Endasnúinn, ljóð eða söngtexti frá 20. desember 2009.

Botnkeyrt hef ég bezt það, frjótt og litað,

breitt er merkið þar sem fjallið rís.

Aldrei þú gizkar á alrétta liðið,

enn mér ég breyti, þá verpist fornt sviðið.

Gazt samt þetta í gærdag vitað,

geð þitt tengslin nýju kýs.

 

Útland það er allra styrkur, manna,

alveg hefur tapað dóttir þín.

Orðræðan flokkar þig, fráleit þó rökin.

Fullur af kærleika, oddastingst sökin.

Ungfrú vill þó óvin kanna,

ekki lengur stúlkan mín

 

Millivers (milliátta) nr 1

Kannski breytist kvennaþörf,

kóngur ei af heimi þessum.

Lá ég æ með lessum?

Líkið rotnar, ekki var hún djörf...

 

Endasnúinn, eins þess drengir njóta.

Ekki hann mun þiggja vinskap, frú.

Koma þær skríðandi úr moldinni, mæður?

Munið svo helgina í fegurð þá, bræður!

Varla skal í rústum róta,

ríkir andinn, sigur brú!

 

Millivers (milliátta) nr 2.

Kóngur þókt mjög krjúpi

kemst ei neinn á stall.

Reglan rétt þókt drjúpi

úr reiða á guðafjall.

Ef þú elskar heitt

atvik geta ei neinu breytt.

 

Móðurfaðmur, feður gerðu betur.

Firnarýrar, svefnsins til loks dregst.

Óréttlát menningin sig dæmdi sjálfa,

sannlega fjöldamorð nóttanna kálfa.

Sífellt meira gert hún getur,

gæfu minni vendi er bregzt!

Myndasögukynning á sögu eftir mig: Maggi spæjarameistari númer eitt: Taugastríðið við Hrólf taugatrekkjara.

Skólaljóðin í bláu kápunni þekkja margir. Þar voru þjóðskáldin kynnt og nokkur ljóða þeirra. Ekki þurfti mín kynslóð að læra mörg ljóð utanað, en ég heyrði að eldra fólk hefði lært talsvert utanað af ljóðum. Það er eitthvað sem þyrfti aftur að bæta úr fyrir krakka í skóla nú sem eiga erfitt með lesskilning, því ljóð sem eru vel gerð gera miklar kröfur til barna um lesskilning og að skilja óvenjulega orðaröð eða ljóðmál, svo dæmi sé tekið.

Ég var tólf ára og á þrettánda ári þegar ég fór að fá áhuga á ljóðagerð og tónlist, fór að semja sjálfur. Ég byrjaði að dútla við myndasögur ellefu ára, og myndlistin kom því á undan hjá mér, en margir listamenn hafa sömu sögu að segja, að myndlistin hafi komið fyrst.

Þegar ég var ofvirkur krakki með athyglibrest í barnaskóla sem notaði hvert tækifæri til að fylgjast ekki með í tímum var til dæmis eitt sem ég gerði. Ég krotaði í Skólaljóðin og umbreytti andlitum á þjóðskáldunum.

Eitt skáldið var Magnús Stefánsson, sem notaði skáldanafnið Örn Arnarson. Skrípamyndin af honum breyttist í teiknimyndasögupersónu eftir sjálfan mig, sem hét og heitir Maggi spæjarameistari.

Það hefur tekið mig óratíma að koma saman fyrstu bókinni um þennan meistara, en hún er loksins um það bil tilbúin, eftir að hafa verið í smíðum í 41 ár, eða frá 1983.

Já, vegna þess að þetta hefur verið eins og með gamla Ford, hreyfzt mjög lítið í gegnum árin.

Ég gerði litla mynd árið 1983 sem var eftirmynd af krotinu í skólaljóðin, og páraði eitt nafn við þessa einföldu teikningu, "Maggi spæjarameistari" skrifaði ég, og hafði aðeins óljósa hugmynd um hvernig þessi persóna ætti að vera. Andlit og nafn, þannig var þetta í upphafi. Síðar sama ár, eða 1983 skrifaði ég nokkur orð í stílabók, sem drög að sögu, sem kannski yrði teiknuð síðar.

Þannig beið þessi litla mynd fram til ársins 1985. Þá gerði ég innsíðuforsíðu (titilsíðu) á bók sem var sett í salt í fjölmörg ár, eða allt fram til ársins 2020, hvorki meira né minna.

Forsíðan er fremst á kápunni. Titilsíða bókar eða innsíðuforsíða er næsta blaðsíða á eftir. Oft eru slíkar síður einungis texti. Í myndasögum hefur tíðkazt að þar sé einnig mynd. Þannig var þetta einnig hjá mér.

Þessi blaðsíða er nú orðin krumpuð og varð þannig fyrir löngu, eftir að hafa velkzt og þvælzt um laus blöð og hitt og þetta í herberginu mínu. Þó hef ég slétt úr henni og er hún gjaldgeng í bókina, enda betur teiknuð en það sem ég hef gert eftir 2020, megnið af bókinni, sem verður einnig að duga.

Fyrsta bókin um Magga spæjarameistara á að heita:"Taugastríðið við Hrólf taugatrekkjara."

Sögusviðið er Chicago í Bandaríkjunum snemma á tuttugustu öldinni, rétt eins og í Samma og Kobbabókunum. Bannárin, millistríðsárin.

Þessar bækur eru kýmnisögur eins og bækurnar um Viggó viðutan. Þetta er sögupersóna mín, sem er mjög fyndin, og ég veit ekki um neina aðra svona sögupersónu, myndasögupersónu, sem er alveg eins, eða svipuð.

Eins og í mörgum myndasögum gengur þetta útá að gera grín að aðalsögupersónunni, Magga spæjarameistara, sem hefur mjög háar hugmyndir um sjálfan sig og glottir eins og Jókerinn í öðrum myndasögum.

Samt held ég að fyrirmynd mín hafi alls ekki verið Jókerinn, því ég held að óhætt sé að fullyrða að ég hafi ekki þekkt þá sögupersónu árin 1983 eða 1985. Þá þekkti ég bandarískar myndasögur ekkert fyrir utan Mikka mús og Andrés önd, Disneyverksmiðjuna.

Ég veit ekki hvaðan ég fékk útlit Magga spæjarameistara. Nema hvað, að á þeim árum tókst mér með einum svip teiknaðrar persónu að draga fram persónueinkenni ákveðinnar týpu eða manngerðar, og þurftu engin orð að fylgja, myndirnar nægðu, en þann hæfileika hef ég misst, enda farið úr þjálfun.

Engu að síður eru myndirnar í myndasögunni trúverðugar og fyndnar, virka nokkuð vel, þótt uppá bakgrunninn skorti mikið af smáatriðum.

Jókerinn kemur úr DC kýmnimyndasögunum bandarísku, og birtist fyrst í Batman myndasögublaði 25. apríl 1940. Gosinn er nafn hans á íslenzku, eins og í spilunum, eða Hirðfíflið, eða Fíflið, Trúðurinn.

Bill Finger, Bob Kane og Jerry Robinson eru höfundar þessara sagna. Ég man alls ekki til þess að ég hafi séð eða lesið þær sögur sem krakki eða unglingur, og man heldur ekki eftir myndasögum eða bíómyndum sem ég kynntist þá um þessar persónur.

Ég átti mjög auðvelt með að skrumskæla raunverulegar persónur og gera myndasögufígúrur úr viðkomandi, þurfti hreinlega engar fyrirmyndir af myndasögutaginu til þess, en það kom einnig fyrir líka.

