Spakleg orð frá snjöllum þýðanda og heimspekingi um kófið og fleira.

Merkileg bloggsíða eftir einhvern Mason, en mig grunar að hann heiti Magnús, því á vefslóðinni stendur maggimur. Allavega er þarna fullt af gullkornum, andlegri speki aðallega, en eitthvað veraldlegt. Þar sem hann fjallar um farsóttina er margt gott. Svo vel orðað að maður getur ekki gert betur sjálfur. Til dæmis þetta:

 

"Misvísandi upplýsingar úr ritstýrðum fjölmiðlum virðast komnar á sjálfstýringu".

..."Lagt upp í krossferð við að fá allan heiminn sprautaðan með sjálfsafritandi segulrönd, ígrafin húðuðum hugbúnaði... sem kallast bóluefni!"

"Með því að beita blekkingum, ógn, heilaþvotti og lýðskrumi, sem aðferð við stjórnun, hefur verið valdið eyðileggingu á tilfinningalegum, líkamlegum og sálrænum gildum mannkyns. Vitskertri veröld samfélagsmiðla er komið á með því að loka milljarða manna einmana af... í skiptum fyrir raunverulegt líf."

"Heimurinn dansar nú limbó í forgarði helvítis. Hagkerfin eru í molum. Rétt er orðið rangt og uppi er niðri... Valdagráðug elíta sé að nota ringulreiðina... "The Great Reset" muni eiga sér stað eftir Covid-19.

Eru þeir þá ekki einnig að gera okkur tilbúin fyrir afnám áunninna mannréttinda með fleiri neyðarlögum?"

Neðst stendur:Endursögn úr Cycles of Time eftir Elva Thompson.

 

Svo er þarna farið út í breytingar á segulsviði jarðarinnar og allskonar hamfarir sem höfundurinn telur framundan og varar við. Ekki endurtek ég það allt. Nokkur gullkorn nægja sem hitta í mark.

 

Merkilegt er að höfundur sem mest skrifar um frið, andlega speki og dulhyggju sé svo  berorður um ástand heimsmála. Þetta er einmitt það sem við þurfum, sannleikurinn hreinn og ómengaður, engar blekkingar. Að vísu er greinilegt að höfundurinn hefur þetta úr erlendum spekiritum, en það er ekkert verra fyrir því.

Burtséð frá öllum setningum sem hægt er að túlka samsæriskenningar eru þarna setningar sem eru fullkomlega skýrar og ljóslifandi lýsingar á því sem fólk er að upplifa, og betur orðað en "kötturinn í kringum heita grautinn" á RÚV og víðast hvar.

Ég hefði haldið að vandaðir fréttaskýringaþættir yrðu gerðir á íslenzku í RÚV um þessa merkilegu tíma sem við lifum, eða erlendir þættir sýndir. Nei, mest er um endursýningar og siðræna innrætingu á sömu fjölmenningarklisjunum. Ég held að starfsfólkið á RÚV og annarsstaðar verði að átta sig á því að langflest fólk er búið að ákveða sig hvar það stendur í pólitíkinni. 

Hvernig væri að endursýna Derrick þættina, Ráðgátuþættina, Star Trek þættina eða eitthvað slíkt sígilt sjónvarpsefni frá liðnum áratugum? Margir yrðu spenntir að kynnast því í fyrsta sinn eða annað eða þriðja sinn.

Það var fyrirséð að þau legðu til höft og takmarkanir

Eins og ég spáði fyrir um urðu viðbrögðin. Nú er bara spurning um tíma hvenær takmarkanir byrja aftur og hversu miklar þær verða. Það er skrýtið eins og ég hef nú mikinn áhuga á samsæriskenningum almennt þá hafði ég litla trú á þessari fyrstu mánuðina og vildi takmarkanir, studdi Ómar Geirsson þegar hann var einn af fáum á blogginu sem studdu þríeykið, en nú er ég orðinn trúaður á að eitthvað geti verið gruggugt við þetta mál.

Útskýringar viðurkenndra vísindamanna eru farnar að minna meira á útskýringar samsæriskenningasmiðanna, þær eru orðnar óljósari, meira um "kannski ef"... "hefði", "gæti" osfv.

Segir takmarkanir geta varað næstu árin

Að leggja á sig vegferðina (ljóð)

Það birtust mér hugtök

sem höfðu skipt um andlit.

 

Ljósgrænum fingrum hins afmyndaða draums

og við gengum inní myrkrið,

hver stafur markverð bót,

en dýrð, vald, virðing

liggur í skítnum dautt allt.

Afrek hetjanna skráð í stjörnurnar,

vona það á meðan rykið þyrlast upp.

 

Friður sá er ágætur,

eins og bernskan komi aftur

og ágætir fortíðarinnar dagar,

en sama tóm hvílir yfir hans og hennar móður

og restinni af samfélaginu.

Hvar er þeirra réttlæti?

 

Dýragarðurinn

sem var færður niður á þennan stað...

Trjáguð úr mylsnu og stígur hins þrönga mans...

en eins og einhver hafi kannazt við brosandi skepnur hamingjunnar,

og það lýkst upp fyrir þér:

Þú hefur verið einhversstaðar áður.

