Árið 2020, það hefur kennt margt.

Margt neikvætt mætti segja um 2020, en það kenndi okkur þó að samtakamáttur þjóðarinnar er enn til staðar og að náttúruleg landamæri vernda okkur þegar drepsótt geisar í heiminum.

 

Margt mætti segja neikvætt um ríkisstjórnina en ég sleppi því að sinni. Hún hefur verið kjölfesta á erfiðum tímum og ég er miklu ánægðari með Katrínu og Bjarna á þessu ári en hin árin. Mér finnst að Vinstri grænir ættu að ganga í Sjálfstæðisflokkinn allir sem einn, enda er hann orðinn svo vinstrisinnaður að það myndi passa fullkomlega, og kippir sér ekkert upp við harða vinstrisinnaða fóstureyðingalöggjöf, sem áður hefði ekki talizt samrýmast stefnu flokksins.

 

Það var vel gert að hlýða sóttvarnaryfirvöldum og bjargaði mörgum mannslífum. Samvinna Bjarna og Katrínar er eftirtektarverð, svo náin er hún og góð. Hvort sem það merkir að Katrín sé kapítalisti í sál sinni eða Bjarni kommúnisti í sál sinni er erfitt um að segja, nema hvort tveggja sé.

 

Framsókn hefur sýnt sitt gamalkunna andlit, að vera flokkur málamiðlana og framtakssamra manna.

 

Þetta hefur verið skrýtið ár, ég tek undir það sem flestir segja í þá veru, en lærdómsríkt og það hefur gert margar samsæriskenningar miklu meira áberandi en áður, og einmitt vegna þess hvernig stórar samsteypur erlendis hafa ritskoðað efni, með stórlega undarlegum hætti, og þannig gert allt slíkt trúverðugra en áður var.

 

Ómar Geirsson bloggari finnst mér hafa dregið saman lærdóminn af árinu þegar hann sagði sænsk yfirvöld stunda fjöldamorð á öldruðum þegnum sínum með léttúðugum sóttvörnum, og Eva Hauksdóttir norn hefur skrifað frábærar greinar í Kvennablaðið um svipað efni, þar sem hún líkir stefnu Tegnells og Löfven við Helför gyðinga á sínum tíma. Kannski fá Svíþjóðardemókratar aldrei aftur tækifæri til að komast til valda, því unga fólkið er þar dáleitt af jafnaðarfasismanum og margir sem dóu í faraldrinum var gamla fólkið sem kaus Svíþjóðardemókratana. Svíþjóð er því fast í vítahring sjálfseyðileggingar jafnaðarstefnunnar og fjölmenningarinnar.

 

Ef Kínverjar standa á bakvið þetta komast þeir jafnvel upp með þetta, því þeir eru engir taparar eins og Þjóðverjar voru á sínum tíma heldur sigurvegarar, ein voldugasta þjóð heimsins sem hefur efnahagslíf Bandaríkjanna í heljargreipum sínum, vegna margvíslegra tengsla, og Bandaríkjamenn og aðrir skulda þeim.

 

Af þessu ári höfum við lært að það skiptir ekki máli hver glæpurinn er sem er framdur heldur hvort næg séu völdin til að þagga niður í öðrum.

 

Hvort sem viðbrögðin við Covid-19 eru fasísk og ýkt eða ekki hafa afleiðingarnar verið hörmulegar í þessum stóru löndum þar sem allt hefur farið úr böndunum.

 

Íslenzkt sjálfstæði verður dýrmætara eftir því sem við lærum hversu hörmulegt það er að vera hluti af sjúkri heild, hvort sem það er Evrópa og Evrópusambandið, Kína eða Bandaríkin. Auðvitað eru þetta meiriháttar stórveldi á sína vísu, og langtum fremri okkar þjóð og landi að ýmsu leyti, en sjálfstæðið sem við eigum það er fjöregg og gulls ígildi, jafnvel þótt stjórnmálamennirnir okkar séu frændhyglnir og sérgóðir, og gagnrýniverðir, svo sannarlega.

 

Ísland gæti verið enn betra land og þjóðin gæti verið enn betri. Við gætum verið ennþá meiri vörn gegn erlendri spillingu, og innlendri. Ég óska lesendum mínum gleðilegs nýs árs.

Hvað stjórnar pólitískri hegðun?

Ég spyr mig hér í þessum pistli hvers vegna svo margir kjósa vinstriflokka. Þetta er eiginlega heimspekileg spurning og erfið er hún. Í nýlegum pistli fjallaði ég um að mér fyndist of mikið af unglingum sem kysu vinstriflokka án þess að hafa velt fyrir sér mikilvægi sjálfstæðisins og þjóðernisstefnunnar. Hér væri rétt að fara ítarlegar útí þetta.

