Af hverju þarf þetta að koma á óvart?

Er slúðurgenið búið að yfirskyggja önnur gen í þjóðinni? Er ekki bezt að lögreglan og dómstólarnir ákveði hverjir eru sekir áður en menn eru látnir víkja?

Þetta er ekki bara strákamenning heldur líka stelpumenning, þær hafa verið þátttakendur í þessu lengi, enda ekki flokkað sem nauðgun heldur raðkynlíf þegar ég heyrði um þetta fyrst.

Hvers vegna eru persónleg málefni af þessu tagi fyrsta frétt á RÚV og öðrum fjölmiðlum? Hvers vegna þarf þetta að koma nokkrum á óvart sem eru eldri en ég, eldri en fimmtugir? Ég vissi af þessari menningu en tók ekki þátt í henni. Maður heyrði sögur um þetta og maður þekkti bæði stelpur og stráka sem tóku þátt í þessu. Rétt eins og götun og húðflúrun (sem þó eru bönnuð fyrirbæri í Biblíunni en ekki þar nefnd hópnauðgun þó á margt sé þar minnzt) var þetta oft manndómsvígsla busanna.

Þetta er svipaðs eðlis og vímuefnaneyzlan, kókneyzlan, skemmtanahaldið, þetta hefur verið einn angi af þeirri menningu, ekki allsstaðar, en hefur þekkzt vissulega, ekki allir verið sáttir við þetta, en margir vitað af þessu úti um allt þjóðfélag.

 

Ég man eftir því að í menntaskóla var mér sagt frá því að ein stelpa hefði hagað sér svona full, að allir í partýinu hefðu tekið hana. Það var partý sem ég fór ekki í, en var sagt frá eftirá. Það var ekki kallað hópnauðgun. Hún var kölluð "almannagjá" og skömminni var skellt á hana. Sá sem sagði frá lét í það skína að ég ætti ekki að hafa áhuga á henni, hún væri ekki þess verð. Ég var ekki að telja hana verri fyrir vikið, því mér fannst þetta félagsleg vígsla einsog busavígslan, vímuefnanotkun, húðflúrin og allt þetta sem var í gangi og hluti af frumstæðum hefðum. Ég skynjaði það að hún hafði tekið þátt í þessu af fúsum og frjálsum vilja, eða leit á þetta þannig að hún var töluð inná þetta öllu frekar, hún var beitt hópþrýstingi. Það er ekki gott að skammast sín fyrir ákvarðanir sem eru teknar fyrir mann, þegar maður af kjánaskap gerir eitthvað sem maður hefði átt að segja nei við.

 

Þetta er eins og með reykingar, áfengisdrykkju, húðflúr, lokka, barsmíðar, tilfinningin var sú að maður yrði að kyngja þessu, þetta væri töff og fullorðins. Sem sagt, maður átti ekki að dæma fólkið sem tók þátt í þessu og ekki athafnirnar, þetta væri eðlilegt og maður væri barnalegur ef maður tæki ekki þátt í þessu. Þetta var hluti af því að verða fullorðinn. Svo var ég reyndar ekkert alltaf að mæta á böll og partý eða gera eitthvað sem ég gat ekki sætt mig við persónulega. Það var þetta sjálfstæði mitt, að láta ekki aðra ákveða hlutina fyrir mig.

 

Sumir voru nú ekkert að virða líkama sína á fleiri hátt en þennan.

 

Það kemur mér ekki á óvart að þetta viðgangist víða, því þetta er hluti af drykkjuskap og djammmenningu, hluti af því sem kalla mætti villimennsku í þjóðfélaginu, sem er til, en vandlætingin er ekki alltaf að ná utanum hana.

 

Það er verið að nota ný orð yfir gömul og gróin fyrirbæri, sem eru föst í þjóðarsálinni og enginn hefur tekið eftir nema í kjaftasögum og hneykslissögum, eða látið viðgangast sem hluti af viðurkenndri villimennsku.

 

En talandi um nauðganir, hvað er það fleira sem fólk tekur þátt í án þess að vilja það frá innstu hjartarótum, eitthvað sem er bara "töff" eða "nauðsynlegt" að mati fjöldans?

 

Fyrir mér er allt nauðgun sem maður vill ekki, það einskorðast ekki við samræði, kynlíf, heldur allar athafnir okkar. Undirmeðvitundin, hópsálin í okkur, viljahugurinn, hvatahugurinn, sálin, andinn, hvar er ákvörðunin tekin, snertir hún innsta kjarna okkar eða ytztu hulurnar á persónuleikanum og kannski líkamann einan?

Þannig að spyrja má, er það ekki hópnauðgun sem fór fram á þjóðinni að láta þjóðina þiggja bóluefnasprautur sem ekki virka og eru kannski hættulegar?

Var það ekki talið "töff" og "nauðsynlegt" fyrir almannahag, en ýmsir höfðu efasemdir um en tóku samt þátt í?

