Það eru oft trúarskoðanir og viðhorf manna sem móta sýn þeirra á fornminjar, fornleifar og fortíðina

Í lesbók Morgunblaðsins frá 8. maí 1993 rakst ég á greinina "Hofminjar". Þar kemur fram að um 300 heiðin kuml höfðu fundizt á landinu á þeim tíma, og fjölmargar fornar tóftir sagðar vera hof eða hörgar.

Eitt af því sem mér fannst alrangt í bók Þorvaldar Friðrikssonar "Keltar, áhrif á íslenska tungu og menningu" var að þar skrifaði hann á þá leið að goðar hafi fyrst og fremst verið veraldlegir höfðingjar því hann telur að fornleifafræðingar hafi ekki getað staðfest tilvist hofa með rannsóknum. Þó telja fræðimenn almennt nokkuð víst að hörgar og hof hafi verið eins og kirkjur kristinna manna, helgistaðir heilagir trúarinnar meðal Ásatrúarmanna. Margt í bók Þorvaldar Friðrikssonar flokkast því undir óskhyggjusagnfræði, að laga heimildir að kristnum trúarhugmyndum eða kenningum sem settar eru fram.

Norskar stafkirkjur eru allt að áratuga eldri en talið var samkvæmt mjög nýrri frétt fornleifafræðinga og annarra fræðimanna. Ekki aðeins það, heldur eru stafkirkjur taldar hafa verið hof þess tíma og hreinlega skipt um hlutverk af þeim fræðimönnum sem bezt vita og hafa útskýrt þetta. Eins og Einar Pálsson, sem mest mark er takandi á varðandi ýmislegt um forn fræði þá spratt hin kristna hefð úr heiðinni hefð á eiginlega öllum sviðum, og erlendir fræðimenn eru sammála þessu sem hafa fjallað um drúízku og önnur heiðin trúarbrögð í samanburði við kristnina og kristnitökuna.

Hörgarnir voru byggðir úr steinum.

Hof úr timbri voru brennd við kristnitökuna og heiðnar líkneskjur af goðunum. Hörgum var steypt í sjó fram og hofin brennd, eins og stendur einhversstaðar. Aðferð fortíðarinnar var að útrýma, drepa og eyðileggja til að rýma til.

Hér er ágæt lýsing úr grein eftir Einar Pálsson í sömu lesbók frá 8. maí 1993:

"Merkir orðið (hof eða templum) í öndverðu það svæði himins sem prestar (seiðmenn heiðninnar) notuðu til spásagna. Síðan fær orðið merkingu hins jarðneska helgistaðar sem helgaður var guðum og merkti jarðneska endurspeglun á himni."

Af þessu má sjá að heiðnir menn voru einnig andlega þenkjandi og miklir spekingar.

Trúarlíf fornra og heiðinna Íslendinga var mikið og stórkostlegt. Með því að endurvekja það er hægt að komast útúr krísum nútímans. Allar upplýsingar um þetta eru verðmætar sem eru upprunalegar.

Ingibjörg Álfrós Björnsdóttir hefur orðið minn uppáhaldsbloggari um andleg mál núna eftir að Guðjón Hreinberg er kominn í frí og hefur skrifað lítið uppá síðkastið.

Í nýjasta pistli hennar eru atriði sem ég vil leiðrétta. Auga Horusar er gott og það er staðreynd og mikilvægi þess að opna það.

En hún skrifar á þá leið að með líkamlegu augunum hafi fólk aðeins sýn til tímabundinna og forgengilegra hluta en með auga Horusar sé hægt að sjá eilífa hluti eins og Guð, engla, Sannleikann og sögulegar staðreyndir sem hafa gerzt.

Það er mjög gott að einhver fjalli um þetta.

Hinsvegar, við eigum öll okkar verndara og fylgiverur og leiðbeinendur. Það er mín reynsla að miðlar séu eins misjafnir og þeir eru margir. Þessir andlegu fræðarar hafa nefnilega líka skoðanir og viðhorf eins og við sjálf, nema þeir séu svo hátt upp hafnir að þeir séu komnir yfir allt slíkt, sem er nú sjaldgæft. Þannig að fullyrða má með sanni að upplýsingar sem sannarlega berast að handan eða úr öðrum heimum séu misjafnar eins og þær sem koma úr okkar heimum. Á sumum er mark takandi en öðrum ekki.

Einnig er það svo að manneskja á jörðinni sem hefur ákveðnar skoðanir hleypir oft ekki að sér andlegum leiðbeinanda sem hefur mjög ólíkar skoðanir hennar eigin. Þannig má segja að kristinn miðill sé líklegri til að miðla þannig upplýsingum og heiðinn miðill sé líklegri til að miðla heiðnum upplýsingum.

