Vinstrimenn og jafnaðarmenn leggja traust sitt á að Dagur vinni borgina enn einu sinni. Mun það gerast, eða styrkjast hægriöflin?

Af orðum Dags borgarstjóra í Reykjavík um komandi kosningar til borgarstjóra á ný má túlka það svo að hann hafi að miklu leyti viljað hætta en annað Samfylkingarfólk hafi talið sigur sinn óvísan án hans og þrýst á hann að bjóða sig fram á ný, einu sinni enn. Af öllu þessu má draga þá ályktun að Dagur sé leiðtogi vinstrimanna sterkari en Samfylkingin og vinstriflokkarnir almennt. Út frá stjórnmálafræðilegum rannsóknum hlýtur það að teljast áhugavert að vinstriflokkar séu farnir að reiða sig á sterka leiðtoga, því sagt var að hægriflokkarnir hefðu frekar þau einkenni. Enn eitt atriðið sem sýnir ruglinginn á pólitíska sviðinu og hversu skilgreiningar eru orðnar torveldar.

 

Nú vaknar stóra spurningin, mun Dagur vinna borgina á ný eða ekki? Ef Sjálfstæðisflokkurinn vinnur borgina mun það vonandi hafa ruðningsáhrif yfir í landsmálin, þannig að hægt verði að koma á fót ríkisstjórnum Sjálfstæðisflokks og Framsóknar eða Miðflokks og Flokks fólksins og Sjálfstæðisflokksins, dæmigerðar hægristjórnir, borgaraflokkastjórnir, eins og sumir segja.

 

Ekki svo að skilja að frjálshyggjan og peningagræðgin séu mitt uppáhald, en það lýðskrum sem felst í samvinnu ólíkra flokka og afslætti á þeirra hugsjónum er kannski verra en það sem landsmenn bjuggu við áður. Jóhannes bloggari hnýtir í Sjálfstæðisflokkinn, honum er sennilega of sárt að fjalla um sína eigin menn, Vinstri græna. Þeir standa honum nær.

Dagur býður sig aftur fram

Útskúfunarómenningin fyrr og síðar

Varast ber að taka breytt gildi alvarlega sem reynt er að neyða uppá fólk á okkar tímum í gegnum öfgabull vinstrimanna, femínista sérstaklega. Fasisma er hægt að fela í mannréttindabúningi og réttlætishjali en fólk má ekki missa dómgreind sína og rökhugsun, eða láta stjórnast af lýðskrumi.

 

Vissulega er margt gott hjá vinstrimönnum, en þeir eru ginkeyptari fyrir öfgasósíalisma þeim sem hér um ræðir. Þeir hafa gleypt femínismann hráann, sem ekki er í samræmi við boðskap Biblíunnar, til dæmis, um að mannlegur vilji eigi að vera í forgrunni, ekki vilji Guðs.

 

Biblían segir frá gildum um hvað er rétt og rangt. Vestræn menning byggist að miklu leyti á því grundvallaratriði að sakleysi gildi unz sekt hefur verið sönnuð. Á okkar undarlegu tímum bregður fyrir þeirri nýlundu við sumir öfgafemínistar koma fram sem eru ósammála þessu, og að útskúfunarmenning eigi rétt á sér, sem fyrir alla siðaða menn þótti fyrir 20 árum ómögulegt að sætta sig við.

 

Útskúfun er ekki nýtt fyrirbæri heldur ævafornt. Það er mjög frumstæð og grimmileg hegðun, sem rekja má aftur til frummannanna, hvenær svo sem þeir komu fyrst fram, sem enginn veit með vissu, fyrir hundruðum þúsunda eða milljónum ára.

 

Þegar ég lærði félagsfræði í menntaskóla skömmu fyrir 2000 var hugtakið fræðilegt eingöngu, og kennarinn sagði þetta skammarlegt fyrirbæri ófróðra manna í samfélagi sem lyti dýrslegum og villtum hvötum en væri ekki siðað miðað við vestræna menningu.

