Jónas frá Hriflu kennir allt (kvæði).

Jónas frá Hriflu kennir allt

 

Ég fann bækur eftir Jónas frá Hriflu á unglingsárunum á fornbókasölum og lærði margt af þeim, orðtök og frasa, og hér er eitt ljóð unnið uppúr hans bókum, ort í menntaskóla. Mér þykir enn vænt um þessi gömlu ljóð mín, í þeim er heillandi þjóðerniskennd eins og vítamín. Margt heimspekilegt í svona kvæðum.

 

Ungmeyjaskarinn hann endalaust heillar,

íslenzki kynstofninn dreifir sér víða.

Náttúruvalið er nauðsynleg framtíð,

nýtast þeir sterkustu, engu skal kvíða.

 

Ekki má festast í skólunum skarinn,

skapferlið heiðna vill bardaga og vígin.

Láttu á það reyna - og legðu allt að veði,

lund þín er mögnuð, svo forn og svo tigin.

 

Kerfislæg hugsun mun koðna öll og daprast;

kvennanna framtíð í náttúru liggur.

Hæfasta fólkið mun erfa þær álfur

sem opnast í frelsi, það gjafirnar þiggur.

 

Fremst er þín skylda að nú fjölgast og magnast;

frævast þá spádómur lífstefnutíma.

Guð ekki vinnur með visnuðum kvistum,

veitist þeim spilltu hin auðuga gríma.

 

Hlustaðu kynslóð, ég hef margt að segja,

hafnaðu skólun sem þrælkar og mýgir:

Fagnaðu hugsanafrelsinu dýra:

Fremstur til þjónustu goðinn þig vígir.

 

Jafnaðarvillan er ginnungagapið,

gæti ég kennt það er markið að nálgast.

Baneitruð útlöndin bjóða þér hættur,

brýni þig skynsemin, gróðafíkn tálgast.

 

Leiðtogar þjóðlegir ungir nú ættu

hér allvíða að birtast og leiðir að sýna,

helstefnan annars mun hertaka þjóðir,

herhvötin réttsýna verður að brýna.

 

Æskunnar leikir þig efla og stæla,

unaðsleg samstilling veitist þér, drengur.

Mikilvæg hlutverk enn mönnunum bjóðast,

mundu, í voninni er dýrmætur fengur!

 

18. september 1993.