Eitt sinn var ég iðinn við myndasögugerð. Reyndar vann ég duglega við nokkrar Gorróbækur á árunum 2020 til 2022, en eftir það hafa afköstin verið mjög lítil.

Ég hef gripið í þessa bók með löngum millibilum síðustu ár, frá 2020. Samhenginu hef ég þó haldið. Þetta er bráðfyndin og góð bók, þótt teikningarnar séu lélegar, en hafa þó skemmtanagildi, því enn hef ég þann hæfileika að ná fram tilfinningum í teikningar, þótt hlutföllin séu afleitlega léleg og bakgrunnurinn fátæklegur. Einnig vantar mikið uppá samfellu, svipmót breytast eftir myndum. Ég væri alveg til í að betri teiknari eða teiknarar myndu endurgera þessar myndasögur mínar, ef þær seljast eitthvað og verða gefnar út, sem kannski er mögulegt.

Þessi bók er ekki nema 46 blaðsíður og myndir eru fremur stórar og sagan því ekki löng. Hún er þó hnitmiðuð og hefur skemmtanagildi.

Skemmtanagildið felst í því að aðalpersónan er mjög viðfelldin, sympatísk eins og maður segir á ísl-ensku slettumáli. Segja má að allir geti fundið sig í Magga spæjarameistara. Hann er alltaf að reyna að verða ríkur á spæjarastörfum, en það gengur alltaf jafn illa. Verkefni hans eru oftast að ná köttum niður úr trjám eða aðstoða fordekraðar og forríkar eiginkonur við fánýt verkefni, þótt hann dreymi um að hjálpa ríkisstjórninni eða auðkýfingum.

Það sem er svo brjálæðislega fyndið við svona sögur er hvað þetta er sígilt. Brostnir draumar og mannlegur breyzkleiki, þetta er alltaf jafn fyndið.

Um Gorróbækurnar hef ég fjallað áður og ætla að fjalla meira um þær síðar. Þar eru dýpri pælingar um samfélagsmál og flóknar vísanir í menninguna í ýmsar áttir. En jafnvel þar er hægt að finna helling af húmor, sem er þó oft kolsvartur eða grár, sé betur að gáð.

Húmorinn í bókunum um Magga spæjarameistara er hinsvegar laufléttur þannig að hann er hægt að fatta af hvaða barni sem er og fólki á öllum aldri. Vonandi tekst mér að vinna meira við þetta, vonandi nenni ég því. Tilgangsleysi lífsins veldur mér oft sinnuleysi og áhugaleysi að gera nokkurn skapaðan hlut, því maður fær engin laun fyrir það, enga þóknun, og allt virðist tilgangslaust, og fyllir mann af þunglyndi.

Nýársspá og fleira. Vísindi og goðsagnir. Athos Salomé spáir fyrir um miklar breytingar á árinu, samskipti við geimverur.

Rafsegulsvið sólarinnar er tíu sinnum sterkara en áður var talið. Það kom fram í vísindatímaritum 2019. Þetta hefur áhrif á sólgos og aðra hegðun sólarinnar, sem aftur skiptir máli uppá hlýindi í sólhverfi okkar, eins og á jörðinni.

Fræði sem snúast um rafsegulsvið jarðar eru leyndardómsfull að ýmsu leyti, því þau snúast um heilsu okkar jarðarbúa eins og vísindamenn hafa komizt að.

Sólgos og sóldvalir (lægð í virkni) hafa áhrif á rafsegulsvið jarðar. Skap og hegðun manna mótast að einhverju leyti af rafsegulsviði jarðar eins og sjávarföllum. Um það er hægt að deila hversu mikil áhrifin eru, en þau hafa verið mæld og staðfest af vísindamönnum, og þetta er frá þeim komið.

S-GMA er skammstöfun á ensku, Solar-Geomagnetic Activity, Sólar-rafsegul-virkni. Tengsl hafa fundizt milli hennar og hegðunar manna og dýra.

Þunglyndi, kvíði og tvípólaröskun ásamt sjálfsmorðum færast í aukana frá marz til maí, í júlí og október, þegar mikið er um hátinda í sólvirkni.

Vísindamenn telja að líffræðiklukka manna raskist af þessum orsökum. Áhrif á heilaköngulinn, sem aftur lýtur að andlegri virkni, eru talin eiga hlut að máli.

Þetta eru stórmerkileg fræði, þau gefa stjörnuspáfræðingum vísindalegan stuðning, það er að segja, að snúningur pláneta hefur áhrif á fólk eftir allt saman!

Fuglar rata með segulsviðsskyni sínu, en mannfólk hefur slíkt skyn einnig, bara ekki jafn öflugt eða jafn þróað. Stundum er það kallað "sjötta skynið".

Til eru kenningar sem tengja skrýtna drauma við jarðsegulaflsbreytingar og hræringar slíkar. Rannsóknir Daniels Darrens Lipnicki sálfræðings frá Berlín sýna fram á slíkar tengingar og hann hefur fjallað um þetta.

Samkvæmt hans rannsóknum eru venjulegir draumar tengdir mikilli jarðsegulvirkni, en skrýtnir draumar tengdir lágri virkni slíkri.

Segulsviðskippir jarðarinnar er fyrirbæri sem kannski ekki margir Íslendingar vita um, en þetta er nú samt eitt af því sem vísindamenn fjalla um.

Ef fólk efast um að ég hafi eitthvað fyrir mér í þessu getur það gúgglað "magnetic jerks", "earth's inner core" og slíkt.

Jarðvísindamenn vita einnig að segulsvið jarðarinnar er að veikjast, og það veikist hraðar en áður var talið. Segulsviðið ver okkur gegn útfjólublárri geislun svo dæmi sé tekið. Segulsvið jarðarinnar umlykur hana eins og skjöldur og er talið eitt af því sem gerir líf mögulegt á þessum dásamlega og einstaka hnetti okkar. Því skyldi fólk ekki taka neinu sem sjálfsögðum hlut.

Mikilvægi segulsviðsins er til dæmis ótvírætt vegna geimgeislanna og sólargosageislanna sem stórskaðað gætu líf hnattarins, ef ekki eytt því.

Blaðamaðurinn Michael Snyder hefur ritað um að áður hafi vísindamenn sagt að segulsviðið veikist um 5% á 100 ára tímabili.

Ný gervitunglagögn benda til að rýrnun segulsviðsins geti numið allt að 5% á slíku tímabili. Það er 10 sinnum meira en áður var talið.

Snyder hefur skrifað um að þessu hröðun á rýrnun segulsviðsins geti leitt til fjöldaútrýmingar alls lífs á jörðinni eftir 500 ár eða minna. Sumt bendir til að þessi hröðun á rýrnun segulsviðsins sé að aukast, og tíminn því að styttast sem lífið á jörðinni vari, sé allt þetta rétt.

Segulsviðið er mælt í míkróteslum, kennt við vísindamanninn Nicolas Tesla, sem frægur er mjög. Samkvæmt C. Stuart Hardwick er það núna 29.5 míkróteslur, og hefur minnkað um 14% frá árinu 1700 þegar það er talið hafa verið 35 míkróteslur.

Aðrir gagnrýna þessar niðurstöður og segja að þetta hafi margoft áður gerzt í jarðsögunni án þess að hægt sé að tengja útrýmingu lífs á jörðinni við það.

Einnig er þetta tengt við pólskipti, að norðurpóllinn sé að færast nær Rússlandi á síauknum hraða.

