Vatnaguðinn sem ræður á okkar tímum, Toutates

Villimenn í frumstæðum samfélögum notuðu félagslega útskúfun til að sýna fram á  hverjir væri ofarlega í metorðastiganum og hverjir neðarlega. Íslendingar nota þessa aðferð mikið, enda þroskastigið þannig hjá langflestum að óttinn við valdið ræður stjórnmálaskoðunum og hegðun oftast. Þegar ég lærði félagsfræði í menntaskóla var okkur kennt að aðeins villimenn notuðu félagslega útskúfun, að Vesturlönd væru bezt í heimi og fyrirmynd á öllum sviðum, og umburðarlyndi og kærleikur það sem aldrei myndi tapa eða hverfa hér á Vesturlöndum, og að við myndum breiða þetta út um alla heimsbyggðina smám saman. Það var 1986-1994, þannig að þá voru aðrir tímar. Merkilegt er það að vinstrimenn voru fyrstir til að taka slaufun opnum örmum, sem er svona villimennska, og afsökunin var kvenréttindi og fjölbreytileiki fyrir minnihlutahópa, á kostnað meirihlutans.

Mér finnst gaman af að grúska í myrkum afkimum sögunnar og því sem fátt hefur verið skrifað um, því það reynir meira á gáfurnar og forvitnina. Manni finnst vanta um það fróðleik.

Gallar áttu sér margar heilagar þrenningar. Þrenningarhugtakið kemur samt ekki frá þeim því það er eldra og var til í eldri menningarsamfélögum, heiðnum. Ekki tel ég samt vafa leika á því að hin heilaga þrenning sem þekkist í kristninni kemur úr öðrum menningarsamfélögum og eldri, og þá auðvitað þeim germönsku og evrópsku, þar sem slíkt var miklu algengara, en þekktist líka meðal Gyðinga, eins og helgi á tölunni 7 til dæmis, en að fjalla um heilagar tölur er mjög flókið og erfitt að finna eða fullyrða hvar slík helgi byrjaði.

Ég hef áður fjallað um guðaþrenningu í keltnesku samfélagi, en það eru guðirnir Taranis, Esus og Toutatis. Ég hef verið að rannsaka þá alveg sérstaklega.

Ég miða okkur nútímamenn mjög mikið við Gaulverja. Við eigum svo margt sameiginlegt með þeim. Við erum á barmi allsherjarhruns hér á Vesturlöndum, það sem gerðist fyrir Gaulverja virðist ætla að koma fyrir okkur, að önnur menning yfirtekur okkur, og það lítur út fyrir að það sé islam, miðað við vöxt og sigurgöngu þeirra.

Keltar, Gaulverjar, hluti af þeim, voru innlimaðir í Rómaveldi. Þó sluppu þeir sæmilega á Írlandi, þar varðveittust heiðnar sögur í nokkuð útþynntu formi, að vísu.

En guðirnir þrír sem mynda þessa meginþrenningu gaulversku trúarbragðanna eru ólíkir. Mjög merkilegt er það, að kristilega hugmyndin um mannlegan breyzkleika og mannlega synd liggur mér við að segja var komin fram fyrir Krists burð.

Toutates var oft sýndur sem dreki við fætur lífstrésins. Var hann fyrir langa löngu dýrkaður sem sjóskrímsli máttugt, eins og slíkt tíðkaðist í Mesópótamíu.

Ýmislegt í Snorra Eddu er meðal beztu heimildanna um trú drúíða og Kelta fyrir 2000-3000 árum síðan. Enda voru þetta talin ævaforn fræði þegar þau voru skráð á 13. öld hér á Íslandi.

Dreki sá sem nefndur er Níðhangur í sumum heimildum en Níðhöggur í öðrum heimildum er án efa enginn annar en guðinn Toutates, sem kenndur er við vatn.

Í sögunni um Derg Corra í írskum fornbókmenntum er Toutates hinsvegar hjörtur, sem er dýr sem er hyrnt og við Íslendingar ættum að kannast vel við.

Í Snorra Eddu er hjörtur sem heitir Dúneyrr. Hann tilheyrir sömu líkingu og íkorninn Ratatorskur, það er að segja, líking fyrir guðinn Esus. Í sögunni um Derg Corra er þessi skepna hinsvegar silungur í skál sem Derg Corra heldur á. Örn sem sagður er sitja í limum asksins í Snorra Eddu situr á toppi hans í öðrum og áreiðanlegri heimildum frá Evrópu, það er að segja Taranis súlunni sem víða finnst, sem kölluð er Júpítersúla einnig, Jupiter column á ensku.

Þessi ónefndi örn er enginn annar en guðinn Taranis. Í sögunni um Derg Corra er hann svartþröstur, í írsku útgáfunni sem til er skráð, en fleiri útgáfur voru til í munnmælum þar sem frávikin voru ýmis.

Kristileg áhrif gætu hafa ráðið úrslitum með það að í Snorra Eddu er þessi dreki kallaður Níðhöggur, sem er mjög neikvætt og lýsandi orð, og ákveðin kölskamynd jafnvel.

En svo virðist vera að Snorri Sturluson hafi þó haft upprunalegar heimildir að styðjast við, því hugmyndin var til löngu áður í drúízku samfélagi.

Það er þó miklu flóknara en svo, því guðirnir þrír, Taranis, Esus og Toutatis voru ævafornir og fólki fórnað til að blíðka þá, því fólk hræddist þá.

Dúneyrr þýðir "sá sem ferðast svo ótrulega hratt að fólk fær hellu fyrir eyrun þegar hann þýtur framhjá, það dynur í eyrum viðkomandi." Þetta er umorðun á skýringum þeim sem Ásgeir Blöndal gaf í orðsifjabók sinni á nafninu Dúneyrr, sem er einn af hjörtunum sem hlaupa upp og niður lífstréð, heimstréð. Þessa skýringu tek ég algjörlega gilda, hún passar  vel við allt samhengið og raunar rúmlega það, hún bætir ýmsu við.

Þessi skýring og þýðing á nafni hjartarins leiddi mig á rétta slóð í þessum fræðum algerlega, sem sagt að hjörturinn sé líkingamál yfir guðinn Esus, sem Júlíus Sesar kallaði Merkúr í Gallastríðsbókum sínum, eftir þeirra rómverska guði með það heiti. Hann fræddi þó fólk um að Merkúr/Esus væri einn aðalguð þeirra Gaulverja og Kelta.

En fólkið sem trúði á Toutates var oft ekki sama fólkið og trúði á Esus eða Taranis í keltnesku samfélagi. Þetta skiptist á milli stétta. Taranis var guð yfirstéttanna. Konur trúðu mikið á Esus, í hans fræðum og boðskap var tal um jöfnuð og umbun í næsta lífi fyrir fórnfýsi.

