DV er með frétt ársins, um mögulegar aftökur ofbeldissveita í Úkraínu á ýmsum olígörkum og fleirum, og að baráttan gegn falsfréttum sé yfirskin fasisma og kúgunar, í anda 1984 eftir Orwell.

Ég vil benda á merkilega grein í DV sem heitir "Dauðalistinn og tjáningarfrelsið".

Þar kemur margt fram. NATÓ byrjaði að móta vestrænan áróður í Úkraínu strax 1997, með undirritun sáttmála NATÓ og Úkraínu um samstarf.

Önnur DV grein um þetta er einnig merkileg: "Enn einn rússneskur oligarki bættist á dauðalistann". Hún fjallar um hvernig ríssneski olígarkinn Dmitry Zelenov dó á dularfullan hátt og var á dauðalista sérsveita í Úkraínu.

Í DV greininni eru samsæriskenningar viðraðar um að Pútín hafi látið drepa hann og fleiri úr liði Rússa sem þannig hafa dáið með voveiflegum hætti. Líklegra er þó að Zelenskí hafi gert það eða aðilar á vesturlöndum. Um 15 rússneskir olígarkar hafa dáið síðan stríðið byrjaði, segir í fréttinni. Svo virðist sem eitrað hafi verið fyrir honum og hann síðan rotaður til bana eða hrint niður stiga.

Darina Dugina, fréttakona og nátengd valdhöfum Pútíns var drepin með bílasprengju 21. ágúst á þessu ári.

Azov nazistarnir eru taldir standa fyrir þessum drápum á háttsettum Rússum og dauðalistinn nær yfir fólk af mörgum þjóðernum. Evrópusambandið hefur verið máttlaust í gagnrýni á þetta.

200.000 eru taldir á þessum dauðalistum, og Úkraínumenn sem standa fyrir þessu eru í samvinnu við aðila útum allan heim í tengslum við upplýsingaóreiðu.

Það skuggalegasta er að þetta er samvinnuverkefni víða um heim. Í tenglum DV fréttarinnar er því lýst að Göbbels hafi kennt þessar aðferðir, og baráttan gegn upplýsingaóreiðu sé jafn fasísk og baráttan gegn óvinum Þriðja Ríkisins var.

Þessi stórmerkilega DV grein setur Úkraínustríðið í alveg nýtt ljós. Hallur Hallson hefur fjallað um þetta á Útvarpi Sögu, og eitthvað örlítið vissi ég um þetta frá öðrum bloggurum, en hér er myndin gerð fyllri, og það er rökstutt þannig að ekki verður um villzt að vestræn áhrif í Úkraínu byrjuðu mun fyrr en 2014, jafnvel 1997 eða enn fyrr, sem setur þetta allt í nýtt ljós.

Vestrænn stuðningur við Úkraínu hlýtur að virka vafasamur í þessu ljósi.

Baráttan gegn upplýsingaóreiðunni er hluti af málflutningi Demókrata í Bandaríkjunum. Nú er verið að reyna að dæma Donald Trump og sem flesta sem með honum hafa starfað, og þær ásakanir virðast þó á veikum grunni byggðar þegar svona fréttist og kemur uppá yfirborðið, sem lætur mann finnst Demókratar natzistar nútímans en ekki Repúblikanar, því ef það er rétt að fólk sé í alvöru drepið fyrir það að breiða út svonefndar falsfréttir, þá er það annað og meira en að gera tilraun til valdaráns, eins og Donald Trump og hans fólk er sakað um.

Í DV greininni er minnzt á Birgi Ármannsson sem virðist gera sér ljóst að íslenzkir ráðherrar þurfa að gera sér grein fyrir því að hér er lýðræðið í hættu, og af fleiri aðilum en Donald Trump og Repúblikönum.

Loksins er DV með tímamótagrein um þetta. RÚV ætti líka að fjalla um þessa hlið málsins. Það hefur þá skyldu gagnvart sínum áhorfendum og hlustendum.

ESB búið að minnka gasnotkun um 20%

Aldrei kemur annað efnahagshrun, ljóð frá 27. janúar 2002.

Eitt sinn fannst mér þessi texti ónothæfur því hann rættist ekki, það er að segja að einmitt það þveröfga kom í ljós 2008. Nú er ég kominn á þá skoðun að "ignorance is bliss", fávizkan er gleðin.

Þetta var tekið upp fyrir hljómdiskinn "Við viljum jafnrétti", en ekki notað.

Of margir jazzhljómar.

Næstum engin laglína.

En samt er þetta það sem maður ætti að keppast að, bara að trúa á jafnaðarboðskapinn án gagnrýni. Að telja RÚV alheiminn.

Ef maður trúir þessu getur maður látið sér standa á sama um veruleikann.

Það hlýtur að vera takmarkið.

Ég er ánægður með þennan texta vegna þess að hann passar við nútímann, löngunina til að vera einsog fjöldinn. Það hlýtur að vera takmarkið.

Maður þarf engan veruleika, engan sannleika, ef maður bara er hlýtt og gott barn þeirra sem maður á að trúa á, þeirra sem redda heiminum, koma á réttlæti og jafnrétti.

Ég vil verða einsog Bubbi Morthens. Ég vil vinsældir frekar en eitthvað annað, og lifa af listinni. Það þýðir að maður verður að syngja svona söngva.