En það eru til frávik, en þessi meginregla gildir allmikið og oft.

En um Papana og hvort þeir voru eins margir og hún heldur fram og hvort við landnám hafi verið framin stórfelld fjöldamorð, um það má segja að það sé sennilegt, en tölur hennar finnst mér óvenjulega háar og ef það er rétt ætti fornleifafræðin að geta hjálpað.

Við fáum sambönd við samhliða alheima með andlegum hæfileikum. Þar er um að ræða mannkynssögur sem voru öðruvísi en okkar, en stundum voru þær nauðalíkar og næstum alveg eins. Við getum tekið þeim hliðarmannkynssögum sem heilögum sannleika, en svo þarf ekki alltaf að vera.

Uppljómun þess efnis að nútímamenningin stendur á hæpnum grunni?

Eik Arnþórsdóttir spyr í grein á Heimildinni hvort við nálgumst endalok áhrifavalda. Ein millifyrirsögnin er:"Óviss hvort Instagram verði vinsælt eftir tvö ár." "Sjálfið verður tættara" segir nafni minn, Ingólfur V. Gíslason prófessor í félagsfræði við Háskóla Íslands.

Ég hitti dr. Gunna, hinn snjalla poppfræðing og tónlistarmann í gær, í Góða hirðinum og við spjölluðum svolítið saman um tónlist og fleira. Við vorum sammála um að rokkarar eins og við fengjum litla athygli í okkar menningu og að rokkið væri í lægð mikilli almennt.

Ég skrifaði bók sem er óútgefin árið 2017. Hún heitir "Leyndarmál frægðarinnar." Þar fjalla ég um það hvernig tónlist hefur breyzt úr því að vera valdatæki elítunnar yfir í það að verða afhelgað fyrirbæri allra. Afhelgun listgreina helzt í hönd við afhelgun trúarbragðanna. Metoo og "kvenfrelsun" og almennur djöfuldómur, í djöflaríkinu, augljóst mál.

Galdur er tæki til jöfnunar, tæki til að hinn frjálsi og almenni maður geti fengið hlutdeild í gæðum og völdum guðanna. Helgi (heilagleiki og tignun) er undirstaða galdurs. Magnús Sigurðsson fjallaði eitt sinn um skort á kraftaskáldum í nútímanum. Ekki skortir þau, en afhelgun þjóðfélagsins hefur gert galdra réttlátra manna máttlausa. Það er nú lausnin.

Tónlist nútímans eyðir sjálfri sér. Það hentar nefnilega bezt í tónlist að um sé að ræða fáar og risastórar rokkhetjur eins og þetta var á tímum hippanna og Bítlanna. Bubbi Morthens er ekki nema poppstjarna fallins þjóðfélags þar sem hann er ekki góð fyrirmynd bæði vinstrisinnaður og skreyttur. Listamaður í þjónustu helstefnuafla missir því miður gildi sitt, og það er því sorglegra sem listamennirnir eru hæfileikaríkari. Til að þjóðfélagið losni úr stöðnun þarf að verða breyting, eins og þegar Bubbi Morthens gerði lítið úr Björgvini Halldórssyni og fangaði athygli fjöldans árið 1980. Bubbabyltingin þarf að renna sitt skeið og önnur að taka við, það er nauðsynlegt fyrir framþróun í listinni, og Vigdísarbyltingin einnig, femínistabyltingin, sem náði hámarki sínu á sama tíma.

Aftur þarf að helga menningu og listir með því að hreinsa út. Helstefnuöflin vilja hreinsa út með öfugum formerkjum, með Metoo, með því að drepa og banna sanna og góða list en eitra og menga endanlega. Það er ekkert nema fyrirsjáanlegt.

Hvernig á almenningur að valdeflast og umsnúa tízkunni í rétt og guðdómlegt horf?

Fyrst verður almenningur að eignast raunverulegar hetjur, sem kenna rétt fræði og réttar áherzlur, koma með góð ráð en ekki spilliráð.

Í öðru lagi þarf almenningur að endurmeta fortíðina, skilja hvað og hverjir hafa verið níddir niður að ósekju, sem voru hinir sönnu frelsarar og leiðtogar.

 

Þetta tvennt nægir, ef vel er gert, til endurreisnar og helgunar á ný.

Pútín og Selenskí eru stjórnmálamenn fortíðarinnar - úrelt fyrirbæri eins og aðrir stríðsherrar.