En til var kenningin um að allt vont kæmi frá manninum. Það leiðir okkur að drekanum Níðhöggi, Toutates.

Svo virðist sem eldri sköpunarsögur hafi lýst þessu þannig að hann hafi orðið til þegar einum var fórnað, Manu drap Yemo, tvíburann og úr varð sköpunarverkið. Sumt bendir til að Taranos hafi verið þessi fyrsti guð, sem drap Esus og úr varð sköpunarverkið, og fyrsta hetjan, að hálfu maður og hálfur guð, sem var Toutates. Þó virðist hann stundum hafa verið tignaður sem naut eða dreki.

Í hinum fornu goðsögnum Kelta var þetta hvati fyrir fólk til að vinna og sanna sig, ekki ósvipað og í kristinni trú. Það er að segja, við erum öll afkomendur Toutatosar samkvæmt fræðunum, og hann ræðst á fullkomleikann, aðra guði. Þannig verðum við að bæta fyrir "synd" okkar með því að færa guðunum fórnir. Þeir áttu ekki alveg hugtakið synd, en það var eitthvað svipað sem fór nálægt því.

Manannán mac Lír er hinn gelíska mynd Toutatosar. Um hann eru til skráðar heimildir og nóg af þeim. Manannán er talið þýða "fjall", "að rísa", eða "vatn", "væta". Mac Lír þýðir beinlínis:"Sonur sjávarins". Hlér, nafn yfir Ægi, er sama orð og Lir. Hvort sem þetta bendir til írskra landnámsmanna á Íslandi eða sameiginlegs arfs sem einnig var til í Noregi,  vegna samskipta við Íra og aðra Kelta sem trúðu á Manannán mac Lír er erfitt að segja.

Það er hinsvegar mín kenning að guðsheitið Manannán sé hreinlega samstofna við mannr og manðdr á víkingaöld, sem er sama orð og maður og man í ensku og íslenzku, örlítið breytt stafsetning.

Þetta er ný orðsifjafræði frá mér. Ég tel að þekkinguna megi rekja til drúíða, sem vissu meira í vísindum en jafnvel vísindamenn á okkar tímum.

Lífið spratt upp í hafinu. Þetta vissu drúíðar, afkomendur hinna raunverulegu guða og af þeirra ættum. Það endurspeglaðist í nafninu sem þeir gáfu okkur, sem þeir sköpuðu. "Þeir sem risu úr vatni, og eru vatn að miklum hluta." Það er merking orðsins maður.

En Toutates var og er meira. Hann var og er guð félagslegra samskipta og hvataheimsins, eða limbósins, vítisins sem fór fer til áður en það þroskast og fer til hnattanna sem teljast lífstefnujarðir - himnaríki öðru nafni.

Þarna komum við að ástandinu sem ríkir núna á jörðinni, þetta helvíti hvataheimsins, limbósins, sem er hreinsunareldurinn öðru nafni.

Rétt eins og Brahma þá er Taranis talinn fullkominn og reglur hans.

Fólk sem trúir á völd, á embætti og mannvirðingu, það tilheyrir veröld Toutatosar. Það var sagt að hann væri dreki og lægi á gulli við rætur trésins og það á vel við, því gullið táknar græðgi meðal annars og ofurtrú á efnishyggju og jarðnesk gæði.

Sem hjörtur er hann árásargjarn. Sagt var að með hornum sínum gæti hann molað hvern andstæðing með því að stanga viðkomandi. Enda Satan mótaður eftir honum og Cernunnosi síðar.

En hér er rétt að fjalla um það að Toutates er bæði guð jákvæðra og neikvæðra félagslegra samskipta.

Til að fá þetta í samhengi þarf að bæta nokkru við.

Esus er sá sem eyðir sköpuninni. Þannig myndast rými fyrir nýtt.

Toutates er sá sem viðheldur sköpuninni. Hann er eins og Vishnu.

Toutates er guð blekkinga einnig. Hann umbreytir og skiptir um form.

Niflungar og Niflungur er stundum tengdur við Toutates. Niflungur þýðir "guð þokunnar". Það heiti getur þýtt guð blekkinganna.

Þessir litlu hópar sem berjast um völd eru aldrei nema lítill hluti heildarinnar.

Eða svo þetta sé orðað á annan hátt: Þessir hópar sem kúga og beita einelti, þeir njóta aðeins verndar blekkingaguðsins sem er Toutates.

Þetta er útskýrt á þann hátt að Toutates er blendingur og verður aldrei guð, aðeins hálfur guð og hálfur maður, því Taranis eignaðist hann með jarðneskri konu.

Rétt eins og brahmanir, æðstu prestarnir í hindúisma, þá kenndu drúíðarnir að ekki væri hægt að stöðva hringrás lífsins, hnignun og upprisu.

Þeir reyndu hinsvegar að skapa jafnvægi með fórnum. Þannig vissu þeir að þegar ákveðinn guð var talinn of sterkur, til dæmis þegar jarðskjálftar eða hungursneyðir eða drepsóttir voru tengdar við einn ákveðinn guð, þá var reynt að styrkja og efla annan guð með því að blíðka hann með fórnum.

Þegar guðdómlegar reglur láta í minni pokann og mannasetningar verða ráðandi, þá minnka áhrif guða eins og Taranosar og Esusar, en áhrif Toutatosar eflast.

Þannig má vel vera að syndaflóðið hafi verið afleiðing af svipaðri ómenningu og við tilheyrum.

En samkvæmt fræðunum verður fólk að fara í gegnum þennan hreinsunareld og það er þá álitið dautt á meðan - og samkvæmt því erum við "dauð" og í hreinsunareldinum, samkvæmt fræðunum.

Andlega dauð - líkamlega dauð? Hvort tveggja?

Ég er að skrifa þetta því ég er að reyna að rifja upp leið í fræðunum - leið útúr völundarhúsinu sem allir eru staddir í. Eða með öðrum orðum - á grúfu í mölinni, krjúpandi í eyðimörkinni.

Dílemman er þessi: Ef maður verður samdauna Djöflinum og heiminum þá verður maður alveg geðveikur og vitlaus. Ef maður gerir það ekki, þá er maður djöflamerktur og útskúfaður enn meira af djöflunum. Útúr slíkri klemmu æskir maður að komast með fræðunum. En djúpt þarf að kafa til að finna gullmolana.

Það voru reyndar til margir góðir galdrar til forna, en þeim var eytt, bækurnar brenndar flestar. Maður hefur ekki aðgang að þeim. Galdrar sem finnast skráðir virka ekki eða þá mjög lítt.

En eitt er það reyndar sem gleymist í þessu, og það er að hver þessara þriggja guða fékk aðeins að ríkja og lifa hluta úr degi, drepnir af einhverjum úr þrenningunni daglega, lifna svo allir við að morgni aftur endalaust!