 

Þá var þetta kallað "félagsleg útskúfun", í félagsfræðitímunum og við lærðum um hvernig frumstæð samfélög þóttust ekki sjá konur og karla, hentu þeim í strákofa, létu hafa vondan mat og töluðu lítið eða ekki við viðkomandi. Það var vegna þess að þessir útskúfuðu vesalingar höfðu ekki hlýtt reglum hins frumstæða samfélags eins og til var ætlazt.

 

Sérstaklega var það tekið fram að þessir útskúfuðu einstaklingar dóu oft langt fyrir aldur fram. Sumir hættu að borða, eða sofa, eða fengu hjartaáfall eða dóu af öðrum ástæðum sem tengdust taugakerfinu, til dæmis.

 

Samstilling er hugtak sem dr. Helgi Pjeturss fann upp og lýsir það líforkunni og hvernig félagsleg samskipti efla líforkuna. Án samstillingarinnar minnkar líforkan og hverfur.

 

Munurinn á okkar samfélagi og þessum frumstæðu samfélögum er að fleiri menningarkimar eru til í okkar samfélagi sem verja hina útskúfuðu einstaklinga. Engu að síður er það mjög ljótt og ósiðlegt að útskúfa fólki, og ekki í anda kristninnar, og ekki heldur í anda Ásatrúarinnar.

 

Gott og skýrt er dæmið úr erindi 50 úr Hávamálum:

 

"Hrörnar þöll,

sú es stendur þorpi á,

hlýr-at henni börkur né barr;

svá es maður,

sá es manngi ann.

Hvat má hann lengi lifa?"

 

Margt í Hávamálum kennir að standa fast á sínu án þess að verða lydda og skapluðra og láta kúga sig, að halda vináttu í gegnum erfiðleika. Svo er þar margt annað merkilegt einnig.

Vandinn við nýleg hljómtæki, sem minna er hægt að gera við

Kína gaf okkur ekki bara Covid-19 heldur líka raftæki sem ekki er hægt að gera við. Gömlu raftækin frá Ameríku og Japan var hægt að gera við. Örtölvutæknin er orðin þannig að hlutir eru svo smáir að ekki er hægt að skipta þeim út.

 

Plötuspilarar eru sem betur fer aftur komnir í tízku, það er gaman að þeim og þeir eru nytsamlegir. Analog hljómurinn, sá hliðræni, eins og þetta heitir á íslenzku, er þýðari og mýkri á einhvern hátt, þótt ekki sé hægt að sanna það, en hlustendur eru sammála um þetta og því hafa vinsældir vinylplötunnar aukizt á ný á síðustu árum og áratugum.

 

En nýir plötuspilarar eru ekki endilega endingarbetri en þeir sem smíðaðir voru áður. Þeir beztu voru framleiddir frá 1976 til 1985, um það bil, þegar hliðræna tæknin stóð á hátindi sínum.

 

Hægt er að fá plötuspilara nýja með þyngdarstillanlegum armi, en algengt er að þyngdin á þeim sé stöðluð, sem er ekki mesta gæðaeinkennið.

 

Metnaðurinn var mikill hjá plötukaupendum um 1980. Þá vissi markaðurinn hvað skemmdar hljómplötur þýddu, spilaðar með skemmdri nál og á lélegum plötuspilara. Þá krafðist fólk þess að plötuspilararnir væru vel með plöturnar, með þyngdarstillanlegum armi og nettum nálum.

 

Á sama tíma náði þróun hljómsnældunnar hámarki, með tilkomu Dolby-C kerfisins. Þó voru fyrirtækin farin að spara, og hnignunarmerkin farin að gera vart við sig. Erfiðleikar á japönskum mörkuðum ollu þar mestu.

 

Um 1985 voru gæði segulbandstækja farin að verða minni, og um 1990 voru gæði þeirra hríðfallin, enda voru þá CD hljómdiskarnir aðalmálið.

 

Menn trúðu því um 1990 að CD diskar myndu drepa hliðrænu tæknina, en það gerðist ekki. Hljóðsnældan er vantmetið fyrirbæri sem ætti að koma aftur, þar er einnig þetta dásamlega og mjúka hliðræna hljóð.

 

Á ákveðnum tímapunkti nær tæknin hámarki, svo hnignar henni, eða hægt er að halda því fram að minnsta kosti.