 

Aldrei kemur annað efnahagshrun.

Jafnréttið breytti þessu öllu.

Nú vinna

kommúnistar

með kapítalistum

og allt er gott.

 

Engin vandamál

eru til lengur.

Þetta er fullkomið.

 

Og þú sérð það líka,

og þú fattar það líka.

 

Endalok sögunnar.

 

Engin vandamál

lengur.

 

Jafnréttið

sigraði

allt.

 

Jafnréttið

bjargaði

heiminum.

 

Fullkomið fólk,

hamingjusamt fólk

og enginn þarf

að kvarta.

 

Ekki lengur

að minnsta

kosti.

 

Og þú segir það sama og allir aðrir,

og hún er óeigingjörn.

Hún hefur engan áhuga á öfgum,

hún hefur engan áhuga á neinu slíku.

Hún er algjör húmanisti

einsog allir aðrir.

Áður voru ADHD einstaklingar bara duglegir einstaklingar. Nú er tilhneigingin að dópa niður dugnaðinn.

 

Samkvæmt nýlegum pistli frá Guðjóni Hreinberg er allt ADHD ruglið runnið undan rifjum marxista og heimskúgura af því taginu, mannfjandsamlegum vinstrifasistum, sem vilja horfa á fólk njörvað niður í hólf og dópað í deyfð frekar en að leyfa því að blómstra og leika frjálst. Wikipediagreinin sem hann vísar í staðfestir þetta.

Nú er það svo að það þykir sjálfsagt að lyfin skuli eiga sér þessa fortíð, marxískar rannsóknir og slíkt. Það er við almenning að sakast, sem étur uppí sig skort á gagnrýnni hugsun og þiggur af elítunni norm sem aldrei hefði átt að verða neitt norm og er ekki normalt.

Hinn umdeildi en landsfrægi Óttar Guðmundsson hefur þó getið sér orð fyrir það að gagnrýna of miklar flokkanir og lyfjanotkun íslenzku þjóðarinnar. Þannig að sérfræðingar eru misjafnir, sem betur fer.

Börn eru þannig að þau trúa yfirleitt gagnrýnilaust. Þannig að þetta er þeirra leikvöllur eins og hinna fullorðnu, að trúa á þessar greiningar, hvort sem þær eru um líkamlega eða andlega heilsu. Einhvernveginn komust samt fyrri kynslóðir vel af og blómstruðu án greininga og lyfjanna, nema lyfjagrös voru notuð, sem teljast náttúruleg.

Það er varla í sjónmáli að fólk sé að fá nóg af þessari heimsmynd. Ekki er úr vegi að kalla þetta gorgónur og medúsur, sýndarveruleikapúka sem þannig leika með fólk.

Mér finnst ein staðreynd gnæfa yfir allar: Að fólki fækkar á Vesturlöndum. Það sýnir hversu villt unga fólkið er í frumskógum staðleysanna.

Byrja með námskeið fyrir krakka með ADHD

Er ekki Bob Dylan eitt mesta atkvæðaskáld fyrr eða síðar?

Einn af mínum uppáhaldsbloggurum, Magnús Sigurðsson, skrifaði nýlega um kraftaskáld og atkvæðaskáld. Tónlistarmaðurinn Bob Dylan sem hefur verið í uppáhaldi hjá mér síðan ég var 12 ára hlýtur að teljast kraftaskáld og atkvæðaskáld. Hann hefur breytt heiminum, hvorki meira né minna. Hann gerði það að tízku hjá ungum mönnum að koma með eigið efni í stað þess að treysta á lög eftir aðra. Því miður átti hann einnig einhvern þátt í því að gera eiturlyf vinsæl, eða sumir segja það.

Það er svo merkilegt að lesa ævisögurnar um Bob Dylan. Hann var eins og ég, hætti í skóla. Nema hann náði vinsældum talsvert snemma sem tónlistarmaður, skömmu eftir tvítugt. Í New York kynntist hann Woody Guthrie, átrúnaðargoðið sitt, sem þá var á spítala vegna Huntingtonveikinnar sem hann erfði, og hann söng fyrir Woody Guthrie.

Hann kynntist mörgum helztu kaffihúsatrúbadorunum, og kom oft og mikið fram. Rödd hans þótti ekki ómþýð og í fyrstu fékk hann ekkert of góðar viðtökur. Það var ekki fyrr en 1961 0g 1962 þegar hann fór að semja eigin lög af alvöru sem hann fékk athygli, virðingu, vinsældir og viðurkenningu. Fyrsta platan hans þótti ekkert sérstök, en hann sló í gegn 1963 með "Blowing In The Wind" og fleiri lögum á annarri plötu sinni.

Bob Dylan hafði sérstakt lag á kvenfólki frá upphafi. Í fyrstu vakti hann móðurlegar tilfinningar og samúð, en Suze Rotolo sem var fyrsta alvöru kærastan hans hjálpaði honum mikið að komast áfram, enda með sambönd í listalífinu víða, og vakti athygli hans á mannréttindum, mótmælasöngvum og slíku. Án hennar hefði hann sennilega aldrei samið "Blowing In The Wind", enda samdi hann næstum alla mótmælasöngva sína undir áhrifum frá henni, á meðan ástarsamband þeirra stóð yfir, til ársins 1964.

