Guðfræðilegar pælingar um hvers vegna menning okkar er satanísk en Guð virðist víðs fjarri

Þessi pistill er umorðun á samskiptum mínum við annan spámann og frelsara. Ég hef takmarkaðan áhuga á fréttum, þær eru svo fyrirsjáanlegar, jafnvel þær sem vekja undrun, þegar betur er að gáð koma skýringarnar í ljós í ljósi helstefnunnar.

 

Það er þreytandi að endurtaka alltaf sömu hlutina, að útskýra það sem er deginum ljósara og hverju barni ljóst sem hefur smávitsmuni og aðgang að staðreyndum en ekki því sem ranglega er kallað þekking.

 

Hér er þó allavega verið að fjalla um markverð tíðindi og markverða hluti, öfugt við helstefnufréttirnar af okkar jörð og okkar mannkyni sem allar eru fyrirsjáanlegar og ekki markverðar, því útrýming eins og útrýming okkar mannkyns er skráð á helgar töflur og í stein.

 

Ég hef það eftir öðrum heimildum - áreiðanlegum - að merkileg breyting hafi orðið 2013/2014. Með því að raða saman púslum frá þessari merkilegu grein og öðru sem ég vissi var mér ljóst að þessi atburður breytir öllu, Samael í harðasta efni alheimsins. Ég veit að það var lengi stefnt að þessu og ótrúleg orka og vinna fór í þetta, þannig að litlar líkur er á að Skaparinn láti það ganga til baka. 

Plánetan Úranus þar sem Samael dvelur er ekki aðeins sú harðasta í sólkerfinu. Hún er einnig kölluð Caelus á latínu, sama orð og hvel á íslenzku. Það sem meira er, Jahve, guð Biblíunnar er talinn sami guð, eða var táknaður með nafninu Caelus af höfundum á rómverskum tíma. Sameining Samaels og Jahves þýðir endalok Samaels og endursköpun.

Ef það er rétt verða blekkingar brátt á enda og við upplifum merkilegri tíma en englar og púkar geta öfundað okkur af. 

Þá er sem sagt óþarfi fyrir Mikael að leiðrétta og ljúka sínu hlutverki.

Allt fólk á þessari jörð er glatað og til þess að skapa það fullkomna verður syndin að fá hvíld. Með Nýalsspekinni lærði ég að það er næstum ómögulegt að lífverur deyi, efnislega eða sálarlega. 

Við vitum það og þrír vita það að við á jörðinni erum syndugri en að við getum vonast eftir öðru en refsingu réttlátri, Guðs. Þjóð veit þá þrír vita. Þá er það ekki lengur samsæriskenning heldur eitthvað sem getur farið í virkni... rétt eins og sönnuð vísindakenning. 

Ég er ekki að tala um einstaklinga eða örlög þeirra, mín örlög, þín örlög eða annarra, heldur hversu svipuð örlög eða syndir hvíla á öllum jafnt fyrir að taka þátt í... sprautuherferð, og að láta múgsefjast... dæmin eru fjölmörg... þetta nýjasta kannski ekki verra en margt annað, við getum farið hvað langt aftur í mannkynssöguna sem við viljum, alltaf hafa hinir réttlátu verið svívirtir og móðgaðir.

Ég held að Guð sé hættur að refsa því hann er að leiða í lokagildruna. Náðin er fyrir sauðina að skiljast í básana til endurlausnar. Fáir þannig eru eftir. Fyrr á tímum var til mikið af réttlátum sálum.

Það þarf að láta hjörðina trúa og það hefur gengið í nútímanum. Ekkert raunsæi, fjöldinn trúir almestu þvælunni og fer sér sem mest að voða. Getur ekki verið tilviljun, held ég.

Það sem ég held að vaki fyrir Drottni er að útmá sálir sem hafa ekkert gildi lengur, sem syndga aðeins. Ég held að það þurfi ekki að vera neitt til að harma eða telja óréttlátt, en maður veit ekki hvernig það fer fram, með kvölum eða ekki.