 

Ég man að þegar ég var í menntaskóla og barnaskóla heyrði maður af tízkustraumum, eitthvað sem var flott og umtalað í hverri viku. Ég var aldrei eins mikill fíkill í að fylgja almenningsálitinu og flestir, þannig að ég til dæmis sá ekkert sniðugt við reykingar þegar þær þóttu töff, en það var merkilegt að um leið og byrjað var að boða skaðsemi reykinga í kringum fermingaraldurinn komst þetta í tízku hjá mínum jafnöldrum.

 

Það er bara eitt gott orð sem við eigum yfir þetta, það er áhrifagirnin. Í sambandi við endurkjör Guðna forseta finnst mér þetta hugtak lýsa aðstæðum óvenju vel. Guðmundur Franklín virtist miklu fjölfróðari maður, og hugrakkari, Guðni minnti á vélmenni eða trúð. Hvað hafði hann þá fram yfir Guðmund Franklín? Jú, almenningsálitið. Þeir voru báðir komnir með opinbera en ósýnilega stimpla á sig áður en að kosningunum kom.

 

Stimplarnir voru eftirfarandi, samkvæmt almenningsálitinu: Guðni, hlutlaus, fagmannlegur, fróður, virðulegur, forsetalegur, rétti forsetinn fyrir endurkjör, og svolítið vinstrisinnaður, sem ekki þótti verra.

 

Guðmundur Franklín: Stofnandi Hægri grænna, maður sem var að daðra við hægriöfga og þekkti menn úr stjórnmálaflokkum sem elítan var á móti. Maður sem minnti á Trump og var hrifinn af Trump, óútreiknanlegur og snjall, en ekki treystandi. Maðurinn sem minnihlutinn var hrifinn af. Forseti sem myndi gera vandræðalega hluti og verða þjóðinni til skammar. Þetta var það almenningsálit sem hann þurfti að þola.

 

Veruleikinn var þó annar sem kom fram í viðtölunum. Það var mörgum kvalræði sem áttu aðeins fordómana að styðjast við. Guðni kom fram sem barnalegur, einfaldur, vélrænn, hlýðinn og vandræðalegur forseti. Guðmundur Franklín kom fram sem fyndinn, yfirvegaður, fróður og snjall forseti, sem stóð með þjóðinni eins og Ólafur Ragnar, sem sagt réttur forseti til að kjósa. Þó var hann ekki kosinn. Hvers vegna?

 

Svarið er einfalt. Langfæstir hugsa sjálfstætt eða hafa kjark til að fylgja samvizku sinni. Langflestir líta á sig sem hlýðna sauði en ekki sjálfstæðar manneskjur sem geta gert uppreisn. Þetta á ekki síður við um konur, enda hafa þær verið aldar svona upp í gegnum aldirnar. Þótt femínistar séu að reyna að tugta þær til og gera sjálfstæðari breytist hegðun þeirra ekki, það eina sem breytist er að þær hætta að hlýða körlum, íhaldssömum hægriöflum og fara að hlýða konum, femínistum, vinstriöflum, þessum örfáu konum við völd.

 

Búsáhaldabyltingin var vinstribylting einsog aðrar byltingar á Vesturlöndum. Hún var skipulögð af Vinstri grænum og Hreyfingunni, stjórnleysingjum, femínistum, kommúnistum og jafnaðarmönnum, húmanistum í stuttu máli sagt.

 

Sem sagt, hún var skipulögð ofanfrá en ekki hjá grasrótinni, þótt kveikiþráðurinn hafi verið orðinn stuttur hjá almenningi vegna svika bankafólksins við það.

 

Undir niðri verða þó breytingar. Konur gera sér grein fyrir því að femínisminn hefur kvíslazt í margar áttir, sumar góðar og aðrar umdeildar. Það er farið að renna upp fyrir mörgum femínistum að með því að ráðast á feðurna er verið að ráðast á dæturnar og eiginkonurnar eða makana líka. Allt verður þetta þó að renna sitt skeið, og á meðan það er réttlæti fyrir einhvern hóp eða einstakling að fara fram með einhverjum hætti og á meðan peningar og sannfæring eru fyrir hendi til að láta slíkar lögsóknir hafa sinn gang verður það varla stöðvað. Það er þó ekki fyrir fátæklinga að sækja sinn rétt, (ímyndaðan eða ekki) eða síður, sé á þeim brotið. Það er alltaf erfiðara og allt að því ómögulegt, því gjafasóknir eru líka langsóttar sóknir og ekki allir hafa kjark, nennu, þrautseigju eða þrek til að standa í slíku.