Ég nota hér orðið stríðsherra yfir bæði kynin, í ljósi þess að farið er að kalla kvenkyns stjórnmálamenn herra í samsetta orðinu "ráðherra". Stríðsherra eigum við hér á Íslandi, og þeir eru ekki síður kvenkyns en karlkyns.

Í þessari uggvænlegu frétt sem ætti að fara víða og sýnir fáránleika þessa stríðs og skelfileika kemur fram að hvorki Selenskí né Pútín hirða um grundvallaröryggismál eins og að þetta kjarnorkuver sé látið í friði og umhverfi þess. Nú gengur það fyrir einni vararafmagnslínu þar sem aukarafmagnslínan hefur verið ónýt síðan 1. marz síðastliðinn! Þetta er yfirgengilegt ábyrgðarleysi og heimska hjá öllum sem standa að þessu og bera Rússar þyngstu ábyrgðina! Þar á bæ eru menn orðnir gjörsamlega úr tengslum við raunveruleikann og þannig eru Úkraínumenn einnig sem ekki hafa þetta forgangsmál, að tryggja svæðinu öryggi.

Sú hugmynd kom fram hjá Pútín að loka kjarnorkuverinu á þessum stríðstímum. Af hverju er ekki búið að gera það?

Enginn veit hversvegna tvær jarðsprengjur sprungu í vikunni þarna! Átta menn sig ekki á að springi kjarnorkuverið, það stærsta í Evrópu, hefur það áhrif útum allan heim? Jafnvel gæti stríðinu orðið sjálfhætt, því afleiðingarnar á Rússland yrðu hrikalegar, Pútín yrði steypt í hvelli, og nú er hvort sem er farið að styttast í það, því reiðin í hernum er mikil yfir mannfallinu, og reiðin í Rússum almennt yfir lélegu gengi í stríðinu og ógurlegu mannfallinu.

Gömul hugmyndafræði er að ganga úr sér endanlega í þessu stríði, að staðbundnir hagsmunir gangi fyrir alþjóðlegum hagsmunum.

Selenskí er eins og Vesturlönd, þar verður nákvæmlega engu viti komið við, heldur barizt á meðan einhver er lifandi.

Ef þetta kjarnorkuver springur efast ég stórlega um að Úkraína eða Rússland eigi nokkrar sigurlíkur í neinum skilningi þess orðs. Það er auðvitað hægt að berjast eins og fáviti fyrir töpuðum málstað næstum endalaust og fórna því sem eftir er af landi og fólki - en til hvers?

Úkraína sigrar ekki með allt land sitt fullt af geislavirkni þannig að útlönd vilja ekki kaupa matinn af þeim. Rússland sigrar ekki þegar það sama hefur gerzt, þetta er of nálægt þeim, eyðilegging þessa kjarnorkuvers mundi hafa afgerandi afleiðingar í þá átt að rústa Rússlandi, sem hefur orðið fyrir nægum skaða nú þegar af þessu stríði.

Einræðisherrar framtíðarinnar og aðrir stjórnmálamenn verða að hafa hagsmuni allra jarðarbúa í forgangi, annars eru þeir úreltir og mega ekki vera við völd.

 

Sprengingar við kjarnorkuver valda miklum áhyggjum

Eðlufólkið

Þegar maður verður vitni að því að fólk kemur sér ekki saman og er algjörlega klofið í afstöðu sinni til margra mála fer maður að velta því fyrir sér af alvöru hvort samsæriskenningarnar um eðlufólkið séu sannar. Það eru til margar útgáfur af svona kenningum, en oft ganga þær útá að eðlufólkið tilheyri elítunni og sé að reyna að endurmanna jörðina, ná henni á sitt vald.

Bóluefnaumræðan fær á sig þennan blæ. Fyrst verið er að breyta erfðaefni mannkynsins með þessum mjög svo undarlegu og tilgangslitlu ef ekki skaðlegu breytiefnum, hverjir væru líklegri til þess en geimverur eins og eðlufólkið, mitt á meðal okkar, hamskiptar og lítandi út sem annað fólk?

Maður þreytist á rökræðum. Maður kemst að því að fólk hlustar ekki á röksemdir og gagnaðilann nema einstaka sinnum. Fólk er búið að æfa sig í mælskulist með því að læra af samherjunum réttu frasana, og ákveðnir frasar eru lærðir sem andsvör við þekktum skoðunum andstæðinganna.

Allt þetta verður mjög þreytandi til lengdar, því þetta verður þrátefli, eins og stríðið í Úkraínu.

