Hægt - ljóð frá 19. október 2020.

Það er hægt og þessa gleður

því ein mey er fegurð ljóssins stjarna.

Fimm svo tugir fagna

fara burt úr skarna.

Loks er lífið hans,

línan, þessi dans.

Mun þér meyjan gagna?

Munúðin upphefur gjörningaveður.

 

Engin regla alltaf gildir.

Alheimarnir spegla þversögn slíka.

Ljúf var ljósa stundin,

lýsti upp grund friðsríka.

Því má forðast þögn

Þegar veitast gögn.

Aftur blæðir undin.

Angistin bernskunnar, fátt sem þú vildir.

 

Móðursýkin mengar heiminn.

Mín er stúlkan þannig vaxin ekki.

Þroskast þau er tala,

þegar sjá má hlekki.

Heimboð þiggur þá

þegar vaknar brá.

Mun sú dásemd dala?

Drápsgjarna menningin ræningja gleymin?

 

Innri hvöt skal eftir fara,

ekki þeim er blekkja, tæla, villa.

Þannig lifna ljósin,

langþráð, skárri hilla.

Jómfrú segir já

jafnan hýr á brá.

Fölnar rauða rósin,

ranglætið neikvæða, skaðræðismara.

Enn vaknar grunur um gagnsleysi bólusetninganna af fréttum RÚV

Í kvöldfréttum RÚV kom það fram (16. febrúar 2022) að óvenjumikið er um veikindi á starfsfólki í hjúkrunargeiranum, og kemur það ofan í önnur vandræði. Í orðunum fólst, þar sem þetta var Covid-19 frétt þar sem talað var um að leyfa covid-19 veikum að sinna sjúklingum, að starfsfólkið væri veikt af Covid-19 í mörgum eða flestum tilfellum, en viðmælandinn tók ekki í mál að þetta veika starfsfólk gæti ekki nýtt sitt veikindaleyfi, skiljanlega. Þórólfur er sízt óumdeildur lengur.

 

Þar af leiðandi vaknar lítil spurning: Í upphafi faraldursins var þess gætt að heilbrigðisstarfólk spítalanna væri í forgrunni þegar kom að bólusetningum við Covid-19. Margir héldu því fram að þessi bóluefni myndu valda veikindum, er það ekki þarna að rætast? Eða er hægt að búast við því að þessi miklu veikindi sé allt óbólusett starfsfólk, sem þó mun vera í minnihluta starfsfólksins? Þessi veikindi starfsmanna spítalanna eru ekki í samræmi við að faraldurinn er að ganga niður í samfélaginu almennt og hjarðónæmi að nást, með smitum af Omikron gerðinni frekar en bólusetingum, en að vísu þarf að taka með í reikninginn að álag þeirra sem vinna á spítölunum hefur verið gríðarlega mikið, og kemur það einatt niður á heilsunni.

 

Það vantar hlutlausar rannsóknir um þetta og eitthvað annað en áróður.

 

Ég er sammála Drífu Snædal um það að ótækt er að hæstu launin hækki en þeir sem eru lægra launaðir þoli kjaraskerðingu í verðbólgunni, og það eru stórir hópar. Eitthvað róttækt þarf að gera til að bæta kjör þeirra sem mest leggja á sig í svona stéttum, og gera gríðarlegt gagn í þjóðfélaginu. Einhvernveginn þarf að koma á réttlæti þannig að bankastjórar og aðrir yfirmenn hirði ekki allan hagnaðinn. 

 

Ég skil röksemdir bæði hægrimanna og vinstrimanna. Ég fer í báðar áttir eftir því sem mér finnst réttlátt og þörf á að leggja áherzlu á.

Femínismi og klám eru hluti af sama peningi, verða ekki aðskilin, en góð er nýleg grein um þetta samt.

Ég les stundum pistlana hennar Lindu Baldvinsdóttur, eða eiginlega alltaf. Hún er auðvitað vinur Sverris Storskers, og betri meðmæli finnast varla, eins djúpvitur og hann er, þannig að ég tek mark á henni.

 

Margt djúpspakt og vandað í hennar nýjasta pistli. Svo mjög að hann er innblástur fyrir mig.

 

Sérstaklega nær hún að hitta í mark þegar hún segir að þrjár fíknir muni sennilega verða mesti framtíðarvandinn, netfíkn, klámfíkn og kynlífsfíkn. Erfitt er að spá um framtíðina, en þetta hljómar sennilega.

 

Allt þrennt tengist Alnetinu nú til dags, og aðeins Kínverjar hafa náð árangri í að stjórna netnotkun með umfangsmiklum en umdeildum lokunum og hindrunum í því efni. Efast ég um að Íslendingar feti sömu braut, þótt það sé aldrei að vita.