 

Um Friggjarblótið fjallaði ég nýlega. Góður túlkandi fer út fyrir mýtuna. Það er mögulegt bæði með Baldursblótið og Friggjarblótið að fórnin fari ekki fram, og þá erum við á hættusvæði, þar sem hrun er yfirvofandi. Þessar fórnir hafa nefnilega farið fram eftir kristnitökuna, fátt breyttist, blótin hafa farið fram þótt siðirnir hafi breyzt.

Ágústa Eva stendur með Bjarna Benediktssyni

Í samræmi við nýlega könnun þar sem Sjálfstæðismenn mælast með góðan stuðning frá ungum kjósendum kemur þessi frétt um að Ágústa Eva, fyrrum Sylvía Nótt standi með Bjarna Ben og hans umdeildu veru í Ásmundarsal.

 

Gott að fá svona góðar fréttir þegar nóg er um vitleysugang og neikvæðar fréttir.

Ágústa segir væl að kvarta yfir Ásmundarsalaratvikinu

Sambærileg lífsviðhorf

Þetta er merkileg frétt. Áberandi samfélagsleg þróun nútímans er hópamyndun lítilla hópa, en sú þróun var að sjálfsögðu byrjuð fyrir kófið, sem aðeins ýkir hana. Segja má að allar kreppur ýki þau trend sem fyrir voru, eða það sem var áberandi fyrir. Þannig ýkti kreppan 1929 þjóðernishyggjuna og kynþáttahyggjuna sem var ríkjandi á þeim tíma, en bjó hana ekki til.  Það er að dragast upp mynd af femínistum sem miklum forréttindahópi, sem ekki eigi að þurfa að umgangast karlmenn eða vesælan pöpulinn eða fólk með öðruvísi skoðanir. Já, samfélagið okkar er að mótast í ýmsar lokaðar áttir, og hópar að afmarkast enn meira, í stað þess að viðhorf verði sameiginleg.

 

Þetta minnir á Frakkland fyrir byltinguna miklu 1789. Reyndar ýkt samlíking, en þó má segja að mesti valdahópur nútímans sé ekki endilega miðaldra hvítir karlmenn heldur miðaldra og gamlir femínistar. Ef þetta er ekki orðið þannig nú þegar verður þetta þannig eftir 10 ár eða svo, að því er virðist. Stór hluti útgefinna bóka er eftir konur og femínista, stærsti hlutinn af kennurum eru konur og femínistar, þannig mætti lengi telja. Stærsti hluti háskólanemenda eru kvenmenn og femínistar. Þessi þróun heldur bara áfram. Karlmenn og drengir eru að verða afgangsstærð, séu þeir ekki orðnir það nú þegar.

 

Eins og ég hef margítrekað, 60-80% af fólki hugsar ekki sjálfstætt heldur lætur aðra stjórna sér. Þótt því sé bent á að nú ríki femínismafasismi og jafnaðarfasismi lítur það bara á mann tómum augunum, samsinnir eða mótmælir, en ekki kröftuglega, heldur af áhugaleysi, eins og því komi þetta ekki við. Þess vegna þarf ekki meiri kúgun með nýju bóluefni sem sviptir fólk enn meira frelsi og rökhugsun, heldur eitthvað sem þvert á móti eflir andlega getu fólks og vekur það til umhugsunar, ýtir undir byltingarvilja.

 

En það mun ekki gerast. Mönnunum er stjórnað frá öðrum hnöttum eins og persónum í tölvuleikjum eða strengjabrúðum. Langfæstir tala eða hegða sér af eigin hvötum eða vita um hvað heimurinn snýst. Kvikmyndin "The Truman Show" sem sýnd var í Sjónvarpi símans nýlega lýsir veruleikanum vel, heimfærðum uppá okkur á jörðinni.

Hyggst byggja íbúðir fyrir eldri femínista

Angelina, fyrsta erindi, túlkun.

Ég ætla að halda áfram að túlka kvæðið Angelina eftir Bob Dylan. Í þessum pistli tek ég fyrir fyrsta erindið. Það hljómar svona í þýðingu:

 

"Jæja, það hefur alltaf verið eðli mitt að taka áhættur, hægri höndin dregur sig til baka á meðan sú vinstri gerir árás, þar sem straumurinn er sterkur og apinn dansar við lag konsertínunnar."

 

Hvað merkir þetta og hver skyldi ljóðmælandinn vera? Ég hef mikið lært af David Weir, þeim ágæta kennara sem heldur úti vefsíðu á túlkunum á ljóðum Dylans.

 

Ljóðmælandinn í Angelínu er guð Biblíunnar, að því er virðist, sá sem segir "ég" í ljóðinu, eða engill sköpunarinnar, það er ekki alveg ljóst. Eins og í sumum kvæðum Dylans virðast margir ljóðmælendur vera á ferðinni, rétt eins og í draumi þegar dramgjafarnir eru margir og draumþeginn skynjar það.