Segulsviðsbreytingahraðinn jókst greinilega eftir 1990. Það er um svipað leyti og annað helstefnueinkenni fór að verða áberandi í vestrænni menningu, femínisminn. Kannski má kenna femínismanum um þetta allt, því eins og sumir halda fram, þá eyðir maðurinn sér með mistökum sínum, konur og karlar.

Aukningu í sjúkdómum mörgum eins og krabbameinstilfellum má rekja til þessa að einhverju leyti, og mestu heimsendaspámennirnir á þessu sviði hræða fólk með því að allt andrúmsloftið geti horfið ásamt lífkerfi sjávarins, með visthruni á jörðinni sem óhjákvæmilegri afleiðingu.

Vitað er um pólskipti fyrir 780.000 árum, eða að þá hafi segulsviðið horfið, og komið aftur. Einnig gerðist það fyrir 41.000 árum samkvæmt vísindamönnum. Það er kallað Laschamp risafrávikið.

Viðurkenndara er að segulsviðið geti minnkað og svo jafnað sig aftur.

Nokkuð almennt er viðurkennt er að á síðustu 3000 árum hafi segulsvið jarðarinnar minnkað um 30%.

Nú mætti bæta ýmsu við. Þegar ég sótti fundi hjá Magnúsi Skarphéðinssyni í geimveruáhugamannafélagi hans kom fram margt merkilegt.

Í þeim fræðum eru til kenningar sem snúast um að geimskip séu knúin með segulafli hnattanna. Breytingar á segulsviði eru samkvæmt þessu taldar tengjast nýtingu segulsviðsins af ósýnilegum geimverum, og það passar við marga atburði á jörðinni, mikinn hraða í þróun á hátækni og slíku.

Þennan jarðfræðilega pistil má ljúka við með því að vitna í DV. "Nostradamus nútímans með hrollvekjandi spádóm fyrir þetta ár".

Athos Salomé gegnir þessu heiti stundum. Hann spáði fyrir um kórónuveirufaraldurinn, innrásina í Úkraínu, dauða Elísabetar Bretadrottningar og fleira.

Hann spáir því að mannkynið komist í fyrsta skipti í samband við geimverur á þessu ári, og muni dulkóðuð og háþróuð merki miðla á milli og tengjast til samskipta.

Einnig spáir hann að eins konar loftsteinn (kannski geimfar) lendi á jörðinni með framandi og sjaldgæfum efnum, og að kappghlaup milli Rússlands og Vesturveldanna fari að stað til að ná þessum efnum úr loftsteininum.

Hann spáir því að gervigreindin muni ógna mannfólkinu á nýju ári.

Netárás og atburður í Suður Kínahafi muni leiða til þriðju heimsstyrjaldarinnar. Efnahagslegar hamfarir, eða risakreppa muni fylgja í kjölfarið.

Einnig spáir hann miklu tjóni vegna náttúruhamfara.

Ég hef stundum fjallað um bók sem kom út fyrir allnokkrum árum og spáði fyrir um endurkomu geimvera til jarðarinnar árið 2022, "Anunnaki" geimveranna, sem sumir telja að hafi verið raunverulega sú geimverutegund sem flestar goðsagnir fjölluðu um síðar, til dæmis kristnin og islam.

Spádómar rætast víst aldrei alveg. Þó má alveg búast við því að margt áhugavert gerist á þessu ári.

 

Eru til sjálfstæðishetjur enn á Íslandi?

Pistill Rúnars Kristjánssonar hreyfði við mér um NATÓ aðildina. Ég hef alltaf átt erfitt með að skilja þetta með vörnina sem átti að fylgja bandaríska hernum. "Segulstöðvarblús" eftir Þórarin Eldján finnst mér lýsa þessu betur, og rétt.

Hinsvegar gæti verið gott fyrir okkar þjóð að hafa okkar eigin her, móralskt séð. Ég er hlynntur íslenzkum her vegna þess að slíkt styður við sjálfstæðistilfinningu ungra manna og kvenna.

Ég held samt að slíkur her yrði alltaf táknrænn. Þjóðverjar hefðu getað náð Íslandi á sitt vald, ef þeir hefðu talið það nógu hernaðarlega mikilvægt. Það hefðu Sovétmenn einnig verið færir um, þrátt fyrir bandaríska herinn, jafnvel þótt þeir hefðu þurft að sprengja megnið af landinu til Andskotans, eins og þeir kunna.

Hernaðarlegt mikilvægi Íslands er ofmetið. Ísland er ekki miðpunktur tilverunnar hjá stórveldunum, þótt þægilegt sé að eiga það til að skjóta flaugum frá og nota sem millilandaflugvöll eða höfn á langleiðum.

Það má færa rök fyrir því að það algera hlutleysi sem Rúnar kallar eftir hefði haft ýmiskonar farsæld í för með sér, og ekki innrás Sovétmanna heldur, að öllum  líkindum.

Þá hefði Viðreisnarfólkið fluzt úr landi. Andi þess er á meginlandi Evrópu.

Það er hægt að gera samninga um eftirlit Norðurlandaþjóða og þannig varnir. Alþjóðasamningar um hlutleysi og samstarf ætti að nægja jafn vel og vera með her í Keflavík eða í Nató. 

Eftir því sem fleiri lönd eru í Nató þá verður það hættulegra bandalag, sem ögrar Rússum, og kannski fleiri þjóðum. Mesta tryggingin fyrir friði er að ögra ekki öðrum þjóðum, eins og með Nató tilvistinni yfirleitt, og samskonar fyrirbærum.

Helztu rökin með því að við séum leppur Bandaríkjanna eru efnahagsleg einsog hjá Úkraínu. En margur hefur orðið af aurum api. Kapítalismi getur verið gagnlegur í hófi. Nú er kapítalismi íslenzku þjóðarinnar genginn úr hófi og við erum hundflöt fyrir Mammon, sjálfstæðið ekkert. Ég gerði þau sjónarmið að mínum þegar ég var að byrja í Menntaskólanum í Kópavogi að þjóðin hefði selt sálu sína Mammon með Natóaðildinni og herstöðinni bandarísku. Ennþá hef ég sannfæringu fyrir þessu.

Gömlu kynslóðirnar höfðu varann á. Ég heyrði jafnvel sjálfstæðisfólk tala um hættuna af því að blandast bandarísku hermönnunum. Það var líka langt frá því að allir sem kusu Sjálfstæðisflokkinn væru kapítalistar þá, frekar þjóðernissinnar, og sjálfstæðisfólk, í merkingunni að vilja sjálfstæði óháð hvaða flokkur væri að bjóða uppá það.

Ég er þeirrar skoðunar að íslenzka þjóðin sé orðin OF RÍK, fjárhagslega.

Það er vegna þess að of mikið ríkidæmi veldur siðleysi og siðblindu, og rofi, dyggðir eru látnar lönd og leið og einsog Megas orti, "akfeitur þræll með gljáandi hlekki."

Afi minn vildi að við værum utan við Schengen, ESB og EES. Ég veit ekki til þess að hann hafi viljað að þjóðin færi úr Nató, en það var líka fjarlægt öllum nema kommúnistum þá, held ég.

Ég verð að vera sammála þeirri djarflegu ályktun að þjóðin ætti að standa utan við Nató, og Schengen og EES má bæta við líka.

Kannski var eitt sinn hætta á innrás Sovétríkjanna. Það eru þá 50 ár síðan eða meira. Forgangsröðun Rússa er allt önnur núna. Þeir eiga í basli með fyrrum ríki sín, og það mun nægja þeim næstu áratugina, ég held að það séu 99% líkur á því, og þessvegna gjörsamlega óþarft og jafnvel skaðlegt að Svíþjóð og Finnland þurfi í Nató eða ESB. Móðursýki, ekkert annað.