 

Ég er sammála því að þessar fíknir eru stór hluti af vanda nútímafólks. Hún fjallar sérstaklega um ofbeldi gegn konum sem afleiðingu í grein sinni, en afleiðingarnar eru fleiri.

 

Vagn nokkur er sá eini sem kommentað hefur á pistilinn hennar, en hann er víst nettröll á þessum vettvangi úr kommaalheiminum, og ekki er komment hans upplífgandi heldur háhæðið í mesta lagi.

 

En ég vil draga inní umræðuna fleiri atriði, eins og fréttina stórmerkilegu sem kom nýverið um að Íslendingar væru hættir að fjölga sér, og að innflutningur útlendinga stæði undir allri fólksfjölgun síðastliðin 12 ár eða svo, eða frá hruni, sem eru skelfilegar fréttir, og mestu fréttir þessa árs.

 

Ég tel að klámvæðingin eigi sök á þessu að hluta til, en einnig Metoo og femínisminn, ekki sízt. Málið er að þetta er allt einn vítahringur. Samskipti kynjanna hafa raskazt og truflazt og þau halda áfram að raskast og truflast á meðan andlegum og persónulegum samskiptum fer hnignandi og þau fara á netið, þar sem ýmsar hættur bíða, eins og í kjötheimum raunar líka.

 

En að færa 60% lífsins yfir á netið er stórbreyting, og um hana verður að ræða, en ég tel að við nútímafólk séum búin að færa 60% lífsins yfir á netið, sérstaklega eftir kófið.

 

Ég veit um engar auðveldar lausnir við þessum vanda sem hún lýsir. Ég tel að varla verði fetuð sömu braut og Kínverjar fara.

 

Lausnin er kannski helzt að fólk temji sér sjálfstjórn, og að það stígi til baka, athugi hvað það hefur misst í nútímanum sem það hafði áður.

 

En ég er algjörlega ósammála Vagni, sem segir Lindu komna til ársins 1950 með þessari umfjöllun og grein. Hún er einmitt að reyna að takast á við vandamál í nútímanum sem er tengt nútímatækninni og því erfitt.

Er það eftirsóknarvert að líkjast fígúrum?

Margir hafa kvartað yfir því að tízkan hafi ráðið yfir sér. Hvernig svo sem manneskja Manfred Mugler var (sem þessi frétt fjallar um, tízkuhönnuðurinn sem er nýlátinn) skil ég ekki þörfina á því að láta slíka tízkuherra drottna yfir líkama sínum og lífi, hvort sem það eru konur eða karlar.

 

Ég vona að blessaður maðurinn hafi fengið frið hvar sem hann er nú staddur í framlífinu á öðrum hnetti, fyrir útlitskröfum, sem hann sjálfur lét greinlega undan, með lýtaaðgerðum á sjálfum sér.

 

Hversu miklar þjáningar hafa skapazt af óánægju með útlit og útlitskröfur, megrunarþráhyggju, átröskun og annað þessu tengt?

 

Maður hefði haldið að nútímakonur væru frjálsari undan oki þessara gömlu útlitskrafna, en þetta er eins og með annað, sumt gengur hægt og annað bara alls ekki.

 

Þessvegna er það mikill tvískinnungur þegar femínistar segjast ráða yfir líkama sínum með fóstureyðingum. Þær ráða allavega ekki yfir hugum sínum í þeim tilfellum, því hugmyndin um jafnrétti er alveg jafn tilbúin og fölsk eins og annað sem gagnrýnt er, hin hugmyndin er fastari í þróun mannsins, að munur sé á kynjunum. Að munur sé á kynjunum stenzt það sem vitað er um líffræðina, ekki það sem kennt er í háskólunum um kynjafræði og annað slíkt.

Vaxtarlagið eins og úr teiknimynd

Flestir þekkja dæmi um Covid-smit margbólusettra. Sofandaháttur ekki boðlegur. Hvað er að gerast með heimsbyggðina? Hafa samsæriskenningar sannazt? Er fólk andvaralaust?

Nú þegar kófið hefur geisað í tvö ár er hægt að reyna að meta stöðuna og draga ályktanir. Ég hef heyrt um mjög marga tvíbólusetta sem fóru frekar illa útúr veikindum, en þríbólusettir og óbólusettir jafnvel síður.  Spurningin er hvort óháðar rannsóknir verði gerðar á þessu og einhverjar niðurstöður verði birtar sem varpa rýrð á bólusetningaráróðurinn mikla? Opinberlega segir Þórólfur þetta sama, að bólusetningarnar hafi verið nauðsynlegar, en æ fleiri efast um það, býst ég við, eftir að komið hefur í ljós hversu lítil virkni er í "bóluefnunum", og sumir segja þau skaðleg.

