Mjög gott viðtal við Guðlaug Þór í Silfrinu

Frænka mín úr föðurættinni, Sigríður Hagalín stýrði einu bezta Silfri í langan tíma í gær. Skipti mestu máli að Guðlaugur Þór held ég að hafi verið í sínu bezta viðtali hingað til, hann var fljótur að svara, hikaði aldrei og var miklu, miklu ákveðnari og með meira sjálfstraust en núverandi formaður Sjálfstæðisflokksins hefur verið um langt skeið, Bjarni Benediktsson.

Guðlaugur Þór í þessu góða Silfri minnti mig á formenn Sjálfstæðisflokksins frá því ég var krakki og þar til Davíð Oddsson lét af embætti, á meðan Sjálfstæðisflokkurinn hafði virkileg ítök í þjóðfélaginu eins og Repúblikanaflokkurinn í Bandaríkjunum.

Ég vil nú reyndar ekki segja að Bjarni Benediktsson sé endilega búinn að standa sig illa sem formaður Sjálfstæðisflokksins, en mér finnst niðurferð flokksins hafa verið hæg og jöfn en ákveðin og að framtíðin sé ekki með hann sem formann, miðað við það sem Guðlaugur sagði réttilega í Silfrinu, þetta hafa verið varnarsigrar hjá honum sem formaður.

Og þó er þetta ekki einfalt. Það er hættuspil að kjósa nýjan formann í stærsta flokki landsins sem bæði gæti minnkað og stækkað við nýjan formann. Það er svo margt ófyrirsjáanlegt í þessu.

Þetta eru býsna stór tíðindi í íslenzkri pólitík. Ég held að Guðlaugur Þór eigi möguleika á að rífa flokkinn upp í fylgi, en ég held líka að það sé erfitt og einnig að ráðleggja hvernig hægt er að gera það.

Það virðist nú býsna útséð með það að þrátt fyrir marga góða kosti hjá Bjarna sem formanni muni hann ekki stækka flokkinn, fyrst hann hefur ekki gert það enn.

Ég reyndar tek undir það að ákveðin hætta gæti falizt í að skipta um formann núna hvað varðar ríkisstjórnina, en þó býst ég frekar við því að styrkar hendur Katrínar og Sigurðarðar Inga myndu sigla þjóðarskútunni áfram í gegnum slíkan brimskafl. Þetta fólk hefur þannig mannkosti, samstarfsvilja og félagsfærni. En í kjölfarið á kjöri Guðlaugs Þórs gætu komið allskonar breytingar í þjóðfélaginu, með breyttum áherzlum.

En Bjarni er ábyggilega á útleið í pólitíkinni þegar á allt er litið. Ég heyrði það á Kristrúnu Frostadóttur að hún mun tæplega vinna vel með Bjarna. Hinir vinstriflokkarnir varla heldur.

Þetta eru eiginlega spennandi tímar bæði í þjóðfélaginu og hjá Sjálfstæðisflokknum. Ef Guðlaugur Þór tapar núna, mun hann ná árangri síðar, eða komast þá Áslaug eða Kolbrún til valda sem formenn?

 

Bjarni og Guðlaugur virkja stuðningsmenn sína

Guðlaugur Þór á möguleika, en þar með er ekki sagt að honum takist ætlunarverkið

Þegar ég las nýlegan pistil Ómars Geirssonar hnaut ég um orðið "ættlaus", sem ég hafði ekki heyrt notað í áraraðir eða frá því ég var drengur. Eina manneskjan sem notaði þetta orð var amma, og ég held að ég hafi ekki skilið merkingu þess þá. Hún notaði það í samhenginu "það tók á hana að vera svona ættlaus", "það fékk á hana að vera svona ættlaus", og var að tala um konu sem giftist ríkari manni.

Enginn er auðvitað alveg ættlaus, en merkingin er að vera ekki af nógu ríkri ætt. Annars ætla ég að vona að jafnvel Sjálfstæðisflokkurinn hafi þróazt og þroskazt uppúr þeirri menningu að auður, ætt og völd skipti öllu máli þegar kemur að því að komast til valda innan flokksins.

Stéttir skipta enn máli, en ég held að það væri gott að maður eins og Guðlaugur Þór yrði formaður, sem hefur unnið sig upp og ekki vegna tengsla við Engeyjarættina. Auðvitað eru sjálfstæðismenn breiðari hópur en svo.

Annars finnst mér Guðlaugur Þór hafa breyzt úr því að vera lítt áberandi maður yfir í það að vera spennandi spurningamerki, sem sagt, allt getur gerzt og hann hefur að minnsta kosti metnað sem Bjarni virðist ekki hafa, nema á að rugga ekki bátum.