Það voru erlendar fyrirskipanir að þjóði "yrði" að gera þetta. Allur vestræni heimurinn samtaka. Þannig var þetta.

Kannast ekki við tilkynningu um hópnauðgun

Utankjörstaðaklefi í Smáralindinni sem hægt er að nýta sér

Ég var í Smáralindinni í dag og tók eftir svæði til að kjósa á,  fyrir Reykjavík, Hafnarfjörð og Kópavog. Ég hef alltaf kosið á kjördag en ákvað að kanna málið og spyrjast fyrir. Mér var sagt að opið væri til ellefu. Ég sagðist ekki viss um hvaða flokk ég myndi kjósa. Þá sagði maðurinn að hægt væri að kjósa aftur á kjördag og nýjasta atkvæðið myndi gilda. Þá ákvað ég að kjósa í þessum utankjörfundaklefa.

 

Annað sem ég vissi ekki var að listar verða ekki tilbúnir og samþykktir fyrr en 10. september, eða svo sagði þessi maður sem leiðbeindi og tók við skilríkjum.

 

Ég spurði hverjir væru í framboði. Hann sagði að listabókstafir frá kosningunum 2017 væru notaðir. Ég spurði hvað gerðist ef ég kysi framboð sem næði ekki inn, eða næði ekki að skila nægum undirskriftum. Ég sagðist nefnilega hafa áhuga á smáflokkum, og það kæmi til mála að kjósa þá.

 

Hann sagði að í því tilfelli þyrfti ég að kjósa aftur og slíkt atkvæði félli dautt, ef framboðið myndi ekki verða gilt 10. september.

 

Ég tók skyndiákvörðun, ákvað að kjósa flokk sem ég hef lengi viljað kjósa en ekki gert, smáflokk. Annaðhvort vildi ég kjósa Íslenzku þjóðfylkinguna eða Frelsisflokkinn.

 

Reyndar ætlaði ég einu sinni að kjósa Íslenzku þjóðfylkinguna en þá bauð hún ekki fram í Kópavogi svo ég valdi Samfylkinguna í staðinn, þar sem ég þekkti einn frambjóðanda ofarlega þar á lista, og mér fannst allt og ekkert koma til greina, sömu lýðskrumararnir nema í smáflokkunum.

 

Ég hef ekki kosið þjóðernisstefnuflokk síðan fyrir hrun. Þá kaus ég Frjálslynda flokkinn nokkrum sinnum en varð svo reiður að hann komst ekki til valda og náði ekki nægilegu fylgi að ég ákvað eftir það að hætta að kjósa smáframboð sem ná ekki að stjórna landinu - að slíkt væri að henda atkvæði í ruslið. Sú ákvörðun var tekin til baka núna þegar ég kaus Frelsisflokkinn, en listabókstafinn fyrir Íslenzku þjóðfylkinguna vantaði, annars hefði hann komið sterklega til greina.

 

Ég kaus því X-Þ í fyrsta sinn og fannst það kjarkmikil ákvörðun og sjálfstæð, þegar maður hefur hyglað vinstriflokkum núna eftir hrunið og haft trú á að þeir bæti eitthvað. En ég held að fóstureyðingalögin sem samþykkt voru og Vinstri grænir stóðu fyrir hafi gert útslagið, að síður vilji maður fórna sál sinni.

 

Þ er ágætur og þjóðlegur stafur, ekki víða notaður í heiminum.

 

Í sambandi við ESB vil ég ganga alla leið, annað hvort úr Schengen og EES eins og stefnuskrá Frelsisflokksins boðar, eða þjóðin prófi inngöngu (í ríki Satans, segja sumir), Samfylkingin býður þá leið og Viðreisn.

 

Þetta eru jákvæð og góðar fréttir fyrir Frelsisflokkinn, að fólk geti verið svo reikandi í afstöðu sinni til ESB að velja á milli Samfylkingar eða Frelsisflokks, flokka sem eru algjörlega á öndverðum meiði í flestum efnum.

 

Annars er það svo að ef þær fréttir koma að Frelsisflokkurinn bjóði ekki fram að þessu sinni verð ég að kjósa aftur. (Það kemur þá fram á næstunni, fram að 10. september). Þá verður óvíst hvað ég kýs, því margt kemur til greina og skyndiákvarðanir jafnvel skemmtilegar fyrir eitt lítið atkvæði.

 

Það er mjög áhugavert að hægt sé að kjósa aftur, skipta um skoðun, og að nýjasta atkvæðið gildi alltaf. Það vissi ég ekki áður.

Umburðarleysi öfgafemínista minnir á umburðarleysi sovézkra yfirvalda rétt fyrir hrun Sovétríkjanna.

Stalín og eftirmenn hann hræddust ekkert eins og kapítalismann. Samt urðu Sovétríkin honum að bráð heldur betur eftir hrun kommúnismans. Hef ég grun um að femínismans bíði sömu örlög og kommúnismans. Kommúnisminn er til í breyttri mynd, en hefur aðeins skaðræðisvöld með einmitt húmanisma, femínisma og skyldum stefnum, sem hanga uppréttar vegna þess að þær styðja sig við þennan frumskóg vinstristefnanna.