 

Nú er það alveg ljóst að þjóðin var blekkt og fólkið í ríku samfélögunum var gert að tilraunadýrum. Slíkt mun vera bannað samkvæmt reglugerðum þeirra sem vildu læra af seinni heimsstyrjöldinni. Hversvegna er ekki settur upp dómstóll gegn þeim sem bjuggu til veiruna og annað slíkt eins og gegn þeim sem byrjuðu seinna heimsstríðið? Hverskonar lydduskapur er það að þjóðin geri uppreisn gegn smávægilegum strákabrotum Sigmundar Davíðs 2016 en ekki svona ósóma og heimssamsæri, sem næstum því hefur sannazt á billjónera heimsins? Hvað er eitt bankahrun í boði óknyttastráka bankakerfisins árið 2008 til móts við heilsufarsógn af mannavöldum og sviksemi á hæstu stöðum?

 

Þeir sem mótmæla útaf þessum umdeildu Covid-19 málum og bólusetningarherferðinni miklu en gagnslitlu eru einfaldlega að styrkja lýðræðið, ekki að ógna því, myndi ég segja.

 

Það ættu allir að vita það að þar sem kapítalistar eru þar er hætta á fjárglæfrum. Slíkt ætti ekki að koma á óvart og því lítil ástæða til að hneykslast. Samsærin gegn fólki geta þó verið önnur og verri, og samsæri fjölmenningarelítunnar eru jafnaðarmannasamsæri. Þau eru margfalt verri.

 

Eru flestir Íslendingar kommúnistar og jafnaðarmenn en ekki sjálfstætt og stolt fólk, burtséð frá flokkum?

 

Fólkið í landinu verður að hætta að vera undir hæl fjölmenningarfólksins, sem ræðst á menn sem hjálpa fólkinu í landinu, menn eins og Sigmund Davíð Gunnlaugsson. Ég kalla það árás á Sigmund Davíð sem gerðist 2016, Wintrismálið. Hvernig má lýsa hneykslunargjörnum jafnaðarmönnum? Sjá ekki bjálkann í sínu auga fyrir flísinni hans Sigmundar Davíðs og hægrimanna?

Sögur um þorramat frá heimili afa og ömmu

Ég hef smakkað þennan hákarl og mér finnst hann ekki góður. Þessi vel kæsti í Krónunni er hinsvegar mitt uppáhald, hann er meiriháttar og rétt unninn. Ég lærði að borða hákarl hjá afa og ömmu þegar ég var strákur.

 

Afi ólst upp í Trékyllisvík á Ströndum, og þar voru hákarlasjómenn miklar hetjur, og mikil list að vinna hákarl. Það var árviss viðburður á veturna í minni æsku að ættingjar og vinir að norðan gæfu afa hákarl sem hengdur var upp í kartöflugeymslunni og notaður um veturinn. Það voru beztu hákarlsbitarnir sem ég hef fengið, ótrúlega vel kæstur og ljúffengur, og maður varð sjálfur að skera bitana með stóra eldhúshnífnum. Hákarl var jafnvel notaður ofaná brauð sem viðbit.

 

Ég man eftir hversu stórir bitar þetta voru og skrápurinn harður sem maður gat meitt sig á. Ég lærði það í minni æsku að til er "góður" hákarl og "vondur", eftir því hvernig hann er verkaður, kæstur og unninn.

 

Þessir menn komu oft í heimsókn og ræddu lengi við afa. Í einum fréttatíma í vetur var tekið viðtal við börn og þau öll töldu hákarl vondan. Þannig var ég áður en mér var kennt að borða hákarl. Einn af þeim sem komu í heimsókn spurði hvort búið væri að kenna mér að borða hákarl. Það höfðu afi og amma ekki gert, því þau vissu að hann var ekki fyrir alla, og sízt hefðu börn smekk fyrir honum. Hann skipaði mér að kyngja nokkrum bitum, og sælukeimurinn kom ekki fyrren ég hafði losnað við viðbjóðinn, eftir nokkra bita. En sá sem lærir að meta þessa vöru veit hversu góð hún er, frá beztu framleiðendunum, það er að segja. Vondur hákarl verður aldrei ljúffengur, sama hversu mörgum bitum maður rennir niður.

 

Þorramatur var í uppáhaldi á mínu heimili.