Það segir manni eitt sem huggun er í: Ekkert mannfélag, sama hvort það virðist sterkt eða veikt á yfirborðinu stendur að eilífu.

 

Víðar er þrælslundin en í yfirlýstum einræðisríkjum

Það veldur sumum undrun að Kim Jong-un einræðisherra Norður Kóreu lýsi sorg yfir falli hermanna sinna. Hér hefur Kim staðfest að hermennirnir féllu í baráttu við Evrópu og Vesturlönd, við hlið Rússa. Það ætti að vera áminning um að Þriðja heimsstyrjöldin er annaðhvort hafin, eða lítið skortir uppá að svo sé.

En talað er um að norður kóreska þjóðin sé öll heilaþvegin og sannfærð um rök og málflutning síns leiðtoga.

Á Vesturlöndum er fólk drepið fyrir fæðingu sína. Það finnst mér lúmskara og ógeðslegra en nokkur fjöldamorð þegar maður er orðinn fullorðinn og farinn að nálgast dauðans dyr af náttúrunnar völdum hvort sem er.

Á Vesturlöndum er fólk ekki aðeins drepið með getnaðarvörnum, heldur með áhugaleysi, með niðurbroti á mennsku, með niðurbroti á mannvirðingu, virðingu fyrir öðrum, ást á hinu kyninu, vinskap og öllu sem gerir okkur að manneskjum.

Tölfræðin segir allt sem segja þarf. Fæðingum fækkar stanzalaust á Íslandi og öðrum útibúum Helvítis á Vesturlöndum. Einmanaleikinn eykst einnig og óhamingjan almennt.

Er maður að hylla einræðisherra sem eru skíthælar eins og smámennin? Maður er að benda á hið augljósa. Vel má vera að maður sé dráttarhestur í Víti eins og hinir, en blöðkurnar má færa til og greina útsýnið samt.

Dráttarhestar hafa blöðkur fyrir augunum til að láta ekki ytri áreiti trufla þá. Þannig eru þrælarnir og ambáttirnar í Vestrinu. Blöðkurnar eru falsfréttir elítunnar, marxískt skólakerfi og slíkt.

Já við höfum lygina í fjölmiðlunum til að sannfæra okkur um að svart sé hvítt og að lygi sé sannleikur.

Segir Kishida vilja funda með Kim Jong-un

Svín og Grúv

Eins og fram kom á Sýn (eða RÚV) í gær þá er ætlun Ísraelsstjórnar að útiloka að Palestínumenn geti stofnað sitt sjálfstæða ríki þarna, eins og þó sífellt fleiri lönd hafa viðurkennt. Að yfirtaka Gazaborg jafngildir því að útiloka að þau geti stofnað Palestínuríki.

Fyrir utan mannfallið og hryllinginn þá er þetta aðskilnaðarstefna og þær eru einna frægastar í Afríku og Þriðja ríkinu, þannig að sumum þykir þar leiðum að líkjast.

Þarna er ég sammála Macron Frakklandsforseta, þótt Evrópa sé ekki að öllu leyti í blóma.

Í raun er það alveg til háborinnar skammar fyrir Vesturlönd að taka öðruvísi á Rússum og yfirgangi þeirra og Ísraelsstjórn. Nema, Hamas þarf að stöðva eins og bent hefur verið á. Einnig þarf að stöðva leppana sem stjórna Úkraínu og koma á stjórn sem Rússar geta sætt sig við.

Þannig verður skapaður friður. Ekki með því að horfa á allt með westurlandaaugum, heldur með því að setja sig inní þankaganga allra sem deila og eiga í stríðum.

Smá útskýring á titli pistilsins er þessi:

Ég á til húmor. Menn snúa útúr.

Ég hef lært það í orðsifjafræðinni að sv breyttist stundum í y. Þannig að svín og sýn eru brandarahljóðlíkingar.

Grúv er gömul sletta, in the groove, í stuði. 

Telur hertöku leiða til frekari hörmunga

Mörg hundruð bækur fjarlægðar úr skólum í Florida

DV segir frá því að repúblikanar í Flórida eru orðnir dugmiklir í að fjarlægja og banna bækur í skólum. Íslenzkir sauðir hneykslast. Hins vegar ef demókratar fjarlægja og banna bækur þykir það eðlilegt og ekki sagt frá því á DV.

Það sem er merkilegt er þetta að demókratar banna og fjarlægja bækur sem sýna samkynhneigð og hinseginfólk í kringumstæðum fortíðarinnar þegar útskúfun mætti þeim en repúblikanar fjarlægja bækur sem sýna demókratahliðina, að slíkt sé eðlilegt. "Fasismi, hægriöfgar, gerræði", skrifar einn í athugasemdum, en lítið er um slík skrif út af því sem demókratar gera til að fela hina hliðina.

Síðan snýst þetta einnig um kynþætti, að sýna að allir séu jafnir, eða að sýna söguna eins og hún var og að læra af sögunni eða ekki.

Eru Íslendingar eins og snýttir úr nösum demókrata? Því miður, um það bil. Allavega trúa margir á RÚV og þvæluna sem hefur verið hellt yfir þjóðina frá þeim, innrætinguna pólitísku, því miður.

En eitt af því sem sagan kennir okkur er að svona ritskoðun er bæði merki á þjóðfélögum sem eru á rangri leið og að öfgar aukast þá og fasisminn.

Íslenska námskráin ávísun á hrun

Búddha sem leitaði að andlegum auðævum og Cernunnos sem kallaður er auðfaðir

Maður fræðist um ýmislegt með því að fylgjast með fréttum. Ég er eins og Búddha, hef ekki haft áhuga á að græða peninga. Þjóðsögurnar um hann sumar segja að hann hafi verið af ríkum ættum en leitað spekinnar og sannleikans meðal dýranna úti í skógi þegar hann var ungur maður, unglingur, áður en honum vitraðist boðskapurinn sem hann varð frægur fyrir. Ég er þannig týpa í raun og veru, hippaeðlið mér nærri og leitin að sannleikanum og andlegum auðævum mér dýrmætt veganesti.

Annars finnst mér það merkilegt að þjóðsögurnar um Búddha minna á Cernunnos, hinn keltneska guð. Ég er jafnvel viss um að mýtan um Búddha sé eftirmynd af týndum goðsögnum um keltneska guðinn Cernunnos eins og mýtan um Jesúm Krist og ævi hans sé eftirmynd af týndum goðsögnum um keltneska guðinn Esus og Hesus, sem taldi sig vera guðinn endurholdgaður, nokkurskonar frelsari og læknari fólksins, eins og Jesús Kristur varð síðar, samkvæmt goðsögnunum um hann, sem birtust í Biblíunni og milljónir trúa á enn.

