Ljóðmælandinn sem ekki er skáldið, mörg málefni sem gott er að reifa.

Þegar ég samdi lög fyrir hljómplötuna "Við eigum að samstillast öll", frá 2003, þá hyllti ég Evrópusambandið og Samfylkinguna, því mér fannst það passa við viðfangsefni plötunnar og ég fann þessa sannfæringu hjá mér og það kom mér á óvart, en ég hef oft skipt um skoðanir í gegnum ævina.

Þetta hugtak dr. Helga Pjeturss, samstilling, það hefur í sér fólgið ýmislegt, bæði er til samstilling á þjóðernislegum grundvelli og alþjóðlegum, eins og Samfylkingin vill.

Ég hef valið að gefa út þessi jákvæðu inngöngulög í Evrópusambandið á plötuna:"Við eigum að samstillast öll", (frá 2003), í endurútgáfu hennar, en veit ekki hvort ég hef efni á þeirri endurútgáfu á næstunni.

Stundum bila snúrur og hljóðnemar. Það getur truflað upptökur. Þannig var þetta allavegana einn daginn, 1. janúar 2005, en þá endurgerði ég það sama daginn. Þannig var það þegar ég tók upp fyrir plötuna:"Frá stjörnunum berst lífið" í janúar 2005. Prufuupptökur eru þetta eða demó, en samt útgáfuhæft.

Sagan á bak við þessa plötuþrennu nær að minnsta kosti tíu ár aftar í tímann, en frá 1995 eru til býsna mörg lög sem ég samdi um málefni Nýalssinna og Nýals. Það gerði ég næstu árin einnig og hafði gert fyrir 1995. Það var þó ekki fyrr en 1998 þegar ég samdi lögin "Við eigum að samstillast öll", "Hvenær mun hér á Íslandi rísa stjörnusambandsstöð?" og "Frá stjörnunum berst lífið", sem hjólin fóru að snúast. Þau fengu strax góðar viðtökur á tónleikum og ég áttaði mig á því að þarna hafði ég sett saman vinsæla smelli.

Öll þessi lög voru spunnin fyrir framan hljóðnemann þegar ég var að prófa segulbandstæki sem ég keypti í Sportmarkaðnum. Nema það, að þau eru öll leikandi létt og textinn smellpassar við laglínurnar, sem sagt að textar og lög voru samin á sama tíma án þess að neitt væri skrifað niður, fyrr en eftir á.

Það gerir lögin oft liprari fyrir vikið. Ef ég treð saman kvæðum og set lög við getur útkoman orðið stirð og með of mörgum gripum, sem sé ekki mjög söngvænt kvikindi, heldur frekar gott ljóð eða kvæði í kvæðabók eða ljóðabók.

Pælingin var strax árið 1998 að búa til plötuþrennu. Þar átti hvert þessara laga að verða titillag, með von um að þær myndu seljast með lögum sem fólk þekkti af tónleikum, nema ég hef ekki oft spilað á tónleikum samt, en þó eitthvað og þá fengið gott klapp fyrir þessu þrjú lög og jafnvel blístur.

"Hið mikla samband" frá 1999 seldist mest ásamt "Blóm, friður og ást", frá 2000, og svo "Við eigum að samstillast öll" frá 2003.

Þegar ég samdi lögin á plötuna "Frá stjörnunum berst lífið", mikið til í október 2005 og svo ekki síður í janúar 2005, þá sveigði ég frá nýölskum málefnum einnig, eins og 2003, eða bætti öðru við, en þá samdi ég lög um hjónaást, barneignir og samkynhneigðar ástir jafnvel, til að vera í takt við tímann, og semja eins og Bubbi Morthens, til að verða vinsælli, en þessi lög hafa aldrei heyrzt, ekki ennþá, en að því kemur síðar.

Ástæðan fyrir því að ég blandaði þessum málefnum inní var sú að ég túlkaði svona orðið "lífið", það er að segja framlengingu lífsins með ástum hjóna, eða ekki framlengingu, þegar sama kyn er. Ég vildi auk þess vera nútímalegur, en árið 2008 þegar ég samdi lögin á "Ein hjúskaparlög fyrir alla", þá tók ég að vísu báðar hliðar, og einnig gagnrýni á þetta fyrirbæri, og tel það enn rétt að hafa skoðað málin frá báðum hliðum, annað finnst mér ekki passa og flótti frá veruleikanum.

Ég held að ég hafi gert mistök í fortíðinni að gefa út of mikið af lögum sem flokkast undir þjóðfélagsgagnrýni. Fólk vill ekki heyra þannig tónlist, heldur froðu og léttlyndi, að tónlist virki eins og vímuefni og veruleikaflótti.

Allavega er mikil ánægja með þessi lög sem ég setti á Netið í sumar og eru hluti af upptökulotunum 2003 og 2004, þar sem ég tjái ást mína á Evrópusambandinu og að við ættum að fara þangað inn. Mér leið allavega þannig þegar ég samdi lögin.

Þegar maður er tónlistarmaður er einn dýrmætasti hæfileiki sem maður getur haft eða tamið sér að þjálfa að fara eftir vilja fólksins.

Það hefur verið ágætt fyrir mig að blogga. Hér hef ég fengið útrás fyrir íhaldssamar hægriskoðanir en þagað meira um hinar, sem eru hluti af mér einnig, á miðjunni og til vinstri.

Ég er allavega nokkuð viss um að ég myndi kynna eitt svona lag um ánægju með Evrópusambandið sem ég samdi 2003 og láta það fljóta með á tónleikum núna, í bland við eldra efni sem fólk þekkir, ef það hefur ekki gleymt öllum gömlu lögunum mínum.

Það er kannski skrýtið, en andrúmsloftið í þjóðfélaginu er mjög mikið svona, ánægja með ríkisstjórnina, Viðreisn og Samfylkinguna og jafnvel ESB. Ég læt hrífast með og rifja upp þessa gömlu tónlist mína frá 2003 þegar ég var þessarar skoðunar. Þetta eru hressileg og gleðjandi lög, tónlist sem lyftir upp andanum og gleður. Maður efast kannski eftir á, en tónlist sem hefur góð áhrif er meira en heimskulegur texti, það er skemmtileg laglína og flutningur sem líka skiptir máli.

Hvernig væri það ef Evrópulöndin yrðu frjáls og sjálfstæð aftur, ekkert ESB? Myndu þau aftur fara að blómstra?

