Júróvisjón er spennandi og lögin grípandi eins og áður, en allt löðrandi í pólitík í keppninni.

"Hækkum í botn" með Suncity og Sönnu var mitt uppáhaldslag, en það komst ekki lengra, svo nú er komið að þessum fimm lögum að keppa. Ég hef smekk fyrir góðu diskói, þrátt fyrir allt, enda hluti af bernsku minni. Villkortslagið er held ég það sem ég hef mesta trú á, hef hitt Má og systur hans, og spáði því að þetta hæfileikafólk kæmist langt í tónlistinni, en vinur minn er skólabróðir föður þeirra. Lagið þeirra er býsna grípandi, en hin fjögur eru það svo sem líka þannig að óvíst er um hver keppir fyrir Ísland núna.

En var það rétt af höfundi "Hækkum í botn" að senda svona pólitísk skilaboð? Þessi keppni er orðin alveg rammpólitísk í bak og fyrir, bæði kvennapólitísk í hæsta máta og svo flokkspólitísk og alþjóðapólitísk, þannig að pólitískari getur hún varla orðið. Áður var reynt að sneiða hjá pólitík í keppninni, og með hörðum hætti.

 

En Júróvisjón er alltaf skemmtiefni fyrir landsmenn, hvort sem manni finnst keppnin orðin of pólitísk eða ekki. Í raun gætu öll lögin sigrað, Reykjavíkurdætur með rapplagið sitt er það eina sem mér finnst ekki vera grípandi. Það gæti nú alveg sigrað samt, ef það er pólitíkin sem ræður öllu, og þeirra lag er kvenréttindapólitískasta lagið, svo það passar.

 

En það er alveg sama hvað ég er ósammála pólitíkinni í keppninni, tónlistin er gleðivaldur hvað sem textunum líður og skoðunum flytjenda. En hvernig heimi lifum við í, ef Rússland er orðið hægrisinnað einræðisríki og Vesturlönd rammkommúnísk eins og á Stalínstímanum? Þá hafa orðið stjórnmálaleg pólskipti.

 

Mér finnst þetta vera allt hæfileikafólk sem tekur þátt í keppninni. Af hverju er þá þörf á þessum pólitísku skilaboðum, er það ekki vottur um veikleika málstaðarins, fjölmenningaráróðursins og jafnaðarstefnunnar, femínismans, sem stöðugt er verið að reyna að sannfæra hlustendur um, með textum og áróðri keppanda og sjónvarpsfólks?

 

RÚV hefur verið á þeirri braut í 20 ár að minnsta kosti, en alltaf er verið að herða róðurinn í þeim efnum.

 

En júróvisjónpartý um land allt samt.

Reykjavíkurdætur heitastar á Betsson

Friðarstefnan byrjar innra með fólki

Emanuel Swedenborg skrifaði um það í sínum ritum að ástæðan fyrir því að fólk færi í helvítin væri eigingirni en ástæðan fyrir því að fólk færi í himnaríkin væri óeigingirni, fórnfýsi, náungakærleikur og slíkt.

Þegar maður er á móti femínisma og þjóðfélagsbreytingum sem fara gegn feðraveldinu og hefðum sem hafa tíðkast lengur en kristin trú eða Abrahamstrúarbrögðin, þá þarf maður ekki að taka þá afstöðu vegna óvildar til kvenna eins og öfgafemínistar halda fram. Maður getur verið þessarar skoðunar vegna þroskaðrar afstöðu til sögunnar og reynslu af henni.

Sú kvennamenning var mjög falleg og góð sem tíðkaðist í gegnum aldirnar, að konurnar sæju um heimilið og börnin, og hún virkaði firnavel. Þetta er allt reynt að rífa niður með femínisma, og því kalla ég femínisma hryðjuverk. Þegar svonefnd mannréttindi eyðileggja meira en þau skapa er rétt að tala um hryðjuverkastefnu, frekar en mannúð eða mannréttindi eða eitthvað slíkt.

Sú kvennamenning sem gerir ráð fyrir heimavinnandi húsmæðrum en útivinnandi eiginmönnum býr sjálfkrafa til góðar dyggðir hjá öllum, því þær rannsóknir sem benda til þess að munur sé á kynjunum er marktækur og staðreynd, að geðslag kvenna almennt hæfir betur heimilisstörfum en baráttu margskonar sem tengist karlastörfum utan heimilisins.

