Mutants vs. humans á Íslandi?

Í kvöldfréttum RÚV voru orð sögð um mótmælendur gegn bólusetningum sem rétt er að íhuga svolítið betur og velta fyrir sér hvað er að gerast í þjóðfélaginu. Sagt var um mótmælendur í dag:

"Það er alltaf einn og einn sem telur sig ekki þurfa þetta (bóluefnið) og hefur aðrar skoðanir. Við þurfum þá að taka viðkomandi úr umferð (mótmælendur) og passa uppá almannafrið" , haft eftir Jóhanni Karli aðstoðaryfirlögregluþjóni í kvöldfréttunum á RÚV.

 

Hvenær hafa slík orð verið sögð útaf minna tilefni? Ég er mjög ófús að trúa því, en getur verið að bóluefnin breyti fólki í raun andlega? Mótmælin fóru friðsamlega fram og það kom fram í fréttinni, samt talar hann um að "taka þau úr umferð?" Fyrir hvað? Mótmæli eru hið bezta mál ef allt fer friðsamlega fram. Að passa uppá almannafrið? Þetta fólk lét ekki ófriðsamlega, það mótmælti með venjulegum hætti.

Nei, ég vil ekki trúa því að þessu bóluefni breyti fólki. Ég vil trúa því að hér hafi maðurinn látið eitthvað útúr sér í ógáti sem hefði mátt orða sem svo: Allt fór friðsamlega fram, engin ástæða til að hafa áhyggjur af þessum friðsamlegu mótmælum.

Þetta styður frekar þær kenningar að ekki fari allt lýðræðislega fram og að elíta sé þarna á bakvið með vafasaman tilgang.

Það kom ekki fram hvort reynt var að þagga niður í mótmælendum eða fjarlægja þá. Það er engu líkara en að fréttaflutningurinn þarna sé mótsagnakenndur.

"Morris Zollar", eftir Bob Dylan frá 1972, túlkun.

Þetta ljóð kom ekki út á neinni plötu Dylans, en er úr bókinni "Writings and Drawings" sem kom út 1973 en var unnin að mestu leyti 1972. Það er mál manna og Dylanfræðinga sérstaklega að þetta hafi verið ort 1972, þegar Dylan gaf ekki út neina plötu, og því er þetta eitt af fáu sem eftir hann liggur frá því ári, en þó er þetta stórmerkilegt kvæði og miklu merkilegra en "Lay, Lady, Lay" sem er næstum því það eina sem hann samdi árið 1968, svo dæmi sé tekið frá öðru "þurrkatímabilsári", þegar hann gaf ekki út neina breiðskífu (nema John Wesley Harding, tekna upp árinu á undan, 1967) og hafði hægt um sig.

Ég hef sérlega gaman af þessum hljóðu tímabilum Dylans, og það á við um þau sem Dylan sagði að skáld þyrftu ekki að yrkja, skáldskapur getur verið í smíðum á áhöldum og umhverfinu sjálfu, ljóðrænni náttúru, ósögðum orðum, ómáluðum málverkum, því ósagða og ógerða.

 

Svona er textinn þýddur á íslenzku:

 

"Morris Zollar vill vita hver-her-her Barry Goldsmith er og hversu langt er í næsta húðflúrsþén (stofu), (hopp). Gott og vel, segðu Morris Zollar að hann fái ekkert "kartöfluhús" en ef hann vill einhverja pönnuköku (jamm)... en hvað er hann vill pönnuköku? Gott og vel, svo segðu Morris Zollar að öllu sé lokað og skeinurnar séu orðnar óhóflegar. (Hvað?) Múr, múr, sérðu hversu lítil öll veröldin er orðin þegar allt þetta hefur verið sagt og gert? Þetta er gjörsamlega rökrétt, Morris".

 

Fyrir það fyrsta eru nöfnin áhugaverð í þessum texta og gefa margt upp um merkinguna, þau eru ekki valin af handahófi, heldur eru þau einna merkingaþrungnust af öllu sem í textanum er. Barry Goldsmith er sennilega gyðinganafn, hugsanlega einnig nafnið Morris Zollar. Zollar er þó kannski merkingaþrungnasta nafnið, Z er stafur sem stendur fyrir t, og skyldleikinn við toll, sem getur verið tollur, gjald eða fórn, eða klukknahringing, er mikill. Morris Tollari er því sennileg íslenzkun á nafni Morris Zoller.

 

Ef við berum þetta verk saman við "Lay, Lady, Lay" frá 1968 kemur í ljós að hér er á ferðinni miklu dularfyllra verk og torræðara, skáldlegra, merkilegra. Þessi ár eru sambærileg í lífi Dylans, 1968 og 1972, því talið er að hann hafi samið lítið bæði árin. Verkin sem hann samdi 1968 voru þó öll ljúf, en þetta er ekki ljúft. 1972 hefur því verið miklu merkilegra skáldskaparár hjá Bob Dylan en 1968, samkvæmt þessu.