Leiðtogar Evrópu gera mistök þessa dagana. Sumir segja að ekkert Evrópuríki sé forysturíki lengur. Öðruvísi það áður var þegar Evrópulöndin börðust um forystuna.

Óvildarmenn Donalds Trumps vilja ekki viðurkenna að hann er friðarleiðtogi alveg öfugt við allar þeirra fullyrðingar og fordóma. Þó blasir það við að hann hefur lagað efnahag Bandaríkjanna og verið eini leiðtoginn í heiminum sem hefur gert gagn í friðarmálum. Hvar eru Nóbelsverðlaunin núna? Í fordómagryfjunni því hann er hægrisinnaður?

Slitnaði upp úr friðarviðræðum út af Frökkum

Fyrrverandi wókistar stynja, en wókið er ekki dautt og mun lifa lengi eins og femínisminn. Þar til eyðileggingin verður algjör verður haldið áfram

Bjartsýnn er Geir Ágústsson í pistlinum "Endalok woke-hugmyndafræðinnar". Mínar skoðanir á þessu rúmast betur í eigin pistli en athugasemd, því ég fer útum víðan völl.

Þegar ég setti fram þá samsæriskenningum fyrir tveimur árum að geimverur væru búnar að hertaka jörðina var ég ekki að grínast, mér var fúlast alvara og mér er enn fúlasta alvara, og þær geimverur eru femínistar.

Fréttir komu um það að sumir hafa blýþungar áhyggjur af svonefndri risastórri halastjörnu, hvort hún sé geimskip. Stjörnu Sævar tjáði sig um það um helgina og efaðist, en sagði að kannski væri þarna geimverur á ferð sem myndu gera árás á jörðina, hann gæti ekki verið viss. Það getur svo sem verið, ég veit það ekki, en það væri þá ekki í fyrsta sinn á hættutímum að geimverur láti sér annt um okkur, við erum fábjánarnir og börnin, og ég held að það sé meiri ástæða til að hræðast djöflana í mannheimum (góða fólkið, það eru djöflarnir, vinstrisinnarnir og jafnaðarfasistarnir) en utan jarðarinnar, því ég held að geimurinn sé ákveðinn sía, sem virki þannig að heimskir og vondir aðilar nái síður um þessar óravegalengdir, til þess þurfi bæði þroska og hámenningu í raun, sem auðvitað er alls ekki á þessari jarðarkringlu okkar.

Geimverur hafa hernumið jörðina, og þær geimverur eru femínistar og öfgavinstrimenn, jafnaðarfasistar. Það fólk vinnur gegn sjálfu sér.

Það er ekki hægt að eiga vini þar af leiðandi og það er engum hægt að treysta, allir eru óvinir manns, nema á yfirborðinu. Þetta er það helvíti sem sigurvegararnir 1945 bjuggu til. Dauðinn er of mildur, refsingin felst í að þrauka og þola sífellt verra mannfélag og afneita því í ofánalag og snúa öllu á hvolf. Það er refsing, jafnvel þótt maður afneiti því og hati þá sem geta hjálpað.

Enn fremur, leiðin liggur bara í verri víti af þessari jörð fyrir flesta, nema nokkra útvalda, sem eru hataðir af fjöldanum djöfullega. Nokkrir þeirra vitum við hverjir eru, góðir menn sem þekktir eru, og aðrir alveg óþekktir.

Ísland átti að vera fyrirmyndarríki eins og dr. Helgi Pjeturss skrifaði, ef Nýalsstefnan hefði sigrað. Þá hefði lífstefnan sigrað. Svo fór ekki. Eins og dr. Helgi Pjeturss réttilega spáði fyrir um, hann sagði að hraði helstefnunnar myndi aukast á margföldum hraða eftir því sem lengra liði, ef Nýalsstefnan kæmi ekki í staðinn fyrir öll trúarbrögð og næði heimsútbreiðslu. Allt af því HEFUR RÆZT!!! Rit hans voru skráð á fyrri hluta 20. ALDARINNAR! ÓTRÚLEGT EN SATT!!!

Samkvæmt lögmálunum þá er Ísland orðið eitt versta helstefnuland í heimi, því þjóðin valdi Satan en ekki Guð. (Lygina en ekki sannleikann og vísindin).

Þjóðin verður heimskari og djöfullegri með hverju árinu sem líður, allt samkvæmt lögmálunum.

En svo ég fjalli um fréttina sem ég vísa í og tengi við, þá eru þessi ofsafengnu woke viðbrögð ekki til marks um dauða woke stefnunnar eins og Geir Ágústsson heldur, nei, eins og kommúnisminn heldur wók áfram, þar til Vesturlönd eru komin í slíkt þrot að öll sund verða lokuð.

Ég segi: Wók hikstar og fólk efast, en wók heldur áfram, eins og femínisminn. Það sjáum við á því að forsetinn er kona, formenn flokkanna eru yfirleitt konur, og svo mætti lengi telja.

Fólk lærir ekki af mistökunum. Enda er fólki fjarstýrt. Það er ekki frjálst, það er ekki sjálfstætt.

Grænu og gráu geimverurnar í bíómyndunum eru femínistar framtíðarinnar, konur framtíðarinnar, og mannkyn okkar eins og það verður eftir nokkur hundruð ár.

Wók er þægilegt fyrir fólk sem hefur misst allt raunveruleikaskyn og veruleikatengingu. Þannig er nútíminn. Það er ekki hægt að búast við að slíkt fólk kjósi til hægri. Slíkt fólk kýs alltaf til vinstri eða miðjuna, því það vill ekki náttúruna, það vill ekki reyna á sig, það vill ekki sannleikann, veruleikann, heldur tilbúinn gerviheim.

 

Áhrifavaldi slaufað eftir að hafa málað Labubu-dúkku svarta

Íþyngjandi flækjustig

Þetta sölubann er dæmi um vafasamt regluverk EES. Niðurstaðan er sú að bannið er fellt úr gildi, því ekki hefur verið sýnt fram á að varan sé eitruð eða óholl.

Annars gleymdi Páll Óskar að minnast Gylfa Ægissonar með hlýlegum orðum í ræðunni í gær. Gylfi Ægisson uppgötvaði Pál Óskar þegar hann var bara krakki og fékk hann til að syngja á Ævintýraplötunum sínum - og svo einhverjum fleiri, Halastjörnunni og leikritum fleiri, held ég. Myndi þjóðin vita hver Páll Óskar er ef Gylfi Ægisson hefði ekki gert hann að barnastjörnu? Það má mögulega vera, hann er býsna hæfileikaríkur söngvari. En Gylfi kom honum samt á framfæri og uppgötvaði hann.