Ýmislegt í kristinni trú sem var gott og uppbyggilegt er búið að rífa útúr kirkjunni og kristilegum samfélögum ýmiskonar, eins og auðmýkt og undirgefni, og nú eiga allir að vera sigurvegarar, og eigingirnin á að vera í fyrirrúmi. Þetta er Satan í hnotskurn, var fólki kennt fyrr á öldum, og þannig er boðskapur rita Emanuels Swedenborgs, sem var sannkristinn maður og boðaði kristna trú.

Ef fyrri kynslóðir fóru til helvítanna þá ættu eigingjarnar kynslóðir nútímans enn frekar að fara til helvítis, samkvæmt þessari speki aldanna, sem tilheyrir eiginlega öllum æðri trúarbrögðum mannkynsins.

Ég set núverandi stríðsrekstur Úkraínu og Rússlands í þetta samhengi. Einnig mengun umhverfisins. Gamlar dyggðir láta undan síga og óþroskuð eigingirni og sjálfhverfa, barnaskapur og skammsýni koma í staðinn.

Ég áttaði mig á því fyrir löngu að vilji maður ná vinsældum eða verða frægur verður maður að reyna að innræta sjálfum sér þær skoðanir sem eru vinsælastar. Þegar ég gaf út diska mína um jafnréttið frá 2001 til 2003, "Jafnréttið er eina svarið", "Við viljum jafnrétti" og "Jafnréttið er framtíðin", þá stytti ég og einfaldaði flesta textana, og tók í burtu það sem ekki var hreintrúarstefna pólitísk í blúsunum og sumum öðrum lögum, en ekki í öllum lögum, því mér fannst nauðsynlegt að lýsa þessu frá ýmsum hliðum.

Ég hef gert mörg mistök í lífinu. Ein eru að fá áhuga á pólitík og setja í textana mína, fyrst það eru ekki vinstriskoðanirnar sem gerðu Bubba Morthens frægan og fleiri poppara.

Að hafa umburðarlyndi fyrir skoðunum annarra er grundvöllur friðarstefnunnar. Gamlar hefðir eru gríðarlega dýrmætar og þeim má ekki tapa.

Jón Gunnarsson núverandi dómsmálaráðherra leggur til stórauknar eftirlitsheimildir lögreglunnar samkvæmt nýlegri frétt í DV. Nú vaknar spurningin, ef þessar breytingar verða að veruleika, verða þær þá vopn í höndum femínista, til að breyta samfélaginu enn meira, eða í höndum íhaldsafla, kannski til góðra verka?

Önnur nýleg frétt í DV fjallar um Lenyu Rún Taha Karim varaþingmann Pírata og hennar fyrstu þingsályktunartillögu á Alþingi. Hennar tillaga, sem hún setur í hendurnar á Jóni Gunnarssyni dómsmálaráðherra virðist ganga útá það að setja fyrir þann leka að karlmenn geti leitað réttar síns gegn hömlunum að hitta sín börn í forræðisdeilum, og að hindra að þeir geti leitað réttar síns ef þeir lenda í femínistagenginu í Metoomálum. Hennar þingsályktunartillaga virðist því ganga útá algert vald kvenna.

Mörgum finnst nóg um hvað völd kvenna og femínista eru orðin mikil í samfélaginu. Hinn raunverulegi fasismi nútímans er ekki kynþáttafasismi 20. aldarinnar eða karlremba allra aldanna þar á unda, heldur jafnaðarfasismi vinstriflokkanna, sem Dagur B. Eggertsson er holdgervingur fyrir, meðal annarra.

Sjálfhverfar konur sem miða allt út frá hagsmunum síns kyns eru allt annað fyrirbæri en konur fyrri alda, sem voru hluti af blómstrandi kerfi sem gekk upp.

 

Það má lýsa áhyggjum af auknum femínismaöfgum frekar en öðru.

Guð blessi borgarstjórn Reykjavíkur án Vigdísar og Miðflokksins

Það er einn stjórnmálamaður í borgarpólitíkinni í Reykjavík sem ekki er spilltur, það er Vigdís Hauksdóttir, og hún gefur ekki kost á sér aftur. Dæmi um það hversu hrunin til grunna menningin er.

Stjórnmálamenn sem gera gagn eins og Vigdís hætta eða eru flæmdir í burtu. Hin fullkomna spilling ríkir og eins gott að sætta sig við það. Ég ráðlegg öllum þeim sem vita það sem fæstir þora að taka afstöðu til að horfa á björtu hliðarnar og búast ekki við að á það sé hlustað. Þótt menningin sé rústir einar þá er hrunið ekki alveg orðið ennþá.