Ég veit að Guðlaugur Þór hefur frekar verið eins og Joe Biden, með ósigra nokkra í fortíðinni, en það er varla um marga að velja sem gætu tekið við af Bjarna Benediktssyni. Áslaug Arna er eins og Pírati í röngum flokki og Kolbrún Reykfjörð reyndar ekki alveg, hún er meira eins og Viðreisnarkona í röngum flokki.

Guðlaugur Þór hefur gjörsamlega skynbragð á hvernig hægt væri að veita Sjálfstæðisflokknum meiri skírskotun hjá fólki, miðað við núna. En hvort hann er nógu sterkur persónuleiki til þess er spurning.

Ríkisstjórnarsamstarfið líklega ekki í húfi

Ég var sannspár fyrr í vetur um breytingar á Samfylkingunni með Kristrúnu

Ég var fullkomlega sannspár fyrr í vetur um breytta stefnu Kristrúnar, hinnar nýju Samfylkingardrottningar, nú þegar hún hefur verið kjörinn formaður Samfylkingarinnar, minni áherzla á nýja stjórnarskrá og ESB aðildardrauminn. Meiri áherzla á samvinnu við aðra flokka og að hlusta á almenning í landinu, útilokar ekki Sjálfstæðisflokkinn algerlega eins og gert var í mörg mögur og vinsældarrýr ár

Hún boðaði í stefnuræðu sinni að breytingarnar byrjuðu strax í dag. Þegar ég deildi við Þorstein Briem í athugasemdunum fyrir neðan pistil minn um þetta fyrr á þessu ári gat hann vitnað í ótal fréttir eins og reyndur blaðamaður og var viss um að engin stefnubreyting yrði með Kristrúnu. Ég hafði þá mannþekkingu og las hana það vel að ég taldi að svo yrði, og það hefur hún nú sjálf staðfest með orðum sínum. Kannski eitthvað sé hæft í öðrum pistlum mínum einnig frá fyrri tíð? Hann taldi að engar breytingar yrðu með Kristrúnu. Það hefur nú samt gerzt núna og hún hefur sagt sumt afdráttarlaust en gefið annað í skyn nokkuð skýrt, eins og að útilokunarstefnan sé að baki, hvað varðar Sjálfstæðisflokkinn, nema þau í Samfylkingunni girnast fjármálaráðuneytið, og álíta sjálfstæðismenn hlýðna sem lömb að öðru leyti.

Þetta eru góðar fréttir fyrir stjórnmálafriðinn í landinu og kannski fólkið í landinu. En mun Samfylkingin fá þann styrk sem Kristrún og félagar ætla að reyna að vinna flokknum inn? Nú hangir flokkurinn í tæpum tíu prósentum og það er að sjálfsögðu langt undir þeim væntingum sem nafnið gefur til kynna:"Samfylkingin, jafnaðarflokkur Íslands", en nafnið gefur til kynna að metnaðurinn stefni til þess að þessi flokkur verði heimili langflestra jafnaðarmanna og vinstrimanna á Íslandi, og ef það tekst er úti um Pírata, Vinstri græna og Viðreisn, því fylgið er mjög laust á þeim og þeir fiska á svipuðum miðum, nú sérstaklega eftir að VG hefur verið í stjórn með Framsókn og Sjálfstæðisflokknum, og áherzlur flokksins hafa þurrkazt út að miklu leyti.

Akkilesarhæll vinstrimanna og jafnaðarmanna á Íslandi og víðar eru innbyrðis deilur eilífar og klofningar flokka, og það er svosem ekkert nýtt. Því miður hafa hægrimenn einnig smitazt af þeirri pest, þar sem meira hefur verið um klofning hjá hægrimönnum nú síðastliðin ár en oft áður. Sterkir og óumdeildir leiðtogar voru einn helzti styrkur Sjálfstæðisflokksins um langt árabil, en sveigjanleg stefna og gríðarleg breidd í umburðarlyndi á skoðunum.

Stöðnunin virðist ekki lengur vinsæl innan Samfylkingarinnar. Ég vil hugsanlega kjósa Samfylkinguna aftur núna, enda er ESB aðild ekki mér fullkomlega andstæð, miðað við hvernig allt er í rúst í heiminum hvort sem er.

En kosningahegðunin er allt öðruvísi hjá fólki en áður. Meira er um að fólk ákveði sig í klefanum, að því finnist þetta allt sama tóbakið.

Ég tel að það myndi vera þroskamerki ef Píratar myndu rata aftur til Samfylkingarinnar, Sósíalistar og Viðreisn. Vinstri grænir hafa jú alltaf verið öðruvísi, með ræturnar í Alþýðubandalaginu og Nató-andstöðuna. Það er mjög undarlegt að Nató-Kata hafi ekki sprengt stjórnina miðað við langa Nató-andúð kommúnistanna sem eru grunnurinn í flokknum.