Núna er kannski meiri hætta á innlimun Íslands í Kína, og það yrði þá gert efnahagslega en ekki hernaðarlega. Svona eru nú áherzlurnar öðruvísi í heimsmálunum og varnarmálunum.

Þegar allt kemur til alls höfum við alltaf verið í mestri hættu af hendi Breta og Bandaríkjamanna, enda voru þeir fyrstir að næla sér í okkur, og Þorskastríðin sögðu þetta sama.

Það má sjá í gegnum það hversvegna sjálfstæðismenn hafa alltaf verið hlynntir Natóaðildinni. Þar með tryggðu þeir sér völd, því þessi tengsl við Bandaríkin tryggðu fjármagnsflæði, viðskipti og samninga, Marshallaðstoðin skipti líka máli. Sjálfstæðisflokkurinn var risaflokkur því hann gerði Íslendinga ríka. Á sama hátt ef Hitler hefði unnið stríðið og Þýzkaland orðið fjárhagslegt og hernaðarlegt stórveldi Evrópu eftir stríðið þá hefði einhver flokkur gifzt nazistunum, ef þeir hefðu sigrað, og tryggt sér þannig velvild kjósenda á Íslandi, og fjármagnsgflæði til landsins þaðan.

Þegar til lengri tíma er litið munu Íslendingar annaðhvort nátengjast ESB eða Kína, það fer eftir því hvort Evrópa leggur endanlega upp laupana eða ekki.

Fullkomið sjálfstæði er þó betur fallið til gæfu og farsældar. Bandaríkin eru á fallanda fæti, ESB vissulega, og Kína kannski líka, þegar Indland tekur endanlega fram úr því og svo loks Afríka, sem allt er fyrirsjáanlegt.

Ég varð Nýalssinni snemma. Dr. Helgi Pjeturss ritaði einhversstaðar um það í bókum sínum að tilgangur íslenzku þjóðarinnar væri að vera fyrirmynd og leiðarstjarna annarra þjóða, bæði sem friðarþjóð og eins sú þjóð sem fyrst byggði á þessu landi stjörnusambandsstöð og breytti trúarbrögðunum í vísindastarf. Þessvegna er mér ljúft að skilja og vera sammála því sem Rúnar fjallar um. Ísland getur ekki verið fyrirmynd eða leiðandi ef það er undir hælnum á erlendum herveldum alltaf!

 

Góður fræðimaður, Guðni. Vonandi að störf hans sem forseti rýri ekki þann starfsheiður.

Piparkökudrengurinn afrekar að stíga til hliðar. Eitt gott hefur hann þá gert sem forseti, nákvæmlega það.

Allir, eða flestir reyna að ljúga því að sér að hann hafi verið góður forseti. Góður í að gera ekki neitt nema vera formfastur og íhaldsemin holdi klædd. Ekki tel ég það góðan forseta að neinu leyti þegar við höfum fordæmi eins og Ólaf Ragnar Grímsson, og þann sem aldrei varð forseti en hefði orðið bezti forsetinn, Guðmundur Franklín Jónsson viðskiptafræðingur.

Áður en Ólafur Ragnar Grímsson breytti forsetaembættinu og gerði það að lýðræðisventli voru kröfurnar aðrar. Þá var forsetinn aðeins puntudúkka og skjalastimplari.

Guðni Th. Jóhannesson veit þetta vissulega sjálfur og ég held að raunveruleg ástæða fyrir því að hann stígur nú til hliðar sé sú að hann sé sammála þessu áliti mínu, að hann sé betri fræðimaður en forseti, miðað við Guðmund Franklín Jónsson og Ólaf Ragnar Grímsson.

Guðni hafði að vísu ekki kjark til að breyta forsetaembættinu eins og Guðmundur Franklín vildi gera, en mig grunar að hann hafi haft einhverskonar metnað í þá átt, en kosið auðveldu leiðina, að geðjast einföldum skrílnum með hefðbundnu þvaðri og þrasi.

Nei, maður veit ekki hversvegna Guðni stígur til hliðar, en hægt er að gizka og hafa eigin skoðanir á því.

Nú hlaupa trúðar og trúðlur upp til handa og fóta og hyggjast bjóða sig fram til forseta. Kannski fáum við 100 plús frambjóðendur - eða eru reglurnar ekki að leyfa það?

Það merkilega við Guðna forseta er að hann gerði hvort tveggja í senn, að vera meiri forseti unglingatízkunnar en hinir og líka að vera hefðbundnari en Ólafur Ragnar, sem sá sem breytti forsetaembættinu til frambúðar, og Vigdís, sem fyrsta konan.

Ég ólst upp við að forsetar væru með annan fótinn, ef ekki báða, í konunglegum hefðum, og Vigdís var þannig og Ólafur Ragnar líka. Guðni var með eina tá í þeim hefðum, en átti konu sem talaði bjagaða íslenzku, eins og Ólafur Ragnar, og daðraði við fjölmenninguna í ræðum, þannig að hann var ekki íhaldssemin holdi klædd, eins og forsetar voru fyrr á tímum.

Annaðhvort fáum við algjöran umskipting sem forseta eða þá einhvern svona hefðarmann sem er að hluta til í uppreisn gegn hefðunum.

Það er almenningur sem er fullkomlega glataður að vilja svona forseta en ekki einhvern eins og Guðmund Franklín.

Guðmundur Franklín var í hópi sjálfstæðishetjanna sem börðust gegn Icesave, í andanum, ef ekki líka í rauninni. Nýtt stjórnarform hefði orðið til á þessu landi, einstakt um víða veröld, sem hefði minnt á gríska lýðræðið þegar það byrjaði, gáfumannaræði. Hann hefði skotið mistökum þessarar ríkisstjórnar í þjóðaratkvæði. Sumt hefði farið vel, annað ekki.

Það eru ekki vinsælustu trúðarnir sem breyta heiminum heldur hugsjónamennirnir sem fá lítið fylgi, eins og Guðmundur Franklín. Hlýtur ekki Guðni núverandi forseti að vita þetta sjálfur?

Almenningur ræður engu því almenningi er stjórnað. Reynslan sýnir þetta, erfitt að halda öðru fram.

Ég er ekki sammála þeim fjölmörgu sem tjá sig og segja að það ætti að leggja forsetaembættið niður. Ólafur Ragnar Grímsson sýndi og sannaði hvernig góður og lýðræðiselskandi forseti getur hjálpað heimskum almenningi. Það sýndi Guðmundur Franklín einnig með því að leggja drög að merkilegri forsetatíð, lýsa fyrirætlunum sínum, sem voru lýðræðislegar og sannar lýðræðisumbætur.

Fólkið sem vill leggja forsetaembættið niður vill og elskar jafnaðarfasismann, sem er lúmskasta og viðbjóðslegasta form einræðisins sem er til, sem er kommúnismi endurfæddur í slímugri mynd. Jafnaðarfasisminn er stjórnarform þar sem almenningur er kúgaður af auði og völdum. Alltaf finnast nógu margir til að telja það frábært.

Góður forseti er betri við fólkið en ráðherrar sem spillast meira frá ári til árs, og breyta lögunum í landinu spillingunni í hag, meira og meira ár eftir ár.

En við vitum alveg að við fáum annan piparkökudreng, sérhannaðan fyrir elítuna, eða piparkökutelpu á Bessastaði. Maður kemur ekki í manns stað, nei, en vélmenni kemur í vélmennis stað, vissulega. Hlýðnin.