En að öðru.

Nú veit ég hvað milljónin er á núvirði sem mamma vann með minni kennitölu 1971 í Happadrætti DAS. Nálægt 6-8 milljónum á núvirði. Ég fékk ekki krónu af þeim peningum, því mamma eyddi því sjálf í að kaupa sína íbúð 1984, lét það ganga uppí þau kaup.

Reyndar er þessi frétt röng. Upphæðin var ekki rúmar 30.000 krónur 1975, heldur 20-30 þúsund, samkvæmt réttari frétt, "Maður játar 50 ára gamalt bankarán í Kópavogi". Þar er sýnt skjáskot af tímaritsfrétt, og þar stendur "20-30 þúsund í skiptimynt."

Ef slík upphæð er um 182 þúsund á núvirði, þá er þetta næstum tíföldun. Sérstaklega ef upphæðin var nær 20.000 1975.

En mamma spurði mig nýlega hvort ég myndi ekki bara eyða slíku í vitleysu þegar ég var að ræða við hana um þetta nýlega. Ég gat ekki svarað því og viðurkenndi að það væri mögulegt. Þó rifjaði ég það upp að hún hafði sagt við mig þegar ég var um 5 ára aldurinn að þetta ætti að vera sett á bankabók og ávaxtast, og að ég ætti að fá þetta um tvítugt. Ef það hefði verið gert hefði þetta verið býsna drjúg upphæð, en svo var ekki gert.

Ég hef ekki í mér þetta auðrónaeðli.

Megas söng:"Þeir segja að ef maður vísi burt voninni þá veitist manni allt."

Þetta held ég að sé málið með peninga. Í dægurlögum mínum er fjársjóður. Ef ég hefði fæðzt í Ameríku á 20. öldinni, þá eru meiri líkur á að ég hefði orðið frægur og forríkur sem tónlistarmaður og lagahöfundur. En alheimurinn leitar samt eftir réttlæti eftir krókaleiðum.

Ég er tortrygginn gagnvart happdrættum, að verða ríkur í skyndingu. Þessvegna finnst mér að fólkið sem naut góðs af þessum peningum sé velkomið að eiga þá áfram.

Hinsvegar er það réttlátt að góðir listamenn verði ríkir. Þeir gefa fólki fjársjóði, sem er þeirra list. Eitthvað er að þeim menningum sem viðurkenna ekki mestu listamennina sína. Eða, eitthvað er að fólki í slíkum samfélögum, eitthvað er að almenningi.

New York Times fjallar um bankaþjófnaðinn

Þetta reddast - eða ekki

Ekki er hægt að ímynda sér kraftinn í stórum jarðskjálftum svo vel sé, hafi maður ekki upplifað þá. Einnig er munurinn á skemmdum á húsum og innanstokksmunum gríðarlegur enda margföldun á afli eftir stærðarskalanum. Yfirleitt er um minniháttar óþægindi að ræða en í verstu tilfellunum verður mikið tjón og mannslíf í hættu.

Við höldum kannski að svona gerist bara í útlöndum, en hér á Íslandi búa flestir á suðvesturhorninu þar sem virknin er mikil hvað varðar eldgos og jarðskjálfta. Hef ég oft bloggað um það að mér fyndist skynsamlegra að færa mesta dreifbýlið annað, en slíkt er tímafrekt og dýrt og flestir telja þetta óþarfar áhyggjur. En náttúran er óútreiknanleg, og vitað er að ýmsir stórir atburðir gerðust lengra aftur í fortíðinni, bæði risavaxin eldgos og hryllilegir skjálftar og miklir.

Ekki er hægt að segja með 100% vissu að fullt öryggi sé í því að búa í Reykjavík og nágrenni, það er bara alls ekki þannig. Síðan má færa þetta aðeins út, og minna á að greiðslukortin sem næstum allir nota eru tengd við erlenda þjónustu. Skammsýnin er slík í fólki á þessu landi að það er algjörlega skammarlegt.

Það er alls ekki hægt að líkja því saman hvernig var þegar stórir skjálftar riðu yfir og fólk bjó í torfbæjum. Þeir hrundu vissulega stundum og voru ekki sterkir, en hitt er annað mál að í dag eru byggingarnar fleiri og í misjöfnu ásigkomulagi, og innanstokksmunirnir fleiri og harðari en var í þá daga.

Síðan eru þessar eilífu framkvæmdir þegar byggð er þétt, sífelldar sprengingar í ýmsum hverfum sem fólk er brjálað útí og kvartar undan sáran. Þá koma fréttir um að sprungur myndist í veggjum. Þessi eilífu smáhögg veikja hitt og þetta. Jafnvel er það svo að ofnar fara stundum að leka og hitavatnslagnir í húsum, við þessu litlu og sífelldu högg þegar borað er fyrir grunnum í þéttingarverkefnum, og svo þegar sæmilega stórir eða mjög stórir skjálftar koma, þá er allt kerfið veikara og meiri hætta á að lagnir springi og allt fari til fjandans, eins og sagt er. Raflagnir eru líka í hættu í stórum skjálftum og getur kveiknað í auðveldlega, eða flætt víða og mikið.

Yfirleitt er viðkvæðið alltaf það sama í sérfræðingunum:"Þetta reddast". Enda er það skiljanlegt, þeir vilja ekki vekja hysteríu, því nóg er um hana samt útaf óþörfum málefnum.

Það bezta í stöðunni er ekki bara að byggja traust hús eins og í flestum tilfellum eru hér á landi, heldur einnig á góðum stöðum, þar sem minna er um þennan ófögnuð.

Það er mjög leitt að Ómar Ragnarsson skuli vera orðinn aldraður og heilsuveill og hættur að blogga því hann fjallaði vel um þetta eins og annað, kom með merkilega fróðleiksmola einnig.

En ég er ekki hrifinn af þessu kjaftæði "Þetta reddast", bara smáskjálftar eru líka "Þetta reddast" fréttir. Sannleikurinn er sá að þeir eru stundum undirbúningur fyrir þessa stóru.

Jarðskjálfti á höfuðborgarsvæðinu

Sérkennileg aðferð við demó, prufuupptökur, hálfrapp svokallað, búið til af mér.

Ég hef verið að hlusta á upptökur frá árinu 2005 eftir mig, demó, prufutökur. Ég hef verið að meta hvort prufuupptökur myndu seljast ef þær yrðu gefnar út. Þar eru til fleiri en 10 lög og vel væri hægt að fylla breiðskífu af góðu efni eftir mig.

Vandinn er sá að ég tamdi mér að búa til demótökur með sérstökum hætti, eða hálfrappa lögin. Það kom til af þeirri ástæðu að það var til að heiðra eða hylla ákveðnar aðferðir frá 1983-1986, áður en ég lærði nokkur gítargrip.