En annað merkilegt hefur komið fram í skoðanakönnunum. Mikið af því fylgi sem farið hefur af Sjálfstæðisflokknum hefur farið á Vinstri græna, á meðan þeir hafa tapað sínu fylgi til Sósíalistaflokksins og víðar.

Almenningur er farinn að líta á Vinstri græna sem undarlegt sambland af hægriflokki, vinstriflokki og miðjuflokki. Vinstri grænir verða bara að vinna með þá stöðu og hvernig spilast úr þeirra málum eftir þetta langa stjórnarsamstarf.

Þetta kom fram í einhverju viðtali við stjórnmálafræðing eftir skoðanakönnun á þessu ári, minnir mig, annaðhvort var það Eiríkur Bergmann eða einhver annar sem lýsti þessu.

Hætt er við að fleiri flokkar en Samfylkingin verði að líta í eigin barm og gera upp sögu sína til að reyna að auka fylgi sitt. Samfylkingin vill leita til rótanna, verkalýðsins. Verða ekki sjálfstæðismenn að gera eitthvað svipað til að auka fylgi flokksins?

„Við verðum að brjótast út úr bergmálshellinum“

Umræðan í Silfrinu er öll yfirborðskennd. Það vantar alla umræðuþætti á RÚV sem fara á dýptina. Silfrið er löngu hætt að vera þannig. Á okkar tímum eru slíkir þættir nauðsynlegir, en þeir eru ekki á dagskrá.

Ætli Eiríkur Bergmann prófessor hafi spurt sig að því hvort ástæðan fyrir því að jaðarkenningarnar eru komnar í miðju umræðunnar sé sú að þær geti verið réttar og veruleikinn sjálfur?

Maður sér nú hvernig hægrimenn og vinstrimenn berjast hatrammri baráttu um tjáningafrelsi, völd, áhrif og fjármagn og annað slíkt, og Elon Musk og Donald Trump þar framarlega og áberandi.

Hefur Eiríkur Bergmann spurt sig að því hvort vinstrimenn og jafnaðarmenn í Evrópu og víðar hafi breyzt og orðið ýgari, grimmari og ófyrirleitnari en áður, ekki ósvipað kommúnistunum í Kína?

Kommúnistar eru víðar en í Kína. Hinn kínverski kommúnismi hefur verið aðlagaður að kapítalismanum, og sumir halda því fram að Kínverjar hafi ítök víða í heiminum, og það virðist svo sem alveg ljóst.

Dr. Helgi Pjeturss hélt því fram að við Íslendingar ættum að vera forystuþjóð, í því að reisa hér fyrstu stjörnusambandsstöð í heimi í Öskjuhlíð, og verða friðarleiðtogar, og leiðtogar í trúmálum og vísindum, með Nýalsstefnunni. Að öðrum kosti myndi helstefnan sigra, sem hún hefur svo sannarlega gert, þar sem kenningar hans náðu ekki til fjöldans.

Nú finnst mér það að vísu mjög áhugavert að Ásatrúarmenn hafa reist sitt hof í Öskjuhlíðinni. Er myndarbragur á því og vonandi að mannkynið eigi sér von.

Það er ekki lengur í boði að innræta börnum og unglingum einungis vinstrifræði og Woke-fræði í skólunum. Fréttamenn sem nota þýddar fréttir og staðla frá útlöndum fá greitt fyrir að rugga ekki bátum, en fjölmiðlar eins og Útvarp Saga og Fréttin þurfa að verða meginstraumsfjölmiðlar og við þurfum sem flesta þannig fjölmiðla.

Það eru býsna margir sem ýja að því að Þriðja heimsstyrjöldin sé hafin eða muni hefjast. Það hversu ónauðsynlegt og furðulegt Úkraínustríðið er ættu þó öllum að vera ljóst. Einnig að vilji til friðar, einlægur vilji, er fyrsta skrefið.

Á bakvið átökin í Úkraínu er áróðursstríðið, tilraunin til að sannfæra fólk um að heimssýn Demókrata eða Repúblikana sé rétt.

Ég bind nokkrar vonir við Kristrúnu Frostadóttur, nýjan formann Samfylkingarinnar. Hún talar frekar eins og Katrín í VG, sem kann að vinna með öðrum flokkum og útilokar þá ekki.

Í heimsmálunum er einmitt þörf fyrir þannig fólk, sem notar mildina, kærleikann, fyrirgefninguna, sáttfýsina, innsæið og slíkt.

 

Jaðarkenningar í miðju umræðunnar

Sorg í höll, ljóð frá 9. apríl 2018.

Finnst þar höll á hæðum þínum,

heyrðu, viltu læra og nema?