Katrín yrði ágætis forseti. Varla lélegri en Guðni. Hún hefur það sem fólk vill, að vilja ekki rugga bátnum.

Hefði helst áhrif ef Katrín færi í forsetaframboð

Áramótaskaupið

Gott skaup sem gerði upp árið. Gervigreindin mikið notuð sem getur breytt kvikmyndagerðinni, lífs og liðnir látnir leika með hjálp gervigreindar, og það er nýtt held ég í áramótaskaupi.

Aðeins eitt sem mætti minnast á og gagnrýna, of mikið fjallað um Bjarna Benediktsson, hann var næstum lagður í einelti. Einnig mætti segja að næstum ekkert hafi verið gert grín að vinstrafólki, nema Katrínu Jakobsdóttur.

Brandararnir um Kristján Loftsson voru mjög fyndnir. Það hefði bara mátt bæta við miklu meira gríni um mistök í pólitík, það var fjölmörgum fyndnum málum sleppt.

Í heildina fannst mér þetta ekki jafnt gott skaup og í hittifyrra (2022), það var nefnilega með þeim albeztu frá upphafi, mörg atriði og gætt að pólitísku jafnvægi.

Stundum fannst mér ég vera að horfa á Krakkaskaup, því það var svo mikið verið að niðra eldri kynslóðir. Leikarar stóðu sig vel.

Gott skaup var þetta, en það hefði orðið miklu betra ef handritið hefði fengið gagnrýni frá mörgum hliðum, og bröndurum hefði verið bætt inní um miklu fleiri atriði og fyndnar fréttir frá árinu.

Söngatriðin fannst mér öll mjög góð. Rappið er orðið okkur Íslendingum mjög eðlislægt, en rappatriði í mörgum skaupum fyrri ára fannst mér stirð og ekki jafn sannfærandi og núna.

Já, tvö góð skaup í röð, það finnst mér, núna síðast og næstsíðast.

Gleðilegt nýtt ár.

DJ Bambi og líf eftir dauðann. (Er þetta líf kannski dauðinn?).

DJ Bambi er skáldsaga ársins kemur fram í þessari frétt, og það lýsir svo sem árinu vel, skáldsaga um trans konu er sögð skáldsaga ársins.

Við eigum að fagna múslimum og svörtu fólki sem mun fylla jörðina eftir nokkra áratugi. DJ Bambi lýsir því hvernig okkar menning er dauð, rjúkandi rústir og leifar þess sem hverfur og enginn að eilífu minnist, nema sem vísun í skáldsögur liðins tíma.

Það er í eðli tapara að reiðast sigurvegurum. Sigurvegarar framtíðarinnar og nútíðarinnar eru múslimar og fólk frá Afríku, því aðeins þar er nægileg mannfjölgun til að hægt sé að segja að það fólk mun erfa jörðina og fylla hana á meðan aðrir verða fortíðin ein, deyja út og hverfa að eilífu, í hinzta sinn.

Í DV er grein um konu sem var dáin í 40 mínútur og greinir frá upplifunum sínum á þeim tíma, en hún kom til baka, eins og sagt er. Þessi grein er mest lesin í Pressunni á DV allavega núna á gamlársdag, hversu lengi sem þær vinsældir greinarinnar merkilegu vara.

Blaðamenn á DV eru farnir að fjalla um þetta með reglulegu millibili, svo einhver áhugi er til staðar.

Konan lýsir því meðal annars að henni hafi verið kennt að hennar tími hafi ekki verið þá kominn og hlutverki hennar ólokið á jörðinni. Greinin er að vanda afleitlega þýdd, en sífellt færri Íslendingar ráða við sitt eigið tungumál, og á það við um blaðakonur og blaðamenn eins og aðra, enda fá þeir að heyra það frá lesendum sem skamma þá óspart í athugasemdum fyrir ömurlegt málfar. En allavega, maður skilur innihaldið þrátt fyrir lélega þýðingu.

En fólk sem skrifar athugasemdir undir svona greinar það rífst einatt um það hvort líf sé eftir dauðann eða ekki. Rök hinna trúlausu sem segja ekkert líf eftir dauðann eru einatt eins og setningin sem Gréta Jónsdóttir nokkur skrifar:"Súrefnisskortur getur skapað ofskynjanir samkvæmt rannsóknum!" Þetta er vinsæll frasi meðal þeirra sem trúa ekki á neitt líf eftir dauðann, aðeins á vísindin og húmanismann, það eru vissulega Marxistar og efnishyggjufólk.

Merkileg og lýsandi er einnig setningin sem Þóroddur Þórhallsson skrifar:"Þegar fólk lendir í þessu ástandi sem þarna er lýst þá fer í gang allskonar rugl og vitleysa í heilanum sem sumt fólk tekur sem alvöru."

Eða Guðmundur Norðdahl:"Þvílík þræla! Það er 21. öldin." (Með fjöldasjálfsmorðsmenningu sinni í Vestrinu, transmennsku og femínisma).

Eða Eiríkur Kristvinsson:"Já og á 21. öldinni trúa menn enn á guð. Magnað." (N vantar hjá honum og kommu og aukalegu "en-i" er sleppt sem meikar engan sens. Setningin er orðrétt með innsláttarvillum:"Já og en á 21 öldinni trúa menn en á guð magnað").

Að lesa þetta gefur manni innsýn í bölsýni og fullkomna formyrkvun sálarinnar hjá mörgu nútímafólki til vinstri, og jafnvel hægri, og það gefur manni skilning á því hversvegna skelfilega margir deyja vegna eiturlyfjanotkunar og eignast ekki afkvæmi, fólk er eitt í sínu horni kaldlynt, trúlaust og kaldhæðið.

Þeir Guðmundur Norðdahl og Eiríkur Kristvinsson sem skrifa þessar athugasemdir gera engan greinarmun á trúarbrögðum og vísindum, því rannsóknir á upplifunum fólks sem kemur til baka eftir að hafa dáið eru vísindalegar rannsóknir en ekki trúarbrögð. Þessir menn eru forhertir efasemdarmenn, og trúmenn í efasemdum sínum, Guðsafneitun þeirra er trú og sannfæring, þeir vilja ekki hlusta á rök um annað eða vísbendingar. Þannig viðhorf eru EKKI vísindaleg, heldur marxísk, myndu sumir segja.

Til að sannfæra þá og aðra um að þetta eru ekki trúarbrögð heldur vísindi vil ég benda á að þeir sem rannsaka þetta eru ekki með fullyrðingar um hvað þetta þýði, hvort þetta séu alvöru upplifanir eða skáldskapur í þessu deyjandi fólki, sem lifnar svo við.

Þeir sem hunza allt starf miðla og svona upplifanir eru einfaldlega að fara á mis við mikið. Þetta eru leyndardómar, og leyndardómar gefa lífinu gildi. Þetta eru vísbendingar um eitthvað, en það er jafn mikill hroki að segja þetta bull eins og að segja einhvern ákveðinn guð stjórna þessu öllu.

En skoðum nú árið og síðasta dag þess sem nú er upp runninn. Má ekki segja með réttu að skáldsagan DJ Bambi lýsi árinu vel og þessar athugasemdir þessa ágæta fólks?

Hvort sem okkur líkar vel við nútímann og einkenni hans eða svona upplifanir sem lýst er í DV, þá er ekki hægt að neita þessu, þetta er veruleiki margra.

Mikið skelfilega finnst mér fólk eins og Þóroddur Þórhallsson órökvíst, sem skrifar athugasemd undir þessa grein í DV.