Joan Baez var í hans huga nokkurskonar eldri systir og fyrirmynd, sennilega, en lagið "Visions of Johanna" er talið samið til hennar, eða kannski, það er dularfullt lag og ekki alveg ljóst um hvað það er. Það er súrrealískt, dóplag kallað af mörgum.

Sara Lownds Dylan var stóra ástin í lífi hans, en þau voru hjón frá 1965 til 1977. Sagt er að hann sé enn að semja tregablandin og beizkjufull lög til hennar, og kenni henni um skilnaðinn.

En hvernig gat Bob Dylan galdrað sig til vinsælda sem kraftaskáld og atkvæðaskáld sem breytti heiminum?

Ég tel að svarið sé að hann var réttur maður á réttum tíma. Réttindabarátta blökkumanna hafði kraumað undir niðri í bandarísku samfélagi áratugum saman 1962. Blowing In The Wind var lag sem næstum allir gátu heimfært uppá sín baráttumál því það var og er nógu loðið til þess, almennt orðað.

En það var þannig með dægurlög sem voru of beinskeytt um slík vandamál að þau urðu ekki vinsæl nema í frekar fámennum hópum og kimum samfélagsins eins og til dæmis meðal harðra kommúnista, sem voru ofsóttir í Bandaríkjunum á þeim tíma.

En Bob Dylan náði tengingu við allskonar fólk. Sem maður af gyðingaættum náði hann hylli þess hóps, sem hafði mikil ítök í þjóðfélaginu og hefur enn. Menntaelítan tók hann einnig uppá sína arma að miklu leyti, og stór hluti almennings.

Auk þess var hann augljóst skáld, rödd sinnar kynslóðar, eins og hann hefur verið kallaður allar götur síðan. Með spámannlegum ljóðum eins og "Tímarnir eru að breytast", (The Times They Are A-Changing) tókst honum að stimpla sig inn sem táknmynd þjóðskálds Bandaríkjanna og hefur staðið undir þeim væntingum allt sitt líf, en samt á köflum mjög átt í vök að verjast, þegar fólk hefur sagt hann vera andlausan og útbrunninn, gamlan og útjaskaðan. Þó hefur hann náð að endurnýja sig reglulega með nýjum sólóplötum sem hafa fengið nokkuð góða dóma, þótt langt líði á milli.

Bob Dylan varð órjúfanlegur þáttur af húmanismahreyfingunni og mannréttindahreyfingunni, sem aðalskáld þjóðfélagsbreytinganna sem vinstrimenn stóðu fyrir á þessum tíma í Ameríku, og ekki nóg með það, hann var einn af guðfeðrum 68-kynslóðarinnar og LSD sumarsins 1967, því platan Blonde on Blonde frá 1966 hafði þau áhrif textalega og tónlistarlega.

Þótt Bob Dylan hafi gert sitt ítrasta til að afneita því að hann sé einhver sérstakur kommúnisti eða mannréttindafrömuður síðan hann varð rokkari 1965, þá er þetta sá orðstír sem hefur dugað honum lengst og lifir enn.

Atkvæðaskáld fyrri tíma á Íslandi held ég að hafi orðið fræg vegna þess að þau voru tákn fyrir Endurreisnina, jafnvel löngu áður en hún kom. Þau héldu heiðnum siðvenjum lifandi, ásamt fleirum.

Þannig að atkvæðaskáld eru hluti af menningunni, og undir réttum kringumstæðum eru þau nokkurskonar brennisteinn sem kveikir uppreisnarbálið og umbyltinguna.

 

Erfðasyndin getur verið svo margt

Mannkynið er á gjöreyðingarbraut. Það þarf ekkert að ræða það. Áhugavert er hvernig þetta byrjaði allt. Hvað er líf? Er hægt að skilgreina líf? Hafa ríkir jarðarbúar rétt og mátt sem manni virðist?

Margt fróðlegt tilheyrir kristinni trú, bæði í hefðum og bókmenntum. Erfðasyndin finnst mér áhugavert hugtak. Ég hef lengi velt því fyrir mér hvort eitthvað sé hæft í slíku eða ekki.

Ég trúi ekki endilega þeirri skýringu á erfðasyndinni að hún sé fall Evu og Adams. Eða öllu heldur, ég held að það sé einföldun og þarfnist frekari og vísindalegri skýringa við, en ég held að eitthvað sé hæft í slíkum mýtum.

Hin raunverulega erfðasynd átti sér stað í alheiminum takmarkaða sem nefndur er Mú. Þar endurfæddust forfeður okkar og formæður þar til hann leið undir lok. Þá tók við líf í Le, öðrum takmörkuðum alheimi, eða búlgi, eins og ég vil orða það. Þar urðu syndir mannanna meiri og verri, þeir vikust enn meira undan vilja guðanna.

Sagan um Ask og Emblu tel ég að sé raunveruleg sköpunarsaga sem átti sér stað á Mú. Aðrar sköpunarsögur eru eftirmyndir.

Mú var fyrsti alheimurinn, þar sem við urðum til, eða forfeður okkar og formæður. Þar átti sér syndafallið, án efa.

Takmark hverrar sköpunar er að verða sköpurunum til dýrðar, að fjölga sér og fullkomnast.