Víxlaðu ruglinu, auðmýkt þig eflir,

annars þú framtíð í sjóinn nú teflir.

Þetta er alnýtt þema,

þörfum hendir sínum.

 

Sorg í höll en samt þau reyna,

sífellt streyma orð og kenndir.

Hvar er sá grunnur sem getur æ dugað?

Gleðina fær ekkert yfir nú bugað.

Vanar vísir renndir,

vandi hvað skal meina.

 

Á sama aldri, sitja og tala,

samt er eitt hvert milli skilur.

Yfirborðsmennskan og auðveldir dómar,

einlægi maðurinn sanngjarn þó ljómar.

Huga sinn mey hylur,

hann vill meira fala.

 

Heima þar og skynjar skerið,

skyndilega höllin fríða.

Félagslíf skemmtilegt, málum hægt miðar,

mun ekki snúast til lífvænni siðar.

Skrattar stjórna, skríða,

skrýtið hafið, verið.

 

Höllin stendur auð við ásinn,

ótal minni kringum sveima.

Lét ég að vísu til leiðast að fara,

leiðigjarnt masið, en flott er hún bara.

Er hún inni heima?

Opnast hinzti lásinn?

 

Stundum heimur stendur kaldur,

stúlkan gerð úr klaka og frosti.

Aðeins að læra þar, ennþá hún talar,

áhuginn dvínar, en vonir þó falar.

Mýkt að minnsta kosti,

mikli aldursvaldur.

 

Ljósin skína á lygnum stöðum,

latur? - Kanntu að stökkva á sénsinn?

Framhleypinn, frekur og hugrakkur stundum,

heyrir í meyjanna langsnúnu undum?

Glepjumst þar við grensinn,

glöptum flettum röðum.

 

Margt í heimi, heyrt af einum.

Hindrar magnið skemmdir líka?

Þarf ekki að gerast ef vinskapur virkar,

vargynjur bíða þó hvellymdar, styrkar.

Viltu slitru slíka?

Slyngir menn í leynum?

 

 

 

"Maður er sjálfur varan", það eru fleyg orð.

Ég er svo sammála Katrínu forsætisráðherra að tölvulausi heimurinn hafði mikinn sjarma, en hún sagði eitthvað á þá leið í Kiljunni í kvöld vegna sögusviðs bókarinnar Reykjavík, sem gerist um 1986.

Gunnar Rögnvaldsson, mikill og snjall bloggari skrifaði að maður sjálfur væri varan á samfélagsmiðlunum. Svo satt, svo rétt.

Það er alveg sama hversu margir spurningagluggar birtast á skjánum um hvort maður sé samþykkur því að veita leyfi til njósna um mann á síðum sem maður skoðar, maður nennir ekki annað en að leyfa það í langflestum tilfellum.

Við lifum í veruleika sem minnir mjög mikið á dystópísku skáldsöguna 1984 eftir George Orwell, og hann hefur einfaldlega verið spámaður í gervi rithöfundar eins og oft gerist.

Það sem fólk getur gert er einfalt, að stíga til baka og kynnast aftur á pöbbum eða í daglega lífinu, fara aftur í heimsókn til fólks og endurvekja þannig gamla siði sem veittu hamingju.

Það er hægt að taka meðvitaða ákvörðun um það að líta á suma samfélagsmiðla sem dóp, eins og Bergur Ebbi gerir, og að meðhöndla þá af varkárni.

Í nútímanum verða flestir eða allir að nota tæknina eitthvað. En félagsskapur á netinu kemur aldrei í stað mannlegra samskipta í kjötheimum, eða raunheimum.

Mér finnst að bankar ættu aftur að gegna hefðbundinni þjónustu í stað heimabanka sem reglu en ekki undantekningu. Eins finnst mér að fólk ætti að fara aftur til þess tíma þegar afgreiðsla í búðum krafðist starfsfólks almennt og ekki var notuð sjálfsafgreiðsla eins mikið og nú er reynt að ýta fólki útí. Við erum ekki vélar ennþá. Forheimskun tækninnar er gífurleg og fáránleg, og eftir þeirri öfugþróun á maður ekki að láta.

Það er ekki hægt að láta undan endalausri leti bara af því að það er hægt.

Við þekkjum flest dystópísku skáldsögurnar, þar sem fólk lifir í menguðum stórborgum með bíla svífandi en ekki akandi. Ég held að engum finnist það spennandi í raun. Eða þar sem matur er búinn til í vélum en kemur ekki frá náttúrunni.

Maður hlustar á þætti í sjónvarpinu þar sem fjallað ofbeldi hjá yngri kynslóðinni. Foreldrar eru jafnvel farnir að kenna tækninni um, en erfitt er að berjast gegn því sem er alþjóðlegt.