Hvernig er hægt að kalla það rugl sem er skipuleg atburðarás, sem fólk lýsir sem deyr og lifnar við að nýju? Hvernig í fjandanum er hægt að kalla það ofskynjanir og vitleysu í heilanum? Hvernig getur fólk þvaðrað svona endemis vitleysu? Og spyrja má: Trúir fólk þessu sjálft sem fimbulfambar svona útí tómið til að þóknast marxisma nútímans? Trúir þessi Þóroddur því sem hann blaðrar sjálfur, eða þessi Gréta? Þessi marxismi nútímans er fullkomlega, fullkomlega, fullkomlega og 150% útí hött. Ekki vottur af rökum eða skynsemi, hugsunin svo brengluð að hún er 1000% geðveiki, og samt viðurkennd af háskólum og opinberlega.

Þessu fólki er um megn að draga þá ályktun að 2+2 séu fjórir. Nei, hjá þessu fólki er 2+2 5679 eða alkul í -10.321 veldi!!!!!!!

OG ALMENNINGUR Á AÐ TRÚA RUGLINU!

 

Páll Andrés Þorgeirsson fær reyndar flesta þumla fyrir sínar athugasemdir, og það er vit í því sem hann skrifar. Til dæmis:"Reyndar segja virtir vísindamenn, að við þekkjum í raun heilastarfsemina nánast ekkert."

 

En athugum það að fólk sem er með báða fætur á jörðinni er oft kallað fordómafullt í dag, ef það er með klassískar skilgreiningar á tízkufyrirbærum. Eða er fólk trúir á guði eða einn guð, til dæmis.

 

Bezta áramótaheit sem fólk getur strengt er að hætta að fylgja pólitískri rétthugsun, hætta að trúa á Nýju fötin keisarans, trúa á eigin rökhugsun og fylgja henni, eða sígildum leiðbeiningum úr trúarbrögðum og sígildri menningunni, aldagömlum perlum.

Það er til ofsafengin kristin trú sem er kannski skaðleg, alveg eins og ofsafengna heimskan, heimstízkan, sem fylgir með eftirlitsþjóðfélaginu, jafnaðarfasismanum.

Fólk ætti samt að vita að það er hægt að nota sumt úr trúarbrögðunum til að falla ekki í gildrur samtímans, til að trúa ekki í blindni á allt í samfélaginu.

Kristur kenndi fólki að elska óvini sína. Í Lúkasarguðspjalli stendur þetta:

"Biðjið fyrir þeim, er misþyrma yður. Slái þig einhver á kinnina, skaltu og bjóða hina, og taki einhver yfirhöfn þína, skaltu ekki varna honum að taka kyrtilinn líka. Gef þú hverjum sem biður þig, og þann, sem tekur þitt frá þér, skaltu eigi krefja." (28-31, Lúkasarguðspjall).

Þessar setningar úr Biblíunni eru mjög við hæfi á þessum tímamótum, áramótum, því þessar setningar eru svo í andstöðu við efnishyggju og gróðahyggju nútímans. Því má af þessu læra, hvort sem fólk vill taka þetta bókstaflega eða ekki.

Ég spyr mig: Er hægt að breyta því að múslimar fjölga sér meira en kristnir menn og flytjast til vestrænna landa? Er ekki óhjákvæmilegt að nota þessi orð Krists til að fyrirgefa öllum og fyllast af meiri kærleika en áður?

 

 

DJ Bambi er skáldsaga ársins 2023

Það er gott að endurmeta tónlistarmenn sem maður eitt sinn taldi lélega

Fyrst þegar ég heyrði í Bruce Springsteen fannst mér lítið til hans koma. Það var árið 1987 og ég var nemandi í MK. Skólabróðir minn kunni á hljómborð og sá hjá mér nótnabók (sem ég gaf einnig Bókasafni Kópavogs) með lögunum mínum, (frá árinu 1983 og 1984, Inqósöngvar I) og vildi fá mig í heimsókn með hana, sem ég þáði. Hann hafði heldur aldrei heyrt í Bob Dylan og var til í að ég kæmi með plötu með kappanum. Það gerði ég.

Honum fannst Bob Dylan ekkert spes, en hann hafði það af að spila lag eftir mig á hljómborð sem hann var með heima hjá sér. Það fannst honum heldur ekkert spes. Ég held að það hafi verið "Snjórinn", sem var samið 1983, eitt af mínum fyrstu, hugljúft og snoturt, en barnalegt.

Hinsvegar var hann forfallinn aðdáandi Bruce Springsteen og átti plötur með honum. Hann setti nokkrar á fóninn og við hlustuðum.

Nokkrum árum seinna eignaðist ég tónleikasafnið hans Bruce, og svo seinna fleiri plötur.

Eitt sinn fannst mér "Born in the USA" nokkuð góð plata.

Nú finnst mér fyrstu plöturnar hans tvær beztar, sem komu út árið 1973.

Ég var einmitt að taka fyrstu plötuna hans á spólu og spila yfir jólin. Já, ég er farinn að kunna að meta þessa tónlist.

"It's Hard to Be a Saint in the City" er betur flutt á sólóplötunni en hljómleikaplötunni.

Annars finnst mér þessi fyrstu lög heillandi hjá honum. Seinni lög eru einfaldari, staðlaðir slagaðar, iðnaðarrok.

Það má heyra það glöggt á fyrstu plötu Bruce Springsteen að hann er undir áhrifum frá Bob Dylan. Sérstaklega er eins og lagið "It's All Right Ma, (I'm Only Bleeding)" frá 1965 hafi verið fyrirmynd flestra laganna á fyrstu plötu Bruce Springsteen.

Formlega séð að minnsta kosti.

Dylan notaði innrím mikið í umræddu lagi, það gerir Bruce einnig á fyrstu plötunni sinni. Eiginlega kemur hann þarna fram sem fullmótað skáld, því textarnir hans er býsna góðir og langir, lögin oft meira en 5 mínútur.

Þó nær stæling Springsteens aðeins til formsins en ekki innihaldsins. Á meðan textar Dylans voru og eru dulir og margræðir, þá eru textar Springsteens beint úr daglega lífinu eins og til dæmis það sem Bubbi okkar er frægur fyrir.

En það sem er sérlega heillandi við flest hans verk er einlægnin. Maður heyrir að hann nýtur þess sem hann er að gera.

Raunar eignaðist ég "bootleg series" safn Bruce Springsteens fyrir nokkrum árum og það heitir "Tracks" og kom út 1998. Ég fann það á góðu verði í Góða hirðinum og hef hlustað mikið á það safn síðan. Það endurvakti áhuga minn á Bruce Springsteen gjörsamlega.

Það kemur nefnilega í ljós að Bruce Springsteen samdi miklu fleiri lög en komust á plöturnar hans. Sum þeirra eru jafn góð og þau sem voru gefin út, jafnvel betri. Þó má segja að flest þeirra séu frekar einhæf og í þessum "klassíska Bruce Springsteen" stíl, það er að segja öskrandi viðlag "arena rock", (eða Laugardalshallarstælarokk).

En ég er grúskari, og í þessu safni Bruce Springsteen eru líka viðkvæmar ballöður, og þjóðfélagsgagnrýni sem varla gefur eftir því harðasta frá Bob Dylan.

Gott dæmi er lagið "Dollhouse", sem þýðir dúkkuhús. "We're living in a dollhouse but our dollhouse, girl, is falling down."

Þarna gagnrýnir hann konuna sína fyrir að skipuleggja allt vel, en vanta uppá tilfinningar og kærleika.