 

Mánasól úr myrkri,

að komast í gegnum það er eilífð.

Staðurinn er ekki aðeins einum skjól

heldur kynslóð sem týndi sér.

Opnar eru dyrnar að eilífðinni

og ástin til staðar,

en fyrst er að leggja á sig vegferðina

og byggja upp.

 

23. október 2017.

Franska byltingin á ný?

Þær eru áhugaverðar skoðanir Láru Ómarsdóttir á Metoomálinu nýja. Ég er að vísa í svar hennar við grein Jakobs Grétarssonar á Vísi og DV. Hún kemur með nýjan vinkil sem ég hef velt fyrir mér sjálfur. Hún segir að "fólk hafi alltaf hvíslazt á og rifizt í kaffiboðum og sum fyrirtæki og fólk hafi tekið afstöðu strax."

Kjaftagangur um kynlíf náungans var vissulega alltaf til staðar og eitt aðaláhugamálið milli kjaftakerlinga og allskonar fólks, það er rétt hjá henni. En að fyrirtæki og fólk hafi tekið afstöðu gegn einstaklingum og öðrum fyrirtækjum er ekki alveg víst. Eitthvað örlítið á bakvið tjöldin mögulega, en þá fór það ekki hátt.

Hún fullyrðir:"Það er ekki til neinn eiginlegur dómstóll götunnar". Strangt til tekið er hann ekki opinberlega til og skráður sem fyrirtæki eða fyrirbæri, en allir vita af honum og að hann er til.

Það er sem sagt svo sannarlega til "óeiginlegur dómstóll götunnar" en hann er bara alveg eins raunverulegur og Hæstiréttur, til dæmis, og afleiðingar hans að minnsta kosti sambærilegar. Lára segir því rétt og satt frá en lætur í það skína að málin séu einfaldari en þau eru. Auðvitað veit hún betur. Mér fyndist það konum meira til sóma að þær væru málefnalegri, ekki alltaf að styðja sitt kyn.

Svo segir hún:"Fólk hefur alltaf byggt á tilfinningum sínum og skoðunum á öðru fólki og dæmt það". Enn er hér hálfsannleikur á ferðinni og skautað fram hjá sumum atriðum.

Þetta er alveg satt og rétt hjá henni, nema hvað fjölmiðlar eru skoðanamyndandi og hún minnist ekki á það að til er fyrirbæri sem heitir múgæsing og múgsefjun, þegar fólk hefur ekki áhuga á sannleikanum heldur að þóknast einhverjum öflum í samfélaginu, hópi manna sem hefur tak á öðrum, og eru femínistar í þessu tilfelli.

Hún minnist ekki á það að fyrir 20 - 50 árum og þar á undan var almenningsálitið andsnúið svona uppreisnargjörnum konum en hlynnt frelsi karlanna til að gera það sem þeim sýndist, fyrir utan örfáar konur sem "hvíslaðist á og rifust í kaffiboðum" eins og hún orðar það. Slíkt fólk hafði engin eiginleg völd. Það viðraði óánægju sína í þröngum hópum en það náði ekki lengra.

Því miður er þetta dapurleg tilraun til að endurskrifa söguna, og ekki einsdæmi.

Annars er ég alveg sammála henni með það að femínisminn hefur alltaf verið til, hann hefur bara haft mismikið vægi og yfirleitt næstum ekkert vægi. Það sem er breytt núna er að hann er hrópaður á torgum en ekki úthrópaður sem nöldur og rugl.

Lára gerir þó tilraun til að koma með málefnaleg rök sem eru svaraverð, sem er meira en hægt er að segja um suma.

Svo skrifar hún:"Það eina sem hefur breyzt er að nú heyrast raddirnar víðar og fleiri raddir heyrast í einu en áður."

Nei, það er ekki það eina. Hystería er rétt orð yfir svona Metoofyrirbæri, og kannski líka kófæsinguna. Þegar allir gagga eins og hænur út af einhverju sem ekki er búið að sanna og æsa sig þá er eitthvað óeðlilegt á seyði, og þá er hægt að taka undir með Guðjóni Hreinberg að fólk sé andsetið.

Hún segir að hugtakið "dómstóll götunnar" sé notað til að gera lítið úr skoðunum fólks sem það eigi fullan rétt á að hafa." Ég held að málið sé frekar að fólk geri lítið úr fyrirbærinu "dómstóll götunnar", að slíkt eigi ekki rétt á sér á meðan fólk er í fullu starfi að vinna við þessi mál og greina á milli hvað er satt og hvað er logið, dómskerfið allt.

Síðasta tilvitnunin í hana er:""Saklaus unz sekt er sönnuð" er réttarfarslegt fyrirbæri, ekki eitthvað sem í alvörunni sannar sakleysi einhvers eða breytir á einhvern hátt því sem fólk trúir eða hefur skoðun á."