Þessi frétt er ágæt, en væntanlega aðeins toppurinn á ísjakanum. Við stefnum því miður í átt að kínverskri þróun, þar sem einn kommúnistaflokkur ræður yfir öllum.

Hvar er vestræn menning stödd ef hún leggur ekki áherzlu á einstaklinginn?

Auðveldara er að heimfæra tæknina og nútímann uppá Satan en Guð, enda er okkar vinstrisinnaði nútími í andstöðu við boðskap Biblíunnar að miklu leyti. Nema ef maður aðhyllist þá guðfræði að maður tíni út það sem manni hentar ekki og noti bara afganginn.

Sakleysisleg öpp stela upplýsingum

Með tilfinningaþrunginni múgsefjun er verið að gera Ísland að flóttamannanýlendu

Ísland er fámennt land miðað við stærð. Ekki er ég að hvetja til þess að farið verði að kröfum NO BORDERS liða sem vilja troða hingað eins mörgum og húsrúm leyfir eða á meðan fjármagn finnst. Nei, ég er að minna á sálfræðigerð okkar Íslendinga, við erum fámenn og eins og ein stór fjölskylda. Tilfinningaríkustu sálirnar fá miklu að ráða oft. Kannski jafnvel gegn því sem skynsamlegast þykir.

Erlendis tíðkast það ekki að mótmælendur stöðvi brottvísanir eða fjölmiðlaumfjöllun. Þar er kerfinu treyst og embættismönnunum sem vinna innan þess. Jón Gunnarsson er að reyna að færa okkur nær þeim fagmannlegu vinnubrögðum og aðrir hægrimenn á hans bandi.

Mér hefur lengi fundizt það skrýtið að þetta þurfi að vera tilfinningamál. Það eru þrír kostir í stöðunni. Að loka landamærum og lenda uppá kant við alþjóðasamfélagið, (eða hluta þess), að galopna eins og sumir Píratar og Sósíalistar vilja gera og lenda uppá kant við alþjóðasamfélagið, sem þannig sér ógn í því fordæmi sem aðrir munu heimta að notað verði sem viðmið, eða fara milliveginn og læra af öðrum þjóðum, eins og Jón Gunnarsson og hægrimenn flestir vilja gera.

Menn geta bókað eitt. Fordómar aukast sjálfkrafa ef svona lýðfræðilegar breytingar á mannfjölda gerast of hratt. Reynsla annarra landa sýnir það. Þessvegna er stefna Pírata og Sósíalista sérstaklega til þess fallin að skapa vandamál og auka fordóma af ýmsu tagi, en misjafnt er hvort þeir tengjast húðlit, trúarbrögðum, þjóðernum eða einhverju öðru hjá fólki. Undan fordómum verður ekki komizt með "fræðslu", reynslan sýnir það. Þeir eru meðfæddir fólki en ekki áunnir nema að litlu leyti. Í brezkri heimildamynd á RÚV í sumar kom fram að börn á leikskólaaldri hafa kynþáttaskyn, velja leikfélaga og fóstrur sem líkjast þeim í útliti. Það vissi ég ekki áður, en niðurstaðan var ótvíræð sem í þeim fræðsluþætti var sýnd, en þáttastjórnendur sögðu að það yrði að "kenna börnunum betri siði", eins vel og það hefur nú tekizt almennt.

Almennt séð aukast fordómar þegar efnahagsástandið versnar. Skynsamleg stefna Jóns Gunnarssonar mun borga sig, og ef hans hóflega nálgun verður ekki samþykkt er hætt við harkalegri stefnu í framtíðinni, þegar vandamál aukast. Þá koma fram alvöru rasískir flokkar á þessu landi og fá mikið fylgi. Þingmenn Frjálslynda flokksins vöruðu við þessu fyrir hrunið 2009, allt svona er fyrirsjáanlegt og augljóst. Þeir voru kallaðir rasistar og fengu ekki nægilegt fylgi. Íslenzka þjóðfylkingin eða Frelsisflokkurinn og slíkir flokkar eru mildir miðað við dæmin úr sögunni sem þekkt eru. Þannig geta hlutirnir orðið aftur. Þá verður jafnvel ekkert hægt að gera til að stöðva það.

Þingmenn Pírata, Samfylkingarinnar, Sósíalistaflokksins og Viðreisnar ættu að átta sig á því að breytingarnar í Evrópu eru ekki þeim í hag heldur Sjálfstæðisflokknum.

 

Átján börnum vísað til Grikklands

Hugmyndir eru ósýnilegar. Þegar þær gera innrás breytast sálirnar, sem er hættulegast. Innrásir einræðisherra eru áþreifanlegar.