 

Fyrsta erindið ber að minnsta kosti glögg merki um að ljóðmælandinn sé guð Biblíunnar, ef maður fellst á að Bob Dylan hafi trúað á hann á þessu tímabili.

 

Í kvæðinu öllu kemur fram þessi fljótandi tilfinning margra ljóðmælanda og sögusviðs á reiki eins og í mörgum leiðslukvæðum fyrri tíma, bæði heiðinna og kristilegra eða úr öðrum trúarbrögðum.

 

Sú guðfræði sem gengur út á að djöfullinn sé skuggahlið drottins er boðuð í fyrsta erindinu, fallist maður á þessa túlkun. Þar er hinn alvaldi guð sýndur, sem ber aleinn ábyrgð, því þetta fyrsta erindi gefur þá tilfinningu.

 

Sköpuninni er lýst í þessari ljóðlínu, hvernig gott og illt haldast í hendur eins og aðrar andstæður. Náttúrunni er lýst í þessu fyrsta erindi einnig, og því getur verið boðuð náttúrutrú þarna, eða trú á náttúruna, það fer allt eftir því hvernig á það er litið.

 

Tvíhyggjan er raunar einkenni á mörgum trúarbrögðum, Zaraþústratrúin er af ýmsum talin fyrstu eingyðistrúarbrögðin, og kunna þessar hugmyndir að vera komnar þaðan, eða frá Egyptum, og Akhenaten, sem er af sumum talinn upphafsmaður eingyðistrúarinnar í heiminum.

 

Eðli náttúrunnar er áhættan og margbreytileikinn. Guðdómurinn hlýtur að endurspegla náttúruna, eða sá sem skapaði, ef við trúum slíku.

 

Ljóðmælandinn byrjar á því að útskýra að hann hafi alltaf haft tilhneigingu til að taka áhættu. Þarna er strax komin þversögn, sem bendir til fjölgyðistrúar, því ef nauðsynlegt er að lýsa skaparanum og ef hann hefur skapgerðareinkenni hafa aðrir guðir það líka. Með öðrum orðum, einn guð hefur öll skapgerðareinkennin, ekki sum, og því ætti ekki að þurfa að lýsa honum og hans skapgerðareinkennum eins og hér er gert. Því mætti álykta að verið sé að lýsa guði fjölgyðistrúarbragða, en það er í ósamræmi við þá viðteknu skoðun að Bob Dylan hafi verið kristinnar trúar eingöngu þegar hann orti þetta.

 

Sá sem byrjar ljóðið er skapari að afsaka sig. Hann er að svara spurningunni algengu: "Af hverju er það vonda í heiminum? Af hverju þarf algóður og almáttugur guð að leggja þessa erfiðleika og kvalir á mennina og sköpunina?" Þessi fyrsta ljóðlína svarar þessum spurningum í samræmi við boðskap kvæðisins.

 

Lýsingin á höndunum sem gera gagnstæða hluti er líka lýsing á þessu sama, dauðinn er hluti af lífinu, andstæður og þverstæður eru eiginlega allsstaðar.

 

Það væri órökrétt að telja að þessar ljóðlínur eigi við ljóðmælanda valdalausan, miðað við boðskap kvæðisins, sem er spádómsljóð og leiðslukvæði í senn.

 

Svo kemur "Þar sem straumurinn er sterkur..." Þetta er einnig náttúrulýsing, lýsing á umhverfi andlegu og efnislegu í senn. Þetta er lýsing á umhverfi þar sem atburðir gerast títt, atburðarásin er hröð og örlagarík, þar sem allt getur komið fyrir. Þetta þekkja menn ósköp vel, flestir.

 

Ljóðmælandinn segir "Þar sem"... og bendir þar af leiðandi á stað, eða hnött, eða kringumstæður. Ennþá skynjum við að þetta er guð fjölgyðistrúarbragða, en samt sá sem skapaði okkur mennina, því kvæðið á erindi við okkur, væntanlega, og boðskapur þess. Í þessu sambandi er rétt að minna á að talið er að víða í Biblíunni sé talað um guði en ekki einn guð, þótt þannig hafi þetta oft verið þýtt.

 

Lífið er ekki lygnt þar sem straumurinn er sterkur. Er það áfellisdómur yfir skaparanum sem lýst er? Hugsanlega, eða sköpunarverkinu.

 

"Apinn sem dansar við lag konsertínunnar" er svo það síðasta sem kemur fram í þessu erindi. Konsertína er smáharmonikka, sem oft var notuð í hringleikahúsum, af trúðum sem létu dýrin dansa eftir tónunum.