 

Sölubann á Lucky Charms og Cocoa Puffs fellt úr gildi

Skammtaeilífð

Þetta orð er þýðing á ensku samsettu hugtaki sem ég pikkaði upp af myndbandi í vetur og skrifaði hjá mér mína þýðingu, skammtaeilífð, en ég man ekki hvernig þetta var á enskunni, en ég man eftir innihaldi myndbandsins efnislega, en það var næstum hálftímalangt.

Höfundar eða höfundur myndbandsins reyndi að sanna eða sannfæra áhorfendur um að nútímavísindin byðu uppá eilíft líf og enn frekar en kristni, islam eða gyðingdómur, því það væru bara áróðurskenningar en hitt vísindalegt, sem hann fjallaði um.

Fólk getur gúgglað svipuð myndbönd og svipaðar kenningar, þetta er til og á sveimi. Quantum-samsetningar gefa vísbendingar.

Býsna áhugavert stöff.

Fylgst var með einstaklingi sem deyr á jörðinni, nema í stað þess að fara til Helvítis eða Himnaríkis kristninnar þá finnst honum hann lifa af, og þannig heldur vitund hans áfram að lifa af eilífu.

Gervigreindin var notuð til að búa til lifandi og sannfærandi atburðarás eins og stuttmynd, hálftíma að lengd, nema grafíkin minnti meira á raunsæjar teiknimyndir en alvöru mennskar kvikmyndir, en sannfærandi og áhrifaríkt var þetta að vísu.

Vísindalegi grundvöllurinn á bakvið þessa hugmynd um skammtaeilífð er ekki mjög flókinn. Hliðstæðir alheimar eða búlgar eru til, eða því halda ýmsir vísindamenn fram. Höfundur stuttmyndarinnar merkilegu bjó til atburðarás þar sem vitund þess sem deyr á þessari jörð flytzt yfir í annan takmarkaðan alheim, þar sem viðkomandi lifir af þær aðstæður sem verða honum að aldurtila hér á okkar jörð.

Þannig sýnir stuttmyndin hvernig sálin lifir alltaf af og eilíflega, bæði umferðaslys, jarðskjálfta, drukknun, öldrun, sjúkdóma af allskonar banvænum tegundum, hjartasjúkdóma, krabbamein, eyðni, Alheimzheimer og fleira og fleira, innrás geimvera og fleira.

Þetta er auðvitað bara kenning sem þessi stuttmynd byggist á, en sú kenning er ekki síður heillandi en loforðin í kristninni um eilíft líf, eða í öðrum trúarbrögðum og lífsskoðunuarfélögum sem fjalla um eitthvað af þessu tagi.

En hinsvegar sá ég í gegnum þessar kenningar í stuttmyndinni, og vil hér koma á framfæri gagnrýni á þær skammtaeilífðarkenningar.

Trúarbrögðin kenna siðfræði. Höfundur þessa myndbands skeytti ekkert um neina siðfræði. Fjöldamorðingjar og nauðgarar myndu fá þessa endalausu umbun eins og hinir sem þola óréttlæti allt sitt líf og lifa eftir til dæmis kristilegum dyggðum.

Ég er ekki almennilega kristinnar trúar, ég stend utanvið trúarbrögð að mestu, en mér finnst gaman að þeim öllum.

Engu að síður trúi ég siðfræðinni á bakvið þau, því hún meikar sens eins og sagt er á vondri íslenzku, siðfræðin er rökrétt og virðist nauðsynleg til að réttlæti sé fullnægt og hringrás náttúrunnar verði ekki rofin af uppivöðsluseggjum af öllum kynjum og tegundum.

Ef þessi skammtaeilífð er veruleikinn, þá er alheimurinn fullkomlega stjórnlaus, og það finnst mér ekki passa. Hvers vegna ætti óréttlætið að ríkja á jörðinni en ekki þegar maður er dauður og kominn í einhverja svona skammtaeilífðarparadís? Nei, það meikar ekki sens, það gengur ekki upp.

Maður verður að læra af þessu lífi, og sársaukinn, hann er oft sá kennari sem nauðsynlegt er að taka mark á og hunza ekki.

Allar kenningar sem láta manni líða eins og jörðin sé helvíti og himnaríki paradís eftir dauðann, ég tortryggi þær, sem auðvelda blekkingarleið útúr þessu lífi, eitthvað eins og Satan bauð Kristi í eyðimörkinni.

Ég tel að skammtaeilífðin geti verið mikilvægt púsluspil í þessum mikla leyndardómi, en ekki eina púsluspilið.

Sál sem sleppur alltaf billega lærir ekkert. Það er nú málið. Þessvegna býður þessi skammtaeilífð í myndbandinu uppá þroskaleysi. Kannski mætti segja að kenningin um Valhöll hinna vopndauðu víkinga sé svipað fyrirbæri. Þar er þó siðfræði kynþáttahyggjunnar sem ég les útúr Snorra Eddu, sem gerir Ásatrúna að samhangandi og rökréttu kerfi, ef tröllin eru talin óaríar og Miðgerðingar aríar, en það var þetta skammtaeilífðarmyndband alls ekki, það var ekki rökrétt kerfi og samhangandi heldur ópíum fyrir fólkið.

Það er svo fleira í þessu sem virkar ekki í myndbandinu um skammtaeilífð.

Líkaminn eldist, sálin verður beizk. Um það var ekki fjallað í myndbandinu.

Ýmislegt sem gerist á lífsleiðinni er þess eðlis að það þarf að gera upp, maður þarf að fá útrás fyrir reiði og aðrar tilfinningar, maður þarf að eiga samskipti sem eru ekki möguleg vegna hjónaskilnaða og hunzunar fífla sem maður kynnist á lífsleiðinni hér á þessari jörð.

Kenningin um skammtaeilífð er of einföld til að leysa þannig hnúta og vandamál.

Kenningin um sálnaflakk og endurholdgun leysir hinsvegar slíkt.

Ég held að maður safni upp karma bæði neikvæðu og jákvæðu. Ég hef þýtt orðið karma sem þá, hvorugkynsnafnorð. Karmaskuld er því þáskuld. Þáið er gott nýyrði, það minnir á að þiggja og einnig á fortíðina.