 

Kommúnisminn sem slíkur lifir ekki án utanaðkomandi hjálpar annarra hugmyndakerfa lengur. Í Kína er hann blandaður kapítalisma, í Norður Kóreu er hann blandaður einræði.

 

Umburðarleysi kirkjunnar var mest þegar gerbreytingar á kirkjunni og menningunni allri stóðu fyrir dyrum, þegar "Endurreisnin" var að byrja og þegar "Upplýsingin" hófst, og svo "Iðnbyltingin".

 

Hroðalegustu nornabrennurnar áttu sér stað einmitt þegar umbótaöflin í þjóðfélaginu voru um það byl að bylta og breyta kirkjunni endanlega, gera hana að ambátt heimsins og mannsins vilja.

 

Femínisminn er orðinn hvarfgjarn og viðkvæmur. Þrátt fyrir að hann berji niður hefðir á yfirborðinu er andinn gegn honum sífellt þyngri og hin raunverulega andstaða, sem ekki verður mæld félagslega heldur andlega.

 

Talibanar í Afganistan eiga fleiri stuðningsmenn á Íslandi og öðrum Vesturlöndum en femínistar geta nokkrusinni ímyndað sér.

 

Við mennirnir erum dýrahópur sem lútum sömu lögmálum og önnur spendýr. Völd karldýra vekja kynhvöt kvendýra en valdaleysi og undirgefni kvendýra vekur kynhvöt karldýra, líka í íslenzkri Metoomenningu femínista. Þær eru mjög krúttlegar konurnar í Öfgahópnum á myndinni, en fyrir þeim virðist þetta fremur vera leikur en alvara, til að taka þátt í leiksýningu sem satt var upp í útlöndum og þeirra aldurshópur verður að fylgja með til að vera ekki púkó.

 

Gerendameðvirkni feðraveldisins, karlremba og ofbeldi gegn konum, þetta er jafngamalt frummanninum og ísaldarmenningunni og verður aldrei að eilífu strokað út.

 

"Það þarf meira en tiltekt innan KSÍ" segir Steinunn Gyðu- og -Guðjónsdóttir, og ég er sammála henni í því. En hversu margir sem munu axla ábyrgð á þessu máli ganga kvenkyns og karlkyns leikmenn og þjálfarar á karlkynshormónum frekar en kvenkynshormónum því íþróttir eru karllæg iðja og þessvegna er hér verið að höggva gegn greininni sjálfri, eins og í tónlistarbransanum sem einnig er karllæg iðja í eðli sínu.

 

Þegar Klara Bjartmarz var í viðtali við RÚV í gær sagði hún eitthvað á þá leið að KSÍ væri gott í að skipuleggja íþróttir en ömurlegt á öðrum sviðum. Það sem hún var að reyna að segja og var henni efst í huga var að konur eru prýðilegar inni á heimilunum en ömurlegar í karlastörfum, eins og þessi síðasta ríkisstjórn hefur sannað.

 

Mennirnir eru spendýr, því verður ekki breytt með valdboðum femínista

 

Ofbeldi er eldra mannkyninu og því verður aldrei útrýmt. Alltaf eru skotmörk femínistanna að verða fáránlegri. Ofbeldi er í dýraríkinu, í aparíkinu, sem darwinistarnir telja sig hafa þróazt uppúr. Þú upprætir ekki eitthvað slíkt sem er svo meðfætt og hluti af lífinu á jörðinni.

Boða til mótmæla fyrir utan KSÍ

Endurtekin saga í geimnum, aftur og aftur

Í sambandi við "Öfga". Til var manntegund í geimnum sem trúði gestum sem buðu tækniframfarir, gull og græna skóga. Henni var breytt í vélmenni. Komu þeir svo að plánetu að boði yfirmanna sinna og buðu snjalltækni og slíkt.

 

Kvenverurnar á nýja hnettinum vissu ekki hvað þær hræddust, og ákváðu að ráðast á karlmennina á eigin hnetti, því þær þorðu ekki í gestina, en höfðu þegið völdin frá þeim.

 

Varð af þessu mikil þrælanýlenda og ambáttanýlenda. Miklar eru hetjurnar.

 

Ef menn furða sig á tengingunni við fréttina vil ég segja að mér leiðast endurtekningar. Það er betra að skilja stóra samhengið til að skilja daglegu atburðina.

Kolbeinn og Rúnar Már detta út úr hópnum

Óvenju lítil stemmning fyrir kosningum

Fyrir 20 - 30 árum voru auglýsingar í bæjarblöðunum reglulega og frambjóðendur gengu í hús með blóm, sérstaklega Alþýðuflokkurinn, buðu jafnvel konfekt. Kannski var það í bæjarstjórnarkosningum, en fyrir alþingiskosningar voru líka uppákomur hjá flokkunum, opin hús og svoleiðis, og talsvert mikið um auglýsingar í sjónvarpi, útvarpi og blöðunum.