 

Áherzlan er á hlýðnina, að sköpunin sé apinn sem dansar eftir vilja eigandans, drottins, drottnarans, tónum hljóðfærisins. Einnig er áherzlan á að skaparinn sjálfur sé raunar ekki sú fullkomna persóna sem sumir telja hann vera, en þá er kannski ekki verið að tala um guð Biblíunnar, heldur einhvern annan guð. Að vísu ber að taka það fram að talið er að Bob Dylan hafi verið byrjaður að efast um trú sína árið 1981, og þetta kvæði kann einnig að bera þess merki.

 

Þetta er leyndardómur, þetta kvæði, og hér í þessari túlkun eru gefnir nokkrir möguleikar, en minnzt á það sem talið er sennilegt og gefa kvæðinu merkingu og samhengi.

Ekki endilega Rússar sem standa á bakvið þetta

Fréttir um netárásir og tölvuárásir geta verið vísbending um að hryðjuverkasamtök geti náð tökum á löndum og þjóðum.

 

Á meðan kommúnistar eins og Píratar sækjast eftir alræðisvaldi undir yfirskini búrókrasíu, skrifræðis, er verið að gera netárásir og tölvuárásir sem aldrei fyrr eins og lesa má um í þessari frétt. Ég myndi veðja á að alþjóðasamtök fjölmenningardýrkenda standi á bakvið svona árásir frekar en Rússar.

 

Þetta er í fyrsta sinn sem hakkarar komast með kóða sinn inn í framleiðsluferli tölvubúnaðar. Áhrifanna gæti gætt útum allan heim. Stendur Bill Gates á bakvið þetta einsog vírusana í raunheimum, samkvæmt samsæriskenningum vinsælum?

 

Tímasetningin er trúleg, því bankajöfrarnir sem eiga næstum alla peningana í heiminum vilja gera okkur svo sljó að við gerum ekki uppreisn gegn þeim. Kannski snýst bólusetningarherferðin um það, það passar uppá tímarammann, nú þegar hættan eykst á uppreisn gegn bankajöfrum heimsins og öðrum billjarðamæringum. Ef bólusetningin gerir fólk sljótt eða veiklað á annan hátt gerir það ekki uppreisnir framar.

Með stærstu netárásum sem hafa sést

Spádómarnir í síðasta erindi lagsins (ljóðsins) Angelínu, eftir Bob Dylan frá 1981.

Eitt magnaðasta lag Bob Dylans er Angelina, frá 1981, afgangslag af "Shot Of Love", þriðju og síðustu trúarplötunni hans. Í ljóðinu eru ýmsar Biblíutilvitnanir og það er torskilið, en það lýsir svipuðum atburðum og Opinberunarbók Jóhannesar.

 

Síðasta ljóðlína kvæðisins Angelina eftir skáldið Bob Dylan hefur nægan efnivið til að fjalla um í heilli bók, hvað þá litlum pistli.

 

"Gefur merki um að hörfa upp hringstigana, framhjá brennandi trénu, fram hjá fjórhöfða englinum. Biðjandi Guð um miskunn og grátandi á óhelgum stöðum, ó Englalína".

 

Hringstigarnir tveir sem hér er minnzt á í textanum eru hringstigar í musteri Salómóns, upp að fórnaraltarinu. Það hefur sérstaka merkingu í ljóðinu, sem er spádómsljóð í eðli sínu. Hver er þá Angelína í ljóðinu?

 

Sumir telja að það sé Joan Baez þjóðlagasöngkona, en sennilega er það rangt, þótt hann hafi að öllum líkindum ort til hennar í ljóðinu "Farewell Angelina" frá 1965.

 

Rétt eins og þegar Bob Dylan söng "Precious Angel" 1979, og blandaði saman gyðju og mannlegri konu tel ég hann hafa gert það líka í þessu lagi. Hann verður fyrir innblæstri eða vitrun og yrkir kvæðið í kjölfarið. Angelina er því táknmynd fyrir heimsbyggðina, mannkynið á þessum stað femínismans.

 

Hún flýr í átt að fórnaraltarinu þar sem henni sjálfri verður fórnað, það er að segja, mannkynið flýr upp hringstigann að eigin örlögum og eyðileggingu. Menningin er hrunin, atburðirnir gerast. Þetta eru samtímaatburðir sem gerast á löngum tíma.

 

Angelina ræður ekki för sinni eða ferð fóta sinna, flýr af afli sem stjórnar henni sjálfri og hún fær lítið sem ekkert ráðið við. Það felst í orðunum og bilunum á milli þeirra, túlkunin.

 

Örlögin stjórna, eða afl sem er ofar manninum.

 

Síðan kemur línan:"Fram hjá trénu brennandi".