Já, þetta er réttarfarslegt fyrirbæri, en tilvitnunin er notuð til að gera óheflaða umræðu æsingafólks málefnalegri, til að benda á reglur sem farið er eftir til að villimennskan ríki ekki. Þannig að tilvitnunin er tilraun til að "breyta því sem fólk trúir eða hefur skoðun á", og hún ætti að breyta því, á meðan við trúum því að villimennskan sé réttarkerfinu óæðri.

Jú, og þetta réttarfarslega fyrirbæri getur breytt því sem "fólk trúir á eða hefur skoðun á" með því að sanna það eða afsanna, af því að um er að ræða grunnreglu sem myndi gera margt lítils virði sem farið er eftir ef ekki væri til staðar.

Ég skil ekki hvað fólk ætti að græða á því að vera með ranghugmyndir og rangtúlkanir í þessu máli.

Lára Ómarsdóttir fer nálægt öllum sannleikanum, en sneiðir samt alveg hjá honum nema þegar málstaðnum hentar.

Vandamálið er það að þennan dómstól götunnar þarf að leggja af og kenna fólki að hafa sig hægt til að þetta sé siðað þjóðfélag en ekki villimannanýlenda.

Ég tek þau rök ekki gild að dómstólar séu allir ónýtir eins og haldið er fram. Þar er á ferðinni stríðsæsingaboðskapur heilaþveginna kvenna sem allar hafa gengið í sama kynjafræðiskólann og stórskemmzt á honum andlega, því miður.

Sannleikurinn er sá að dómstólarnir hafa verið að færast nær dómstóli götunnar stöðugt síðastliðin 20-30 ár, og kannski enn lengur. Hvað vilja þessir femínistar? Er þeirra æðsti draumur að leyfilegt verði að hengja á torgum úti "næsta" og "næsta" í þessari goggunarröð sem nú gengur yfir manna sem kannski eru glæpamenn og kannski ekki? Eða vilja þessir femínistar fá leyfi til að byggja gapastokk á Austurvelli til að sýna fram á það svart á hvítu hver ræður? Franska byltingin í allri sinni dýrð!

Allt þetta Metoomál er stútfullt af viðbjóðslegum rökvillum og falsi, þannig að manni býður við því. Endalaust er troðið kjaftæði uppí fólk og á forsendum hræðslunnar við almenningsálitið um að vera gamaldags karlremba á fólk að þegja og samþykkja, segja já og amen! Það eru bara kúgunartilburðir femínistanna og ekkert annað!

Ein algengasta rökvillan í þessu Metoorugli er sú staðhæfing að karlar virði ekki konur, sem sakaðir eru um þetta. Það er ekki svarthvítt með virðingu eða ekki og fleiri blæbrigði eru á því en á milli kynjanna, milli einstaklinganna er miklu réttara að tala um slíkt. En konur virða enn síður karlmenn í þessu hatursandrúmslofti kynjanna, þannig að hver byrjaði á þessu hatursstríði, femínistar eða karlrembur?

Önnur óþolandi rökvilla er þegar þessir sem eru sakaðir um hitt og þetta eru sagðir þurfa að sýna auðmýkt. Finnst auðmýkt í femínistunum? Vottur af henni? Hver skilur ekki að þetta snýst um völd frekar en réttlæti, afbrot eða sannleikann? Afbrot eru afbrot, ekki dylgjur. Þegar dómstólar hafa dæmt skulum við vona að réttlæti sé komið á, sannleikurinn fundinn og afbrotafólki hegnt.

Þriðja óþolandi rökvillan í Metoobrjálæðinu er svo þegar sagt er að hinir útskúfuðu og fordæmdu menn hafi sært "fórnarlömbin" og séu "gerendur". Er ekki málið að margir eða allir særast í þessum deilum? Alla vega, þá eru allir bæði gerendur og fórnarlömb, þegar sá missir æru og vinnu sem kannski hefur bara gert eitthvað í góðri trú.

Í þessari þriðju rökvillu sem er fáránleg felst þessi ranghugmynd og meginfirra að kynlíf sé sársaukalaust og öll kynferðisleg samskipti kynjanna. Það er bara nákvæmlega þveröfugt, þar blandast saman bæði sársauki og sæla, en gagnkynhneigt fólk laðast samt hvert að öðru þrátt fyrir gríðarlegan vanda við samdráttinn, viðkynninguna, hjónaböndin og allan pakkann, og samkynhneigðir líka auðvitað.

Þetta er allt svo huglægt að hægt er að gera þetta til að ná sér niður á fólki í pólitískum og samfélagslegum tilgangi. Í vissum tilfellum getur það auðvitað verið satt að konur og jafnvel karlar hafi farið svo illa útúr samskiptum við hitt kynið að bætur eða afsökun eða hvað það nú er þurfi að koma í staðinn. Það er bara mjög langt gengið að ganga út frá því sem staðreynd að þannig sé það alltaf þegar einhver eða einhverjir sjá ástæðu til að ófrægja einhvern eða einhverja. Allskonar hvatir geta búið að baki slíku, jafnvel þótt sannleikskorn geti verið í öllum þessum málum. Samt getur hatur, öfund, illgirni, athyglisýki og valdafíkn verið undirrótin frekar en einhverjar göfugar og réttlætanlegar ástæður.