Þær staðhæfingar heyrast oft að nútímafólk sé hamingjusamara en fyrri kynslóðir, sérstaklega konur með réttindi, að fólk sé hamingjusamara en Talíbanar, hamingjusamara en fólk án iðnvæðingar. Þó er sagt frá því að trúboðar hafi upplifað einlægri og meiri gleði hjá þessu fólki sem lifði án nútímatækninnar. Vekur það ekki upp neinar spurningar hjá fólki um gildismat, innrætingu og blekkingar nútímans?

Mér fannst alltaf leiðinlegt að læra kenningar Marx í menntaskóla, þar sem hann taldi vísindalegar aðferðir nauðsynlegar til að bæta samfélagið. Ég tek undir með Guðjóni Hreinberg að marxismi er þjóðfélagsverkfræði. Orðið vélun nær yfir þetta, en það er jafn gamalt og Íslandsbyggð. Það er að segja, að svipta fólk frelsi með brögðum, með dáleiðslu, sefjun og blekkingum. Það er þetta sem þjóðfélagsverkfræði jafnaðarmanna gengur útá, og sem við flest tilheyrum, langflest raunar. Það þarf mikinn viljastyrk til að komast útúr þeirri dáleiðslu, og tekst ekki nema maður geri sér grein fyrir því að eitthvað er bogið við þennan veruleika sem við tilheyrum.

Ég hef það forskot að hafa lesið rit dr. Helga Pjeturss vandlega, Nýalana. Ekki aðeins grunnatriðin, heldur skil ég vonandi og hugsanlega hvert einasta atriði í þeirri flóknu heimspeki.

Eitt atriði sem Nýalsstefnan gengur útá er að átta sig á því að dr. Helgi er frelsari og Messías heimsins, og fallast á hans skýringar á því hversvegna svo er.

"The world is out of joint", stendur á einum stað í ritum hans, og er það Shakespeare tilvitnun. Heimurinn er úr liði. Það sem þessi setning merkir er að eitthvað er að heiminum, ekki skal trúa menningunni sem nýju neti, gjalda skal varhug við því sem manni er sagt og talið er heilagur sannleikur, normið og annað slíkt.

Þar með á ég auðvelt með að trúa Guðjóni Hreinberg þegar hann útskýrir eitthvað svipað. Þegar hann og fleiri útskýra þjóðfélagsverkfræði marxismans og Frankfurt skólans.

Útópískur sósíalismi og vísindalegur sósíalismi voru tvær stefnur sem höfðu mikil áhrif. Vísindalegur sósíalismi notar jafn fasískar aðferðir og notaðar voru af fasistum á 20. öldinni, það er að segja skýrt afmarkaðar reglur til að stjórna mönnum eins og rottum í búri.

Fólk bara áttar sig ekki á þessu í nútímanum, að það er viðfang þessara vísindamanna, og afkomenda þeirra ennþá.

Femínismi er afsprengi Satanismans og húmanismans en femínisminn kom fram fyrr en marxisminn, eða upphaf húmanismans, í frönsku byltingunni 1789, eða um það leyti. Sama hugmyndafræði er rótin, Satanisminn, eða húmanisminn sem var hin hliðin á Upplýsingabyltingunni og Endurreisninni, það er að segja sú hugmyndafræði að maðurinn geti endurbætt sköpunarverkið og gert betur en Guð, með húmanisma, sósíalisma, kommúnisma, og femínisma og öllu sem tengist því. Skólakerfi nútímans eru gegnsýrð af þessu, kirkjurnar, stjórnkerfið.

Ef hægt væri að taka eitt atriði í burtu myndi rimlabúrið andlega sem næstum allir eru í hrynja til grunna, sem byggt er af Samael og föllnum englum hans. Guðjón Hreinberg á þökk skilið fyrir að auka skilning minn á þessu í smáatriðum, og koma með atriði sem eru mikilvæg, og jafnvel útskýra þetta sem ekta spámaður, í smáatriðum, nokkuð torskiljanlegum að vísu.

Það atriði sem fyrst þarf að taka í burtu er kvenréttindin, femínisminn, því konur eru notaðar til að stjórna mannkyninu, því þær stjórna stillilögmálinu. Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Karlmenn láta flestir konur stjórna sér, til að fá að eignast með þeim afkvæmi, viðhalda mannfjölda mannkynsins og halda samfélagsfriðinn, nokkurnveginn, hversu erfitt sem það nú er á okkar dögum femínisma og Satanisma.

Þeir sem vilja vinna gegn Satan verða að byrja á því að taka í burtu femínismann. Öðruvísi verður ekki mannkynið frjálst aftur, og öðruvísi deyr mannkynið aðeins út.