Sérhver tónlistarmaður þarf að marka sína sérstöðu, eða það er ekki verra. Þetta var ein af sérstöðunum sem ég markaði mér. Það hafði ekkert með það að gera að ég teldi mig rappara frá 1983-1986 eða hefði neinn sérstakan áhuga á þeirri tónlistarstefnu.

Þessi lög frá 2005 mynda heild, gerð til að búa til demó eða prufuupptökur fyrir plötuna:"Frá stjörnunum berst lífið", sem aldrei var gefin út.

Ætlunin var að hljóðversvinna þessi demó, en það gerði ég ekki.

Prufuupptökurnar má þó gefa út og slík skífa yrði góð skífa.

Ég keypti Concertone hljómsnældur í Radíóbúðinni í Skipholti frá 1983-1986. Stundum afgreiddi skólasystir mín mig þar eða systir hennar, sem unnu þar, því þetta var fjölskyldufyrirtæki þeirra, Radíóbúðin. Þar var einnig Crown græjan keypt sem ég tók uppá. Jafnvel Macintosh tölvurnar sem ég fór að nota nokkru síðar. Fyrsta árið, þar til ég eignaðist gítarinn, þá notaði ég lítið hljómborð sem ég kunni lítið sem ekkert á. Einnig tók ég potta og pönnur hjá ömmu og trommaði og tók upp á spólur lögin mín. Hún bannaði mér það ekki, en kvartaði stundum yfir því að ég notaði þetta of lengi. Hún bara þreif þetta vel með sápu á eftir. Ég fékk lánaðar sleifar til að berja á pottana og þannig að þeir óhreinkuðust ekkert af því að vera notaðir sem trommur. Þá var ég 12-14 ára. Ég eignaðist gítarinn 1984, fékk hann í fermingargjöf, og þá hætti ég að nota pottana sem trommusett. Það var bara þetta fyrsta ár, 1983, og aðeins fram á 1984, fram til apríl 1984 þegar ég fermdist og fékk gítarinn.

Ég samdi gullfalleg lög við ljóð Davíðs Stefánssonar í janúar og febrúar 1984, og einu hljóðfærin sem ég notaði voru pottar og pönnur og sleifar sem trommukjuðar! Um 1988 tók ég lögin aftur upp og setti við þau gítargrip. Þannig hef ég oft verið að endurupptaka og endurgera lögin mín.

Maður þarf ekki hljóðfæri til að semja lög og texta og maður þarf jafnvel ekki að kunna neitt á hljóðfæri. Ég hafði þennan hæfileika að ég fann að það var laglína inní ljóðunum sjálfum, og ég fór ósjálfrátt að syngja nýtt lag. Þá þurfti maður bara að stilla á REC og svo hlustaði maður á útkomuna! Oftast var maður ánægður með það sem á bandinu var. Stundum gerði ég mörg lög við sama ljóðið. Mér fannst þetta mjög auðvelt og sjálfsagt. Skemmtilegra en skólanámið sem ég sinnti aldrei nema rétt fyrir próf.

Árið 1986 fór ég að læra á gítarinn og jafnvel tónfræði. Ég fékk mér svona bækur, en lærði þetta aldrei til fulls. Ég gerði þetta bara vegna þess að ég vildi búa til bækur eins og Megas hafði gert 1968-1973, söngbækur með ljóðum og nótum og gripum.

Nokkru síðar fór ég að þurrka út gömlu upptökurnar og búa til nýjar, með gripum, sömu lögin, það er að segja, stundum breytt og textarnir.

Ekki liðu mörg ár þar til ég fór að sakna gömlu hljóðritananna minna sem ég hafði tekið yfir. Þessvegna fór ég að reyna að herma eftir stílnum sem ég hafði hrifizt svo mikið af hjá mér, sérstaklega árið 1985. Það er uppruni demóupptakanna minna sem eru hálfrappaðar, og sem ég hef gert með þeim hætti í marga áratugi.

Bæði 1984 og 1985 tók ég upp mikið af nýsömdu efni og spilaði á gítarinn með sérstökum hætti, eins og Magnús Eiríksson lýsti að hann gerði líka áður en hann fór að læra á gripinn líka.

Þannig að ég lét gítarinn vera flatan á lærunum og notaði hann eins og ásláttarhljóðfæri með. Síðan stillti ég gítarinn með sérstökum hætti fyrir hvert lag, því ég kunni engin grip. Þetta tók enda 1986, þegar gítarnámið mitt hófst.

Reyndar var ég byrjaður að læra að halda á gítarnum um mitt árið 1985, en hélt áfram að kunna ekki gripin. Frá apríl 1984 og fram í júní 1985 spilaði ég á gítarinn flatan. Eftir það fór ég að taka hann í fangið eins og á að gera og sem rétthentur maður notaði ég vinstri höndina fyrir mín frumstæðu grip, sem ég fyrst fann upp sjálfur, frá júní 1985 og fram í febrúar eða marz 1986, þegar ég fór í alvöru að læra gripin almennilega.

En eitt er það sem var mjög sérstakt við þessar fyrstu upptökur og ég verð að lýsa því, af því að það hafði áhrif síðar.

Ég samdi ekki lögin fyrirfram, ég samdi þau á meðan ég tók upp lögin. Ég var með ritvél hjá mér, sem mamma hafði lánað mér, og ég skrifaði upp texta á A4 blöð með henni. Síðan skrifaði ég dagsetninguna, hvenær eitthvað var samið, því Ingvar Agnarsson kenndi mér það, afabróðir minn. Bara stundum notaði ég stuðla og höfuðstafi, þegar ég nennti, oft fannst mér það óþarfa tímaeyðsla, en ekki alltaf. Ef ég reyndi að búa til falleg og ljúf lög eða vönduð notaði ég það sem hann kenndi mér, bragfræðina.

En þarna mótaðist stíll sem ég reyndi að herma eftir í öllum mínum demóupptökum síðar, og hef gert í marga áratugi.

Stíllinn var þessi:

Fyrir framan mig var texti eftir sjálfan mig, kannski 5-8 erindi og stundum viðlag. Ekkert lag var tilbúið. Ég byrjaði á því að stilla gítarinn, og búa til óhljóð eða einhverskonar stemmningu, með því að stilla hljóðfærið, eða afstilla myndu flestir segja. Ekki var um neina hefðbundna stillingu að ræða. Þar af leiðandi var ég fastagestur í Rín og öðrum hljóðfæraverzlunum því ég var alltaf að slíta strengina, með því að stilla þá of fast! Ég kunni þetta ekki! Það eina sem ég vildi voru skrýtnir hljómar, eitthvað sem varð hvati að nýju lagi!