Með því að skapa hatur á milli kynjanna svona er verið að búa til óvild sem getur varað áratugum saman og lífið útá enda. Af hverju eru þessar konur að sækjast eftir því í "Öfgum", eða einhverjar aðrar?

Fréttalæsi þarf á fólkið sem hefur gáfur til að virka sannfærandi og fara með hálfsannleika. Fréttalæsi er það kallað held ég, þetta nýja hugtak yfir það að sjá í gegnum fréttir og hvaða pólitíska markmiði þær þjóna. Eitt það albezta við okkar tíma er að fólk er orðið miklu fréttalæsara en áður, og skoðanalæsara, áróðurslæsara.

Ég vona bara að fæstir vilji Frönsku byltinguna aftur með höggstokkum. Ef reiðin heldur áfram að aukast gæti svo farið.

Ég vil enda þennan pistil á jákvæðum nótum og fagna því að fréttalæsi hefur aukizt, en vandinn er að á sama tíma hefur kúgun á grundvelli femínazisma/femínismafasisma aukizt. Hvað er rétta orðið yfir þetta fyrirbæri?  Maskúlínismi er þetta ekki, en femínismavaldaréttlæting, eða femínismakúgunarréttlæting, eða ójöfnuðarréttlæting femínismans. Svo er talað um jákvæða mismunun, slíkt getur aldrei gert alla hamingjusama.

Þessi stormur verður að ganga yfir, hvernig er hægt að segja að hann sé konum til sóma? Karlar í þessu Metoobrjálæði missa jú æruna, vinnuna og sumir heilsuna og lífið (sem farga sér eða veikjast), en einnig fjölmargar konur. Þetta er hið fullkomna brjálæði, þetta Metoo, og eykur á óhamingju og ofbeldi, það hlýtur bara að vera.

Að lokum verður þó að minnast á einn viðbjóðinn í viðbót í þessu kynjastríði sem varpar ljósi á að tilgangurinn er ærumissir og embættismissir nema femínista.

Aftur og aftur nota femínistar í kommentakerfum DV og víðar spurninguna:"Hver ert þú?" þegar reynt er að kasta rýrð á andstæðinga femínismans.

Í þessari spurningu felst þessu fullyrðing: Ef þú gegnir ekki merkilegri stöðu ertu nóbodý, enginn, fávís almúgi sem átt að þegja. Þessi spurning femínistanna varpar skýru ljósi á tilgang þeirra: Að drottna yfir öðrum með frekju og yfirgangi, gera lítið úr öllum öðrum. Það ætti ekki að skipta máli hver segir hlutina heldur hvað er sagt, en viðurkenna femínistar það almennt eða eru þeir fleiri eins og þessi setning lýsir manneskjunni sem hana sagði?

Ef þetta er viðhorf sem femínistar ættu að vera stoltir af er margt orðið undarlegt og vissulega menningin hrunin til grunna.

Ég leyfi Hildi Eir Bolladóttur presti á Akureyri að hafa síðasta orðið. Hún segir að bæði þolendur og gerendur þurfi á ást að halda. Varla er hægt að orða þetta betur.

Er hægt að efast lengur um hamfarahlýnun?

Ég verð nú að taka undir með Vinstri grænum og öðrum yfirlýstum umhverfissinnum að umhverfisverndin er mikilvæg. Allar þessar nýlegu fréttir um mannskæð flóð benda í þá átt að jöklar séu farnir að bráðna úr hófi fram. Það sem ég hef lengi sagt er það, að mannúðarstefnan, flóttamannahjálpin, fjölmenningin, þetta er það versta fyrir umhverfið, að skapa þessa þörf fyrir hátækni hjá þjóðum sem áður fóru á sínum eigin hraða inní okkar tækniumhverfi.

Þórólfur segir fjórðu bylgjuna hafna og Kári Stefánsson vill harðari aðgerðir.

Samkvæmt frétt frá DV kemur þetta fram. Sennilegt er að stjórnvöld landsins grípi til einhverra lokunaraðgerða. Annars er eins og fæstir spyrji sig spurninga eða reiðist þótt veiran sé manngerð. Fólk rífst út af smáatriðum.

Ég verð þó að viðurkenna að samkvæmt fréttum frá Bretlandi og víðar virðist fólk veikjast minna. Það eru þó góðar fréttir. Samt skal athuga eitt sem ekki má gleymast í þessari umræðu. Íslenzkur fræðimaður sagði að veiran myndi veikjast með tímanum, þannig hefðu kvefpestirnar sennilega byrjað áður, og orðið vægari að lokum. Eðlilegt að sprautumeistararnir vilji hrósa sér af því að fólk þoli þetta betur, en málið er ekki búið. Við erum í miðju ferli, ekki er auðvelt að vita hvernig veiran breytir sér með tímanum og margt fleira.

Ekki kæmi mér það á óvart þótt farið verði eftir Kára Stefánssyni aftur.

Mesti fjöldi smita á árinu

Teikn eru á lofti um að margt geti verið á undanhaldi sem ekki tilheyrir lífstefnunni - öflin tvö berjast sem fyrr.