 

Þetta minnir jafnvel á hrikaleg prósaljóð Arthurs Rimbauds, sem voru full af torræðum vísunum og nýstárlegu ljóðmáli.

 

Bob Dylan hefur alltaf verið andvígur húðflúrum og það má merkja af lögum hans þar sem þau koma fyrir. Gates of Eden ætti að heita Gates of Hell, því þar er Edengarðinum lýst sem hálfgerðu víti, og í slíkri lýsingu koma fyrir segl á skipi með húðflúr, eins og það er orðað þar. Í laginu "Shot Of Love" frá 1981 af samnefndri plötu er þetta þó skýrast fram, þar sem hann leggur að jöfnu að húðflúra börn og að nauðga konu og drepa föður.

 

Sem sagt allar lýsingarnar eru mjög skuggalegar í þessu ljóði, Dalur Zollar, sem er nafnið sem ég nota, en það er ónefnt í bókinni Writings And Drawings, og oftast er það nefnt "Morris Zollar", eftir fyrstu orðunum, nafni mannsins.

 

Þegar maður kafar dýpra og dýpra ofaní ljóðið verður manni ljóst að skuggalegri geta lýsingarnar varla orðið, þrátt fyrir hversdagslegt orðalag, en Bob Dylan er meistari í þessu, ógnvekjandi undirtónum, eins og í laginu "Moonlight" frá 2001, sem er rómantískt á yfirborðinu, en er morðballaða að öllum líkindum, sé kafað undir yfirborðið. Snilldarlegt hjá meistaranum.

 

Allt þetta ljóð er fullt af enskum slanguryrðum með sjaldgæfar merkingar og hálfkveðnum vísum. Aðeins góð skáld eins og Bob Dylan hafa slíkt á sínu færi.

 

Árið 1972 tengdust húðflúr glæpamönnum, vændiskonum og sjómönnum fyrst og fremst. Það er ein fyrsta vísbendingin um að þetta ljóð fjalli um skuggahliðar tilverunnar. Síðan eru það vísanirnar í bankaheiminn, og spillingu yfirstéttanna. Þarna er verið að yrkja um ríka menn sem eyða tíma sínum í glæpi og vændiskonur að öllum líkindum.

 

Vert er að minnast þess að djöfullinn Bafómet, sem tengdur er við Múhameð spámann, og hefur af ýmsum verið kallaður Satan sjálfur, en hefur aftur komið upp í umræðunni í seinni tíð út af útspilum kirkjunnar, kvennakirkjunnar sérstaklega, var í hugum fólks tengdur húðflúrum, enda á annan handlegg hans ritað "leysa upp" og á hinn ritað "staðfesta". Þaðan kemur þetta, en útí það verður ekki farið meira að sinni. Ég er ekki viss um að margir myndu skilja það eða meðtaka hvort sem er.

 

Orðið "nick" sem kemur fyrir í textanum gegnir lykilhlutverki. Það getur þýtt: Skora, skarð, smásár, skeina, tugthús, sekt, of hátt verð, svindlverð, okurverð, prangaraverð, handtaka, rán.

 

Í textanum stendur "The nicks are over the limit". Það mætti þýða sem svo:"Handtökurnar eru orðnar óhóflegar".

 

Sem sagt, í þessu ljóði er verið að lýsa annaðhvort sölu á vændi eða eiturlyfjum eða einhverju slíku. Leyniorð eru notuð eins og "kartöfluhús", "pönnukökur" og slíkt.

 

Þá er bara eftir að ráða í rúnirnar og fá merkingu í þetta sem passar og gæti staðizt.

 

"Múr, múr, sérðu hvað veröldin er lítil orðin" er setning sem á annaðhvort að vera sögð úr tugthúsi eða sem lýsing á þröngsýni fólks.

Staðir þar sem fólk var húðflúrað hér áður fyrr voru mjög oft staðir þar sem vændi, dóp eða vopn voru til sölu, eða algjör neðanjarðarstarfsemi af því taginu. Allt líkingamálið í þessu ljóði verður því að nálgast á þennan hátt ætli maður að fá skynsamlega merkingu í verkið.

 

"Gullsmiður" (Goldsmith) er svo engin tilviljum, að þetta eftirnafn er notað. Annað hvort er þarna lýsing á bankastjóra eða slíkum auðmanni sem hefur auðgazt á "löglegan" hátt umfram það sem aðrir eru færir um, eða þá að hér er um að ræða smákrimma eða eitthvað í þá áttina.

 

Hvað merkir þá orðið kartöfluhús, "potato house", annað en kartöflugeymsla?, en slíkar geymslur voru algengar áður. Augljóst er að ekki er hægt að selja slíkar geymslur því þær voru áfastar húsunum jafnan, og hér er ekki verið að tala um að selja hús, sýnist mér.

 

Ég hef leitað að slangurmerkingum og fundið nokkrar sjaldgæfar merkingar. Það lítur út fyrir að þetta merki pútnahús eða hóruhús í þessu samhengi, að konunum sé þar líkt við kartöflur, af einhverri ástæðu.