Ég hef áður fjallað um að mér finnist sem geimverur séu að ná undir sig jörðinni með femínisma. Það er kenning, samsæriskenning, en hljómar sannfærandi og passar við staðreyndirnar, hvernig lífmagnið fjarar úr fólki sem berst innbyrðis.

Síðan er það kynslóðabilið sem mér finnst ákaflega heimskulegt. Af hverju getum við ekki virt eldri kynslóðir, og jafnvel yngri kynslóðir, þó án þess að missa dómgreindina fyrir gamalli speki annarsvegar og svo nýjungum hinsvegar yngri einstaklinga?

En það fyndnasta og skemmtilegasta við samsæriskenningarnar um eðlufólkið er að flestir eru eitthvað pirraðir útí pólitíkusa, bæði vinstrimenn og hægrimenn, og þá er svo auðvelt að grípa til þessara líkinda og kenninga.

Raungreinaþvælurnar, eðlisins staða, ljóð 18. september 1988

Þegar maður þarf

að þjálfa sig ég kveð við: Nei!

Gleði mín er gengin frá

góðu borði, og þokan leitar inn.

Strax er sá þig stór var þörf.

Stærðfræði, vélritun, leiðindin byrja.

Ertu fáklædd, eða djörf?

Einhver hittir lofsins skarf...

Fagra, blíða friðarmey

farðu mig að sjá.

Ertu stúlka styrja?

Stefnu mína finn.

 

Tímar tala ei neitt,

töflur fræða, leitt og snautt!

Brautin, félagsfræði tóm...

finnst mér tómt hér, ekki líkt og þá...

Reyndar kunni að reikna víst,

raungreinaþvælurnar, eðlisins staða...

Ekki mér á líf það lítzt,

lostinn einn fær þessu breytt.

Þegar allt er rýrt og rautt

rambar þann á hljóm...

Vil þig gera glaða,

og geð þitt líka fá.

 

Sakna þín við þörf,

þref og skylda, fræðin mörg.

Herdís, þú ert þrýstin, mjúk,

þroskuð ást mín leitar til þín nú.

Hvessir úti? Hvötin sönn...

Hvar ertu núna, ó bekkurinn horfinn!

Gref mig því í geðsins fönn?

Ertu að vinna margvís störf?

Verða skaltu aldrei örg,

eða döpur, sjúk.

Sigur minn er sorfinn,

sálir þráir brú.

 

Málabraut, ei mæt,

mér ei stjórnað fæ ég nú.

Annað kerfið ýtir þræl,

aldrei get mig sætt við skort á þér.

Hér er fátt um harðleg ráð...

hitta þig? Yrða á þig? Tæplega þekki...

Kemst ei nær þér nymfa í bráð,

núna týndur, sál í græt...

Aðeins kannt að elska þú,

alveg rétt með stæl...

aðra vil ég ekki,

ástin burt ei fer.

 

 

Hvaða áhrif hefur Úkraínustríðið á aðrar deilur?

Okkar utanríkisráðherra, Þórdís Kolbrún Reykfjörð, hefur oft sagt að stuðningur við Úkraínu sé fyrirbyggjandi til að aðrar stórþjóðir geri síður slíkar árásir. Rökstuðningur hennar er Copy/Paste eftir Biden Bandaríkjaforsetja, Selenskí Úkraínuforseta, Stoltenberg Natóherforingja og þesskonar stríðshaukum. Mér finnst bara eins og þessi rökstuðningur haldi ekki vatni. Nú sjáum við aukna spennu og stríðsátök á milli Palestínu og Ísraels, Kína og Taiwan, og Norður-Kóreu og Japans. Spurningin er: Hver eru tengslin þarna á milli?

Allir nema brjálaðir stríðsæsingamenn sjá að stigmögnunin eykst með því að senda Úkraínumönnum vopn en minnkar ekki. Það er grófasta móðgun við almenning að stjórnmálamenn landsins haldi öðru fram en að það stigmagni ástandið að senda vopn til Úkraínu. Fólk er annaðhvort hrætt við valdið eða þá meðvirkt í stríðsæsingnum, hvorugt er gott.

Ég held að Kínverjar skynji skilaboðin með gífurlegum vopnasendum til Úkraínu sem svo að Vesturlönd séu stríðsóð ekkert síður en Rússar. Þar með telja þeir góðan dag til að ögra Taiwan.

Donald Trump hinn kjaftfori og montni Bandaríkjaforseti sem var hæddur og níddur, dreginn sundur og saman í háði, var sá forseti sem dró Bandaríkin útúr stríðum og fór að takast á við vandamálin í Bandaríkjunum sem eru að eyða þeim innanfrá.