Áður en Covid-19 fór að herja á mannkynið byrjaði þessi líkamsskrautstízka. Af sömu rótum slíkt rennur. Jafnvel þótt skrautið sé fjarlægt hverfa ekki X-2000 áhrifin, en minnka. Stöðugt er reynt að hafa taumhald á okkur mönnunum að utan, af geimverum sem vilja stjórna hér öllu. Það er mikið fagnaðarefni þegar fólk lætur fjarlægja þetta, en almenn vitundarvakning þarf að verða. Ekki þýðir að banna neitt, það er mín reynsla, en þekking er það sem skiptir máli. Vel má segja að samsæriskenningar séu ótrúlegar, en sumar þeirra sannast með tímanum.

Sumir halda því fram að ekki sé hægt að standa gegn tækninýjungum eða byltingum í menningunni, en það er ekki rétt. Það verður að gera greinarmun á því að fólk hræðist þessar geimverur sem eru ósýnilegar en raunverulegar, andlegar, yfirleitt, og það er oftar en ekki alþjóðasinnarnir og fjölmenningarátrúendurnir sem eru þannig og taka þá afstöðu. Þetta er þó röng afstaða og það vita þeir sem til þekkja.

Við mennirnir á jörðinni höfum verið tilraunadýr lengi. Á dögum Babýlóníumanna, fyrir tíma Biblíunnar og kristinnar menningar er hægt að sjá myndir og styttur þar sem fólk er með eyrnalokka. Þetta er hin raunverulega misbeiting og misnotkun sem Metoosinnar og femínistar ættu að beita sér gegn.

Andlega sinnað fólk veit að mörgum sinnum hefði heimsendir átt að verða en varð ekki, því við höfum notið verndar, og gerum enn, þrátt fyrir að slíkt taki enda. Ég held að bara á síðustu öld og þessari sem byrjuð er hafi það gerzt meira en 100 sinnum að heimsendir hefði getað orðið. Fyrir aldamótin 2000 fóru spámenn inn í andlegu heimana og gerðu samninga um vernd og breytt örlög í ljósi þess sem var að gerast í tízkumálum vesturlanda. Vitað var að slíkt dygði ekki til lengdar, og nú þegar Covid-19 fárið er byrjað að herja má sjá að afleiðingar syndanna verða ekki umflúnar endalaust.

Allar þessar árásir sem við verðum fyrir sýna fram á veikleika þeirra sem ráðast á okkur, sem hræðast mennskuna en vilja koma á ómennskunni. Öll mannleg samstaða sem er viturleg og uppbyggileg er ógnun fyrir þessi öfl. Þar af leiðandi ætti ekki að hræðast helstefnuöflin, þau er hægt að sigra, með samstöðu, og ýmsu sem jákvætt getur talizt.

Mannlegur frjáls vilji er til. Hann þarf að efla og frjálshyggjuna, að fólk sé frjálst til að bjarga sér og verða sjálfstætt í skoðunum, og þurfi ekki að lenda í sundrungarbylgjum þótt ósammála sé öðrum.

Þegar ég segi að heimsendi hafi verið afstýrt svona mörgum sinnum er ég ekki að ýkja. Skoði menn vísindagögn ættu þeir að viðurkenna án allrar minnstu efasemda að líf okkar er kraftaverk frá því smæsta til hins stærsta. Fyrir það má þakka.

Lætur fjarlægja öll húðflúr sín

Merkilegt fólk í moldarkofunum (ljóð)

Það er sama hversu mörgum kornum er safnað,

kóngurinn er látinn,

og tilraunir duga ekki lengur.

Stórmenni, smámenni, lækjarsprænur.

Góður var sá siður

sem gat af sér sveigjanlegt, gott fólk.

 

Nú er það á yfirborðinu.

 

Ef óttinn eitrar kjarnann

þau spýta því út.

Eplið þurfti samt ekki að vera slík synd.

 

Eyru sem ekki heyra.

Augu sem ekki sjá.

Skelfingin lamar, stirfir,

ef þú veizt að það er ekki á þínu valdi

hvort sem er.

 

Er hægt að láta það rætast

þrátt fyrir ófullkomnar aðstæður?

Þannig byrjaði annað

fyrir löngu.

 

Merkilegt fólk

í moldarkofunum,

það lagði grunninn

sem nútíminn stendur á.

 

Fyrr eða síðar

verða kornin of mörg.

 

6. september 2015.

Er þetta ný Covid-19 bylgja og samt um 90% þjóðarinnar bólusett? Hvernig má það vera?

9 manns fundust með veiruna í gær. Stundum eftir helgar finnast fleiri með veiruna þegar allt fer á fullt í skimunum, þannig að eins og Þórólfur segir, þetta minnir á fyrri bylgjur.

Frakkar mótmæla bóluefnavegabréfi og helsprautaðar þjóðir sýkjast mest en fátækustu og minnst bólusettu þjóðirnar koma skást út hvað varðar dauðsföll. Margir sérfræðingar víðsvegar um heiminn mæla gegn því að unglingar yngri en 18 ára séu bólusettir, ekki fara Danir eftir því og ýmsir fleiri. Þetta eru skrýtnir tímar, stórfurðulegir.