Erfðasyndin var sem sagt óhlýðni við guðina og gyðjurnar í Valhöll, að sköpunin fór að tigna tröll, það er að segja önnur goð, eða djöfla.

Kynþáttahyggjan er eitt það heilagasta í sköpuninni, að virða útlit sem gefið var upphaflega af guðunum, hvernig svo sem það er, og það getur verið margvíslegt. Þetta var eitt af því fyrsta sem þessi mannkyn gerðu sem voru ófullkomin, að fjölga sér með dýrum og öðrum tegundum mannapa og mannvera. Það var erfðasyndin.

Le var annar takmarkaður alheimur. Þar voru refsingar teknar upp með skipulegum hætti af sköpurunum, það er að segja að lífið á Mú var paradís, án sjúkdóma og ósamstillingar, án erfiðleika, fyrr en eftir brotin gegn vilja guðanna.

Lemúra var þriðji takmarkaði alheimurinn. Þar varð helstefnan jafnvel enn verri.

Atlantis var fjórði takmarkaði alheimurinn. Fleiri skrímsli komu til sögunnar og ógnir, meiri helstefna, ólíkari tegundir sem börðust um lífsrýmið, meiri kvalir, meiri refsingar, meiri óhlýðni, en samt eins og frá upphafi, það kom í bylgjum, góðir tímar og vondir tímar, refsingar og umbunir.

Þennan takmarkaða alheim veit ég ekki hvað á að kalla. Ætli hann sé ekki kallaður Armageddon, eftir þeim fyrirframgerðu örlögum sem stefnt er að?

Í gegnum alla mannkynssöguna höfum við fengið tækifæri og alltaf fallið á prófunum að lokum, en náð einhverjum stigum um stundarsakir og þá hefur birt til og nokkur gæfa fallið okkur í skaut af margvíslegu tagi.

Hvernig er hægt að sanna þetta? Hvar eru vísbendingarnar? Þetta er eitthvað sem er hvíslað að manni. Það er stundum réttara en það sem hrópað er á torgum eða auglýst sem sannleikur af vísindasamfélaginu eða hefðbundnum trúarbrögðum sem eru gróðabraskmaskínur að hluta til.

Eitt atriði er mjög sláandi og til að sannfæra mann um að þessi veruleiki okkar sé ekki allur sem hann er séður, sem allir lesendur þessa pistils geta rannsakað af eigin rammleik. Það er þetta: Fólk hlustar yfirleitt ekki á rök. Það skiptir ekki hvort eitthvað sé vel rökstutt heldur hver segir það, og einnig hvort nógu margir öskri það sama hversu mikið sem búið er að afsanna það af fáeinum útvöldum.

Þetta eitt segir manni býsna margt.

Fólki er ekki sjálfrátt. Fólk er leitt áfram eins og fyrir annarra vilja. Það er að segja, frjáls vilji ræður ekki.

Til dæmis. Ef þú bendir fólki á að mengun sé ekki góð fyrir umhverfið þá fer það eftir stjórnmálaskoðun hvort viðkomandi felst á það eða ekki, en það ætti að segja sig sjálft.

Ef þú bendir fólki á að ótakmarkaður innflutningur á fólki sem tilheyrir framandi menningu gerist það sama, það fer eftir hvort viðkomandi er til hægri eða vinstri hvort undirtektir verða góðar eða slæmar eða engar. Það er sem sagt ekki hægt að rökræða við fólk. Það er fast á básum og er ekki hreyfanlegt. Það minnir meira á beljur í fjósi en frjálsar verur sem hreyfa sig af eigin rammleik.

Að sama skapi hugsar vinstrisinnað fólk meira um hollnustu en hægrisinnað, það er hluti af þeirra pólitísku rétthugsun og innrætingu.

Allt þetta og meira til sannfærir mig um að frjáls vilji sé varla til í þessum heimi. Jú, hann er til, en hann bærir varla á sér og kemst sjaldnast til framkvæmda. Áður en fólk nýtir hann eru allskonar rimlar hugans sem stöðva hina frjálsu ákvörðun og hegðun.

Sumir sem skrifa blogg vekja sérstaka athygli hjá mér þannig að boltar sem þeir henda á loft grípa aðrir, til dæmis einhver annar pælari eins og ég.

Guðjón Hreinberg er sannur heimspekingur, til dæmis. Hann fer útfyrir meginstrauminn og vekur undrun.

Hann hefur spurt að því "Hvað er líf?" Er hægt að skilgreina líf?

Fyrst þarf að skilgreina andann. Hvað er hann, eða hvað er sálin?

 

"Önd gaf Óðinn,

óð gaf Hænir,

lá gaf Lóðurr

ok litu góða."

 

Þetta stendur í Völuspá.

 

Önd er þýtt sem lífsandi eða líf. Það þýðir í raun sál eða það sem tengt er guðunum eða einhverjum almáttugum guði.

Óður er vitsmunir, skynsemi, eðli, lífsandi, það sem greinir manninn frá dýrum.

Lá er bæði orð yfir sjó og blóð eða ætt, kynstofn, fjölskyldu.

 

Hænir og Lóðurr eru dularfullir guðir. Sumir telja að Lóðurr sé annað nafn á Loka en það er ósannað.