Þá er bent á eitt, að kynþáttaólga færðist í aukana í stjórnartíð hans og hann vill ekki banna vopn.

En vopn drepa ekki heldur fólkið sem notar þau. Kynþáttaólga er birtingarmynd á því vandamáli að neita að aðskilja fólk eftir skoðunum og útliti eins og kannski hentar því betur.

Donald Trump gaf heiminum von. Alrangt er af Joe Biden að Úkraína gefi heiminum von. Er von heimsins stríðsæsingur?

Með því að kjósa Joe Biden var farið beint aftur í fortíðina, í kalda stríðið, og í seinni heimsstyrjöldina jafnvel. Donald Trump er framtíðin, að þora að takast á við vandamál og vera kallaður rasisti fyrir vikið.

Pistill Arnars Sverrissonar sem Egill Helgason og fólk sem er sammála honum þolir ekki hefur fengið yfir 300 þumla lesenda hans, svo vissulega eru margir ósammála Agli Helgasyni og RÚVurum sem hneykslast. Það er stuðningsyfirlýsing til þeirra sem þora að ögra viðteknum skoðunum og kafa djúpt eins og Arnar hefur gert.

Það verður að þora að tala um hlutina til að komast að niðurstöðu, og það verður að þora að koma með lausnir eins og Donald Trump.

Þetta Úkraínustríð hefði aldrei átt að hefjast.

Sjálfstæði er ímyndun og ekkert annað í nútímanum. Selenskí lifir í ímyndun Vesturlanda ef hann trúir á slíkt. Klafi og ok Nató og ESB er þungur baggi ósjálfstæðis og reglugerðafargans og mannréttindabrota undir nafni mannréttinda.

Við Íslendingar erum ekki sjálfstæðir fyrir fimm aura. Við erum nýlenda Bandaríkjanna og ESB, hugmyndasnautt fólk erum við upp til hópa, sem alveg eins getum verið í ESB, því ráðherrar okkar dýrka að hlýða slíku valdi en ekki sækjast eftir frelsi og sjálfstæði.

Kínverjar hefja heræfingar í kringum Taívan

Ef Kárahnjúkar hefðu aldrei verið virkjaðir...

Það eru gömlu og endursýndu þættirnir úr Rúv sem eru einstakir og perlur. Í gær var sýndur einn slíkur þáttur frá 1997, sem Ómar Ragnarsson gerði um Kárahnjúka, Jökulsá og allar þær perlur. Merkilegt að sjá þetta á þeim tíma ósnortið, og þó var fólkið á þeim tíma byrjað að tala um mögulega virkjun, en það var ekki tekið í mál á þeim tíma af heimamönnum.

Auðvelt hefði verið að búa til James Bond mynd og láta mest spennandi kaflana gerast í hrikalegum gljúfrunum þarna, áður en vatnið fyllti þau.

Afabróðir minn sem kenndi mér bragfræðireglurnar, Ingvar Agnarsson var mikill náttúruunnandi. Hann ferðaðist mikið um landið og skrifaði ferðabækur sem ekki hafa verið gefnar út og tók fjölmargar myndir af landinu. Einnig var hann málari og skáld, og nokkrar myndlistarsýningar hélt hann í Eden í Hveragerði og víðar, held ég.

Því miður lærði ég ekki af honum öll örnefnin sem hann kunni. Ég held að ég hafi ekki lært eitt einasta örnefni af honum, nema nokkur fjöll kannski. Nokkrum sinnum var hann bílstjóri þegar Nýalssinnar héldu fund á Þingvöllum, og hann gat nefnt næstum hverja einustu þúfu á leiðinni, og fjöllin, bæina, dali og fleira.

Eitt sinn þegar ég ferðaðist með pabba og fjölskyldu kvartaði hann yfir því að ég hefði engan áhuga á landslaginu og vildi ekki læra nein nöfn eða örnefni, að ég hefði verið niðursokkinn í teiknimyndasögur alla leiðina! Það voru víst engar ýkjur hjá honum.

En ég dáðist að þeim sem kunnu öll þessi örnefni og heiti, en mér fannst of mikið að læra þetta, tengdi ekki við þetta, því fyrir mér leit þetta allt eins út.

Mikið rof hefur orðið í menningunni. Ungu krakkarnir kunna varla íslenzk orðtæki, nema fáeinir sem eru þannig þenkjandi að vilja nema af eldri kynslóðum. Auk þess hefur maður frétt að landsbyggðin sé orðin full af enskumælandi túristum og innflytjendum frá öðrum löndum. Nei, það verður víst ekki aftur snúið, að því er virðist með okkar menningu.