 

Um leið og þessi merking er komin verður það ljóst að þetta eru ríkir menn að tala saman, því mikla peninga þarf til að kaupa slíka starfsemi.

 

Pönnukaka í þessari merkingu mun vera grannvaxin kona með lítil brjóst, eða sú merking er gefin upp á netinu sem slangurmerking fyrir "pancake" að minnsta kosti, og passar fyrir samhengið í ljóðinu almennt, svo út frá þessu verður gengið.

 

Af öllu þessu er samhengið orðið ljóst og um hvað ljóðið fjallar.

 

Hins vegar les ég dýpri merkingu út úr þessu merkilega ljóði eftir Bob Dylan. Mér virðist hann vera að yrkja um bankakerfið í heild og hversu hætt því er við hruni vegna áhættufjármögnunar skyldri þeirri sem olli kreppunni 2008, til dæmis.

 

Þessi tengsl á milli nafna sem minna á bankastarfsemi og svo brasks og vafasamra fjármálagjörninga lýsa öll gríðarlegri spillingu, sem nær út fyrir fjármálakerfin, og nær inní öll svið þjóðfélagsins, sennilega.

 

Þetta ljóð er því byggt á sýnum og skynjunum sem Bob Dylan hefur fengið, eins og ég, um framtíðina og ýmislegt sem hefur átt sér stað eftir 1972 og á eftir að gerast enn. Ljóðið fjallar um helstefnuna, sem sífellt verður verri.

 

Nafnið Morris Zollar gefur það einnig í skyn að verið sé að láta venjulegt fólk borga of mikið fyrir eitthvað sem er einskisnýtt, þegar allt samhengi ljóðsins er skoðað, og merkingu orðsins Zollar, sem getur verið tollheimtumaður, svipaður faríseum þeim sem lýst er í Biblíunni, og þar með er þetta orðið mjög siðrænt ljóð, þegar vel er að gætt. Nöfnin eru svo vandlega valin að þau eru mjög merkingarþrungin og eru einna merkingarþrungnust af öllu í ljóðinu. Slíkt er snilldarlegt.

 

Þetta ljóð er því lýsing á heimi sem spilltzt hefur og fallið til glötunar, mannkyn sem tignar Satan fyrst og fremst.

Enn koma fram spár, skyldubólusetningar hjá opinberum starfsmönnum í Bandaríkjunum.

Tíufréttirnar í RÚV frekar áhugaverðar. Joe Biden ætlar að skylda opinbera starfsmenn í genasprautu, og hann leit út eins og uppvakningur, sem veit ekki hvað hann segir en endurtekur eitthvað. Jæja, hann stamaði víst lengi, og svo er hann farinn að verða hrumur, en kannski ekki mest sannfærandi forseti Bandaríkjanna frá upphafi burtséð frá ellihrumleika, persónuleikinn bara frekar litlaus.

Annars hef ég lesið meira um The Great Reset.

 

Nú er talað um "Fjórða ríkið" og "fjórðu iðnbyltinguna" sem hluta af þessu. Kommúnisma og fasisma steypt saman í einn hrærigraut.

Með fjölmörgum genabreytingum verður hægt að búa til enn hlýðnara fólk sem ekki er fært um sjálfstæði, og örfáir auðfíklar stjórna öllu, með brjáluðum og valdasjúkum vísindamönnum. Stéttabilið verður svo gígantískt að það verður aldrei brúað eftir það. Heimurinn mun líta út eins og í dystópískum vísindaskáldsögum. Fólki verður hrúgað saman. Mannréttindi liðin tíð. Nauðsynjar fengnar með tölvukubbum í húðinni, mannleg samskipti í lágmarki, gríðarleg eymd, óhamingja og kvöl hjá langflestum.

Ungt fólk er notað sem hermenn í þessu stríði, með fölskum loforðum um kvenréttindi, mannréttindi, mannúð, og allir eru skrímslavæddir sem eru ógn við fjölmenningarfursta eins og George Soros. Lognar sakir eru fundnar upp á fólk, og félagslegri kúgun beitt til að enginn fari að væla um mannréttindi sem hlustað er á.

Farið er að tala um þetta sem fásisma, (Faucism) í stað kommúnisma, fasisma eða nazisma, þar sem einn aðalpaurinn er Anthony Fauci. Gott orð og snjallt.

Annars eru Íslendingar eins og zombíar og fara næstum allir í genabreytingu sjálfviljugir, óþarfi að þrælka okkur meira, við erum eins og góð börn eða hlýðnir sauðir.

Nú tek ég það fram að margt af því sem áður var spáð um þetta ár hefur komið fram, eins og skyldug bólusetning, fólk flokkað óæðra sem ekki er bólusett, hjarðhegðun, óttamúgæsing, hættulegar aukaverkanir af bóluefnum, ófrjósemi af bólusetningum og margt fleira ömurlegt.

Í því ljósi gæti eitthvað af þessu sem þau sem skrifa svona "dellu" að mati margra og spá núna komið fram.