 

Það var til ein saga um langafa og hvernig hann komst lífs af eftir að hafa veitt hákarl. Ég man hana ekki í smáatriðum, nema að hann lifði þetta af og það þótti merkilegt.

 

Hann kunni að grafa hákarlagryfjur fyrir norðan, til að kæsa hákarl í. Þessu var lýst fyrir mér. Það mun vera sérstök kúnst, alveg eins og með frönsku ostana, að misgóður var hákarlinn eftir bæjum.

 

Þegar ég var orðinn unglingur og tvítugur voru flestir þessir gömlu menn dánir og hættir að koma í heimsókn. Þá vildi afi fá hákarl úr Nóatúni úr kjötborðinu þar, þar sem hann var seldur beint frá þeim sem veiddu hann í stórum stykkjum. Hann var aldrei hrifinn af þessum litlu dollum, en lét sig hafa þær þessi síðustu ár sem hann lifði, sumar hverjar sem geymdu "góðan" hárkarl, eins og það var orðað.

 

Svo var það þetta með sviðahausana. Áður en eldsmiðjunni var breytt og kaffistofa sett þar inn eftir að amma dó var hægt að svíða sviðahausa þarna. Ég man vel eftir því þegar ættingjar eða vinafólk kom úr sveitinni með stóra poka af sviðakjömmum að svíða, og horfði á það. Við fengum eitthvað af þeim gefins líka.

 

Það var í þá gömlu, góðu daga.

 

Svo tók amma slátur, en það gerði mamma líka á sínum fyrstu búskaparárum. Ég held að konurnar á hennar aldri hafi gert það, frá 1970 til 1980. Þær komu margar saman til að hjálpast að.

 

En ég man að afi kvartaði sáran undan því að beztu hákarlaverkendurnir voru dánir þegar hann var kominn yfir nírætt. Afkomendur þeirra héldu þó margir áfram, nema hræðslan við að veiða hákarlinn orðin mikil, og ekki allir sem lögðu í þessar veiðar.

 

Enn eitt dæmi um menningu sem er í útrýmingarhættu, sem þarf að endurreisa og kjark, karlmennsku og dugnað.

Innkalla hákarl

Erfið deila

Sjálfstæði finnst mér merkilegt fyrirbæri og vert að berjast fyrir, nema það er blekking í langflestum tilfellum, sé betur að gáð. Þó berjumst við fyrir blekkingunni og þessum litlu leifum af sjálfstæði sem við höldum eftir. En þegar kemur að deilunni um Úkraínu, hvort hún eigi að vera ESBland og Natóland eða Rússapartur, þá flækist málið, eins og með Ísland líka.

 

Vesturlönd hafa spillzt og eitrazt af femínisma og þannig fallið á kné fyrir Satan og eru djöflaríkið, ekki þau lönd sem Vesturlönd gagnrýna.

 

Það er kannski aukaatriði í þessu og ætti kannski ekki að taka með í reikninginn, en þó, það er hluti af jöfnunni.

 

Rússland er svo sem ekki endilega fullkomið samfélag, en það er mótvægi við einræðisþjóðfélögin hér í vestri. Jafnaðarfasisminn ríkir hjá okkur, þar sem fólk fær síður vinnu, maka og vini sé það ekki með skoðanir sem þóknast elítunni. Fræðimenn eins og félagsfræðingar eru raunar allrar virðingar verðir og geta lýst mörgu vel, en þora ekki að gagnrýna eigið þjóðfélag, sem þeir eru hluti af, komi þeir úr menntakerfinu, eða ekki oft að minnsta kosti.

 

Afganistan, Talíbanistan er svo sem annað merkilegt dæmi um þar sem reynt er öðruvísi fyrirkomulag. Virðist hið nýja Afganistan/Talibanistan mun friðsamara en hið fyrra, og stór hluti þeirra vandamála sem hrjá Afganistan/Talibanistan vera Vesturlöndum að kenna og viðskiptaþvingunum, eða það er ekki útilokað.

 

Ég skil alveg afstöðu Rússa og sennilega er stór hluti fólks í Úkraínu fast í þeirri hræðilegu blekkingu sem flestir í okkar heimshluta hafa kokgleypt, að ESB og Vestrið sé fyrirheitna landið, Paradís, þrátt fyrir að hjálpin þaðan hafi verið stopul.

 

Hugmyndin um fullt sjálfstæði er blekking, þegar maður er hluti af viðskiptakerfi, félagsfræðilegu samskiptakerfi og ýmsum öðrum kerfum.

 

Myndu ekki lífskjör batna í Úkraínu ef það yrði aftur hluti Rússlands?

Mikil áhætta fólgin í að leggja undir sig Úkraínu

Þjóðin er þyrst í raunverulega þætti. Verbúðin er ágæt skemmtun.

