Smákökudós sem vekur upp minningar um ömmu og afa seld á 22 þúsund.

Nákvæmlega svona dós með konur í þjóðbúningum var aðaldósin fyrir smákökur á jólunum hjá ömmu og afa. Amma setti smjörpappír í hana og svo margar tegundir af smákökum. Hún rúmaði mikið af þeim.

 

Einstaka sinnum sá ég ömmu í svona þjóðbúningum, ættarmót, þorrablót, stórafmæli og slík tilefni voru notuð. Síðan voru til sögur frá foreldrum ömmu og ættingjum sem í sveitinni vissu hvað það var mikilvægt að eiga svona búninga við hátíðleg tilefni.

 

Þessi dós vekur upp minningar um jólin heima hjá ömmu og afa hjá mér. Mamma fékk þessa dós í sinn arfhlut, það er að segja sambærilega þessari, með svona myndum á allan hringinn af konum í þjóðbúningum, og bláa dós í þessum sama lit.

 

Amma kenndi mér að allir hlutir væru mikilvægir. Þeirra mottó var að eiga hlutina ævina á enda og ekki henda þeim, enda gat afi gert við næstum hvað sem var. Hann átti stóran lóðbolta sem hitaður var með prímuslampa sem hann gat notað til að lóða saman hornin á svona slitnum dósum, og gerði það vel.

 

Amma átti líka stóra tösku sem notuð var í matarinnkaup. Nú er sá tími kominn aftur þegar fólk kemur með innkaupatöskur og poka að heiman frá sér vegna umhverfisverndar.

 

Amma þekkti að vísu ekki hugtakið umhverfisvernd. Það var ekki þekkt á hennar tíma. Nema hennar rök voru að spara hverja krónu, aldrei að kaupa innkaupapoka úr plasti ef hægt var að spara með eigin tösku sem entist miklu lengur.

 

Auk þess var þetta einhver tízka frá því hún var ung að konur væru með allskonar töskur.

22 þúsund fyrir dós í Góða hirðinum