 

Hér er margt sagt í örfáum orðum. Tréð mun vera Skilningstréð, Lífsins tré í aldingarðinum Eden. Þekkingartréð er það einnig nefnt á ensku, og getur sú þýðing verið betri. Sköpunin og siðferðið, hvort tveggja glatað og í molum, samkvæmt þeim sem skýra ljóðið bezt, því Lífsins tré brennandi og Skilningstré brennandi er slíkt tré. Ágæt lýsing á nútímanum.

 

"Fram hjá fjórhöfða englinum".

 

Fjórhöfða engillinn er kerúb, sem er mikilvægur í gyðingdómi, kristni og islam. Meðal skylda þeirra er að gæta aldingarðsins Eden. Að Angelina skuli hlaupa framhjá þessum fjórhöfða engli getur þýtt að hún taki ekki mark á honum, virði hann ekki eða hræðist eitthvað meira en hann. Það lýsir einnig vel mannkyninu nú um stundir sem virðir gamlar siðvenjur minna en oft áður og trúarbrögðin.

 

"Biðjandi Guð um miskunn og grátandi á óhelgum stöðum, Angelina". Þannig endar erindið.

 

Þarna er spásögn um það sem koma skal, þegar mannkynið snýr sér aftur að trúarbrögðunum, því dulræna og andlega, mystíska, dulhyggju og því yfirnáttúrulega, þegar náttúruvísindi hafa brugðizt, stjórnmálamenn og kerfin, stofnanirnar og það efniskennda, húmanisminn, mannréttindin, mannhyggjan.

 

"Grátandi á óhelgum stöðum" er sérlega skemmtileg setning, lýsir skurðgoðadýrkun, að trúa á það sem óheilagt er og ekki vert tilbeiðslu mannanna.

 

Heimsendir varð 2012 er býsna dramatísk setning, en hvernig má skýra hana? Veröld er sama orð og heimur eða world á ensku. Veraldarendir er því samheiti og heimsendir.

 

Veröld er gamalt norrænt orð sem þýðir tími mannsins. Ver er maður og öld er tímaskeið, (ekki endilega bundið við 100 ár).

 

Heimsendir eða veraldarendir þýðir þess vegna samkvæmt gamalli merkingu endir manns en ekki endir jarðar. Sá endir getur verið menningarhrun líka, eða hugmyndafræðilegt hrun, endalok hugmyndakerfis, stjórnmálakerfis eða hefða, eða skipulags.

 

Enn fleiri skýringa er þörf. Öld þýðir nefnilega upphaflega maður, eða menn. Maðurinn er markaður af tímaskeiði hans á jörðinni. Veröld er því tvítekning á maður.

 

Sé farið lengra í skýringar kemur enn fleira í ljós. Ver getur þýtt fleira en maður, það getur þýtt veiðistöð, eða landsvæði, eða sjór eða hafsvæði. Menn hafsins? Maður landsins? Er það heimurinn? Fólkið og sköpunin, náttúran. Þannig er orðið samsett, dauð náttúra og lifandi í einu orði, þaðan kemur merkingin heimur, náttúra. Veröld mun jafnvel merkja leið, samkvæmt fornri merkingu.

 

Það kom mér skemmtilega á óvart að fleiri en ég eru á því að heimsendir hafi orðið (eða hugsanlega orðið) 2012.

 

Þetta þýðir að við erum andlegar verur rétt eins og líkamlegar. Stundum fer hið andlega og efnislega saman en stundum ekki. Stundum fer hið andlega á undan þessu efnislega rétt eins og þegar eldingin sést áður en þruman heyrist.

 

Vonandi eru nógu margar andlega þenkjandi verur til á jörðinni svo afstýrt verði ógöngum þeim sem geta falizt í vandræðum komandi tíma.

 

Það segir sitt að spillingin hélt áfram í heiminum eins og ekkert hefði í skorizt 2010, eftir fjármálahrunið 2008 - 2009, það hlýtur að boða annað uppgjör síðar.

 

Mun Trump fremja valdarán eða mun hann stjórna á bakvið tjöldin? Verða miklar breytingar með Harris og Biden? Það er ekki ómögulegt.

Fámennari jólaboð - jafnvel fyrir farsóttina - breyttar hefðir

Ég held að við þurfum fleiri stjórnmálamenn einsog Sigríði Andersen. Kjarkur hennar er merkilegur og gagnrýni. Aðeins hægrifasísk eða vinstrisinnuð stjórnvöld taka fram fyrir hendurnar á þegnum sínum, og það er yfirleitt alltaf gert í góðri trú, hvað sem kemur á daginn. Að vísu getur manni fundizt sem hér hafi tekizt að verja líf þegnanna, og mér finnst það, en jólin vekja mann til umhugsunar um þverrandi kærleika og nánd, þróun sem var byrjuð fyrir kófið. Stendur Bill Gates fyrir þessu? Eru slíkir tilvonandi einræðisherrar eins og hann að ná völdum á jörðinni, sem núna teljast bara voldugir menn af flestum?