 

Nú er bara allt hljótt, og svo steinhljótt að það er furðulegt. Reyndar er Hringbraut með smá umfjöllun, en samt er eins og það sé einhver núll áhugi í gangi, og um það var rætt í þessari viku í stjórnmálaþætti á Hringbraut, að það væri núll áhugi fyrir þessum kosningum.

 

Mér fannst Katrín forsætisráðherra koma vel fyrir í sjónvarpinu í kvöld þegar hún talaði yfir sínum mönnum að þeirra flokkur væri opinn og væri ekki í útilokunarmenningunni. Það leizt mér vel á. Það gefur þeim þetta tækifæri til að geta myndað ríkisstjórnir til vinstri og hægri, sem er kjörstaða fyrir slíkan flokk.

 

Samfylkingin og Píratar lifa í þeirri fullvissu að styrkur þeirra verði slíkur að þeir geti myndað hreina vinstristjórn eftir kosningarnar. Það er auðvitað ekki fullvíst ennþá. Varla væru þessir flokkar að útloka Sjálfstæðisflokkinn annars, nema sjálfstraust þeirra sé svo mikið, hroki liggur manni við að segja, að hann lendi næst í stjórnarandstöðu og að það sé raunhæfur kostur að mynda hreina vinstristjórn næst.

 

Ekki telur Eiríkur Bergmann það sennilegt miðað við kannanir. Hann og aðrir stjórnmálafræðingar tala um að stjórnarmyndunarviðræður geti orðið erfiðar eins og staðan er, sérstaklega ef Píratar og Samfylkingin halda fast í sína útilokunar(ó)menningu.

 

Heldur finnst mér stjórnmálalitrófið ómerkilegt ef enginn af nýju smáflokkunum til hægri kemst inn, Íslenzka þjóðfylkingin, Frelsisflokkurinn, Lýðræðishreyfingin, Flokkur fólksins eða Miðflokkurinn. Sú staða gæti komið upp. Bæði Miðflokkur og Flokkur fólksins mælast lágir núna, eða þannig að tæpt er með að þeir nái inn, og hinir þrír flokkarnir mælast enn minni.

 

Með Pírata og Samfylkingu úr leik sem samstarfsaðila eru færri möguleikar fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Jafnvel gæti samsteypustjórn með Viðreisn, Framsókn og Miðflokki komið betur út og orðið meira samstíga en þessir þrír flokkar, það er mögulegt, en það er þó ekki víst.

 

Svo ef Sósíalistaflokkurinn nær 10% fylgi, Samfylkingin 15%, Vinstri græn líka, þá er hrein vinstristjórn augljós og auðvelt að fá Pírata í það sennilega eða Viðreisn. Sósíalistaflokkurinn er að stækka og miðað við hegðun vinstrimanna, hvernig þeir flakka á milli flokka er þetta mögulegt. Ef Vinstri græn og Samfylkingin fá hvor um sig um 10% er Framsókn það vinstrisinnuð núna að auðvelt væri að fá Sigurð Inga með í þannig samstarf, sennilega. Jafnvel þótt margir flokkar færu saman í slíka stjórn er hún ekki ósennileg. Það veltur sennilega allt á Vinstri grænum. Hvað munu þeir vilja og hvernig munu úrslitin líta út?

"Bandaríkjaþing hefur samþykkt risastóra innviðauppbyggingu Bidens" er frétt í DV.

Svona einfaldar fréttir um fjáraustur í atvinnugreinar í Bandaríkjunum er ekki bara einföld frétt. Baksviðið eru spár vísra manna um nýtt efnahagshrun, stærra en nokkrusinni fyrr, meðal Íslendinga má minna á snilling eins og Jóhannes Björn Lúðvíksson, sem gaf út bókina "Falið vald", en fleiri eru í enskumælandi heimi sem hafa skrifað um slíkt.

Fyrir efnahagshrunið 2008 var íslenzkt samfélag ekki orðið eins maðksmogið af spillingu og það er nú, þá var nefnilega Agli Helgasyni leyft að fá Jóhannes Björn í Silfrið og vara við hruni, sama gerði jafnaðarmaðurinn Þorvaldur Gylfason.

Það er til marks um það að Ísland eins og öll önnur vesturlönd er orðið svo gegnumétið af spillingu að það hangir saman á spillingunni frekar en mennskunni og lýðræðinu. Ormétið epli í aldingarðinum Eden?

Nú er svo komið að Egill Helgason má ekki tala við fólk í Silfrinu sem varar við. Það kann nefnilega að jaðra við hægriöfga að fara útfyrir mjóa línu sem dansað er á hinnar pólitísku rétthugsunar.

 

Það má margt læra af hruninu 2008 og eftirmálum þess. Hafi maður ekki séð skýrt ofaní galdrapottana er það auðveldara fyrir almenning nú.