En þetta er kenning, sett saman úr brotum sem ég er nokkuð viss um að hafi merkingu, eins og Samael í hinum harða kletti. Útgáfan um endurkomu Mikaels getur verið rétt.

Fleiri þurfa að halda áfram með þennan þráð. Það er auðvelt að kalla þetta spuna ímyndunarafls og skáldskapar, en ákveðinn partur af þessu sem þarna kemur fram er þörf Skaparans til að rausa og leyfa öðrum að taka þátt í dýrðinni, og tala fyrir sig í okkar heimi.

Það þarf að meitla spádóma, losa sig við óþarfa þannig að það markverðasta komi í ljós.

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 14.1.2023 kl. 08:23]

Sæll Ingólfur, hér leggur þú enga smá spegúlasjón fram, við höfum jú spádómana s.s. Opinberunarbókina, Völuspá og margt fleira til að styðjast við.

"það er næstum ómögulegt að lífverur deyi, efnislega eða sálarlega" -segirðu. Þetta ætti að vera sem flestum ljóst. Þó svo að líkaminn deyi þá umbreytist hann efnislega bæði í loftegundir og jarðefni, -af moldu ertu kominn osfv.

Hvað verður um sálina, hafa menn svo mismunandi meiningar um, en það má segja að sálin sé ekki þessa heims nema sem stýrikerfi huga og líkama. Svo er það kallað heilaþvottur þegar áróður og innræting yfirtekur hugann, og mannfólkið er fyrir löngu orðin líkamlega óheilbrigðasta dýrategund jarðar, fyrir utan dýr sem eru níðingslegt afsprengi manna, s.s. í verksmiðju búum.

Það að svo mikið af syndugum sálum séu á sveimi að almættið hafi ákveðið að grípa til aðgerða og fækka þeim, hef ég ekki hugsað út í á þennan hátt sem þú kemur inn á í pistlinum, -að sálin sé ekki að fullu persónuleg fylgja hvers og eins, ef ég skil þig rétt. En pistillinn er einmitt bæði athygli og íhugunarverður þess vegna.

Þú komst mér á óvart með því að tala um of margar syndugar sálir sem sameiginlega múgsefjast til sprautumeðferðar í sálarlegu stýrikerfi mankyns. Margir hafa talið að það þurfi að fækka mankyninu vegna mengunar og umhverfislegar áníðslu þess á jörðina.

Þessi pistill er sérlega áhugaverð nálgun hjá þér, svona í ljósi Bill Gates og bóluefnaiðnaðarins sem tala fyrir nauðsynina á hvoru tveggja (fækkun mankyns og björgunar mannslífa) með heilaþvotti út og suður.

[Sigurgeir Árnason, 14.1.2023 kl. 10:46]

Ágætis pistill hjá þér Ingólfur,Þetta með sálina og ódauðleikann,þá er mín skoðun að sálin lifi af líkamsdauðann og komi aftur og aftur til jarðar til lúkningar fyrri gjörða sinna og hátterni í jarðlífi,fæ enga skynsamlega skýringu á mismunandi aðstæðum einstaklinganna,að öðrum kosti væri guð óréttlátur þar sem sumir eru fatlaðir alla sína ævi en aðrir fullkomlega heilbrigðir,gjörningur og viðhorf mannsins til annarra leiðir af sér nýjan gjörning og ætlun í næsta lífi. þannig fæst útskýring á mismunandi aðstæðum hverrar sálar fyrir sig.Kremlverjar eru t.d. með framkomu sinni að skapa sér slæm líf á komandi lífum vegna drápa sinna á meðbræðrum sínum,vist þeirra í framhaldslífinu hlýtur að vera þeim kvalafull vegna gjörða þeirra í núverandi lífi. Hvort þeir sem haga sér ámóta eru síðan að skapa sér vist í helju verður hver og einn að finna út samkvæmt því sem hann gjörir samkvæmt þeim frjálsa vilja sem guðdómurinn gaf hverjum fyrir sig,en mannkyn er búið að gleyma og telur sig geta öðlast náð og fyrirgefningu með trú sinni á Krist sem að mínu áliti er afbökun kirkjunnar til eigin valdagræðgi.Læt þetta duga í bili um helgarhugleiðingar. 