Það er hægt að snúa kenningunni um skammtaeilífð gjörsamlega á hvolf.

Maður eða kona sem haldin er sjálfseyðingarhvöt og þunglyndi getur fest sig í lúppu eilífra sjálfsmorða samkvæmt þessari kenningu. Einnig má hugsa sér önnur víti þverhníptra og ömurlegra örlaga þar sem engin undankomuleið virðist fær, sé sálin í kolniðamyrkri.

Trúarbrögðin eru þrátt fyrir galla merkileg kerfi. Þau kenna til dæmis að lifa í samfélagi og að losna undan egóisma. Á okkar eyðileggingartímum hefur vantþroski þó átt sér stað og helstefna, öfugþróun, greinilega. Fólk er eigingjarnara og heimskara en oft áður í mannkynssögunni.

Ég held að það sé ekki hægt að umbuna öllum endalaust. Slíkt verður skrípaleikur.

Við miðum við umbunarkerfi og refsingakerfi líkamans þegar við tölum um tilfinningar. Við erum í raun að tala um innkirtlakerfið og hvernig það þróaðist í dýraríkinu til að bjarga frá hungurdauða, og til að hvetja til kynlífs og hópmyndunar.

Kenningar um andlegar víddir og andlega heima eru því hæpnar.

Jafnvægi er fyrirbæri sem ég hef fundið fyrir í sambandi við framlíf. Þessvegna er gyðjan Syn dómari, þessvegna var henni nauðgað ungri oft og þessvegna þoldi hún óréttlæti. Þessvegna kann hún að fyrirgefa ekki síður en Jesús Kristur og kannski enn betur.

Það líf verður vélrænt sem ekki er kvikt og háð andstæðum. Kenningin um skammtaeilífð er því hluti af þeirri þróun að drepa lífið á jörðinni og gera alla að vélmennum. Kannski meira um það seinna.

 

Jim Lovell látinn 97 ára að aldri

Stígum til baka og skoðum fullyrðingar nánar

Maður heyrir fullyrðingar í fjölmiðlum sem eru rangar, eða einföldun að minnsta kosti. Möntrur geta sumar virzt réttar, eins og þessi að erlent vinnuafl sé ómissandi á Íslandi.

Þessi mantra getur verið sönn eins og stendur, en það er þá vegna þess að kringumstæðum þarf að breyta.

Mannkynið skiptist í leiðtoga og sauði, fylgjendur öðru nafni. Þegar búið er að úthýsa leiðtogum og kalla þá geðveika, skrýtna og hættulega þá verða þjóðfélögin stjórnlaus, eða öllu heldur undir stjórn elítu sem hefur útrýmt allri andstöðu sem máli skiptir. Þannig er nútíminn.

Það er hægt að rökræða sjálfan sig útí horn. Maður getur rökstutt sjálfan sig í keng og undir vönd kúgaranna. Friedrich Nietzsche útskýrði þetta í bókum sínum um ofurmennið og þrælasiðferðið, enda einn mesti andstæðingur kristninnar og allskyns vitleysu þjóðfélagsins undir lok 19. aldarinnar.

Mikill hluti af möntrum fjölmiðlanna eru í raun þrælasiðferði og minnipokamannarök.

Við skulum nú líta til þeirra tíma þegar hér bjuggu örfáir "útlendingar", (af erlendum uppruna), ekki þarf að fara lengra en 40 ár aftur í tímann til þess og enn eru um það bil flestir innfæddir Íslendingar sem muna eftir þeim tímum. Úr því að þetta gekk upp þá er auðvelt að sjá að þetta gæti gengið upp enn, ef viljinn væri fyrir hendi og ráðstafanir væru gerðar.

En þegar öll Vesturlönd eru kolgeðveik og rotin, þá eru Íslendingar hluti af ruslatunnu sem er einskisnýt.

Hluti af vandanum er sá að ungt fólk fer til útlanda og það vantar alveg þessa hugsun að hugsa um þarfir landsins og þjóðarinnar umfram þarfir einstaklingsins. Það heitir þegnskylduviðhorf, og hefur Páll Vilhjálmsson bloggari fjallað um það eitthvað og fleiri.

Hér fyrr á öldum var þegnskylduhugtakið mjög ofarlega í uppeldi og umræðu. Einstaklingurinn varð að hugsa um þarfir þjóðarinnar og landsins, en þó enn frekar um þarfir ættarinnar og foreldranna, þegar börn ólust upp til sveita og þurftu oft að taka við búi foreldra sinna.

Það veitir ánægju og sjálfstraust að verða að gagni.

Ef unglingar í menntaskólum og gagnfræðiskólum færu að temja sér þá hugsun að velja sér starfsframa með hliðsjón af því hvar vantar störf, þá yrði ávöxturinn einnig ánægjulegur, að finna þakklæti þeirra sem fá gagn af slíkri vinnu.

Þess í stað er byrjað á einstaklingshyggjunni strax í barnaskóla og leikskóla og svo inni á heimilunum. Þar er strax spurt hvað er skemmtilegt, ekki hvað er nauðsynlegt.

Til að innfæddir Íslendingar verði ekki í minnihluta á þessu landi þarf einfaldlega að grípa til ráðstafana og gera það sem virkar. Ekkert er útilokað, ef einstaklingarnir eru frjálsir og sjálfstæðir, en ekki kúgaðir.

Úr því að margt fallegt og rétt er í Stjórnarskránni og alþjóðalögunum, þarf að gera eins og Arnar Þór, gagnrýna það sem mætti bæta og stefnir ekki til sannra framfara.

Ein versta fullyrðingin og lygamantran sem hefur dunið á landsmönnum í fjölmarga áratugi er sú að allir verði hamingjusamir með jafnréttinu. Þannig er þetta auðvitað ekki. Konur þurfa að rísa upp gegn jafnréttinu og öðrum vitleysum eins og karlar. Annars heldur helstefnan áfram.

Hægt er að fjölga fæðingum og hægt er að fá menntskælinga til að velja ákveðin fög þar sem vantar fólk. Eins og til dæmis vantar hjúkrunarfræðinga og lækna og fleiri í þjónustustörf sem eru farin að verða óvinsæl hjá innlendum Íslendingum, sem þykjast of fínir í þau.

Þetta tókst með verkmenntirnar að allmiklu leyti, það sýna dæmin og tölurnar á síðustu árum og áratugum. Þar vantaði ungt fólk, og nú eru fleiri komnir í verkmenntir en áður. Frábært og vekur von um að ýmislegt sé mögulegt sem virðist ómögulegt.