Sagt var um Bill Gates að hann byggi til tölvur og stýrikerfi sem hann gerði viljandi gölluð svo sífellt þyrfti uppfærslur. Búið var að spá því að hann léki sama leikinn með bóluefnin. Nú er búið að breyta nöfnunum á AstraZeneca og fleiri lyfjum, þau eru svo óvinsæl af ýmsum. Sömu risafyrirtæki setja önnur eða svipuð lyf á markaðinn undir öðrum nöfnum og Bill Gates er eigandi og stjórnandi víðast hvar á bak við tjöldin. Hvað er í gangi? Eru þessar hrikalegu Great Reset spár að rætast? Hvernig væri að það væri rætt opinberlega eins og í Silfri Egils, þegar það byrjar?

Malta, næstum allir þar bólusettir, en smittölur fara beint uppúr rjáfrinu. Það er ekki bara hægt að útskýra þetta eins og Þórólfur gerir, að bóluefnin virki ekki nógu vel. Áður var talið að virknin væri allt að 90% eða meira. Eftiráskýringar og allir í vanda?

Emirates, hvergi fleiri smitaðir, annar hæsti toppur á smittölum frá upphafi faraldursins. Þetta gerist út um allan heim og fólk þarf almennilegar skýringar. Hverju var sprautað í fólk, gerði það gagn eða olli það skaða?

Sú skýring að einhver eða einhverjir, kannski Bill Gates eins og fullyrt hefur verið víða sé að fækka mannkyninu virðist sífellt sennilegri, að einhver stjórni þessu.

Annarsstaðar hefur það sýnt sig að grímunotkun dregur ekki úr smiti.

Aðeins eitt virkar: Einangrun, eins og gert hefur verið á Íslandi, að fólk loki sig inni og hafi sem minnst samskipti við aðra. Þetta er hryllileg heimssýn, og enn og aftur spyr maður sig að því: Hver ber ábyrgðina á þessu? Stórt ríki eins og Kína eða spilltir einstaklingar innan ríkjanna og landanna, valdahreyfingar, hryðjuverkahópar?

Nú fer þetta einnig að verða spurning um efnahagsáhrif á heimsvísu. Ef aftur á að taka upp lokanir og hversu lengi, hvernig verða efnahagshorfurnar þá?

Já, eins og sagt hefur verið, seinni heimsstyrjöldin fer að blikna í samanburði við þetta og fleiri styrjaldir.

Samt er hægt að vona að smittölum fækki, að bóluefnin fari að virka, eins og Þórólfur hefur trú á að gerist og fleiri. Það kemur í ljós eftir helgina og á næstu dögum hvort smitum fari fækkandi eða ekki.

Níu innanlandssmit og öll utan sóttkvíar

Táknmál eftir Bob Dylan, túlkun á fjórða erindinu.

Þetta er í raun síðasta erindi ljóðsins, því næstu erindi eru endurtekningar á erindum númer eitt og tvö sem ég er þegar búinn að fjalla um.

Ég er búinn að rekja það hvernig þetta kvæði virðist lýsa mjög svo hversdagslegum atvikum á yfirborðinu, en samt nokkuð undarlegu orðavali í sambandi við þau. Annað hvort hefur því höfundurinn slegið til höndunum og slegið slöku við, ellegar þá að hann er svona yfirmáta vandvirkur í orðavali á vel útfærðu ljóði í dulmálsstíl.

 

Svona er íslenzkan:

 

"Link Wray var spilandi, ég var greiðandi í glymskrattann fyrir orðin sem ég var segjandi svo misskilin. Hann gerði mér ekkert gagn."

 

Lengra er þetta erindi ekki. Allt mjög snubbótt og snaggaralegt eins og kvæðið allt.

Margir hafa hunzað þetta kvæði alveg þegar verið er að fjalla um kveðskap Dylans og verk hans, því hann hefur ekki sjálfur sinnt um að syngja það á tónleikum og það er ekki til í hans útgáfu, nema í þessum dúet með Eric Clapton frá 1976 sem minnzt var á áður.

Engu að síður held ég mikið uppá þetta. Dylan er ævisögulegur höfundur, jafnvel þótt hann sé alvöru skáld sem kann að klæða líf sitt í skáldlegan búning og líkingamál. Um leið og hann notar atvik úr eigin lífi býr hann til listaverk og fjölskrúðug verk með mörgum litum, eða eins og málarar á borð við Rubens og Van Gogh, litadýptin er mikil og táknmálið auðugt, nema á kristilega skeiðinu 1979 til 1981 og poppfroðuskeiðinu frá 1984 til 1989.

Link Wray var bandarískur tónlistarmaður sem fæddist 1929 og lézt 2005 76 ára gamall. Hann er af mörgum og kannski flestum talinn "eins hittara maður", þótt hann hafi gefið út meira á löngum ferli.

Hann er frægastur fyrir lagið "Rumble" sem er frá 1958, og er hljóðfært, eða instrumental eins og sagt er á vondri íslenzku. Lög án söngs og aðeins með hljóðfærum er rétt að kalla hljóðfærð lög, af orðinu hljóðfæri, sem eru þar í aðalhlutverki.