Snemma gerði ég mér grein fyrir því að eitthvað er bogið við femínismann. Ég hef skrifað óútgefnar bækur um þetta, flestar stuttar, margar ekki alveg kláraðar, en sumar þó, eða allt frá 1991 þegar ég fékk taugaáfall út af ástarmálum, og kallaði það sumar, "Sumar í Helvíti", en sársaukinn þroskar mann og gerir mann að heimspekingi oft eða fræðimanni.

Frændi minn sagði oft að femínistar væru búnir að lækka laun karlmanna. Hann tók einfalt dæmi: "Áður fyrr dugðu laun karlmanna til að sjá fyrir fjölskyldunni. Nú þurfa bæði kynin að vinna úti og það dugar ekki alltaf til. Fólk þarf aukavinnu samt. Það hlýtur að vera vegna þess að laun karla hafi lækkað með komu kvenna á vinnumarkaðinn".

Augljóst ekki satt? Kýrskýrt og snjallt? Einföld röksemdafærsla og pottþétt sem gengur alveg upp. Já, vissulega.

Nema hvað, að jafnaðarfasisminn gengur útá það að hluta til að fá fólk til að hætta að hugsa útá enda, hætta að hugsa rökrétt og draga ályktanir eins og þessa, og verða þannig hluti af meðvirkni samfélagsins.

Sú haugalygi veður uppi að þjóðfélagið græði á atvinnuþátttöku kvenna. Nei. Samfélagið er miklu tæknivæddara núna, fólk er hætt að vinna, það vinnur við að moka skurð og setja svo moldina aftur ofaní. Þannig er ríkisbáknið útþanið við ekkineitt, nema skaðsamlega vitleysu gegn sköpuninni.

Ef maður fer í Kringluna núna sér maður að þetta eru eiginlega allt kvennabúðir núorðið og kvennastörf sem þar eru. Hver græðir á snyrtivörum og fötum? Þannig kvennastörf skapa allavega ekki gjaldeyri fyrir þjóðina eins og sjómennska, til dæmis.

Það er búið að rústa karlastörfum kerfisbundið í áraraðir af femínistum. Þess í stað eru þau unnin í útlöndum, í Kína að miklu leyti. Þar hefur nú einvaldur einn kommúnískur fest sig enn betur í sessi. Kommúnisminn stjórnar heiminum og þenur út báknin á kostnað þjóðríkjanna.

Vesturlönd eru eins spillt og hægt er að ímynda sér. Það sést á því að fæðingum fækkar hér svo mjög að þjóðirnar deyja út innanfrá og treysta á aðflutt mannafl. Það sést einnig á því að hatur ríkir á milli kynjanna eins og sést af femínismanum, þar sem kennt er að hata það sem áður veitti gleði. Jafnaðarfasisminn er drepandi afl sem er verra en þjóðernisfasismi, til dæmis.

Karlrembukerfið gefur bæði körlum og konum meiri gleði og frið en femíníska kerfið. Um þetta er ég alveg viss. Hægt er að nálgast þetta markmið með eingyðistrúarbrögðunum en einnig fjölgyðistrúarbrögðunum.

Sigurinn á femínismanum er mikilvægasti og nauðsynlegasti sigur nútímamannsins, það eina atriði sem gefur von um að hægt sé að sigra mengunina, óþarfa tækni og græðgivæðingu, og annað sem betur mætti fara.

 

Rishi Sunak snerist gegn Covid-lokunum, með Partygate farangur, skattamál konu hans minna á Sigmund Davíð, og samþykkir ekki allar nýjungar

Í fljótu bragði virðist hinn indverskættaði Rishi Sunak meiri skynsemivera en Boris Johnson og Liz Truss. Hann var vissulega sá eini sem barðist gegn Covid-lokunum, og að lokanaandstæðingur verði forsætisráðherra Bretlands hlýtur að gefa sterk og skýr skilaboð til alþjóðasamfélagsins um að það tengist ekki hatursáróðri að gagnrýna Covid-19 lokanir.

Rishi Sunak þarf sennilega að nota allt sitt vit til að koma Bretlandi út úr vandamálum fyrirrennara sinna.

En mun hann losna undan hneykslismálum og Metoomálum sem hafa skekið heiminn undanfarin misseri? Skattamál eiginkonu hans hafa vakið athygli. Hún mun vera ein ríkasta kona Bretlands.

Er Rishi Sunak hinn brezki Sigmundur Davíð, hvað varðar ríkidæmi og umdeild skattamál eiginkonunnar?

Rishi Sunak er þó ekki eins ginkeyptur fyrir áróðri kynhlutleysis í máli og margir aðrir. Haft hefur verið eftir honum að hann vilji snúa því við sem hefur gerzt í þeim málum. Hann vill að móðir sé kölluð móðir við brjóstagjöf.