Líf líkamans er eitt og líf andans er annað. Svo virðist sem líf líkamans sé einhverskonar heild eða samansafnaður efna sem eru skipulögð til starfsemi. Líf andans er fólgið í innsæi og tengingu við aðrar lífverur og æðri mátt, guði eða einhvern almáttugan guð, eða samkvæmt eiginlega langflestum trúarbrögðum að minnsta kosti, og eitthvað mark verður að taka á þeim.

Ef við værum frjáls og eins og fólkið sem Sókrates ræddi á sínum tíma í Grikklandi til forna og ef við gætum tekið mark á fólki sem vill frelsa okkur undan Bill Gates og slíkum auðrónum þá værum við með frjálsan vilja, eða virkan frjálsan vilja, ekki andsetin, eins og ég tel að fjöldinn sé. Að vinstrimenn þurfi að taka það sem geðbilun eða móðgun að benda á slík samsæri sýnir mjög vel að mannkyninu er ekki viðbjargandi.

Eitt það merkilegasta sem dr. Helgi Pjeturss sýndi fram á í ritum sínum er að helstefnan getur haldið áfram næstum endalaust. Það þýðir að fólk getur orðið þjáðara og kvaldara ótrúlega lengi eins og á okkar jörð. Það er engin eða lítil von fyrir fólk sem er með fólk í valdamiklum stöðum haldið ofsóknaræði. Slíkt ofsóknaræði hjá valdhöfum brýzt ævinlega út í ofsóknum í garð þegnanna.

Einnig er það svo að þegar lög landsins eru orðin í andstöðu við lögmál Gamla testamentisins, til dæmis þegar bann við samkynhneigð er hunzað þá er komin upp gjá á milli vilja Guðs og vilja mannanna. Syndin er orðin kerfisbundin. Einnig ef líkamar manna eru notaðir sem vígvöllur fyrir gróðabrall, hvort sem það eru lýtalækningar, líkamsskraut eins og húðflúr eða bóluefni sem eru skaðleg eða óþörf, þá er musteri Guðs orðið að ræningjabæli, eins og haft er eftir Kristi. Þén en ekki stofa er slík stofnun, þén beygist eins og lén, hvorugkynsorð, eins og mörg vond orð.

Eyðileggingarstarfsemi femínisma felur meðal annars í sér að útrýma karlkynsorðum og gera þau hvorugkyns einsog mannkynið allt.

Ef fólkið tekur ekki völdin í eigin hendur og gerir uppreisn þá heldur það áfram að kveljast. Eiga yfirvöld að raska allsherjarreglu og leyfa þrýstihópum að hafa forgang, hvort sem þeir vilja engin landamæri eða eitthvað annað? Sjálfsblekkingar og dáleiðingar innsettar af valdhöfum vinstrisinnuðum skapa einnig óhamingju að lokum, þótt þær stefni að værðarmóki sem lengst.

Yfirvöld sem fremja glæpi og stunda hryðjuverk geta haft á sér blæ heilagleika og réttlætis, sérstaklega ef sama ástandið er ríkjandi um allan heim.

Slík yfirvöld geta kallað önnur yfirvöld fasísk, sem reyna að starfa í samræmi við aldagamlan boðskap trúarbragðanna, islam og kristninnar og fleiri trúarbragða.

Almenningur ætti ekki að láta blekkjast. Kosningar eru rétti staðurinn til að gera breytingar. Heimskulegt er að ætla að keyra bíla inní skrúðgöngur til að mótmæla eða eitthvað slíkt.

Það er skelfilegt þegar málefni þjóðfélagsins eru komin af samræðustiginu yfir á ofbeldisstigið. Það sýnir helstefnu verri en hún var áður.

Það er hætt við því að refsingar í garð þeirra sem hyggja á afbrot eða láta verða af þeim dugi ekki til í raun til að afstýra óhæfuverkum. Óhamingjan sem liggur til grundvallar er ástæðan.

Af hverju þarf íslenzk menning að fylgja nákvæmlega sama fordæmi og evrópska og bandaríska menningin?

Af hverju þurfum við alltaf að vera 20 - 30 árum á eftir? Af hverju getum við ekki verið sjálfstæð þjóð sem hafnar mistökum annarra landa og þjóða, eins og ýmsir stjórnmálamenn í örflokkum hafa kallað eftir? Til dæmis er Íslenzka þjóðfylkingin með slíka stefnu, Frelsisflokkurinn og Lýðræðishreyfing Guðmundar Franklíns, eða Flokkur fólksins og Miðflokkurinn.

Útvarp Saga er mikilvægari en RÚV, og þarf að vera studd rækilega

Inni á steinsofandi fjölmiðlum vinstristefnunnar eru nokkrir sem beita athyglisgáfu sinni og sjá að ýmislegt má gagnrýna við samtímann. Snorri Másson á Stöð 2 er einn af þeim. Hann er ekki bara vel máli farinn heldur vel skynsamur og sýnir það. Á fimmtudaginn, í gær, var hann umsjónarmaður Íslands í dag, og þar fjallaði hann um óréttlæti sem Útvarp Saga verður fyrir.

N4 hneykslið er alfrægt orðið, en Ísland í dag fjallaði líka um að Útvarp Saga var einn af þremur fjölmiðlum sem fékk ekki styrk af 28 sem sóttu um. Eins og Snorri benti réttilega á var Útvarp Saga eini landsþekkti fjölmiðillinn af þessum þremur sem njóta talsverðra vinsælda og er ekki að þjónusta lítinn hóp.