Það sem dró mig að Bruce Springsteen var þetta, að hann hefur fleiri hliðar en hann gefur út á sínum sólóplötum. Þar lýsir hann gjarnan æsku sinni og lífi á persónulegum nótum. Það fannst mér sýndarmennska fyrst þegar ég heyrði í honum, því ég efaðist að hans eigið líf væri merkilegra en annarra, og því ekki þess vert að syngja um það svona mikið, svipað eins og Bubbi gerir mikið af, mjög mikið.

En þegar betur er að gáð eru fleiri hliðar á Bruce Springsteen, eins og að hann er þjóðfélagsgagnrýnandi eins og Bob Dylan.

Síðan er það söngstíll Springsteens sem er heillandi. Þar heyri ég þennan sameiginlega hljóm sem lærisveinar Woody Guthries hafa tileinkað sér. Sjálfstraust og karlmennska er hluti af þeim söngstíl. Einnig að fara útí hvaða málefni sem er, sem gætu verið áhugaverð og mikilvæg til umfjöllunar.

Á þessum árstíma rifjast upp minningar. Þegar amma kvaddi breyttist maður.

Amma dó 28. desember 1985. Kannski var það gæfa fyrir hana að hún fór skjótt, en erfitt fyrir okkur aðstandendurna og það breytti mér mikið.

Hún hafði kvartað um bakverki í að minnsta kosti mánuð og heimilislæknirinn sendi hana bara í nudd, og henni versnaði bara. Það kom ekki í ljós fyrr en eftir að hún dó að dánarorsökin var æðagúlpur við hjartað sem sprakk þennan dag, og hún dó í sjúkrabílnum á leiðinni á spítalann. Það hefði verið hægt að bjarga lífi hennar hefði hún verið betur rannsökuð var okkur sagt seinna. Hún var sjötug þegar hún dó.

Annars vil ég einnig minnast afa. Hann dó 2015, og hefði orðið 99 ára hefði hann lifað þremur mánuðum lengur.

Hann vann á verkstæðinu fram yfir 95 ára aldurinn, en hann fékk fyrra hjartaáfallið 2012, og þá var hann orðinn 95 ára, að verða 96 ára.

Ég vil lýsa því hversu ótrúlega duglegur og ósérhlífinn hann var. Þegar rörin biluðu í húsinu vann hann langmest við að leggja ný rör, og það var mjög, mjög mikil vinna og erfið.

Eftir að hann dó tók ég fjölmargar ljósmyndir af húsinu og verkstæðinu, því ég vissi að það ætti að rífa byggingarnar eftir söluna. Þegar ég skreið um á níðþröngum stöðum uppi á háaloftinu þar sem hann klöngraðist og skreið og tengdi rörin saman og svo leiddi þau útúr húsinu þá gerði ég mér grein fyrir því að hann vann næstum ofurmannlegt átak að klára þetta verk árið 2013 og 2014, rétt áður en hann dó. Rörin varð hann að leggja undir skápunum sem voru þarna og plássið var mjög lítið. Þarna voru fjölmargir skápar sem höfðu verið steyptir fastir við gólfið og urðu ekki hreyfðir.

Afi minn kvartaði yfirleitt aldrei heldur vann sitt verk.

Hann hafði þann sið að fá sér smálúr eftir hádegismatinn, en fór á fætur klukkan 7 á morgnana að vinna og vann oft fram á kvöld. En seinni árin varð þrekið minna, út af verkjum og meiðslum sem urðu verri með aldrinum. Þó var hann yfirleitt alltaf á ferli eitthvað að vinna á verkstæðinu, og alltaf fór hann að synda, ganga og dansa gömlu dansana.

Eftir að amma dó fór hann að sinna líkamsrækt, jógaiðkun varð hans áhugamál og margt fleira. Þannig bætti hann lífsgæði sín og lengdi lífið, sennilega. Einnig var hann bjartsýnn og lífsglaður að eðlisfari og það hjálpaði honum mikið.

Þegar afi var að alast upp á öðrum og þriðja áratug 20. aldarinnar var honum kennt að það væri engrar undankomu auðið að komast hjá vinnuþrælkun. Þannig urðu til hetjurnar á 20. öldinni sem gáfu okkur frelsið og sjálfstæðið.

Afi ól sín börn upp samkvæmt þeirri speki að hver og einn yrði að fá að njóta sín, að börnin hefðu persónuleika, og að börn ættu ekki að vera skylduð til að vinna nema þau vildu það. Mín leti var einnig afleiðing af samskiptaleysi foreldra minna. Mamma vildi ekki taka ábyrgð á mér og pabbi gat það ekki því þau slitu samvistum þegar ég var eins árs og fékk aldrei að taka mikinn þátt í uppeldi mínu síðar.

Mér leið alltaf eins og ég væri í geymslu þegar ég var lítill. Ég var of sjálfstæður til að skólakerfið gæti beygt mig og brotið. Ég skynjaði það strax að maður væri að læra fyrir kerfið, ekki fyrir mann sjálfan.

Veturinn ætti að vera bezti tími ársins. Þá er mátulegt hitastig, ekki of heitt, og þá er þetta notalega myrkur og rökkur sem gefur ímyndunaraflinu tækifæri.

En ósættið er mikið og kærleikurinn lítill. Kynin eiga í brösum og kúgun kvenna á körlum er ríkjandi. Fólki er nauðgað andlega, körlum aðallega og drengjum, en öllum, af geimverunum sem eiga okkur.

Maður breytir kannski engu, jafnvel varla sjálfum sér.

En fái maður frið til að sætta sig við takmarkanirnar sem mæta manni í umhverfinu, þá getur manni liðið eitthvað skár.

Vinsældir Selenskís og stríðsins eru ekki að aukast í Úkraínu

Stuðningur Úkraínumanna við Selenskí og stríðið fer minnkandi. 58% þjóðarinnar eru ánægð með forsetann, en 74% fyrir einu og hálfu ári. Blaðamenn DV hafa verið iðnir við að segja þessar fréttir.

Samkvæmt einni frétt er hann á útleið, stríðsforsetinn Selenskí. Herkvaðning er í hæstu hæðum, hurðir brotnar upp og menn neyddir í úkraínska herinn.

Staðgengilsstríðið snýst um að komast bakdyramegin inní Rússland og ræna sem flestum auðlindum bæði af Rússum og Úkraínumönnum, og Vesturlandabúar eru sekir um þetta, með stuðningi við stríðið, og svo forkólfarnir.

Femínismi snýst um dauða og djöful nú til dags en ekkert réttlæti. Hann snýst um að nauðga karlmönnum og öllum andlega og félagslega, enda eru femínistar geimverur, andsetið fólk.

Samkvæmt einni DV frétt segjast Úkraínumenn hafa eytt 90% af her Rússa sem réðst inn í febrúar á síðasta ári. Þó eru sigurlíkur Úkraínumanna varla meiri en áður í þessu stríði, eða minni, samkvæmt jafnvel sumum fréttamönnum DV, sem standa frekar með þeim en Rússum, og það er alveg ljóst.

Fjármálaráðherra Úkraínu, Marchenko bendir á 29 milljarða fjárlagagat í Úkraínu út af stríðinu, þrátt fyrir gígantíska hjálp frá femínistum Bandaríkjanna og heimsbyggðarinnar.

Stríðið í Úkraínu kostar ekki aðeins ótalmörg mannslíf, heldur fjármuni gífurlega mikla.

Evrópusambandið vill nota frysta og rænda fjármuni Rússa til að fjármagna þetta.

