búin að gefa þau skilaboð að það sé í lagi að flokka eftir kynþáttum, sem hefur nú ekki verið talið gott í nokkra áratugi, og sem lög eru til gegn, eins og 233. grein almennra hegningarlaga. Rétt eins og lögregluliðið sem handtók piltana fyrir að ætla að vinna hryðjuverk þótt sérfræðingar teldu þá skaðlausa, þá er Edda Falak að reyna að búa til rasista og rasisma á Íslandi með því að æsa fólk og gera það reitt út af óskyldum hlutum eins og árásargjörnum og ýgum femínisma sem hún stundar sjálf og Öfgakonurnar.

Sjálfum finnst mér aðeins eitt ósmekklegt við Eyjagrínið og það er að kalla hana flak en nota ekki Falak eftirnafn hennar rétt.

"Rasískur og andfemínískur Þrettándi í Vestmannaeyjum", segir í fréttinni í Mannlífi, og er sennilega vitnað í Eddu Falak sjálfa. Hvernig er hægt að búast við öðru en að hún sé umdeild og verði áfram umdeild þegar hún ræðst beint á feðraveldið?

Ari Edwald, Hreggviður Jónsson og Þórður Már Jónsson geta víst allir talizt til "alfa males" tegundarinnar, ef við tölum um íslenzka kynstofninn, eins og Jónas frá Hriflu gerði. Hvaða nýyrði er hægt að finna yfir "alfa males?" Forystusauðir? Framámenn? Eitthvað slíkt, sem reyndar eru þekkt orð.

Ég neyðist til að nota orðið kynstofn í ýmsum merkingum í þessum pistli úr því að Edda Falak gerir það og það er til að setja þetta í rétt samhengi.

En það er fagnaðarefni að Edda Falak skuli loksins á þessu ári setja þetta í rétt ljós. Þetta er nefnilega kynþáttastríð en ekki kynjastríð í grunninn. Öfgafemínisminn sem byggist á hatri á karlmönnum byggist á þeirri bandarísku menningu að mesti minnihlutahópurinn í Bandaríkjunum séu hörundsdökkar konur í Bandaríkjunum. Síðan verða öll önnur lönd að þykjast eiga þannig menningu til að allir séu eins, til að allir séu meðvirkir í femínismanum.

Þannig hafa femínískar bylgjur þróazt í Bandaríkjunum.

Femínisminn snýst allur um að geimverur eru að yfirtaka jörðina, og til þess láta þær alla berjast innbyrðis, fyrst kynin, svo kynþættina, svo börnin gegn þeim eldri, unz allir eru dauðir, sjálfdauðir.

Líforka allra minnkar og allir tapa með femínismanum.

Edda Falak er föst í félagslegri baráttu um stöðu og eigin völd. Til þess notar hún afsakanir eins og kyn og kynþátt sem í raun eru ekki þarna það sem flestir Íslendingar eru uppteknir af.

Þess má geta að í góðri bók um Yogafræði er barátta á þessu félagslega sviði nefnd barátta á hvatasviðinu, en það ástand samsvarar Helvíti innan kristindómsins. Hreinsunareldurinn er þetta nefnt og var nefnt fyrr á öldum.

Yogafræðingar sem nota þessa flokkun telja að allar verstu kenndir mannsins komi fram á hvatasviðinu, (sem félagsfræðileg barátta stjórnast af), þar sem fólk berst um áhrif og völd, til dæmis kynjafræðingar og félagsfræðingar, og fólk almennt í okkar menningu, en mismikið.

Ef fólki finnst ég andfemínískur í þessum pistli verð ég einnig að draga það fram að karlmenn hafa notað þessa valdakúgun alltaf, eins og kynjafræðingar og femínistar segja.

En eitt sinn sögðu þó fyrri tíma femínistar að þeir vildu sigra þetta neikvæða í karlmennskunni með kvenleikanum og mýktinni.

Eitthvað hefur það breyzt og konur komnar alveg yfir í karlaheiminn og valdabaráttuna, of margar.

Mér finnst fólk stundum horfa á þetta með of nærsýnum gleraugum. Sé þetta skoðað í félagsfræðilegu ljósi sést að hver tegund hefur rétt til að verja sig, og íslenzki kynstofninn með sín sérkenni einnig, og ekki sízt, allt tal um sjálfstæði verður marklaust, einskisnýtt og fellur um sjálft sig án þess að fólk aðgreini sig og flokki, skapi sér sérstöðu.

Fyrst Edda Falak skapar sér þessa sérstöðu er um að gera að samþykkja flokkun hennar.

Vítalía eyðir Twitter-aðgangi sínum