Það þýðir ekkert að segja sannleikann. Það sama gerðist fyrir hrunið 2008. Enda valdakonur af báðum eða öllum kynjum yfir það hafnar að hlusta á heimskulegar hrútskýringar, og allt eru hægriöfgar sem ekki er sniðið að elítunni og kúgunartækjum hennar.

Piparkökudrengurinn var í drottningarviðtali í Silfrinu síðast. Svona á að fara að þessu. Hann sagði ekkert, endurtók bara almannaróm. Það er aðferðin til vinsælda. Að vera bakaður af elítunni eða að baka sjálfan sig þannig á réttan hátt úr piparkökudeigi... klisjum semsagt innantómum.

Við vitum hvernig þetta fór 2008. Hversu langt í slíka atburði aftur?

Vigdís Hauksdóttir býður sig ekki fram

Zelenski er vissulega hetja í augum heimsbyggðarinnar, þótt hann hafi verið talinn undarlegur forseti, með rætur sínar í gríni og leiklist

Í þessu stríði hefur Zelenski skráð sig í sögubækurnar sem dugmikill forseti og Úkraínumenn sem miklir þjóðernissinnar sem fá samúð heimsbyggðarinnar. Nú er Rússland búið að eiga tvo harðstjóra og því rangt að nota Þýzkaland og sögu þess sem grýlu á heimsbyggðina.

Það sem heimurinn hefur lært á undanförnum áratugum er sífellt meiri óbeit á stríðum. Það má segja að Rússar og sérstaklega Pútín verði lengi að komast í náð hjá stórum hluta jarðarbúa.

Þegar maður hefur hlustað á Útvarp Sögu og Hauk Hauksson fréttaritara þar veit maður að rússnesk heimsmynd er ekki alveg eins og okkar sem erum undir áhrifasvæði Hollywood. Það er hægt að saka einræðisherrann um þetta, en þar sem menningin er ekki eins og í okkar heimshluta þarna gæti alveg komizt svipaður forseti til valda aftur. Sterkur leiðtogi er oft bjargvættur þjóðar sem býr við upplausn, eins og þetta var eftir hrun kommúnismans í Rússlandi.

Ef spásagnir Guðjóns Hreinberg eru sannar um molnaða menningu Vesturlanda, sem mér finnst margt benda til, þá er einmitt hætta á að svona einræðisherrar komist til valda í upplausninni eftir Covid-19 faraldurinn. Að mörgu þarf að gæta.

Það þarf þjóðerniskennd til að berjast gegn svona innrás. Hana eiga Úkraínumenn til. Myndu Íslendingar verja svona sitt land? Myndum við berjast til að verja okkar land með vopnum, eða gefast upp?

Ég held að vel megi fullyrða að meiri þjóðerniskennd sé í þessum löndum en á Norðurlöndum, og að hún haldi þjóðunum meira saman, en þá er líka erfiðara að vinna löndin með innrás.

Flytja almenna borgara úr landi

Stríð er í hugum almennings nauðgun á því ríki sem gerð er innrás í

Úkraínustríðið er notað sem rökræðugrundvöllur á milli hægrimanna og vinstrimanna. Undir pistli Geirs Ágútssonar á sunnudaginn, "Fyrirlestur um Rússa og Úkraínu" birtust margar merkilegar athugasemdir, sannleikur, blekkingar og hálfsannleikur allt í bland, eins og menn valda þessum vopnum.

Sérlega merkilegar fannst mér athugasemdir Ómars Geirssonar, en hann er oft rökfastari en aðrir sem á "hálfgildings" vinstrigrundvelli mótmæla þeim sem hafa samúð með Pútín og Rússum. Margir Zelenskivinir nota bara andlegt ofbeldi en engin rök, af því að heimurinn stendur með þeim hljóta hinir að vera "kexruglaður hægriöfgamenn", og blammeringarnar nægja til að þagga niður í mótstöðumönnum, sem nenna ekki að rökræða við fólk sem lætur blammeringarnar duga og valdbeitinguna í krafti fjöldans.

En það er rétt sem Ómar skrifar þarna, að til verknaðarins þarf að taka afstöðu. Já, fordæma ber innrásir stórþjóða á smáþjóðir, það er rétt.

En hvað segir reynsla sögunnar af Bandaríkjamönnum? Þeir réðust inní Írak á engum grundvelli, vissu það sennilega fyrir, og ekki varð Íraksstríðið Írökum til hjálpar, og erfitt að fullyrða það. Hvað með Víetnamstríðið langdregna og ömurlega, þarsem risaher Bandaríkjanna galt afhroð hrikalegt á gríðarlega löngum tíma?