Af því að ég samdi lagið um leið og ég söng það þá var það algengt að hvert einasta erindi textans væri með nýju lagi, eða ögn frábrugðnu því sem kom í fyrsta erindinu.

Um nokkurra ára skeið hafði ég skömm á þessum upptökum og tók yfir þær. Það var ekki fyrr en um 1993 sem ég tók allt upp frá grunni að nýju, og lauk því 1998, þegar fyrsta platan mín kom út, endurgerð frá 1983-1988 með gripum.

Meðfram var ég svo auðvitað að taka upp nýtt efni, frá 1993 og fyrir þann tíma.

Ekki var skrýtið að ég teldi mig ekki hafa nokkurn minnsta tíma í félagslíf, eða að læra heima eða að vinna við annað og fyrir einhverju kaupi.

En að því kom að ég fékk leiða á þessari aðferð að endurtaka viðlagið með sömu laglínunni, og endurtaka erindin með sömu aðferðinni. Sérstaklega eftir að ég varð frægur 1998, og fyrsta platan mín kom út. Ég fór að fá ógeð á þessum tónleikum öllum, og að þurfa að syngja sama lagið aftur og aftur, endalaust sama textann og sama lagið, bara fyrir fólk!

Þá fór ég jafnvel að endurgera gömul demó með nýrri aðferð, að syngja fyrsta erindið og viðlagið, sem leiðarstef fyrir aðra tónlistarmenn, en tala eða rappa afganginn af textanum, ekki ósvipað og Bob Dylan gerði þegar hann tók upp Basement Tapes með The Band frá marz til september 1967, áður en hann tók upp breiðskífuna John Wesley Harding í hljóðveri frá september til desember 1967.

Upptökurnar frá árinu 2005 eru þessu sama marki brenndar. Lögin eru bæði sungin og röppuð í þessum demóupptökum. Fyrsta erindið er sungið, hitt er talað, æpt, röflað, drafað og rappað.

Þar að auki er urg í snúrum og hljóðnemum í sumum lögum, ég hef ekki gætt að þessu vel og metnaðurinn hefur verið takmarkaður. Oft eru bara til tvær upptökur af einu og sama laginu.

Fyrir kemur að einungis sé til ein stök upptaka af einhverju lagi!!!

Svona var diskurinn:"Frá stjörnunum berst lífið", tekinn upp.

Þetta verður seint eða aldrei vinsæll söluvarningur, því lögin eru ekki grípandi svona. Það þarf langan tíma að venjast þeim og læra þau þegar þau eru hljóðrituð með þessum hætti.

En þetta passar við áætlun sem ég gerði um þetta leyti. Ég vildi að tónleikaupptökurnar væru betri en stúdíóupptökurnar. Ég vildi þannig gefa hverri tónleikaupptöku meira vægi, með því að klára ekki lögin í stúdíóinu, gera bara grófa grunna sem yrði að klára seinna meir.

Ég er sérvitur, og þetta er dæmi um það.

Eitt er þó gott við þetta. Það er að segja, þetta passar furðulega vel við nútímann. Í nútímanum græða tónlistarmenn mest á tónleikum.

Fyrst þarf ég þó að gefa þetta út og athuga hvort fólk hlustar það mikið og kaupir að grundvöllur sé fyrir tónleikahaldi, allt í réttri röð.

 

 

Stjörnur kannski stjórna, ljóð frá 6. október 2005.

Viðmið þeirra varla rétt,

víkur frá þeim gildum öllum.

Innantómu orðin,

eða fyrri morðin.

Fortíðin minningar geymir og gullið sem skín,

getur ei náð samt til þín!

Einsemd dagsins, upphaf sára?

enginn því án tára?

Hélt þér upp að höllum,

hefur fengið andlit þeirra grett.

 

Þegar lýður þjónar mér

og þínir ríkisbubbar víkja

stjörnur kannski stjórna,

stefnivörgum fórna.

Rokkarinn aríi hreinn er víst, karl og svo klár,

quennanna nálgast þó fár...

Stjörnur réttar? - Stefnan týndist,

stríðsins heimska brýndist!

Allir einhvern svíkja,

einnig þar sem hélzt að stæði hver.

 

Risann sjá ei rónar þeir,

ráfa í auðinn, hvæsa, gelta.

Hver var þessi þrjótur?

Það er sérhver ljótur!

Strengjanna brúður það halda og missa sinn mátt,

munúðin ekki því sátt!

Eins og konur inni starfa,

unga kalla djarfa!

Skott sitt skröttur elta,

skella svo í lás og vonin deyr.

 

Aflið færir uppá svið,

ekki vilja breytast þrælar.

Keðjur verja og kvalir,

koma síðan dalir.

Vinsældir fær þessi kvalari, fávizkan föst!

Furðuleg hlýðninnar köst!

Ruslið kaupir, vínyll visnar,

vonir orðnar gisnar.

Stílsins þreyttu stælar?

Starfið heiðarlega því um bið!

 

Þessi frægð mun þola enn,

þroskinn gegnum sorgir kenndi

honum strax að standa

strákum með í vanda.

Froðulík menningin blæs út þá bölkenndu sýn,

bölvunin nær svo til þín!

Trúðu á stjörnur, vinsæld viltu!

Var ég þá með gyltu?

Brýr ég margar brenndi

að baki mér og skildi að spillast menn.

Þessi fjölmiðlacirkus kennir ýmislegt

Ég hef verið að lesa í Veraldarsögu Fjölva stundum. Evrópa er kölluð "Gamli heimurinn" býst ég við vegna þess að Evrópa var miðdepill heimsins og menningarinnar mjög lengi. Það sem gullöld Evrópu á sameiginlegt, hin ýmsu tímaskeið, er að stríð geisuðu, og mörg ríki risu og hnigu. Sköpunin var stöðug og baráttan um yfirráðin.

Auðvitað má segja að Kína sé búið að vera glæsilegt stórveldi einnig lengi, en á annan hátt og samfelldari. Síðan er talið að menningin eins og við þekkjum hana hafi byrjað í Súmer og öðrum landsvæðum sem nú eru kölluð miðausturlönd og sem ekki eru talin af Vesturlandabúum eins ákjósanleg og Vesturlönd.

Það er svolítið merkilegt við Bandaríkin, að þau eru á einhvern hátt að endurtaka gullöld Evrópu. Það sést á því hversu mismunandi fylkin eru. Kannski er sú spá rétt sem sumir hafa sett fram að Bandaríkin muni klofna í einingar og fylkin raða sér saman eftir stjórnmálaskoðunum og kannski uppruna fólks.

Dr. Helgi Pjeturss var marghliða fræðimaður, hann var sagnfræðingur líka og kom með nýjungar, allavegana inní okkar íslenzka mál.