Sem ráð við þessu vilja sumir steypa Biden af stóli, en ekki gagnast það okkur. Hér er varla neinn flokkur kjósanlegur, nema smáflokkar sem ekki komast inná þing.

 

Það ömurlegasta af öllu er að fólkið sem segir eitthvað af viti og getur, ef þetta er rétt, hjálpað öðrum er jaðarsett sem furðufuglar sem ekkert mark er takandi á.

 

Þeir sem gera sér grein fyrir því að margt af því sem ég lýsti hefur þegar ræzt vita kannski að hitt getur líka verið annað en skáldskapur og rugl. Þessir sömu gera sér sennilega grein fyrir því að ekki er bara æskilegt að fram komi nýir flokkar sem takast á við breyttan veruleika eftir Covid-19, heldur er nauðsynlegt að fá það á hreint hvort þetta er rétt að einhverju leyti eða ekki, og nýir flokkar inná alþingi myndu bara bæta lýðræðið held ég, flokkar eins og Frelsisflokkurinn, Íslenzka þjóðfylkingin, Lýðræðisflokkur Guðmundar Franklíns, og vafalaust fleiri. Helzt þyrftu þessir flokkar og Flokkur fólksins að komast í ríkisstjórn.

Mengun frá gosinu í stillum. Skyldi það vera vond hegðun mannfólksins sem veldur því?

Reykjavíkurhornið er í virkilega vítislegu andrúmslofti þessa dagana, ég á við brennisteinsgufuna frá gosvirkninni og bílaútblásturinn sem liggur yfir borginni. Í svona stillum og heitu veðri finnur maður jafnvel fyrir menguninni þegar maður andar og finnur annarlega lykt sem minnir á ógeðslega mengunina á gamlársdag af flugeldunum. Bílaumferðin hefur sitt að segja og gosmökkurinn. Samfylking í Reykjavík og Sjálfstæðisflokkur í Kópavogi vilja gera Stórreykjavíkursvæðið að erlendri stórborg. Það væri betra að fara aftur í sveitamenningina og strjálbýlið í fortíðinni, og losna við mengandi bíla, sem vonandi gerist með rafbílunum.

Sagt er jafnvel að mengun frá gosinu geti valdið ertingu í hálsi, særindi í augum sem hægt er að villast á sem Covid-19 einkennum.

Ábyrg framtíð - nýr stjórnmálaflokkur býður fram í haust

Ábyrg framtíð - nýr flokkur sem býður fram í haust, spratt upp úr Covidspyrnunni, flokkur baráttufólks gegn ónauðsynlegum bólusetningum. Nú er hver fjölmiðillinn eftir annar að fjalla um þetta, DV til dæmis. Nýjustu fréttirnar á Íslandi í dag. Ég tel býsna líklegt að þessi flokkur nái einhverju fylgi, en óvíst hvort hann kemst inná þing eða í ríkisstjórn.

Auk þess vill þessi flokkur endurskoðun á útvarpsgjaldinu.

Hér eru allt öðruvísi áherzlur en heyrzt hafa frá hinum flokkunum. Ferskur andblær inní pólitíska litrófið. Kæmi mér ekki á óvart að öðruvísi hugmyndir kæmu um aðra málaflokka líka, ekki vantþörf á því.

Nú er verið að taka þetta uppúr skotgröfunum og á hið pólitíska svið. Spennandi að fylgjast með því.

„Höfum alltaf tekið því með varúð“

Er ekki orðið tímabært að efast um traustið á sérfræðingana í sumum tilfellum?

"50.000 tilkynningar í Danmörku um aukaverkanir af völdum bóluefna gegn Covid-19", frétt á DV. Hjartabólgur vegna bóluefnanna aukaverkanir hjá ungu fólki en ekki ef þau sýkjast af Covid-19. Flest mælir gegn því að bólusetja ungt fólk og börn og samt er það gert. "Áttunda hvert 12-15 ára danskt barn hefur fengið bóluefni gegn Covid-19" er önnur frétt í DV. Hvar er skynsemin í Danmörku í þessum málum?

Þessi frétt á Mbl er nú kannski sú merkilegasta af öllum, en þar kemur fram að þeir sem ná sér af pestinni á náttúrulegan hátt mynda sterkara mótefni en þeir sem láta bólusetja sig. Er hægt að finna sterkari rök fyrir því að sleppa bólusetningum?

"Farið að bera á endursýkingum" enn ein frétt. Þetta minnir á circus eða kabarett. Skynsemin er látin lönd og leið en fyrir öllu er að hlýða sérfræðingum sem ekkert endilega vita bezt.

Virðast betur varðir og fara því ekki í sóttkví

Vonir um endurreisn

Pistlar Guðjóns Hreinberg eru góðir til að vekja andagift á sturluðum menningartímum. Ég get fallizt á margt, en ekki að "spilið sé tapað", og ekki að það sé of seint fyrir alþýðuna að finna upp mótleik eins og Loncexter orðaði þetta. Heldur vil ég ekki viðurkenna að það sé eitthvað skárra að flýja Ísland, því sá árangur er orðinn af fjölmenningunni að munurinn á milli landa er orðinn býsna lítill.