Úr DV má hafa þessa speki: "Rishi Sunak er ríkasti þingmaður Bretlands og einnig fyrsti fjármálaráðherra í sögu Bretlands til að vera sakfelldur fyrir glæp í embætti". (Nærmynd af manninum sem gæti orðið næsti forsætisráðherra Bretlands).

Fyrst Sunak mun taka við þessum völdum með allan þennan umdeilda farangur er orðið tímabært að hneykslanaliðið og Metooliðið fari í frí, eða skilji úreldingu sína.

Rushi Sunak er með allskonar farangur, og þó kemst hann að. Munurinn á honum og Boris Johnson er að Johnson er nýlega búinn að fá á sig skammir fyrir sína hegðun, en Partygate mun fylgja báðum.

Vonandi þetta verði til að fólk sýni hegðun meira umburðarlyndi, sem á aðeins heima í slúðurblöðum og í kaffitímum, ætti ekki að skipta máli við stjórnun landa, því enginn er fullkominn. Rishi Sunak er að minnsta kosti umdeildur eins og Boris Johnson.

 

Rishi Sunak verður forsætisráðherra Bretlands

"Góða fólkið" sem vill stríð frekar en frið

Í RÚV var nýlega viðtal við erlendan fræðimann. Það var mjög sláandi að heyra hann segja að ekki yrði samið við Rússa, því þeir væru sérfræðingar í því að setja stríð á ís.

Hvað þýðir þetta orðalag? Það þýðir í raun og veru að þeir eru með kröfur sem þeir telja ekki hafa verið mætt af Vesturlöndum. Þetta orðalag vísar einnig í það að ferlið við Úkraínustríðið byrjaði 2014, eða fyrr, (þá var stríðið sett á ís) og ekki var minnsti vottur af tilraun til að setja sig í spor Rússa hjá þessum erlenda sérfræðingi sem viðtal var tekið við á RÚV.

Viðtalið við Derek Chollet, ráðgjafa utanríkisráðherra Bandaríkjanna 18. október í RÚV fréttatíma nýverið sýndi vandann nokkuð skýrt. Hann talaði um að heimurinn væri að verða sífellt hættulegri, en kenndi Rússum um það næstum eingöngu.

Þegar tveir krakkar eru að rífast og slást hætta þeir ekki að berjast fyrr en annar eða báðir aðilar reyna að setja sig í spor hins aðilans.

Ástandið var ekki gott 1962 í Kúbudeilunni. Þá ræddu leiðtogar þó saman.

Við þurfum þessi viðhorf sem komu af stað Perestrojkunni í Sovétríkjunum og afvopnunarviðræðum níunda áratugarins.

Því miður er það svo að ástandið nú er verra en 1962, ég held að flestir séu sammála um það.

Það er eins og vitfirringin hafi yfirtekið hinn vestræna heim. Það hlýtur alltaf að vera fyrsti kostur að semja frið. Arnþrúður á Útvarpi Sögu hefur margt til síns máls þegar hún segir að hergagnaframleiðendur ráði ferðinni í þessu stríði, í skjóli Joe Bidens og Demókrata, og glóbalistanna á heimsvísu. Það er sama fólkið og er kallað góða fólkið á Íslandi, sem talar fyrir mannúð og mannréttindum mest.

Í því ljósi ætti að hætta að tala um "góða fólkið", "dyggðaflaggarar" væri meira við hæfi eða "sýndardyggðaflaggarar", sem er enn nær þessu.

Hvað er sjálfstæði? Þurfum við ekki heimspekilega umræðu um það? Selenský hamrar á að hann vilji sjálfstæði Úkraínu og réttlætir stríðsreksturinn þannig.

En ef við tökum sjálfstæði Íslands sem dæmi þá er það alls ekki jafn mikið og fólk heldur. Við erum gjörsamlega háð umheiminum, og meira er nú sjálfstæðið ekki. Það er rómantísk hugmynd og óraunsæ í bezta falli, en hættuleg í mörgum tilfellum.

Við erum í EES, Schengen og Nató, meira er nú sjálfstæðið ekki. Sjálfstæði er orð, sem ríkasta fólkið á Íslandi græðir mest á, og kannski alþýðan. En sjálfstæði þýðir mismunandi hluti og fyrirbæri fyrir allar þjóðir. Fyrir sumar þjóðir þýðir sjálfstæði tap, þegar þjóðirnar eru í bakgarði stórþjóða sem herja á þær til dæmis.

Þannig er þetta með orðið sem Selenský notar til að réttlæta Úkraínustríðið. Að vera í faðmi ESB og Vestrænna ríkja telur hann sjálfstæði. Ekki að vera í faðmi Rússa, og þó er hann rússneskumælandi sjálfur og mun tengdari Rússlandi menningarböndum en Evrópu eða restinni af heiminum.

 

233 íranskir drónar skotnir niður