Það sýnir að þetta væri einnig hægt að gera með læknastéttina, án þess að segja að eina lausnin sé innflutningur á menntuðu fólki. Fjölbreyttar lausnir eru frekar réttar.

 

Erlent vinnuafl ómissandi fyrir heilbrigðiskerfið

Kristileg sannfæring er á fallandi fæti, á Vesturlöndum, þar með hér á Íslandi

Ekki var nýjasta afmælisveizlan mín "Spekingar spjalla" heldur kynntist maður nýju fólki. Það fannst mér ágætt. Það kom mér jafnvel á óvart að heyra suma efast um eitthvað í kristinni trú sem áður höfðu verið sannfærðir. Já tímarnir breytast og mennirnir með. Það hefur pottþétt eitthvað með það að gera að Þjóðkirkjunni stjórnar biskup sem aðhyllist hinseginfræði, kvennaguðfræði og fleira slíkt. Fólk verður óhjákvæmilega fyrir áhrifum.

Við ræddum til dæmis um nýja sannfæringu, að Himnaríki og Helvíti eins og miðaldakirkjan notaði þau hugtök væru eins slæm og fáránleg fyrirbæri. Um þetta hef ég reyndar verið sannfærður lengi, en ánægjulegt að heyra vini mína sem sumir eru guðfræðingar tjá sig um þetta.

Þar með er hótunun um að fólk fari til Vítis orðin gjaldfelld, því jafn slæmt er syndugu nútímafólki að fara til Himnaríkis, því myndi leiðast þar svo mikið að vistin þar yrði ekki minna kvalræði en í hefðbundnu Helvíti miðaldaklerkanna.

Já, þetta byggist á því að fáránleg er hugmyndin um Kölska sem er haldinn kvalalosta, er mannæta og grillar fólk á teinum daglega.

Eins fáránleg er hugmyndin um að gott fólk breytist í engla sem syngi sálma allan sólarhringinn og horfi á Guð í aðdáun og þurfi ekkert annað.

Já margir kristnir menn og sístækkandi hópur kristinna manna er farinn að átta sig á því að veruleikinn er einhvernveginn mitt á milli þessara tveggja öfga.

Helvíti er til dæmis eins og okkar jörð, og Himnaríki stjarna þar sem meira er um hreinskilni, náungakærleika og minna um hræsni, rangar reglur og kúgun.

Kenningar dr. Helga Pjeturss standast sennilega. Ef maður trúir yfirleitt á framhaldslíf er rökrétt að það sé efniskennt, ekki andlegt.

Ágætur pistill eftir Guðjón Hreinberg nýlega, þótt ekki sé ég sammála um píramídana. En í DV er frétt um rottufaraldur í Bretlandi, þar sem rotturnar eru orðnar á stærð við ketti, 50-60 cm á stærð!

Dr. Helgi Pjeturss gagnrýndi andatrú og venjuleg trúarbrögð fyrir að samlaga ekki trúarhugmyndirnar því nýjasta í vísindunum. Hann efaðist ekki um kenningar Darwins.

Hann hélt því fram að hann væri frelsari mannkynsins, og að ef ekki yrði á hann hlustað myndi helstefnan halda áfram.

Inní því var fólgið þetta að rottur þrífast vel í stórborgum, og því rökrétt að þær verði ásamt gervigreindinni helztu keppnautar mannfólks um lífsrými og æti, súrefni og önnur gæði.

Það fylgir þessum kenningum Darwins að slík dýr sem rottur stökkbreytast og verða stærri og loks með stærri heila og vitrari, á helstefnuhnetti eins og okkar.

Við mannfólkið við útrýmum jurtategundum og dýrategundum í stórum stíl. Fáeinar tegundir geta þó orðið öflugri og fjölgað sér og ógnað okkur mannfólkinu.

Annars hef ég verið að glugga í Veraldarsögu Fjölva öðru hverju. Þar eru til dæmis nytsamlegar upplýsingar um Kelta og fleiri þjóðir og ættbálka.

Þar er talsvert mikið fjallað um píramída. Ég dáist mjög að þeim, og tel að norrænir og germanskir píramídar hafi verið til, en að Jahve hafi skipa eyðingu þeirra og því séu þeir ekki lengur til. Ég tel raunar að mesta hámenning mannkynsins hafi verið aríska hámenningin, kannski fyrir meira en 10.000 árum, á öðrum hlýskeiðum ísaldanna.

Maður hlýtur að dást að píramídunum og leyndardómunum á bakvið þá. Þeir sanna með óyggjandi hætti að Biblían er ekki sönn og ekki upphaf og endir, heldur eftiráskýring ósannfærandi.

Í Menningarsögu Fjölva stendur þetta meðal annars, 1. bindi:..."Undir forystu Brennusar, sigruðu (Keltar, Gallar) Rómverja í orrustunni við Allía 387 f. Krist og rændu Róm. Og þó þeir skiptust niður í ótal ættflokka undir sjálfstæðum höfðingjum, gerðu þessir hópar víðtæk bandalög sín á milli, svo að líka virðist aðeins hafa skort herzlumuninn til að upp gæti risið samfellt ríkisskipulag, og kannski munaði ekki miklu að þarna þróaðist um ókomnar aldir sjálfstætt Mið-Evrópskt samfélag. En með innrás Sesars í Gallíu um 50. f. Kr. var bundinn endi á það."

Ég tel að Júlíus Sesar hafi verið djöfulóður, sízt skárri en Hitler, Stalín eða aðrir slíkir. Ég tel að Jahve, djöfull eða guð Biblíunnar hafi stjórnað honum, og stofnsett sitt ríki, kirkjur og annað, með því að hjálpa Rómverjum að slátra öðrum og kúga afganginn í kjölfarið.

Margt í Menningarsögu Fjölva er orðið úrelt, enda kom fyrsta bindið út 1974 og hin í kjölfarið skömmu síðar.

Þarna er til dæmis ekki minnzt á Tokkaría í Asíu eða þá Yamnaya-stríðsmennina sem eru mjög stór þáttur í þróun evrópskra ættflokka og þjóða, komu með styrk og trúarbrögð, sem kannski voru svipuð Ásatrúnni, að minnsta kosti var fólk þeirra grafið með litla hamra sem trúartákn, jafnvel fyrir 4000-5000 árum, og þeir gerðu innrás á hirðingja í Evrópu og gjörbreyttu menningunni þar, og erfðapollinum reyndar líka.

