Vandi tónlistarmanna í dag, lítil plötusala, slaufunarmenning og fleira

Halldór Bragason úr Vinum Dóra segir að ekki seljist nema 300 eintök í mesta lagi af nýjum, útgefnum vinylplötum og því sé tap á útgáfunni hjá langflestum. Þetta kom fram í nýjum þætti af "Slappaðu af", sem er tónlistarþáttur á Útvarpi Sögu, en Rúnar Þór stendur sig betur en margir í að kynna tónlistarmenn í þætti sínum. Það er afleitt ástand í tónlistarmálum á Íslandi. Þó er það nú svo eins og Lilja Alfreðsdóttir hefur sagt eins og fleiri, að tónlistin er stór útflutningsgrein í menningunni, og því rétt að stuðla að sem mestri útgáfu og fjölbreyttastri.

Tónlistarmenn í dag verða ekki endilega margir ríkir af tónlist sinni, heldur af því að vera áhrifavaldar og samfélagsstjörnur og því er þetta ekki lengur eins spennandi og áður, og þá aðeins í útlöndum. Íslenzkir tónlistarmenn hafa víst aldrei orðið ríkir af list sinni hér á landi, nema kannski í mesta lagi Bubbi Morthens, sem alltaf nær að fanga þjóðarsálina og á sér stærri fylgjendahóp en flestir, ef ekki allir, nema auðvitað Björk og aðrir slíkir tónlistarmenn sem hafa sezt að í útlöndum.

En væri ekki hægt að banna niðurhal þannig að fólk neyddist til að kaupa aftur vinylplötur, spólur eða geisladiska? Tónlistarmenn eru sammála um að ástandið er ekki gott.

Úr því að metoohreyfingin og slaufunarmenningin hefur bannað tónlistarmenn með mjög hæpnum og óréttlátum hætti, mætti halda að nútímafólk væri farið að elska boð og bönn.

Leiðin út úr þessum ógöngum er einhver fjölmenning í því tilliti, að upp rísi hópur sem hunzi slaufunarmenninguna og niðurhalið og sæki í það gamla og góða sem virkar, að kaupa afurðina af tónlistarmönnum, eins og þetta á að vera.