Munurinn er sá að Bandaríkin er kóróna vestrænnar heimsmyndar, hvað varðar völd og áhrif, með Hollywood og engilsaxneska menningu sem er drottnandi eins og sú rómverska var fyrr á öldum.

Nú á tímum er þó verulega farið að saxa á þeirra forystu, vegna Kínverja, Indverja, Rússa, Evrópusambandsins og annarra í þeirra valdasamfélögum. Sérstaklega á þeim tímum þegar "elliært gamalmenni" er þar við stjórnvölinn, eins og hann hnyttilega orðar það sjálfur.

Það er þetta samhengi sem ég vil fjalla um, þannig að siðfræðilegar spurningar vakna.

 

Síðan kemur framhaldið í svari Ómars, og þar kemur hann inná það að þetta muni ekki líðast á 21. öldinni. Þegar hann minnist á 21. öldina má ætla að hann geri sér grein fyrir ljótum fordæmum öðrum en Þýzkalandi Hitlers og Sovétríkjum Stalíns, og væntanlega er þar einnig vísun í framferði Bandaríkjamanna á 20. öldinni.

 

Síðan notar hann orðið hrútskýringar í þessu samhengi, og gerir sér fyllilega grein fyrir því að búið er að mála upp þá mynd af Pútín að hann sé að nauðga Úkraínu, sem er í mynd varnarlausrar konu, hverri er nauðgað, í hugum almennings um allan heim. Já, þannig er líkingamál alheimspressunnar og Ómar notfærir sér það snilldarlega í svari sínu og notar sama líkingamál þannig að það virkar sem íþynging röksemdarfærslunnar hjá honum. Þetta er stílbragð sem virkar vel hjá mörgum, og með réttu.

 

Pútín er tuddinn á skólalóðinni sem nauðgar og lemur önnur börn, það er heimspressan búin að segja okkur.

 

Það er erfitt að hrekja þessa upplifun á atburðunum, og flestir sammála um hana, en að kalla "hrútskýringar á þessum tímapunkti ekkert annað en stuðning við ofbeldi" finnst mér kannski svolítil einföldun hjá Ómari.

 

Þetta orð, hrútskýringar er niðrandi, fundið upp af rithöfundinum Hallgrími Helgasyni, sem er í fremstu röð nýyrðasmiða okkar lands.

 

Það hefur verið umræða um það að undanförnu að þjófnaður á netinu sé orðinn algengari og erlendir glæpamenn og glæpagengi þurfi sérstaklega að varast í því skyni. Á viðurkenndum viðskiptasíðum er jafnvel orðið algengara að óheiðarleiki sé meiri en hann var fyrir hrunið 2008, og fyrir 20 árum.

 

Ég hef gert svolitla könnun á þessu sjálfur hvaða aðilar það eru sem eru óheiðarlegri en aðrir á netinu. Það eru konur og innflytjendur, er niðurstaðan. Fyrir 20 árum voru konur í algjörum minnihluta af þeim sem seldu á netinu. Nú eru þær orðnar í meirihluta og hroki þeirra hefur aukizt gífurlega. Fyrir 20 árum voru þær heiðarlegri en karlar, til að sanna sig. Það er ekki þannig í dag. Ungar konur með marga fylgjendur komast upp með meira en allir aðrir, að jafnaði, í krafti samfélagslegra vinsælda sinna. Einnig er það óvinsælt að gagnrýna minnihlutahópa eða fólk sem tilheyrir þeim.

 

Mansplaining og hrútskýring, þetta eru vond orð því þau eru notuð sem valdatæki öfgafemínistanna og þeirra vina og meðvirkninga.

 

Öfgafemínistar telja sig ekki þurfa að hlusta á karla lengur, og telja sig hafa rétt á þjófnaði og öðrum glæpum vegna þess að taparar af karlkyninu hafi ekki félagslega stöðu eða völd til að standa á rétti sínum.

 

Öfgafemínistar útum allan heim eru orðnir nauðgararnir á skólalóðinni og tuddinn á skólalóðinni, svo ég noti orðalag Ómars aftur og enn.

 

Svonefndar hrútskýringar eru stundum nauðsynlegar útskýringar. Það er það sem ég vil benda Ómari og öðrum á. Hann tilheyrir sjálfur hrútastofninum þótt ærnar jarmi hátt.