 

Enn má spyrja sig, er 5G tæknin nauðsynleg eða ónauðsynleg? Skaðsamleg eða ekki fyrir menn og skepnur?

Er hægt að treysta Þórólfi sem velgjörðarmanni, sama hversu indæll hann virðist vera ef hann er verkfæri Bill Gates?

Ég er hættur að nenna að horfa á Kastljós hið nýja. Sérstaklega þegar nefndir eru "vísindamenn" í kófsmálum og Þórólfur sem telur þörf á að bólusetja börn sem almennt voru ekki talin þurfa slíkt, áður en innræting elítunnar byrjaði í þá átt. Maður veit alveg hvernig boðskapurinn er. Maður veit að sá boðskapur kemur frá Bill Gates, einum ríkasta manni í heimi, sem hefur grætt gríðarlega á faraldrinum og bólusetningunum, og hann er ekki sá eini af þeim auðrónum, sem nú eiga heiminn, svo gott sem.

 

Lengi hef ég haldið að líkamsskrautið gerði fólkið viljalaust, og það virðist því miður hafa sannazt í þessum faraldri og hvernig fólk hefur skipt um skoðun á nóinu með að bólusetja þurfi börnin, þótt upphaflega hafi það ekki verið talið. Dáleiðsla, andsetning, nokkuð augljóst mál, eða lýðstjórnun snilldarleg og múgsefjun.

 

Ef konur hefðu ekki notað eyrnalokka í gegnum aldirnar hefði X-2000 efnið ekki safnazt upp í líkömum þeirra og sjálfstæður vilji væri meiri hjá þeim. Engu að síður, það er persónulegt hversu ónæmt fólk er fyrir X-2000 efninu, og því ekkert hægt að segja með vissu um viðbrögð.

 

RÚV má þó eiga það að nýlega kom fram í fréttatíma hjá þeim að Bill Gates og nokkrir aðrir langauðugustu menn í heimi hafa svoleiðis margfaldað gríðarlegan auð sinn í faraldrinum að það hálfa væri nóg! Talandi um auðróna.

 

Ofurauðævi þessara einstaklinga eru slík að þó þeir dæli peningum í hitt og þetta heldur fjármagn þeirra áfram að margfaldast, enda er kerfið þannig uppbyggt. Á meðan stóreykst fátækt og misskipting í heiminum. Til hverra er krafan send um að hjálpa þeim fátækustu? Jú, það er miðstéttin, sem frekar þokast niður í launum á heimsvísu, sérstaklega á þessum farsóttartímum.

 

Það er eitthvað meira en lítið bogið við þetta alltsaman. Maður getur ekki vitað með 100% vissu að um samsæri sé að ræða, en það passar nokkurnveginn inní það sem röklegt gæti talizt.

 

Nei, ég tel ekki að nein uppreisn verði gerð og ég tel ekki endilega að neinn dómstóll muni kveða á um að þeir hafi gert rangt. Í fyrsta lagi er ekkert hægt að sanna. Í öðru lagi stjórnar þessi elíta almenningsálitinu, og hægrisinnað fólk fær á sig allar skammir en ekki vinstrisinnað, og er MeToo pólitískar hreinsanir eins og á Stalínstímanum, sem sanna hvar völdin liggja, hjá þessari elítu sem mun sennilega aldrei fá á baukinn eins og taparar seinni heimsstyrjaldarinnar gerðu heldur betur.

 

Sá sem hefur kynnt sér Ásatrú vel verður ekki mjög hissa á þessu. Í kristinni trú lærir maður muninn á röngu og réttu. Í Ásatrú lærir maður að allt er mögulegt, og að siðfræðin er afstæð. Það þekkja auðrónarnir manna bezt og notfæra sér þá staðreynd. Þeir notfæra sér einnig að boðskapur Biblíunnar um refsingu þessa heims eða annars á ekki alltaf við rök að styðjast, eða getur að minnsta kosti frestazt um lengri eða skemmri tíma.