 

Sumir snjallir hagfræðingar sem eru óháðir hafa skrifað eitthvað á þá leið að hagkerfin ættu að vera hrunin miðað við Covid-19 kreppuna. Hvað er það þá sem heldur þessu öllu á floti?

 

Þessu má líkja við hulduefnið svonefnda í stjörnufræðinni. Það er talið að um 85% af öllu efni í alheiminum sé hulduefni. Sem sagt, ósýnilegt að langmestu leyti, skiptir jafnvel meira máli en yfirborðið og það sem er sýnilegt.

 

Þeir sem eru ósýnilegir eiga 85% eða meira af peningum í heiminum og fólki, stjórna öðrum eins og strengjabrúðum. Bill Gates, George Soros og fleiri. Þeir starfa undir yfirskini góðmennsku og húmanisma, en eiga í raun heiminn og mannkynið.

 

Það eru ekki ríkisstjórnirnar sem neinu ráða, það eru svona leikbrúðumeistarar. Ef svo fer fram sem ýmsir spá um að kreppa komi á næstunni, þá hafa þeir einnig spáð því að Alþjóðaheilbrigðisstofnunin ásamt fleiri alþjóðastofnunum sem lúta slíku yfirvaldi muni kaupa ríkisstjórnir heimsins og koma á neyðarstjórn, kannski til að tryggja vörn gegn faraldri framtíðar, sönnum eða ekki.

 

Hvers vegna var Sigmundur Davíð ógn við heimsríki kommúnismans? Hann stóð utanvið allt slíkt, laut ekki stjórn og því varð að fella hann.

 

Wintrismálið var fyrirsát. Þeim var ráðlagt að geyma peninga á aflandseyjum, enda ekki lögbrot að geyma þá þar. Reiði almennings var ekki raunveruleg, heldur strengjabrúðutilfinningar, settar af stað af annarlegum hvötum. Jafnvel þótt stór hluti landsmanna hafi gert byltingu gegn Sigmundi var það kommabylting, skipulögð ofanfrá og tilfinningar fólks voru óekta. Það sannaði endanlega að lýðræði ríkir ekki á Íslandi, heldur er fólki stjórnað og skólakerfið allt síðastliðin 70 ár eða meira hefur það eitt að markmiði að búa til vélmenni og zombía frekar en sjálfstætt fólk og vel upplýst, þvert á námskrárnar.

 

Önnur sönnun þess að almenningur er leikbrúða er forsetakjör Guðna forseta, eða piparkökudrengsins, eftirlætis Lýgveldisins.

 

Guðmundur Franklín kom betur út en hann í forsetakosningunum í fyrra. Samt fékk Guðni tæp 90% atkvæða. Styrmir Gunnarsson lét þau orð falla um þessar kosningar að átakanlegt hafi verið að fylgjast með þeim. Já, átakanlegt að sjá hvernig hugtakið lýðræðið hefur NÁKVÆMLEGA ENGA MERKINGU LENGUR.

 

Það skiptir nákvæmlega engu máli hvað sagt er eða skrifað er. Næstum öllu er stjórnað ofanfrá/neðanfrá, úrslitin ákveðin fyrirfram.

 

Þetta er gert með sálfræði eins og Guðjón Hreinberg hefur fjallað um. Frankfurt skólinn, sem Sylvía hefur fjallað um. Jungísk vísindi og önnur sem fjalla um hvernig lýðstjórnun skuli háttað. Kommúnistar hafa fært sér þetta í nyt og mála sín stríðsvísindi í gervi sem kallast mannréttindi, húmanismi og jöfnuður, og fleira slíkt.

 

Skólakerfið kommúníska íslenzka og alþjóðlega er jafnvel verra fyrirbæri en Covid-19 fyrirbærið, það lagði grunninn að þessum heilaþvotti og andlýðræðislega samfélagi þar sem öllu er snúið á hvolf og fólk ræður nákvæmlega engu.

 

Tilgangur skólakerfisins er að búa til kommúníska unga hermenn á barnsaldri, sem munu hlýða annarlegum skipunum allt til æviloka og aldrei hafa sjálfstæðan vilja.

 

Ennþá eru samt til menn sem eru skárri en aðrir. Sigmundur Davíð á miklu meira inni en skoðanakannanir sýna. Mun hann hala inn það sem hann á skilið eða ekki? Eða hefur skoðanakúgunin aukizt svo mjög að fólk hafi enn minna vit á hvað er því fyrir beztu en fyrir hrunið 2008 eða nýlega eftir það?

"Góði vinur", eftir Paul McCartney, á fyrstu Wings plötunni frá 1971, "Wild Life", þýðing, túlkun.

Þessi merkilegi texti er án nokkurs vafa skot á John Lennon og stórmerkilegur á marga lund.

Hann er merkilegastur fyrir það að hann er dæmi um það hvernig hægt er að taka árásum vel. Textinn er án efa svar við lagi John Lennons "How Do You Sleep?" fyrr frá árinu 1971, af plötunni "Imagine".