[Guðjón E. Hreinberg, 14.1.2023 kl. 11:23]

Það er einnig áleitin hugmynd, sem kom fram í "God-s Will" 2012, að við værum sálir í fangelsi, og þegar við hefðum hreinsast, hvert fyrir sig, fengjum við styrkinn til að spyrna okkur út úr fangelsi þessu og út í hinn hreina heim óeitraðra.

Undanfarna 34 mánuði hefur sú hugsun - eða sýn - verið æ meir ásækin, og ekki síst þegar sú hugmynd var útgefin (í Arkívinu) fyrir þrem til fjórum árum, að hver fyrir sig fengi allt að 43 endurholdganir til hreinsunar sinnar.

Það er alltaf þannig, eins og rabbínisti benti mér á í Toscana 2002; við hverja [góða] spurningu sem maður finnur [gilt] svar við, vakna tvær nýjar. Einnig gleymist oft annar vinkill á þetta allt saman; hvernig komumst við úr fyrstu sköpunarviku til annarrar og hversu margar verða þær í óendanlegri sköpun?

Beztu kveðjur.

[Guðjón E. Hreinberg, 14.1.2023 kl. 11:24]

43->42. Afsakið.

[Ingólfur Sigurðsson, 14.1.2023 kl. 13:46]

Sælir félagar allir og einn mesti heimspekingurinn í okkar hópi líka. Ég var einmitt í gær í afmæli vinar míns og þar erum við einatt að ræða um guðfræðitengd málefni. 

Magnús kemur inná vandamálið sem hér er verið að ræða um, hvernig sálin ætti að fá tækifæri til að vinna úr sínum málum.

Ég komst að því held ég 2000 eða nokkru fyrr, en fór þá að ræða um það við vini og kunningja í guðfræði, að dr. Helgi Pjeturss hafi komið með Þriðja testamentið - nema hann leit ekki á sig sem kristilegan spámann en vísindamann, og sagði að ný mannöld hæfist með vísindum sem gætu útskýrt hin andlegu fræði einnig.

En dr. Helgi Pjeturss átti sér tvo starfsvettvanga, annarsvegar sem jarðfræðingur frá 1897 til 1915 (eða lengur ef menn tala um að hann hélt áfram að skrifa um jarðfræði með, en sinni rannsóknum minna eftir það), og svo sem heimspekingur og frumspekingur frá 1910 til æviloka, sem var 1949, en hann fæddist 1872. 

Sem jarðfræðingur komst hann að þeirri niðurstöðu meðal annars að ísöldin hafi ekki verið samfelld heldur með hlýskeiðum inn á milli. Hann gerði tímamótauppgötvanir í íslenzkri jarðfræði, dró skarplegri ályktanir en þeir sem voru á undan honum, og enginn fræðimaður efast um að nýjungarnir í jarðfræðinni hjá honum voru réttar ályktanir og niðurstöður.

Niðurstöður hans í heimsfræði urðu enn meiri en í jarðfræðinni og hann sinnti andlegum málum lengur.

Tvær meginniðurstöður hans eru þessar:

Draumar eru ævinlega sambandsástand tveggja lífvera, draumgjafa og draumþega. Yfirleitt er draumgjafinn staddur á öðrum hnetti.

Líf eftir dauðann er ævinlega á öðrum hnöttum. 

Nýalsstefnan er nú fámennur félagsskapur miðað við það sem var. Félag Nýalssinna var stofnað 1951 á Nýársdag og starfar enn. Árið 1975 var stofnað annað félag sem klofnaði útúr aðalfélaginu: "Félag áhugamanna um stjörnulíffræði". Það sameinaðist aftur aðalfélaginu um 2016 og Heimspekistofa dr. Helga Pjeturss var stofnuð 1990, og var þá í sama húsnæði og það félag.