 

Á vissan hátt má segja að Vesturlönd og femínistar séu tuddinn á skólalóðinni, í stærra samhengi, en Pútín er tuddinn á skólalóðinni þegar kemur að samskiptum hans og Úkraínu og Zelenskis.

Óvissa í Rússlandi og íbúar eru óttaslegnir

Höft Úkraínustríðsins og Covid-19 sama fyrirbærið?

Ég gleymdi að fjalla um það í síðasta pistli að í Silfrinu á sunnudaginn kom annað merkilegt fram. Þar var fjallað um tengslin á milli Covid og Úkraínustríðsins, eða haftanna sem fólk var orðið vant í Rússlandi útaf Covid og halda svo áfram með stríðinu.

 

Þessi tengsl eru raunar mjög merkileg og upplýsandi. Þau leggjast ekki bara á Rússa heldur í mildara formi á önnur lönd, vegna hamlandi gróða og minnkandi heimsviðskipta vegna þessara hamfara, sem eru báðum aðilum að kenna, Nató og Vesturlöndum, einnig Rússum og Pútín auðvitað, en lengi var stefnt að þessu stríði, yfirlýsingar Pútíns í þessa átt og hersafnaðurinn, og svo andúðin gegn honum á Vesturlöndum, sem að stórum hluta kemur vegna minni femínisma í Rússlandi, heldur en á Vesturlöndum þar sem jafnaðarfasisminn ágerist uppí þá móðursýki sem endar með gjöreyðingu, og sem allt mannkynið nálgast hröðum skrefum, af mörgum ástæðum.

 

Hugsun flestra hér á Vesturlöndum fer bara í eina átt, þá átt sem stjórnendur okkar vilja. Sjálfstæð hugsun er á slíku undanhaldi að brátt fara allir í sömu átt.

 

En aftur að tengslunum á milli Covid-19 og Úkraínustríðsins. Bæði fyrirbærin hönnuð og skipulögð fyrirfram, að öllum líkindum, og búið að sanna það með Covid-19, sú pest kom úr tilraunastofum.

 

Hægt er að búa til skrímsli, bæði úr þjóðhöfðingjum og almenningi. Atburðir líðandi stundar styðja kenningar Guðjóns Hreinberg og slíkra skúmaskotspælara frekar en að gera þær ótrúverðugri.

Góðæri hjá vopnasölum

Hvernig á að bregðast við úreltri útþenslustefnu?

Silfrið var með betra móti í dag einnig eins og síðast. Sigríður Hagalín er frænka mín í föðurættinni, og ber nokkurn svip af ömmu Fanney, finnst mér.

En Silfrið var lagt undir Úkraínustríðið, skiljanlega. Sérstaklega var sjónum beint að þeirri breyttu heimsmynd sem nú blasir við, hvernig verður framtíðin ef ekki er lengur friðvænlegt í heiminum?

Það er mjög erfitt að svara þessari spurningu, því fólk viðurkennir að viðskiptaþvinganir skaða einnig Vesturlönd, og þó verður því haldið áfram.

En það sem stendur uppúr er mikilvægi þess að stuðla að útrýmingu gereyðingarvopna, því valdajafnvægin haldast þau sömu ef þeim verður fækkað sem mest, eins og sagt var á 9. áratugnum, um það leyti sem fundurinn í Höfða var haldinn.

Við vitum það úr fréttum undanfarinna ára og áratuga að erfðatengdum sjúkdómum virðist fjölga, og á sama tíma hefur mengun umhverfisins aukizt, plastefnum, geislavirkum efnum og slíkum óþverra. Það er mikilvægt að nú þegar stríðsblikur eru á lofti kannski víðar en þarna að þessi friðarbarátta og afvopnunarbarátta fari aftur á fullt.

Eins og kom fram í máli rússnesku konunnar ungu, Natöshju, sem talaði í þættinum, er stuðningur við Pútín mjög kynslóðabundinn. Það eru eldri kynslóðirnar sem styðja hann helzt, sem horfa á sitt ríkissjónvarp og þekkja vart annað, en yngri kynslóðirnar fara mikið á netið eins og yngri kynslóðir um allan heim og eru vestrænni.

Pútín er frávik, eða fjörbrot stórveldastefnunnar, sem hlýtur að líða undir lok, og útþenslustefnan líka, sem flestir héldu að væri liðin undir lok, en reyndist ekki vera það.

Ef Pútín heldur útþenslustefnu sinni innan þessa heimshluta mun hún ganga til baka í rás tímans án efa, þegar hann fer frá völdum. Ef Kínverjar læra af honum, Indverjar eða þjóðir í vestrinu, þá er hinsvegar ekki von á góðu.