Rétt er hjá Loncexter að samsæriskenningar fortíðarinnar eru veruleiki okkar.

 

Guðmundur Ásgeirsson er ekki sáttur við undarlegar skýringar, en fyrst hann spyr er eins og hann sé samt að velta þeim fyrir sér.

 

Ég held að við ættum að vera ánægð með það að sífellt fleiri eru nú að vakna til meðvitundar um það að lýðræði, frjálshyggja, jafnaðarstefna, kommúnismi, og mörg önnur hugtök sem eru heilagar kýr sem gripið er til fyrir kosninga eru ekkert annað en blekkingar og veruleikinn er allur annar. Það er fagnaðarefni.

 

Það eru litlu flokkarnir sem bjóða meiri heiðarleika, en næstum enginn vill kjósa þá. Hjörðin sem lætur teyma sig fær ekki meira sjálfstæði á meðan hún er fyllt af dópi sem tekur burt frjálsan vilja.

 

Í öllu þessu svartnætti er von.

 

Allt þetta þunglyndi sem hellist yfir unglinga er til marks um löngun til að losna úr hlekkjunum, löngun til að hugsa sjálfstætt, kjósa sjálfstætt, stofna nýja flokka, endurvekja nýtilegar hugmyndir úr fortíðinni og skapa réttlátara samfélag en áður. Píratar eru merkileg tilraun en fullkominn er sá flokkur ekki.

 

Unglingarnir sem lenda í þunglyndi eru farnir að sjá að ábyrgðin er þeirra, framtíðin er þeirra, það er ekki endilega hægt að trúa á það sem fullorðna fólkið stendur fyrir, þetta opinbera sem á að vera satt og rétt. Þannig er þetta bara ekki. Allt er fullt af falsspámönnum og frekar raunhæft að treysta þeim sem þykist ekki vera fullkominn.

 

Þessi panik um að sprauta alla milljón sinnum bendir til þess að fólskulegar áætlanir hafi mistekizt hjá auðrónum og plottskipuleggjendum.

 

Þessi áherzla að sprauta börn er ekki eðlileg. Fyrst hinir sprautuðu sýkja og smita aðra og skapa fleiri og fleiri afbrigði er varla þörf á því að kenna óbólusettum börnum um þetta sem sýkjast yfirleitt vægast.

 

Ég vil halda í von þrátt fyrir að menningin sé vissulega hrunin. Fjölmenning á að vera hrunin, hún er gagnslaus. Þjóðmenning, er andstæða hennar, sem var í fullum blóma um aldamótin 1900, þegar fólk var fullt af bjartsýni, ást og kærleika, en einnig kynþáttahyggju og hafði leyfi til að tjá allan tilfinningaskalann, ekki bara örlítinn hluta hans.

Hversu lengi er hægt að halda grind uppi utanum anda sem er löngu flúinn? Kommúnisminn hékk uppi í marga áratugi eftir að hann var hruninn. Ennþá er hann ríkjandi í Kína, einu voldugasta ríki heims, í örlítið uppfærðri mynd í átt til vesturlanda.

Sem sagt, það eru lítil takmörk á því hvað hægt er að halda hræjum lengi á lífi með öllum þessum klækjabrögðum og tækni nútímans.

Nei, við þurfum frjálst fólk, sem vill endurnýjun og lætur ekki telja sér trú um hvað sem er.

Unga fólkið verður að finna þetta hjá sjálfu sér. Þrátt fyrir allt er Biblían merkilegur grunnur. Jafnvel þótt stór hluti ungs fólks kjósi uppreisn gegn hefðum og venjum, þar á meðal femínismann, þá er það ekki eðlilegt að 100% ungs fólks sé þannig.

Nei, vonin felst í því að leyfa öllum hugmyndum að blómstra, en segja ekki að ein pólitík sé betri en önnur.

Mín von er þessi, að á grunni gjörsamlega hruninnar fjölmenningar rísi betri menning, þjóðmenning í anda aldamótanna 1900, þegar merkilegustu vísindauppgötvanirnar voru gerðar, þegar rómantíkin blómstraði í samböndum fólks, menningu og listum.

Þríeykið og stjórnvöld þurfa að útskýra - meira um smit fyrir en eftir bólusetningarherferðina.

Í kvöldfréttum RÚV kom fram að 85% smitaðra eru bólusettir, nákvæmlega sama hlutfall og búið er að bólusetja af þjóðinni. Þær tölur segja einfaldlega að engin virkni hafi verið í lyfjunum - eða það hefur sá sem meðtekur fréttir á tilfinningunni. Útskýringar eru ótrúverðugar sem reynt er að koma með af veikum mætti og eiga að hrekja þetta og segja að ástandið væri verra án bólusetninga, en kannski er það satt.  Enn er reynt að halda í þá von að fólk verði minna veikt af smitinu en fyrir bólusetningu, en það mun tíminn leiða í ljós.