 

Ég sakna stóru heimilanna, þegar húsmæðurnar voru heimavinnandi og stórfjölskyldan kom í heimsókn, jafnvel vinir og skólafélagar. Ég sakna líka þess náungakærleika sem fylgdi því kristna þjóðfélagi sem fór að leysast upp fyrir 20 árum eða svo með eflingu húmanismans, femínismans og "mannréttindanna". Reyndar hef ég oft daðrað við trúleysi og verið leitandi, en ég leita til æskunnar núna, og sakna þess sem var. Það var betra samfélag á margan hátt.

 

Boðskapur jólanna er meðal annars að treysta öðrum. Er það réttlætanlegt að bólusetja börn og ungt fólk, sem myndar náttúrulega vörn gegn Covid-19?

 

Einmanaleikinn getur búið í öllum, hvort sem maður er í hópi eða ekki. Löngu áður en kófið kom til sögunnar var menningin farin að breytast, stóru fjölskylduboðin á undanhaldi og dreifðar einingar fráskildra einstaklinga að verða algengari eða allrahanda tilbrigði við slík einsemdarstef.

 

Hin hefðbundnu trúarbrögð hafa lengi verið á undanhaldi, nema kannski islam á Vesturlöndum og Norðurlöndum, sem er sérlega áhugavert út af fyrir sig.

 

Barnatrúin er enn til í sumum fullorðnum, en hún hefur útþynnzt og jafnvel flest börn sjá í gegnum hana, taka þátt í leikritum fullorðinna fyrir kurteisisakir og annað ekki. Vísindatrúin hefur náð til barnanna, en eins og réttilega hefur verið bent á af mörgum hér eru nútímavísindin ekkert annað en ákveðin trúarbrögð, húmanísk andstaða við trúarbrögðin hefðbundnu, og sumum vísindarannsóknum hampað en öðrum ekki.

 

Til eru kenningar þess efnis að sá skortur á nánd sem hefur náð hámarki með kófinu geti gert fólk veikt einn og sér. Vissulega hittist fólk í jólaboðum, en óttinn er aldrei fjarri þegar fólki er sagt að allir geti smitað af stórhættulegri pest, og hann er aðeins þolanlegur í hófi.

 

Það er eins og það hafi gleymzt að Covid-19 er helzt hættulegt ákveðnum hópum, og aðallega háöldruðu fólki þó. Það mætti alveg taka þá umræðu betur og meira hvort unga fólkið ætti ekki bara heldur að mynda mótefni á náttúrulegan hátt, án bóluefnis. Það er eitthvað grunsamlegt við þennan ákafa Bill Gates að bólusetja alla. Þá er þó skárra að mörg og misjöfn bóluefni séu notuð á þjóðina alla en að taka sénsinn á að nota eitt bóluefni, sem gæti svo reynzt hættulegt síðar. Aukaverkanir gætu komið fram á mjög löngum tíma, sérstaklega fyrst notað er ný tegund, sem ekki hefur verið prófuð nema í nokkra mánuði.

 

Mannlífið má ekki bera skaða af þessum faraldri, andleg gleði, nánd og traust.

Sorglega saga um konuna sem lézt og var ekki sinnt á bráðamóttökunni

Átakanleg saga og frétt í RÚV nýlega um konuna sem lézt 27. marz síðastliðinn út af skeytingarleysi starfandi lækna á bráðamóttökunni, hugsanlega vegna heimsfaraldursins, en það er ekki sannað. Sérlega sorglegt að sjá föðurinn í öngum sínum lýsa þessu.

 

Nú býst ég við að "opnunarsinnarnir" túlki þetta þannig að ef læknarnir hefðu ekki gert svona mikið veður útaf Covid-19 hefði konunni verið bjargað og hún fengið meðferð við hæfi, vegna síns sjúkdóms, en það eru fleiri hliðar á þessu máli. Eins og faðirinn sagði í viðtalinu, Covid-19 eða ekki átti konunni að vera sinnt sómasamlega í öllu falli. Alma landlæknir fær hrós frá mér fyrir að vekja athygli á þessu og vilja grípa til aðgerða þannig að svona muni helzt ekki endurtaka sig.