 

Þetta erum við heldur betur að upplifa í nútímanum. Á sama tíma og femínistar og fjölbreytnifræðingar, hin vinstrisinnuðu afkvæmi jafnaðarstefnunnar sem vilja færa þá hugmyndafræði endalaust út, að jafnréttið sé takmarkalaust, þá á kristnin heldur betur í vök að verjast, og jafnvel islam mildast, Talíbanarnir reyna að mæta kröfum hinna bleiku kvenna.

 

Ef mannkynið hefði varðveitt betur þessi fornkvæði, því fleiri voru til en Sæmundar Edda geymir, þá væri það betur statt. Einnig ef sumt fólk í nútímanum fengi meiri athygli og væri betur launað, ekki afgreitt sem lánleysingjar og utan kassa og skilgreininga.

 

Í þessum síbreytilega heimi sem er að flosna upp endanlega og upplausnin ein framundan er ekki skrýtið að hættan á stríðum aukist og enn frekari umhverfisslysum.

 

Þegar Guðjón Hreinberg skrifar um örvæntingu og von snertir það við mér, einnig þegar hann skrifar um þunglyndi og kvíða. Án alls þessa sársauka sem felst í þessu hefði ég aldrei haft áhuga á heimspekilegum málefnum í raun eða kynnt mér dýpt þeirra.

 

Það er erfitt að koma með lausnir þegar svona djúpt er kafað í nútímann.

 

Ég hef þó þá lausn sem kemur fram í æðruleysisbæninni.

 

Maður biður til Guðs að gefa sér styrk að sætta sig við það sem maður getur ekki breytt. Það er margt í heiminum sem augljóslega er kolrangt og skakkt, en maður gerir sér einnig grein fyrir valdaleysi sínu. Ef maður væri forseti eða forsætisráðherra, þá ætti maður að hafa samvitzkubit yfir því að gera ekki betur. En þegar maður er bara lítið peð, þá ætti maður að viðurkenna að maður getur lítið sem ekkert breytt í eina átt eða aðra og það er lítið sem ekkert mark tekið á manni, sama hvað maður reynir.

 

Færslan "Ríkið er rúið trausti" er nokkuð góð. Þar kemur fram að síðuhafinn treysti hvorki fólkinu né jörðinni.

 

En þetta er svolítið merkilegt. Fólk er útreiknanlegt. Það minnir á sauði sem hlýða hundinum sem geltir og rekur það áfram. Þessvegna getur maður treyst fólki, það er ekki óútreiknanlegt.

Hvað jörðina varðar er það alveg víst að hún mun hrista okkur í tætlur kannski fyrr en við höldum og bregðast okkur endanlega þegar við höfum brugðizt henni.

 

Atburðirnir á þessu ári, rosaeldgos og jarðhræringar útum allt, ofsastormar, sveiflur á segulsviðinu, og margt annað, þetta bendir til þess að verndarar jarðarinnar séu búnir að fá nóg af helgispjöllunum, að álfar og huldufólk svari móðgunum, árásum og vantvirðingu í sömu mynt, og séu sammála þeim guðum sem menn eru hættir að virða um að breytinga sé þörf á þessu jarðríki.

 

En þrátt fyrir deyfð vinstrimanna og meðvirkni þeirra með alþjóðavæðingunni, þá má gera ráð fyrir að á einhverjum tímapunkti gerist þeir byltingarsinnaðir eins og í Búsáhaldabyltingunni.

 

Hengiflugin eru svo mörg nú til dags. Þau blasa allsstaðar við, þókt flest sé með nokkurnveginn kyrrum kjörum enn. Á yfirborðinu að minnsta kosti.

 

Bara eitt atriði getur komið af stað byltingum, en það er vaxandi fátækt vegna græðgi elítunnar. Miðstéttin er gerð fátækari, og hún á alltaf að bera ábyrgð á ruglinu sem viðgengst í auðrónunum. Sú þróun getur augljóslega ekki haldið áfram til eilífðar.

 

Eins og venjulega eru þeir fátækustu máttlausari en allt sem máttlaust er og fá við ekkert ráðið, hafa lítil áhrif. Þar eru þó ýmsir starfskraftar sem gætu nýzt betur. En flokkunargleðin er svo mikil, að horft er á skilgreiningar sem langskólanámið gefur frekar en hæfni einstaklinganna á víðara sviði.