Hann nefnilega talaði um að viðburðabylgjan risi og hnigi á mismunandi stöðum jarðarinnar. Hann sá það fyrir að Evrópa myndi dragast aftur úr öðrum svæðum og heimsálfum. Hann var mjög á móti seinni heimsstyrjöldinni, en af öðrum ástæðum en margir. Hann sá það fyrir að sú styrjöld myndi sundra Evrópubúum, því kynþáttahyggjan og aríaspekin myndu falla í ónáð eftir ofris í Þýzkalandi, og þetta var nákvæmlega réttur skilningur og nokkuð sem rættist.

Hann skrifaði um Asíu og Afríku sem framtíðarheimsálfur þar sem viðburðabylgjan myndi rísa með eflingu á efnahagssviðinu og víðar, mátti á honum skilja.

Þegar leiðtogafundur er haldinn í Alaska um málefni Evrópu vegna þess að evrópskir pólitíkusar hafa gert helzta ráðamann Rússlands að glæpahundi þá minnir það mann vissulega á sögubækurnar og glæsilega fortíð Evrópu sem er ekki til lengur, heldur innilokað reglugerðaríkjasamband sem er í hnignun á öllum sviðum, gamalt fólk sem er að tapa og deyja út.

Það að Rússar seldu Bandaríkjamönnum Alaska á sínum tíma minnir einnig óþægilega á það hvernig sumir Bandaríkjamenn vilja nota þá aðferð áfram í stað stríða eins og Rússar, þannig vilja sumir Kanar ná Grænlandi, og Trump er ábyggilega ekki sá eini sem hefur þannig þankagang.

Staðsetningin ýtir því undir egó hinna miklu leiðtoga og minnir á völd þeirra og orð Trumps um að kaupa Grænland.

Það er ýmislegt við innrás Rússa í Úkraínu sem menn hafa ekki rætt, því þeir hafa ekki litið á málin frá mörgum hliðum, heldur bara að þeir brjóti alþjóðalög.

Áróðursstríð hefur geisað lengi, og stjórnmálaöfl á Vesturlöndum verið studd af Rússum sem vilja sjálf ná völdum og steypa jafnaðarfasistum af stóli. Kannski verða þau ekkert skárri, en það er ekki aðalmálið sem ég er að fjalla um hér.

Það eru fletir á innrás Rússa sem vert er að skoða.

Ef Evrópumenn vilja lifa af, þá verða þeir að losa sig við morkna pólitík. Ég kalla þetta fólk ekki góða fólkið því það er þversögn og rétt að sleppa því.

En það umrædda fólk lætur George Soros og slíka auðróna stjórna sér. Þetta sama fólk ber ábyrgð á því að með sama áframhaldi munu moskur koma í staðinn fyrir kirkjur eftir 30 ár á Vesturlöndum, og sharíalög verða ríkjandi.

En það hefur verið hamrað á því á RÚV og öðrum fjölmiðlum að Rússar geti ekkert, að Pútín sé alveg að drepast úr allskonar sjúkdómum, að Rússar séu að gera uppreisn gegn Pútín og fleira í þeim dúr. Að vísu eru þessar raddir að mestu þagnaðar, nema í athugasemdakerfum DV, þar sem reitt fólk eys úr skálum reiði sinnar þegar raunveruleikinn særir og ekki er allt samkvæmt þeirra útópíu.

En þessi leiðtogafundur í Alaska nú árið 2025 er búinn að afsanna rækilega áróðurinn í fjölmiðlamafíunni á Vesturlöndum. Ekki bara það, heldur er búið að gera lítið úr evrópskum leiðtogum heldur betur, eins og þeir séu smábörn sem er ekki mark á takandi!!!

Þetta er grátbroslegt og rækilega raunar.

Árás Rússa á Úkraínu er búin að niðurlægja evrópska stjórnmálaelítu í stórum stíl. Fátæktin heldur áfram að aukast í Evrópu, og hraðar en í Rússlandi sennilega. BRICS bakhjarlinn virðist sterkari en sá sem góða fólkið notar, eða það virðist manni, í ljósi þess að Rússland heldur áfram að sækja fram þrátt fyrir öll vopnin, þrátt fyrir allt hryllilega mannfallið!!!

Efnahagsleg sigurganga (miðað við aðstæður) Trumps og Pútíns er áminning til alþýðunnar á Vesturlöndum og vinstrafólksins sem heldur að hugsjónir verði í askana látnar og bara þær.

Já þetta sendir skýr skilaboð um vald og sigur. Þetta sendir þau skilaboð að heimsmynd alþjóðastofnana mannúðar og þeirra sem þykjast vita hvað er rétt og rangt sé ekkert nema prump, sem aðrar þjóðir glotta að og taka ekkert mark á.

Virðingin fyrir lögum og heimsmynd góða fólksins er á hraðri niðurleið.

Með þessu áframhaldi verða sharíalög og þesskonar reglugerðir ríkjandi í framtíðinni en ekki sjálfhverf heimsmynd þeirra sem telja sig siðferðilega fremstir og allsráðandi jafnvel.

Ég býst við að Pútín hafi alltaf stefnt að þessu, að senda skilaboð til heimsbyggðarinnar, sem eru á þessa leið.

Þegar stríðinu lýkur og varanlegur friður kemst á, vonandi sem fyrst, þá hriktir ekki bara í stoðum góðmennskunnar og alþjóðahyggjunnar, heldur eru þau fyrirbæri að falli komin.

Reiðin og gremjan er svo mikil víða að fólk lætur varla bjóða sér meira kjaftæði lengur.

Frétt kom um að aFD sé orðinn stærsti flokkurinn í Þýzkalandi. Því skal taka með varúð, því klækjarefir jafnaðarfasismans kunna eitt öðrum betur, að halda völdum jafnvel þótt lítið fylgi fái.

Það má sjá á Degi B. Eggertssyni og hvernig hann tróð Borgarlínunni í gegn þótt rándýr sé, og hann hélt völdum með hjálp minni flokka.

Ef menningarmafían á Íslandi ætlar að láta taka sig alvarlega þarf að skipta um skoðun. RÚV er uppvakningur.

Fyrir 20 árum var Egill Helgason sæmilega víðsýnn. Í dag er hann skíthræddur og kúgaður og þorir ekkert að segja nema það sem wókistar skipa honum fyrir.

Þetta minnir á Sovétríkin á Stalínstímanum og áratugina á eftir. Þá jókst óttinn og sífellt fátæklegri varð tjáningin, aðeins eftir flokkslínunni einu og sönnu.

Rússland gæti orðið sterkara en nokkrusinni fyrr. Þó gæti þar orðið hrun fyrr en á Vesturlöndum eða uppreisn. En sama hvernig ástandið verður í Rússlandi, þá er það 100% víst að breytingar verða í Evrópu.