Í Menningarsögu Fjölva er talað um "forsögumyrkur" innan gæsalappa, og er það án efa þýtt orð. Er því haldið fram að Evrópa hafi fyrir 5000 árum verið í "forsögumyrkri". Reyndar virðast þetta kristilegir fordómar, því svipað orðalag er talað um Norður-Evrópu fyrir kristnitökuna! Það útskýrir ýmislegt um skoðanir og viðhorf þeirra sem skrifuðu þessa ritröð.

Þetta "forsögumyrkur" er þannig nefnt vegna þess að þeir sem skrifuðu þessa mannkynssögubækur töldu sig ekki hafa neinar upplýsingar um trúarbrögð, lifnaðarhætti eða menningu þessa fólks sem á væri byggjandi. Það hefur þó breyzt núna og vísindamenn vita miklu meira með vissu, fornleifauppgötvanir og svo tölvusamkeyrsla á gögnum hafa mikið hjálpað, og sífellt hlaðast upp ný gögn, eitthvað finnst í jörðu.

Eitt og annað er þó mjög bitastætt og fróðlegt í þessum bókum.

Höfundar tala um líkbrennslumenningu í Evrópu frá 1300 fyrir Krist til 300 fyrir Krist, um 1000 ára skeið.

Það sem mér finnst áhugaverðast og rétt er að sagnfræðingarnir sem skrifuðu þessar bækur eru sannfærðir um að fornir Evrópumenn hafi verið mjög trúaðir, því trúarlegar ástæður hljóti að hafa valdið þessum breytingum, ný heiðin trúarbrögð sem sigruðu Evrópu um 1300 fyrir Krist. Í bókunum er það rakið hvernig líkbrennslur tíðkuðust helzt meðal Kisapostagmönnum áður, en ekkert bendi til þess að þeirra menning hafi þanið út veldi sitt og þannig haft áhrif á alla Evrópu, og því talið víst að þetta hafi verið vegna nýrra trúarbragða sem ruddu sér til rúms á þessum tíma, germanskra trúarbragða.

Komast höfundar þannig að orði að mikil grimmd og styrjaldarástand hafi fylgt þessum líkbrennslusiðum, það má sjá af fjöldagröfum og að mennirnir dóu í bardögum, slíkt má sjá af líkamsleifum vel og greinilega.

Tala höfundar um "messíanskan eldmóð", sem hlaupið hafi í fólk og orðið að tízkubylgju í þessu sambandi, og á það vel við.

Ég tel að mögulegt sé að þarna hafi trúin á Taranos eða svipaðan guð rutt sér til rúms, Perqunos er guð sem gegndi svipuðu hlutverki og talið er að hafi verið tignaður snemma í Evrópu, stríðsguð, veðurguð, sólarguð.

Taranos sem heldur á eldlegri þrumu eða eldspjóti eins og Seifur eða Júpíter gæti hafa verið þessi guð sem hrinti þessum breytingum af stað, eða ættbálkur, þjóð, sem með landvinningum og stríðum neyddi þessari trú upp á þegna sína undirokaða, sigraða og kúgaða.

Evrópa til forna er full af svona sögum um stríðsátök. Nema guðirnir eru frekar svipaðir, og hluti af kerfi margra gyðja og guða.

Já eins og kemur fram í Veraldarsögu Fjölva, þá voru Keltar eitt sinn nálægt því að verða það drottnandi afl í Evrópu, sem Rómverjar urðu, og greinilega var það Júlíus Sesar sem breytti gangi heimssögunnar svona, ásamt öðrum Rómverjum.

Sumir læra aldrei af svona fréttum að hafna jafnaðarfasisma og kjósa hægriflokka

Hvers vegna er ekki skilningur á skyldleika ESB við Sovétríkin innan ESB? Þegar jafnvel Þorgerður Katrín viðurkennir að Evrópa er í vanda, og þó vill hún að Ísland fari í ESB, þá má það vera öðrum ljóst sem standa mest með Evrópu og ESB að eitthvað þarf að bæta og að kannski sé eitthvað hæft í þessari gagnrýni, að flókið regluverk ESB sé farið að minna á flókið regluverk Sovétríkjanna.

Þegar RÚV kepptist við að segja að Trump væri nautheimskur og að tollastefna hans væri alröng, þá fór ég að trúa því einusinni enn að hann væri vonlaus pólitíkus, því þetta er látlaus áróður fjölmiðlanna á þessu landi.

En hér kemur árangurinn í ljós, á öðrum ársfjórðungi í Bandaríkjunum minnkaði verðbólga um 2,7% og hagvöxtur jókst um 3%.

Eitthvað kann Trump og óvinir hans gera feila ítrekað.

Þetta sýnir einu sinni enn að sannleiksgildi fréttanna frá RÚV og í stóru fjölmiðlunum úti er ósköp rýrt, að minnsta kosti þegar kemur á hatri á Trump, Pútín og mörgu öðru sem er mest í fréttum.

Andstæðingar Trumps segja að hann stjórni Bandaríkjunum eins og fyrirtæki. En hvað gerði Joe Biden eða Obama og fleiri demókratar? Þeir fóru eftir sérfræðingaveldinu, og árangurinn slakur á ýmsum sviðum þessvegna.

Hvað eru þá sérfræðingar? Andsérfræðingar réttara sagt?

En trúin á sérfræðingana og sannleiksgildi þeirra orða er mikil enn. Þó eru þeir á mála hjá fjármálaöflum, sem gerir það að verkum að þeirra ráð og túlkanir koma úr pólitískum áttum. Og það sem litað er af pólitík, það sveigir frá venjulegri skynsemi, rökvísi oft.

Evrópa er að missa af tækifærinu að hverfa af braut ofkerfislægni ESB, með því að leyfa ekki flokkum eins og Svíþjóðardemókrötum að hreinsa til og stjórna betur.

Að kalla umbótaöfl öfgaöfl það eru öfugmæli. Miðflokkurinn, Svíþjóðardemókratar, þetta eru umbótaflokkar, endurreisnarflokkar.

Að kalla öfgaöfl til vinstri sem eru kosin til valda ranglega af heimsku almennings vegna innrætingar falsfréttafjölmiðla jafnaðaröfl, það eru líka öfugmæli.

Afleiðingin er sú að þjóðfélögin sökkva sífellt dýpra í kviksyndi og dý spillingar og heimsku á sem flestum sviðum.