 

Það er ekki beint hægt að halda því fram að lífstefna sé ríkjandi á jörðinni. Nei. En spádómar hafa ræzt. Fullyrðingar dr. Helga Pjeturss um að allt færi til fjandans yrði ekki á hann trúað hafa ræzt. Það finnst mér stórmerkilegt.

 

Sem sagt, regla er í óreglunni. Þar sem hrakspár hafa ræzt veit maður að einhver æðri regla er handan okkar hrynjandi menningar. Það segir sig sjálft, úr því að reglan er að sanna sig og spádómarnir að rætast.

 

En í lokin. Mér finnst það eiginlega skylda vinstrisinnaðra Íslendinga, sem virðast langflestir Íslendingar nú um stundir, að fallast á að misskipting auðs, sem sífellt eykst í heiminum, undir verndarvæng alþjóðahyggjunnar, mér finnst það skylda þessara vinstrisinnuðu Íslendinga að viðurkenna að nazismi og fasismi eru ekki helztu ógnirnar, heldur mun fleiri fyrirbæri og fjölþættari, sem snerta mörg svið þjóðlífsins í dag, en sem birtast svo vel í því að Bill Gates og félagar margfalda gríðarleg ofurríkidæmi sín á þessum hörmungatímum fyrir almúgann.

 

Vinstrimenn og hægrimenn geta unnið saman. Nema hvað hægrimenn finnast varla í Sjálfstæðisflokknum. Eiginlega allir stjórnmálaflokkar í dag á Íslandi eru jafnaðarstefnulýðskrumsflokkar.

 

Stjórnmálalitrófið á Íslandi í dag er kommúnismarautt. Stalínsdóttir er gott nafn á forsætisráðfrúnni. Vinstriöfgarnir hafa þannig heltekið flokkana að mikil skekkja er komin í skilgreiningar spekinganna.

Ólafur Ragnar virkjaði stjórnarskrána, skemmdi hana ekki, en notaði listalega vel

Björn Leví Gunnarsson Pírari sýnir sinn innri mann með því að opinbera að hann hafi verið andvígur þessum vinsælu athöfnum Ólafs Ragnars, sem gerðu hann að nokkurskonar þjóðhetju, hjá öllum nema þeim sem ekki höfðu hagsmuni þjóðarinnar að leiðarljósi.

Þessi orð Píratans sýna eiginlega við hvað er að etja, í sambandi við það að Guðmundur Franklín Jónsson, sá ágæti maður var hvorki kosinn nýr forseti né hans nýi flokkur inná þing. Guðmundur Franklín er maður sem berst gegn hverskyns spillingu frá hægri og vinstri, en kjósendur láta teyma sig eins og venjulega, og láta telja sér trú um að raunverulegir byltingarmenn eins og hann séu öfgamenn, sem er ekkert nema bannsett kjaftæði.

 

Mér finnst það hin mesta móðgun við það góða fólk sem vann gegn Ice-Slave hryllingnum að viðhafa þessi orð um Ólaf Ragnar, sem hjálpaði mikið með því að hafna Svavarssamningnum.

 

Þetta eru ekki meðmæli með "nýju" stjórnarskránni, sem Píratar og aðrir vilja, að styðja ekki forseta sem virkjaði vald fólksins í landinu með því að gerast milligöngumaður þess.

 

Góður einræðisherra gerir meira gagn en 100 spilltir ráðherrar. En góðir einræðisherrar eru vandfundnir. Ólafur Ragnar var efni í einn slíkan stundum.

 

Því miður bendir flest til þess að Píratar séu gamaldags vinstrimenn sem vilja stækka báknið, og stjórnarskrá þar sem leyfir áframhaldandi spillingu. Ólafur Ragnar opnaði á samtal við þjóðina, með því að fara eftir vilja hennar. Guðmundur Franklín Jónsson var vonin, að halda áfram á þeirri leið, og þeirri von var því miður hafnað.

 

Hvernig var þetta fyrir hrunið 2008? Ekki var þá hlustað á þá sem raunverulega gátu hjálpað.