Fréttin sagði frá því 25. febrúar á þessu ári að ESB finnur ekki megnið af frystum fjármunum Rússa, eða um 300 milljarði Evra.

Það bendir til gígantískrar spillingar innan ESB, sem eru svosem ekki nýjar fréttir fyrir alla.

Ekki er nóg með að hugmyndafræðilega gjaldþrota Evrópa ræni af Rússum, heldur á að nota ránsfenginn gegn þeim helzt.

Víetnamstríðið var hatað á Vesturlöndum. Nema þá var ekki 80% mannkynsins geðveikt út af femínisma. Þá var ekki menningin hrunin.

Á DV eru örfáir einstaklingar mjög háværir gegn Pútín og hliðhollir Selenskí. Ekki svo viss um að öll þjóðin sé á þeirri línu.

Ég er á þeirri skoðun að ósköpin á Gazasvæðinu séu afleiðing af Úkraínustríðinu. Stríðsóðir foringjar nýta sér það þegar athyglin beinist að stríðum og vandamálum annarsstaðar.

Eins og kemur fram í þessari frétt gæti svo farið að Bandaríkin hættu að styðja Úkraínustríðið.

Eitt sinn var montið mikið í femínistum Vesturlanda. Því var haldið fram að efnahagsþvinganir gegn Rússum myndu knésetja þá á skömmum tíma. Svo fór ekki.

Nú auka þeir hergagnaframleiðslu sína og efnahagsþvinganirnar hafa kannski aðallega verið til skaða fyrir Evrópu og Bandaríkin, þjóðirnar sem beittu þessum þvingunum.

Eins og Gunnar Rögnvaldsson fjallaði um í pistlum þá hefur heimspressan á Vesturlöndum gert sig að fífli með því að fjalla um Rússa sem handónýtt veldi komið að fótum fram og að segja Pútín hálfdauðann út af allskonar sjúkdómum, eða tvífari manns sem horfinn er yfir móðuna miklu. Þær furðufréttir eru reyndar hættar að koma. Jafnvel lesendur á Vesturlöndum eru ekki svo trúgjarnir að trúa slíku bulli úr heimspressunni sem RÚV lepur upp fréttir frá eins og Stöð 2, sem eiga sér enga stoð í veruleikanum, en margt annað miklu fremur, að því er virðist.

Sjaldan hafa talsmenn lítilla flokka fengið eins mikinn byr í seglin. Almenningur ætti að sjá það og skilja, að meginstraumurinn á Vesturlöndum lætur stjórnast af samsærum, og lætur leiða sig til slátrunar. Falsfréttir RÚV og annarra viðurkenndra fjölmiðla ættu að vera meira en vísbending.

Samt er almenningur kannski bara lamaður af ótta.

Það er mjög áhugavert að fjalla um það hvernig hundar urðu til sem tegund. Erfðafræðilega eru þeir eiginlega 100% eins og úlfar. Þeir urðu að þessari hlýðnu tegund með því að vera kúgaðir og þjálfaðir af manninum öldum saman.

Ég hef haldið því fram að geimverur þær sem eru andlegar og eru seztar að hér á jörðinni stjórni konum með sama hætti. Þessar geimverur nota konur eins og hunda, eða tíkur. Þær telja sig stjórna út af femínismanum, en í raun er þeim stjórnað af þessum geimverum.

Fyrir 1000 árum var kvennamenningin góð, þegar hún var heiðin. Þetta sýna Íslendingasögurnar. Þá var þjóðerniskenndin og kynþáttahyggjan einkenni kvenna, og ættarstoltið. Konur höfðu frumkvæði að mannvígum, stoltsins vegna, ættarinnar vegna.

Á okkar tímum er eins og engin skynsemi sé í flestum konum. Þó eru fáeinar til sem eru framúrskarandi, og flestar hægramegin í stjórnmálalitrófinu.

Eru íslenzkir karlmenn að standa með Úkraínu og Selenskí fyrir eiginkonur sínar eða aðra femínista í lífi sínu? Á að halda áfram blóðbaðinu í Úkraínu vegna sannfæringar um vestræn lífsgildi?

Ég ætla að fallast á það að guð Biblíunnar, Jehóva, eða Jahve, geti breytt jörðinni á ný og gert okkur mennina sér undirgefna. Það kann hann að gera með því að láta Pútín sigra.

Ég hef áhuga á heiðni ekkert síður en kristni og Abrahamstrúarbrögðunum.

Samt viðurkenni ég að vestræn menning er rústuð innanfrá af femínisma og Satanisma.

Það þýðir að allt tal um mannréttindi og frelsi á Vesturlöndum er innantómt og rangt, einskisnýtt.

Hvernig er hægt að telja Rússa ógn þegar Vesturlönd eru hrunin innanfrá vegna femínisma og Satanisma almennt? Hvernig er hægt að rústa því sem þegar er rústað vegna djöfuldóms eigingirni og ónýtra stjórnmálastefna?

Hvaða árangri hafa stuðningsmenn Selenskís og Úkraínu náð? Rússar halda áfram, þrátt fyrir ógurlegt mannfall í báðum herjum og stríðskostnað.

Næstum öll heimsbyggðin er á móti Rússum og samt er ekki sigur unninn gegn þeim.

Gunnar Rögnvaldsson bloggari hafði rétt fyrir sér þegar hann lýsti því hversu lélegir margir innviðir eru á Vesturlöndum, og þegar kemur að hergagnaframleiðslu og stríði alveg sérstaklega.

Þýzki varnarmálaráðherrann, Boris Pistorius, vill auka hergagnaframleiðslu Þýzkalands samkvæmt annarri frétt. Hann segir Vesturlönd og NATÓ hafa fimm til átta ár. Sumir líkja honum við Hitler og upphaf seinni heimsstyrjaldarinnar, virkir í athugasemdum í DV.

Þarna kemur fram að Rússar eru að auka hergagnaframleiðslu sína um 60% og þó var hún mikil fyrir.

Hversu órafjarri er þessi veruleiki núna undir lok ársins 2023 þeim óraunsæju fréttaskýrendum sem töldu allt á heljarþröm í Rússlandi og hjá Pútín þegar stríðið byrjaði?

Innganga Finnlands og Svíþjóðar í NATÓ og ESB eykur bara spennuna en leysir engin vandamál. NATÓ er stríðsbandalag og vandamál útaf fyrir sig. Það eykur á spennu og það hefur sannað sig að öll svona bandalög eru gerspillt.

En að tala um að öryggi Evrópu aukist með vopnum og stríði er alveg útí Hróa hött. Í fyrsta lagi vegna þess að öryggi Evrópu er ekkert, því hún er sigruð innanfrá, af femínistum og geimverum þar með.

Falsspámenn segja okkur að aðeins lengra stríð leysi öll vandamál, bæði í Úkraínu og Gaza.

Eitt sinn var friðarstefna í tízku í vestrænni menningu. "Góða fólkið" er vonda fólkið í raun, því það hefur yfirgefið slíka friðarstefnu, fyrir stríðið á milli kynjanna, útrýmingu mannkynsins.

Sá sem stendur með lífinu stendur hvorki með Rússum né Úkraínumönnum. Sá sem stendur með frelsinu stendur þó með Rússum, því á Vesturlöndum ríkir ekki frelsi heldur jafnaðarfasismi sem er viðbjóðslegur, slaufunarmenning Andskotans, útskúfun á körlum og drengjum, almenn óhamingja og þunglyndislyfjaát.

Til að laga menninguna þarf jafnvægi, og það kemur ekki með sigri úrkynjaðra gilda Wokeismans.

Stuðningur við Úkraínu gæti þurrkast út