Þróunin er miklu frekar í þá átt að smærri einingar krefjast sjálfstæðis, á einstaklingsgrundvelli að minnsta kosti, miðað við Metoo og hinseginleikann, sem snýst um einstaklingsbundna upplifun kynjahlutverkanna, og að hafna miðstýringu og yfirstjórn eins og birtist í þessu stríði, og þótt mikil samleitni sé að verða í Evrópusambandinu er ég ekki viss um að það slík þróun gangi vel í framtíðinni.

Þannig að ef mikið er gert úr þessu stríði getur útkoman orðið óútreiknanleg, hverjir sem blandast í þetta.

Árásin á Úkraínu kom mér vissulega á óvart, að reynt er að ná öllu svæðinu undir Rússa, en hitt finnst mér mjög ósennilegt að Pútín fari að ráðast á Natótengd lönd og þjóðir þarna eða annarsstaðar. 

Að vísu gætu stríð verið háð með efnavopnum eða sýklavopnum, og skaðinn af þeim yrði minni en af kjarnorkuvopnum, og líka er hægt að heyja stríð með langdrægum flaugum með hefðbundnum sprengjum, eins og Bandaríkjamenn hafa gert, en hætt er alltaf við stigmögnun til hins stórhættulega, gereyðingarvopna af verstu gerð.

Þegar allt kemur til alls hlýtur að vera býsna líklegt að Pútín láti sér Úkraínu nægja í bili.

Er ekki hin lýðræðislega þróun í heiminum líklegri en hin einræðiskennda, ef miðað er við það sem Natashja sagði í Silfrinu, að unga fólkið væri síður að styðja Pútín?

Sennilega er heimurinn jafnvel varla betur staddur núna en í Kúbudeilunni 1962, þegar Bob Dylan samdi "Blowing In The Wind", sennilega útaf kjarnorkuógninni.

Þessar efnahagsþvinganir bitna verst á venjulegu fólki allsstaðar, en aðallega í Rússlandi og Úkraínu, sem Rússar herja á. Það er ömurlegt að eldri kynslóðin í Rússlandi, sem hefur upplifað allskonar hörmungar, þurfi að taka þetta á sig ofaná þá erfiðleika alla, kommúnismann og hrun hans, það er ekki réttlátt, langt frá því.

Það merkilegasta við þetta er svo hvað það verður erfitt fyrir Pútín að halda Úkraínu, ef hann hefur ekki fólkið með sér, og hvað efnahagsþvinganirnar geta gert þjóð hans andhverfa honum, þannig að jafnvel þótt hann nái Úkraínu á sitt vald gæti hann tapað henni aftur í uppreisnum, og misst tökin á Rússum sjálfum.

 

Segja má að allir séu í þröngri stöðu, og dómgreindarbrestur af Pútín að hefja innrásina og stríðið, eins og kom fram í Silfrinu í dag.

 

Ég segi það enn, mestu mistökin voru að Íslendingar og aðrar vestrænar þjóðir hafi ekki átt friðsamlegri sambúð við Rússa löngu áður en þetta byrjaði. Stjórnlyndir menn verða ekki skárri í mótspyrnu.

Sama hertækni og Rússar beittu í Sýrlandi

"Hann tilheyrir Jesú Kristi," trúartexti eftir Bob Dylan frá 1981, þýðing, túlkun.

Bob Dylan var harðlega gagnrýndur fyrir marga texta á kristna trúartímabilinu hans frá 1979 tl 1981 og sagt að hann hefði tapað skáldskapargáfunni að mestu leyti, og farið að nota síendurteknar trúarklisjur í staðinn, mjög óskáldlegar, eða talmál án líkinga. Þessi texti er talinn með þeim lélegustu sem hann samdi á þessum tíma, en hann er engu að síður einlægur og heillandi á sinn hátt.

 

Þarna er hann greinilega pirraður útí trúleysingja og þá sem eru ósammála hans trúarvissu, og mér finnst það alveg skemmtilegt lag, að fjalla um trú sína svona.