 

Sem segir manni að tími Guðmundar Franklíns, Íslenzku þjóðfylkingarinnar og Frelsisflokksins sé ekki liðinn. Fólk er bara ekki búið að fatta það ennþá að þessir flokkar eiga erindi við þjóðina, unga fólkið, og allur fjöldinn, sem enn hefur ekki kosið þessa flokka.

Segir Ólaf Ragnar hafa skemmt stjórnarskrána

Ef Megas hefði gefið út tónlist 1981

Mig dreymdi skemmtilegan draum sem viðkemur tónlist. Draumurinn endaði á því að ég heyrði lag sungið af Megasi frá árinu 1981, en eins og menn vita kom ekkert lag með honum frá því ári.

 

Ég man yfirleitt bara hvernig draumar enda, og þannig var líka með þennan, nema ég man kringumstæðurnar og umhverfið, allt var þetta mjög skýrt. Það voru ruslahaugar í Hafnarfirði á árum áður sem fólk fór með ruslið sitt til en þetta var einhver slíkur staður, nema ruslið heillegra og fólk að leita að nýtilegu drasli til að hirða.

Ég tók eftir mörgum litlum ferðaútvörpum í hrúgu, og eitt vakti athygli mína því það var sjaldgæft, Marantz merki og ég dró það fram. Í því var segulbandsspóla sem ég tók út og skoðaði betur. Hún var með svörtum stöfum, "Útlög" stóð á báðum hliðum og Gramm, ártalið 1981 undir. Ég setti hana aftur í tækið og það byrjaði að spila lag með Megasi sem ég hafði aldrei áður heyrt. Undirleikurinn minnti á Tolla Morthens og Íkarus árið 1983, þegar meistarinn fékk að spila nokkur lög með þeim á plötur.

Lagið var í moll og fjallaði eitthvað um verbúðalíf, þannig að kannski var það ekki eftir hann sjálfan. Röddin var svona hæfilega hrá og mjúk eins og þegar hann söng um "Svo skal böl bæta" 1983. 

 

Þarna vaknaði ég, en þetta lag hefði ég viljað eiga á plötu.

Pólitísk rétthugsun er að drepa sjónvarpsáhorf og menninguna alla

Á bakvið þessa frétt um yfirtöku farsímanna er aldursdreifingin, að yngstu notendurnir kjósa snjallsímana og þau tæki fram yfir sjónvörp og tölvur.

 

Snjallsímar og snjallúr og allt það dót tekur sífellt meiri tíma. Útileikir að verða liðin tíð og uppátækjasemi, leikir og bóklestur. Gamalt og vandað málfar á útleið og enskir frasar allsráðandi, í öllum heiminum, einföld enska.

 

Ástæðan fyrir því að menningin er dauð er sú að pólitísk rétthugsun er orðin of valdamikil og fyrirferðarmikil. Það er búið að drepa vörumerki eins og Star Wars, James Bond og Star Trek í pólitík minnihlutahópa og pólitískri innrætingu kommúnískri. Fyrir vikið eru söguþræðirnir ótrúverðugir, leikurinn gervilegur, samtölin þvinguð og öll handritsgerð vélræn eins og á stalínstímanum í Sovétríkjunum.

 

Menn eru með getgátur uppi um að Bandaríkin geti verið að sigla inní efnahagskreppu og jafnvel allur heimurinn. Það kæmi ekki á óvart. En sú kreppa hefur þá átt sér langan aðdraganda í vinstrislagsíðumenningu og jafnaðarfasisma undangenginna áratuga.

 

Mér finnst bezt að njóta fræðslu eða skemmtunar með lestri bóka. Næstbezt finnst mér sjónvarpið, í þriðja sæti tölvur og snjallúr og snjallsímar í fjórða sæti þar á eftir.

 

Mér finnst þetta ekki góð þróun, helstefnuþróun eins og á eiginlega öllum sviðum. Myndskeið meistara Guðjóns Hreinberg eru áhugaverð, en helzt hefði ég viljað hala þeim niður í skrám sem hægt væri að spila á DVD spilurum fyrir sjónvarp. Það er mjög tímafrekt verkefni að umbreyta mp4 skrám í eitthvað sem DVD spilarar leika.