Arnþrúður á Útvarpi Sögu hefur statt og stöðugt haldið því fram að búið sé að gera úr fólki tilraunadýr. Það lítur þannig út.

Hver vill fá tilraunalyf í líkamann sem geta sezt upp í líffærum og valdið skaða síðar meir ef það er í tilraunaskyni og án gagns, eða gerir lítið gagn? Á ekki fólk að fá leyfi til að segja nei? Hingað til jú, en áróðurinn herðist, ef eitthvað er. 

Afi hefði orðið 105 ára í dag. Hann þjónaði samfélaginu alla ævi, en vélarnar sem hann sérsmíðaði hefðu átt að lenda á söfnum, en gerðu það því miður ekki.

Í dag, 24. júlí 2021 hefði Jón afi orðið 105 ára hefði hann lifað, en hann dó á 99. aldursári fyrir nokkrum árum. Ekki er úr vegi að minnast hans, enda á hann það alveg skilið. Fyrir mér var hann ímynd góðra sjálfstæðismanna, hann byggði húsið sitt, var arkitekt að því og gat verið múrari, pípari og margt annað, fyrir utan að vera lærður vélvirki.

Fyrir mér var hann einnig ímynd hins sannkristna manns, auk þess sem hann var snillingur og smíðaði ýmis tæki sem voru einstök í veröldinni, eins og stærstu kappaskurðavél í heimi, sem notuð var í yfir 30 ár. Þessa vél smíðaði hann við frekar léleg skilyrði, inni á loftinu, á eftri hæð íbúðarhússins að Digranesheiði 8, og þurfti að draga járnbúta á lítilli trillu inn og út á brú sem lá að efri hæðinni, og þar var hann með rennibekk, risastóra sérsmíðaða borvél og margt fleira.

Nú er búið að rífa þetta hús og verkstæðið, það var gert í maí á þessu ári, og hafði Sjálfstæðisflokkurinn í Kópavogi engan áhuga á að varðveita elzta verkstæðið í Kópavogi og vélarnar í því, nema örfáar, og ekki þær merkilegustu. Einnig er búið að fleygja kappaskurðavélinni, því miður. Þar fóru ómetanleg menningarverðmæti til spillis.

Menning er meira en bókmennt eða snobblistir. Verkmenning er einnig dýrmæt. Segja má að þarna hafi ómetanleg verðmæti farið til spillis, því hvar læra börnin hvernig hægt er að búa til svona sérstakar vélar af eigin hugviti ef ekki þar sem þær eru?

Það er kerfisbundið verið að þurrka út sögu aldanna og karlmenninguna eins og hún leggur sig. Í staðinn kemur dofin kvennamenning sem er aðeins svefnmenning þar til útlend menning flezt yfir allt og drekkir þeim menjum sem eftir eru nema einhverju sáraeinföldu sem sljóir unglingar tileinka sér, sem verður sameiginlegt öllum löndum og þjóðum, lægsti samnefnarinn er mjög lágur.

Í uppreisnargirni minni á unglingsárunum varð ég heiðingi sem svar við þeirri hörðu bókstafskristni sem ég ólst upp við hjá afa og ömmu, en þó er ég enn í Þjóðkirkjunni og kann vel að meta ýmislegt þar.

Því miður var það innprentað í afa að peningasöfnun væri syndsamleg. Fyrstu hjúskaparárin voru líka erfið því þá var verðlagið allt öðruvísi, höft í öllu þjóðfélaginu og launin lág.

Mamma fékk lán hjá honum í gegnum tíðina og ekki allt verið borgað til baka. Auk þess tók hún þá feðga oft úr vinnunni marga klukkutíma á dag með því að vera alltaf að hringja og biðja um að sækja sig og keyra sig hingað og þangað. Þeir kunnu ekki að neita.

Aðal vandamálið við afa að hann var of góður við alla og uppskar því ekki það sem honum bar.

Á meðan hann var á lífi sá hann alltaf um að reksturinn væri ekki skuldugur, enda varð verkstæðið aldrei gjaldþrota á þessum 70 árum sem það var opið, frá 1950 til 2020. Reyndar var afi farinn að taka að sér verkefni strax 1947, og þá í timburskúr sem var þar sem verkstæðið var reist síðar, 1955. Þá var hann búinn að kaupa lóðina og byrjaður að byggja.

Síðan gerðist það 2019 að eignin var sett viljandi í gjaldþrot af systkinum mömmu, til að losna undan því þrátefli að hún ein vildi ekki selja þrátt fyrir að hafa ekki efni á að kaupa systkinin út. Þetta er galli við erfðalög sem þarf að athuga betur.

Ég var að lesa pistil í dag eftir Magnús Sigurðsson þar sem Guðmundur Ásgeirsson kemur inn á nauðungarsölur í svari til hans, en hann vinnur fyrir Hagsmunasamtök heimilanna. Ekki veit ég hvort Hagsmunasamtök heimilanna hefðu getað hjálpað okkur, en þrátt fyrir að systkinin hafi tekizt á í gegnum lögfræðinga gekk hvorki né rak þar til þau ákváðu að bola systur sinni út með þessum brögðum - nauðungarsölu - og var það leiðindamál.