Link Wray er þekktur fyrir að hafa verið áhrifavaldur mikilla tónlistarmanna, ekki sízt í þungarokkinu. Hann var einn af þeim fyrstu sem kynntu til sögunnar bjagaða gítarhljóma og orkuhljóma svonefnda (power cords), sem vinsælir hafa alltaf verið í pönki, þungarokki, glysrokki og dauðarokki.

Jimmy Page, Iggy Pop og Neil Young hafa allir nefnt hann sem mikinn áhrifavaldi í tónlistarsköpun sinni. Bob Dylan og Bruce Springsteen spiluðu báðir lagið "Rumble" á tónleikum honum til heiðurs er hann lézt árið 2005, sem merkir að þeir hafa einnig talið hann áhrifavald á sína tónlistarsköpun.

Nú er það alls ekki ljóst hvers vegna í ósköpunum Bob Dylan notar nafn hans í þessu mjög svo dularfulla kvæði, og það eykur á dulúð þess frekar en að útskýra eitthvað.

Hitt er alveg ljóst að mjög líklegt er að þetta sé lýsing á hans eigin lífi, eða æsku. Hann hefur verið 17 ára eða þar um bil þegar lagið "Rumble" kom út og þá voru einmitt glymskrattar geysivinsælir á börum, veitingahúsum og í sjoppum.

Þá vaknar spurningin hvort allt þetta kvæði fjalli um æskuatvik sem Bob Dylan lenti sjálfur í. Það kann að vera.

Það er fleira sem þarf að athuga við að nefna Link Wray þarna. Hann var af Shawnee ættum, sem er einhverskonar indíánaættbálkur í Ameríku. Hann lýsti því oft sjálfur hvernig hann og fjölskylda hans lentu í kynþáttafordómum margsinnis á þessum árum fyrir miðja tuttugustu öldina og langt fram eftir ævinni. Hljómplatan "Desire" sem kom út 1976 en var hljóðrituð 1975 fjallar öll meira og minna um minnihlutahópa í Bandaríkjunum, ofsótta útlaga og glæpamenn, eða kynlega kvisti. Ef þetta lag var afgangslag af þeirri plötu skýrir það eitthvað um þessa tilvitnun.

Engu að síður er ekki hægt að skýra þetta lag út frekar með þessari tilvitnun, því lagið virðist varla fjalla um nokkurn skapaðan hlut, nema undarleg samskipti, sem ekki verða skýrð fullkomlega.

Annars er hægt að skýra þetta á annan hátt. Tíðarandinn 1958 var svolítið annar en 1975. Kannski hefur Bob Dylan gert sér grein fyrir því að ástæðan fyrir deilunum við eiginkonuna var mismunandi uppeldi kynjanna, og vel að merkja voru ýmsar bylgjur femínisma búnar að ríða yfir bandarískt samfélag á þessum tíma þótt hið íslenzka samfélag hafi verið fremur grænt í þeim efnum. Þannig kann Link Wray í huga hans að hafa tengzt feðraveldinu og sjónarmiðum sem konan hans var ekki sátt við, mögulega. Sérstaklega í ljósi síðustu línunnar: "Hann gerði mér ekkert gagn". (Eða hann hjálpaði mér ekkert, var ekki góð fyrirmynd, eða vísaði mér ekki á rétta leið, eitthvað slíkt).

Annars eru þetta bara vangaveltur og skýringarnar á þessu kunna að vera einhverjar allt aðrar.

Ég hef í fyrri pistlum minnzt á þá útskýringu að þetta ljóð kunni að vera lýsing á upplifun einstaklings sem geimverur hafa rænt og skilað aftur, sem man aðeins brot af reynslu sinni, eins og oftast gerist.

Það passar við þessi orð líka, vegna þess að geimverurnar raða minni hinna rændu oft upp á nýtt og búa til hálfgert ofskynjunarmynstur, og tjá sig með minningabrotum manneskjunnar sem brottnumin er.

Hins vegar er þetta aðeins enn ein skýringatilraun á þessu ljóði. Hún gæti bætt við heildarskilninginn, en það vantar fleiri orð og fyllri lýsingar til að hægt sé að komast áfram með einhverri vissu. Ljóðið er svo stutt og fátæklegt að maður verður áfram í vafa sama hvað skýringatilraunir eru reyndar.

Þó er þarna línan "Svo misskilin(n). Með þessum orðum gæti hann átt við að orðin sem hann sagði hafi verið misskilin eða hann sjálfur verið misskilinn, en það kemur auðvitað útá eitt.

Þó er ágætt að fá þessa lýsingu þarna, þessa stuttu setningu. Hún bendir til þess að hlutverkunum sé snúið á hvolf, að hann sé að lýsa sjálfum sér sem manni sem á erfitt með að tjá sig og noti táknmál, að hann sé að kveða þetta við sál sína, sjálfan sig, setja ofaní sál sína og sjálfan sig.

David Weir heldur þessu oft fram í túlkunum sínum á kvæðum Dylans. Ég er yfirleitt ósammála honum. Í þessu kvæði vil ég samt halda þessu opnu að þetta geti verið skýring á þessu kvæði.