 

Af því að bandarískt sjónvarpsefni verður sífellt leiðinlegra eins og íslenzkt þá eru einræður skynsamlegs manns áhugaverðari en einhliða kommúnistaáróður RÚV og þeirra sem þau kaupa af efni.

 

Í þessari frétt kemur fram að sjónvarpið sé að deyja út. Er þetta ekki sambærileg frétt og þegar sagt var að hljómplötur væru að deyja út, hljóðsnældur, CD hljómdiskar og annað slíkt? Niðurstaðan hefur jafnan verið sú að þessir miðlar halda einhverri markaðshlutdeild, og sumir eflast á ný, eins og vínylhljómplöturnar, sem veita sanna upplifun þegar albúmin eru skoðuð og hlustað á þær í góðum græjum.

 

Ég vona að Donald Trump eða einhver sambærilegur Repúblikanamógúll stofni nýja Hollywood kvikmyndasmiðju, þar sem vinstriáróður verður bannaður, og út komi skemmtilegri og meira þroskandi kvikmyndir, eins og á blómatíma Hollywood, sem endaði fyrir um það bil 30 árum, og kannski fyrr.

Sjónvarpið að deyja út

Húmanismi og umhverfisvernd fara ekki saman - hamfarahlýnun staðfest af vísindamönnum

Menn deila um flest og einnig umhverfismálin. Vissulega deila menn um hamfarahlýnun, en þó er þetta það svið sem sífellt erfiðara verður að deila um, því öll lönd verða fyrir barðinu á þessum breytingum. Þessi vetur  er til dæmis óvenju umhleypingasamur og hlýr, en meðaltölin skipta mestu, það er rétt.

 

Þau ráð duga ekki sem hingað til hafa verið notuð. Það er sama hvað við gerum á okkar litla Íslandi, fjölmennu löndin menga mest, og þar er vandinn. Þótt Covid-19 fækki eitthvað mannfólkinu heldur fjölgunin áfram þar sem fátæktin er mest, og þar er mest aukningin á mengun. "Góða fólkið" á sök á menguninni, með hjálparstarfinu í Afríku og Asíu, með mannréttindabaráttunni og húmanismanum.

 

Flest bendir til þess að of seint sé að bjarga jörðinni og mannkyninu. Hins vegar má draga lærdóm af þessu. Femínistar, jafnaðarmenn og vinstrimenn eru varla trúverðugir núna þegar ljóst er að þeirra ráð gegn menguninni og hamfarahlýnuninni duga ekki, að öllum líkindum.

 

Það er ekki lengur hægt að líðast að vinstraliðið fái að koma inn samvizkubiti hjá öðrum vegna rasisma, karlrembu eða feðraveldis, þegar ljóst er að þetta sama vinstralið hefur með húmanisma sínum stuðlað að hamfarahlýnun og mengun jarðarinnar.

Einfaldari lífshættir voru sjálfbærir, við áttum að læra af fátækari þjóðum en ekki koma þeim á okkar hátæknistig umhverfiseyðingar og mengunar.

Síðustu sjö ár þau heitustu frá upphafi mælinga

Merki Dýrsins, ekki öllum vægt sem völdin hafa

Fréttin um andlát Davids Sassolis forseta Evrópuþingsins er merkilegri en í fljótu bragði virðist. Hann dó vegna þess að "ónæmiskerfi hans virkaði ekki sem skyldi", samkvæmt fréttinni. Hann hefur verið fullbólusettur, því annað væri tekið fram. Hann var lagður inn á sjúkrahús með lungnabólgu í september, og þá einnig að öllum líkindum verið fullbólusettur. Læknar hafa sennilega gert allt til að hjálpa honum, svona valdamiklum manni.

 

Ef fólk hefur grunsemdarhæfileikann í fullu fjöri hjá sér er auðvelt að taka eftir því að mikið er um fréttir af fólki sem deyr á grunsamlegan hátt fullbólusett, frægt og ekki frægt, og án þess að vera háaldrað. Bólusetningum er ekki kennt um, en alltaf þegar óbólusett fólk deyr er manngerðu veirunni kennt um, og skorti á bólusetningu. Hvernig er hægt að kenna fólki um að deyja sem er óbólusett þegar veiran var búin til sem drápstæki af Evrópusambandinu, Demókrötum, vinstrimönnum, fjölmenningarsinnum? Það er ekki hægt að kenna fórnarlömbum um sjálfsmorð, sem voru drepin. Þetta vilja afneitunarsinnaðir vinstrimenn gera, sem hafa eignað sér stærsta hluta opinberrar umræðu á þessu landi og víðar í hinum vestæna heimi.