Magnús Skarphéðinsson, sá landsþekkti maður, músavinur, áhugamaður um fljúgandi furðuhluti og sálarrannsóknir og fjölmargt fleira byrjaði sem Nýalssinni, en þriðja félagið á grunni kenninga dr. Helga Pjeturss stofnaði hann, sem hét upphaflega Sálarrannsóknarfélagið, en breyttist í Sálarrannsóknarfélag Reykjavíkur, sem er í Síðumúlanum núna.

Ég held að Sálarrannsóknarfélagið hans Magnúsar hafi verið stofnað um 1980.

Það varð snemma ágreiningur á milli stjórnarfélaganna í upphaflega félaginu og Magnúsar Skarphéðinssonar, hann vildi fara meira útí spíritisma. Atli Hraunfjörð og Sigríður kona hans stofnuðu Félag áhugamanna um stjörnulíffræði, þar var meiri áherzla lögð á orkuna, líforkuna á fundum en söfnun upplýsinga, en félögin mjög svipuð.

Magnús Sigurðsson segir hér að ofan að líkaminn breytist í mold, það er rétt. 

En dr. Helgi komst að því hvernig "líkaminn byggist aftur af jarðefnum", eins og hann orðaði það á annarri stjörnu. 

Dr. Helgi Pjeturss notaði orðalagið "Hinn mikli verundur" um guð, sá sem alltaf er eins og er fullkominn. 

Stundum hef ég breytt því í "Hinn mikli verðundur", því ef maður les vel í gegnum rit hans fjallar hann stundum um að guð hafi fórnað sér fyrir sköpunarverið til að taka þátt í því sjálfur, að hann sé í efnisheiminum.

En þetta með endurholdgunarkenninguna vafðist líka fyrir mér, hvernig er pláss fyrir allar þessar sálir að endurfæðast á jörðinni.

Ef við gerum ráð fyrir að Nýalskenningin sé rétt þá leysist það með því að sálirnar hafi allan geiminn til umráða fyrir endurfæðingar.

Þetta er þess eðlis að þetta hefur hvorki verið hægt að sanna né afsanna með strangvísindalegum aðferðum (hinna viðurkenndu vísindamanna).

En þessi pistill er ritaður um þversagnir sem mæta manni þegar maður veltir fyrir sér kristilega siðferðinu sem maður lærði á sínu æskuheimili og þróun mannkynsins. 

Eins og Sigurgeir Árnason skrifar um væri guð óréttlátur ef ekki væru endurfæðingar og lúkningar á syndum með einhverjum þannig hætti.

Ég hef oft komizt að þeirri niðurstöðu að yfirmenn kirkjunnar hefðu frekar átt að gera gangskör að því að samræma Nýalsstefnuna og kristnina, frekar en að reyna að samræma kvennaguðfræðina og hefðbundnu kristnina. 

En munurinn er sá að kvennaguðfræðin styðst við alþjóðlega kvenfrelsunarhreyfingu femínismans en Nýalsstefnan er hreyfing sem ekki var boðuð í útlöndum, nema eftir að netöldin hófst, með vefsíðu, en þá var líka of mikið í boði til að það vekti alheimsathygli eins og dr. Helgi vildi upphaflega.

Guð er kona hefur séra Auður Eir boðað.

Guð hefur samræmi í tilverunni, þannig mætti orða kenningar dr. Helga Pjeturss í stuttu máli. Hann gerir ráð fyrir því að efnisleg lögmál á okkar jörð séu allsstaðar nokkuð svipuð og lýsi vilja Guðs. 

Frábært að fá þennan áhuga, og takk fyrir áhugaverð innlegg.