Það er alveg augljóst að andúð á sannleikanum eða önnur spilling býr þar að baki. Hversvegna er ekki Lilja Alfreðsdóttir búin að gera eitthvað í þessu? Alltaf er hún kurteis við Arnþrúði þegar hún mætir þangað í viðtöl á stöðina og hljómar sannfæradi og alúðleg. Hvaða skuggalegu öfl eru þar að verki sem skemma fyrir Útvarpi Sögu?

Snorri Másson spurði Arnþrúði hvort Djúpríkið væri þarna að verki. Arnþrúður svaraði ekki spurningunni en vék sér að öðru, eins og til að forðast að vera stimpluð sem samsærlingur, loksins komin í viðtal á svona almennri stöð. Hún hefði alveg mátt svara játandi, því Djúpríkið teygir anga sína víða, það fyrirbæri spillingarinnar.

En spurningin sýndi þó að Snorri er einn af fjölmörgum sem laumast til að hlusta á Útvarp Sögu, sem af einhverjum pólitískum andstæðingum er talið vera útvarp fyrir eldra fólk með fordómafullar skoðanir, sem er alrangt.

Útvarp Saga gegnir mjög mikilvægu menningarlegu hlutverki, og kannski eða tvímælalaust stærra menningarlegu hlutverki en RÚV, sem hefur varpað frá sér menningarlegri ábyrgð og skyldu, fyrir fjölmenningu og lýðskrum.

100 milljónir eigi ekki að fara alfarið til N4

Mengun í borginni í stillum og endurskoðun á afstöðu til borgarlínu Dags B. Eggertssonar

Ég hef stundum skrifað um efasemdir gagnvart borgarlínu Dags B. Eggertssonar. Eitt kvöldið nýlega þurfti ég að erindast og þá var mikil stilla eins og hefur verið að undanförnu og mikil umferð í bænum. Mengunin var mjög mikil og loftið næstum eins slæmt og á gamlárskvöldi bara útaf bílareyk. Þetta var ekki þessi gamalkunna benzínstybba af útblæstri sem ég þekkti frá minni bernsku á verkstæðinu hans afa, sem var alveg þolanlega ljúf, þetta var samþjappaður eiturreykur úr hvarfakútum þessara nýju bíla sem skila af sér samþjöppuðu eiturlofti.

Þessi upplifun lét mig endurskoða afstöðu mína til borgarlínunnar. Hún er kannski ekki svo slæm eftir allt saman, mikil þörf að minnka mengun í miðbæ Reykjavíkur, losna við tafir í umferðinni og fækka einkabílum.

Sósíalistinn sem mótmælti og vildi rifta skírnarsáttmálanum, Helgi Hóseasson

Helgi Hóseasson var heimspekingur og ekki aðeins trésmiður eins og Jesús Kristur. Ég fann bók eftir hann í bókasafni nýlega og hún hefur verið bæði skemmtileg og fróðleg aflestrar. Krosslafur er Jesús Kristur í hans orðabók. Éhóvi Einskítsson er nafnið á guði Biblíunnar hjá honum. Hann var jú sósíalisti og yfirlýstur trúleysingi.

Þar sem Píratar hafa afnumið guðlastsákvæðin er óhætt að guðlasta og vitna í þennan merka mann.

Hér eru nokkur gullkorn úr riti Helga Hóseassonar:

 

"Einu sinni var galdrari. Hann hét Éhóvi. Umhverfi hans var tóm. Hann treysti flugþol sitt.

"Dýrum dyggðasneyddu

drekki ég í flóði;

geing frá örmuleyðdu

allri Jörð og blóði."

 

"Vegna þeirrar meiginlygi Trúverndarinnar, að ég viðurkenni hinn ógurlega Loftanda og aðra galdrara á Himnum, fór ég á stúfana tuttugastaogsjötta maí og mótmælti henni á sama stað og fyrri daginn, við kyrku heilags Háteigs, með þessa vísu á pappírsborða:

 

"Ésú hold við láð varð laust;

lagúldinn í framan

til Himna líkt og skrugga skautst

með skítogöllusaman."

 

"Með þeim aldna Himnaher

Helga stjórnvöld smána;

hæsaréttarrekkarner

rífa stjórnarskrána."

 

"Éhóvi var sífellt á höttunum eftir stúlkum og gerði þær sér hlynntar með aðstoð þræla sinna: Dsú, Gabríel og Mikkel. Þessa alla hafði hann leingi að búi sínu á Himnum, eða í sendisnatti vegna ítakanna á Jörð.

Éhóvi varð tímafrekt stússið við stúlkurnar; og stundum ánægjusnautt. Hann rápaði fram og aftur um alla Jörð, skipti sér af öllu, skipaði og ráðskaðist og varð oft skapbrátt við afkomendur sína; þeir voru vitlausir af monti af feðrun sinni. Ættlegur ofstopi og frekja ullu árekstrum við vanalegt fólk.

Éhóvi gamli varð leiður í hjartanu; honum þótti allir vondir við sig og varð reiður í hjartanu; svo varð hann sárreiður í því. Hann leit ofan á Jörð, og sá að allt var illt og bölvað; hann var æfareiður við allt og alla.