Árið 2004 gerði ég lög og texta um Kárahnjúkavirkjun. Það voru fleiri en 100 lög og textar, í apríl 2004 og eitthvað tekið upp, en þó aðeins í demói, sem prufuupptökur til að varðveita tónsmíðir, því ekki kann ég nótur almennilega.

Ég gerði nú þetta einungis í einum tilgangi, til að fylgja eftir tveimur plötum frá árinu á undan, "Jafnréttið er framtíðin" (2003) og "Við eigum að samstillast öll" (2003). En þetta var ekki gefið út. Næsta plata sem kom út eftir mig var "Ísland skal aría griðland" (2009).

Í raun eru þetta ekki merkilegar tónsmíðar eða ljóð, því ég hafði ekki ferðazt um þetta svæði, og þetta er ort úr tilgerð og fjarlægð borgarbarnsins, sem þó hefur fjarlægan áhuga á náttúruvernd. Þó eru fáein lög grípandi, það er allt og sumt sem er merkilegt við þetta verkefni, sem var áhugavert að nokkru leyti.

En ég heillaðist mjög af áróðrinum hjá Vinstri grænum og fleirum sem um þetta fjölluðu.

Að sætta sig við femínismann - og annað.

Nú eru páskar. Sanntrúaðir kristnir menn á Íslandi verða að bíta í það súra epli að fjölmenningin gerir aðsúg að þeim og við sem erum heiðingjar og efumst sveiflumst í okkar afstöðu. Nútíminn er svolítið erfiður fyrir marga. Egill Helgason er einn af góða fólkinu svonefnda. Með falli Fréttablaðsins hefur "góða fólkið" ástæðu til að reiðast enn meira pólitískum andstæðingum sínum, því nú fær fólk eins og Egill Helgason ástæðu til að efast um eigin afstöðu, þegar örlög Fréttablaðsins eru ljós.

Í stað þess að fá snilling eins og Arnar Sverrison í þáttinn til sín kemur hann með hatursfulla gagnrýni á hann byggða á einni grein eftir hann en ekki þeim fjölda sem hann hefur látið frá sér fara. Egill Helgason er núna eins og Hans í ævintýrinu um Hans og Grétu. Hann er lokaður inni í búri nornarinnar grimmu og eina sem hann getur gert er að væla og vera með leiðindi. Þegar fólk má ekki hafa aðrar skoðanir en nornin grimma er það lokað inni, andlega.

Ef Egill Helgason myndi nú fara að hugsa rökrétt og taka gagnrýni skynsamlega hvar sem hún birtist myndi hann kannski finna lykil að búri nornarinnar.

En þetta er útúrdúr. Guðmundur Örn Ragnarsson skrifaði í athugasemdum fyrir neðan síðasta pistil minn: "Spurning Jesú til þín nú er þessi:Og hver sem trúir á mig mun aldrei að eilífu deyja. Trúir þú þessu? Jóh. 11.26."

Ég átti erfitt með að svara þessu. Því þrátt fyrir allt á ég einhverja barnatrú eftir í sál minni, og get ekki útskýrt hana nógu vel, þótt ég sýni fjölmenningunni mikinn áhuga og allskonar öðrum trúarbrögðum.

Ég vil svara Guðmundi Erni þessu á annan hátt. Dr. Helgi Pjeturss skrifaði í ritum sínum að þannig væru náttúrulögmálin að hver einasti ætti eftir að endurlíkamnast á nýjum hnetti eftir dauðann, og því aldrei að eilífu deyja, og ég trúi því vissulega.

Kannski er Jesús Kristur þessi frelsari, eini sanni. Ég get ekki verið 100% viss um neitt, mér finnst það ekki vísindalegt. Ég kann oft vel við kristna menn, enda enn í þjóðkirkjunni og flestir Íslendingar enn kristnir, þótt trúleysið fækki kristnum mönnum og önnur trúarbrögð. "Af ávöxtununum skulið þér þekkja þá", stendur í Biblíunni. Ég tel að fólk af kynslóð ömmu og afa hafi verið gott vegna þess að það var sannkristið. Samkvæmt því er kristnin mannbætandi boðskapur, og það get ég verið sáttur við og talið meðmæli með kristninni. Mín kynslóð er öðruvísi og ég er hluti af henni.

Á páskunum minnist ég ömmu og afa. Þau voru með þennan sama boðskap.

