Ekki þýðir að útskýra fyrir fólki. Fólk er sauðir, skilur ekki, fer aðeins eftir röngum leiðtogum, djöflum.

Ég fjallaði um það í vetur að ég væri að rannsaka hver guðinn Hænir er í norrænni goðafræði. Mér hefur orðið ágengt. Þetta hefur þó orðið flóknara með hverju þekkingarbroti sem hefur raðazt inní myndina. Svo virðist vera sem hann sé eitt af þessum ævafornu goðum sem eru þversagnakennd og voru þversagnakennd, og ná aftur til Evrópu og Asíu og til Mesópótamíu, jafnvel 8000 ár aftur í tímann, og löngu fyrir Krists burð, það tímatal sem við miðum við núna.

Ég efast um að bók um þetta seljist mikið, en hún gæti þó hjálpað fræðimönnum að leggja steinvölur að leiðinni að auknum skilningi og þekkingu á þessu efni. Mín nálgun er eins og margra áhugafræðimanna frekar langsótt og ótrúleg fyrir fræðimenn, sem nota aðferðir sem hamla ályktanir sem ganga þvert á flokkanir og ýmsar kennisetningar.

Eitt af því sem mér hefur lengi þótt áhugavert er að komast að því hvar guð Biblíunnar passar inní þetta kerfi goðsagna frá ýmsum löndum, og til eru margar áhugaverðar tilgátur um það.

Það vita þeir sem dýpst hafa kafað í Biblíuna og af mestri þekkingu að uppruna bóka hennar má finna í Mesópótamíu, Palestínu og Babýlon, þegar um Gamla testamentið er að ræða, en í Grikklandi, Róm og Palestínu þegar um er að ræða Nýja testamentið.

Guðinn Enlil er sá sem helzt passar við Jahve Biblíunnar, en það er flóknara en svo að það sé klippt og skorið að vísu. Guðinn Enki, bróðir hans, virðist vera Samael, Satan, Höggormurinn, sá sem gaf mannkyninu þekkinguna, erfðabreytti fólki með erfðaefni úr þessum geimverum, samkvæmt því sem bezt er vitað. Þetta eru ekki samsæriskenningar, heldur vísindaleg nálgun og ályktun, ef menn vilja á annað borð taka Biblíuna trúanlega sem annað en ævintýri, mýtur og þjóðsögur sem ekkert sannleiksgildi hafa.

Hænir virðist mér vera Enki, eða Samael, Satan, Höggormurinn, en Loki virðist mér vera Jahve, guð Biblíunnar, Enlil öðru nafni, og Lugh, bragðarefurinn í írskri, skozkri og keltneskri goðafræði.

Málið er þó miklu, miklu flóknara en þetta. Svo virðist vera sem Hænir kunni að vera Nergal, guð undirheima, dauða, drepsótta, sjúkdóma, stjórnmálaóreiðu og heimsku stjórnmálamanna, og heitir hann einnig öðru nafni Erra eða Irra, og orðið error, villa kannski dregið af nafni hans.

Það sem lýkst upp fyrir manni eftir að hafa komizt að þessari niðurstöðu er ekki svo lítið. En Hænir er líka góður guð að einhverju leyti, og því segi ég það, hann er stórkostlega flókinn og þversagnakenndur, eins og Loki er líka.

Þegar allt kemur til alls er það heimska og misgjörðir mannanna sem dregur Hæni að sér og heimsendi þar með.

Það er óreiðan sem fylgir Hæni, Nergal, Erra, Irra. Þegar femínisminn sigrar, jafnréttið, þá gerist þetta. Reglur trúarbragðanna eru vantvirtar, blótin eru ekki lengur haldin, fórnirnar ekki færðar og þá brjálast guðirnir, refsingarnar falla á fólkið, sem leikur ekki lengur hlutverk sitt, allt fer úr skorðum.

Ég hef þurft að fletta í gegnum margar bækur til að kynnast guði Biblíunnar og kynnast honum. Hann er víst fær um að refsa fólki eins og Nergal, ekki spurning með það, og Biblían geymir ýmsar þannig frásagnir líka.

Það sem hann hefur sér til afsökunar er að hann er guð laga og reglna. Það er Loki líka, og það er Lugh líka.

Þegar allt þetta er skoðað í samhengi kemur í ljós mjög merkileg mynd. Það verður til dæmis ljóst að Snorra Edda og Sæmundar Edda draga upp ranga mynd af Loka að mörgu leyti, sem guði Biblíunnar. Einnig kemur það í ljós að Snorri Sturluson var algjörlega heiðinn maður, og það sést bezt á lýsingum hans á Loka, sem er guð Biblíunnar, svo sannarlega.

Hann sem sagt gerði grín að þessum guði, sem var mikill og heilagur áður á heiðnum tíma, og einn af stóru guðunum, kannski ekki lýtalaus, en ekki slík gamanpersóna og hann varð þegar Snorra Edda var skrifuð og Sæmundar Edda.