Ég tek undir þá gagnrýni að platan "Wild Life" er ekki vandlega unnin, en margt á henni er snilldarlegt engu að síður, ekki sízt þetta lag, sem er síðasta lag plötunnar.

 

Það sem mér finnst sérlega merkilegt við þennan texta er að Bítlinum fyrrverandi tekst þarna að búa til flóknar vísanir og líkingar, fínlegar aðdróttanir sem eru langt frá því að vera ruddalegar, og blanda þeim saman við allskonar hálfkveðnar vísur sem áheyrandinn eða lesandinn verður einn að ráða í. Þannig má segja að þetta sé eitt "dylanska" ljóð eftir Bítilinn Paul McCartney. Hann hefur margsinnis viðurkennt aðdáun sína á Bob Dylan og hvernig hann breytti lífi allra Bítlanna, en textagerð þó sérstaklega.

 

Á netinu má finna allskonar vangaveltur um hvor Bítillinn byrjaði á undan svona árásarsöngvum, en ef maður skoðar upplýsingar þær sem John Lennon gaf um lagið "How Do You Sleep?" sannfærist maður strax um það að árásargjarnari aðilinn átti upptökin, auðvitað John Lennon, því hann sagðist hafa byrjað að semja lagið 1969, áður en Bítlarnir hættu, og að spennan á milli þeirra tveggja hafi verið til frá upphafi.

 

Samkvæmt þessu samdi Paul ásamt Lindu sinni alla plötuna "Ram" sem svar við árásum John Lennons og gagnrýnenda almennt á hans tónlist, en þetta lag er afgangur af þeirri plötu, "Góði vinur".

 

Svona er þýðing textans:

 

"Góði vinur, hvað er klukkan? Er þetta virkilega jaðarinn? Skiptir þetta þig virkilega svona miklu máli? Ertu hræddur, eða er það satt? Góði vinur, fleygðu víninu, ég er ástfanginn af vini mínum. Í raun og sannleika, ungur og nýgiftur. Ertu bjálfi, eða er þetta satt? Hræðist þú, eða er það satt?"

 

Síðan er þessi texti margendurtekinn og lagið er býsna langt miðað við svona stuttan texta.

 

Mér finnst þessi stutti texti snilld, hann er svo margræður að það er alveg með ólíkindum. Hann minnir á beztu verk Dylans.

 

Þrátt fyrir að John Lennon hafi fengið betri útreið hjá gagnrýnendum á þessum tíma var það ekki alveg réttlátt. Hann var fullur af minnimáttarkennd, sennilega allt sitt líf til enda þess, þrátt fyrir að vera hæfileikabúnt.

 

Sá orðrómur að Lennon hafi verið betri textahöfundur en McCartney er þvæla, lygi og vitleysa. Báðir voru þeir svipaðir textahöfundar, einstaka sinnum tókst Lennon vel upp í textum, einnig McCartney. Þeir gerðu mest af léttum ástarsöngvum, en mér finnst McCartney oftar hafa tekizt að búa til flókna og ljóðræna texta. Það tókst Lennon þó reyndar nokkrum sinnum líka.

 

"How Do You Sleep?" er sérlega ósmekklegur og ruddalegur texti í garð félagans úr hljómsveitinni, grímulaus árás.

 

Þessi texti er bæði sáttartilraun og einnig þó árás, jafnvel mun lúmskari en sú sem Lennon gerði.

 

Sennilega hafa þeir báðir glímt við ótta við samkynhneigð eins og flestir af þeirra kynslóð, og þessvegna eru þessar fyndnu og margræðu setningar í textanum einhverskonar ástarjátning Pauls til Johns en bara á þannig máli að það má skiljast á alla vegu.

 

"Hvað er klukkan?" er einföld setning og almenn sem hefur margræða merkingu í þessu sambandi. Með spurningunni er Paul að spyrja John hvort traustið á milli þeirra sé að hverfa, þannig má ráða í þetta, að dagslokin þýði önnur endalok og meiri.

 

"Góði vinur", titill lagsins og margendurtekinn frasi er einnig setning sem er margræð. Í ljósi setninganna sem ýja að hugsanlegum samkynhneigðum kenndum hjá báðum eða öðrum er þetta ávarp mjög margrætt, sem túlka má á ýmsan hátt. Einnig felst í þessu sáttaboð, því þetta er auðvitað vinsamlegt ávarp og kærleiksríkt í alla staði. "Sá vægir sem vitið hefur meira", hann hefur haft eitthvert slíkt orðtak í huga, sennilega, þegar hann samdi þetta.

 

"Er þetta virkilega jaðarinn?" Hvaða jaðar skyldi það nú vera? Er það jaðar vináttu þeirra félaganna, eða takmörk taugakerfa þeirra og annarra? Er hann að spyrja hvort vináttan þoli ekki hégómleikann eða aðra mannlega bresti, hvort mannlegir lestir vegi þyngra en dyggðir og kostir mannskepnunnar? Þessi jaðar getur verið ótalmargt, en þetta er það sem liggur beinast við. Virkilega gott ljóð og margrætt sem hægt er að túlka á ýmsa vegu.