Að lokum í þessum pistli kem ég svo að því sem ég ætlaði að skrifa um upphaflega, en nýlegt ráf á DV leiddi mig að öðru sem rætt er um hér að ofan.

Ég hef spurt mig hvort ég geti aftur orðið sannfærður femínisti eins og ég taldi mig einu sinni vera. Hvort er það auðveldara fyrir mig að verða sannkristinn maður eða sannfemínískur maður í anda nútímans?

Þessu vil ég svara svona:

Flestir nútímamenn kjósa að verða sannfemínískir á yfirborðinu að minnsta kosti.

Það stefnir flest í að kristnin deyi út á Vesturlöndum en islam komi í staðinn eða eitthvað annað sem við þekkjum ekki, kannski bara hreint trúleysi, að vera alveg utan allra trúfélaga, en þeim fjölgar einna mest á Íslandi sem eru þannig.

Ef maður sættir sig við fjöldamorð sem framin voru í fortíðinni af einhverri þjóð eða trúarhópi eða stjórnmálahreyfingu, einmitt þá getur maður sætt sig við fjöldamorðin sem eru framin í nútímanum. Þannig að já, maður getur orðið sannfærður femínisti. Það er sterkasta valdið sem yfirleitt safnar flestum í sinn hóp, burtséð frá öllu öðru.

En nútíminn er spennandi. Jafnvel þótt femínisminn sé sterkur er barátta í gangi. Kristnin sækir í sig veðrið sunnarlega á jörðinni en islam á Vesturlöndum. Það er ekki gott að segja hvernig úrslitin verða í þeim kappleik. Sérstaklega nú þegar trúarbrögðin ætla að blandast inní þriðju heimsstyrjöldina, Úkraínustríðið.

En hitt er annað mál. Maður neitar sér ekki um það að sjá í gegnum það sem er augljóst, þótt maður geti lítið eða ekkert að því gert.

Misjafnar skoðanir á páskadagskrá RÚV

Passíusálmarnir, bókmenntaarfurinn, og páskarnir.

Passíusálmana las ég frá upphafi til enda og vel árið 1985, eftir Passíusálmatónleikana með Megasi í apríl 1985. Þá var ég á 15. ári. Af Passíusálmunum lærði ég að gera stutta áróðurstexta í tónlist eða óbundnu máli. Þeir eru mjög gott kennsluefni í ritun þannig stílbrigðum, þar sem komið er inná sálræna þætti í lokin.

Það kom mér á óvart að sálmaskáldið skyldi tyfta sjálfan sig svona mikið í sálmunum. Ég las þessa 50 sálma, og þeir fara allir eftir sömu formúlu. Fyrst er fjallað um erindi í Biblíunni, síðan kemur útlegging og hún er oftast á þá leið að höfundurinn sé svo trúlaus og einskisnýtur og sé sekur eins og þeir sem krossfestu Krist. Auk þess kemur bæn oft í endann um að guð gefi trú og annað sem vantar uppá.

Já, Passíusálmarnir eru stórvirki. Þó er sagt að þegar útlendingar lesi þá þýdda þyki þeir ekkert sérstakir.

Ég held að hluti af glæsileika Passíusálmanna sé íslenzkan á þeim, og að þessi stöðuga áminning um að halda fast í trúna.

Rétt eins og Lúther bjargaði þýzkunni átti Hallgrímur stóran þátt í að bjarga íslenzkunni. Almenningur vissi lítið um Íslendingasögurnar þá. Handritin voru flestum gleymd. Passíusálmarnir voru geymdir undir koddunum hjá þeim sem þóttust svo ríkir að eiga þá.

Passíusálmarnir hafa verið gagnrýndir í seinni tíð. En mér finnst eins og með önnur listaverk, að þeir verði að fá að standa eins og þeir eru. Maður skilur ekki söguna ef hún missir sérkenni sín, fyrri tímar, eða einkenni skáldanna og skoðanir þeirra.

Boðskapur Passíusálmanna á alltaf erindi við mann. Mér finnst ekki skipta máli hvort sagan sé sönn, hvort Jesús Kristur hafi verið til, hvort þetta sé mýta sem eigi sér raunverulegar fyrirmyndir, eða annað.

Boðskapur Passíusálmanna er svo einfaldur þar fyrir utan, að maður þarf að viðurkenna smæð sína, og villu, galla og breyzkleika.

Auk þess þarf okkar þjóð að eiga heilagar gersemar í bókmenntaformi til að halda í sjálfstæðishugsjón sína. Við fáum þarna glugga inní fortíðina og getum speglað okkur í honum.