Afi vildi selja eignina árið 1993 en þá gekk það ekki. Þá hafði bærinn ekki áhuga á að kaupa, en á meðan var gífurleg uppbygging allt í kringum okkur nógilegt ódýrt lóðaframboð þar sem þetta voru villt víðerni að mestu og Smárahverfið að verða til smám saman, að mestu þó árin á eftir.

Það getur verið mjög dýrt að kunna ekki að segja nei. Þetta lærði afi aldrei, en hann var auðvitað vel liðinn af öllum, en hann hafði engan áhuga á að kynnast áhrifafólki eða koma sér í klíkur. Hann átti það bara skilið að hans væri minnst, og þarna hefði átt að búa til safn, verkmenntasafn, með því að gera upp verkstæðið og starfrækja sem safn um verkmenntir í Kópavogi og á höfuðborgarsvæðinu. Þetta er gallinn við konur, kassahugsun, ekki kjarkur til að taka persónulega á málunum eða meta annað en kvennamenninguna og útlendu menninguna.

Ég fór á Þjóðminjasafnið og Minjastofnun til að vekja athygli á þessu, en þar var þessu tekið á snobbháttinn, saga þessara bygginga þótti ekki nógu merkileg þar sem hann hafði teiknað húsin sjálfur og reist þau en enginn frægur snobbarkitekt.

Hvernig er það, kunna Íslendingar yfirleitt ekkert að hugsa út fyrir kassann?

 

Ég hef skrifað sögu ömmu og afa, en hef ekki reynt að leita að útgefendum. Ég held að slík bók eigi alveg erindi til margra, bók sem lýsir því hvernig tíðarandinn hefur breyzt. Í gegnum sögurnar frá mér eldra fólki tókst mér að búa til heildstæðar lýsingar á þessum löngu liðnu áratugum, vona ég.

 

Því miður er ég hræddur um að Sjálfstæðisflokkurinn sé farinn að herma eftir Degi B. Eggertssyni, Samfylkingunni og þeirra vinnubrögðum. Markmiðið virðist vera að reisa háhýsi, kommúnismi, jöfnuður, ekki frjálst framtak einstaklinganna eða mismunandi mannlíf.

 

Ég lærði það af afa og ömmu að stefna Sjálfstæðisflokksins þarf ekki að vera kapítalismi heldur "bandaríski draumurinn" og þjóðerniskennd, en samt kristileg siðfræði.

"Ljúfasta smáskemmtunin" eftir Paul McCartney frá 1983, túlkun á öllu kvæðinu.

Ég tel nú að popptexta almennt megi meta að verðleikum meira en gert er, ekki aðeins þessa sem eru eftir Bob Dylan. Það er alveg hægt að taka hvaða popptexta sem er og hluta sundur sem ljóð sem þarf túlkunar við, eins og ljóðin sem eru í ljóðabókunum.

Hér ætla ég að brydda uppá þeirri nýbreytni að koma með söngtexta eftir Bítilinn fyrrverandi Paul McCartney og meðhöndla sem ljóð, af plötunni "Pipes Of Peace" frá 1983, sem George Martin útsetti einmitt, eins og Bítlaplöturnar forðum daga.

 

Mér finnst raunar báðar plöturnar sem Paul gerði með George Martin alveg prýðilega góðar, og þó "Tug Of War" frá 1982 enn betri, eins og flestir eru mér sammála um.

 

Svona er lausleg þýðing alls ljóðsins yfir á íslenzku:

 

"Nú jæja, þau geta meðhöndlað þig eins og bróður. Jamm, þau geta látið eins og þú sért trúður. En ef þau láta eins og þú sért elskandi þá fá þau ljúfustu smáskemmtunina í bænum. Þið fáið ljúfustu smáskemmtunina... ljúfustu smáskemmtunina í bænum!

 

Þú hefur verið í bransanum býsna lengi, en þú ert enn eftirsóttur upp að einhverju marki. Og ef þau gera tilraun til að rakka þig niður og gera lítið úr þér skaltu reyna að vera fyndinn og láta þau brosa.

 

Og ef þau meðhöndla þig eins og bróður muntu aldrei svíkja þau, en ef þau fara með þig eins og elskanda fá þau ljúfustu smáskemmtunina í bænum. Þau hafa fengið ljúfustu smáskemmtunina... ljúfustu smáskemmtunina í bænum!

 

Þið fenguð ljúfustu smáskemmtunina... ljúfustu smáskemmtunina... ljúfustu smáskemmtunina í bænum.

 

Sóló.

 

Þú fékkst ljúfustu smáskemmtunina... ljúfustu smáskemmtunina..."

 

Ekki kannski mikið bókmenntaþrekvirki útaf fyrir sig, en samt skemmtilegt lag og texti með boðskap og innihald.