 

Takið eftir því að Vítalíumálið ærir landsmenn sama dag og demókrataskipulagða árásin á bandaríska þinghúsið á afmæli, sem Trump er kennt um og repúblikönum, að sjálfsögðu, hvað annað?

 

Málið er það að fleiri en venjulegir samsæriskenninganördar eru farnir að sjá í gegnum samsæri nútímans, og árásina sem stuðningsmönnum Trumps var kennt um ekki sízt. Hinir miðstýrðu elítufjölmiðlar reyna að kasta moldviðri í augu fólks, tilfinningum er stjórnað, og tilfinningar kallaðar fram eftir hentugleikum, hjá fjöldanum, til að beina athyglinni annað ekki hvað sízt.

 

Þeir sem lesa í teikn nútímans þurfa ekki að vera haldnir ofsóknarbrjálæði og paranoju til að vilja staldra við í sambandi við bólusetningar barna. Jú, þeir vænisjúku stökkva eins og venjulega fyrstir á samsæriskenningavagnana, en það eru fleiri núna sem eru farnir að vakna til vitundar um veruleikann. Á svona tímum getur það jafnvel bjargað fólki að hafa vænan skammt af vænisýki meðfæddri í skrokknum, eða smá dass af henni.

 

Annað sem eiginlega öllum ætti að vera ljóst er þetta, að Þórólfur og yfirvöldin í heild eru ekki að sprauta börnin heilsu þeirra vegna heldur til að hlýðnast Bill Gates og öllu því liði, vera hluti af áætlun fyrir vestrænar þjóðir. Öll vesturlönd láta stjórnast af voldugum aðilum, og maður þarf ekki að vera kristinn trúarnörd til að tala um Satan þegar slík spillingaröfl eru til umræðu.

Forseti Evrópuþingsins er látinn

Smákökudós sem vekur upp minningar um ömmu og afa seld á 22 þúsund.

Nákvæmlega svona dós með konur í þjóðbúningum var aðaldósin fyrir smákökur á jólunum hjá ömmu og afa. Amma setti smjörpappír í hana og svo margar tegundir af smákökum. Hún rúmaði mikið af þeim.

 

Einstaka sinnum sá ég ömmu í svona þjóðbúningum, ættarmót, þorrablót, stórafmæli og slík tilefni voru notuð. Síðan voru til sögur frá foreldrum ömmu og ættingjum sem í sveitinni vissu hvað það var mikilvægt að eiga svona búninga við hátíðleg tilefni.

 

Þessi dós vekur upp minningar um jólin heima hjá ömmu og afa hjá mér. Mamma fékk þessa dós í sinn arfhlut, það er að segja sambærilega þessari, með svona myndum á allan hringinn af konum í þjóðbúningum, og bláa dós í þessum sama lit.

 

Amma kenndi mér að allir hlutir væru mikilvægir. Þeirra mottó var að eiga hlutina ævina á enda og ekki henda þeim, enda gat afi gert við næstum hvað sem var. Hann átti stóran lóðbolta sem hitaður var með prímuslampa sem hann gat notað til að lóða saman hornin á svona slitnum dósum, og gerði það vel.

 

Amma átti líka stóra tösku sem notuð var í matarinnkaup. Nú er sá tími kominn aftur þegar fólk kemur með innkaupatöskur og poka að heiman frá sér vegna umhverfisverndar.

 

Amma þekkti að vísu ekki hugtakið umhverfisvernd. Það var ekki þekkt á hennar tíma. Nema hennar rök voru að spara hverja krónu, aldrei að kaupa innkaupapoka úr plasti ef hægt var að spara með eigin tösku sem entist miklu lengur.

 

Auk þess var þetta einhver tízka frá því hún var ung að konur væru með allskonar töskur.

22 þúsund fyrir dós í Góða hirðinum