Bandaríkin í vexti en Evrópa í vanda

Minni stjarna meira reynir, ljóð frá 5. janúar 2005.

Þetta ljóð fjallar um það þegar fólk þarf að sanna eitthvað fyrir sjálfu sér og öðru. Það fjallar einnig um að vilja ekki samþykkja aðra eða annarra skoðanir. Þegar allir vilja verða stjörnur verða bara til litlar stjörnur og engar stórar stjörnur. Hér sný ég útúr nýölskum skilningi á orðinu stjarna, enda er þetta algengur nútímaskilningur, í gegnum Hollywood kvikmyndaverið, "James Dean starred in a film," osfv.

Stór ástæða fyrir því að ég gaf ekki út þessa plötu 2005, "Frá stjörnunum berst lífið", var sú að ég var að missa trúna á sjálfum mér sem tónlistarmanni og farinn að gera grín að öllu saman eins og sést á sumum textum frá þessu tímabili, þessum til dæmis. Skylduræknin rak mig þó áfram til að semja þetta og reyna að setja saman hljómdiskinn.

Vonbrigðin með litla sölu á hinum diskunum átti einnig stóran þátt í þessu áhugaleysi á vinnunni. Engu að síður er efnið merkilegt og ágætt eiginlega samt. Gefur innsýn inní líf mitt á þessum tíma og tíðarandann, þetta var á útrásartímanum, þegar velmegun ríkti og kreppan ekki komin sem byrjaði 2008, Hrunið.

Viðlagið og aðalfrasinn merkir að til að koma á jöfnuði þarf alltaf að vera að reyna að sanna það sem er ómögulegt, að konur gangi í karlastörf og karlar í kvennastörf, og fleira slíkt.

 

Þegar einn fer öðrum gegn,

ekki stillast saman.

Oft er lýðzka manni um megn,

og mengast kvennagaman.

 

Viðlag:

Minni stjarna meira reynir,

Minni stjarna meira reynir,

Minni stjarna meira reynir,

menn því verða bara einir.

 

Rembist einsog rjúpan ein,

reyndar morkinn staurinn.

Voru ekki að vekja kvein

þá valdið hafði gaurinn.

Viðlag:

 

Guðir koma gjarnan inn

þá getum samstillzt réttmæt.

Frúin þykka forðast skinn,

flúði landið þéttmæt.

Viðlag:

 

Einsog hungruð úlfagrey,

aðeins blekið ræður.

Fattar ekki fallin mey,

færri verða hræður.

Viðlag:

 

Spyr mig hvort þú finnir frið?

Fjölgar kærleiksverkum?

Oft er þjóðin algott lið

undir manni sterkum.

Viðlag:

 

 

Frábært fannst mér að fá yfir 100 flettingar á síðasta ljóð sem ég birti á laugardaginn, oft eru þær ekki nema 10-30. Hér eru skýringar á efni þess og líkingamáli.

Mér finnst það svo merkilegt að ljóðið sem ég birti á laugardaginn - sem var söngtexti - fékk yfir 100 gesti og fleiri flettingar en það, en þó ekki mikið.

Það er rétt sem annaðhvort Magnús Sigurðsson sagði við mig í athugasemd eða Ómar Geirsson, að þegar þeir byrjuðu voru fáar flettingar hjá þeim en þeim fór fjölgandi með árunum og eftir því sem fleiri mundu eftir þeim og stíl þeirra.

Mér finnst það jafnvel enn merkilegra þegar þessi kveðskapur minn fær mikinn lestur en pistlar um dægurmálin. Ljóðin eru smíðagripir með anda í sér fólginn að auki, list, hitt er nöldur eða umfjöllun um málefni líðandi stundar.

Annars tilheyrir þetta ljóð, þessi söngtexti, þriðju plötu minni í þrílogíunni um nýölsk málefni, og þessi þriðja var óútefin, og aðallega til í demóformi, eða sem prufuupptökur á betri íslenzku.

Frægðin er eitt af því sem ég hef átt erfitt með að útskýra og skilja, en hef reynt. Þar koma margir þættir inní. En það kæmi mér á óvart ef svona prufuupptökur færu að seljast eftir mig ef þær yrðu gefnar út, en það er samt auðvitað aldrei útilokað, ef lögin eru góð - tíðarandinn er óútreiknanlegur og tízkan. Eitthvað getur komizt í tízku og orðið vinsælt sem þótti jafnvel lélegt þegar það var samið, eða sem höfundurinn sinnti ekki um, hafði kannski ekki tíma til að hlusta á, eða taldi sig ekki hafa tíma til þess.

Jón Ólafsson í Nýdanskri sagði við mig eitt sinn að það skipti ekki máli hvort tónlist væri vel eða illa hljóðrituð, hvernig tóngæðin væru, ef lögin væru góð. Það er auðvitað rétt að ýmsu leyti. Um 1930 og fram til 1967 eða um það bil voru hljóðverin fátæklegri og hljómburður rýrari en síðar varð.

Þó voru blúsararnir gömlu fyrir báðar heimsstyrjaldirnar sígildir og þeirra söngvar, og rokkið byggðist á þeim.

Og þannig er með margar upptökur frá fyrri hluta 20. aldarinnar. Þar er sígild tónlist, en tóngæðin rýr.

En það er nokkuð annað sem hangir á spýtunni sem er spýta umbúðanna sem tónlistin er klædd í. Þókt þekkt sé að snobbað sé niður fyrir sig þá er snobb af einhverju tagi hluti af tízku og vinsældum. Þannig má taka rapp sem dæmi eða teknótónlist og fleiri stefnur sem eru þannig. Þar skiptir allt máli, bæði stælar, kynþáttur, kyn, taktur og textar. Þetta lærði ég þegar ég gaf út hljómdiskinn "Ísland fyrir útlendinga" árið 2010. Þar reyndi ég að tolla í tízkunni og bjó til nokkur rapplög fyrir þá plötu, og eitt þungarokkslag. Nema útkoman var ekki nógu góð, því ég notaði ódýrt hljómborð og allir gátu heyrt að þetta var ekki 100% eftir öllum stöðlunum sem krafizt er af rapptónlistarmanni eða þungarokkara, og þó fór ég eitthvað nær því að fullnægja stöðlum seinni stefnunnar, því ég hafði hlustað lengur á þannig tónlist og var meira sannfærandi sem þungarokkari en rappari þar af leiðandi á þessum lögum plötunnar frá 2010.

