Eitt kristilegasta ljóðið mitt er hér:"Kristur gefðu trygga trú" frá 6. marz 1999.

Þetta er ort um það bil tíu árum seinna en síðasta ljóð sem ég birti, þarna var ég að að nálgast þrítugt, 28 ára og þar sem Þorgils, minn bezti vinur er guðfræðingur höfðum við oft rætt kristileg málefni, og ég lét til leiðast og tók þátt í kristilegum bænahópi á þessum tíma, Destu, og samdi kristileg lög í kjölfarið. Ég held að þetta sé eitt af þeim beztu. Sýnir vel að ég breyttist á tíu árum, og þetta fellur betur í kramið hjá þeim sem aðhyllast kristna trú.

 

E                 A               E

Spora þinna gættu góði maður,

D7                                         E

gæzkan þarf að fylgja síðri kápu.

E                         D7          E

Aðeins fyrir aðra vertu glaður,

A                                                  E

ágirnd mannsins þarf að beita sápu.

 

Viðlag:

 

D7

Kristur gefðu trygga trú,

D

taktu vafann allan burt.

D7

Höldum aðeins hjálpar þú.

D                                 E

Höfum við af gæzku spurt?

 

Líttu stórt á afrek góðra granna,

gjarnan vertu ei spar á mikla lofið.

Horfðu smátt á handverk þinna anna.

Heimssátt getur eiginfýsnin rofið.

 

Viðlag.

 

Millivers:

 

E         C7                 E

Þegar efinn að mér sækir,

E         D7                       E

erfitt margt er, kraftur dvínar.

E           C7                        E

Skarpur maður skyldur rækir.

E               D7                       E

Í skemmu trúar mér strax hlýnar.

 

Hæversk önd vill halda sig til baka,

og hyggja að því sem vandað aðeins reynist.

Yfir mönnum englar stöðugt vaka,

í ógnarspilltum manni blíða leynist.

 

Viðlag.

 

Hér má sjá fyrirgefninguna og vonina um að vondir og spilltir menn breytist fyrir náð trúarinnar. Hér er einnig fjallað um auðmýktina og gildi hennar, allt saman stór partur af kristinni trú.