Hatrið sem drullað er á séra Friðrik er enn einn liður í þeirri baráttu að sigra feðraveldið, sigra karlmenn, gera þá (okkur) að aumingjum og útrýma þeim (okkur) endanlega

Þjóðin elskar hneykslun og klámfengið efni. Það vita allir á slúðurfréttum DV, hversu mikla athygli þær fá.

RÚV fylgir þeirri umfjöllun sinni eftir sem hófst um séra Friðrik, að hann beri ábyrgð á því að hafa káfað á drengjum um mjög langt árabil og farið yfir þeirra mörk.

Konurnar í Stígamótum tala eins og séra Friðrik hafi borið höfuð og herðar yfir aðra kynferðisafbrotamenn á Íslandi og að hans afbrotaferill spanni 50-60 ár. Þannig talaði ein talskona þeirra í Kastljósinu í RÚV í gær, þótt hún væri aðeins að draga ályktanir af tiltölulega fáum sögum af honum, sem ekki voru sagðar frá fyrstu hendi, heldur frá eiginkonum meintra þolenda séra Friðriks eða dætrum meintra þolenda séra Friðriks.

Nú er það mjög merkilegt að sárafáir hafa stigið fram til að koma með þessar sögur, miðað við það sem blásið var upp. Þó er látið eins og þetta sé toppurinn á gígantískum ísjaka sem sé hans afbrotaferill sem eigi að spanna næstum alla hans ævi.

Samkvæmt Stígamótakonum er því séra Friðrik prímus mótor í þessum málum, eða megingerandi, jafnvel enn meiri en Ólafur Skúlason biskup, sem kom af stað úrsagnahrinu úr Þjóðkirkjunni á sínum tíma og var talinn mikið skrímsli af femínistum og yngri kynslóðum.

Þegar virkir í athugasemdum í DV fjölluðu um þetta nýlega kom einhver með athugasemd sem var á þá leið að Kristur hafi sagt börnunum að koma til sín, því þeirra væri himnaríki, og var ýjað að því að þróunin stefndi í þá átt að lýsa Kristi á sama hátt og séra Friðrik, og að ekkert væri því fólki heilagt nú til dags.

En hvað segir það manni að eiginkonur lýsi séra Friðriki svona, ekkjur þá væntanlega? Eða hvað segir það manni að dætur meintra fórnarlamba séra Friðriks segi frá þessu líka?

Í fyrsta lagi geisar stríð á milli kynjanna. Til að réttlæta völd sín yfir körlum reyna konur (ýgar konur, en hinar kvenlegri leyfa karlakonum að berjast fyrir sig) að gera sem flesta karla tortryggilega og glæpsamlega.

Þetta þýðir að öll smáatriði eru blásin upp, og það sem áður var fyrirgefið, allt fyrir völdin og valdabaráttuna. Hatrið er æðra ástinni, er hin nýja kenning femínistanna. Hatrið (á milli kynjanna) sigrar, eins og sungið var um í Júróvisjón.

Rétt eins og gamlar konur fá sér tattú til að efla kvennavaldeflinguna og minnka kynslóðabilið, og gera barnabörnum og börnum til geðs, þannig skipta þær einnig margar um skoðun og fara að hata karlmenn, allt fyrir femínismann.

Vel má vera að séra Friðrik hafi gert allt sem sagt er að hann hafi gert á hlut annarra.

Í þessum pistli er ég að fjalla um ástæðurnar fyrir hatrinu á honum. Valdasýki.

 

Hugleysi að þora ekki að segja frá því sem var satt og rétt

Auður Ava rithöfundur - listilega góður lýðskrumari meðal listamanna, eins og Bubbi Morthens.

Í Kiljunni fékk nýjasta bók Auðar Övu glimrandi dóma eins og venjulega, en hún er nú orðin ástdóttir gagnrýnenda. Ég hef raunar allt aðra skoðun á henni en þessir tízkugagnrýnendur.

Þegar ég eignaðist mína fyrstu bók eftir hana fyrir nokkrum árum, skáldsöguna Ör bar ég væntingar til hennar um að þar færi rithöfundur á borð við Halldór Laxness, miðað við lofið sem hún hafði fengið.

Já, bókin Ör er listilega vel skrifuð, en um innihaldið er ég ekki svo viss. Þetta er dæmigerð kjaftabók, kvennabók, þar sem tilfinningar og ljóðrænn orðavaðall fá að fylla bókina. Þannig eru kvennabókmenntir almennt nú til dags, en ekki áður endilega.

Nýjasta bókin hennar fjallar um transkonu og heitir DJ Bambi. Sú bók þykir ljá þeim hópi rödd sérlega vel og sannfæra jafnvel harðasta efasemdafólk um að hinseginleikinn sé engin ímyndun heldur eitthvað raunverulegt.

Ég hef ekki lesið þessa nýjustu bók hennar, en miðað við bókina Ör býst ég við að hún sé klókindalega saman sett til þess eins að hljóta náð gagnrýnenda og þess hóps þjóðarinnar sem þetta á við um.

Auður Ava er ofmetin eins og eiginlega allir kvenrithöfundar nútímans. Þetta eru draumórabókmenntir um hvernig andlegt líf litar veruleikann, þannig að veruleikinn er talinn annar en hann er.

Blekkingin er í aðalhlutverki, og femínisminn, óskhyggjan um kvenlægan heim frá upphafi til enda, þar sem allt hið kvenlæga er upphafið og feðraveldið niðrað sem mest.

Ísland er á nákvæmlega sama stað og Sovétríkin á Stalínstímanum. Listin lýtur lögmálum ríkisins. Aðeins ríkislist fær viðurkenningu, sölu og vinsældir. Það er að segja, femínísk svonefnd list, framleiðsla væri þó réttara orð.

En gleymum því ekki að góð listaverk gera ekki sannindi að sannleika. Þau hinsvegar geta talið fólki trú um það. Góð listaverk gera lygin sennilegri en sannleikann. Í því felst gildi listarinnar - að margra mati, ekki allra þó.

Þannig að vel má vera að þetta sé bezta bók Auðar Övu, og kannski er hún betri en Ör. Án efa fær hún viðurkenningar og verðlaun. Það breytir samt ekki veruleikanum. Skáldskapur verður áfram skáldskapur og veruleiki verður áfram veruleiki, nema fyrir það fólk sem gerir ekki greinarmun þarna á milli, hvort sem það lifir á því að vera geðveikt eða ekki, sem kannski skiptir ekki öllu máli.

Afi minn vildi að listin væri nytsamleg, eins og stálið sem hann vann með. Það vildi Ingvar frændi líka, bróðir hans, sem kenndi mér langmest í listum. Jónas frá Hriflu var hugmyndafræðingur þessarar kynslóðar, ásamt öðrum. Merkileg eru hans spor, og mega ekki gleymast, að öll list þurfi að þjóna veraldlegum, þjóðlegum, nytsamlegum markmiðum, en stuðla ekki að draumlyndi og óraunsæi, eins og öll list á að gera í dag, til að njóta hylli og seljast vel.