Paul McCartney hefur alltaf verið talinn verra ljóðskáld en John Lennon, kannski að ósekju, en það sést svo sem af þessu litla ljóði að metnaður hans liggur frekar í lagasmíðunum. Samt hefur hann búið til góða texta, sem því sé haldið til haga.

 

Hver er þá boðskapur verksins og hvernig er hægt að túlka það?

 

Ég tel að það sé alveg pottþétt að þetta er sjálfsævisögulegt verk eftir Paul McCartney, eins og kannski flest hans verk. Hann er að yrkja um sjálfan sig og sitt líf, eða leggja út af eigin tilfinningum og túlka þær enn frekar, eins og sennilega flestir tónlistarmenn gera, nema stórskáld eins og Bob Dylan, enda hefur hann fengið Nóbelsverðlaunin fyrir framlag sitt til bókmenntaheimsins, og er vel að þeim kominn svo sem eftir margvísleg afrek sín á því sviði.

"Ljúfasta smáskemmtunin" er hógvær lýsing hans á eigin tónleikum.

Hann er að yrkja um það hvernig hann fækkaði tónleikum og frestaði þeim eftir að John Lennon var drepinn undir lok ársins 1980. Hann er einnig að yrkja um samband sitt við John Lennon og um þá gagnrýni sem hann hefur fengið sem lélegt textaskáld allan sinn tónlistarferil. Það er alveg augljóst, þetta er ekki torvelt verk að túlka, svo mikið er víst.

Hann er að segja með þessu ljóði að hann sé tilbúinn að spila á tónleikum ef fólk fær hann til þess, eða þannig er auðveldast að túlka verkið.

Þó er það býsna sláandi að hann spilaði ekkert á tónleikum á þessum árum og það var yfirlýst stefna hans, eftir að John Lennon var drepinn, allt til ársins 1989, fyrir utan staka tónleika eins og Live Aid 1985, til dæmis.

Ég held að þetta sé eina skýringin á þessu ljóði sem er mjög trúverðug. Nema ef hann er að syngja þetta til kvenna, að þær verði að vera honum góðar til að hann þýðist þær, það er auðvitað alltaf klassíska skýringin með alla eða flesta söngtexta.

Í enskunni eru línur svona "You've been around a long time", ég þýði það sem bransann, samkvæmt þessari skýringu og túlkun á boðskapnum.

Það er alla vega langsótt að ætla að skýra þetta á annan hátt en hér er gert. Það er einna algengast í öllum ljóðum og kveðskap að höfundurinn eigi eintal við sig, ávarpi sjálfan sig og reyni að kenna sér eitthvað, ávíta sig, hrósa sér, eða læra af einhverju, eða sé að tala til einhvers nákomins, eiginkonu eða manneskjunnar sem hann er ástfanginn af eða hefur áhuga á, lítinn eða mikinn.

Allt í þessu ljóði passar við reynslu McCartneys sjálfs á þessum tíma. "Þú hefur verið í bransanum lengi" (Bítlarnir byrjuðu fyrir 1962, þannig að tuttugu ár teljast kannski langur tími).

"Þú ert enn eftirsóttur upp að einhverju marki". Það passar, vinsældir hans höfðu ekkert dvínað á þessum tíma að ráði. Þetta er jafnvel mjög svo hógvær athugasemd sem hann gerir um sjálfan sig.

"Ef þau gera lítið úr þér". Þetta passar líka. Paul McCartney var oft rakkaður niður af gagnrýnendum, fyrir lélega texta, samt ekki alltaf.

"Skaltu reyna að vera fyndinn". McCartney er þekktur sem skapgóður maður, sem tók gagnrýni Lennons brosandi, en svaraði honum samt í textum og lögum sem hann gaf út, og sennilega er í þessum texta slíkt svar til Lennons, þótt hann hafi verið látinn þegar þetta var ort. Hann var enn í andlegu sambandi við sinn gamla félaga og samstarfsmann, Paul McCartney.

"Ljúfustu smáskemmtunina". Paul McCartney hefur sama viðhorf til skemmtanabransans og til dæmis Björgvin Halldórsson, að hann sé að skemmta fólki en ekki kenna því eitthvað eins og Woody Guthrie og Bob Dylan hafa talið sig gera, samkvæmt túlkendum verka þeirra.

"Þau geta látið eins og þú sért trúður". Þetta er eiginlega endurtekning á því sama, að fólk taki hann ekki alvarlega sem tónlistarmann því hann sé alltaf svo léttur og skemmtilegur. Hann svarar því með því að jákvæðni sé eina svarið, að kærleikurinn sé það eina sem skipti máli þegar upp er staðið. Það hefur verið hans boðskapur frá upphafi, með fáeinum undantekningum, og boðskapur allra Bítlanna, býst ég við, ekki síður Lennons.

 

Paul McCartney er einn af mínum uppáhaldstónlistarmönnum eins og hinir Bítlarnir líka. Ég vil ekki halda því fram að textarnir hans séu lélegir og ekki verðugir túlkunar, þótt hann hafi ekki fengið Nóbelsverðlaunin í bókmenntum eins og Bob Dylan.