 

"Skiptir þetta þig virkilega svona miklu máli?" er næst í ljóðinu.

 

Hann er að fjalla um hégómann og minnimáttarkenndina sem birtist í verki Lennons, "How Do You Sleep?" Þegar Lennon syngur um að Paul hafi í rauninni ekkert gert nema "Yesterday" er hann í raun að túlka það gagnstæða, að honum finnist lög Pauls vera fremri sínum. Ég er raunar ekki endilega alveg sammála því, þar sem þeirra hæfileikar hafa verið býsna svipaðir, tveir mjög hæfileikaríkir tónlistarmenn.

 

"Ertu hræddur, eða er þetta satt?"

 

Þarna verða málin enn flóknari. Hræddur við hvað og hvað er satt?

 

Sumir hafa sagt og sennilega réttilega að í Yoko Ono hafi John Lennon fundið mömmu sína, hún var eldri en hann eftir allt saman og mjög sterkur persónuleiki sem dáleiddi Lennon. McCartney hefur sennilega skynjað þetta.

 

Lagið "Help" eftir John Lennon kom út 1965, sem hluti af Bítlaefni. Það var eitt fyrsta táknið um að John Lennon væri að fá taugaáfall út af frægðinni og álaginu hennar vegna.

 

Síðan má rekja lög Lennons eftir þetta og sýna fram á þetta sama. "Nowhere Man", "I'm Only Dreaming", "Doctor Robert" , "Tomorrow Never Knows", "Good morning, Good morning", og þannig mætti lengi telja.

 

Kaldhæðnin sem örlaði á áður verður allsráðandi hjá honum. Aðeins með Yoko Ono fær hann hugarhægð.

 

Spurningin "Ertu hræddur?", á við þetta, sennilega.

 

Hin spurningin í línunni, "Eða er þetta satt?" er öllu flóknari.

 

Það hefur löngum verið talið að neikvæðni frá hinu kyninu geti verið dulin ástarjátning.

 

Þessvegna byrjar Paul þarna í textanum í gríni eða alvöru að ýja að samkynhneigðum tilfinningum milli þeirra, eða þó sérstaklega frá John í sinn garð.

 

"Góði vinur, fleygðu víninu, ég er ástfanginn af vini mínum".

 

Hér heldur hann áfram á sama hátt. Allri neikvæðni Lennons er slegið upp í grín, eða ályktun þess efnis að þetta séu kynferðislegir órar Lennons í sinn garð.

 

Einnig er mögulegt að "friend" eigi við um Lindu McCartney, því vinir geta verið af báðum kynjum. Einnig er hægt að taka þetta auðvitað sem ástarjátningu Pauls í garð Johns, eða eitthvað allt annað. Allur textinn er þannig mitt á milli gamans og alvöru að það er erfitt að vera viss.

 

Þetta er allt fullt af margræðni, og er ennþá merkilegra fyrir vikið.

 

"Í raun og sannleika, ungur og nýgiftur".

 

Þeir voru báðir tiltölulega nýgiftir, en í þessu sambandi verður þetta ennþá margræðara, því báðir áttu þeir eiginkonur en voru ekki hvor giftir öðrum. Sennilega má taka þetta enn sem mjög snjalla kímni, með kannski vott af sannleika í líka.

 

"Ertu bjálfi, eða er þetta satt? Hræðist þú, eða er þetta satt?"

 

Þarna held ég að Paul McCartney sé loksins að tala við sjálfan sig eða syngja til sjálfs sín. Lennon heldur því fram að hann sé bjálfi í sínu lagi, og þarna spyr Paul sig loksins að því íhugandi hvort Lennon geti haft rétt fyrir sér, með sömu orðum og hann beindi til félagans fyrrverandi að hluta til.

 

Orðið "bjálfi" er orð sem McCartney beinir algjörlega til sjálfs sín, held ég, í þessu lagi. Hann var nefnilega talinn einfeldningur af pressunni, barnalegur ástarsöngvari en ekki alvarlegur þjóðfélagsþenkjandi, vinstrisinnaður eins og John Lennon. Léleg krídíkin sem hans plötur fengu hafa orðið kveikjan að laginu ásamt árásum Lennons í sama dúr, sem Lennon þó vildi segja að væru góðlátlegar, í viðtölum seinna. Sennilega hefur það verið rétt.

 

Þá spyr Paul sig hvort hann hræðist eitthvað eða hvort hann beri margræðar tilfinningar til Johns, býst ég við að túlka megi þessar síðustu línur ljóðsins.