 

Nú veit ég að áður hefur eitthvað svipað gerzt. Amma mín í móðurættinni dó 28. desember 1985, en henni hefði verið hægt að bjarga hefði hún farið í rannsókn, en heimilislæknirinn sinnti því ekki, sendi hana bara í nudd við bakverk sem ekkert hjálpaði, enda dánarorsökin æðagúlpur við hjartað. Það hefði verið hægt að setja klemmu þarna og bjarga henni, var okkur sagt síðar. Eyjólfur heimilislæknir hafði engan áhuga á því að senda hana í neinar rannsóknir, en amma var ekki vön að kvarta ef hún fann til, þannig að það var ástæða til að taka mark á því þegar hún fann til.

 

Að lokum, af hverju var ekki búið að reisa sérstakt aukasjúkrahús til vara, því allir gátu sagt sér það fyrir að heimsfaraldur myndi brjótast út fyrr eða síðar, það var bara tímaspursmál, og það var almennt viðurkennt.

 

Að minnsta kosti hefði átt að opna aukadeild fyrir bráðamóttöku Covid-19 sjúkra, svo bráðamóttakan gæti sinnt sínum skyldum að fullu. Svo nauðsynleg starfsemi má ekki skerðast, hvort sem heimsfaraldur kemur eða ekki.

Baldur - Kristur - Sólin ósigrandi - Sunna - Nanna - Sóla - Sól

Í gær var ég að ræða við guðfræðing, vin minn og hann fór að tala um að Kristur hefði ekki fæðzt á þessum tíma (25. desember) heldur að vorlagi samkvæmt spekingum. Talið barst að því að jólin eru alheiðin hátíð upphaflega til að fagna hinni ósigrandi sól meðal Galla og Rómverja, og annarra sem höfðu talsverð völd og áhrif á okkar menningu.

 

Baldur var og er sólarguð okkar norrænna manna. Hann mun hafa verið jafnvel tignaður fyrir 10.000 árum og 20.000 árum meðal fólksins á ísöldinni. Nafn hins norræna guðs Baldurs er jafnvel eldra en stofninn bel og bal, sem víða finnst, og merkir bjartur, hvítur, skínandi, eins og sólin sjálf. Við norrænir og germanskir menn erum afkomendur Neanderdalsmanna, sem voru uppi á ísöldinni og trúðu þessu, þurftu á þessari trú að halda til að lifa af.

 

Samkvæmt fornum heimildum, eldri en Snorra Eddu var goðsögnin öðruvísi. Baldur stýrði sólarvagninum um himinhvolfið og á hverju ári fór hann niður til Heljar, og þá erum við enn að fylgjast með sólinni lækka á lofti, Baldri, og svo eftir að Sól, dóttir hans og Sunnu, konunnar hans, sem fer niður til Heljar að ná í hann og sigra Hel, er getin kemur hann til baka, og sólin hækkar á lofti.

 

Þetta mun vera sú goðsaga sem stendur föstum fótum í sál okkar, gleymd eða ekki. Jólin voru kynsvallshátíð og matarsvallshátíð á þessum heiðna tíma, því mennirnir trúðu því að þeir væru að hjálpa til við að sigra Hel, og hjálpa til við að Sól yrði til, dóttir Baldurs og Sunnu, á hverju einasta ári. Það var því um að gera að fá hlýjuna aftur með blótinu og öðrum athöfnum mannanna. Ennþá trúum við þessu og ennþá taka goðin í Valhöll blót okkar gild og trú okkar þótt undir kristnum formerkjum sé og hafi verið í nokkurn tíma.

 

Höður bróðir Baldurs, hinn blindi er ástarguðinn. Ekki mun hann drepa Baldur af slysni árlega, heldur er önnur goðsögn sem lýsir því. Höður mun vera ástarguðinn og svo fagur að engin gyðja eða kona stenzt hann. Sunna, kona Baldurs, svíkur mann sinn og velur Höður, og Baldur deyr úr ástarsorg, og fer þar með til Heljar, þar sem hann deyr ekki með sverð í hönd á vígvellinum. Þetta er endurtekinn atburður, blótathöfn sem þarf að endurtaka árlega. Þar sem enginn deyr þó í raun í Ásatrúnni er hann lifandi í Helju, og er endurheimtur þegar Hel sleppir tökunum og er vegin af Sunnu og honum.

 

Nafnið Höður er sennilega skylt hauður, eða land. Í hugum fornmanna voru ástarleikir hluti af því að sýna ættjörðinni trúnað, og ástin til Höðurs því ástin til fósturjarðarinnar, ættjarðarástin holdi klædd getur því Höður talizt.

 

Kóróna Krists eða geislabaugurinn á að vera til að halda í þessa hefð, eins og hún er sýnd á málverkum liðinna alda, og svo var Kristur talinn einhverskonar sólarguð, þar sem fólki var tamt að hugsa þannig sem vanizt hafði öðrum trúarbrögðum.