Ef þetta er hin rétta skýring er ekkert yfirnáttúrulegt við þetta ljóð. Þá er þetta einföld upprifjun á æskuatviki, þar sem frávarp er notað, eigin vantmetakennd er varpað yfir á aðra eins og algengt er. Vantmetakennd skrifa og ég segi, ekki vanmetakennd. Það er eitt það versta af djöflunum og tröllunum að vera með þetta goðlast í garð Vana, sem eru goð gnægtarinnar. Að færa þau aftur á þeirra rétta stall er stórt og nauðsynlegt skref í lífstefnuáttina með því að leiðrétta þessa gömlu villu, vant- forskeyti, sem merkir skort, en van- forskeyti sem merkir gnægð.

Nú, aftur að kvæði Dylans. Er hin yfirnáttúrulega skýring þá úr sögunni fyrst hægt er að skýra þetta á ævisögulegan hátt? Um það vil ég ekkert fullyrða endanlega. Ljóð eru persónuleg upplifun, bæði að lesa þau og skrifa. Ljóðaskýringar geta hjálpað uppá skilninginn, en endanleg túlkun er hvers og eins.

Að lokum vil ég segja að þetta kvæði er með þeim betri eftir Dylan. Hann nefnilega skilur eftir nægilegt rúm fyrir sjálfsgagnrýni, sem hann því miður gerir ekki í öllum verkum sínum, ef þau snúast um "fingurbendandi boðskap", eins og hann orðar það, eða ávítandi boðskap, skammarræður, heimsósómakveðskap, var þetta kallað á Íslandi einu sinni fyrr á öldum.

Heildarboðskapurinn er nefnilega sígildur, að samskiptavandamál þarf að leysa, bæði milli einstaklinga og þjóða. Síðasta lína þessa kvæðis er frelsunarsetningin: "Hann var ekki góð fyrirmynd". Sá sem temur sér þetta viðmót hefur gert sitt bezta til að vera auðmjúkur í samskiptum við aðra.

Til þess að breytast þurfum við nefnilega að viðurkenna gallana við hetjurnar okkar, eða fyrirmyndir okkar. Samt hefur okkar nútími ekkert endilega rétt fyrir sér eða áhrifavaldar okkar nútíma.

Enn fremur er hægt að halda áfram svolítið meira. Hann lýsir því að hann hafi verið "greiðandi" í glymskrattann. Á íslenzku kemur þetta sérlega skemmtilega út, því orðið glymskratti er svo lýsandi, gamla fólkið þoldi ekki þessi óhljóð sem voru svo ólík blíðu baulinu í beljunum sem það þekkti.

Sögnin að greiða eða borga í þessu sambandi er mjög lýsandi. Við erum alltaf að halda púkunum uppi í sál okkar, við erum að borga okkar eigin djöflum og halda þeim á lífi með hinum eða þessum hættinum.

Svo er þarna annað furðulegt sem erfitt er að skýra. Hvers vegna segir skáldið að hann hafi borgað fyrir orðin sem hann sjálfur var að segja, en ekki söng Link Wray eins og eðlilegt hefði talizt?

Þetta get ég raunar ekki útskýrt, því þetta er þversögn.

Forsetningin "for" sem þarna er notuð getur reyndar einnig þýtt þar sem eða með. "Með orðunum var ég að borga í glymskrattann" er hægt að þýða þetta, nema það verður enn óskiljanlegra.

Einnig getur þýðingin verið "Ég greiddi í glymskrattann þar sem orðin sem ég mælti voru svo misskilin". En þetta er líka ruglingslegt.

Annars ef úrfellingarmerki hefði staðið fyrir framan "for" hefði þetta verið skiljanlegra, þá hefði merkingin verið: "Ég borgaði í glymskrattann áður en ég sagði orðin sem voru svo misskilin". Úrfellingarmerkið vantar og það skapar vandræði í merkingunni. Það þekkist að "before" er stytt í "'for".

Eins og þetta kemur fyrir í textanum er þetta ennþá klúðurslegra og óskiljanlegra.

Nú ber þess að geta að oft párar Dylan texta sína niður rétt áður en hann tekur upp lögin, eða hann gerði það reyndar oftar hér áður fyrr, nýlegri textar eru miklu vandaðri langflestir.

Þess vegna er mögulegt að hann hafi gleymt úrfellingarmerkingu í því handriti textans sem notað hefur verið sem fyrirmynd að eftirskriftinni sem þekkt er. Þó er það fremur ólíklegt, því mér skilst að Dylan beri sjálfur ábyrgð á því sem birtist eftir hann á prenti, að hann fari yfir það allt áður en það er birt.

Nema hér komi önnur skýring til greina. Kannski endurtók hann línur úr textanum, ef um var að ræða sunginn texta. Þá voru sömu orð sem söngvarinn söng í glymskrattanum og hann notaði og voru misskilin. Ýmsar skýringatilraunir koma vissulega til greina í þessu máli, og ég held að ég hafi velt við öllum steinum, eftir megni að minnsta kosti.