Éhóvi ákvað að hefna sín á öllu og öllum."

 

Þessi bók kom út árið 1976, samkvæmt upplýsingum.

 

Mannkynið féll á prófinu. Í stað þess að gagnrýna eingyðistrúarbrögðin réðust konur á karlkynið. Útrýming kemur í kjölfarið og augljóst hvert stefnir.

 

Það eru engin rök fyrir því að guð Biblíunnar sé sá sem hann þykist vera. Það eru allt eins rök fyrir því að faðir lyginnar sé Jahve. Þegar Jesús sagði við að menn ættu djöfulinn að föður, má spyrja: Var hann ekki að tala um Jahve? Hann átti að hafa skapað fólk.

Manndrápari frá upphafi og sagði aldrei sannleikann?

Kúgun mannkynsins frá upphafi?

Búið að eyða næstum öllum heiðnum heimildum sem sögðu sannleikann og rétt frá. Hver hagnaðist á því? Jahve og hans lið.

Leitandi að samsærum, þetta er móðir allra samsæra og upphaf alls ójöfnuðar.

 

Nú þegar Píratar hafa gefið guðlast frjáls ætti fólk að notfæra sér það. Fólki er bannað að gagnrýna þræla og ambáttir eigenda mannkynsins en að frelsast undan kristninni er mikilsvert. Það gæti jafnvel verið nóg.

 

Nú stendur heimsbyggðin frammi fyrir kreppu, sem væri hægt að afstýra með friðarsamningum við Rússa.

Íslenzk stjórnvöld veita 400 milljónum til Úkraínu í vetraraðstoð. Bandaríkjastjórn ætlar að senda háþróaðasta og bezta loftvarnarkerfi í heimi til Úkraínu. Heimsbyggðin stendur á öndinni og hrúgar fé í Úkraínu.

Því var haldið fram í upphafi stríðsins að Rússar væru gjaldþrota, máttlausir, úreltir, óskipulagðir, en þó held ég að sífelldur fréttaflutningur af gríðarmiklum vopnasendingum til Úkraínu með hátæknivopn og hvaðeina, þjálfaða hermenn jafnvel, sýni og sanni að sá fréttaflutningur er bullið eitt og froðan.

Firnaháum fjárhæðum hefur verið rænt af Rússum og þeir fara í gjaldþrota Vesturlönd og stríðsreksturinn, sem kallaður er uppbygging Úkraínu.

Þetta Úkraínustríð er hræðilega sorglegt. Þetta eru nágrannaþjóðir sem báðar eiga sér stórmerkilega sögu og ættu að vinna saman og lifa í sátt og samlyndi.

Margir hafa lýst því að Rússar hafi farið með Úkraínumenn eins og olnbogabörn lengi. Hið sama má segja um Vesturlönd. Þau hafa notað Úkraínu sem veikan blett á Rússlandi, þar sem stuðningur við Vesturlönd hefur verið mikill þar lengi, og jafnvel meira áberandi en í Rússlandi sjálfu. Þannig var það með úkraínsku byltinguna 2014, eða Virðuleikabyltinguna, þar voru tveir hópar Úkraínumanna sem börðust, þeir sem vildu styrkja tengslin við Vesturlönd og þeir sem vildu styrkja tengslin við Rússland. Þetta hafa pólitíkusar á Vesturlöndum notfært sér blygðunarlaust og miskunnarlaust. Sagan sýnir að þegar stórþjóðir notfæra sér svona viðkvæma punkta sýður uppúr með skelfilegum hætti.

Já, 400 milljónir fara til Úkraínu í vetrarhjálp og stríðið er áhugamál demókrata útum allan heim, sem núverandi Sjálfstæðisflokkur tilheyrir að mestu leyti, því miður. Það er bláköld áróðurslygi femínistans Þórdísar Kolbrúnar Reykfjörð Gylfadóttur að allt sé þetta gert af mannúð og miskunnsemd í garð Úkraínumanna. Nei, allt er þetta gert í hroka og monti yfir því að Vesturlönd beri af öðrum og að rússneska hálfeinræðið megi ekki skyggja á þá glansmynd af stjórnkerfi.

Þetta stríð hefur kostað óheyrilega mikið af náttúruauðlindum, mannslífum og fjármunum. Það hefur sýnt fram á ótrúlegan styrk Rússlands gegn næstum allri heimsbyggðinni. Það hefur sýnt fram á örvæntingu Vesturlanda ekki síður.

Íslenzk stjórnvöld gætu veitt 400 milljónum í íslenzka vetrarhjálp í staðinn, til að byggja gistiskýli fyrir alla sem þurfa á því að halda.

Við tilheyrum hinum viljugu þjóðum eins og í Íraksstríðinu. Við erum viljug að leggja útí stríð.

Hvað myndi gerast ef íslenzk stjórnvöld myndu gagnrýna Bandaríkin og Vesturlönd og fara að standa með Rússlandi? Myndum við lenda í viðskiptaþvingunum? Er það allt vestræna lýðræðið og frelsið?

Hvað ef við hættum að taka við öllum flóttamönnum nema þeim úkraínsku á meðan stríðið stendur yfir, í stað þess að senda þeim þessa fjármuni?

Af hverju eru ekki allir kostir ræddir í stöðunni? Af hverju þessi einstefna? Vegna áróðurs frá demókrötum, áróðri frá gerspilltum auðrónum sem hafa skilið eftir sig sviðna jörð víðast hvar?