 

Svona er þýðing ljóðsins yfir á laust mál og eðlilega íslenzku án skáldamáls:

 

"Þú skalt endilega vera með kjaftasögur um hann og rætni af því að hann vekur hjá þér vafa, af því að hann hefur afneitað sér um alla þá hluti sem þú getur ekki lifað án. Hlæðu svo að honum þegar hann heyrir ekki til alveg eins og hinir gera, og minntu hann á fyrri syndir hans þegar hann gengur framhjá. Hann tilheyrir Jesú Kristi, pirrastu útaf honum eins og þú getur. Þú átt svolítið sem er betra, þú átt nefnilega steinhjarta. Hættu þínum eðlilegu samræðum þegar þú sérð hann ganga framhjá. Vonaðu að hann detti um sjálfan sig - æ yrði það ekki ljúft? Af því að hjátrúin stjórnar honum ekki lengur, af því að hann verður hvorki keyptur né mun hann þigga mútur af því sem þú dýrkar. Þegar svipan sem lætur þig hlýða fær hann ekki til að stökkva og hoppa, segðu þá að hann sé heyrnardaufur, og segðu að hann sé þumbari. Segðu svo að hann sé ekki í tengslum við veruleikann þegar þú reynir að egna hann upp, af því að hann þjónar ekki kónginum sem heimurinn þjónar eins og þú. Síðan skaltu kalla hann tapara því hann hafi ekki vit á heimsmálum og almenna skynsemi, af því að hann gerir ekki mikið úr þér á annarra kostnað. Af því að hann er óhræddur að reyna og vera ósammála segðu að hann hafi engan stíl, af því að hann segir hvorki brandara né ævintýrasögur, segðu að hann geti ekki látið þig brosa. Þú getur hlegið að bjargræðinu og tekið þátt í Ólympíuleikunum. Þú getur haldið að þegar þú hvílist að lokum farir þú bara aftur frá þeim stað sem þú komst. En þú hefur tekið gríðarlega sögu trúanlega og tekið stakkaskiptum frá því þú fæddist. Hvað gerðist fyrir hinn raunverulega þig? Þú hefur verið fangaður, en af hverjum?" (Viðlag endurtekið).

 

Bob Dylan hefur fleiri hæfileika en að nota ljóðmál og dulmál í textum sínum. Hann getur einnig verið hreinskilinn eins og hér. Það skiptir mig ekki mestu máli hvort ég er sammála trúarvissu hans í textanum, einlægnin finnst mér skipta máli, að hann nýtur þess að syngja lagið og reyna að láta aðra skipta um skoðun.

 

Við ráðum sjálf hvort við sjáum það neikvæða eða jákvæða við trúarbrögð og stjórnmál. Á trúarplötum Bob Dylans er líka gagnrýni á samtímann ekkert síður en á hans frægu plötum með þjóðfélagsgagnrýni, eins og þegar hann byrjaði.

Morkin vopn til Úkraínu frá Þýzkalandi?

Að Þjóðverjar hugðust senda Úkraínu morkin og mygluð vopn sýnir að ekki er allt sem sýnist, og vafasamt hverju skal treysta.

 

Ég skil það vel að menn vilji sannanir fyrir því að George Soros og Bill Gates standi á bakvið samsæri gegn mannkyninu, en ef það er satt þá fela þeir sönnunargögnin og þá er hvort sem er ekkert hægt að sanna, það segir sig sjálft. Sannanleg samsæri eru augljóslega uppspuni, en ekki öll samsæri sem ósannanleg eru, því þar eru völdin til að koma sönnunum í skjól.

 

Þetta áróðursstríð gegn Rússum hefur staðið næstum jafn lengi og Pútín komst til valda. Það segir manni ýmislegt um fréttaflutning sem vart skuli treysta. Nató og Kanar þurfa óvin og sætta sig ekki við að geta ekki bent á óvini sem þarf að herja á, sérstaklega á þetta þó við um Demókrata, sem þrátt fyrir að eiga rætur í friðarhreyfingunni eru oft stríðsgjarnir úr hófi fram, en Repúblikaninn Donald Trump reyndist mesti friðarforseti í seinni tíð sem hefur verið við völd.

 

Vísbendingarnar sem birtast í RÚV eru ýmsar, þótt menn hirði ekki um að draga ályktanir af þeim. Í vikunni hefur Kastljós verið mikið að fjalla um stríðið eðlilega. Þar var því lýst að Microsoft, af öllum fyrirtækjum hafi verið að aðstoða Úkraínu, en fréttir af ásökunum Microsoft um tölvuárásir Rússa eru gamlar fréttir sem lengi hafa gengið án sannana, býst ég við.

 

Bill Gates og Microsoft, Úkraína, hringir einhverjum bjöllum? Eða erum við svo dofin af stanzlausum áróðri að hugsanir fari í eina átt, ekki að sannleikanum heldur lyginni? Heilaþvottur stórveldanna er það nefnt, og hefur verið notað við fanga upphaflega, fasta í klefum sínum, pyntaða. Erum við í þeirri stöðu? Vafalaust.