En mín tónlist hefur annað, það er að segja þessi örfáu lög sem ég tel nógu góð, þau hafa þessi sígildu gæði, sem maður heyrir þegar lag er gott.

Í því sambandi vil ég vitna í einn virtasta lagahöfund íslenzku þjóðarinnar, sem er Magnús Eiríksson í Mannakornum.

Í Poppbókinni eftir Jens Guð bloggara með meiru sem ég eignaðist ungur er viðtal við hann. Þar kemur hann með ráðleggingar fyrir tónlistarmenn, og ég hef farið eftir einu aðalráðinu frá honum.

Hann sagði í viðtalinu að eitt aðalráðið væri að semja nógu mikið af tónlist, því þá gæti maður valið og hafnað, tekið út úr beztu lögin og gefið út.

Þetta gerði ég vel að merkja ekki þegar ég gaf út mína hljómdiska 1998-2010, nema sjaldan, þetta var oft gert í flýti, en demóin, prufuupptökurnar, geyma oft fjölbreyttari og betri lög.

Ég hef samið nóg af tónlist, en valdi oft ekki vel það sem ég gaf út.

Þannig að jafnvel þótt flest af þessu eftir mig sé í fátæklegum hljómgæðum, þá finnast þarna ágæt lög innámilli og textar, eitthvað sem stenzt ágang tímans.

Þetta ljóð sem ég birti á laugardaginn er frá 3. janúar 2005. Það heitir:"Stjörnur sýna styrkinn." Það er hluti af plötunni:"Frá stjörnunum berst lífið", og ég reyndi að semja nógu mikið í kringum þetta þema og gerði það nokkuð vel.

Mér finnst mjög skrýtið að þetta ljóð fékk svona mikinn lestur, því það er fullt af atriðum sem ég held að fáir skilji, því það er fullt af vísunum í eitthvað sem ég einn skil, annaðhvort úr minni fortíð eða reynslu af málefnum Nýals og Nýalssinna sem ekki margir þekkja til, en ég get gjarnan útskýrt þessi atriði, úr því að ljóðið fékk mikinn lestur og áhugi var fyrir því mikill, 100 manns og rúmlega það, en ég var ekki með orðaskýringar undir, sem hefðu gert kvæðið miklu skiljanlegra.

Tökum þessa línu sem dæmi:

"Margir framhjá keyra og undrast... húsið við Hábraut getur bjargað".

Þarna er ég að yrkja um húsið hans frænda míns, Ingvars Agnarssonar og Aðalheiðar konu hans. Nú væri hægt að líta þannig á þennan kveðskap að hann sé úreltur og barn síns tíma vegna þess að þetta hús var rifið 2007, tveimur árum seinna, og nú er þarna Molinn, sem var notaður fyrir unga listamenn síðast þegar ég vissi, listasmiðja fyrir unglinga.

En ég hef verið að hlusta á gamla tónlist eftir mig og mér líkar vel við sumt og þetta er eitt af því. Þetta rifjar upp skemmtilegar minningar og þetta er perla, eða eins og innsýn í heim sem er sérstakur og næstum horfinn.

Ég skrifaði niður Baldursblótið frá 2000 til 2009. Þarna er komið inná það, en ég v ar ekki búinn að því þarna, en samt að mestu leyti held ég.

Hér get ég komið með fleiri dæmi úr textanum hvernig hann er hvorki bull né markleysa, heldur eitthvað sem var bundið við þennan tíma, 2005, og þanka mína þegar ég samdi þetta þá:

"Sixtínsk bíður, hvar er landsins?... aðrar þjóðir ættu að skoða líka..."

Í fyrsta lagi vil ég taka það fram, að textinn er eins og svipmyndir, eða jafnvel eins og safn af smámyndum, sem raðað er saman. Einnig er áberandi að hið þrönga form kveðskaparins veldur því að ekki er allt sagt í löngu máli, heldur tæpt á ýmsu og það ekki útskýrt framar, en þannig er þetta oft í kveðskap og ljóðum, að skáldið þarf að leyfa ímyndunaraflið lesandans að fylla uppí, því reglurnar banna að of mörg orð séu notuð. Það er hrynjandin svonefnda.

Nú er spurning hvort ég man hver merkingin var. Nei, því hef ég sennilega gleymt að mestu, en sumt rifjast upp.

"Sixtínsk bíður". Þessi stutta setning, tvö orð, þetta minnir á Einar Benediktsson, sem oft hafði mikla hugsun í fáum orðum.

Þetta var alls ekki útí loftið hjá mér. Myndirnar utaná Hábraut 4 á húsi Ingvars og Heiðu voru gerðar að fyrirmynd Sixtínsku kapellunnar. Ingvar Agnarsson var málarinn. Hann hafði háleitar hugmyndir um Ísland og þetta var hluti af því.

Ég fjalla kannski um það síðar nánar. Um það er hægt að rita margt og mikið, en læt það bíða að sinni.

Þessi tvö orð merkja að Heiða, ekkjan, hún vildi gera safn úr húsinu, en það var ekki gert.

"Hvar er landsins...?" Ég man ekki hvað átti að standa þarna. Þetta er eins og gáta og jafn erfitt fyrir mig að ráða hana eins og aðra. Ég held samt að ég hafi ætlað að hafa þetta:"Hvar er landsins stuðningur... frægð... athygli....? Eitthvað í þá áttina.

Síðan kemur þarna almenn hugsun um dauðann:

"Eyðilegging allra gripa þinna..."

Í þessari ljóðlínu er ég að hugsa um "allt hold er mold", sem sagt að við skiljumst við allt jarðneskt við andlátið, og kannski ekkert líf eftir dauðann.

"Eins og konur stórar niður tálgast..."

Þessi setning fjallar um megrunarfíknina sem konur eru haldnar en síður karlar og sumir harma það.

Ég held að þetta séu erfiðustu setningarnar í ljóðinu sem ég hef útskýrt.

En þessar skýringar ættu þó að sýna að ljóð mín eru útpæld þókt þau virðist torskilin sum og jafnvel bull. Hvað með Bob Dylan? Hefur hans kveðskapur ekki verið talinn torskilinn?

Annars fjallar þetta ljóð líka um sjálfsvirðinguna, að allir séu dýrmætir.

Enn þakka ég fyrir góðan og mikinn lestur á þessu ljóði, þessum söngtexta. Það er hvatning að reyna að gefa út þessa óútgefnu hljómplötu kannski seinna.