Úkraína þarf tvo milljarða rúmmetra af gasi

Einelti í garð útskúfaðra og fólksfækkunarvandinn - sem er fólksfjölgunarvandi annarsstaðar.

Þessi fyrirsögn segir svo margt að hún er þess verð að leggja út af henni, eins og prestarnir segja í ræðustólunum. "Hefði viljað vera elskaður þegar ég þurfti mest á því að halda", segir íþróttamaðurinn Björgvin Páll Gústavsson í þessu viðtali. Ekki ætla ég hér að fjalla um íþróttir, en þær eru ágætar til síns brúks í hófi. Samt finnst mér annað mætti fá meiri athygli stundum, eins og tónlist, menning og listir, sérstaklega þegar öll dagskrá riðlast í sjónvarpinu útaf heimsmeistarakeppnum.

Þessi landsþekkti landsliðsmarkvörður í handbolta segir að hann hafi verið lagður í einelti í æsku og hafi það verið mjög erfitt fyrir hann. Þá fékk hann að heyra þær nöpru og nístandi dóma frá fullorðna fólkinu að aldrei yrði neitt úr honum.

Ég ætla nú að tala um ýmis fórnarlömb. Ég ætla að segja að þetta eigi við um margar konur og stelpur sem segja farir sínar ekki sléttar vegna samskipta við hitt kynið, - eða að minnsta kosti má gera ráð fyrir að sumar sögur þeirra séu sannar og frá hjartanu á meðan afgangurinn af þeim er að þessu til að fá athygli og peninga, og betri samfélagsstöðu, eða hrós frá vinkonum og vinum sem eru sama sinnis.

En fyrst og fremst vil ég benda á að þessi setning landsliðskappans fræga á við um slaufaða karlmenn sem eru lagðir í einelti af samfélaginu, og oftast fyrir eitthvað sem er hluti af menningunni, og var ekki talið rangt þegar þeir ólust upp.

Það er mikið myrkur í sálum mannanna á þessum tímum. Stríðið í Úkraínu er ekki eina dæmið um það, því miður. Sæðisfrumum karla hefur fækkað um 62% á heimsvísu segir í nýrri DV frétt. Niðurstöðurnar eru frá Ísrael, Danmörku, Bandaríkjunum, Brazilíu og Spáni. Þær eru samhljóma frá öllum þessum löndum.

Svipuð rannsókn frá 1973 til 2017 sýndi 51% fækkun. Þetta sýnir að helstefnan verður verri og verri, útrýming mannkynsins nálgast hraðar og hraðar. "Við ættum að vera hissa en um leið áhyggjufull", segir Hagai Levine, við hebreska háskólann í Jerúsalem, sem vitnað er í.

Athugasemdir eru allar jafn heimskulegar eins og venjulega eins og þetta sé hið bezta mál, eins og búast má við af vinstrimönnum, vélmennum, andsetlingum.

Ég hef kynnt mér þetta betur en þessir vinstrimenn sem vilja útrýma sér og öðrum. Þeir sem þekkja til mannfjöldafræðigreinarinnar vita að við erum að tala um kúrvur sem hægt er að reikna út.

Nokkur svæði á jörðinni eru ennþá á hinni rísandi kúrvu mannfjöldaþróunarinnar, en það er lýsing á heimsálfum eða löndum sem eru að koma úr fátækt yfir í velmegun. Þar fjölgar fólki og því meira sem álfurnar eða löndin eru fjölmennari. Þetta á við um Afríku og fáein önnur svæði, jafnvel Indland, en ekki Asíu nema að einhverju leyti. Evrópa er öll komin á útrýmingarkúrvuna, nema kannski örfáar undantekningar.

Bandaríkin glíma ekki við mikinn fólksfækkunarvanda, en sjá fram á að hann aukist þó í náinni framtíð. Þar verða breytingar eins og annarsstaðar, germönsku fólki fækkar mest yfirleitt, sérstaklega þar sem velmegun er mikil. Enn vilja þó margir flytjast til Bandaríkjanna svo vandamálið er ekki eins áberandi þar og víða í Evrópu.

Í heildina er eykst mannfjöldinn á jörðinni ennþá á okkar tímum á meðan fjölmennustu hóparnir eru að ná sömu lífskjörum og fólkið á vesturlöndum.

Ógnin sem þessir vísindamenn tala um felst í því að fyrr eða seinna fara allir á fækkunarkúrvuna ef svo fer fram sem horfir, og þá verður hún óstöðvandi, eða lóðrétt hrun, eða boglína niður að minnsta kosti.

Hvort sem fólk er kvenkyns eða karlkyns þekkja flestir óhamingju. Mér er það fyrirmunað að skilja hvernig femínismi og Metoo hefur aukið hamingju fólks eða bætt lífsgæðin eða fært fólk nær hvert öðru eða gert eitthvað annað jákvætt.

Sjálfsmorð ungra karlmanna eru mjög algeng. Óhamingja og einsemd er þvílíkur faraldur að þunglyndislyfjanotkun er í hæstu hæðum á Íslandi, sem áður taldist land hamingjusömustu þjóðar í heimi.

Hefði viljað vera elskaður þegar ég þurfti mest á því að halda