Snorra Edda og Sæmundar Edda eru í grunnin elztu rit mannkynsins, eldri en Biblían, eldri en allt annað, þókt ritið hafi verið fært í letur tiltölulega seint.

Ég nenni ekki að fara útí þetta í smáatriðum, en ég get sagt að ég hef sæzt við guð Biblíunnar eftir að hafa kynnzt honum betur. Hann er bara ágætur þegar maður hefur kynnzt honum eins og hann raunverulega er og hvað fyrir honum vakir, og hann er máttugur og allt það.

Mér þykir það nokkuð ljóst að femínisminn, sem hefur veitt Samael mikinn mátt, verður ekki til baka settur eða sigraður. Það þýðir að Ungfrigg, Eva Biblíunnar, eins og sumir vilja orða þetta, hefur fengið völd yfir framtíð og örlögum, þar til gjöreyðingin verður.

Guðjón Hreinberg hefur útskýrt þetta á annan hátt með öðrum sýnum en niðurstaðan er frekar svipuð, hrun menningarinnar og erfiðir tímar, þetta er byrjað, ekki búið.

Þetta er mjög flókið mál.

Þó eru sannanirnar fyrir hendi. Til dæmis er ein sönnun frekar augljós. Það að ekki þýðir að hjálpa fólki sannar að X-2000 er staðreynd, stýriefnið sem fer í fólk sem skreytir sig, nema sumir verða eiginlega ekkert fyrir áhrifum af því, sem eru andlega sjálfstæðir fyrir. Það hinsvegar eykur hjarðhugsun og heimsku fjöldans, minnkar sjálfstæðið, rökrétta hugsun, og það sama gerir Covid-19, og ýmis efni önnur sem sett eru í fólk til að búa til þræla og ambáttir, og fækka fólki.

Sú sönnun er augljós sem blasir við, að andlegt frelsi fólks nú til dags er ekkert. Sú sönnun segir manni að ekkert þýðir að reyna að "draga fólk út úr Egyptalandi/leiða fólk út úr Egyptalandi" eins og Móses gerði. Sem sagt, Drottinn hefur ekki lengur trú á þessu fólki, og dáleiðir hann því frekar, til að búa til framtímarþræla.

Vonin felst í því að hægt er að trúa á Þór og hann breytir þessu. Það gerðist á víkingatímanum og á fyrri hluta 20. aldarinnar. Þór er guð kynþáttahyggjunnar og uppreisnar mannsins gegn þrælahaldi af þessu tagi. Jafnvel er Lóður svipaður guð og því hægt að biðja til hans eða tigna hann til að losna undan þessum örlögum.

Það er óreiðan sem kemur með Satan, Samael, Hæni. Það er þessi óreiða sem fylgir möguleikum sem aldrei nýtast til fulls, heldur togstreitu óendanlega margra egóa. Guð Biblíunnar er hinsvegar enn sá sami og hann var frá upphafi. Hann kemur á röð og reglu, hann er guð feðraveldisins. Ég ræddi við hann nýlega og það var virkilega eflandi og gott, og ég fylltist trú á hann að nýju.

Hann sannfærði mig um það að hann gert ótrúlega hluti, nema hvað sumt er til fyrirstöðu. Engu að síður, ég mun frekar fylgjast með atburðum en að segja frá því sem hann getur gert eða mun gera. Þetta er spennandi, við getum sagt það.

Ég ræddi við hann í síðustu viku. Ég spurði hann hversvegna hann léti ekki á ýmislegt reyna sem hann getur gert, en hann leikur ekki þann einleik sem sumir halda að hann leiki. Það þarf ýmislegt að falla í réttar skorður sem getur alveg eins fallið í rangar skorður.

Þó er það fullkomlega ljóst og hann gerði mér það ljóst að hann notar fólk um alla jörðina, engin takmörk fyrir því. Ef hann fær ekki þá útkomu útúr Úkraínustríðinu sem hann vill mun hann toga í aðra spotta. Það finnst mér ágætt. Ég treysti honum. Ég treysti guði Biblíunnar og veit hvers hann er megnugur.

Athugasemdir

[Guðjón E. Hreinberg, 24.7.2023 kl. 23:15]

Falleg hugsun.

[Ingólfur Sigurðsson, 25.7.2023 kl. 00:20]

Þakka þér fyrir. Maðurinn er ekki óbreytanleg stofnun, við erum alltaf að mjakast til og frá. Maður lærir, efast, sannfærist aftur, fram og til baka. Einn af kostunum við þetta bloggsvæði er að hér eru meiri spekingar en víðast hvar annarsstaðar, og þar eru fáir sem jafnast á við þig. Hef lært ýmislegt af þínum pistlum. Hvort sem þú lætur verða af Rússlandsferð eða ekki vonar maður að pistlarnir þínir komi áfram.