Stjórnarskrárvarin fóstureyðingaréttindi í Frakklandi stöðva ekki umræðuna og útiloka ekki þróun í gagnstæða átt síðar

Macron reynir að stjórnarskrárbinda fóstureyðingaréttindi. Ég efast um að slíkt breyti miklu. Ef stjórnarskrá er þannig breytt núna er hægt að breyta henni aftur síðar, ef vilji er til þess. Þetta sýnir kannski betur en annað að hér er um að ræða hitamál í Frakklandi eins og víðar, sem núverandi stjórnvöld vilja koma í farveg að sínu skapi, vegna þess að hætta er á að öfl andvíg fóstureyðingum annars komi breytingum í gegn sem eru kvenréttindafólki á móti skapi. Katrín hin samvizkulausa í þessu efni gerði þetta að umræðuefni á þingi Sameinuðu þjóðanna, 67. fundi Kvennanefndar Sameinuðu þjóðanna, samkvæmt frétt, nýlega.

Glerþaksvísitalan segir að bezt sé fyrir konur að starfa á Íslandi, þar á eftir í Svíþjóð. Nú kann vel að vera að einhverjum þyki þetta merkilegur árangur, en að Svíþjóð skuli vera í öðru sæti gefur nú aðrar og merkilegri vísbendingar.

Katrín ræddi á fundinum um að bakslag hefði orðið í kvennabaráttunni á heimsvísu og taldi að það væri vegna tæknibreytinga, stafræns ofbeldis og breytinga á þungarofsréttindum á heimsvísu í aðra átt en henni finnst við hæfi.

Til að setja Svíþjóð í neikvætt ljós í samhengi við það ranga ljós sem Katrín og slíkt fólk setur Svíþjóð í útaf femínisma, vil ég minna á frétt sem birtist á DV á sunnudaginn síðasta, sem heitir "Sænskar konur fæða færri börn en nokkru sinni", þar sem því er lýst að sænska þjóðin er gjörsamlega að deyja út, og að á síðustu tuttugu árum var fæðingartíðni lægst á síðasta ári, 1.52 barn á konu, en 2.1 barn á konu er nauðsynlegt til að fólksfækkun verði ekki.

Útvarp Saga hefur lengi greint frá skotárásum, sprengingum og nauðgunum í Svíþjóð sem eru fleiri þar en víðast hvar annarsstaðar. Jafnvel Rúv er farið að segja slíkar fréttir og Stöð 2. Enginn getur efazt um það lengur að sú mynd sem sumir vilja draga upp af Svíþjóð sem fullkomið fyrirmyndarríki er aðeins fronturinn, framhliðin, á meðan undir niðri krauma vandamálin og sér ekki fyrir endann á þeim.

Katrín Jakobsdóttir vill ekki viðurkenna að hún aðhyllist öfgar í stjórnmálum. Hún vill ekki viðurkenna að hennar sjónarmið í fóstureyðingamálum er talið öfgakennt af mjög mörgum í heiminum almennt, þótt hún lifi í þannig búbblu og bergmálshelli að hún skilji það ekki og þannig andstæð sjónarmið.

Breytingar á Evrópusambandinu eru ekki hægar lengur, það má segja að Evrópusambandið minni á hús sem sé að hrynja, svo miklar og stórar sprungur eru komnar í bygginguna sem áður var stöðnuð og óbreytanleg.

Úkraínustríðið og allur stuðningurinn við Úkraínu hefur stækkað allar sprungur í byggingu Evrópusambandsins og hraðað fyrir hnignun þess. Stækkun og efling Nató er einskonar neyðarráð í Evrópusambandinu, sem Jón Baldvin Hannibalsson líkti við brennandi hús fyrir nokkrum árum, og taldi Ísland ekkert erindi eiga þangað inn. Ekki er ólíklegt að pólitískir óvinir hans hafi gefið veiðileyfi á hann þessvegna, og notað til þess það sem hann hefur syndgað í lífinu á mörkum þess löglega, en þannig mál eru einatt notuð sem vopn í höndum demókrata, vinstrisinna og jafnaðarmanna, til að ýta stjórnmálajafnvæginu sér í hag og ata skít þá sem ekki eru nógu spilltir í mafíunni.

Mér finnst það hallærislegt og bera vott um örvæntingu vinstrimanna í Frakklandi að vilja binda réttindi til fóstureyðinga í stjórnarskrána. Það sýnir kannski betur en annað hversu mikil og heit umræðan um þetta er víða, þannig að vel má vera að eftir 20 ár verði almennt bann gegn fóstureyðingum reglan en ekki undantekningum í næstum öllum löndum jarðarinnar.

Setur réttinn til þungunarrofs í stjórnarskrána