Sú staða er upp komin að Vinstri grænir gætu þurft að styðja endurkomu hersins til Keflavíkur (Reykjanesbæjar) ef svo fer fram sem horfir. Vinstri grænir eru komnir óraveg frá upphaflegri stefnu sinni.

Samkvæmt þessari frétt stendur Ísland nú frammi fyrir hernaðarógn frá Rússum. Þetta er haft eftir Nick Childs, brezkum varnarmálasérfræðingi.

Felst ekki í þeim orðum að stuðningur ríkisstjórnarinnar við Úkraínu sé ástæðan fyrir því, og skorturinn á hlutleysinu í þessum hernaði, þessu hörmulega stríði?

Gunnar Rögnvaldsson hefur lýst þessu betur en flestir, hvernig fréttaflutningur í okkar menningarheimi hefur afsannað sjálfan sig og gildi sitt. Í öðru orðinu er sagt að Rússar séu að tapa og síðan í hinu orðinu að allur heimurinn nánast þurfi að vígbúast bara útaf þeim einum! Þetta er hin fullkomna þversögn.

Nick Childs telur þörf á að endurvekja herstöðina í Keflavík (Reykjanesbæ). Arnór Sigurjónsson og fleiri hernaðarsinnar fá þarna stuðning frá þessum Breta.

Fyrrum friðarsinnar í Vinstri grænum taka nú höndum saman með Íhaldinu í hernaðarhyggjunni.

Þórdís Kolbrún segir að fordæmi verði að skapa að svona árásarstríð verði ekki liðin.

Þó eru margir sem sjá í gegnum það.

Nefnilega: Ef femínískt ríki og jafnaðarstefnufasískt myndi gera árás á annað ríki, sérstaklega pútínskt eða í andstöðu við helstefnu Vesturlanda, þá yrði það kannski stutt eða litið í hina áttina.

Þetta er allt svo fullkominn tvískinnungur og hræsni og allir vita það og flestum er sama.

Ástæðan er sú að 99% af Íslendingum og kannski mannkyninu hlýða félagslegum reglum í samvizkuleysi sínu. Það þýðir að fólk fylgir fjöldanum. Hugsað er einn dag fram í tímann. Allir vita að þessi ganga er gangan til glötunar, en kjötbitinn á prikinu sem nægir til næsta dags skiptir meira máli en framtíðarspár fram í næstu viku eða næstu ár. Þannig láta allir stjórnast af stundarhagsmunum.

Þeir sem eiga mannkynið og stjórna því vita það. Þeirra er ábyrgðin en einnig fíflanna sem vita betur í raun innst inni.

Var þá allur friðarboðskapur vinstrimanna í gegnum áratugina froðan ein og innihaldslaus fyrst Vinstri grænir hafa hafnað honum núna eða lifa ekki samkvæmt honum, eða ekki forysta flokksins?

Ef bara sumir hafa leyfi til að fremja glæpi gegn mannkyninu er víst rétt að leyfa öllum það og fordæma ekki bara suma fyrir það.

Það vita allir að keisarinn er nakinn. Ekki þar fyrir að nokkurt mark sé tekið á þeim sem blaðra um það, en það er þá aðeins til að reyna að halda í þá örlitlu geðheilsu sem er eftir til að halda í, til að missa ekki alveg raunveruleikaskynið og dómgreindina.

Auðrónar heimsins eru fyrir löngu komnir svo langt út fyrir allt siðlegt og réttlætanlegt að ljósárin skilja að sauðina og úlfana. Sauðirnir eru markaðir og jarma, og úlfarnir fá engan dóm, enda ráða þeir dómskerfinu.

Selenskí, Pútín, Biden og aðrir leiðtogar eru jafn sekir stríðshaukar. En þeir eru þó aðeins taflmenn sem láta stjórnast. Ef þeir stjórnuðu sér myndu þeir stíga útúr slíkum hlutverkum og iðka frið og gefa skít í skömm og heiður stríðsins.

Úkraínustríðið hefur sannað það í eitt skipti fyrir öll að Jóhannes Björn Lúðvíksson samfélagsrýnir og stórsnillingur hafði 100% rétt fyrir sér. Öll atburðarásin í Úkraínustríðinu hefur sannað það, eins og þegar glæra er lögð yfir á myndvarpa sem sýnir eitthvað fullkomlega skýrt.

Enn fremur geta allir vitað það með vissu að útskýringar á allri mannkynssögunni eru uppspuni og skáldskapur, og fortíð mannkynsins og jarðarinnar allt önnur en opinberlega er haldið eða útskýrt.

Vægi norðurflotans eykst