Ef Pútín dregur sig tiltölulega friðsamlega útúr þessu og semur frið, þá kemst hann kannski aftur í náðina. Þá gæti orðið mjög mikill uppgangur í Rússlandi, og önnur BRICS ríki nytu góðs af því líka. Það er eina rétta leiðin, frekar en að stefna inní heimsstyrjöld og gjöreyðingu, hætta mjög á slíkt, Armageddon.

Eftir fund leiðtoganna í Alaska er ljóst að tapararnir eru í Evrópu. Islamistarnir byrjuðu að narta í innviðina og fleiri hrægammar eiga því greiða leið.

Ef Pútín væri ekki eftirlýstur í Evrópu hefði verið eðlilegt að halda fund þar.

Hér má sjá hvað gerist þegar siðferðilegt hásæti drottnaranna í Evrópu er svo risavaxið að það hindrar allt annað.

Upptaka: Blaðamannafundur Trumps og Pútíns

Viðgerðir á tækjum miserfiðar

Ég hef nokkra reynslu í að laga segulbandstæki, en einnig plötuspilara, geisladiskaspilara og fleira líka. Ég var að koma einu tæki í lag sem ég keypti frá Bandaríkjunum, sem var ónothæft fyrir viðgerðina. Tvöfalt TDK tæki til að fjölfalda tónlistargeisladiska en aðeins önnur opnaðist en lokaðist strax aftur svo engan disk var hægt að setja inní tækið.

Ég er eins og afi minn Jón á verkstæðinu, enda báðir ljón ég og hann, hann á öðrum hnetti, framliðinn en ég hér á þessari jörð. Ég semsagt gefst ekki upp við svona erfið verkefni, mér finnst þau skemmtilegri þegar þau virðast óleysanleg.

Afi kenndi mér að þrautreynt væri ekki fyrr en fullreynt væri og fullreynt væri seint og um síðir því flest væri hægt að reyna og eitthvað af því hlyti að ganga upp, sem það gerði einatt hjá honum að lokum, nema mjög sjaldan.

Það er mótor eða hreyfill sem notaður er til að opna og loka hólfunum sem geyma CD diskana. Er hann tengdur oftast við reimskífu, og gúmmíreim sem tengir, en tannhjól tengja reimskífuna við hólfið sem opnar og lokar fyrir diskinn.

Þessi umrædda reim á það til að verða ónýt og slök. Það tekur mislangan tíma, 5-20 ár. Sjaldgæft er að reimar endist lengur en 20 ár, en það þekkist þó. Sérstaklega í japönskum Crown segulbandstækjum. Slík tæki hef ég keypt með 40 ára gamlar reimar í fullkomnu lagi, örlítið slakar kannski.

Þetta umrædda Tdk tæki er þannig að næstum ómögulegt er að gera við drifið hægra megin, því það er lokað að öllu leyti og næstum ómögulegt að komast að skrúfum nema með sérstökum aðferðum.

Vinstra megin var búið að skipta um reim. Þar kom fyrir þetta fyndna og skemmtilega vandamál sem ég þekki en ekki þeir sem skipta um reimar í fyrsta skipti. Það er að segja, að hólfið opnaðist og lokaðist í sífellu án þess að við neitt yrði ráðið.

Ef maður hefur hvorki mikla þolinmæði né reynslu af svona dútli og viðgerðum er betra að sleppa þessu, því auðvelt er að eyðileggja þessi tæki með reynsluleysi eða klaufaskap.

Maður þarf sem sagt að hafa húmor fyrir eigin mistökum.

Ég hef yfirleitt alltaf prófað mig áfram af eigin rammleik en ekki leitað að handbókum á Netinu, nema stundum í seinni tíð.

Ég var forvitinn að komast að því hvort ég myndi eyðileggja tækið eða koma því í lag, úr því að mér virtist þetta ómögulegt og óvinnandi vegur. Slíkar áskoranir eru alltaf skemmtilegar.

Margir telja að svona spilarar séu ónýtir og svona drif þegar hólfið opnast og lokast og anzar ekki þegar ýtt er á takka, eða þegar ekki er hægt að opna hólfið fyrir diskinn. Nei, það er bara skemmtilegt vandamál til að fást við.

Þessi drif eru með skynjara og nema sem gefa til kynna hvenær hólf er opið og hvenær diskur er inni.

Þegar skipt er um reimar er algengt að skynjararnir ruglist algerlega, því allt þarf að vera í réttri stöðu. Þetta er mikil nákvæmnivinna. Oft þarf að setja svona búnað saman tvisvar til þrisvar til að ná fram réttri afstöðu allra skynjara. Þá þarf að gæta sérlega vel að leiðslum og öðru, að ekkert slitni eða brotni. Eins og ég segi, maður þarf að vera mjög nákvæmur og varfærinn við þetta.

Þessi drif minna svolítið á klukkur og úrverk, því tannhjól verða að vera á réttum stað og í réttri stöðu til að skynjarar og ljósdíóður nemi allt á réttum stað og ekki komi fyrir svona mistúlkun, þegar skúffur opnast og lokast eða ekkert virkar.

Allavega, til að gera langa sögu stutta, ég náði þessu drifi í lag. Það tók mig ekki nema rúman hálftíma. Hitt var erfiðara.

Það skal tekið fram að tækin voru framleidd í Kína 2002. Það útskýrir vonda framleiðslu og galla. Kínverjar eru þekktir fyrir léleg vinnubrögð, þótt eitthvað hafi það skánað.

Þegar skipta þarf um reim er lágmark að hægt sé að finna skrúfur til að opna drifið. Í þessu tilfelli, ómögulegt. Málmhlíf var yfir flestum skrúfum. Dæmigerð heimskuleg hönnun að hætti Kínverja, eða framleiðslugalli réttara sagt.

En í þessum tilfellum nota ég ofbeldi. Ég braut plasið með töngum og komst þannig að skrúfum. Það þýddi ljótara tæki, en ég vildi reyna á það hvort þetta gerði viðgerð mögulega.

Já mér tókst að laga tækið svona, en þurfti að setja það saman þrisvar, því erfiðlega gekk að ganga frá öllu rétt, því ég tók það í sundur í smábúta og setti sumt vitlaust saman aftur.

Það er í raun alveg fáheyrt og fáránlegt að maður þurfi að brjóta plastbúta frá til að komast að skrúfum. Annaðhvort er þetta forheimska framleiðenda eða klókindi, til að gera tækin ónýt og úrelt eftir nokkurn tíma.

En svona komst ég að skrúfum og gat rifið drifið í tætlur, og þá fyrst komst ég að reiminni og gat skipt um hana.

Til samanburðar er rétt að fjalla um Philips tækin. Þau eru auðveld og ekkert skemmist með því að laga þau, frá sama tíma.

Það felst sparnaður allavega í því að geta gert við.