Ég er sammála svo firnamörgum sem hafa hrósað þættinum Verbúðin á RÚV. Ég man sjálfur eftir svo mörgu sem fjallað er um, en það er búið að þjappa ýmsu saman frá mörgum árum, en tíðarandanum er þarna yfirleitt vel lýst. Samt er mjög augljóst að boðskapurinn er að skapi Samfylkingarinnar og annarra andstæðinga quótakerfisins. Kannski verið að bera í bakkafullan lækinn, því sá áróður er víða.

 

Það sem mér finnst gott við þessa þætti er að ekki er reynt að búa til væmnar ástarsögur, heldur hráar lýsingar.

 

Vonandi að þetta verði framhaldssería. Hægt væri að spóla til baka og fjalla um aðra hluta af þessum áratug en quótakerfið, til dæmis tónlistarlífið, bifvélaverkstæði, eða aðrar starfsgreinar og hvernig sumar starfsgreinar hafa eiginlega horfið en aðrar komið í staðinn.

Verbúðin sprengdi skalann í gærkvöldi

Kommúnistar vilja ná algjörum völdum

Hvenær hefur pólitísk staða valdamesta manns Bretlands snúizt um veizluhöld áður? Er það ekki öllum ljóst að þetta snýst um pólitískar ofsóknir, vinstriöflin vilja koma honum frá og ata skíti á alla hægrimenn ef hægt er?

 

Reglan er þessi: Allir sem gera gagn sæta ofsóknum. Hryðjuverkafólk fær að eyðileggja sífellt meira.

 

Menningin er ekki bara hrunin, hún er rúst og rykagnirnar þyrlast upp og berjast hver gegn annarri.

 

Þessi umræddi og svonefndi faraldur er að mestu leyti búinn. Hvaða máli skiptir það hver fór eða fór ekki eftir reglum sem gerðu takmarkað gagn hvort sem er, og eru umdeildar eins og hvort um nokkurn faraldur hafi verið að ræða yfirleitt, eða hvers eðlis?

 

Reglurnar eru mannanna verk. Reglurnar eru gerðar heilagar, ekki skynsemin, hvort skaði hafi orðið af veizluhöldunum eða ekki.

Johnson segist ekki hafa verið varaður við

Aumingjavæðing þjóðarinnar

Þegar maður lítur í kringum sig sér maður útlend öfl misnota íslenzkan kynþátt og íslenzka menningu. Andleg nauðgun er algengari en önnur, langalgengust og langversta vandamálið. Framandi hatursstefna eða femínistar eins og Edda Falak, en grunnur hennar femínisma er andrasismi, þar sem hún er ein af þeim sem hræðist útlendingahatrið sennilega, rífa niður þjóðmenninguna, trúarbrögðin eins og ekkert sé og hreykja sér hátt af öllu saman, þykjast yfir vesælan feðraveldisalmúgann og valdamenn hafnar, í pöddukastþáttum. Þar er pöddum kastað fyrir róða af pöddum. Djöflaleikrit þar.

 

Það sem stalínistar kunna bezt er að berjast innbyrðis, að eyðileggja fyrir sjálfum sér, sýna ekki samstöðu, verða andsetnir, elska andlega nauðgun. Allar konur elska ofbeldi, en jafnaðarmönnum hefur verið andlega nauðgað. Ef 99% Íslendinga væru ekki konur andlega, þá væri hér þjóðmenning og sjálfstæði.

 

Hórdómur er fyrst og fremst útlendingahórdómur, að fórna menningu, kynþætti og uppruna fyrir peninga og völd, eða hvaðeina annað.

 

Kynlífshórdómur verður aldrei að eilífu upprættur, ekki frekar en annar hórdómur. En kvenremburíki er hægt að stofna, og kollvarpa kærleiksgildum fortíðarinnar eins og ekkert sé.

 

Sú var tíðin að haturslögreglan stöðvaði eitthvað félag á netinu sem leitaði að sögum um útlendinga, sem hefðu tekið vinnuna af Íslendingum. Hryðjuverkabarátta femínistanna er opinberlega studd, en þúsund sinnum verri en önnur hryðjuverkastarfsemi.

 

En það er gott að Píratar afnámu lögin um guðlast. Nú fær djöfullinn að kenna á eigin meðulum. Nú fá femínistar að leggja allt í rúst, eða flest.

 

Ég vil að Íslendingar séu sjálfstæðir í raun. Ef það þýðir að ganga úr EES, Nató, Schengen og hverju sem er, reka femínista úr landi eða eitthvað slíkt, verður bara svo að vera.