[Sigurgeir Árnason, 14.1.2023 kl. 16:17]

Vafalítið hefur Helgi P.rétt fyrir sér að sálin eftir dauðann hafi val um að öðlast búsetu á mismunandi hnöttum eða eins og segir í Biblíunni að í heimi föðurs míns eru mörg híbýli, sjálfur vildi ég ekki lenda á sama hnetti og óþokkar eins og kremlverjar hýsa eftir dauðann,þannig aðilar hljóta að hafa sér hnött þar sem óheiðarleiki fals og lýgi ræður ríkjum og barátta uppá líf og dauða er þeim sjálfsagður hluti hins daglega lífs og mun vera þar til sálin er búinn að fá nóg af drápshugsun sinni og vill fara að gera eitthvað annað.Sjálfur hef ég trú á að guð sé hvorki karl né kona,því hann hlýtur að vera búinn að ganga í gegnum hlutverk beggja kynja til að öðlast reynslu þeirra. Og eflaust skiptum við um kyn í endurteknum lífum okkar á hnettinum jörð og fáum þannig reynslu bæði kvenna og karla, hver veit nema það sé ástæða á því að sumum finnst þeir í röngum líkama og sækjast eftir því að vera hitt kynið. Yfirleitt hafa þeir aðilar mikið umburðarlyndi gagnvart öðrum mannverum. Maðurinn er grimmasta skepna jarðarinnar, sést það best á því að þó hann hafi fullar hendur fjár og mannleg völd yfir heilli heimsálfu þá nægir það honum ekki, heldur ræðst hann á nágranna sína og drepur þá, þetta gerir ekki einu sinni minkurinn hann lætur nægja að drepa það líf er hann nær til en hlífir sínum eigin kynstofni.Það er ekki skrýtið þó guðdómurinn sé orðinn leiður á valdabrölti mannsins og sé farinn að hugsa um að útrýma baráttuglöðum sálum sem virðast aldrei læra neitt í valdagræðgi sinni og afskiptasemi sinni.þrátt fyrir bænir hluta mannkyns um frið á jörðu virðist lítið gerast í því,er guðinn orðinn uppgefinn eða veit hann að sumum er ekki viðbjargandi.

[Magnús Sigurðsson, 14.1.2023 kl. 16:40]

Sæll Ingólfur áhugaverð viðbót hjá þér sem hittir beint í mark. 

"Draumar eru ævinlega sambandsástand tveggja lífvera, draumgjafa og draumþega. Yfirleitt er draumgjafinn staddur á öðrum hnetti. Líf eftir dauðann er ævinlega á öðrum hnöttum" -segirðu samkvæmt Nýalstefnunni. Ég skrái oft hjá mér drauma sem mér þykir merkilegir en skil ekki hvernig og hvaðan komu.

Það skemmtilega við bloggið er að á því finnur maður oft púsl sem að hefur verið leitað. Þetta gerist með því að lesa blogg annarra og ekki síður í athugasemdum. T.d. fann ég púsl sem ég hef leitað að lengi í bloggi hjá Guðjóni Hreinberg um daginn um hvað helgar töluna sjö og á eftir að melta það lengi í viðbót því eitt svar kallar á tvær spurningar.

Ég setti bloggið mitt fyrir skemmstu á pásu í einhvern tíma. Þannig er að safnast hafa upp hjá mér minnis- og dagbækur ættmenna í gegnum tíðina, rétt eins og þjóðsögur hafa gert allt frá bernsku. Til þess að fara yfir þessar minnis- og dagbækur þarf að gefa sér tíma, rétt eins og lesa þjóðsögurnar.

Það merkilega við þessa viðbót hjá þér í athugasemd, þá fæ ég þar púsl sem mig hefur vantað í fjögur ár til að skilja texta til fulls í minnisbók, um lífið eftir dauðann á öðrum hnöttum, og endursköpun líkamans þar af mold. Samkvæmt minnispunktunum þá gerðist það svo til á sama tíma og dauðann bar að garði.

Takk fyrir athugasemdina.