 

Einnig eru þessi margræðu orð að túlka ótta McCartneys við að vera léttvægur og ómerkilegur lagahöfundur í samanburði við Lennon. Hann hinsvegar skilur þetta eftir í lausu lofti sem spurningar, án þess að svara þeim, og í því er falin hógværð McCartneys, hann neitar að taka þátt í sandkassaleik ásakana í garð Lennons, en spyr svona fyndinna og margræðra spurninga.

 

Þrátt fyrir allt er lag Lennons einnig ágæt tónsmíð, "Ho Do You Sleep?", nema það lýsir hans árásartaktík í hnotskurn en þetta lýsir árásartaktík McCartneys í hnotskurn, miklu frekar.

 

Öll "Imagine" plata Lennons er full af minnimáttarkennd, til dæmis lagið "Crippled Inside" sem væntanlega er einnig beint að honum sjálfum, en hann skrifaði og samdi mest um sjálfan sig sem sólólistamaður, og svo Yoko auðvitað.

 

Þrátt fyrir allt tek ég undir það að Paul McCartney hefði átt að semja miklu fleiri lög fyrir þessa plötu og lengja textana og gera lögin flóknari með milliköflum. Platan er öll gróf og hráunnin, en full af snjöllum textum og lögum engu að síður, þannig að hún er býsna góð þrátt fyrir allt.

Brjálaður heimur

Fyrir nokkrum árum var sagt að svona fréttir kæmu bara í útlöndum. Þróunin um allan heim stefnir í sömu átt, og það er áfellisdómur yfir kristinni menningu sem hefur mistekizt hlutverk sitt. Stjórnmálaleiðtogar og trúarleiðtogar í okkar heimshluta neita að horfast í augu við það. Hnignun, stöðnun, afturför.

Lögreglan á Egilsstöðum skaut vopnaðan mann

Covid-19 finnst ekki í leðurblökum - ný frétt í DV, æ fleiri sannfærast um uppruna í tilraunastofu.

Svo merkileg er þessi nýja frétt í DV að mér finnst vert að benda á hana. Joe Biden hefur fengið nýja skýrslu um málið.

 

Þetta er niðurlagið:

 

"The Washington Post hefur eftir embættismanni að á meðan Kínverjar heimili ekki aðgang að ákveðnum gögnum þá muni aldrei fást vitneskja um uppruna veirunnar.

 

Vísindamenn hafa ekki fundið veiruna í leðurblökum eða öðrum dýrum sem passa við erfðauppbyggingu hennar.

 

Vegna andstöðu Kínverja við að opinbera öll gögn um veiruna hafa sjónir sífellt fleiri sérfræðinga beinzt að kenningunni um að veiran hafi fyrir slysni sloppið úr frá rannsóknarstofu í Wuhan".

 

Önnur frétt segir frá enn smitnæmara afbrigði en "Delta", sem fundizt hefur í Danmörku, Ameríku og víðar. Danir fá þriðja örvunarskammtinn og ekkert gengur að ráða niðurlögum faraldursins.

 

Hvers vegna eru svona margir lengi að trúa því að samsæriskenningar hafi sannazt í þessu tilfelli? Hvers vegna alltaf að trúa yfirvöldum?

 

Megi þetta verða til að upplýsa fólk um að veruleikinn er flóknari en margir halda.

Enn erum við ekki með vandamál Svía og Svíþjóðar

Það er víst til einskis að nöldra út af komu flóttamanna til landsins. Kærleiksstefnan sigrar og enn að minnsta kosti hefur aðlögun þeirra gengið upp. Íslenzka fjölmenningarsamfélagið er staðreynd og jafnvel má segja að innflutt fólk sé duglegra en innfætt. Ég er farinn að halla mér meira að vinstristefnunni. Það er orðið alltof, alltof seint að nota rök þjóðernisstefnunnar, þau eru úrelt. Þau tækifæri hurfu endanlega fyrir hrunið 2008, þegar Frjálslyndi flokkurinn náði ekki að verða ríkjandi afl í íslenzkri pólitík. Hann hefði mátt fá 20% fylgi, en það gerðist ekki. Nútíminn er öðruvísi, breyttari en þeir tímar. Kapítalisminn er samtengdur fjölmenningunni og því verður ekki breytt héðan af. Þeir ríku verða ríkari og jafnvel vinstriflokkarnir eru ófærir um að breyta þar nokkru um.

 

Þetta er sá veruleiki sem við erum hluti af. Ekkert stjórnmálaafl virðist fært um að gera neitt í þessu. Flokkar sem stofnaðir voru til að breyta þessu virðast ekki ætla að fá neitt fylgi frekar en venjulega.

 

Sósíalistaflokkurinn er bara klúbbur aðeins fleiri lýðskrumara sem vilja fá góð laun sem þingmenn og ráðherrar, og tekst það kannski með sömu gömlu frösunum.

 

Það er ekki okkar hlutverk að dæma menningu annarra. Hvernig svo sem talibanar stjórna í Afganistan er það þeirra mál. Siðir og venjur frá þessum heimshluta geta lífgað við deyjandi menningu okkar.