 

Þetta er eins og með vísbendingar um að Covid áróður meginstraumsins væri ósannur, í stað þess að fagna þeim vísbendingum og rekja í aðra átt en meginstraumur kvað fyrir um var þeim vísað á bug á RÚV og víðar. Það er ekki reynt að virkja lýðræðið eða rökhyggju, heldur skoðanakúgun og eina stefnu.

 

Önnur vísbending kom fram í fjölmiðlum í vikunni. Þar var sagt frá því að það hafi komið á óvart að Rússar hafi ekki vel getað varizt tölvuárásum úr Vestrinu.

 

Hvaða sannanir höfum við fyrir því að Rússar hafi staðið fyrir tölvuárásum á vestræn ríki, Bandaríkin sérstaklega? Þetta kemur allt úr sömu fréttaveitunni, einn lepur eftir öðrum. Sá sem hefur fjármagn er talinn trúverðugur, hinar fréttaveiturnar falsfréttir, þótt svo þurfi ekki að vera. Samþjöppun á fréttamarkaði hefur aukizt ekkert smávegis. Maður sér það eftirá að sennilega hefur RÚV alltaf verið valdaleppur, líka þegar maður trúði þeim sem krakki, fyrir 40 árum og rúmlega það. Nú er það bara svo miklu augljósara, rörsýn, afneitun á öllu sem meginstramurinn kveður ekki á um.

 

Höfum við gleymt stríðinu í Tsjetsjeníu? Á Hringbraut kom það fram í máli Ögmundar Jónassonar að í upphafi stóðu þeir saman gegn Tsjetsjenum, Bush Bandaríkjaforseti og Pútín Rússlandsforseti, og Tsjetsjenar kallaðir hryðjuverkamenn, allir sammála um það. Það var kallað Jeltsín-stríðið, gegn Tsjetsjenum. Síðan kom Pútín-stríðið gegn Tsjetsjenum og Pútín fór að sæta gagnrýni fyrir að fara illa með Tsjetsjena. Þessi stríð stóðu yfir í rúmlega 10 ár samanlagt. Pútín er greinilega vanur að eiga í erjum við lönd og þjóðir á þessu svæði.

 

Of lítið er um ítarlegar skýringar þar sem allt er tekið með, ekki bara einhver áróður, og staðreyndir notaðar til að sannfæra og krydda.

 

Þrátt fyrir allt hefur áróðursstríðið við Rússa verið mun lengur í gangi en þetta Úkraínustríð. Gleymum því ekki. Völd Georgs Soros og Bill Gates eru einnig staðreynd, hvernig þeir nota þau eru getgátur, en augljóst er að togað er í spotta til að stjórna veröldinni. Jafnvel vinstrimenn viðurkenna það.

 

Auðvitað eru ekki sýndar heimildamyndir um George Soros og Bill Gates í RÚV. Það samræmist ekki þeirra "ritstjórnarstefnu", slíkar myndir yrðu alltaf kallaðar samsæriskenningar, nema önnur öfl næðu völdum, fjármálalegum og menningarlegum, á jörðinni.

 

Áróðursstríðið gegn Rússum kom fyrst. Þetta kom síðar. Það útskýrir ýmislegt, en afsakar ekki stríðið eða Rússa, en sjaldan veldur einn þá tveir deila, eins og máltækið segir.

Ætluðu að senda mygluð og ónothæf vopn

Evrópusambandið var svæft með draumum Olovs Palme en Rússland hefur styrkt sig eftir þvinganir til langs tíma

Heimurinn vaknar upp við vondan draum, að útópíudraumar ESB um frið á jörðu eru ekki nema til í þeirra hugum. Jafnaðardraumar Olovs Palme hafa breyzt í martröð, ekki sízt í Svíþjóð sjálfri, þar sem stjórnvöldin þrjózkast við, og hafa valdið af þeim sökum ómældu tjóni og mannfalli, hryðjuverkum og þjáningum.

 

Svíþjóð hefur verið andlegur leiðtogi Evrópusambandsins í friðar og fjölmenningarmálum, en nú er Evrópusambandið að viðurkenna að það hafi verið á villigötum og að hervalds sé þörf.

 

Þetta stríð á eftir að hafa ófyrirsjáanlegar afleiðingar augljóslega.

Macron býst við því versta eftir símtal frá Pútín